PANTIP.COM : S5130282 [กระทู้ระบาย]เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนในพันทิป แต่ผมขอพื้นที่สักกระทู้ระบายบางอย่างในใจ ในขณะที่รอคำตอบละกัน [ห้องพักนักกีฬา]

[กระทู้ระบาย]เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนในพันทิป แต่ผมขอพื้นที่สักกระทู้ระบายบางอย่างในใจ ในขณะที่รอคำตอบละกัน

-ข้อความที่ส่งไป

31/01/2007

การรอและความมั่นใจ (พร้อมทั้งคำว่าหรือไม่)

รอ

รอ

รอ

รอ

รอ

แต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งที่ไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณ

ตอนนั้นคุณบอกว่า “จะไม่โทรมาแล้วนะ เพราะขี้เกียจเติมเงิน” ไม่เป็นไรผมโทรหาเองได้ แต่ครั้งที่คุณโทรหาผมครั้งล่าสุดก่อนที่จะโทรมาบอกว่าจะไม่โทรแล้วนี่โทรมาธุระเรื่องอะไรหว่า อืม ถ้าจำไม่ผิด เรื่องให้ช่วยบอกวิธีอินสตอลโปรแกรมคอม คล้ายกับครั้งหลังๆที่คุณโทรมาแต่ละทีคือให้ผมช่วยทำอะไรสักอย่างเสมอ

หลังจากนั้นช่วงนี้เวลาผมโทรไปคุณก็ติดธุระ หรือทำอะไรตลอด หรือแม้แต่หลับไปแล้ว ทั้งๆที่ผมก็โทรไปเวลาเดียวกันตลอด ไม่เหมือนแต่ก่อนที่ผมโทรไปคุณทำอะไรก็ยังปลีกเวลามาคุยบ้าง จากที่เคยคุยกันบ้างถึงจะแค่วันละ ห้านาที สิบนาที ตอนนี้มันกลายเป็นแค่สามถึงสี่วัน คุยกันไม่กี่ประโยค นับเวลารวมๆได้ไม่ถึงนาที

จากแต่ก่อนที่ผมมั่นใจ ตอนนี้ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้ว
ผมอาจจะไม่ใช่คนที่จำเป็นกับชีวิตคุณก็ได้
มุมมองของคุณ หรือผมเองที่เปลี่ยนไป

ตอนนี้ผมอยากระบายสิ่งเหล่านี้ออกมา แต่ผมยังไม่มีความกล้าพอจะคุยกับคุณเรื่องนี้

ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณจะได้เห็นสเปซที่ผมเขียนนี้หรือไม่
แต่ผมยังคิดเหมือนเดิมนะครับ อย่างที่เราเคยตกลงกัน ถ้าคุณหรือผมมีสิ่งที่ไม่เหมือนเเดิม หรือพบทางเดินใหม่ๆที่ต้องการจะไป จะบอกกันและกันก่อน ไม่ทำให้คนที่รอ รอเก้อโดยไม่รู้นะครับ

ปล.เมื่ออาทิตย์ก่อนผมไปดื่มเหล้ากับเพื่อนจนอ้วก สภาพเหมือนหมา ตอนเมามันก็ลืมเรื่องบางเรื่องไปได้ แต่ตอนหายเมาแล้ว ทรมาณเป็นบ้า แถมปัญหามันก็ยังกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมตกลงใจว่าเมาไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา หลังจากนี้ถ้าผมดื่มคงไม่ได้ดื่มเพื่อให้ลืมสิ่งที่คิดและสิ่งที่รับรู้อีกแล้วล่ะ

08/02/2007

เมื่อวานตอนที่ผมโทรไปหาคุณก็คุยเรื่อยไป จนผมไปสะดุดกับประโยคหนึ่ง “เดี๋ยวโทรไปบอกให้น้องซื้อให้” งั้นที่คุณบอกว่าจะไม่เติมเงินแล้วเมื่อตอนนั้นมันก็ไม่ใช่นะสิ แล้วถ้าโทรกลับมาได้ ทำไมไม่โทรมาหาผมบ้าง
เรื่อง MSN วันนี้อีก คุณไม่ค่อยคุยกับผม บอกเหตุผลว่า คุยโทรศัพท์กับแม่ แต่กลับไปคุย MSN กับคนอื่นได้
มันยิ่งย้ำให้ผมรู้สึกว่าคุณตอนนี้จะไม่คุยกับผมเท่าไหร่เลยนอกจากเวลาจำเป็นที่จะต้องให้ผมช่วยทำอะไรสักอย่าง ผมเป็นเพียงแค่นั้นจริงๆใช่มั๊ย

12/02/2007

ยังไม่มีการตอบรับจากทางคุณ ทั้งทางโทรศัพท์ เมล์ หรือเมสเสจ วันนี้เลยลองล๊อคอินไปจะเข้าเมล์คุณ ตามพาสเวิร์ดที่คุณเคยให้มา เพื่อเช็คดูว่าคุณอ่านเมล์หรือยัง
ปรากฏว่าล๊อคอินไม่ได้ คาดว่าคุณเปลี่ยนพาสเวิร์ดใหม่ ยิ่งเครียดไปใหญ่ สงสัยว่าทำไมต้องเปลี่ยนพาสเวิร์ด เพราะต้องการความเป็นส่วนตัวหรือว่าไม่อยากให้เห็นอะไรหรือเปล่า และแล้วก็ยังรอคอยคำตอบต่อไป

ได้ส่งเมล์ข้อความเหล่านี้ไปเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา
กำลังรอคำตอบอยู่
ขอยืนยันอีกครั้งว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคนในพันทิปคนไหนทั้งสิ้น เธอคนนั้นก็ไม่ได้เล่นพันทิป แต่ผมกำลังอยากหาที่ระบายสักหน่อยเพราะตอนนี้รู้สึกทรมาณ เพราะไม่รู้จะระบายยังไง

จากคุณ : Kato_nd - [ 12 ก.พ. 50 09:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34

อืมมม ลิงค์เสียไปแล้ว สงสัยเก่าจัด
งั้นขอเอาที่เซฟไว้มาแปะนะ ยาวนิดนึง

--------------------------------------------
***ในเรื่องของความรัก ...ทำไมชอบหลอกตัวเองกันจัง**

สงสัยว่าในเรื่องของความรัก ทำไมหลายๆ คนไม่ยอมรับ "ความจริง" ที่อยู่ตรงหน้า? ทำไมต้องหลอกตัวเอง ทำไมต้องตั้งคำถามอีก ...ในเมื่อคำตอบมีอยู่ตรงหน้า?? ทำไม??

จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของตนเอง และคนรอบข้าง มันทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า เมื่อความสัมพันธ์ เปลี่ยนไป ความรักไม่เหมือนเดิม คนข้างกายเปลี่ยนไป ไม่ว่าเขา หรือคุณๆ จะอ้าง จะหลอก จะโกหกยังไง แต่สุดท้ายมันก็หนีความจริงไม่พ้นไม่ใช่หรือ??

ตัวอย่างเช่นเพื่อนมีแฟน คบกันมานาน ฝ่ายชายไม่เคยพาไปพบครอบครัว คบมา 3-4 ปี ก็ไม่พาไป อ้างนั่นอ้างนี่ ยิ่งหลังๆ แฟนเปลี่ยนไป โทรหาน้อยลง บางทีก็หายหัวออกจากบ้านโทรไปไม่อยู่ มือถือไม่รับ พอโทรกลับมาก็บอกพอดีไปธุระข้างนอก??? บางทีบอกว่าวันนี้เหนื่อยอยากอยู่บ้านขอไม่ไปเที่ยวด้วย แต่วันต่อมาหลุดปากมาว่าวันก่อน (วันที่บอกว่าจะอยู่บ้าน) บังเอิญเจอเพื่อนคนนั้นๆๆ ที่สยาม???

ไอ้ฝ่ายเพื่อนเราก็หลอกตัวเองไปสิ ว่าเขาไม่ว่าง เราเข้าใจเขา เขาไม่มีอะไร...แต่..... เข้าใจแล้วทำไมโทรมาร้องไห้กับเรา ไม่คิดมากทำไมร้องไห้ทุกวัน ทำไมเฝ้าเพียรโทรจิก

อยากบอกเพื่อนว่า "รับความจริงเถอะเพื่อน คำตอบอยู่ตรงหน้า" เท่านั้นเอง คุณๆ ที่อ่าน เข้าใจคำตอบไหมคะ? เข้าใจไหมคะว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติที่คนคบๆ กันอยู่ๆ จะมาโกหก มาหลบๆ ซ่อนๆ มาไม่รับสายบ่อยๆ??

จะหลอกตัวเองไปอีกนานแค่ไหน เพราะสุดท้ายผ่ายชายก็จากเธอไปอยู่ดี??

เพื่อนอีกคนหนึ่ง แฟนหล่อนไปมีคนใหม่ แต่ก็ยังโทรมาคุยกับหล่อนบ้าง แต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น นานๆ โทรที แค่โทรมาถามว่าเป็นไง สบายดีไหม ทำอะไรอยู่ วันหลังไปกินข้าวกัน (แต่ก็ไม่เห็น "วันหลัง" ที่ว่าจะมาถึงเสียที)....

เจ้าหล่อนเพียรตั้งคำถามในใจ เขาอยากง้อเราใช่ไหม? เขาคิดถึงเลยโทรมาใช่ไหม? เอ..หรือเขาอยากง้อแต่ไม่กล้า...

เพื่อนเอ๋ย.. คำตอบอยู่ตรงหน้า ถ้าเขาอยากกลับมาจริงๆ เขามานานแล้ว นี่เห็นเดือนนึงโทรมา 2-3 ครั้ง ไม่เคยมาหา ไม่เคยมากกว่านั้น เพื่อนทำไมต้องถามอีก???

ในเมื่อสุดท้าย คำตอบก็เหมือนเดิม เมื่อเธอเอ่ยปากถามฝ่ายชาย (ด้วยใคร่ครวญคิดสรุปเอาเองแล้วว่า สงสัยเขาอยากง้อ แต่ไม่กล้า งั้นฉันลองเสนอเอง) ว่าอยากดีกันไหม ...คำตอบก็คือฝ่ายชายหายหัวไปเลย และเธอ.... นั่งร้องไห้เหมือนเดิม

ต่อมาเรื่องของผู้ชายบ้าง อยู่ๆ แฟนสาวมาขอเลิก ชายหนุ่มก็ร้องไห้ฟูมฟาย ผ่านไป 2 สัปดาห์ สาวเจ้าโทรมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาบอกให้มารับไปเที่ยว กินข้าว ฯลฯ แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้น นึกอยากโทรหล่อนก็โทร อยากหายไปไม่รับสาย หล่อนก็หายไปเลย พอไปหลายๆ ครั้งเข้า ไอ้เพื่อนเราเกิดได้ใจ นึกว่าจะกลับมา เลยโทรหาเหมือนเดิม สาวเจ้าจะไปไหนก็คอยเฝ้าถาม ใจก็คิดไปว่าเธอคงอยากเหมือนเดิมแต่คงไม่กล้า งั้นลองง้อดู ที่ไหนได้ ผู้หญิงบอก "เป็นเพื่อนกันนะ" สรุปหนุ่มน้อยต้องร้องไห้รอบต่อไป....

อยากบอกทุกคนที่กำลังมีปัญหาว่า................

1. ยิ่งคุณรับความจริงได้เร็วแค่ไหน คุณจะเจ็บน้อยลงและหายเร็วขึ้นแค่นั้น อย่าหลอกตัวเองเลย
2. เมื่อมีเหตุการณ์ที่ "ไม่ปกติ" เช่นโทรไปก็ไม่รับ หายไปโดยไม่บอกบ่อยๆ อ้างนั่นอ้างนี่ ไม่ค่อยมาหา โกหกบ่อยครั้ง หยุดอ้างกับตัวเองเถิดว่า "ไม่มีอะไรหรอก" ยอมรับเถอะ ความรักของคุณจบแล้ว และเดินออกมา อยู่ต่อไปคุณก็ต้องเจ็บอยู่ดี เจ็บกว่าการที่คุณยอมรับแต่แรกเสียอีก ถ้าเขารักคุณ เขาย่อมไม่ยอมให้คุณจากไปแน่นอน แต่นี่...คุณไม่เห็นจริงๆ หรือ???
3. อย่าตั้งคำถาม ทำเป็นไม่เห็นคำตอบไปเลย คุณเห็นคำตอบชัดเจนดีอยู่แล้ว เพียงแต่คุณจะรับมันหรือไม่เท่านั้นเอง

การหลอกตัวเอง ทำได้แค่ "ยืดระยะเวลา" เท่านั้น ซึ่งเวลาที่ยืดออกไปทุกวันๆ ก็คือเวลาของความเจ็บปวด ทำไมวันนี้ไม่โทรมา? ทำไมไม่รับ? ออกไปกับใคร? ติดสายอีกแล้วหรือ? โกหกหรือเปล่านี่? เหล่านี้คือคำถามที่ทิ่มแทงใจคุณเอง

โดนคนอื่นหลอกก็เจ็บพออยู่แล้ว มันเจ็บมากกว่าถ้าคุณช่วยคนอื่นที่ว่าโกหกตัวเองซ้ำลงไปอีก เพียงเพราะความอ่อนแอ ไม่รับความจริงของตัวเอง

คุณยังมีชีวิตอีกนาน ออกมาจากหลุมแห่งการโกหกนั้นเถอะ เดินออกมาพบแสงสว่างเสียที เข้าใจว่าการปีนขึ้นจากหลุมมันเหนื่อย ทรมาน เหน็บหนาว และเจ็บเพียงไร แต่การโกหกตัวเองก็ไม่ต่างกับการช่วยถีบตัวเองให้ลงหลุมลึกนั้นหรอก

หยุดเถอะ
ทำร้ายตัวเองทำไม??
****************

เฉลยเหตุการณ์ทั้ง 3 ตัวอย่างที่ยกมา

- เรื่องแรก สรุปว่าฝ่ายชายไม่คิดจริงจังด้วยแต่แรก คบเพราะตอนนั้นเหงาเนื่องจากอยู่ห่างบ้านห่างเมือง แต่ฐานะต่างกันเกินไป ฝ่ายชายใคร่ครวญแล้ว จนมาวันหนึ่ง เขาพบหญิงสาวที่คู่ควร เลยเปลี่ยนไป (กว่าเพื่อนเราจะรู้ กว่าเธอจะยอมรับ เธอเจ็บนานมาก)
-เรื่องที่ 2 ฝ่ายชายมีคนอื่น แต่ด้วยความผูกพันธ์เลยยังโทรมาคุยกับเพื่อนเราอยู่ แค่ผูกพันธ์และห่วงใยในแบบเพื่อนเท่านั้น เขามีแฟนใหม่และชีวิตใหม่แล้ว จึงปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยเมื่อเพื่อนเราขอคืนดี และหายไปเมื่อเพื่อนเรารุกหนัก เนื่องด้วยกลัวจะเกิดปัญหาเรื้อรัง...เพื่อนเราเจ็บ เพราะไม่รับความจริงแต่แรก แทนที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ตั้งแต่เลิกกันไปทีแรก กลับต้องมาเจ็บซ้ำซาก จากการหลอกตัวเอง

เรื่องที่ 3 ฝ่ายหญิงไปมีใหม่จริง แต่ความสัมพันธ์กับคนใหม่ลุ่มๆ ดอนๆ เมื่อเหงา จึงโทรหาคนเคยหวังดี สรุปเพื่อนเราเป็นแค่เครื่องแก้แหงาเท่านั้น แต่ใจของสาวเจ้า ใหคนใหม่ไปหมดแล้ว ............เพื่อนเราเจ็บอีกครั้ง เพราะคิดไปเอง
.
.
.
.
ไม่อยากให้ใครต้องเจ็บแบบนี้ค่ะ

ดีใจที่มีคนเข้าใจในกระทู้

นึกว่าจะมีคนด่าว่าคนเขียนไม่มีหัวใจ หรือเลิกอ่านกลางคัน เพราะมันยาวซะอีก

ที่เขียนนี่ไม่ได้มีเจตนาอื่นใดเลย มีอย่างเดียวตรงๆ คือ "อยากให้ทุกคนไม่เจ็บปวด หรือเจ็บปวดน้อยที่สุด"

รู้.... ว่าในทางปฏิบัตินั้นยากแค่ไหน ผู้เขียนก็เป็นคนที่เคยมีรัก เคยเจ็บ ...และเคยหลอกตัวเองเช่นกัน

แต่ผลสุดท้าย กับครั้งแล้วครั้งเล่าที่ผ่านมา จุดจบมันก็คือความจริงที่หนีไม่พ้นคือ"เขาหมดรัก" หรือ "รักคนอื่นแล้ว" อยู่ดี กี่คน กี่คู่ที่คุณเห็นๆ กันในชีวิต ที่เมื่อเกิดปัญหา ฝ่ายที่เป็นทุกข์พยายามหลอกตัวเองว่า "ไม่มีอะไร" และสุดท้าย ผลที่ออกมามันเป็นยังไง เคยไม่มีอะไรจริงๆ ด้วยหรือ??

โลกแห่งความเป็นจริง ไม่มีหรอกที่ผลลัพธ์จะเหมือนอย่างในละคร ที่พระเอกนางเอกเข้าใจผิดกันด้วยเหตุจำเป็น เช่น พระเอกเป็นโรคร้าย กำลังจะตาย เลยต้องทำเลวให้นางเอกตัดใจ หรือนางเอกเข้าใจผิดเพราะตัวร้ายมาแกล้ง

มันไม่มีหรอก ไม่มีจริงๆ รับความจริงเถอะ

- เขาแสดงออกเหมือนชอบเรา แต่ไม่ยอมรับเราเป็นแฟน ถามก็บอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน บางทีก็หายไปเฉยๆ ตกลงเขารักเราหรือเปล่า?
- แฟนสนิทกับเพื่อนที่ทำงานคนนึงมาก โทรคุยกันทุกวัน อยู่กับเราปิดมือถือ แต่มีข้อความเข้าบ่อยๆ เราคิดมากไปหรือเปล่า?
- เธอเป็นแฟนผม แต่ยังแอบคุยกับแฟนเก่า บางทีหายไปโดยไม่บอก เกิดอะไรขึ้น?
- แฟนบอกว่าห่างกันเถอะ เพราะเขาอยากขอเวลาอยู่คนเดียวมากกว่า เขายังรักเราไหม?

กับคำถามข้างบน คนถามคงอยากได้ยินว่า "ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมาก" ใช่ไหม? และในความเป็นจริง สุดท้ายแล้วมันเคย "ไม่มีอะไร" จริงๆ สักครั้งไหม?

แค่อ่าน ก็รู้คำตอบได้ทันทีใช่ไหม เพราะคำตอบ มันอยู่ในคำถามเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่ผู้ถาม "จงใจมองไม่เห็น" เท่านั้นเอง

"ถูกคนอื่นหลอกก็เจ็บพออยู่แล้ว ตัวเองหลอกตัวเองอีก เจ็บกว่า และเจ็บนาน"

-----------------------------------------

จากคุณ : cirE - [ 12 ก.พ. 50 14:57:34 ]