ความคิดเห็นที่ 56
อืม...ยิ้มกันหน่อย
แวะมาทักทายครับผม
... แบบว่าเจ็บอะ คงไม่ได้ลงแข่งขันอีกไม่รู้นานเท่าไร เจ็บตั้งแต่ก่อนแข่งวันนั้นแล้ว ไว้หายเจ็บจะมาขอแก้มือนะจ้ะทุกคน คงต้องขอพักใจไว้สักระยะ
...
อันที่จริงเลยผมไม่เคยได้แข่งบอลอะไรแบบนี้เลย นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ มีแต่ใจที่รักฟุตบอลและชอบเล่น แทบทุกคนในทีมของผมไม่เคยรวมตัวกัน เริ่มจากเจอกันที่สนามแถวมหาลัย แล้วก็แบงค์ชวนกันมา บอกว่า จะได้มาแข่งกับทีม ล็อกเกอร์รูม ซึ่งบางคนในทีมผมผมไม่เคยรู้จัก ทีมล็อคเกอร์ลองดูผู้เล่นทีมผม คุณก็คงเชื่ออยู่แล้วว่า เรามาด้วยใจรักจริงๆ ทุกคนไม่ได้เก่งกาจอะไร (แต่เรากำลังจะเป็นทีมที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆแน่นอน อิอิอิ) และแค่พวกเราได้รู้ว่าจะได้เล่นบอลก็ชอบแล้วตกปากรับคำเลย เพราะสนามที่เล่นกันอยู่ประจำเวลาเย็นๆที่เราว่าง สัปดาห์ละครั้ง 2 ครั้งจะต้องปิดลงอีกหลายปี คือไม่มีที่เล่นแล้วน่ะแหละครับ อันนี้ขอพูดแทนทีมของผม แค่ได้รู้ว่าจะมีการแข่งฟุตบอลของทีม ก็คิดว่ามันก็สนุกแล้ว มันหัวใจพองโต(อิอิ) จริงๆนะครับ ไม่ว่าจะได้แค่ยืนดูข้างสนามหรือลงไปสัมผัสบอลก็ตาม รู้สึกเหมือนเลือดในกายมันสูบฉีดแรงขึ้น พวกเราต่างย้ำเตือนกันเสมอว่า เรามาสนุกกับมัน กับเกม กับทีม กับมิตรภาพ กับความท้าทาย กับสเน่ห์ของการแข่งขัน แม้ในบางครั้งเราจะเผลอก้าวออกนอกมุมมองความคิดดีๆแบบนั้นด้วยอารมณ์ของมนุษย์ แต่สุดท้ายทุกคนก็กลับมาได้ ทุกคนเชื่อแบบนั้น และอะไรๆก็ต้องผ่านความยากลำบากและอุปสรรค ไม่มีหนทางในความเป็นจริงที่โรยทางกุหลาบไว้ให้ใครอยู่แล้ว พวกเราเพิ่งรวมทีมกันไม่นาน มีปัญหาเรื่องต่างๆ เราถกเถียงกันบ้าง อารมณ์เสียใส่กันบ้าง หัวเราะร่วมกันบ้าง ผมเชื่อว่า ล็อคเกอร์อาจจะเคยผ่านมาบ้างก็ได้และคงมีประสบการณ์เรื่องปัญหาอะไรมาแนะนำกันได้พอสมควร ใจหนึ่งผมก็หวังลึกๆว่า ทีมของพวกผมจะรวมตัวกันได้นานเท่าที่จะนานได้ และขอซ้อมขอแข่งกับ LRFC ไปนานๆด้วย และอยากให้ความสัมพันธ์ที่ดีภายในทีมจะได้กลายเป็นความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างทีมของพวกเราด้วย
...
พูดตรงๆนะ..บางครั้งเวลาทีมเราแพ้นะ ผมและทุกคนรู้สึกว่าสเน่ห์ของเกมการแข่งขันอีกอย่างก็คือ ความท้าทาย...เราชอบความท้าทาย...มักจะคิดว่า แมตซ์หน้าเราจะสามารถแก้มือได้ไหม ...อันนี้ไม่ได้หลอกตัวเอง บางทีลองนึกดูในแต่ละวัน คนเราก็อาจหลอกตัวเองอยู่บ่อยไป ผมเองยังยอมรับเลย แต่ในบางครั้ง เราก็ควรกล้าที่จะยืดอกแสดงสิ่งที่อยู่ในตัวเราออกมาให้เห็น (ฮ่าๆๆ ยืดอกก็พอไม่ต้องรูดซิบนะทิดบึม)
...
เคยได้ยินไหมว่า ถ้าเราอยากรู้ว่านกนางนวลตัวนั้นเป็นไง ให้ลองดูธรรมชาติเวลามันบินและร้องสิครับ
...
สิ่งที่สนุกที่สุดสิ่งหนึ่งก็คือ การได้ลงไปประชันกันในสนามโดยที่ทุกคน 2 ทีม-12 ตัว รวมเป็นหนึ่งอยู่ที่เกมส์ สำหรับคนรักฟุตบอล และรักอยากจะเล่นบอล การได้ลงสนามมันคล้ายกับการได้ปลดปล่อยจินตนาการหรือว่า อะไรบางอย่างออกมา อย่างที่เค้าบอกกันว่า เราเหมือนได้หลั่งสารเอ็นโดฟินน่ะแหละออกมา...(อันนี้จะคิดลึกก็ไม่ว่ากัน ฮา)
...
ปล. 1 ทิดบึมจ๋า ,ฮาร์กรีฟ ,เมสตาย่า ,ton, Red, และทุกคน ไว้ผมหายแล้วเรามาโซ้ยกันนะจ้ะ ผมรู้สึกได้ว่าทุกคนเป็นสุภาพบุรุษลูกหนัง และอยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป ไว้ผมหายสัญญาว่าผมไม่แพ้พวกคุณง่ายๆแน่นอนครับ (อิอิ ฝากไว้ก่อน แง่มๆๆ)
ปล.2 นัยและนะ ขอบใจครับที่มาช่วยเล่น จริงๆน่ะ ผมเกรงใจต้นสังกัดคุณมากเลยนะ แมตซ์หน้าเราต้องมาแข่งกันแล้วสินะ โดยเฉพาะนัยเวลามายืนคู่ผม ผมรู้สึกอบอุ่นว่ะ..เอหรือว่าผมชักชอบคุณแล้วนะ ฮ่าๆ
ปล. 3 LRFC ทุกคน ทั้งนักเตะและกองเชียร์ ขอบใจที่เราได้เจอกัน รู้สึกได้ว่าทุกคนเป็นเพื่อน พี่ น้อง ที่ดีนะครับ
สุดท้าย...มุมมองที่ดีของ football ควรอยู่ในใจเราเสมอครับ
จากคุณ :
Spirit (โจราคาเฟ่)  
- [
29 ส.ค. 50 14:35:40
]
|
|
|
