แฮ่ม...ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษกับ เจ้าของล็อกอินมากอารมณ์ขันอย่างคุณ maezono_no7 นะครับ แต่ก็เอาน่ะ ส่วนหนึ่ง ชื่อล็อกอินของคุณมาเอะ ก็ทำให้ผมนึกถึง นักฟุตบอลคนนี้ขึ้นมา ก็เลยไปรวบรวมมาให้อ่านกันครับ
เชิญรับฟัง
คณะเกตทิพย์ ขอเสนอ เรื่องราวอันน่าเศร้าของนักฟุตบอลคนหนึ่งที่สร้างจากเรื่องจริง ที่แสนทรหด ต้องพบกับความลำบากไม่เว้นแต่ละวัน จากนี้ไป คณะเกตทิพย์ขอเชิญพบกับ
มาเอโซโนะ มาซาคิโยะ ได้ ณ บัดนี้
สนับสนุนโดย ยาเม็ด อรชร อรช้อน อรชร
Masakiyo Maezono
Position: Midfielder
Born: 29-Oct-1973
Height/Weight: 170 cm/66 kg
Birthplace: Kagoshima
สโมสร
1993-1996 : Yokohama Flugels
1997-1998 : Verdy Kawasaki
1999 : Santos FC (Brazil)
1999 : Goias EC (Brazil)
1999 : EC Bahia (Brazil)
2000 : Shonan Bellmare
2001-2002 : Tokyo Verdy 1969
2003 : Anyang Cheetahs (South Korea)
2004 : Incheon United (South Korea)
J1/J2 Appearances: 191/39 Goals : 34/11
First Appearance: 12-Apr-1993
Yokohama Flugels- vs - Sanfrecce Hiroshima (at Hiroshima Stadium)
ชีวประวัติของมาซาคิโยะ มาเอโซะโนะ นั้นฟังแล้วอาจจะน้ำเน่ายิ่งกว่าละครวิทยุเสียอีก สำหรับนักฟุตบอลที่มาเร็วไปเร็วคนนี้ มิสเตอร์มาเอะ เอ้ย ไม่ใช่ มาซาคิโยะ มาเอโซโนะ เริ่มเล่นบอลอาชีพเพียงหนึ่งปีก่อนที่เจลีกจะสถาปนาเป็นลีกอาชีพในญี่ปุ่น (เจลีกก่อตั้งปี 1992) และได้รับการจับตามองในฐานะที่เป็นนักเตะดาวรุ่งพุ่งแรงแซงทางโค้งยอดเยี่ยมในสองสามปีแรกที่เริ่มเล่นฟุตบอลอาชีพ ตอนนั้น มาเอโซโนะ อายุเพียง 20 ปี โดยเริ่มเล่นให้กับสโมสร โยโกฮาม่า ฟลูเกลส์ (ตอนหลังยุบรวมกับ โยโกฮาม่า มารินอส และเปลี่ยนชื่อเป็น โยโกฮาม่า เอฟซี ในปี 1998)
สำหรับแฟนชาวไทย คงคุ้นหน้าตาและฝีเท้าของมาเอโซโนะ ในตอนที่ไทยพบกับญี่ปุ่นในฟุตบอลชายโอลิมปิครอบคัดเลือกในปี 1995 ผู้เขียนไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า เพราะมันนานมากแล้ว แต่จำได้แม่นว่า ไทยแลนด์เราเละ ทั้งไปและกลับ จำได้ว่า โจจิ โจ ยิงเสร็จแล้วมันทำเป็นควงแขนกับมาเอโซโนะ แล้วกระโดดเป็นวงกลม (แสบมาก) แต่ไทยเราก็เอาคืนได้ในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก 98 ในปี 97 (ปีที่ย.โย่งเสีย) ที่ชนะได้ในบ้าน (3-1) และเสมอกับเค้านอกบ้าน (1-1) (เฮ้ย ทำผลงานกับญี่ปุ่นได้ขนาดนี้ทำไมปีนั้นยังไม่ได้บอลโลกวะเนี่ย!!!) ***ตรงนี้ข้อมูลผิด จริงๆ แล้วนัดชนะ 3-1 เป็น Friendly Match และนัดที่เสมอ 1-1 เป็นคิงส์ คัพ ขอบคุณ คห.ที่ 7 ที่ทักมาครับ***
ไม่เอาๆ ไม่พูดนอกเรื่อง กลับมาที่เรื่องเดิม ก็ในช่วงปีนั้นแหละ มาเอโซโนะ ได้รับให้ได้รับตำแหน่ง "golden boy" ประจำวงการกีฬาฟุตบอลญี่ปุ่นในปี 1996 หลังจากที่นำทีมชาติญี่ปุ่นชนะทีมชาติบราซิลได้ในโอลิมปิค ปี 1996 ที่แอตแลนต้า คุณก็ลองคิดดูแล้วกันว่า กลับบ้านไปจะได้รับการต้อนรับเยี่ยงวีรบุรุษเพียงใด (หากนึกไม่ออก ลองจินตนาการถึงตอนที่ ดวงเฉลิม อยู่บำรุง กลับมาจากมาเลเซีย แล้วชูกำปั้นให้กับแฟนๆ ที่มารับ เย้!!!) ในช่วงนั้น หน้าของมาเอโซโนะ ติดอยู่ทุกที่ทั่วประเทศ ในรูปของแผ่นพับ ป้ายโฆษณา พรีเซนเตอร์สินค้า ไม่ว่าจะเป็นหนังสือพิมพ์กีฬาทุกค่ายในประเทศญี่ปุ่น ต้องมีหน้าของมาเอโซโนะแปะอยู่ทุกเล่ม
เวย์น รูนีย์ ย้ายจากเอฟเวอร์ตันไปซบแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ฉันท์ใด มาเอโซโนะ ก็ย้ายไปอยู่ทีมใหญ่(กว่า) อย่างเวอร์ดี้ คาวาซากิ ฉันท์นั้น ก็พี่แกเล่นเป็นโคตรทีมขนาดนั้นนี่ (ใครเคยเล่นเกมเจลีกสมัยก่อนจะจำได้ว่า เวอร์ดี้นี่เก่งสุด ชุดสีเขียว มีรามอสเบอร์สิบ หน้าตาเหมือน ทอดด์ ทองดี แต่เก่งโคตรๆ) มาเอโซโนะย้ายไปเวอร์ดี้ เมื่อสิ้นสุดฤดูกาล 1996 และติดทีมชาติชุดใหญ่เป็นครั้งแรก ในปีนั้น
ในช่วงปี 1996 - 7 มาเอโซโนะลงเล่นให้ทีมชาติญี่ปุ่นในการแข่งขันฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกสำหรับปี 1998 ตลอดแทบทุกนัด ติดทีมชาติ 22 นัด ทำประตูได้ 4 ประตู แต่พอถึงช่วงใกล้ฟุตบอลโลกปี 1998 จริงๆ โกลเด้นบอยของเราก็ดูจะเริ่มส่อแววดับเสียแล้ว
ไม่มีแหล่งข่าวที่ไหนยืนยันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มีข่าวลือหนาหูว่า มาเอโซโนะมีปัญหาในการ "ดื่มจัด" โดยเฉพาะเมื่อไปอยู่ในสภาพแวดล้อมของทีมที่นิยมปาร์ตี้อย่างเวอร์ดี้ (คุ้นๆ เหมือนอาร์เซน่อลยุคโทนี่ อดัมส์ และพอล เมอร์สันเลยไหม?) มาเอโซโนะมักปรากฎกายอยู่ตามงานสังคมต่างๆ ในมาดของพี่โอ๊ค เอ้ย ในมาดของเสือผู้หญิง มือนึงถือแก้วไวน์ อีกมือนึงโอบสาว และดื่มเหล้าเหมือนน้ำเปล่าอยู่ตลอดเวลา
หลังจากทำได้เพียงแค่สามประตูในลีก ในปี 1998 เวอร์ดี้ก็ยื่นซองขาวให้มาเอโซโนะ บอกว่า "ใบลาออกนี้จะช่วยเปิดโอกาสให้คุณ ไปสมัครงานที่อื่นได้ โดยไม่เสียประวัติจากทางเรา" 555 มาเอโซโนะจึงพยายามที่จะกู้ชื่อเสียงกลับมา ก็เลยบินไปลอนดอน เอ้ย บราซิล และได้รับสัญญาที่มีเนื้อเงินมหาศาลจากซานโต้ส แต่เขากลับล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงที่บราซิล และในที่สุดก็โดนลอยแพไปยังทีม โกเอี๊ยะ (ไม่รุ้ว่าอ่านยังไงนี่นา มันสะกดว่า Goias) ในดิวิชั่นสองของลีกบราซิล และในปี 1999 ทีมบาเฮีย (Bahia) ซึ่งเป็นสโมสรสุดท้ายที่รับเซ้งมาเอโซโนะไปก็บอกว่า เฮ้ย เอ็งนี่มันของปลอมนี่หว่า ก็ปล่อยฟรีมาเอโซโนะกลับญี่ปุ่นในปีนั้นเอง เรียกได้ว่า ปี 1999 ปีเดียว มาเอโซโนะ มีสโมสรเล่นตั้งสามสโมสรแหน่ะ
มาเอโซโนะซมซานกลับมาญี่ปุ่นด้วยสภาพทรุดโทรมสุดขีดเหมือนผ้าขี้ริ้ว ไม่เหลือเค้าเดิมของ โกลเด้น บอย ในปี 1996 อีกเลย เขาต้องระหกระเหินไปขอเล่นให้กับทีม โชนัน เบลมาเร่ ทีมกึ่งอาชีพใน J2 ก่อนที่จะถูกดึงกลับไปที่เวอร์ดี้ที่เปลี่ยนชื่อเป็น โตเกียว เวอร์ดี้ เอฟซี 1969 ในปี 2001 ซึ่งเป็นนโยบายของทีมที่จะดึงเอานักเตะดาวดังในอดีตมารวมกัน แต่มาเอโซโนะก็ยังไม่ฟื้น และถูกปล่อยฟรี (อีกแล้ว) ไปในช่วงกลางฤดูกาล 2002
ครั้งนี้มาเอโซโนะ พยายามกู้ชื่อตนเองโดยการย้ายไปเล่นในเกาหลีใต้ให้กับทีม อันยาง แอลจี ชีต้าห์ ในปี 2003 แต่ก็ไม่สามารถกลับมาในฟอร์มเดิมได้ บวกกับอายุที่มากขึ้น จนกระทั่งเลิกเล่นในปี 2004 สโมสรสุดท้ายที่เล่นคือ อินชอน ยูไนเต็ดในเกาหลีใต้
อย่างไรก็ตาม มาเอโซโนะ ได้ถูกจัดเข้าสู่ "หอเกียรติยศ" (Hall of Fame) ในวงการฟุตบอลญี่ปุ่น หลายๆ คนสงสัยกันว่า คนญี่ปุ่นทุกวันนี้มักจำความล้มเหลวของเขาได้มากกว่าความสำเร็จด้วยซ้ำ แต่หากจะว่าไปแล้ว มันอาจจะไม่แฟร์กับมาเอโซโนะนัก จะเห็นได้ว่า ความตกต่ำในชีวิตค้าแข้งของเขามาจากการทำลายตัวเองนั่นเอง หรือจะพูดให้ถูกก็คือเพราะว่า รวย เท่ กินเหล้า ก็เลยต้องกลายเป็น นักฟุตบอลหมดสภาพไป ถ้าหากเขามีระเบียบวินัยในวิชาชีพมากกว่านี้ เขาก็อาจจะมีสถิติในการค้าแข้งที่ดีกว่านี้ก็ได้
อย่างไรก็ตาม บางคนยังจำเขาได้ดีในฐานะ กัปตันทีมชุดโอลิมปิคปี 1996 เป็นนักเตะอัจฉริยะ ที่มีเทคนิคระดับเทพ และเป็นฮีโร่ในใจเสมอ
อวสาน
โปรดติดตามรับฟังละครจากคณะเกตทิพย์ได้ใหม่ ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ เวลาดีที่นี่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
ขอได้รับความขอบคุณจาก
http://en.wikipedia.org/wiki/Masakiyo_Maezono
http://www.wldcup.com/Asia/fame/maezono.html
แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 49 15:56:57
แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 49 15:53:08
แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 49 14:45:37
แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 49 14:33:00
มาเอโซโนะ มาซาคิโยะ
อย่างเดียว...
