ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 20 มหัศจรรย์มิลเลเนียม 13 พฤษภาคม ค.ศ. 2006 วันที่น่าจดจำ เป็นวันที่ผมจะเก็บเอาเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ไว้เล่าให้ลูกหลานฟัง ‘นี่คือการแข่งชิงถ้วยเอฟเอ คัพ’ ผมบอกตัวเองขณะรถโค้ชทีมลิเวอร์พูลคลานกระดืบผ่านกลุ่มแฟนบอลผู้ร้องตะโกนเชียร์กันจนเสียงแหบแห้งไปตามเส้นทางสู่มิลเลเนียมที่แสนอลังการ สนามที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงคาร์ดิฟฟ์ ‘นี่เป็นเวลาของเรา’ ผมเป็นผู้นำทีมลิเวอร์พูล ได้ลงหลักปักฐานฝากอนาคตไว้กับสโมสรที่ผมรัก ในตอนนี้ผมได้มายืนอยู่ ณ จุดที่รุ่งโรจน์ที่สุดในเส้นทางอาชีพนักฟุตบอลของตัวเอง ได้ก่อร่างสร้างตัวกับผู้หญิงที่ผมรัก ได้รับการยกย่องตามสมควร เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็นนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของสมาคมนักฟุตบอลอาชีพ (PFA – Professional Footballers’ Association Play of the Year) รางวัลอันเป็นเกียรติยากที่จะหาสิ่งใดเทียบเท่า พระคริสต์! ผมพร้อมยิ่งกว่าพร้อมสำหรับการแข่งขันชิงถ้วยเอฟเอ คัพ ครั้งที่ 125 ที่นี่ เวทีของผม เวลาของผม ในช่วงของการเตรียมตัวเพื่อปะทะกับทีมเวสต์แฮม ยูไนเต็ด ผมเล่นเกมแมตช์นี้ในหัวมาแล้วไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ผมใช้พลังงานไปไม่น้อยเฝ้าคิดถึงความเป็นไปได้ทุกๆ สิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ในเกม เตือนตัวเองตลอดเวลาถึงความจำเป็นที่จะต้องก้าวขึ้นมารับผิดชอบทุกสิ่งอย่างเต็มตัวเพื่อเอื้อมมือคว้าโอกาสทุกอย่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ลิเวอร์พูลคาดหวังให้ผมคว้าชัยมาให้ได้ ผมเองก็เช่นกัน ขณะกำลังผูกเชือกรองเท้าผมอ่านชื่อสองชื่อที่ปักไว้ที่ลิ้นรองเท้าทั้งสองข้าง ลิลลี่-เอลล่าข้างหนึ่ง และอีกข้าง เล็กซี่ มาเถอะ! เกมชิงชนะเลิศวันนี้เพื่อพวกเธอ ไปทำงานกัน จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเดินนำทีมลิเวอร์พูลก้าวเข้าสู่ฉากตระการตาในสนาม แฟนบอลทั้งหมดจากลิเวอร์พูลและเวสต์แฮมล้วนยอดเยี่ยมเหนือคำบรรยาย ตะโกนกันอื้ออึงส่งเสียงเชียร์นักเตะทั้งสองทีมที่กำลังตั้งแถวก่อนเกมเริ่ม เราเข้าชิงครั้งนี้โดยถูกมองเป็นทีมเต็งซึ่งเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับเราเพราะการเข้าชิงชนะเลิศฟุตบอลถ้วยทุกรายการที่เราผ่านมา ยกเว้นเกมชิงลีก คัพ กับเบอร์มิงแฮม เราเป็นทีมรองบ่อนมาตลอด แม้แต่เกมนัดชิงยูฟ่า คัพ กับอลาเบส เราก็ไม่ได้อยู่ในฐานะเหนือกว่าซะทีเดียวเพราะเราไม่ได้ทำผลงานได้ดีนักในพรีเมียร์ชิพในตอนนั้น ในเกมแชมเปียนส์ ลีกหลายๆ เกมเราต้องต่อกรกับทีมใหญ่อย่างเชลซีหรือยูเวนตุสโดยมีความหวังที่อยู่ตรงหน้าเลือนรางเต็มทน แต่ผมกลับชอบแบบนั้น การลงเล่นเกมโดยรู้ว่าความกดดันตกไปอยู่กับทีมคู่แข่งเต็มๆ ทำให้ผมเล่นสบาย แต่ในวันนี้มันกลับกัน ทุกๆ คนมองว่าเราคงเดินหน้าบดขยี้เวสต์แฮมสบายมือ แต่ผมไม่เคยคิดประมาททีมขุนค้อนแม้สักนิด พวกเขาเป็นทีมที่ดี มีผู้จัดการคนเก่ง อลัน พาร์ดิว กัปตันผู้เยี่ยมยอดไนเจล ริโอ-โคเกอร์ และนักเตะดีๆ ล้นทีม เวสต์แฮมมุ่งมั่นเต็มที่กับเกมนี้อย่างไม่ต้องสงสัย ผมค้นพบความจริงนี้อย่างรวดเร็วเมื่อโดนพอล คอนเชสกี้ และคาร์ล เฟลทเชอร์ เข้าปะทะหนักตั้งแต่ต้นเกม ตั้งใจ ไม่มียั้งเลยละ ตูมเข้ามา ซ่อนความเจ็บปวดไว้สตีวี่ อย่าบ่น ทำใจรับมันซะ ผมออกแรงกระตุ้นตัวเองพอๆ กับที่ได้รับแรงกระตุ้นจากเสียงร้องเชียร์จากแฟนลิเวอร์พูลด้วยบทเพลงอันฮึกเหิม ‘ทุ่งหญ้าแห่งถนนแอนฟิลด์ (Field of Anfield Road)’ ผมปลุกตัวเองให้ตื่นตัว กลับเข้าร่วมการต่อสู้อันหนักหน่วง แต่ก็ต้องเผชิญกับงานที่ยากลำบาก มันต้องเป็นอย่างนั้นเพราะเวสต์แฮมสู้ถวายหัว เรารู้จักเวสต์แฮมดีทุกแง่มุมแต่ก็ไม่ได้คาดหวังมาก่อนว่าพวกเขาจะเล่นได้ดีเป็นเจ้าเข้าหรืออันตรายถึงตายในจังหวะสวนกลับแบบนี้ ในช่วงต้นเกมเราครองเกมได้เหนือกว่าแต่ก็ทำอะไรได้ไม่เป็นชิ้นเป็นอันเมื่อมาเจอหมากเกมรับที่อลัน พาร์ดิววางไว้อย่างแน่นหนา และแล้วแค่ในช่วง 20 นาทีแรกเราก็ตกเป็นฝ่ายตามหลังก่อนจนได้ คาร่าเลี่ยงไม่ทำเข้าประตูตัวเองไม่ได้หรอกในจังหวะนั้น ลูกจ่ายเข้ากลางของไลโอเนล สคาโลนี่สร้างจังหวะอันตรายคาร่าจำเป็นต้องสกัดมันไว้เนื่องจากที่ด้านหลังมาร์ลอน แฮร์วูด เตรียมรอพุ่งเข้าชาร์จอยู่แล้ว ผมเจ็บแทนคาร่า ผมรู้ดีว่าการทำเข้าประตูตัวเองจะทำให้เขาปวดร้าวแค่ไหน คาร่าเป็นคนทรนง หากลิเวอร์พูลต้องแพ้เกมชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ ด้วยสกอร์ 0-1 จากตอนนี้ คาร่าคงเหมือนตายทั้งเป็น ความพ่ายแพ้นี้คงกัดกร่อนจิตใจเขาไปตลอดปีแล้วปีเล่า เขาเป็นคนชอบเอาชนะในการยิงประตูแต่เป็นในทางกลับด้าน สถิติการยิงประตูของคาร่ามีค่า -1 เท่านั้น แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเพื่อนๆ ที่ลิเวอร์พูลเย้าคาร่าเล่นเรื่องสถิติการยิงประตูของเขา คาร่าจะตะโกนสวน “ฉันมีสถิติป้องกันประตูตั้ง 350 ลูกนะเฟ้ย" นี่คือคาร่าผู้ที่มีคำตอบให้กับทุกๆ สิ่ง และเขาก็ถูกเสียด้วย ไม่มีใครชี้มือมากล่าวโทษเขาได้หรอกเพราะที่ผ่านมาเขาเท่านั้นคือภูผาหินสำหรับลิเวอร์พูลมาตลอด แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 14:57:25 จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราต้องฉุดคาร่าขึ้นมาจากขุมนรกที่ประตูเปิดอ้ารออยู่ให้ได้ เราต้องสู้กลับ แต่เวสต์แฮมเครื่องร้อนเสียแล้วและเมื่อพวกเขาได้ประตูขึ้นนำเป็นคำรบสองจากลูกยิงของดีน แอชตัน ความกลัวว่าผมคงจะไม่ได้ยื่นมือไปสัมผัสถ้วยเอฟเอ คัพ เสียแล้วก็เริ่มตั้งเค้าหนักขึ้น ประตูของแอชตันเกิดจากความผิดพลาดของเปเป้ เรน่า ที่รับลูกยิงของแมทธิว เอธเทอริงตัน กระฉอกมาเข้าทางศูนย์หน้าอีกคนพอดี ไม่มีใครสักคนหรอกในหมู่พวกเราที่คิดจะต่อว่าเปเป้ในเรื่องนี้ นายทวารชาวสเปนของเราช่วยเซฟลูกยิงสำคัญๆ มาให้เรานับไม่ถ้วนแล้วตลอดฤดูกาลนี้ แต่กระนั้นความจริงก็คือความจริง ความผิดพลาดสองครั้งส่งให้เราตกเป็นฝ่ายตาม 2-0 ประตู ไม่เอาน่าพวก! ต้องเดินหน้าสู้ต่อนะ บรรดานักเตะกระตุ้นตัวเองกลับมาจนได้ เราเริ่มเล่นดีขึ้นนิดหน่อยด้วยแรงบันดาลใจจากการย้อนนึกไปถึงว่าเราฟื้นจากหลุมที่เตรียมฝังกลับมาจนได้ที่อิสตันบูลได้อย่างไร ถึงเวลาที่จะต้องดิ้นรนเอาตัวรอดกันอย่างหนักอีกครั้งหนึ่งแล้ว การได้ประตูตีตื้นมาประตูหนึ่งก่อนหมดเวลาครึ่งแรกสำคัญเหลือเกิน มันเริ่มจากที่ผมมองเห็นฌิบริลวิ่งเข้าหากรอบเขตโทษ ผมต้องโยนบอลให้เขาให้ได้อย่าทิ้งโอกาสทองที่มีอยู่ตรงหน้า ผมเล็งไปที่เขาจากนั้นก็บรรจงตวัดบอลเข้าในกรอบ ณ จุดนั้นฌิบริลจบสกอร์ได้อย่างสวยงาม ตลอดฤดูกาลนั้นฌิบริลไม่ได้รับการยอมรับเท่าใดนัก แต่เขาสมควรได้รับการยกย่องเป็นอย่างยิ่งสำหรับลูกยิงวอลเลย์จังหวะนั้น เพราะนั่นคือประตูที่ทำให้เรากลับมาสู่เกมเอฟเอ คัพได้ ตลอดปีนั้นเขามีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ต้องเล่นในตำแหน่งที่ไม่ถนัด และผมรู้ว่าเขาเข้ากับราฟาได้ไม่ดีนัก มันจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาย้ายไปมาร์กเซย์หลังจากนั้น ฌิบริลมีบุคลิกที่ค่อนข้างแตกต่าง การตัดสินใจบางอย่างของเขาเกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้า, รถยนต์, รอยสัก และทรงผมทำเอาผมต้องส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ แต่ในฐานะบุคคลแล้วฌิบริลเป็นคนดีเอามากๆ เขาใส่ใจคนอื่นอย่างแท้จริง ผมคงไม่คิดถึงเสื้อผ้าแนวๆ ของเขานักหรอกแต่ผมจะคิดถึงนิสัยที่ร่าเริงของเขาอย่างแน่นอน ผมหวังว่าเขาคงมีความสุขและมีโชคดีที่มาร์กเซย์มากกว่าที่เป็นอยู่ที่ลิเวอร์พูล และที่แอนฟิลด์เขาจะถูกจดจำไว้เสมอกับผลงานอันยอดเยี่ยมที่เขาสร้างไว้ที่คาร์ดิฟในวันนั้น จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ในห้องแต่งตัวที่มิลเลเนียมตอนพักครึ่งเวลาราฟากล่าวสุนทรพจน์ที่สร้างแรงบันดาลใจล้นเหลือเช่นเคย ดังนั้น เมื่อกลับมาลงสนามพวกเราต่างก็เร่าร้อนเป็นไฟ ลิเวอร์พูลยังล้าหลังอยู่หนึ่งประตูแต่เราก็ชูหางสูงเท่าที่จะทำได้ มาจัดการเวสต์แฮมกันเถอะ แต่ขณะที่การต่อสู้ในครึ่งเวลาหลังเริ่มทวีความเข้มข้นผมก็เริ่มวิตกกังวลว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรต่อจากนี้บ้าง ทุกครั้งที่ได้บอลในฝั่งของเวสต์แฮมผมพยายามอย่างหนักที่จะเลี้ยงบอลทะลวงฝ่าไปให้ได้ มันเป็นเรื่องธรรมชาติผมเข้าใจดี ผมดิ้นรนเต็มที่เพื่อจะตีเสมอให้ได้ เราจะแพ้ไม่ได้และเราจะต้องไม่แพ้ มันเป็นปีเตอร์ เคราช์,นายโย่งเคราชี่, ที่กู้ชีวิตเราไว้ในได้ในวันนั้น หลังจบเกมพวกสื่อและคนทั่วไปต่างก็โฟกัสมาที่การเล่นของผม แต่อันที่จริงแล้วเคราชี่ต่างหากที่เป็นกุญแจสำคัญ จากจังหวะธรรมดาๆ ดูเหมือนไม่มีอันตรายใดๆ ซาบีโยนบอลยาวเข้ามาในกรอบเขตโทษของเวสต์แฮม เคราชี่, เฟอร์นันโด มอริเอนเตส และแดนนี่ แก๊บบิดอน โดดขึ้นแย่งโหม่งทั้งสามคน วินาทีที่ผมเห็นเคราชี่เกร็งคอผมก็เริ่มออกวิ่งเข้าหาจุดที่ผมกะว่าลูกบอลจะตก  ราวๆ 12 หลาจากประตู เคราชี่โหม่งชิงโหม่งได้ เขาโหม่งกดลงพื้นลูกบอลลอยเด้งกลับขึ้นมาพอเหมาะพอเจาะที่จะหวดพอดี “ฉันเอง” ผมตะโกนบอกซามี่ สั่งเขาให้ปล่อยบอลให้ผม บอลตกมาพอดิบพอดีจนเหลือเชื่อ ผมหวดเต็มหลังเท้า ซวบ! ตุงตาข่าย 2-2 ตอนที่เราวิ่งไปเฮกันผมถือโอกาสกล่าวขอบคุณเคราชี่สำหรับลูกชงที่แสนจะเพอร์เฟค หากเคราชี่ไม่ได้อยู่ในสนามวันนั้นผมคงยิงประตูนี้ไม่ได้จริงๆ จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เคราชี่นับได้ว่าเป็นการซื้อตัวที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่งของทีมเรา ทั้งฤดูกาลเขาได้พิสูจน์ตัวเองต่อข้อสงสัยต่างๆ มาโดยตลอด ตอนที่เคราชี่ย้ายมาจากเซาท์แธมป์ตันใหม่ๆ เขาโดดเด่นมากในตอนซ้อม และเปี่ยมด้วยความมั่นใจ แต่แล้วความเชื่อมั่นของเขาก็เริ่มถดถอยหลังจากเขาควานหาตาข่ายในเกมไม่เจอเสียที ในตอนนั้นเองที่เรางัดเอาเกม ‘เปลือยก้น – Bare Arse’ มาเล่นกันที่สนามซ้อม จากนั้นฟอร์มการยิงประตูของเคราชี่ก็เริ่มกลับมาและตอนนี้เขาก็พัฒนามาเป็นผู้เล่นคนสำคัญคนหนึ่งในทีมลิเวอร์พูลไปแล้ว ผมเชื่อว่าเขาจะประสานงานร่วมกันได้ดีกับเคร็ก เบลลามี่ นักเตะคนใหม่ของเราที่เซ็นสัญญามาร่วมทีมในฤดูกาลหน้า 2006/07 เกมในวันนั้นกลายมาเป็นเกมชิงชนะเลิศที่บ้าคลั่งอย่างเหลือเชื่อหลังจากที่เราตามตีเสมอมาได้แค่ 12 นาที ยอสซี่ เบนนายูน เปิดบอลมาให้เอทเธอริงตันที่ยืนอยู่ด้านกว้างทางฝั่งขวา มันดูเหมือนจะไม่มีอันตรายอะไร ไม่มีปัญหา เราจัดการได้สบายอยู่แล้ว ผมวิ่งเข้าหาด้วยความเร็ว ยื่นเท้าไปในตำแหน่งที่เหมาะสมเพื่อสกัดลูกโยนของเขา แต่แล้วเอทเธอริงตันก็เตะผิดเหลี่ยม ซวยแล้ว! ลูกแบบนี้มีแค่สองตำแหน่งเท่านั้นที่มันจะลอยไปตกได้ ข้ามคานไม่ก็ย้อยเข้ามุมบนพอดี เปเป้ออกมายืนห่างเส้นประตูหมดสิทธิป้องกัน บอลลอยข้ามศีรษะเขาเข้าประตูไป นี่เป็นประตูที่พิลึกพิลั่นเป็นที่สุด แต่มันก็อยู่ในวิสัยที่จะป้องกันได้ถ้าไม่พลาด แต่เปเป้พลาดและเขาก็ผิดหวังสุดๆ จากจุดนั้นลิเวอร์พูลดูจะอับแสงไป แฟนเวสต์แฮมเริ่มมั่นใจแล้วว่าทีมของเขาจะเป็นผู้ชนะ แฟนบอลฝั่งเราเงียบกริบท่ามกลางปาร์ตี้เฉลิมฉลองของเดอะ แฮมเมอร์ส พวกนักเตะบางคนในทีมเริ่มท้อกันแล้ว เวสต์แฮมเขียนชื่อของพวกเขาลงบนถ้วยแล้วเหลือแค่สลักมันลงไปอย่างเป็นทางการเท่านั้น แต่เราก็ยังทุ่มกันสุดตัว ขาของผมเริ่มจะเป็นตะคริว การตรากตรำเล่นเกมต่อเนื่องมากว่าห้าสิบเก้าเกมตลอดฤดูกาลที่ยาวนานเริ่มส่งผลกระทบกับพวกเราในช่วงเวลาสำคัญเข้าแล้ว คาร์ดิฟเป็นสนามใหญ่ อากาศก็ร้อนเป็นบ้าจนตัวผมแทบละลาย เวลาเหลือน้อยลงทุกขณะและผมก็เริ่มเตรียมใจรับสถานการณ์เลวร้ายที่สุดไว้บ้างแล้ว เราต้องหาแรงดลใจจากที่ไหนสักแห่ง จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ราฟาโชว์ความยอดเยี่ยมในการเปลี่ยนตัวผู้เล่นอีกเช่นเคย ส่งดีดี้ลงมาออกใบอนุญาตให้ผมเดินหน้าเล่นเกมรุกเต็มตัว เราขึงเกมรุกเต็มพิกัดโจมตีเพื่อจะตีเสมอให้จงได้ ผมเห็นคาร่าโยนบอมบ์เข้ามาในกรอบเขตโทษของเวสต์แฮมจากตำแหน่งริมเส้นทางด้านซ้าย  แล้วเราก็เสียการครองบอล แต่เนื่องจากว่าซิสเซ่ล้มลงเพราะการบาดเจ็บสคาโลนี่จึงเตะบอลทิ้งให้อย่างมีน้ำใจ เราทุ่มบอลคืนให้สคาโลนี่ในจังหวะต่อมา นักเตะสัญชาติอาร์เจนไตน์เลือกโยนบอลออกมาให้ไกลที่สุดและเป็นฝ่ายเราที่เก็บบอลได้ ขอบใจ ผมจับบอล จากนั้นก็ส่งต่อให้รีเซ่ผู้ที่จัดการโยนโด่งกลับเข้าไปในเขตโทษของเวสต์แฮมอีก ผมได้ยินเสียงประกาศจากโฆษกสนามมิลเลเนียม “ทดเวลาบาดเจ็บอย่างน้อย 4 นาที” เวลานับถอยหลังสู่เส้นตายเริ่มต้นขึ้นแล้ว ลิเวอร์พูลมีเวลา 240 วินาที ก่อนจะถูกลืม ผมตะคริวจับ ไม่มีพละกำลังใดๆ หลงเหลืออีก แต่ยังต้องอยู่ที่นั่นกัดฟันสู้ต่อ ขณะคำพูดสุดท้ายของผู้ประกาศลอยขึ้นสู่อากาศ ผมกระโดดไปข้างหน้า มอริเอนเตสกับแก๊บบิดอนโดดขึ้นชิงโหม่งลูกครอสของรีเซ่ ลูกบอลกระเด้งกลับมาด้านหลัง ตรงมาที่ผม โอ้พระเจ้า! ผมยืนอยู่ที่นั่นขาแข็งเป็นไม้กระดาน ถังน้ำมันแห้งจนว่างเปล่า สามสิบเจ็ดหลาจากประตูกับลูกบอลที่พุ่งมาเข้าทาง ทุกคนพูดถึงจังหวะนั้นกันอย่างชื่นชมเป็นเสียงเดียวกันหลังจากเกม แต่สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่ไม่มีใครรู้ก็คือ หากขาผมไม่แข็งเพราะตะคริวในตอนนั้นผมก็คงเลือกลากบอลจี้กลับเข้าไปเพื่อทำเกมรุกเป็นแน่ ผมอยู่ห่างออกมามาก ไกลเกินกว่าที่จะยิงได้ จริงไหม? เถอะน่า ยอมรับความจริงดีกว่า มีคนตั้งมากมายยืนขวางอยู่เบื้องหน้าเต็มไปหมดเราจะยิงผ่านคนทั้งหมดไปได้อย่างไรกัน แต่ตะคริวตัดสินใจแทนผม ผมมองดูลูกบอลที่ลอยมา “เถอะน่า มันตั้งมาอย่างดีเลยนี่” ผมบอกตัวเอง “ยิงไปเถอะเอาให้ตรงกรอบก็พอ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วสตีวี่” ผมสัมผัสบอล รีดพละกำลังที่พอจะมีหลงเหลืออยู่ไม่กี่หยดสุดท้ายทุ่มเทลงไปที่ลูกบอลทั้งหมด นึกหวังให้ลูกบอลพุ่งไปในทิศทางที่ถูกต้องเอง (ถ้ามันคิดได้) ผู้คนพูดถึงมันว่าลูกยิงในจังหวะนั้นพุ่งแรงอย่างกับจรวดทีเดียว แต่วินาทีนั้นในสนามการเดินทางระยะสามสิบกว่าหลาของลูกบอลดูจะกินเวลายาวนานเป็นปีในความรู้สึกของผม ผมแทบไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ตะคริวและความตึงเครียดถาโถมเข้าใส่ ท่ามกลางภาพมัวซัว ผมเห็นชาก้า ฮิสล็อปขยับเคลื่อนไหว เขาเซฟได้หรือ? มันเข้าประตูไหม? ได้โปรดเถิด พระเจ้า! จากนั้นผมเห็นตาข่ายประตูไหวยวบแล้วก็ตึง แฟนลิเวอร์พูลกระโดดโลดเต้น และเห็นแฟนบอลเวสต์แฮมเข่าอ่อนทรุดตัวลงนั่ง มันเป็นประตู! 3-3 เราตีเสมอได้แล้ว จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:50:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ปฏิกิริยาแรกของผมหลังจากนั้นคือความช็อคสุดขีด ผมประหลาดใจที่ยิงบอลได้ดีขนาดนั้นทั้งๆ ที่ร่างกายผมไม่เหลืออะไรแล้ว กล้ามเนื้อทุกส่วนในตัวตึงเขม็งไปหมดแต่ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อยทั้งที่เตะบอลสุดแรง มันไม่เคยเจ็บหรอกถ้าหากว่าเราเตะบอลได้ถนัดถนี่แบบนี้ ลูกยิงทั้งสองประตูในเกมเอฟเอ คัพ นัดชิงชนะเลิศ ปี 2006 เป็นจังหวะหวดบอลที่แม่นยำที่สุดในชีวิตที่ผมเคยทำมา คลื่นความรู้สึกที่กรีดกระชากอารมณ์ผมในตอนนั้นเต้นระริกไม่แพ้วินาทีที่ผมโหม่งทำประตูแรกในเกมนัดชิงแชมเปียนส์ ลีกเลยทีเดียว อันที่จริงประตูที่สองของผมในเกมเอฟเอ คัพ นั้นยอดเยี่ยมกว่าครั้งอื่นอยู่นิดๆ เหมือนกัน มันเป็นประตูที่ดีที่สุดในชีวิตที่ผ่านมาของผมอย่างแท้จริง ความยอดเยี่ยมของมันยังคงถูกกล่าวขานมาจนถึงทุกวันนี้อย่างยากจะหาสิ่งอื่นมาทัดเทียม กระทั่งเดี๋ยวนี้ผมก็ยังแทบไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะยิงประตูจากระยะไกลขนาดนั้นได้จริงๆ ที่สนามมิลเลเนียมในวันนั้นผมไม่สามารถฉลองอะไรได้มากเพราะร่างกายผมแทบจะแหลกเป็นชิ้นๆ อยู่แล้ว ผมทำได้แค่เพียงยิ้ม เอื้อมมือแตะไปที่คำว่า เจอร์ราร์ด ที่แปะอยู่บนหลังเสื้อของตัวเอง ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำแบบนั้นทำไมเพื่อนทุกคนแซวผมหนักเลย “ทุกคนรู้หรอกน่าว่านายคือใคร” พวกเขาตะโกนบอกแบบนั้น ช่วงต่อเวลาพิเศษทำให้เราทุกคนรู้สึกไม่ต่างอะไรกับการวิ่งย่ำไปบนพื้นซีเมนต์เหลว ทุกคนเหนื่อยอ่อน กระนั้นเวสต์แฮมก็ยังมีโอกาสเกือบเป็นผู้ชนะอีกคำรบจากจังหวะที่ริโอ-โคเกอร์โหม่งเข้าหาประตู มันต้องเข้าแน่ๆ ยังไงไม่รู้เปเป้โผล่พรวดมาจากที่ไหนสักแห่งผลักลูกบอลออกไปชนเสาประตู เซฟได้อย่างเหลือเชื่อ จังหวะเซฟในครั้งนี้กับการเซฟของเจอร์ซี่ต่อลูกยิงจ่อๆ ของเชฟเชนโก้ที่อิสตันบูลเป็นการเซฟประตูที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาทั้งสองครั้ง ผมดีใจแทนเปเป้ มันคงเป็นเรื่องน่าเสียดายหากเราต้องแพ้ในเกมเอฟเอ คัพ ในวันนั้นจากความผิดพลาดของเรน่า เพราะจะว่าไปแล้วเขาเองเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่โชว์ฟอร์มยอดเยี่ยมมาตลอดฤดูกาล กระนั้นหลังจากการเซฟที่น่าตื่นตาตื่นใจเวสต์แฮมก็ยังมีโอกาสฉิวเฉียดสุดๆ อีกครั้งจากมาร์ลอน แฮร์วูด ที่กระโผลกกระเผลกเต็มทีพยายามโจนเข้ามาซ้ำ แต่ก็พลาดไป ฟุตบอลเป็นเกมที่โหดร้าย มีเพียงเส้นบางๆ ที่คั่นอยู่ตรงกลางระหว่างความสำเร็จกับความล้มเหลว ถ้าเพียงแต่แฮร์วูดหวดบอลเข้าเป้าในตอนนั้นเวสต์แฮมก็จะได้คว้าถ้วยเอฟเอ คัพ และหัวใจผมก็คงแหลกสลาย แต่ผมไม่นึกเห็นใจมาร์ลอนหรือเวสต์แฮม ผมคิดอย่างนั้นไม่ได้ คุณจำเป็นต้องใจแข็งถ้าเป็นเรื่องฟุตบอล และผมไม่คิดว่าแฮร์วูด, รีโอ-โคเกอร์ หรือ คอนเชสกี้จะนึกเสียใจแทนคาร่าหรือเรน่าหากลิเวอร์พูลเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฟุตบอลนั้นโหดเหี้ยม และไม่มีสิ่งใดจะโหดยิ่งไปกว่าการดวลจุดโทษอีกแล้ว มันคือบททดสอบประสาทและหัวใจอันกร้าวแกร่งที่ไม่มีที่ว่างสำหรับความผิดพลาด แต่เมื่อเกมชิงชนะเลิศเดินทางมาถึงการยิงจุดโทษผมก็รู้ว่าต้องเป็นผมแน่ๆ ที่จะได้ชูถ้วยเอฟเอ คัพ ในวันนี้ ไม่มีทางเป็นรีโอ-โคเกอร์อย่างไม่ต้องสงสัย ฝั่งประตูเวสต์แฮมถูกเลือกเป็นสถานที่ตัดสินผู้ชนะ เป็นความได้เปรียบสำหรับพวกเขาเป็นอย่างมากที่ได้แฟนบอลต่อสู้อยู่เคียงข้างในขณะที่เราดาหน้าเข้าหา ไม่มีปัญหา ความมั่นใจและความสำนึกรับผิดชอบพร่างพรูผ่านตัวผม ในฐานะกัปตัน ผมต้องการนำโดยการทำเป็นตัวอย่าง “ผมขอยิงคนแรกได้ไหมครับบอส” ผมเสนอตัวกับราฟา “นายเป็นเบอร์สาม” เจ้านายตอบ เช่นเคยผู้จัดการผู้แสนชาญฉลาดของเรามีแผนอยู่ในใจแล้ว แน่นอนว่าผมยอมรับคำสั่งของราฟาและมุ่งหน้ากลับไปรวมกับเพื่อนร่วมทีมที่วงกลมกลางสนาม เมื่อดีดี้ก้าวเอื่อยๆ เข้าไปสู่ตำแหน่งเพื่อสังหารจุดโทษเป็นคนแรกความเชื่อของผมที่ว่าลิเวอร์พูลกำลังเดินไปบนเส้นทางแห่งการเป็นแชมป์เอฟเอ คัพ สมัยที่ 7 ก็ยิ่งเข้มข้นเด่นชัดขึ้น ชาวเยอรมันไม่เคยพลาดจากระยะสิบสองหลา ดีดี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเกมใหญ่ เหตุการณ์เขย่าขวัญ และทุกๆ สิ่งที่ท้าทายความกล้าหาญในตัวมนุษย์ ไม่มีอะไรในโลกนี้ทำให้เขาหวั่นไหวได้ ตั้งบอลที่จุด ก้าวถอยหลัง วิ่งเข้ายิง โกล! ฮิสล็อปเหรอ ไม่มีโอกาสแม้แต่น้อย เวสต์แฮมไม่มีทางกลับมาได้จากจุดนั้นผมมั่นใจ ส่วนเรน่านั้นรู้เลยละว่าเราจะชนะ เปเป้มาอังกฤษพร้อมสถิติเริดหรูในการเซฟจุดโทษที่ติดตัวมาจากสเปน ในสองฤดูกาลกับบียารีลเขาป้องกันลูกจุดโทษได้ถึงสิบสองครั้งจากการยิงจุดโทษสิบแปดลูก ผู้รักษาประตูไม่มีทางได้สถิตินี้มาแน่ๆ หากเขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญอย่างแท้จริง คนยิงคนแรกฝั่งเวสต์แฮมคือบ็อบบี้ ซาโมร่า ผู้ที่สร้างปัญหาให้ผู้รักษาประตูมาแล้วนับไม่ถ้วนจากปฏิกิริยารวดเร็วของเขา นักฟุตบอลมืออาชีพที่ศึกษาคู่ต่อสู้มาเป็นอย่างดี ซาโมร่ายิงลูกเตะของเขาแรงมากพุ่งเรียดเข้าหามุมประตูแต่เรน่าอ่านออก เขาพุ่งไปทางขวามือตัวเอง ลูกบอลถูกหยุดไว้ เช่นเดียวกับที่หัวใจของชาวเวสต์แฮมหยุดเต้นไปชั่วขณะพร้อมกับลูกบอลลูกนั้น ถ้าซาโมร่ายิงได้ดีขนาดนี้แต่ก็ยังเอาชนะเรน่าไม่ได้ พวกเขาจะมีโอกาสอะไร จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ความหวังส่งยิ้มให้เวสต์แฮมเป็นระยะสั้นๆ หลังจากนั้น มือสังหารรายถัดมาของลิเวอร์พูลคือซามี่ เป็นตัวเลือกที่ทำให้ผมค่อนข้างประหลาดใจ ยักษ์ฟินน์ของเราไม่เคยยิงจุดโทษมาก่อนและเขาก็ยิงได้น่าผิดหวังจริงๆ เสียด้วย แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็แสดงความกล้าพอที่จะไปยืนในจุดนั้น นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมผู้เล่นลิเวอร์พูลทุกคนจึงยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กอดคอกันรออยู่ในวงกลมกลางสนามขณะที่เพื่อนยิงจุดโทษ เพื่อแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว เราทุกคนเป็นผู้ยิงจุดโทษร่วมกัน ชนะด้วยกัน แพ้ด้วยกัน-วิถีแห่งลิเวอร์พูล เท็ดดี้ เชอริงแฮมก้าวสู่จุดขาวเป็นคนต่อมา ผมรู้เลยว่าเวสต์แฮมต้องตีเสมอได้แน่ เท็ดดี้ก็ใจแข็งเหมือนดีดี้นั่นละ ตูม! 1-1 หมายเลขสามและสี่ของลิเวอร์พูลเป็นคิวของผมตามด้วยริเซ่ เราพร้อมและมั่นใจ เราสองคนฝึกซ้อมแลกเปลี่ยนเทคนิคการยิงจุดโทษด้วยกันที่เมลวูดมาแล้ว สามวันก่อนคาร์ดิฟฟ์เรานึกว่าราฟาจะให้เตรียมซ้อมยิงจุดโทษแต่ก็เปล่า ผมกับริเซ่เลยอยู่ต่อซ้อมกันเองหลังจบงานประจำวัน ไม่เหมือนความพยายามที่อิสตันบูลของเขาที่พลาดมหันต์ ที่เมลวูดริเซ่หวดตูมๆ เข้าประตูไม่ยั้ง “ถ้าต้องยิงจุดโทษที่คาร์ดิฟฟ์อย่าเปลี่ยนใจ” ผมบอกยอห์น “ไม่หรอก” เขายืนยัน “ฉันจะไม่ยิงแปแบบคราวก่อนอีกแล้ว คราวนี้จะหวดเต็มๆ ไปเลย” ส่วนผมซ้อมยิงอยู่มุมเดียวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความสูงเดิม ทิศทางเดิมซ้ำอยู่อย่างนั้น ผมรับฟังคำแนะนำจากนายประตูของเรา เปเป้, เจอร์ซี และสก็อตต์ คาร์สัน พวกเขาชี้ให้ผมดูพื้นที่เล็กๆ ซึ่งผู้รักษาประตูจะไม่มีทางพุ่งตัวหรือเหยียดแขนถึงต่อให้เป็นโกล์ที่สปริงตัวดีเยี่ยมหรือมีปฏิกิริยาว่องไวแค่ไหนก็ตาม ตลอดการฝึกซ้อมที่เมลวูดผมยิงตรงตำแหน่งที่มาร์กไว้ทุกครั้ง ริเซ่ตะโกนบอกผมบ้าง “นายก็อย่าเปลี่ยนใจที่คาร์ดิฟด้วยล่ะ” ผมไม่เปลี่ยนใจลูกบอลนั้นถูกฝังเช่นเดียวกับที่เมลวูด ตูม! ผ่านฮิสล็อปไป งานของผมสำเร็จลุล่วงแล้ว จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อคอนเชสกี้พลาดเป็นคนต่อมาริเซ่ก็ทำหน้าที่พาเราขึ้นนำ 3-1 ประตู เขายิงลูกเรียดเข้าไปที่กลางประตู ลูกพุ่งแรงอย่างกับจรวดมิสไซล์มหันตภัย เฉียดเท้าฮิสล็อปจนเขาเกือบเซฟได้แต่บอลก็พุ่งเสียบตาข่ายไม่มีพลาด ยอดเลย! ริเซ่ไม่ใช่คนจิตใจแข็งแกร่งนักหากครั้งนี้พลาดอีกมันคงฆ่าเขาได้เลย การพลาดในเกมแชมเปียนส์ ลีก ตามหลอกหลอนเขามานาน มาตอนนี้ผีร้ายจากอิสตันบูลก็ถูกเขาเตะกระเด็นไปแล้ว ตูม! โน่นปลิวติดตาข่ายไปเลย คาร์ดิฟฟ์ในวันนั้นได้มีโอกาสเห็นริเซ่ตัวจริงผ่านลูกบอลที่ยิงได้น่าตื่นตาตื่นใจเข้าประตูไปอย่างเหนือชั้น ทุกสิ่งที่เหลือตอนนี้ก็แค่รอให้เปเป้จัดการเซฟลูกยิงของแอนทอน เฟอร์ดินานซะ แล้วสองมือของผมก็จะได้เอื้อมไปสัมผัสถ้วยรางวัลที่น่ารักนั่นเสียที ผมเคยพบแอนทอนมาสองสามครั้งและเขาดูจะเป็นคนใช้ได้ แต่คำว่าสงสารเป็นศัตรูร้ายสำหรับทุกคนที่กำลังไล่ล่าคว้าชัยชนะ ผมไม่มีเวลาคิดว่า ‘โธ่! แอนทอนที่น่าสงสาร’ เมื่อเขาพลาด เพราะมัวแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการสวมกอดสตีฟ ฟินแน่นและเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ แม้ว่าจะโหดร้ายแต่การชนะด้วยการดวลลูกโทษก็เป็นวิธีเดียวและดีที่สุดที่จะตัดสินชัยชนะให้เด็ดขาด เราไม่สามารถกลับไปเล่นเกมนัดสองเพื่อหาผู้ชนะเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว แฟนบอลต้องเกลียดเรื่องแบบนั้นแน่ มันไม่ยุติธรรมกับพวกเขาเลยถ้าจะต้องควักกระเป๋าจ่ายค่าตั๋วแพงแสนแพงเพื่อชมเกมชิงชนะเลิศซ้ำอีกครั้ง เมื่อแอนทอนพลาด คาร่าเป็นคนแรกที่ออกตัววิ่งฉลอง มันดูราวกับว่าเขาเป็นรถแข่งจิ๋วบนลู่สกาเล็กซ์ทริค (Scalextric – ชุดลู่วิ่งรถแข่งจิ๋วยี่ห้อดัง) ที่กำลังวิ่งตรงดิ่งไปข้างหน้าแล้วจู่ๆ ก็หักเลี้ยวกลับกะทันหัน ตายละ! เขาคงต้องคิดอย่างนี้ ครอบครัวฉันนั่งอยู่ตรงไหนนี่? ผมวิ่งตรงไปหาพ่อก่อนเลยทุกครั้ง อาการของคาร่าทำเอาผมอดหัวเราะไม่ได้ ผมรักการฉลองชัยตามแบบฉบับของเขา จริงใจ เปิดเผย ตรงไปตรงมา การชนะถ้วยรางวัลเป็นทุกๆ สิ่งสำหรับเขา หลังจากโบกมือให้ครอบครัวเขาก็หันมามองหาผม ถึงเวลาแห่งการฉลองของสองเราชาวสเกาเซอร์ การได้แบ่งปันวินาทีแห่งชัยชนะมีความหมายเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเด็กชายสองคนผู้เติบโตมาในย่านสเกาซ์ หลังจากรับถ้วยเอฟเอ คัพ จากพระหัตถ์เจ้าชายวิลเลี่ยม ผมก็แบ่งปันกับคาร่าโดยอัตโนมัติ มือของผมจับหูถ้วยข้างหนึ่ง คาร่าเพื่อนรักถืออีกข้าง จากนั้นปาร์ตี้ก็เริ่มต้น จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากฉีดพ่นฝอยแชมเปญราดรดพรรคพวกและผู้คนก็หมดเวลาของเราที่มิลเลเนียม ระหว่างกำลังเดินออกจากสนามอลัน พาร์ดิว หยุดผมไว้เราสัมผัสมือกัน “หวังว่าคุณจะเก็บฟอร์มดีๆ นั่นไว้สำหรับฟุตบอลโลกบ้างนะ” เขาพูดยิ้มๆ ลูกผู้ชายตัวจริง ผู้เล่นของพาร์ดิวก็ล้วนแล้วแต่ชั้นหนึ่ง พวกเขาเดินตัดสนามข้ามมาหาคนแล้วคนเล่า กล้ำกลืนความเจ็บปวด กล่าวชื่นชม “ทำได้เยี่ยมเลย” ทุกๆ คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสโมสรเวสต์แฮมแสดงพฤติกรรมเปี่ยมไปด้วยศักดิ์ศรีที่คาร์ดิฟฟ์ในวันนั้น เช่นเดียวกับที่เราพยายามทำให้ได้เมื่อตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกเขาชนะแทนในเกมนั้นลิเวอร์พูลคงไม่มีอะไรจะบ่นได้ นักเตะของเราหลายคนเล่นได้น่าผิดหวังและเวสต์แฮมก็แค่โชคร้ายเป็นที่สุดที่เป็นฝ่ายต้องพ่ายแพ้ ทั้งๆ ที่เล่นได้ดีออกอย่างนั้น มันคงเจ็บปวดไม่ต่างอะไรกับหัวใจถูกบดขยี้ด้วยแรงมหาศาลที่ต้องกลับบ้านโดยปราศจากถ้วยเอฟเอ คัพ กระนั้นพวกเขายังคงสง่างาม มันทำให้ผมสะท้านในหัวใจที่ได้เห็นว่าในช่วงเวลาอันหดหู่มืดมนแฟนบอลเวสต์แฮมยังคงไม่หนีหน้า พวกเขายืนหยัดที่สแตนด์ปรบมือแสดงความยินดีเมื่อผมชูถ้วยเอฟเอ คัพ ผมจะไม่มีวันลืมอากัปกิริยาอันเปี่ยมด้วยน้ำใจนักกีฬาของพวกเขา ผมเป็นลิเวอร์พูลทั้งตัวทั้งหัวใจตลอดร่างกายตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ผมแบ่งพื้นที่เล็กๆ ในหัวใจเสี้ยวหนึ่งมอบให้แก่แฟนบอลผู้มากน้ำใจของเวสต์แฮมหลังจากคาร์ดิฟฟ์วันนั้น แฟนบอลอย่างเวสต์แฮม ยูไนเต็ด ทำให้ฟุตบอลเป็นสิ่งพิเศษ ตามปกติเมื่อเราเดินโชว์ถ้วยรางวัลรอบสนาม (lap of honour) อัฒจันทร์ฝั่งทีมตรงข้ามจะว่างเปล่าเสมอ แฟนบอลต่างพากันหายสาบสูญไปจนหมดลากหัวใจแหลกสลายจากไปพร้อมกับพวกเขา แต่ไม่มีเรื่องแบบนั้นที่คาร์ดิฟฟ์ในวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 2006 แฟนบอลเวสต์แฮมช่างใจกว้าง ยืนรอปรบมือให้ขณะเราพาเหรดไปรอบๆ สนามพร้อมถ้วยรางวัล แฟนบอลทั้งสองทีมยอดเยี่ยมเป็นที่สุด เป็นอีกสิ่งที่ทำให้ค่ำคืนนั้นกลายมาเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ยากจะหาโอกาสใดมาเทียมทัน จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อกลับเข้าห้องแต่งตัวเรายังคงฉลองกันต่อไปไม่มีหยุด แต่ผมเจ็บจี๊ดแทนแฮรี่ คีลล์ ที่นั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับถุงน้ำแข็งประคบโคนขา แฮรี่ดูเศร้าซึมเหลือเกินเขาเหมือนถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยความปวดร้าวและผิดหวังที่ต้องเดินเขยกออกจากเกมชิงชนะเลิศซ้ำอีกครั้งหนึ่ง ผมรับรู้ว่าเขารู้สึกเลวร้ายแค่ไหนที่อิสตันบูลดังนั้นหัวใจของผมจึงแหลกสลายไปพร้อมกับเขาด้วยที่คาร์ดิฟฟ์ ผมสะเทือนใจที่ต้องมาเห็นภาพนักเตะที่ตัวเองนับถือในสภาพขมขื่นเศร้าหมอง แต่เพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ นอกจากแฮรี่ต่างก็อยู่ในอารมณ์ลิงโลดพร้อมจะปาร์ตี้ “เกมเจ๋งอะไรอย่างนี้” ผมตะโกนก้องระบายความตื่นเต้นในใจ ทุกๆ คนยกย่องเกมนี้ ฟุตบอลนัดชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ ครั้งที่ 125 ถูกยกว่าเป็นเกมนัดชิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เคยมีมา พวกเขากระทั่งตั้งชื่อมันว่า “นัดชิงของเจอร์ราร์ด – The Gerrard Final” ด้วยซ้ำ เป็นคำชมเชยที่มีความหมายยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับผม ผมรักเอฟเอ คัพ หลายปีที่ผ่านมาดูฟุตบอลถ้วยรายการนี้ถูกมองว่ามีคุณค่าลดน้อยลงในสายตาผู้คน อาจบางทีเพราะสโมสรใหญ่ๆ ในพรีเมียร์ชิพต่างก็มุ่งมั่นกับเกมแชมเปียนส์ ลีก มากกว่า แต่ลิเวอร์พูลและเวสต์แฮมต่างช่วยกันขัดถูถ้วยเอฟเอ คัพให้กลับมาส่งประกายแวววาวจับตาผู้คนอีกครั้งในเกมชิงชนะเลิศที่คาร์ดิฟฟ์ ดีจริงๆ ผมไม่เคยมองว่าถ้วยเอฟเอ คัพ ด้อยค่า ผมไม่เคยสบประมาทความสำคัญของมันที่มีต่อความรู้สึกของแฟนๆ ตอนที่ลิเวอร์พูลต้องตกรอบอย่างน่าอับอายด้วยน้ำมือของเบิร์นทลีย์ในฤดูกาล 2005 ผมเดินปึงปังไปห้องทำงานของราฟาในวันรุ่งขึ้นจากเกม ฉุนขาด “คุณคิดอะไรถึงส่งทีมอ่อนไปเล่นเกมเอฟเอ คัพ” ผมถามเขา ในตอนนั้นผมกำลังสับสนและเจ็บปวด อธิบายมาสิ “คุณรู้ไหมราฟา ทุกๆ ปีก่อนเริ่มฤดูกาลผมเฝ้าฝันจะชนะถ้วยเอฟเอ คัพมาโดยตลอด มันเป็นเป้าหมายที่เป็นจริงเป็นจังที่สุดสำหรับผมไม่เว้นแต่ละปี เป็นถ้วยรางวัลที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตั้งแต่เด็ก ต้องมาตกรอบแบบนี้ผมก็ไม่ต่างอะไรจากถูกฆ่า” บอสจับผมลงนั่ง ค่อยๆ อธิบายถึงเหตุผลของเขาอย่างใจเย็น “เราอยู่ในแชมเปียนส์ ลีก” ราฟาเริ่ม “มีเกมต้องเล่นเยอะเกินไป ทีมของเราไม่ดีและไม่ใหญ่พอจะรับมือเกมมากมายขนาดนั้นไหว คอยดูไปก่อนนะ ผมจะพิสูจน์ให้คุณดูว่าเพราะอะไรผมถึงต้องทำแบบนี้” แน่นอนที่สุด ลิเวอร์พูลคว้าถ้วยแชมเปียนส์ ลีก ในปีนั้น นับแต่นั้นเป็นต้นมาผมไม่มีวันนึกอยากเดินไปเคาะประตูห้องเจ้านายเพื่อถามถึงเหตุผลอะไรต่อมิอะไรได้อีก ราฟาทำ คิด และตัดสินใจถูกต้องเสมอ จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 11:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่คาร์ดิฟฟ์ราฟาช่วยผมเติมเต็มความฝันจากวัยเยาว์ที่จะชูถ้วยเอฟเอ คัพ ด้วยสองมือต่อหน้าแฟนบอลลิเวอร์พูล สำหรับช่วงเวลาสุดพิเศษน่าอัศจรรย์ใจที่สนามมิลเลเนียมและอิสตันบูล ผมจะเคารพนับถือชายคนนี้ตลอดไป ความสัมพันธ์ของผมกับราฟาแตกต่างจากความสัมพันธ์ที่ผมมีต่อเชรา อุลลิเยร์ อย่างสุดขั้ว ผมใกล้ชิดกับเชรามากๆๆๆๆๆ ที่สุด เชราเป็นเหมือนคนครอบครัวของผม เปี่ยมไปด้วยเลือดเนื้อ อบอุ่น เป็นมนุษย์ปุถชน เบนิเตซก็ไม่เชิงเย็นชากับผม เขาเพียงแค่รักษาระยะห่าง ราฟาไม่คิดว่าเขาจำเป็นต้องผูกพันใกล้ชิดกับผู้เล่นในทีม แม้แต่กับกัปตันก็เถอะ แต่มีกระแสความยอมรับนับถือเกิดขึ้นระหว่างผมกับราฟาตามธรรมชาติ เขาเป็นผู้จัดการทีม ผมเป็นนักฟุตบอล แม้จะมีเรื่องวุ่นๆ กับเชลซีแต่ความเคารพที่ผมมีให้ราฟาก็ยังลึกซึ้ง เมื่อผมตัดสินใจอยู่ต่อที่แอนฟิลด์ผมรู้ว่าผมกับราฟาจำเป็นต้องร่วมมือกันอย่างเต็มที่เพื่อจะนำลิเวอร์พูลก้าวไปข้างหน้า เราทั้งสองต้องพยายามให้หนักขึ้นกว่าที่ผ่านมา มาถึงตอนนี้หลังจากอิสตันบูล หลังจากคาร์ดิฟฟ์และมหากาพย์เชลซี เราสองคนก็มีความสัมพันธ์อย่างมืออาชีพต่อกันและกัน แต่มันก็แค่แบบมืออาชีพน่ะนะ ทุกๆ สิ่งที่ราฟาพูดและปฏิบัติล้วนแล้วแต่มาจากการตัดสินใจเลือกที่จะผลักดันให้ลิเวอร์พูลแข็งแกร่งขึ้นเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้น 20 นาทีหลังจากผมชูถ้วยเอฟเอ คัพ ที่ชั้นล่างราฟาก็กำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าววว่าลิเวอร์พูลจะชนะได้ต่อให้ไม่มีผมก็ตาม “ผมไม่เคยคิดว่าเราจะพ่ายแพ้แม้ว่าเราจะไม่มีเจอร์ราร์ด” เขากล่าว “ที่ผ่านมาเราก็เล่นเกมตั้งหลายเกมโดยไม่มีเขามาก่อนแล้วนี่” ผมนะยิงประตูดีๆ มาสองประตูและยิงจุดโทษไม่พลาดซึ่งก็น่าจะเป็นผลงานที่ไม่เลวสำหรับงานในบ่ายวันนี้ แต่ผมเข้าใจราฟา เจ้านายไม่ได้คิดจะกดผมไม่เห็นความสำคัญอย่างที่คนภายนอกคิด แต่เขาเลือกที่จะมุ่งเน้นว่าทีมคือทุกสิ่ง ให้เข้าใจว่าเจ้าคนสวมเสื้อหมายเลข 8 ก็แค่ฟันเฟืองอีกตัวในเครื่องจักรที่ชื่อลิเวอร์พูล ก็สมเหตุสมผลดี ผมไม่แปลกใจนักกับข้อคิดเห็นของราฟาที่ได้ยิน อันที่จริงผมคงประหลาดใจมากกว่าหากเขาจะออกปากชมผม ผมรู้จักวิธีการทำงานของเขาเป็นอย่างดีแล้วในตอนนี้ ราฟาตรงข้ามกับเชราราวหน้ามือกับหลังมือ ถ้าเกมไหนลิเวอร์พูลชนะและผมทำได้ดีเป็นบ้า ยิงประตูสวยๆ ได้ แถมยังทำแฮททริกและทำได้ดีเกือบทุกอย่างประมาณว่าทำถูก 98 อย่างแต่ผิดพลาดไปสัก 2 อย่าง พอจบเกมราฟาก็จะดึงตัวผมไปคุยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ “สตีเว่น เรื่องจุดบกพร่องสองอย่างนั่น .....” เขาจะเริ่มแบบนี้ จากนั้นก็จะอธิบายเรื่องข้อผิดพลาดเหล่านั้นยาวไปอีกเป็นสิบนาที ไม่มีพูดเรื่องแฮททริกหรือสิ่งดีๆ อีก 98 อย่างหรอก ราฟาไม่เค้ย... ไม่เคยสักครั้งที่จะพูดถึงลูกยิงสวยๆ, การแทคเกิล การผ่านบอลที่น่าจะดีพอจะเข้าตาเขาบ้าง ตอนแรกๆ ผมกังวลเรื่องนี้เหมือนกัน ‘นี่เจ้านายไม่ชอบขี้หน้าฉันหรือ’ ผมนึก ‘เขาต้องมีอะไรในใจแน่’ เพื่อนๆ หลายคนเคยถามว่าทัศนคติที่เย็นชาของราฟาทำให้ผมเซ็งบ้างไหม บอกตามตรง ไม่เลย นิสัยแปลกๆ ข้อนี้เป็นหนึ่งในล้านเหตุผลว่าทำไมราฟาถึงได้เป็นโค้ชที่ยอดเยี่ยมนัก เขาไม่ใช่คนประเภทที่จะมาตบหลังปลอบใจหรือให้กำลังใจนักเตะ แต่ผมเองก็เป็นพวกโหยหาสัมผัสจากความรักเล็กน้อยๆ เป็นบางครั้งในเวลาที่มืดหม่นเมื่ออะไรๆ ไม่เป็นไปด้วยดีอย่างใจต้องการ เร็วๆ นี้ผมเริ่มจับได้ว่าเจ้านายคงจะเริ่มละลายลงบ้างนิดหน่อยแล้ว เราเริ่มจะเห็นสัญญาณว่าบางครั้งเขาก็ตั้งใจจะออกปากชมใครต่อใครเป็นบ้าง แต่การชื่นชมของราฟาก็ออกจะเป็นแบบหลุดออกมานิดๆ ไม่เน้นมากจนแทบมองไม่ออกว่าเป็นคำชมจากปากราฟาอยู่ดี จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 12:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลังเกมเอฟเอ คัพนัดชิงชนะเลิศ สโมสรลิเวอร์พูลจัดปาร์ตี้ฉลองชัยและขอบคุณนักเตะ ทีมงาน กับครอบครัว ราฟาก็มาร่วมงานด้วย ในงานผมเดินข้ามห้องไปหาเขาอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องกับชัยชนะของเรา ขณะสืบเท้าก้าวเข้าไปใกล้ทุกทีๆ ในใจผมเต็มไปด้วยความหวังประการหนึ่ง เอาน่า พูดออกมาเถอะราฟา คำเดียวก็ได้ นะๆๆๆๆๆ แค่ “ทำได้ดีสตีเว่น” คำเดียวก็ได้ เขาพูดไหมนะหรือ? เปล่าเลยครับ การสนทนาของเราล้วนแล้วแต่มุ่งไปที่ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในเกม ไม่แตะเรื่องการกลับมาจากความเป็นความตายในเกมชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์แม้แต่น้อย “ฤดูกาลหน้านะ” คือสิ่งที่ราฟาพูด “ฤดูกาลหน้าเราจะทำให้ดีขึ้นในพรีเมียร์ชิพ” นี่ละราฟาของแท้ มองไปข้างหน้าเสมอไม่เคยนึกอยากดื่มด่ำความสำเร็จอันหอมหวานที่เพิ่งผ่านมาหมาดๆ อย่างที่ผมกับคาร่าปลื้ม ราฟาถึงขนาดไม่เคยเอ่ยถึงสองประตูของผม ประตูที่ดี, ดีเยี่ยม ประตูที่ช่วยชีวิตเราเอาไว้ในเกมนั้น ไม่พูดถึงสักแอะ ผมตะบันไป 23 ประตูในฤดูกาลนั้นให้ลิเวอร์พูล ไม่เลวเหมือนกันนะสำหรับผู้เล่นในตำแหน่งมิดฟิลด์ ถ้าเป็นผู้จัดการทีมคนอื่นคงตรงเข้ามาลูบหลังลูบไหล่ชื่นชม แต่ไม่ใช่นายใหญ่แห่งถิ่นลิเวอร์พูลแน่ “นายทำไม่ถึงเป้ายี่สิบห้าประตู” ราฟาตั้งข้อสังเกต “พลาดเป้าที่เราตั้งกันไว้ไปสองประตูแน่ะ” แต่เขายิ้มตอนพูดแบบนั้น เหลือเชื่อ! ราฟายิ้มเป็นกับเขาด้วย ขอบคุณพระเจ้า ผมเดินมึนๆ กลับไปหาพรรคพวกพร้อมกับความคิดในหัว “พระเยซูเจ้า! นั่นราฟาชมเราเหรอ” จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 12:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ผมยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกหลังจากคว้าถ้วยเอฟเอ คัพ และยิงประตูได้ตั้ง 23 ประตูตลอดฤดูกาลแข่งขัน แต่สิ่งที่ราฟาทำก็คือดึงผมกลับลงมาสู่พื้น แม้แต่คำชมเล็กๆ น้อยๆ จากปากของเขายังแฝงด้วยการกระตุ้นให้ปรับปรุงตัว แต่นั่นก็คือราฟา ท้าทายให้ผมถีบตัวเองไปสู่มาตรฐานที่เหนือกว่าเสมอ ไปต่อนะ ให้ถึงยี่สิบห้าประตู คราวหน้าต้องสามสิบประตูนะ อย่าผ่อน ที่ผ่านมาราฟาช่วยให้ผมก้าวขึ้นไปสู่ระดับที่สูงขึ้นตลอดเวลา เขาเป็นผู้จัดการทีมที่กระหายในความสำเร็จ “รายละเอียดเล็กๆ สตีเว่น รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ” เป็นหนึ่งในคำพูดที่เขาตะโกนสั่งเป็นประจำ อย่าละเลยโอกาสแม้มันจะดูว่าเล็กน้อยแค่ไหน ผมเริ่มชอบชายสเปนผู้นี้มากขึ้นๆ ทุกวัน และเป้าหมายอย่างหนึ่งที่ผมตั้งไว้ก็คือผมจะต้องได้ฟังคำพูด “ทำได้ดี” จากปากเขาให้ได้สักครั้งก่อนจะแขวนสตั๊ด แต่ก็นั่นแหละ ถ้าวันไหนเขาเกิดพูดออกมาว่า “ทำได้ดี” ขึ้นมาจริงๆ ผมจะต้องไปเข้าบำบัดหรือล้มนอนเหยียดยาว แข้งขาอ่อนปวกเปียกเหมือนแม่สาวพริตตี้ชาวฝรั่งเศสที่เป็นลมในงานจับฉลากแชมเปียนส์ ลีก ตอนที่ผมนำถ้วยไปส่งคืนไหมนี่ และคงไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่จะแตกตื่นเมื่อราฟาเกิดเอ่ยปากชมใครเข้า นักเตะลิเวอร์พูลทุกคนก็คงจะต้องแจ้นไปรักษาตัวกับหมอวอลเลอร์กันจ้าละหวั่นหากวันไหนราฟาเกิดอ่อนโยนกับเราขึ้นมา ความแข็งกระด้างของเขาผลักดันผมไปข้างหน้า แต่ผมก็ตั้งใจจะกะเทาะมันให้ปริให้จงได้ ผมปรารถนาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันที่จะเล่นเกมที่จะทำให้ราฟาประทับใจให้ได้ นี่คือสิ่งหนึ่งที่ผมเฝ้าฝันถึงอยู่ตลอด คำชม “ทำได้ดี” จากปากราฟา จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 12:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 **** จบบทที่ 20 **** จากคุณ : karaokeGirl - [ 24 มิ.ย. 50 12:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมั่กๆ คร้าบ จากคุณ : GUTI THEKOP (GUTI THE KOP) - [ 24 มิ.ย. 50 12:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กรี๊ด................... เอ่อ ลืมตัวไปหน่อย ขอขอบคุณทุกๆคนครับ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 50 12:25:35 จากคุณ : kittipat - [ 24 มิ.ย. 50 12:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เค้ามาอ่าน ก่อนออกไปตะลอนๆ ^ ^ จากคุณ : สายฟ้าสีเพลิง - [ 24 มิ.ย. 50 12:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณมากๆเลยคะ่ จากคุณ : barbiedd - [ 24 มิ.ย. 50 12:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณมากๆค่ะ เอ้ยครับ 555+ จากคุณ : ชิววี่ - [ 24 มิ.ย. 50 12:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณค่า จากคุณ : ตาลสามต้น - [ 24 มิ.ย. 50 12:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พี่เจิดแอบอ่อนไหวนะเนี่ย อุอุ ขอบคุณทีมงานทุกท่านค่า จากคุณ : i am tabo - [ 24 มิ.ย. 50 13:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคับผม จากคุณ : Reonard - [ 24 มิ.ย. 50 13:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณค่า ^^ จากคุณ : Red Penguin - [ 24 มิ.ย. 50 13:58:47 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณทีมงานมาก ๆ ค่า จากคุณ : ชิวเทียน - [ 24 มิ.ย. 50 16:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากๆครับ แต่ล่ะลูกในรอบชิงนี่ลืมไม่ลงจริงๆ จากคุณ : คุณลุงมาดขรึม - [ 24 มิ.ย. 50 16:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากๆครับ ติดตามอ่านตั่งแต่บทแรกแล้ว แม้ไม่ได้เชียร์ แฟนหงส์ แต่อ่านแล้วสนุกจริงๆครับ จากคุณ : selar - [ 24 มิ.ย. 50 16:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณมากครับ  รอติดตามตอนต่อไปนะครับ จากคุณ : คนโคราช - [ 24 มิ.ย. 50 18:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เหลืออีก 2 บทนะคะ บท 21 เป็นเรื่องเศร้าที่ต้องผิดหวังในฟุตบอลโลก 2006 ที่เยอรมัน ที่พี่เจิดเขียนไว้ซะละเอียดยิบ แต่ยังไม่ทิ้งความฮา แล้วก็บทส่งท้ายเรื่องความคาดหวังในอนาคตอีกนิดหน่อยค่ะ หนังสือใกล้จะจบแล้วอดเสียดายไม่ได้ กัปตันเจิดเราเล่าเรื่องสนุกดี ถ้าทำไดอารี่ให้แฟนหงส์ได้อ่านกันบ่อยๆ คงมันส์ ปล. จากใจคนต้นคิดแปลขอแอบบ่นนิดนึง หนังสือเล่มนี้ตอนแรกกะว่าคงแปลประมาณ 2 เดือน ช่วงปิดฤดูกาล แต่เอาเข้าจริงกลับเสร็จเร็วเกินคาด แค่เดือนเดียวก็โพสต์ครบหมดแล้ว นี่ต้องว่างหงุดหงิดไปอีกตั้งนานกว่าจะได้ดูบอลอีกที เฮ้อ... อดทนไว้ๆ อีกสองอาทิตย์กว่าๆ หงส์ก็จะสตาร์ทแมตช์อุ่นเครื่องแล้ว จากคุณ : jigij - [ 24 มิ.ย. 50 19:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ โทษคุณหยวนคนเดียวเลยค่ะ....เล่นแปะถี่ขนาดนั้น 555 ล้อเล่นนะคะ จะจบแล้วก็คิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆของอภิมหาโปรเจคท์แบบนี้ คุณjigij มีโครงการดีๆอะไรอีกมั๊ยคะ?!?!? ว่างเหมือนกัน ปล.ไม่รู้ฤดูกาลหน้าจะได้ดูมั๊ยด้วย ที่บ้านเป็นกล่องอนาล็อคT_T" จากคุณ : yumesan - [ 24 มิ.ย. 50 19:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณค่ะ...^ ^ ขอให้เจิดได้รับคำชมจากปากป๋าราฟาเร็วๆนะ... ปล.เป็น Autobiography ที่ดีที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลยค่ะ... ครบรสจริงๆ... คิดว่าของ Dahl สนุกแล้ว....แต่ของเจิดก็มีคุณค่าที่สุดในฐานะที่เป็นแฟนลิเวอร์พูลค่ะ จากคุณ : Abandoned Star - [ 24 มิ.ย. 50 21:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ลิเวอร์พูล คงไม่ทางไม่ ประมาณ ว่า 3-4 แชมป์ แน่เลยเพราะ ป๋าเราคิดถึงการแข่งขันแบบทุ่มไม่อันแน่เลยเป็นอันๆไป เช่นปีนี้ตกรอบ เอฟเอคัพ แต่หัววัน ไปเน้น ชปล. แทนแตกต่างกันที่ปีนี้ ไม่ชนะรอบชิงเท่านั้นเอง 55........   ราฟายิ้มเป็นกับเขาด้วย ขอบคุณพระเจ้า ผมเดินมึนๆ กลับไปหาพรรคพวกพร้อมกับความคิดในหัว “พระเยซูเจ้า! นั่นราฟาชมเราเหรอ” อย่างฮาเลย 55 ยิ่งตอนบรรทัดสุดท้าย ยิ่งฮากว่าเดิม 55555 รักป๋า จังโว้ยยยยยยยยยย!! ขอบคุณพี่ ๆๆ ทุกคนนะค่ะ ให้กำลังใจให้บทสุดท้ายต่อไปนะค่ะ ........... จากคุณ : daisy@nina - [ 24 มิ.ย. 50 21:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 555+  อ่านไม่ทัน แต่แอบเก็บไว้ในBookmarkและ.. ขอบคุณผู้แปลทุกคนคร๊า จากคุณ : ยิงแรง...แทคเกิลหนัก - [ 24 มิ.ย. 50 22:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณอย่างแรง ค้าบบบ จากคุณ : s_manavvan - [ 25 มิ.ย. 50 08:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาอ่านแร้วคร้าบบ ชอบมาก ราฟาแกเป็นอัจฉริยะจริงๆ บุคลิกได้เลย หวังว่าคงอยู่ไปอีกสัก 10ปีเลย แล้วให้เจิดสานต่อ แบบนี้สิเพอร์เฟค จากคุณ : หงส์โหด - [ 25 มิ.ย. 50 09:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ปล. จากใจคนต้นคิดแปลขอแอบบ่นนิดนึง หนังสือเล่มนี้ตอนแรกกะว่าคงแปลประมาณ 2 เดือน ช่วงปิดฤดูกาล แต่เอาเข้าจริงกลับเสร็จเร็วเกินคาด แค่เดือนเดียวก็โพสต์ครบหมดแล้ว นี่ต้องว่างหงุดหงิดไปอีกตั้งนานกว่าจะได้ดูบอลอีกที เฮ้อ... อดทนไว้ๆ อีกสองอาทิตย์กว่าๆ หงส์ก็จะสตาร์ทแมตช์อุ่นเครื่องแล้ว   จากคุณ : jigij ^ ^ ไม่เป็นไรค่ะ 2 บท สุดท้ายทิ้งระยะโพสดีไหมคะ โดน จากทั่วทุกสารทิศแน่เลย T_T อย่านะ เค้ากลัวนะคะ จากคุณ : karaokeGirl - [ 25 มิ.ย. 50 10:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 Thank you a lot จากคุณ : Lu Xun - [ 25 มิ.ย. 50 10:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ you'r The great จากคุณ : Geremy (geremy_n) - [ 25 มิ.ย. 50 11:51:55 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สนุกมากๆเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป บางทีก็ซึ้งจนน้ำตาไหล >< ขอบคุณทีมงานทุกคนมากๆเลยค่ะ น้ำใจงามแบบนี้ หน้าตาดีด้วยแหงๆ อิอิ จากคุณ : NobodyGotNoWhere2Go - [ 25 มิ.ย. 50 13:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 41 -.-b จากใจ จากคุณ : Mr.Bushido - [ 25 มิ.ย. 50 13:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณทีมงานทุกคนค่ะ.... จากคุณ : nando19 - [ 25 มิ.ย. 50 18:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มารออ่านตอนสุดท้ายคร้าบบบบ แล้วก็ขอบคุณอีกสักรอบครับ จากคุณ : mars.src - [ 25 มิ.ย. 50 20:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ทีมงาน....คุณเจ๋งมากอ่ะ ขอบคุณอีกหลายๆครั้งครับ.. จากคุณ : McDonut - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 09:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่เคยโพสต์ในห้องฟุตบอลเลย แต่ขอบอกด้วยความจริงใจว่า ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : โมโม่ (โมโม่จันทร์) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 09:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แฟนแอบ (อ่าน) TIA มานั่งรอบทต่อไป จากคุณ : Kiss_moon - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 13:10:43 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ทีมงานแปลได้เยี่ยมจริงๆครับ ชมจากใจ ขอบคุณมากมายครับ จากคุณ : rtype - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 18:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ง่า Part I บทที่ 1-3 หายไปไหนแล้วอ่ะคับ ยังไม่ได้อ่านเลย ใครมีเซฟเกบไว้บ้างคับ ขอโหน่ย จากคุณ : Paladay - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 20:10:02 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ว้า... นั่นสิ ลิงค์ Part I มันเสียไปแล้วอ่ะ ใครพอรู้บ้างคะว่าจะแก้ไขยังไง จากคุณ : jigij - [ 27 มิ.ย. 50 00:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตกไปอยู่ในคลังกระทู้เก่าแล้วครับ 2 ตอน +++ GERRARD: MY AUTOBIOGRAPHY Part I +++ http://topicstock.pantip.com/supachalasai/topicstock/2007/05/S5449224/S5449224.html +++ GERRARD: MY AUTOBIOGRAPHY Part II +++ http://topicstock.pantip.com/supachalasai/topicstock/2007/05/S5455548/S5455548.html จากคุณ : K.Ruan - [ 27 มิ.ย. 50 03:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มานั่งรอ ตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : K.Ruan Fc.00 (i am tabo) - [ 27 มิ.ย. 50 11:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มารอเหมือนกัน ^^ จากคุณ : K.Ruan - [ 27 มิ.ย. 50 19:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณทีมงานผู้แปลและโพสกระทู้มากเลยครับ เยี่ยมจริงๆ จากคุณ : ss2498 - [ 27 มิ.ย. 50 20:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ใจจะขาดแล้วเอ้ยยยยยยยย~~~~ ใจจะขาดแล้วเอยยยยยยยย~~~~ ไม่มีอะไรค่ะ แวะมาร้องเพลง จากคุณ : ศรานรา - [ 28 มิ.ย. 50 12:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อยากอ่านตอนใหม่แล้วครับพี่น้อง อ่านกระทู้เดี๋ยวนี้มีแต่คนทะเลาะกัน รุมด่าแต่หงส์  น่าเบื่อจริงๆ อยากหลบมาอ่านอะไรดีๆบ้างครับ จากคุณ : kiaz - [ 29 มิ.ย. 50 12:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มาบอกว่า รออ่านบทต่อไปนะคับ จากคุณ : เค้าหาว่าผมเป็น (ตัวป่วน) - [ 29 มิ.ย. 50 15:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 57 หายไปน๊านนานนนนนนนนนนจัง จากคุณ : mars.src - [ 30 มิ.ย. 50 10:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมา เธอจะมาเมื่อไร จากคุณ : mars.src - [ 1 ก.ค. 50 11:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 59 5555 สงสาร #57,58 มาแปะซะทีเถอะค้า จากคุณ : Pinch me - [ 1 ก.ค. 50 14:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหน ................ ขอบคุณอีกทีนะคะสำรับบท 20 รอ 21 22 อยู่น๊า >< จากคุณ : ชิบิจัง - [ 1 ก.ค. 50 23:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาอีกทียังไม่เจอบทใหม่เลย หุหุ จากคุณ : หงส์โหด - [ 2 ก.ค. 50 10:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ใช้โปร สวัสดี น๊านนนนนนนนนนน นาน ป่าวเนี่ย จากคุณ : mars.src - [ 2 ก.ค. 50 13:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณนะค่ะ   สงสารคนแปลจัง....เหนื่อยแย่เลย จากคุณ : LVPknight - [ 2 ก.ค. 50 15:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 64 http://www.pantip.com/cafe/supachalasai/topic/S5571489/S5571489.html ^ ^ ตอนสุดท้ายค่ะ จากคุณ : karaokeGirl - [ 3 ก.ค. 50 13:42:14 ]