ความคิดเห็นที่ 69
คุณ พลายครับ เก็บอาการหน่อยครับ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะมองคุณทะลุมากไปกว่านี้
ผมบอกไปแล้วว่า คลิบนี้ก็คล้ายโฆษณาที่ต้องการโน้มน้าวคนดูให้คล้อยตามโดยการนำเสนอเฉพาะแง่ที่เขาต้องการ และปกปิดในแง่ที่ขัดแย้ง คงอยู่ที่คุณนั่นแหละครับที่จะเชื่อเฉพาะสิ่งที่เขานำมาเสนอหรือจะมองลึกลงในในส่วนที่เขาจงใจไม่นำมาเสนอ
คนทำคลิบเขามีมุมมองที่ข้องใจในดาบไทย อยู่ที่เขาไม่ใช้วิธีเข้าไปซักถามให้หมดข้อสงสัย ว่าสำนักกระบี่กระบองสามารถตอบข้อสงสัยนั้นได้ไหม แต่ใช้วิธีออกมาโจมตีโดยตรงซึ่งผมเห็นว่าเป็นวิธีที่ไม่ถูกต้องนัก
ยกตัวอย่าง(อีกครั้ง) เชื่อว่าหลายๆคนคงได้ดูคลิบ ไอคิโด้ ที่มีการฝึกให้ลูกศิษย์บุกเข้าหาแล้วอาจารย์ก็จะจับข้อมือ แล้วบิด ลูกศิษย์ก็จะกลิ้งไปในทิศทางต่างๆ ถ้าคนไม่เข้าใจก็จะมองว่าเป็นการซูเอี๋ยกัน โดยยื่นมือให้อาจารย์บิดเบาๆแล้วตัวเองก็แกล้งล้ม
ถ้าคนที่ข้องใจจะเข้าไปถามผู้รู้ก็จะทราบว่านั่นไม่ใช่การต่อสู้ แต่เป็นการฝึกให้รู้จักการเคลื่อนตัวตามแนวแรงที่ถูกบิดหักเพราะถ้าฝืนก็จะทำให้ข้อมือหักซ้นได้
แต่ถ้าคนที่ข้องใจไม่เอาไปถามแต่ใช้วิธีตัดต่อเฉพาะตอนที่ต้องการแล้วเอามาโจมตีว่า ไม่ใช่วิธีการต่อสู้จริง เป็นการแสดงที่ลูกศิษย์กับอาจารย์รู้กัน
คุณคิดว่า การกระทำเช่นนั้น ถูกต้องไหมครับ?
ถ้าจะมีผู้รู้ออกมาชี้แจง จะเป็นการแก้ตัว ไหมครับ?
ถ้าคุณมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการไล่ไม้เช่นนั้น ก็แสดงว่าคุณคงไม่ทราบวัตถุประสงค์ของการฝึกไล่ไม้
"เป็นการฟันแบบกึ่งต่อสู้จริง มิใช่เป็นการ ต่อสู้จริง... เป็นการเถียงข้างๆ คูๆ มิใช่ใช้วิชาการเป็น
เหตุผลครับ"
ผมกล่าวถึงที่มาที่ไปของคลิบนั้นแล้ว จะมองเป็นเรื่องการเถียงข้างๆคูหรือไม่ อยู่ที่ทรรศนะของแต่ละคนครับ เป็นลักษณะ"สองคนยลตามช่อง" คนใส่แว่นดำมองอะไรมันก็มืดดำไปหมดนั่นแหละครับ
เรื่องระยะดาบถ้าจะให้เห็นชัดก็ต้องเทียบกับมวยสากลครับ ดาบไทยไม่ใช่มีลักษณะโป้งปิดบัญชีเหมือน ไมค์ ไทสัน ที่ต้องเคลื่อนเข้าได้ระยะแล้วโป้งเดียวจบ แต่ดาบไทยมีลักษณะเหมือนมวยที่มีสปีดหมัดเร็ว เหมือน ซูการ์เรย์ เรียวโอนาร์ด (สังเกตุได้จากลักษณะการฟันโดยเฉพาะดาบสองมือ) เมื่ออยู่ในพื้นที่ต่อสู้จะออกหมัดตลอดเวลา แต่ไม่ได้เป็นหมัดที่หวังผลทุกหมัด มีทั้งการออกหมัดเพื่อเปิดการ์ด, ทำลายจังหวะ, ก่อกวน, รักษาระยะ, วัดระยะ, สกัดการบุก ซึ่งหมัดเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องถึงตัวคู่ต่อสู้ หลายหมัดต่อยเพียงนวมคู่ต่อสู้ แต่ถ้าช่องเปิดหรือมีจังหวะ ก็สามารถเปลี่ยนหมัดเหล่านั้นเป็นหมัดเด็ดได้โดยการทิ้งไหล่ บิดเอว ก้าวเท้า เพิ่มระยะเข้าสู่คู่ต่อสู้ได้ทันที
ดาบสองมือก็เป็นเช่นนั้น โดยเฉพาะการต้องสู้กับคนหลายคน มีการฟันเพื่อป้องกันไม่ให้คู้ต่อสู้เข้ามาในระยะอันตรายรอบตัวรักษาระยะปลอดภัย และเคลื่อนตัวตลอดเวลาเพื่อปิดจุดบอดของตัวเอง ขณะเดียวกันก็สามารถที่จะเคลื่อนเขาหาคู่ต่อสู้ที่เปิดช่องว่างให้เข้าจู่โจมได้ในทันทีเช่นกัน
เป็นการมองของผมในฐานนักดาบไทยคนหนึ่งครับ
ส่วนเรื่องการฟันโดยเจตนาฟันไม่ถึง รับโดยไม่จำเป็นต้องรับ ส่วนใหญ่มาจาตัวนักดาบเองครับ ไม่ใช่เป็นปัญหาจากวิชาดาบ ส่วนใหญ่มาจากการเล่นคิวที่ท่องจำกันมา เป็นคิวต้องรับ ก็ต้องยกรับแม้ไม่จำเป็น เป็นคิวที่ต้องฟันแต่ตามคิวต้องฟันไม่โดน แต่เล่นจริงกลับไปอยู่ในระยะที่ฟันโดนได้ ก็ต้องแกล้งฟันไม่โดน เดี๋ยวผิดคิว
ถามว่าแก้ยังไง ก็แก้ที่การจัดคิว และถามต่อว่าจะแก้ได้ไหม ก็ต้องอยู่ที่แต่ละคน ถามว่าเราบังคับ เขาได้ไหม คำตอบก็รู้กันอยู่แล้ว
ถ้าจะแก้ที่ตัววิชาดาบก็ดูเพียงว่าการฟัน ฟันถูกไหม คล่องแคล่วไหม ฟันโดนจริงแล้วบาดเจ็บไหม การรับ ถ้าต้องรับจริงๆรับได้ไหม และที่สำคัญ ที่ฝึกๆกันไปนั้น เข้าใจวัตถุประสงค์ไหมว่า ที่ให้ฝึกกันนั้น ฝึกเพื่ออะไร
เพราะเท่าที่ผมทราบวิชาดาบของแต่ละสำนักก็สมบูรณ์ในตัวเองอยู่แล้วครับ
จากคุณ :
คมแฝก 
- [
2 เม.ย. 50 11:55:39
]
|
|
|
