เมื่อคืนมานั่งเปิดอ่านเฟรนด์ชิพสมัยตอนจบ ม. 6 (กลางครั้งหนึ่งนานมาแล้ว) แล้วก็อดหวนคิดถึงเพื่อนๆ สมัย ม.ปลายไม่ได้ เคยมีคนบอกไว้ว่า ชีวิตสมัยเรียนม.ปลายเป็นอะไรที่สนุกสุดมันส์สุดๆ เห็นจะจริงดั่งว่านั้นแหละ
ย้อนกลับมาเรื่องเฟรนด์ชิพ โอ้โห้! เฟรนด์ชิพของแพรแทบจะเป็นแกลอรี่รูปเจมส์ เรืองศักดิ์ เพราะตอนนั้นบ้าเจมส์มาก เครซี่สุดๆ เพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้งหลายพร้อมใจกันประดังประเดแปะรูปให้ มีแทบทุกอิริยาบถ แต่รูปเจมส์รูปไหนก็ไม่เด็ดเท่ารูปของอเลสซานโดร เดล ปิเอโร่ ที่เพื่อนคนหนึ่งตัดเอามาจากหนังสือพิมพ์แล้วเอามาแปะให้ ใหญ่ตั้งครึ่งหน้าหนังสือพิมพ์ แม้ว่ารูปป๋าเดลตอนนี้จะเหลืองกรอบเต็มที แต่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ สมัยฟรองซ์ 98 ที่แพรกับเพื่อนคนนั้นกอดคอกันเชียร์อิตาลีแทบลงไปดิ้นตาย
ด้วยความที่แพรเรียนสายศิลป์-ภาษา ลีลาการเขียนเฟรนด์ชิพของเพื่อนแต่และคนเต็มไปด้วยความมีศิลปะ และศิละเปรอะ พวกบ้าน้ำลายหน่อย ก็เขียนพร่ำพรรณนากันเข้าไปตั้ง 4-5 หน้า สาธยายความรู้สึกตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอจนกระทั่งจาก วาดรูประบายสียิ่งกว่าสมุดระบายสีสมัยเรียนอนุบาล 2 พวกที่ติสแตกอารมณ์ไม่พร่ำเพรื่อก็เขียนแค่สั้นๆ 5 บรรทัด เอาตรงๆ ประเภท ชื่ออะไร ติดต่อได้ที่ไหน และคำสุดท้ายสั้นๆ แต่ได้ใจความ คือ กรูรักมรึ่ง
ส่วนลีลาในการเขียน อันนี้ขำสุดๆ ครั้นจะมาเขียนแนะนำตัวเองแค่
ชื่อ :
ชื่อเล่น :
ที่อยู่ :
เบอร์โทร :
แบบนี้มันเด็กๆ ไป เพื่อนๆ แต่ละคนช่างคิดครีเอทกันสุดฤทธิ์ เป็นต้นว่า
ชื่อพระท่านตั้ง / ชื่อเต็มๆ แม่ตั้ง / ชื่อเต็มยาวเหยียด / พระนามเดิม / ชื่ออันไพเราะเพราะพริ้ง / หม่อมแม่เรียก ----- เอาไว้เขียนชื่อจริง
อันนี้ชื่อแม่เรียก / ชื่อเพื่อนเรียก / เรียกง่ายๆ / เรียกสั้นๆ เลย / พระนามแฝง / หม่อมน้องขาน --- เอาไว้ใส่ชื่อเล่น
สถานที่พักพิง / นิเวศสถาน / ศาลพระภูมิ / พระราชวัง / เพื่อนไปเที่ยวบ่อย ---- เขียนที่อยู่
เรียกหาได้เสมอ / อย่าลืมโทรมานะ / ติดต่อรวดเร็ว / กริ๊งกร๊างทันใจ / สายด่วน / โทรมาเด๋วมีเลขารับ ---- ไว้ใส่เบอร์โทร
นอกจากจะมีปัจจัยสำคัญทั้งสี่อย่างในการแนะนำตัวแล้ว ยังต้องมีหัวข้อดังต่อไปนี้ในการเขียนแนะนำตัวในเฟรนด์ชิพด้วย เป็นต้นว่า
เบอร์เพจเจอร์ (ช่วงนั้นกำลังฮิต) :
อดีต :
ปัจจุบัน :
อนาคต :
นิสัย :
สีที่ชอบ :
เพลงโปรด :
งานอดิเรก :
คติประจำใจ :
ฯลฯ
ส่วนสิ่งที่ขาดเสียไม่ได้เลยในการเขียนเฟรนด์ชิพคือ กลอน ร้อยทั้งร้อย ผู้หญิงต้องเขียนกลอน คนไหนมั่นใจในหน้าตาตัวเองหน่อยก็ติดรูปไปด้วย สิ่งที่แพรเจ็บใจที่สุดเมื่ออ่านเฟรนด์ชิพเล่มนี้จบคือ ไอ้รุ่นน้องสักคน (ซึ่งตอนนี้ลืมไปแล้วว่าหน้าตามันเป็นไง) เขียนเฟรนด์ชิพเล่มนี้ไว้หน้าท้ายสุด ดันติดรูปสติกเกอร์ตราสโมสรหงส์แดงไว้เต็มไปหมด เป็นที่เจ็บใจสาวกผีแดงอย่างเรายิ่งนัก....
เพื่อนๆ ล่ะ หยิบเฟรนด์ชิพที่เต็มไปด้วยความทรงจำครั้งเก่าก่อนระหว่างเพื่อนมาอ่านบ้างหรือเปล่า ถ้าละเลยมานานแล้ว คืนนี้ลองไปหยิมมาอ่านดูนะ ... ชีวิตในวัยเรียนมันสนุกจริงๆ
แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 50 15:53:37
//FriendShip บันทึกความทรงจำระหว่างเพื่อน//
