PANTIP.COM : S5440411 //-- ความพ่ายแพ้นี่ ช่างขมขื่นเสียนี่กระไร ขอแสดงความยินดีกับทีมมิลานด้วยครับ --// [ห้องพักนักกีฬา]

ความคิดเห็นที่ 12

ขอเขียนความรู้สึกมั้งล่ะกันนะครับ หลังจากอ่านความรู้สึกของลุงเท่งแล้ว (ผมอ่านจบนะ อิอิ)

ยอมรับตามตรงว่า ผมทำใจเตรียมไว้ก่อนเริ่มเกมแล้วน่ะ (ไม่ใช่ไม่เชื่อมั่นในทีม แต่เป็นเรื่องปกติของผมเวลาทีมเราเจอทีมใหญ่ๆ)

แต่หลังจากเกมเริ่มไปเรื่อยๆ ในหัวผมมันสว่างขึ้นเรื่อยๆ สดใสขึ้นเรื่อยๆ ความหวังเรืองรองขึ้นเรื่อยๆ

จากการที่ กาก้า และ เซดรอฟ หายไปจากเกม (ขอบคุณนายมากมาสเค ที่จัดการกาก้า ส่ะอยู่หมัด)

จากการที่ เพนเน้นท์ ป่วน แยนคูลอฟสกี้ ได้ในหลายๆจังหวะ

จากการที่ โอกาสยิงของเราชัดเจนกว่าอย่างเห็นได้ชัด

แต่แล้ว แต่แล้ว ความเด็ดขาดของมิลาน ก็นำมาสู้ประตูขึ้นนำ บอกตรงๆ ผมไม่เซ็งมากนะ ตอนนั้นในหัว ภาพในนัดที่บุกเอาชนะ บาร์ซ่า ลอยเข้ามาในหัวเลย เพราะอะไร ก็เพราะความหวังที่นักเตะเราสร้างขึ้นมานั่นแหละ ทำให้ผมยังเชื่อมั่นเต็มเปี่ยม ขอบคุณจริงๆ ครับนักเตะทุกคน

เริ่มครึ่งหลังมา แสงสว่างมันเริ่ม ลดลงเรื่อยๆ เนื่องจากรูปเกมที่ขาดๆเกินๆต่างจากครึ่งแรก กองหลังเราเริ่มแสดงอาการล้าจากการที่ทุ่มเทกำลังไปอย่างเต็มที่ในครึ่งแรก

แต่ผมก็ยังคงเชื่อมั่นในทีมเสมอ จนกระทั่ง ทุกอย่างในใจผมพังทลายลงจากประตูที่สองของมิลาน การจ่ายอันสุดยอดของกาก้า ความเด็ดขาดของ อินซากี้ ทุดอย่างลงตัวและเหมาะเจาะ

ทั้งๆที่ผม ตัดใจแล้ว แต่ แต่ นักเตะทุกคนยังคงวิ่งอยากบ้าคลั่ง ยังคงเชื่อมั่น ว่าจะกลับมาได้ นั่นแหละจึงทำให้ผมยังคงเชียร์อีกครั้ง เชียร์ทั้งๆที่รู้ว่าความหวังมันน้อยนิดเหลือเกิน

จนกระทั่ง เดริค เค้าท์ ที่วิ่งอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ตั้งแต่เสียงนกหวีดดัง โหม่งเข้าไป ภาพเมื่อสองปีที่แล้วผุดขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง แต่ว่ามันเลือนลางเหลือเกิน เนื่องจากเวลาอันน้อยนิดนั่นเอง

แล้ว อันเชลอตติ ก็โชว์ความเขี้ยวของทีมจากอิตาลีอีกครั้ง ด้วย การเปลี่ยนตัวในช่วงท้ายเกม นั่นแหละจึงทำให้ผมตัดใจ ตัดใจด้วยความภูมิใจในนักเตะ และกองเชียร์ทุกคน

หลังจากสิ้นเสียงนกหวีดยาวจบเกมการแข่งขัน ผมสงสารนักเตะของเรา ที่ทำท่าหมดอาลัยตายอยาก หมดแรงหลังจากทุ่มเททุกอย่างแล้ว ผมนั่งดุภาพนั้นนิ่ง ด้วยความเศร้า

แต่ไม่มีความคิดที่จะปิดทีวีเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะผมไม่เสียใจเลยที่แพ้ให้กับทีมที่เยี่ยมยอดอย่าง เอซี มิลาน ทีมที่เด็ดขาดกว่า และเหมาะสมกับตำแหน่งแชมป์ด้วยประการทั้งปวง

ภาพที่นักเตะมิลานเข้าแถวปรบมือให้นักเตะของเราด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่แบบขอไปที ทำให้ผมขนลุกในสปิริตของนักฟุตบอล ที่นับวันจะหาได้ยากขึ้นทุกที ยิ่งทำให้ผมยินดีกับ มิลาน ยิ่งขึ้นไปอีก รู้สึกภูมิใจที่ทีมของเราสู้กับยอดทีมอย่างมิลานได้ขนาดนี้

และฉากที่ทำให้ผมน้ำตาไหลโดนไม่รู้ตัวก็คือ ตอนที่ นักเตะของเราเดินขึ้นไปรับเหรียญรองชนะเลิศ ผมเชื่อว่า The Kop ทุกคนที่ดูอยู่คงจะได้ยิน

ได้ยินเสียงเพลง You'll Never Walk Alone ที่ดังกระหึ่มจาก The Kop ในสนาม The Kop ที่พร้อมจะเดินเคียงข้างทีมเสมอ ไม่ว่าจะชนะ หรือ แพ้ ไม่ว่าจะสุข หรือ เศร้า

ผมร้องเพลงนั้นคลอไปกับ The Kop ในสนาม พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาโดนที่ผมไม่รู้ตัว

คิดถูกจริงๆ ที่ปวารณาตัวเป็น The Kop Supporter ที่เจ๋งที่สุดในโลก

Liverpool Football Club เอ้ย รู้ไว้เถอะว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในประเทศเล็กๆประเทศหนึ่งแห่งนี้ มี The Kop ที่พร้อมจะเดินไปพร้อมกับพวกคุณอีกหลายคน

สู้ต่อไป ราฟา และนักเตะทุกคน

ขอบคุณจริงๆ สำหรับ ความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมา

จากคุณ : Dr.เต่า

/////////////////////////////

อยากระบายความรู้สึก

จากคุณ : Dr.เต่า - [ 24 พ.ค. 50 11:39:34 ]