ความคิดเห็นที่ 37
ผมอยู่ต่างจังหวัดทางตะวันออก บ้าเทนนิสมาก สัปดาห์ละ 5 วันหลังเลิกงาน แต่ก็ชอบดูกอล์ฟอยู่เหมือนกันแต่ไม่เล่น สมัยนั้นยังเป็ยุคของ เกร็ก นอร์แมน ทอม วัตสัน ทอม ไคท์ ส่วนคุณพิษณุ นิลกลัด ยังเป็น "เตยหอม หน้าสะบัดเป็นลำตัดแม่ประยูร" รายการยอดมวยเอกอยู่ช่อง 7 อยู่เลย อยู่มาวันหนึ่งต้องระหกระเหินเดินทางเข้าไปทำงาน ใน กทม. ไปอาศัยอยู่กับเพื่อนเก่าที่แฟลตดินแดง ออฟฟิศอยู่อโศก เอาไม้เทนนิสติดไปด้วยเผื่อจะมีเพื่อนที่ทำงานใหม่เค้าเล่นกันจะได้ไปแจม ปรากฎว่าไม่มีผู้ใดตีเทนนิสเลย ก็เซ็งไปตามระเบียบ อยู่มาวันหนึ่ง(อีกละ)เพื่อนที่พักอยู่ด้วยกันชวนไปนั่งดื่มเบียร์พร้อมกับชมเค้าซ้อมกอล์ฟ จำได้ว่าที่พร้อมศิริ แยกเหม่งจ๋าย ครั้งแรกก็ไม่สนใจดื่มอย่างเดียว พอไปอีกเป็นครั้งที่สองเพื่อนก็คะยั้นคะยอให้ลอง พอได้ลอง โอ้โหกีฬาอะไรว๊ะเล่นยากฉิบ ลูกก็เล็กติ๊ดหนึ่ง ไม้ก็มีตั้งหลายอัน ขนาดอันสั้นๆตูยังตีไม่โดนเลยแล้วไอ้ที่มันยาวๆหละ มันจะโดนรึ เจ็บมือก็เจ็บ (ตอนนั้นไม่มีถุงมือ ของเพื่อนมีแต่มันเล็ก) บอกเพื่อนพอๆ ตูไม่เอาแล้ว ตูซัดเบียร์ดีกว่า แต่เพื่อนมันไม่ยอม มันไซโคว่าไอ้กีฬาลูกกลมๆ เอ็งก็เล่นเป็นแทบทุกอย่าง ฟุตบอล โบว์ลิ่ง สนุ๊กเกอร์ เทนนิส ปิงปอง แม้กระทั่งดีดลูกแก้ว ถ้าเอ็งตีกอล์ฟไม่เป็นแสดงว่าอ่อนหัด ฟังมันพูดเข้า ผมบอก "ก็ตูเจ็บมืออ่ะ" มันสวนทันที "มรึงก็ไปซื้อถุงมือซิ" ผมสวนกลับไป "ไม่ ตูจะแ*กเบียร์" แล้วก็เลิกแล้วกันไปแต่ก็กลับบ้านกับมัน สัปดาห์ต่อมาไปเดินเล่นที่ฟอร์จูน เดินผ่านร้านขายอุปกรณ์กอล์ฟก็เลยเดินแวะเข้าไปซื้อถุงมือเผื่อไปดื่มเบียร์ที่สนามซ้อมอีกจะได้ไม่เจ็บมือ จ่ายตังค์ค่าถุงมือเรียบร้อยพนักงานขายถามว่าพี่ไม่สนใจซื้อไม้กอล์ฟเหรอครับ "โอ้ยน้องพี่ตีไม่เป็นหรอก ถุงมือเนี่ยจะซื้อไปใส่กินเบียร์" ผมบอก คนขายยิ้มแบบไม่เชื่อ (มันคงคิดในใจมรึงแ*กเบียร์แล้วมรึงจะใส่ถุงมือกอล์ฟทำหอกอะไรว๊ะ) แล้วคนขายก็เปิดฉากรุกผมต่อ "ผมมีชุดถูกๆหิ้วเข้ามาเองจาก'เมกาเลยครับ รุ่นใหม่ล่าสุดมีชุดเดียวเอง ไม่ซื้อไม่เป็นไร ดูก่อนก็ได้" แล้วก็จัดแจงยกมาตั้งตรงหน้า "นี่เลยครับ Titleis DCI Gold ก้านเหล็ก 25,000 เอง หุ่นอย่างพี่ต้องก้านเหล็ก" ผมคิดในใจเนี่ยเหรอว๊ะถูกของเอ็ง (ตอนนั้นปี 2540) แล้วตามด้วย "และนี่พัตเตอร์ Scotty Cameron 5,000 ถ้าพี่ซื้อทั้งหมดผมลดให้เหลือ 28,000 ถ้วน" ว่าแล้วก็ชักแม่น้ำทั้งหมดที่มีอยู่สาธยายความเริดหรูอลังการให้ฟัง ผมคิดใจมันทำไมลดเยอะขนาดนั้นว๊ะ แต่ก็ไม่สน จะกลับท่าเดียว "งั้นผมลดให้อีกเหลือ 27,000 ละกัน สุดๆแล้ว" พอได้ยินว่าสุดๆแล้ว ผมก็มองเห็นโอกาสที่จะชิ่งกลับบ้าน เลยบอกแบบไม่มองหน้าคนขายไปว่า "สองห้าละกัน" เพราะคิดว่ามันคงลดไม่ได้หรอก แต่โอ้พระเจ้ามันกลับตอบแบบไม่คิดเลยว่า "ได้เลยพี่เดี๋ยวผมห่อเลยน๊ะ" ฉิบหายเลยครับท่านผู้ชม!!!! เป็นอันว่าไปหาซื้อถุงมือใส่ดื่มเบียร์โดนไปซะ 25,450 บาทไทย เดินแบกขึ้นรถเมล์กลับถึงบ้าน ไอ้เพื่อนเห็นไม้กอล์ฟมันงงเลยครับ แล้วก็เล่าให้มันฟังเป็นฉากๆ พร้อมกับคำว่า หมดตูดเลยตู มันขำกลิ้งเลยครับ แล้วมันก็บอกว่า โอเค เดี๋ยวหาถุงกอล์ฟฟรีมาให้ หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็ให้มันนั่นแหละดูวงให้ อ่านตำราบ้าง วิเคราะห์วงโปร เลียนแบบโปร แต่ไม่เรียนกับโปร (ตังค์หมด) พอไปสนามซ้อมก็ มรึงจับให้ตู ตูจับให้มรึง มั่วไปหมด ซ้อมสัปดาห์ละครั้งอยู่สามเดือน ก็ถึงเวลาที่รอคอย(แต่จริงๆเพื่อนมันชวนตั้งแต่เดือนแรกแล้วหละ แต่ไม่ไป อีกอย่างกลัวคนอื่นเค้ารำคาญ) 74-69 ครับ ครั้งแรกที่สามงู ผ่านไป 6 เดือน ลดลงมาเหลือไม่เกิน 55 ต่อรอบ อยู่ กทม. ครบ 1 ปีก็ต้องระเห็ดกลับไป ตจว. เหมียนเดิม ทีนี้ละครับบ้ายิ่งกว่าเทนนิสอีก จ้างโปรเลย เลิกงานซ้อมทุกวันโดยไม่ออกรอบเป็นเวลา 2 เดือนเต็ม หลังจากนั้นก็ลดเหลือ 3 วัน แล้วเสาร์ หรืออาทิตย์ ออกรอบ ผ่านไปปีครึ่ง H/D ลดลงมาอยู่ 11 ถือ 11 อยู่ 3 ปี แล้วค่อยๆไหลขึ้นมาอยู่ 18 จนปัจจุบัน โดยการมีซ้อมเดือนละครั้ง และออกรอบเดือนละ 1-2 ครั้งแล้วแต่โอกาส แต่ก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้ออกรอบ ถึงแม้จะไม่บ่อยก็ตาม ส่วนกีฬาอื่นเลิก. สุดท้าย ผมไม่มีคำตอบให้กับเจ้าของกระทู้ แต่จะบอกว่า สำหรับผม หมดเงินไปไม่รู้เท่าไหร่ก็กอล์ฟนี่แหละ แต่งงานช้ากว่าเพื่อนก็กอล์ฟนี่แหละ ได้แต่งงานก็กอล์ฟนี่แหละ ได้ตื่นมาสูดอากาศอันแสนจะสดชื่นยามเช้าตรู่ก็กอล์ฟนี่แหละ มีหน้าที่การงานดีก็กอล์ฟนี่แหละ มีเพื่อนดีๆก็กอล์ฟนี่แหละ จะเล่นจนกว่าจะตายก็กอล์ฟนี่แหละ
จากคุณ :
GobGobGob (prc13384)
- [
วันเนา (14) 22:25:02
]
|
|
|