ดีใจที่ป้ามดคิดถึงแล้วก็ยังมีเพื่อนๆอีกหลายคนที่ให้ความห่วงใยนะคะ
คือว่า..เป้ไม่เคยเศร้าด้วยเรื่องแบบนี้มาก่อน ไม่เคยถูกทิ้งไม่เคยต้องเหงา ไม่เคยคิดว่ามันจะเจ็บปวดขนาดนี้
เป้ไม่โทษใครทั้งนั้น ในเมื่อตัวเองบกพร่องเอง ไม่เผื่อใจเอง รู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นแต่รับไม่ไหวเอง ไม่เข้าใจโมงยามของความสูญเสีย ไม่เข้าใจการเคยมี ก็สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้
รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องถึงตาย ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่ไม่ได้ เพราะยังคงกินข้าวได้ ยังง่วงนอน แล้วก็มาทำงานปกติ แต่ความรู้สึกยังไม่ค่อยเหมือนเดิม รอยยิ้มและเสียงหัวเราะยังมีแต่ไม่เต็มที่ ยังคงแอบร้องไห้ทุกวัน ไม่กล้าให้ใครเห็น ต้องคอยบอกตัวเองให้เข้มแข็ง
เป้รู้ด้วยว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเองก็เลยพยายามอยู่ตลอดค่ะ ที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ได้ก็ต้องทำให้ตัวเองเป็นสุขได้ ถึงจะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่แต่จะพยายามค่ะ
จริงๆแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆอยู่นะ บางทีเคยเปิดดูอู้งานแต่ไม่ได้คุยด้วยเท่านั้นเอง
ขอโทษทุกคนที่เป็นห่วงอีกครั้งนะคะ ถ้ามีโอกาสก็จะเข้าไปคุยเหมือนเดิมนะ ไม่ได้หายไปเลยหรอกค่ะ
จากคุณ :
takachan 
- [
22 มิ.ย. 50 11:47:23
]
ถึงป้ามดและเพื่อนๆค่ะ...
