หลายคนที่เคยชมภาพยนตร์โฆษณา “ปาติหาน” คงจะคุ้นกับประโยคด้านบนนี้ ว่ากันว่าเรื่อง “ปาติหาน” เนี่ย จริงๆ แล้วมาจากหนังสือฝรั่งเล่มหนึ่ง ซึ่งมีเนื้อหาที่แปลแล้วว่า...





เทสส์มีอายุ 8 ปี ตอนที่เธอได้ยินพ่อกับแม่พูดเรื่องน้องชายของเธอ ‘แอนดรูว์’ สิ่งที่เธอรู้คือน้องชายป่วยมากและพวกเขาแทบไม่มีเงินกันเลย

พวกเขาจะต้องย้ายไปอยู่อพาร์ตเม้นท์ในเดือนหน้าเพราะพ่อไม่มีเงินที่จะจ่ายทั้งค่ายาและค่าบ้าน



การผ่าตัดแสนแพงเท่านั้นที่จะยื้อชีวิตน้องชายไว้ได้ และคงไม่มีใครให้กู้เงินจำนวนมากอย่างนั้น เธอได้ยินพ่อพูดกับแม่ว่า “คงมีแต่ปาฏิหารย์เท่านั้นที่จะช่วยลูกตอนนี้ได้”

เทสส์เดินไปที่ห้องนอนดึงโหลแก้วใส่ขนมที่ซ่อนไว้ในตู้ เธอเทของข้างในทั้งหมดลงบนพื้นและเริ่มนับอย่างตั้งใจ เธอนับซ้ำถึง 3 ครั้ง

ผลรวมที่ได้นับว่าดีทีเดียว ไม่มีผิดพลาด




หลังจากเทเหรียญกลับลงโหลแก้วแล้วปิดฝา เธอหลบออกหลังประตูบ้านเดินอีก 6 บล็อกไปยังร้านขายยา "เรเซล" ที่มีเครื่องหมายหัวหน้าเผ่าอินเดียแดงสีแดงขนาดใหญ่ตรงเหนือประตู

เทสส์นั่งรออย่างอดทนเพื่อให้เภสัชกรสังเกตเห็นเธอ...ทว่าเขากลับจดจ่อคุยกับชายอีกคนแทนที่จะมาสนใจเด็กอายุ 8 ขวบในตอนนั้น เธอเอาเท้าถูพื้นไปมาจนมีเสียง

ไม่มีอะไรเกิดขึ้น !!!!

เธอโก่งคอทำเสียงน่าเกลียดที่สุดเท่าที่ทำได้....ใช้ไม่ได้ผล

สุดสุดเธอหยิบเหรียญส่วนหนึ่งทุบลงบนเคาน์เตอร์ดังปัง นั่นใช่เลย!

“หนูต้องการอะไรหรือ” เภสัชกรถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“ฉันกำลังคุยกับพี่ชายฉันที่มาจากชิคาโก้เพราะไม่ได้พบกันมานานอยู่นะ” เขาพูดขึ้นมาโดยไม่รอหยุดฟังคำตอบ

“เอาล่ะ...ให้หนูพูดกับคุณเรื่องน้องชายหน่อยเถอะ” เทสส์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงรำคาญเหมือนกัน

“จริงๆแล้ว...เขาป่วย...แล้วหนูก็ต้องการซื้อปาฏิหารย์”

“หนูว่ายังไงนะ?” คนขายยาพูด

“เขาชื่อแอนดรูว์ มีบางอย่างผิดปกติโตขึ้นมาในสมองของเขา ปะป๊าหนูพูดว่าคงมีแต่ปาฏิหารย์เท่านั้นที่จะช่วยเขาตอนนี้ได้ แล้วทีนี้ ปาฎิหารย์มีราคาเท่าไหร่”

“เราไม่มีปาฏิหาย์ขายที่นี่หรอก สาวน้อย ฉันเสียใจด้วยนะที่ช่วยหนูไม่ได้” คนขายยาพูดเสียงแผ่วลง

“นี่...หนูมีเงินจ่ายนะ ถึงแม้จะไม่มากนักก็เถอะ หนูจะจ่ายส่วนที่เหลือเอง บอกมาสิว่าราคาเท่าไหร่”

พี่ชายคนขายยาก้มตัวลงมาถามเด็กหญิงว่า “แล้วปาฏิหารย์แบบไหนล่ะ ที่น้องชายหนูอยากได้?”

“หนูไม่รู้” เทสส์ตอบนัยน์ตาคลอ “หนูแค่รู้ว่าน้องป่วยแล้วมาม้าก็บอกว่าน้องต้องผ่าตัด แต่ปะป้าหนูจ่ายไม่ไหว หนูเลยจะใช้ตังค์ตัวเอง”

“แล้วหนูมีอยู่เท่าไหร่หรือ?” พี่ชายเภสัชกรถาม

“1 เหรียญกับอีก 25 เซ็นต์ค่ะ” เทสส์บอกเสียงเบาๆ “นี่คือเงินทั้งหมดที่หนูมี ที่จริงหนูอยากให้มากกว่านี้ถ้ามี”

“งั้น เอาอย่างนี้ละกันนะ” เขายิ้ม “1 เหรียญ 25 เซ็นต์....ราคาสำหรับปาฏิหารย์ให้น้องชายตัวน้อยๆ แล้วล่ะ” เขาพูดต่อว่า

“พาฉันไปที่ๆ หนูอยู่หน่อยสิ ฉันอยากเจอน้องชายกับพ่อแม่ของหนู...ไปดูสิเผื่อฉันจะมีปาฏิหารย์อย่างที่หนูต้องการก็ได้”




















พี่ชายของเภสัชกรคนนั้นคือ "คุณหมอ คาร์ตัน อาร์มสตอง" ศัลยแพทย์จากชิคาโก้ผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมระบบประสาท

การผ่าตัดประสพความสำเร็จโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายและไม่นานแอนดรูว์ก็ได้กลับบ้านพร้อมสุขภาพที่ดีขึ้น

หลังจากนั้น แม่และพ่อก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทำให้พวกเรามีวันนี้

แม่ของเธอเล่าว่า “การผ่าตัดครั้งนั้นเป็นปาฏิหารย์จริงๆ เชียว แม่สงสัยจังเลยว่ามันมีราคาเท่าไหร่นะ”





เทสส์ยิ้ม เธอรู้แน่ล่ะว่าปาฏิหารย์นั้นราคาเท่าไหร่... ก็ 1 เหรียญ 25 เซ็นต์ไงล่ะ ...


และนี่คือ ที่มาของปาติหาน ที่หลายๆ คนเคยสงสัยว่าตกลงเป็นเรื่องจริง หรือมาจากไหนกันแน่ ...

แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 50 08:08:38