PANTIP.COM : S5841393 ### GERRERD MY AUTOBIOGRAPHY Part พิเศษ เพิ่มเติม [ฟุตบอลต่างประเทศ]

ความคิดเห็นที่ 2

ด้วยตึงเครียดของราฟา อารมณ์ขุ่นมัวปกคลุมจิตใจพวกเราทุกคน ทำให้เกิดปัญหาเล็กน้อย มันเริ่มต้นจากว่า ที่พักไม่ได้ดีอย่างที่เราคิด เราจองที่พักผ่านอินเตอร์เน็ต และมันดูดี ผมดูผ่านเว็บไซต์ มีสระว่ายน้ำที่ดี การฝึกซ้อมที่น่าจะสะดวกสบาย ยิมที่ยอดเยี่ยม เมื่อเราไปถึงที่นั่น เราถึงกับช๊อค ทุกอย่างที่นั่นไม่ได้เป็นไปตามมาตรฐานที่เราใช้อยู่ และโรงแรมก็แย่ แต่ก็ไม่มีใครบ่นอะไร ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เกมส์ในคัมป์นู คิดถึงบาร์ซ่า ฝึกหนัก เก็บทุกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ

เราตั้งใจกันอย่างดี ดังนั้นวันหนึ่ง ราฟาเรียกพวกเรามารวมกันและประกาศ “เพราะพวกนายตั้งใจฝึกซ้อมกันหนัก ดังนั้นฉันอนุญาตให้พวกนายออกไปข้างนอก ทานมื้อค่ำและทำตัวตามสบาย” ผู้จัดการทีมคือหัวใจของทีม และเขาคิดว่ามันจะดีสำหรับพวกเรา “แต่ฉันต้องการให้พวกนายทั้งหมดกลับมาก่อนเที่ยงคืน” เขาเสริม ผมรู้สึกทันทีว่านี่อาจเป็นสิ่งเล็กน้อยที่อาจก่อให้เกิดความผิดพลาดได้ของราฟา ถ้าเจ้านายเปิดโอกาสให้เวลาอิสระ นักเตะจะกลับมาในเวลาที่เหมาะสม เราออกไปกันล่าช้าจริงๆ นั่นหมายความว่าเราต้องเร่งรีบเพื่อให้กลับมาทันตามกำหนดเวลาของราฟา ซึ่งเขาควรให้ทางเลือกเรามากกว่านี้

เมื่อตอนที่เราออกไปข้างนอกนั่น ทุกคนต่างก็บ่นเกี่ยวกับการจำกัดเวลาแค่เที่ยงคืนของราฟา แต่เราก็ลืมมันอย่างรวดเร็ว เมื่อเราอยู่ในบาร์ มีช่วงเวลาที่ดี มีเบียร์และเสียงหัวเราะ มันทำให้ยากที่จะจำได้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว และเมื่อเราเริ่มร้องคาราโอเกะกัน สติของเราก็หายไป ผมเองมีส่วนที่ต้องถูกตำหนิ ทุกคนกำลังสนุกกับคาราโอเกะ และผมควรเช็คเวลา ผมเป็นกัปตันทีมลิเวอร์พูล ผมควรจะพูดว่า “นี่ อีก 10 นาทีจะเที่ยงคืนแล้ว ฟังนะ เราทั้งหมดต้องกลับไป ไม่มีข้อแม้ นี่เป็นคำสั่งของเจ้านาย” ผมรู้คำตอบจากทุกคน ถ้าผมพูดว่าเราต้องกลับ พวกเขาจะเปิดเสียงเพลงให้ดังขึ้น ดื่มเบียร์เพิ่มขึ้น ด้วยความสัตย์จริง ผมเองก็ไม่กระตือรือร้นที่จะกลับ ผมสนุก และทำไมล่ะ ผมซ้อมมาทั้งสัปดาห์ ทำไมผมถึงไม่ควรได้จิบเบียร์สัก 2-3 แก้ว ผมไม่ใช่เซียนคาราโอเกะ แต่กับเพื่อนๆ ผมสนุกกับมัน “มาเลย” พวกเขาตะโกน “ตานาย” สุดท้ายพวกเขาลากผมเข้าไปเป็นสมาชิกวง เดอะ บีเทิ้ล ผมจำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง แล้วผมก็กลับมานั่งที่ของผม สนุกกับการดูคนอื่นๆ

มันเป็นคืนที่ยอดเยี่ยม ผมเป็นพยานในเรื่องราวเล็กๆน้อยๆระหว่างยอน อาร์เน่ รีเซ่ กับ เคร็ก เบลลามี่ มันแย่เมื่อเบลลามี่ฟาดรีเซ่ด้วยไม้กอล์ฟ แต่เรื่องมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ออกมาตามสื่อเลย ทุกคนรู้สึกแย่แค่วินาทีเดียว มันเกิดขึ้นแล้ว ผ่านไป แล้วก็ลืมมัน

เช้าวันถัดมา ราฟาเรียกเราทั้งหมดมาและหันไปหาเคร็กและจินเจอร์ “ฉันไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้น” เขาพูดกับสองคนนั่น ก่อนตำหนิพวกเรา “พวกนายไม่กลับมาตามเวลา ขัดคำสั่งของฉัน” พวกเราถูกปรับ เคร็กกับจินเจอร์จับมือกัน และตั้งใจจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก การจัดการของเจ้านายในสถานการณ์นั้นถูกต้องที่สุด “เรามีเกมส์ใหญ่รออยู่” ผมพูดกับเคร็กและจินเจอร์ “เก็บเรื่องนั้นลงไปซะ” พวกเขาทำตามนั้น และเวลาก็เป็นเครื่องรักษาที่ดี ทั้งสองคนต่างก็เก็บเรื่องส่วนตัวไว้ และมันไม่มีผลกับพวกเรา พวกเราเห็นพาดหัวข่าว รู้สึกว่ามันดูดุเดือดและรุนแรง การถกเถียงในเรื่องนี้เป็นตัวกระตุ้นพวกเรา สร้างสมาธิในห้องแต่งตัว มาเลย พวกเราทำให้พวกนั้นเห็นกันว่าเรื่องนั้นไม่ได้ทำลายพวกเรา แต่ทำให้เราอยู่ในสภาพที่พร้อมจะต่อสู้กับบาร์ซ่า

แผนการของราฟาทำให้บาเซโลน่าช๊อค ไม่อาจคาดเดาได้ พวกเขาคิดว่าเราจะตั้งรับ ราฟาทำให้มันแตกต่างออกไป บุกไปข้างหน้า ยืนระยะอย่างมั่นคง และโจมตีใส่พวกเขา แต่เดโก้ก็ทำประตูได้ก่อน เราโจมตีกลับตามแผนของราฟา โจมตีในพื้นที่ระหว่างฟูลแบ็ค เบลลามี่ใช้ความเร็วในการเจาะช่องว่างระหว่างเซ็นเตอร์ฮาฟของบาซ่า Puyol & Marquez เมื่อเขาทำประตูได้และมีส่วนทำให้เราชนะ 2-1 เขาฉลองด้วยท่าวงสวิง เมื่อผมเห็น ผมหัวเราะ ผมเป็นแบ็คกราวน์ในรูป ผมหัวเราะจริงๆ ผมคิด มองหาจินเจอร์ เขาดูโอเค และในห้องแต่งตัวหลังจากนั้น พวกเราหัวเราะกัน เราเพิ่งยิงประตูคู่แข่งในบ้านของพวกเค้าเอง และรีเซ่ก็เป็นคนทำประตูชัยจากการจ่ายของเบลลามี่

สิ่งที่ทำให้ชัยชนะต่อบาเซโลน่าดูพิเศษขึ้นเพราะว่าบาร์ซ่านั้นเป็นทีมชั้นนำ 20 นาทีแรก พวกเขาทำให้เราต้องเจอกับงานหนัก ช่วงต้นผมวิ่งไล่โรนัลดิญโญ่ และนักเตะบาซิเลียนคนนี้ก็ไม่ผิดไปจากที่คาดไว้ เขาเป็นคนที่แย่งบอลได้ยาก และเล่นได้ดีทั้งสองเท้าซึ่งนั่นเป็นสัญชาตญาณจากหารฝึกเลี้ยงบอลตามท้องถนน ผู้รู้สึกว่า ถ้าเขาได้ครอบบอล อะไรก็เกิดขึ้นได้ เราไม่สามารถปล่อยให้เขาผ่านเราไปได้ เขาจะต้องไม่มีโอกาส คาร่ายอดเยี่ยมมากในการหยุดยั้งโรนัลดิญโญ่ สกัดได้ทุกทิศทาง คาร่าเป็นฮีโร่ของเรา ไม่มีข้อกังขาใดๆ เขาเป็นผู้เล่นระดับโลกในทัวนาเมนต์นี้

กลับมาที่ห้องแต่งตัวในคัมป์นู คาร่า ผมและเพื่อนๆต่างส่งเสียงพูดคุยกันไม่หยุด มันรู้สึกเหมือนว่าเราจะชนะในคืนนั้น เราทำได้แน่ เรามั่นใจมากขึ้น เกมส์เยือนบาซ่าเป็นเกมส์ใหญ่ และไม่มีใครคาดว่าเราจะชนะ แต่เราจะทำได้ เราสามารถชนะพวกเขาได้ ในห้องอาบน้ำพวกเราต่างส่งเสียงร้องเพลง ตะโกน และฉลอง

ผมไม่ได้มีเจตนาจะทำให้เพื่อนๆวิตก แต่เราก็ยังไม่สามารถอิ่มเอมใจได้มากนัก “มันยังไม่จบ” ผมเตือน “บาซ่าจะกลับมาหาเราที่แอนฟิล พวกเขาจะต้องบดขยี้พวกเรา” แต่พวกเขาจะไม่สามารถทำได้ ด้วยแทคติกที่ดีเยี่ยมของราฟา ในวันที่ 6 มีนาคม เราสามารถต้านทานพวกเขาได้อีกครั้ง ราฟาสั้งให้เราเล่นลึกกว่าที่คัมป์นู จะมาหยุดและทำลายเรางั้นหรือ ไม่มีทาง ไม่ใช่กับคาร่าแน่ กุ๊ดยอนเซ่นทำประตูได้ แต่มันก็สายเกินไป Away goals ทำให้เราได้เข้ารอบ
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 50 11:29:35

จากคุณ : howk_ky - [ 21 ก.ย. 50 17:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 24

เอเธนส์นำมาซึ่งรสขมในปาก ตอนนั้น ผมเปิดโทรศัพท์มือถือไว้ สายเรียกและข้อความส่งเสียงดังตลอดเวลาจากครอบครัวและเพื่อนๆที่อยู่ในโอลิมปิก สเตเดี้ยม ครอบครัวและเพื่อนๆของผมถูกต่อต้านเมื่อพยายามจะเข้าไปในสนามกีฬา พวกเขาถูกดึง ผลักไส และโดนแก๊สน้ำตา มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่ นี่เป้นนัดชิงชนะเลิศยูโรเปี้ยน จุดสูงสุดของสโมสรฟุตบอล การจัดการควรจะดีกว่านี้ : โอเค แฟนกลุ่มเล็กๆ อาจจะทำตัวแย่ แต่คนพวกนั้นไม่มีทางที่จะเป็นแฟนลิเวอร์พูลอย่างแท้จริง สิ่งที่ผมรู้คือ พวกเขากล่าวหาพวกผู้คนที่กระโดดตะโกน เรียกร้องสิทธิ์นั้นเป้นแฟนลิเวอร์พูล ที่กำลังดึงดันจะเข้าไปชมการแข่งขันให้ได้ ผมพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าแฟนลิเวอร์พูลที่แท้จริงจะแย่งตั๋วจากแฟนๆคนอื่นๆ ผมเดินทางไปทั้วยุดรปในหลายปีมานี้ และพฤติกรรมของแฟนๆของพวกเรานั้นยอดเยี่ยมเสมอ

เกมส์กำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้า สำหรับผม ผู้คนควรถูกตรวจตราอย่างใกล้ชิดโดยผู้จัดงาน โอลิมปิก สเตเดี้ยมในเอเธนส์นั้นเล็กมาก และไม่ได้เหมาะสมสำหรับจัดงานให้สโมสรอย่างลิเวอร์พูลและเอซี มิลาน ลองคิดดูสิ แชมเปี้ยนลีก นัดชิงชนะเลิศ มันจะต้องมีแฟนๆของทั้งสองทีมหลั่งไหลมากันมากมาย ดังนั้นทำไมไม่จัดงานในสถานที่ที่ใหญ่กว่านี้ ถ้าลิเวอร์พูลต้องเล่นกับแมนยูในเอเธนต์ ซึ่งมันเกือบจะเป็นไปได้จนกระทั่งยูไนเต็ดพ่ายแพ้ต่อมิลาน ผมคงจะต้องกังวลอย่างมากเกี่ยวกับที่นั่งของแฟนๆทั้งสองทีม มันอาจเกิดการนองเลือด ยูฟ่าต้องนั่งลงและประชุมกันหาทางออกที่ถูกต้องในเรื่องนี้ เกมส์ใหญ่อย่างนัดชิงยูโรเปี้ยนคัพ ต้องจัดในสนามที่ใหญ่กว่าเอเธนส์ ด้วยจำนวนที่นั่งที่ยุติธรรมและเพียงพอ ทางเข้าสนามต้องเหมาะสม และการรักษาความปลอดภัยสองเท่า

ความผิดหวังอีกอย่างหนึ่งมาจากการที่เราต้องเสียสตีฟ ไฮเวย์ไป การมองดูเขาจากไปจากลิเวอร์พูล อคาเดมี่ เป็นสิ่งที่น่าผิดหวัง มันทำร้ายผม ถ้าใครสักคนมาแทนเขาและทำงานได้ดีกว่าเขา ผมคงประหลาดใจ ดูแล้วมันไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลย ไม่มีใครมาแทนสตีฟได้ ลิเวอร์พูลสามารถหาใครก็ตามในประเทศนี้หรือที่อื่นๆ ที่ดีพอมาแทนสตีฟ ไฮเวย์ ไม่มีทาง ผมเอาชีวิตเป้นประกันได้เลย สตีฟแคร์นักเตะของเขาเสมอ และเขานั้นมีสายตาชั้นยอดที่จะบอกได้ว่าคนไหนมีดีพอ เมื่อผมอายุ 10 ขวบ เขาสบตามพ่อเม่ของผมและพูด “ลูกชายของพวกคุณจะได้เล่นให้ทีมชุดใหญ่ของลิเวอร์พูลแน่ ถ้าได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม” เมื่อไมเคิลอายุ 13 สตีฟบอกกับผมว่า “ไมเคิลจะได้เข้าสู่ทีมชุดใหญ่ของลิเวอร์พูล” อันที่จริง ผมอาจเข้าข้างสตีฟ เพราะเขาช่วยเหลือผม แต่ผมก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงไป ตลอดหายปีนี้เขาถูกวิจารณ์น้อยมาก ผู้คนอาจพูดกันว่าลิเวอร์พูลแทบจะไม่มีนักเตะเยาวชนเข้ามาในทีมชุดใหญ่เลยหลังจากผม แต่เราต้องอดทน บอกผมทีซิ มีสักกี่สโมสรกันที่พัฒนานักเตะเยาวชนเอง สโมสรใหญ่ๆมักใช้เงินซื้อมากกว่า แมนยูมีนักเตะอย่าง เวย์น รูนี่ และพวกเขาใช้เงินถึง 27 ล้านปอนด์ซื้อมา เชลซีซื้อนักเตะเด็กๆ 5 ล้านปอนด์ ลิเวอร์พูลและผม จะคิดถึงสตีฟ ไฮเวย์

ความผิดหวังเกาะกินผมระหว่างฤดูกาล 2006-2007 สำหรับทีมชาตินั้นดีกว่าสโมสรหน่อย อังกฤษยินดีกับการเริ่มต้นที่ดีภายใต้สตีฟ แม็คคลาเรน แต่เราก็วิ่งเข้าสู่ความปั่นป่วนในที่สุด เมื่อเราไปเยือนอิสราเอลในวันที่ 24 มีนาคม และทำได้เพียงแค่เสมอกัน 0-0 เราเริ่มรู้สึกถึงความผิดหวังของกองเชียร์ 1 แต้มสามารถตัดสินผลได้ถ้าเราอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าในกลุ่มของเรา แต่เราอยู่กลางตาราง และแฟนๆก็โกรธเคืองเรา เมื่อเราเดินออกจากสนามใน Tel Aviv แฟนๆ ต่างแสดงความผิดหวัง ทำให้เรารู้สึกกดดันในการแข่งขันกับอันดอร์ร่าในบาเซโลน่า 4 วันถัดมา

มีสิ่งรบกวนใจผม เกิดคำถามในใจผม มันเป้นความผิดของแม็คคลาเรนงั้นหรือ ไม่เลย ผมจะสามารถทำให้ดีกว่าเดิมเพื่ออังกฤษได้มั้ย ได้ แน่นอน นักเตะต้องแบกรับความรับผิดชอบด้วย เราต้องไม่หลีกหนี หลบซ่อนทิ้งผู้จัดการให้เป็นเป้านิ่ง สตีฟบอกให้ผู้เล่นที่มีประสบการณ์ยืนหยัดและเป็นที่พึ่งให้ได้

การพลาดกับอันดอร์ร่าจะไม่ได้รับการให้อภัย ในวันอังคาร ก่อนเกมส์ 1 วัน ผมกับจอห์น เทอรี่ ให้ข่าวแก่หนังสือพิมพ์ และแต่ละคำถามมันก็ยากมาก นักเตะยังคงอยู่ข้างแม็คคลาเรนมั้ย? ทีมจะได้รับการสนับสนุนจากแฟนๆมั้ย? ความรู้สึกมืดมน ผมรู้ ถ้าเราไม่ทำประตูได้ภายใน 5 นาทีแรกที่ Montjuic ฝันร้ายจะรอเราอยู่ แฟนๆกำลังรอคอยคาดหวัง มันเข้าใจได้ พวกเขาติดตามผู้เล่นที่ดีที่สุดในประเทศ และได้รับรายได้แสนงาม

แต่ละย่างก้าวใน Monjuic กับอันดอร์ร่า ให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังปีนขึ้นเขาด้วยความกดดัน เราจัดการเบรกเกมส์อันดอร์ร่าได้ ไม่น่ามีการตำหนิเกิดขึ้น ผมรู้สึกช๊อค เพราะเราไม่เคยพบเจอกับการดูถูกมาก่อน มันชัดเจนต่อผู้จัดการทีมและพวกเรา “คุณไม่คู่ควรจะสวนเสื้อทีมชาติ” แฟนๆ ตะโกนด่าเรา มันน่าเจ็บปวด เราพยายามสงบ ไม่สนใจ เราทำได้ แต่ที่ Monjuic มันยากเหลือเกินที่จะทำ มันมีแต่จะดังขี้น ดังขี้น และดังขึ้น

ผมมองไปรอบๆ นักเตะเด็กๆ ดูแย่มากๆ พวกเขาอยู่ที่นั่น ภาคภูมิใจที่จะทำเพื่อชาติ และทีมต้องถูกฆ่าทั้งเป็นโดยแฟนๆ จากความสับสนบนอัฒจรรย์ ผมพบว่ามันยากที่จะควบคุมเกมส์ และผมได้เล่นมามากกว่า 50 นัดในทีมชาติ พระเจ้ารู้ว่าจะต้องทำอย่างไร นักเตะเด็กๆจะทำตาม ผมพยายามจะทำให้พวกเขาไว้วางใจ สนับสนุนพวกเขา “นายได้เล่นเพราะนายดีที่สุดในอังกฤษ” ผมตะโกน “ออกไปและแสดงมัยออกมา” ผมเองก็เคยรู้สึกอย่างพวกเขาเมื่ออายุ 20

ประตูแรกจะต้องทำลายความเงียบได้ แต่อันดอร์ร่าก็สร้างความอึดอัดให้แก่เรา ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าทีมแย่ๆเป็นอย่างไร และอันดอร์ร่านั้นแย่จริงๆ ถ้าพวกเข้าไม่หลุดจากตำแหน่ง มันยากมากที่จะโจมตีพวกเขา อันที่จริงพวกเขารังเกียจผมมากจริงๆ พวกเขาเล่นช้า พยายามปล่อยให้เวลาผ่านไป หยุดยั้งเกมส์ของเรา ผมพยายามที่จะเล่นให้เร็ว และผ่านบอลให้ดี อดทนไว้ ผมบอกกับตัวเอง มองหาช่องที่จะเจาะได้ มันต้องมีสิ แต่มันเป้นเรื่องยากที่จะไม่เร่งทำเกมส์จู่โจมและเล่นเสี่ยงท่ามกลางแฟนๆที่กำลังกดดันคุณ ผมพยายามที่จะคุมเกมส์ ทำบางสิ่งให้เกิดขึ้น หยุดยั้งการโห่ร้องอันโหดร้าย ผมพยายามระลึกถึงเกมส์ที่ต้องเล่นกับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอกว่า

ในนาทีสุดท้ายของครึ่งแรก เสียงโห่ยิ่งเลวร้ายมากขึ้นไปอีก เราต้องการการกระตุ้น แย่ที่สุด มันเหมือนเสียงแมวร้องไล่ตามหลังเราไปในห้องแต่งตัว สตีฟทำให้เรากลับมามีสติอีกครั้งเพื่อกลับไปสู้ต่อ “พยายามเร่งเกมส์ให้เร็วขึ้น” เขาบอกเรา “เราต้องการจังหวะการผ่านบอลที่จะทำให้พวกเขาหลุดจากตำแหน่ง” สตีฟนั้นดีจริงๆเมื่อตอนพักครึ่งเวลา เขาไม่โกรธ สงบนิ่ง เขาใช้ประสบการณ์ช่วยเหลือนักเตะเด็กๆ “อย่าสนใจบรรยากาศ” เขาบอกกับพวกนั้น “มุ่งมั่นกับการเล่นบอล” นั่นเป็นการจัดการที่ดี นักเตะรุ่นใหญ่ต่างกระตุ้นเด็กรุ่นน้อง “ต้องไปต่อให้ได้ อย่าหลบซ่อน” ผมบอกกับทีมว่า “อดทนไว้ คิดซะว่าเสียงนั่นไม่มีจริง”

เหตุการณ์เป้นไปตามคำพูดของผม ผมต้องทำบางสิ่งให้เกิดขึ้นด้วยตัวของผมเองดังนั้นผมจึงต้อนพวกเขาในครึ่งหลัง ทำสองประตูและได้ตอกหน้าแฟนๆที่เลวร้าย ประตูแรกของผม วาซซ่าตั้งมาให้ผมทำประตูด้วยฮาฟ วอลเล่ย์ บอลตกพื้น ผมรู้ว่ามันต้องเข้าแน่ นั่นเป็นประตุที่ดี ความผ่อนคลายค่อยๆแผ่ซ่านตามร่างกาย แต่แฟนๆ ยังคงไม่พอใจและส่งเสียงโห่ต่อไปอังกฤษต้องการอีกประตู ผมทำชิงหนึ่งสองกับสจ๊วต ดาวนิ่ง และเจอร์เมน เดโฟ และทำประตูได้สำเร็จ เดวิด นูเจนต์ทำประตูตอนท้ายเกมส์ เป็น 3-0 แล้วบรรยากาศก็บรรเทาลง ขอบคุณพระเจ้า ผมไม่เคยต้องการที่จะต้องทนกับการโห่ร้องด่าอีกแล้ว การเล่นในพื้นสนามที่นองไปด้วยน้ำฝนและแฟนๆที่อารมณ์ร้าย มันเหมือนการทดสอบแม็คคลาเรน นั่นต้องใจเย็นมากจริงๆ สตีฟจะเรียนรู้จากเรื่องนี้ ผมแน่ใจ หลังจากนี้ เราต้องเล่นให้ดีขึ้นเพื่ออังกฤษ

จากคุณ : howk_ky - [ 26 ก.ย. 50 15:23:42 ]