PANTIP.COM : S5892451 เจ็บหลังแต่หายแล้ว [กอล์ฟ]

ความคิดเห็นที่ 3

ดักคอคนที่จะมาแซวว่าเป็นกระทู้สว. จริงๆก็ยอมรับหล่ะครับ หึหึหึ......

เป็นเหมือนกันครับ น้ำหนักเกินเมื่อไหร่อาการกำเริบทุกที พอดีได้เมล์จากเพื่อนที่ส่งต่อๆกัน เลยขอนำมาแบ่งบันกันครับ

"วันละร้อยห้าสิบวินาทีเพื่อห่างไกลโรคปวดหลัง"
ผู้เขียนมีโรคประจำตัวคือ โรคปวดหลัง ซึ่งมีสาเหตุจากหมอนรองกระดูกสันหลังกดทับเส้นประสาท และเป็นต่อเนื่องมานานร่วมยี่สิบปี, ผ่าตัดมาแล้วสองครั้ง, นอนรอคิวผ่าตัดครั้งที่สามมาแล้วสามวันที่โรงพยาบาลเลิดสิน ก่อนคณะแพทย์มีความเห็นว่าไม่ควรผ่าตัดเพราะอาการไม่รุนแรงถึงขั้นดำรงชีวิตอย่างยากลำบาก ทนทุกข์ทรมานมานานหลายปีได้รับการรักษา และคำแนะนำจากแพทย์หลายท่านที่มากไปด้วยประสบการณ์ รวมทั้งที่ชื่อเสียงโด่งดังระดับประเทศ แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดยั้งอาการปวดที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวได้ จนวันนี้มีอาการดีขึ้นจึงอยากสรุปความเห็นเผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้ร่วมชะตากรรมคนอื่นๆ

อาการเริ่มต้นครั้งแรกเกิดจากก้มตัวลงยกของอย่างไม่ถูกท่าทาง มีอาการแปล๊บขึ้นที่กระดูกสันหลังบริเวณบั้นเอว ขณะนั้นขยับขาทั้งสองข้างต่อไม่ได้ รอไม่ถึงห้านาทีเริ่มทุเลาจึงค่อยๆขึ้นรถขับไปหาหมอด้วยตนเอง แต่ยังคงเดินแบบลากขาอย่างช้าๆ หมอที่คลินิคให้ความเห็นว่ากล้ามเนื้อคงอักเสบ จึงฉีดยาแก้ปวดและอักเสบให้ กลับไปบ้านต้องหยุดงานเพราะเดินไม่สะดวกไปสามวัน

หลังจากนั้นอาการแปล๊บๆข้างต้นก็จะเกิดกับตนเองปีละสองสามครั้งอยู่หลายปี ทุกครั้งต้องหยุดพักผ่อนอย่างน้อยสามถึงสี่วันเพราะลุกเดินไม่ไหว จนไปพบแพทย์ออร์โธปีดิคเฉพาะทางซึ่งนับเป็นกระบี่มือหนึ่งของจังหวัด รักษากันอยู่นานเป็นปี โดยเริ่มจากยากิน ยาฉีด และเอ็กซเรย์แบบคอมพิวเตอร์ติดตามดูอาการ จนสุดท้ายหมอสั่งให้ไปทำเอ็กซเรย์ MRI ที่รพ.บำรุงราษฎร์ กทม. ซึ่งขณะนั้นมีอยู่แห่งเดียวในประเทศไทย ภาพจากฟิล์มฟ้องว่าหมอนรองกระดูกสันหลังมันปลิ้นออกมาขวางและดันไขสันหลังและเส้นประสาทจนเกิดอาการชาไปถึงหลังเท้า หมอตัดสินใจผ่าตัด เพื่อขูดเอาหมอนรองกระดูกที่แตกออก โดยเปิดแผลคืบนึงที่หน้าท้อง พร้อมทั้งตัดกระดูกเชิงกรานมาแว่นนึงขนาดเท่ากับหมอนรองกระดูกที่ขูดออก อัดเข้าไปรับช่องว่างข้อกระดูกสันหลังแทน ซึ่งแน่นอนมันจะส่งผลให้ข้อต่อส่วนนี้ไม่มีการยืดหยุ่นอีกต่อไป เวลาผ่านไประยะนึงมันก็จะเชื่อมข้อบนและข้อล่างให้ต่อเป็นชิ้นเดียวกัน งานนี้ต้องหยุดพักรักษาแผลไปร่วมเดือน

หลังผ่าตัดก็ยังคงพบแพทย์เพื่อติดตามอาการเป็นระยะๆ จากสัปดาห์ เป็นเดือน เป็นปี แต่อาการดูเหมือนมันยังไม่หายขาด แต่ก็ยังถือว่าดีกว่าเก่ามาก สุดท้ายหมอขอแก้ตัวอีกครั้งโดยการผ่าตัดจากด้านหลัง เปิดแผลช่วงกระดูกสันหลังที่มีปัญหา พร้อมยึดโยงข้อกระดูกสันหลังบน และล่างด้วยโลหะ เพื่อเสริมความแข็งแรงไม่ให้เกิดการเสียดสีหรือกดทับเส้นประสาทอีก งานนี้ต้องพักรักษาแผลไปเกือบสามอาทิตย์ แต่ก็พบว่าอาการที่ยังคงชาอยู่ที่หลังเท้าไม่ได้หายขาดไป เลยรู้สึกปลงๆและไม่สนใจอะไรมากมายอีก นานๆเป็นปีถึงจะเจ็บหนักๆสักครั้งนึง เลยถือโอกาสยอมรับว่ามันคงเป็นอย่างนี้แหละจนเวลาล่วงเลยไปไปอีกหลายปี

ประมาณปี 2544 ก็เริ่มเกิดอาการปวดระดับต้องนอนพักถี่ขึ้น ไปพบแพทย์ที่รพ.กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นแพทย์ประจำรพ.เลิดสิน เชี่ยวชาญเรื่องกระดูก เอ็กซเรย์ไปหลายครั้งทั้งธรรมดา และแบบสแกนคอมพิวเตอร์ แต่ก็เห็นไม่ชัดเลยต้องลองทำ MRI อีกครั้ง ปรากฏว่าภาพเกิดแสงสะท้อนมากจนดูไม่รู้เรื่องเพราะมีโลหะอยู่ข้างใน สุดท้ายคุณหมอขอฉีดสีเข้าไขสันหลังเพื่อให้ภาพเอ็กซเรย์ธรรมดาชัดเจนมากขึ้น ช่วยให้การวินิจฉัยแม่นยำ ครั้งนี้พบว่ามีหมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาทเพิ่มอีกสองตำแหน่ง คือ ข้อบน และข้อล่างของข้อที่เคยมีปัญหามาก่อน ซึ่งคุณหมอบอกว่าเกิดจากข้อที่เสียไปไม่ยืดหยุ่น จึงไปเพิ่มภาระให้กับข้อบนและล่างมากกว่าปกติ...เฮ้อ..เวรกรรม ไม่รู้เพราะตอนเด็กไปตีงูหลังหักไปหลายตัวจนตาย กรรมเลยตามสนองในชาตินี้เลยหรือปล่าว

สุดท้ายหมอนัดให้ไปนอนรอที่รพ.เลิดสินเพื่อผ่าตัด นอนรออยู่สามวันคณะแพทย์ของรพ.เลิดสิน มาแจ้งผลว่ายกเลิกนัดที่จะผ่าตัด เพราะไม่คุ้มค่ากับความเสี่ยงที่จะผ่าตัดจุดเดิมซ้ำซากหลายๆครั้ง เลยจำใจอดทนรับการเจ็บปวดปีละหลายครั้งต่อไป จนกระทั่งปี 46 ต้องโยกย้ายไปช่วยงานที่เมืองจีนสามปี ระหว่างอยู่ที่นั่นก็นับว่าโชคดีที่เกิดการปวดรุนแรงไม่บ่อยมาก ส่วนใหญ่พอเริ่มมีอาการเพียงเล็กน้อยก็จะรีบกินยากันไว้ และระวังท่าทางการเคลื่อนไหวไม่ให้เสี่ยงเจ็บเป็นกรณีพิเศษ ทุกครั้งที่กลับมาเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทย ต้องแวะหาหมอเพื่อตรวจอาการ และขอยาไปสำรองไว้ครั้งละร่วมหมื่น มีอยู่หลายครั้งที่กลับมาเยี่ยมบ้านได้รับคำแนะนำให้ไปหาหมอคนนั้น คนนี้ ซึ่งแต่ละท่านมีชื่อเสียงระดับประเทศ ก็ลองไปขอคำปรึกษามาแล้วทั้งนั้น เพื่อสร้างความมั่นใจว่าช่วงทำงานในจีนจะไม่เกิดปัญหาบาดเจ็บรุนแรงจนเสียการเสียงาน

มีคุณหมอท่านหนึ่งของโรงพยาบาลจุฬาฯสรุปอย่างตรงประเด็นให้ฟังว่า โรคนี้น่ะมันรักษาไม่หายขาดหรอก หากเจ็บบ่อยหรือชาลงขามากก็ผ่าตัดสถานเดียว และถ้าเจ็บจุดอื่นต่อไปก็ต้องผ่าตัดไปเรื่อยๆ แต่มีทางช่วยป้องกันและลดโอกาสการเจ็บปวดได้โดยต้องบริหารกล้ามเนื้อหลังให้แข็งแรงเพื่อยึดโยงกระดูกสันหลังให้มั่นคง ซึ่งฟังดูแล้วก็เห็นคล้อยตามที่หมอบอกเลยว่าจริง แต่หมอสอนท่าบริหารกล้ามเนื้อหลังมาให้หลายท่า ซึ่งใช้เวลาต่อครั้งเกินชั่วโมงและไม่เหมาะกับคนขี้เกียจบริหารตัวเอง และคงไม่จำเป็นต้องรู้ว่าบริหารอย่างไร เพราะผมเองทำอยู่ได้ไม่กี่วันก็ยอมแพ้ เอาเป็นว่าตอนนี้เริ่มเก็ทแล้วว่าหัวใจของปัญหาอยู่ที่กล้ามเนื้อหลัง

หลังจากย้ายกลับจากจีนเพราะสุขภาพโดยรวมไม่เอื้ออำนวยให้ลุยงานที่ต้องสมบุกสมบันที่นั่น เมื่อเกิดอาการปวดอีกก็เลยไปพบคุณหมอสมศักดิ์ที่มักจะหาอยู่เป็นประจำที่รพ.กรุงเทพฯ คุณหมอเองก็พยายามจะบอกว่า ฟังประวัติการรักษาที่ผ่านมา ถ้าท่านเป็นผู้ผ่าตัดตั้งแต่ครั้งแรกๆ ท่านจะต้องบังคับให้ทำกายภาพบำบัดด้วยตนเองหลังแผลหายดีแล้ว ซึ่งหากทำมาตั้งแต่แรกก็คงจะช่วยทำให้ไม่ต้องมาพบหมออีกเหมือนในตอนนี้ เพราะกายภาพบำบัดโดยบริหารกล้ามเนื้อหลังจะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาซ้ำซากอีกต่อไป เพียงแต่เราต้องไม่หลีกเลี่ยงบริหารเป็นประจำทุกวัน ซึ่งหลังจากคุณหมอได้อธิบายให้ฟังวิธีการบริหารแล้วรู้สึกได้เลยว่าหมูมาก และใช้เวลาน้อยมากๆต่อวัน จึงเริ่มทำต่อเนื่องมาได้สองสามเดือนแล้ว รู้สึกว่าแผ่นหลังแข็งแรงขึ้น พร้อมกับหน้าท้องก็เฟิร์มขึ้น ที่สำคัญอาการเจ็บแปล๊บๆที่เป็นบ่อยแต่ไม่รุนแรงหลายเดือนก่อนหน้าหายขาดไปเลย ทั้งที่ช่วงต้นปีเป็นต้นมาชักเริ่มมีปัญหาถี่มาก จนคุณหมอเองยังออกปากว่าถ้าลองบริหารแล้วไม่ดีขึ้นก็คงต้องผ่าตัดแน่นอน ด้วยก่อนหน้านี้อัดไปทั้งยาฉีด, ยารักษา, ยาบำรุงเต็มพิกัดแล้ว เมื่อผลออกมาว่าอาการปวดหายเหมือนปลิดทิ้งอย่างนี้ เลยต้องยกเครดิตให้การบริหารกล้ามเนื้อหลังเป็นพระเอกตัวจริง อยากรู้แล้วใช่มั้ยครับว่าทำยังไง

เอ้าฟังนะ.....ตื่นเช้าทุกวันให้บริหารกล้ามเนื้อหลังดังนี้

นอนหงายยืดเท้าตรงแนบชิดกัน
ยกปลายเท้าลอยสูงขึ้นประมาณหนึ่งฟุต (ไม่ควรยกให้สูงกว่านี้)
ฝืนค้างไว้พร้อมนับสิบวินาที
ครบแล้วลดปลายเท้าวางลงพักห้าวินาที...ดังนี้คือหนึ่งเซ็ท
ทำติดต่อกันรวมสิบเซ็ท นั่นหมายถึงใช้เวลาไปรวมร้อยห้าสิบวินาทีต่อวันเท่านั้น
เห็นแล้วยังครับ ว่ามันง่ายมากจริงๆ

แต่ละสัปดาห์ให้เพิ่มน้ำหนักห้าร้อยกรัมถ่วงไว้ (อาจใช้ถุงทรายที่มีขายทั่วไป)
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจะค่อยๆสร้างความแข็งแกร่งให้กล้ามเนื้อหลังเพื่อแก้ปัญหาที่เหตุ
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจะสิ้นสุดที่เท่าใดเหรอครับ คุณหมอบอกว่าจนกว่ายกไม่ไหว...แต่
น้ำหนักขั้นต่ำที่แต่ละคนต้องยกให้ได้มีวิธีคำนวณดังนี้ครับ
น้ำหนักขั้นต่ำที่ต้องยกได้ = น้ำหนักตัว – น้ำหนักท่อนขาสองข้าง / 10

โดยปรกติน้ำหนักท่อนขาสองข้างประมาณสิบกิโลกรัม ถ้าอ้วนหรือผอมกว่าปกติก็ปรับเพิ่มหรือลดเอาตามความเหมาะสม (อย่าบอกว่าขาสองข้างหนักห้าสิบโลนะ)

หวังว่าวิทยาทานในการบริหารด้วยตนเองวันละร้อยห้าสิบวินาทีจะช่วยให้ผู้เป็นโรคปวดหลังคลายทุกข์ได้ในเร็ววันนี้นะครับ และขอให้ผลบุญที่ช่วยให้ผู้อื่นคลายทุกข์จงอย่าได้มีอาการปวดหลังมากล้ำกลายข้าพเจ้าอีกต่อไปเลย

วิวัฒน์ อัครวิเนค

07-08-2550

ผมลองทำดูแต่ยังไม่ได้เข้มกับมัน คือเช้าขึ้นมานึกได้ก็ทำ ยังไม่ถึงขั้นถ่วงน้ำหนัก อุปทานรึเปล่าก็ไม่รู้
แต่มีความรู้สึกว่าหลังดีขึ้นบ้าง แม้จะยังมีออกอาการมั่งก็ตาม แต่น้อยลงกว่าเมื่อก่อนลองออกกำลังตามวิธีข้างบน
หวังว่าคงมีประโยชน์บ้างกับคนที่มีอาการแบบเดียวกันนะครับ
แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 50 14:36:32

จากคุณ : cobra(cobra) - [ วันเกิด PANTIP.COM 14:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7

พอดีพาลูกไปฉีดวัคซีนครับเลยมาพิมพ์ต่อได้ตอนเย็น

......3 อาทิตย์ที่แล้ว โดยประมาณผมรับจ็อบกระทันหันไปขุดหญ้าที่แถวๆลาดกระบัง นัยว่าล้างตาล่ะครับ ก็ตั้งใจไปขุดขุมทรัพย์เต็มที่เลย เป็นรายการยิงปืน 12.30 น กรรมกรเข้าร่วมขุดรวม 230 คน !!!!!
ติดเละ

ผมทนรับทรัพย์ได้จนถึงหลุม 9 พอขึ้นหลุม 10 ก็เริ่มมีอาการ "หลังล็อก" ทีแรกก็คิดว่าคงเหมือนเดิม ทายานวดร้อนๆ (ให้แมวช่วยทา) ก็น่าจะหาย ปรากฎว่าไม่ไช่ซะแล้ว ต้องหยุด เรียกรถมารับที่หลุม 14 อาการก่อนเรียกรถมารับคือ เดินหลังแข็ง ก้มลงไม่ได้ (พัทท์ต้องย่อเข่าไม่ต้องพูดถึงการได้รว์หรือลงเหล็ก ดูไม่จืด)

ผมรีบเข้าไปนอนพักที่ห้องล็กเกอร์ก่อน ประมาณ 15นาที่ ไม่ดีขึ้น ตัดสินใจขับรถกลับบ้าน.........กว่าจะเดินมาขึ้นรถได้นี่กลั้นใจก้าวต่อก้าวเลย กะนั่งขับท่าเดียว ถึงบ้านห้ามขยับ

คืนนั้นถึงขั้นคลานขึ้นนอน ไทลีนอล 2 เม็ด mobic อีก 1 เม็ดเอาไม่อยู่ ใช้ heating pad แบบไฟฟ้าอบ อยู่เป็นระยะๆ ล็อกหลังด้วยแผ่นรัดเอว (อุปกรณ์เหล่านี้มีครบครับเพราะเป็นบ่อย) นอนไม่หลับทั้งคืน ....พลิกตัวที เข้าห้องน้ำที.....เหมือนคนหลังจะขาด แต่โทษทีต้องปากแข็งนะครับห้ามร้องโอดโอยเดี๋ยววันหลังจะถูกที่บ้านห้ามไป

เช้ามาไปหาหมอโรงบาล .....อีกแล้ว
ผลที่คุณหมอ comment มาคือ
"กล้ามเนื้ออักเสบไม่มีอาการทางกระดูก และ คุณไม่วอร์มก่อนตี"
ผมก็เถียงทันทีเพราะผมวอร์มทุกครั้ง แต่พอคิดไปคิดมาก็อาจจะจริง เพราะก๊วนติดมากๆๆ ทำให้ระหว่างนั่งซุ้ม กล้ามเนื้อคลายตัว พอขึ้นแท่นมาก็หวดอีก ก็พอจะฟังได้ว่าผมไม่ได้วอร์ม

ได้ยามาอีกแล้ว เหมือนเดิม
แต่งวดนี้ผมทาน 3 วัน อาการทุเลาลงประมาณ 50% ยังซ้อมไม่ได้ บิดตัวก็ยังเจ็บ ขนาดขับรถไปทำงานยังต้องพันเอวเลย ใจคิดว่างวดนี้หนักแฮะสงสัยจะได้หยุดยาวแน่ (ที่บ้านเชียร์ให้ขายอุปกรณืทิ้งเลย แบบว่าสมนำหน้า ไม่มีเห็นใจ)

ผมหยุดขุดดินจากวันนั้นไปเกือบ 10 วันพยายามทำท่าที่นักกายภาพบอก+เดินเร็วบนสายพาน แต่ดูก็ยังไม่มีความหวังเท่าไร ทดลองออกรอบเบาๆแบบใช้รถ ก็ยังเจ็บ ไม่กล้าลงเหล็ก ตีแป็กๆ เผลอก็แช็งค์ เพราะไม่กล้าหมุนตัว
ตัดสินใจว่าถ้าอย่างนี้เสียวงแน่ต้องหยุดตีก่อน จนกว่าจะดีขึ้นจนเห็นชัด

อาทิตย์ที่แล้วนี่เองก็เกิดนึกขึ้นมาว่าเคยเห็นจากในเวบนี้นี่แหล่ะ และเคยทำแล้วด้วยแต่ไม่จริงจังเท่าไหร่ ก็เลยลองรื้อฟื้นขึ้นมาลองทำดูใหม่ นั่นคือ......

ท่ารำกระบองไงครับ แต่ผมลองด้วยความคิดที่ว่า just ลองเพราะหาทางอื่นยังไม่มี
ผมไม่ได้ทำทุกท่าหรอกแค่อยากยืดตัวให้วง ไม่ติดขัด และผมก็ลองท่า "เตะซ้ายเตะขวาดู ตามตำรา" กะว่าทำไปงั้นๆ

ปรากฎว่า.....ดีขึ้นจนผมตกใจครับ.....
เมื่อ 2 วันที่แล้วผมไปขุดดินมาอีกแบบเดินขุดกันเลย 9 หลุมแรกใจยังระแวง แต่ยังประคองได้
9 หลุมหลังนี่ตีแบบสนุกมาก พอจบก็เพิ่งนึกได้ว่าตูเจ็บหลังอยู่นี่หว่า แล้วอาการมันหายไปใหนนะนี่

หายครับหรืออาจเรียกได้ว่าดีกว่าเดิมจนไม่กังวลแล้ว ขับรถก็สบาย สวิงก็สะดวก
ตอนนี้ผมก็เลยทำแทบครบทุกท่าทุกวัน แม้แต่หลังการตีเสร็จแล้ว(แต่ด้วยความขี้เกียจก็จะทำแบบท่าเว้นท่าบ้างก็มี) เพราะกลัวจะไม่ได้เล่นกีฬาที่ชอบหรือเล่นไม่สนุกและเสียทรัพย์

เพื่อนๆ ท่านใดที่มีอาการเหมือนผมลองดูนะครับเผื่อจะเป็นประโยชน์
และเล่าสู่กันฟังบ้าง

จากคุณ : ปู่ใจดี - [ วันเกิด PANTIP.COM 18:02:47 ]