PANTIP.COM : S5045723 เห็นรุปอาวุธแล้วสงสัยคับ []

ความคิดเห็นที่ 10

คุณ แมวเซาครับ เพื่อให้ทุกคนพอเข้าใจถึงกระทู้ก่อนหน้า และคำถามของ กระทู้ ผมขออนุญาติให้นำเอา
บทความนี้มาลงอีก ครั้งที่นี่ ครับ

สวัสดีครับ คุณโยดา ตามปรกติแล้วชาวไทย เราเป็นชาวนา ชาวประมง มากกว่าชาวเลื้ยงสัตว์ ครับ อันถ้าเรา
จะสังเกตูถึง ความเป็นอยู่ของชาวไทย พื้นบ้าน จะมีการรับประทานอาหาร ที่หนักปลามากกว่าเนื้อ ถึงแม้ว่า
ชาวจีน มาลายู อินเดีย ฯลฯ มาตั้งหลักพำนักรวมอยู่ จนบัดนี้ถือว่าเป็น ชาวไทยไปแล้ว เช่นกัน ก็ตาม การใช้
เนื้อสัตว์มาเป็นอาหารในยุคอดีตกาล ไม่มีมากพอที่ทำให้ ชาวไทยกระตื้นรื้อรนที่จะเอา หนังสัตว์ มาประ
กอบ เป็นเครื่องใช้ นั่นเอง รวมทั้ง สภาวะบรรยากาศแวดร้อมก็ไม่อำนวยให้ เห็นความจำเป็นถึงการนำเอา
หนังสัตว์ มาประกอบ เป็นเครื่องแต่งกาย อีกเช่นกัน อันนี้เป็นข้อมูลพื้นฐานเท่านั้น ที่เราจะเข้าใจได้ว่า เหตุ
ใดวิวัฒนาการณ์ ด้านหนังสัตว์ สำหรับชาวไทย มิได้ติดอันดับเป็นผู้ชำนาน แหละครับ

แต่ก็มิใช่ว่า ชาวไทยจะไม่ทราบวิธี ซักฟอกหนัง หรือผลิตจากหนังสัตว์ มาเครื่องใช้ไม่ได้ เพียงแต่มีน้อย
มาก ครับ ถ้าเราจะมอง เรือนไทยโบราณ ผมหมายถึงเทียบยุคสมัยน๊ะครับ ในสมัยที่เรือนไทยที่สร้าง
ไม่ใช้ ตะปู หรือ เหล็ก สักชิ้นเดียวเลยได้ แต่ชาวไทยก็ยัง มีพิธีรำวงกลองยาว หรือใช้กลองศึก ที่ทำด้วย
หนังสัตว์ มานานแล้ว อันสามารถสันนิฐานได้ว่า ชาวไทยน่าที่จะสามารถ ตากหนังมิให้หด โดยไม่ต้องใช้
ตะปู เช่นกันถูกใหม ครับ เอากันว่าผมเล่าเฉพาะถึงเรื่อง หนังสัตว ที่เรานำมาใช้สำหรับ การรบ และ
การต่อสู้ ก็แล้วกัน ครับ จะได้ไม่โอนเอนออกจากกระทู้ไป น๊ะครับ

อาวุธชนิดหนึ่ง ของไทย ที่น้อยคนนักในปัจจุบันจะทราบหรือจะเคยเห็น คือท่อนเอ็น วิธีทำก็คือเวลา
ฆ่าควาย จะตัดแยกเส้นเอ็นสันหลังออกมา (ลักษณะเป็นเชือก) เอาหมกแช่ขี้เถ้า ที่มาจากเตาถ่าน (ถ่านไม้)
หลังจากนั้น ก็จะแขวนหิน กับเส้นเอ็น ขณะก่อนที่จะตากแห้งก็จะหมุนก้อนหิน ให้เส้นเอ็นเป็นเกรียวและ
ผูกขึง ตากแห้งไว้ เมื่อแห้งแล้ว ต้องใช้ขวานฟัน (ใช้มีดตัดยาก ครับ ) ให้มีขนาดยาวก็ประมาณ เสมอดาบ
ท่อนเอ็น มีความเหนียวแน่นสามารถใช้ปะทะกับดาบได้ แต่ความยืดหยุ่นอ่อนใหว เวลาตีกระทบดาบรับ
ก็จะเอนตวัดเข้าหาคู่ต่อสู้อีก เช่นเดียวกับแซ่ หรือกระบี่อ่อน ของจีน และดาบสองสายของอินเดีย ครับ แต่
จะไม่แข็งจนสามารถใช้ยัน แบบไม้เท้าได้ ครับ จากเกรียวของลำตัว และความยืดหยุ่นอ่อนใหว ของ ท่อน
เอ็น ไม่เพียงแต่ ดาบ มิสามารถจะตัดให้ขาดได้เมื่อปะทะกัน ยังทำให้เกิดบาดเจ็บภายใน รวมทั้งสร้างความ
เจ็บปวดอย่างลืมชีวิตไปเลย ครับ

เครื่องป้องกันตัว ในการเข้าทำศึกของไทยโบราณ คือ กาบแข้ง(คุณดูรูปในเว็ปของผมหน้าแรกก็จะเห็น
ได้ครับ ) ทำด้วยหนังสัตว์ตากแห้งสองชิ้น โดยเอาหนังควาย มาแช่กับขี้เถ้า (ถ่านไม้) และใช้หินมาขัดถูผิว
หนังแยก เนื้อและขนออก หลังจากนั้นก็จะใช้สากหินตำหนังให้พอง และจับแช่กับน้ำขี้เถ้าและกากไม้แดง
หรือ ขี้เลื่อย สุดแต่สูตรของผู้ทำ ครับ อันจะทำให้หนังเมื่อตากจะแห้งเป็นแผ่นบางและมีความแข็งเสมือน
เช่นโลหะ ครับ เวลาขึงตากแห้งก็จะขึงกับ ต้นใผ่ เพื่อให้มีลักษณะเป็น กาบ นั่นเอง ครับ หลังจากตาก
แห้งแล้ว ก็จะใช้มีดเฉือนตัด ให้มีขนาดเดียวกัน สองแผ่น ตามริมขอบก็จะใช้สายหนังถักให้หนังสองแผ่น
ติดกันสาเหตุที่ใช้ หนังสองแผ่น นั้นเป็นเคล็ดที่สามารถรับทานอาวุธและแรงกระทบเพื่อให้สะท้อนเข้าแข้ง
น้อยลงนั่นเอง ครับ จากนั้นก็ยังจะเจาะรูด้านข้าง ๆ ละสองรู แล้วใช้เชือกผ้าดิบ สอดเข้า เวลาใช้ก็จะใช้มัด
ติดกับแข้ง โดยเชือกผ้าดิบจะเป็นสายติดพันแข้ง และ กาบแข้ง แขวนห้อยอยู่กับเชือกผ้าดิบอีกครั้ง ผล
ก็คือแข้งมิกระทบโดยตรงกับ กาบแข้ง ๆ ก็จะไม่หลุดเคลื่อนที่เวลาเดินหรือวิ่ง ครับ คือถ้าเราพูดกันง่าย ๆ
ก่อนที่นัก ฟูตบอล์ จะรู้จักใช้แหนบกันแข้ง พี่ไทยใช้ในป้องกันตัวในสนามศึกมาก่อนแล้ว ครับ

จาก กาบแข้ง นี่เองถึงได้ทำให้ เกิดเป็นเครื่องป้องกัน สำคัญอีกอย่างหนึ่งขึ้นมา ดั้ง อันมีการประกอบ
คล้ายคลึงกัน เพียงแต่ จะใช้แผ่นหนังที่มีขนาดใหญ่กว่า และแทนที่จะขึงกับ ต้นใผ่ (บ้องใผ่ ) กับใช้ ต้น
หมาก แทน ครับ ห่วงที่ใช้จับ จะเเป็นห่วงที่ทำด้วยหวาย ส่วนห่วงที่ใช้สอดแขนจะใช้เชือกผ้าดิบ ครับ

ส่วน เขน เป็นเครื่องป้องกัน ที่วิวัฒนาการมาจาก ดั้ง อันจะไม่ใช้วิธีขึงตากแห้ง เช่นเดียวกัน โดยใช้
ขึงเป็นแผ่นเรียบ จากความกว้างและรูปลักษณะของหนังสัตว์ (เท่าที่นิยมใช้ เป็นหนังควาย) รวมทั้งการ
ขึงตากแห้ง (ผมลืมไปครับ เขาขึงด้วยหวาย ถัก หรือสลักไม้) ส่วนการทำห่วงจับ และสรวมยังเป็น
เช่นเดียวกันกับ ดั้ง ครับ เขน มีขนาดกว้างและยาวกว่า ดั้ง รวมทั้งมักจะใช้แผ่นหนัง มากกว่า
สองแผ่นสานติดกันตามขอบ ครับ

สิ่งที่คุณอ้าง โลห ถือเป็น เครื่องป้องกันตัว นับแต่สมัย อยุธยา อันเป็นการเลียนแบบ มาจาก โลห์ของ
ทหารรับจ้าง ชาวยุโรป (อันใช้โลหะประกอบ) โลห์ไทย จะถักด้วยเส้นหวาย ให้กลมเหมือนกับกระทะ
ดดยมีเส้นผ่าสูญกลาง ประมาณ หนึ่ง หรือหนึ่งศอกครึ่ง สุดแต่ผู้ทำ พร้อมถักสอย ห่วงจับและห่วงสวม
เสียก่อนๆ ก่อนที่จะเอาแผ่นหนัง หลังจากซักฟอกมาขึงตากแห้ง เวลาขึงก็จะใช้ เจาะรูตามขอบหนัง โดย
สามารถให้ สลักไม้ หรือไม้หวายแทงทะลุ และยันไปติดกับ หวายที่สาน อีกปลายหนึ่งก็จะมัดรวมกัน อัน
ทำให้หนังที่จะตากแห้งห่อหุ้มหวายเป็นวงกลม เมื่อหนังแห้งก็จะเรียกได้ว่า แห้งติดกับหวาย อันมิจำเป็น
ต้องใช้หนังหลายแผ่น เมื่อหนังแห้งแล้วก็จะ ตัดหนังที่ขอบหวาย และใช้ เชือกผ้าดิบ หรือเส้นหวาย ร้อย
มัดหนังติดกับหวายอีกครั้ง ครับ สำหรับ โลห์ แบบชาวบ้าน หรือแบบถูกๆ ก็จะไม่มีหวายสานภายใน
เพียงแต่จะเป็น แผ่นหนัง สองหรือสามชั้น ตัดกลมและถักขอบติดกัน ก็มีครับ (มีใช้ที่ บ้านบางระจัน)

แน่ล๊ะชาวไทย ชอบความสวยงาม และคาถาอาคม อยู่ยงคงกระพันธ์ กาบแข้ง ดั้ง เขน และโลห ในด้าน
นอกมักจะ มียันต์ รวดลายไทย วาดติดไว้ ครับ อย่างที่ผมเล่ามานี้ คุณจะเห็นว่าไม่ใช่การประกอบที่ง่ายดาย
หรือเป็นความสามารถ ของชาวไทยทั่วไป โดยเฉพาะเวลาที่จำเป็นเพื่อการประกอบด้วยมือ ไม่มีสารเคมี
และเครื่องซักฟอก เป็นเหตุหนึ่งอีก เช่นกัน ที่มีใช้ ในการรบ ของทหารเป็นส่วนน้อย เท่านั้น ครับ ส่วน
กรณีย์ เรื่อง เกราะ อันที่ผมเข้าใจเป็น เครื่องป้องกันที่ใช้สรวมใส่ ( อย่างเช่น ในภาพยนตร์ สมเด็จพระ
นเรศวร นั้น) ผมไม่เคยทราบว่า เคยใช้ในการต่อสู้ ครับ ในการรบ ผมเห็นว่าอาจมีใช้ แต่มิใช่เป็น สิ่งประ
กอบของไทย นอกจากเอามาจากที่อื่น ครับ ถ้าคุณลองเทียบ เครื่องแบบทหาร เวลาใช้ในพิธีการ กับการรบ
จะเป็นเครื่องแบบไม่เหมือนกัน ถูกใหม ครับ อย่างถ้าองศ์พระนเรศวรทรงสรวมเกราะเป็นแม่ทัพ บงการศึก
โดยเพื่อป้องกัน อาวุธขว้าง หรือ ยิง สู่พระองศ์ท่าน การที่พระองศ์ท่านจะทรงสรวมเกราะ ก็ไม่เป็นสิ่งที่น่า
จะเป็นปัญหา ถูกใหมครับ แต่ถ้าพระองศ์ทรงสรวมเกราะแล้ว พระองศท่านเอาแค่ปีนค่าย จะเป็นผลเสียกับ
การเคลื่อนใหว ของพระองศ์ท่านแค่ใหน ได้ ล๊ะครับ ผมเชื่อว่า ขนาดนักแสดง ในขณะถ่ายทำ เขาจะรู้ซึ้งถึง
ความเป็นไปไม่ได้ ครับ

จากคุณ : พลายทมิฬ - [ 16 ม.ค. 50 18:02:55 ]