ความคิดเห็นที่ 1 .....เป็นไซเบอร์คัพที่ผมไม่พร้อมมากที่สุด... ซ้อมมาดี อาวุธครบเครื่อง รางวัลล่อใจอย่างงาม ..แต่เนื่องจาก2คืนก่อนแข่งผมเป็นไข้ อ่อนเพลียเป็นอย่างมาก ก่อนออกจากบ้านซัดยาแก้ไข้ไป2เม็ด เพื่อนๆที่ได้เห็นสภาพผมตอนลงจากรถขึ้นมาที่คลับเฮ้าส์คงจะทราบกันดี ปะหน้าพี่ดุ่ยเบรคมือ ทักคำแรก"พี่ช่อนเหมือนศพเลยว่ะพี่ ไปทำไรมา" พี่ช่างไม้คู่หูทีมเห็นเข้า..ก็ปราดเข้ามาทัก"ไหวมั้ยช่อน?" ผมต้องตอบสวนกลับไปว่า "นอนหลับมาครับพี่จะได้สดๆ" เพื่อมิให้เพื่อนร่วมทีมเราเสียขวัญและกำลังใจ..แต่ในใจนั้น(ตรูจะรอดมั้ยเนี่ย) อีกอย่างนึงถ้าเป็นแมทช์รายเดือนธรรมดา ผมคงถอนตัวในตอนเช้าแน่นอน ...แต่ผมเกรงใจพี่กัมซ์ซี่แม่ทัพของเราและเกรงใจกำลังใจเพื่อนพันทิปที่ส่งแรงใจมาเชียร์ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของท่านแม่ทัพซึ่งอาสาคุมกำลังเข้ากรำศึกใหญ่...คงต้องการเหล่านักรบ ที่รู้ทางกันดี(เพราะท่านแม่ทัพฟาดข้าพเจ้ามาแทบทุกครา)เป็นกำลังหลัก.. ไหนเลยเลยปลาช่อนจะหนีทัพเพียงแค่ป่วยไข้..เมินซะเถอะ ก๊วนผมออกที่หลุม 11 กลุ่ม 1 ฝั่งพันทิปมี A : ท่านหลวงชำนาญฯ(pepz) B : carpenters B : chonfish ฝั่งไทยกอล์ฟเฟอร์ A : แพท B : พี่ไข่ B : ปิ๊ดปิ้ว จากคุณ : chonfish - [ 29 ต.ค. 50 23:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โฉมหน้าทั้งสองทีม และก๊วนพี่หมอไก่ก็ตามมาไขปัญหากอล์ฟบนทีออฟหลุม11ด้วยกัน จากคุณ : chonfish - [ 29 ต.ค. 50 23:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .....ด้วยฤทธิ์ยาDOLOGENเม็ดสีชมพูช๊อคกิ้งพิงค์ ขนาดใหญ่เท่าเห็บหมาเป่งๆ 2 เม็ด ทำให้เกิดอาการง่อยเปลี้ยเสียขา เรี่ยวแรงไม่มี ...การศึกครั้งนี้จึ้งต้องเปลี่ยนรูปแบบการสู้ไปอีกแบบ รถกอล์ฟจึงเป็นอุปกรณ์เสริมสำคัญเพื่อเก็บแรงไว้ยืนระยะ ดื่มน้ำเกลือแร่และน้ำเปล่าไม่ขาดปาก กลัวเป็นตะคริว .....หลุมแรก(หลุม 11) พาร์ 4 408 หลา ขาหมาซ้าย ด้านหน้าซ้ายมีน้ำขวางยาวเป้นแนวไปตลอด TGC เสิร์ฟก่อน ฮุกตกน้ำซ้าย!!!! ใจผมจะออกด้วยหัวไม้3อยู่แล้ว.. แต่อยากชิงความได้เปรียบให้ชัดๆตั้งแต่หลุมแรกโดยไม่ประมาณตนเองว่าร่างกายยังไม่พร้อม ควักหัวไม้1มาหวดปรากฎว่า.... ทุบลูกตกน้ำตามเขาไปเหมือนกัน พี่ช่างไม้ก็เลยต้องบุกตีข้ามไปแต่ปริ่มน้ำ เข้าไปอยู่ในรัฟ พี่ไข่TGCตีวางขวา แล้วทำสองออนอย่างไม่ยากเย็นนัก ผมเรียกลูกใหม่มาดรอปที่ดรอปจุดดรอป ขึ้นช๊อต 3 ต้องการ 150 หลา ทวนลมนิดหน่อย กรีนยก เรียกเหล็ก6เผื่อระยะไป 1 เบอร์ ..เมื่อขึ้นแบ็คสวิงตัวเซ ไม่มีเรี่ยวแรง แต่ไม่ยอมหยุด ปรากฎว่า ฉึก ตกน้ำไปอีกที ขึ้นช๊อต 5 ด้วยเวดจ์ ไม่ออน ต้องชิป 6 เพื่อออน และทำ 2 พัตต์ออก 8!!!! 1 ดาวน์ ซิครับพี่น้อง ตายห่านแล้ว... "เริ่มต้นแบบนี้เลยเหรอว่ะไอ้ช่อน มรึงจะพาอีตาช่างไม้ออกทะเลไปด้วยนะเฟ้ย ดูสิเขาออกดับเบิ้ล ตามมรึงไปเลย" ผมสบถกับตัวเองในใจ..และรีบหาจุดบกพร่องในตัวเอง เพราะก่อนหน้านี้ซ้อมมาดี และชีวิตกอล์ฟ 2 ช.ไม่เคยโดนนำ 3 อัพ มากสุดแค่2แต่ไม่เคยแพ้ ไม่อยากให้เขาขึ้นไปจ่อคอหอย พลาดพลั้งมาไล่ปลดยาก... วิเคราห์ในช่วงสั้นๆได้ว่า... จุดอ่อน -แรงตีเหล็ก กัดลูกสู้ดินไม่ได้ -แรงขาไม่มี ยืนไม่อยู่ -พี่ช่างไม้ดูตื่นเต้นและลนลาน พัตต์ยังต้องลุ้นตลอด จุดแข็ง -พี่ช่างไม้ตีไกลกว่าทั้งเหล็กและหัวไม้ แถมเรี่ยวแรงดูดี ดูสดชื่นดีมาก เม้าท์เวดจ์ทำงานอย่างต่อเนื่อง...เจ๊าะแจ๊ะไปเรื่อยเสมือนรู้จักกันมาเป็นสิบปี ทำให้บรรยากาศไม่เครียดและกดดันจนเกินไป แนวทางแก้ไขนั้นต้องถนอมพลังงานไว้ อย่าเดินให้มากนัก ไดร์ฟให้อยู่ในแฟร์เวย์เท่านั้นใกล้ไกลไม่สำคัญ เพราะเราไม่แรงตีในรัฟ ตีเหล็กแบบเด็ดลูกเพื่อลดการกระแทกข้อมือ ป้องกันการปลิ้นของลูกเนื่องจากประคองไม้ไม่ไหว อะไรที่ทำให้เสียแรง ไม่ทำอย่างเด็ดขาด... แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 00:20:18 จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4  ... เข้ามาดู จากคุณ : อา ตง - [ 30 ต.ค. 50 00:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลบจุดบอดด้วยการซ้อม... จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 wow น่าอ่านมากๆครับพี่ช่อน จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 00:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาชม... จากคุณ : ผมชื่อต้น - [ 30 ต.ค. 50 00:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ....... เข้ามาดูด้วยคน จากคุณ : Tanzanite - [ 30 ต.ค. 50 00:30:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขึ้นหลุม 2 (12) พาร์สาม 153หลา ธงปักหน้า ขวาซ้ายเป็นทราย ผมขอซาวเสียงทันที ใครพร้อมตีนะครับ จะได้ไม่ติด เพราะกลัวเพื่อนเล่นกันไม่จบ ผมรีบจำอ้าวไปตีคนแรก ..ชิงตีก่อนบีบก่อน...ลูกเริ่มโดนบ้างแล้ว แต่เหี่ยวปลายไปตกทราย แถมไข่ดาวอีกต่างหาก..ยากสุด(เซ็งจัดๆ) พี่ไข่ TGC ตามมาตกทรายด้วยสั่งไข่ดาวมากินเหมือนกัน อีกสองท่านคือพี่ช่างไม้และปิ๊ดปิ้ว ไปไหนจำไม่ได้ น่าจะออนและออกพาร์ทั้งคู่ แต่สิ่งที่ผมอยากฝากไว้เป็นเกร็ดเล็กน้อยสำหรับพี่ๆน้องในหลุมนี้คือ กลยุทธในการเล่นและวิธีคิดในการเล่นแบบแมทช์เพลย์ ถูกผิดก็แล้วแต่พิจารณาครับ ..ทรายไข่ดาว..สำหรับผมถือว่ายากและขอบบังเกอร์สูงท่วมหัวด้วยด้วย วิธีคิดของผมคือ ใครเอาขึ้นได้..ได้เปรียบ ดังนั้นขึ้นเท่านั้น ไม่คิดจะขึ้นแบบนุ่มนวล ตกไหลเอื่อย สวยงามหยดย้อย คือถ้ามันชิพจากทรายได้ผมชิพไปแล้ว ..ผมคิดแต่เรื่องลดความเสี่ยงเท่านั้น เล่นตามเปอร์เซ็นต์ความสามารถของเรา เรียก 54 องศา มาปิดหน้าไม้ตีสับไปที่ลูกอย่างแรงโคตร ให้ออกด้านข้างกรีนแทน ขึ้นออกจากบ่อมาได้มาอยู่แถวๆรัฟข้างกรีน รอชิพพาร์ เลวร้ายที่สุดก็โบกี้.. กราบเรียนมิตรรักแฟนเพลงตามตรงว่า..ในใจนั้นหวังให้พี่ไข่ระเบิดไม่ขึ้น เพราะนั้นเป็นโอกาสเดียวของผมที่จะปลดได้ แต่ถ้าขึ้นมาผมก็ยังไม่เป็นรอง เพราะไลน์ที่จะออนนั้นไม่ง่าย ดังนั้นการที่ลูกกอล์ฟผมขึ้นจากหลุมทรายมานั้นมันสำคัญมากกว่าใกล้หรือไกล ประเด็นอยู่ที่ขึ้นหรือไม่ขึ้นต่างหาก และพี่ไข่ก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง มันไม่ขึ้นจริงๆ ไลน์มันยากมาก... แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าพี่TGCกี่ครั้งถึงจะมาออน รู้แต่เพียงผมมีหน้าที่ชิพไปให้ใกล้หลุมแบบง่ายๆ อย่าทะลุ จะได้ไม่ต้องพัตต์ลงเนิน สั้นไว้ก่อน แล้วค่อยยิงโบกี้ ต้องการพัตต์ขึ้น ไม่ต้องการพาร์ ไม่สน...โบกี้ก็พอแล้ว พันทิปปลดได้ทันทีในหลุมนี้.... จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ยังเมื่อยตัวอยู่เลย... จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รายละเอียดหลุมๆอื่นๆผมจำไม่ได้จริงๆ เพียงแต่ผมรู้ว่าผมเล่นละเอียดมากและวางแผนการเล่นทุกหลุมเช่น -เมื่อต้องการแค่พาร์ แต่ทีมเราพัตต์เบอร์ดี้ ผมจะปรึกษากันเลยว่า เข้าวงเท่านั้นพอ จะซีอิ้ว กะทิชาวเกาะอะไรนั่น เอาออกมาใช้ เบอร์ดี้ไม่มีความหมายอะไร เข้าวงปุ๊บเก็บ ผมไม่ต้องการมาลุ้นสามพัตต์..เสี่ยงไม่เอา ต้องการจบไว ทีมเรายืนระยะไม่ไหว ยืดเยื้ออาจหมดแรงแพ้ภัยตัวเองได้ -ผมจะคอยคะเนและคอยนับผลงานของคู่แข่งและตนเองตลอด มันจะกำหนดบทบาทและวิธีการของเราและเพื่อนร่วมก๊วนได้เป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่น หลุม 1 พาร์ 4 ผมไดร์ฟไปอยู่กลางแฟร์เวย์โดดเด่นเป็นสง่าคุ้มค่าราคาERC HYPER พี่ช่างไม้ก็เข้าป่าซ้ายมือ สุ่มเสี่ยงต้องแคะออกมา ฝั่งTGCรูปทรงเหมือนกันคือ 1 แฟร์เวย์ 1 รัฟยาว แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 00:45:22 จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:44:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มันส์ดีพี่ เอาอีกๆ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 30 ต.ค. 50 00:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ...ผมรีบเดินไปดูเลยว่าผมต้องแอพโพรชก่อนหรือไม่ แต่ที่แน่ๆท่านผู้กำกับฯหัวหน้าทีมต้องขึ้นก่อน ว่าแล้วท่านก็ควักปืนสั้นนามว่าPING น๊อคลูกเสียงแน่นตึ๊บ ลูกกอล์ฟพุ่งตรงสู่กรีนสวยงาม เป็นช๊อตซึ่งสวยงามดูง่ายดาย แต่ทำยาก ซึ่งท่านฯถนัดในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ...ถ้าเป็นตีโรยๆชิวๆไปออนแน่นอน ท่านฯว่าธรรมดาเกินไปชีวิตมันเรียบง่าย พร้อมบ้วนคำอย่างไม่สบอารมณ์ว่า"ทำไมตอนซ้อมตรูตีสแควร์ว่ะ" ...แต่จากจุดตกบนกรีนลูกกอล์ฟท่านฯม้วนจากขวามาซ้ายนิดหน่อย แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีเนินมารับด้านขวา ผมเลยพุ่งเป้าไปที่ขวาของธง ....เป็นดังคาดผีจับยัดเตเบสยิง.. ลูกพุ่งตรงไปทางขวาแล้วดรอวกลับมานิดๆตกแล้วม้วนเข้าหาหลุมทันที ห่างไม่น่าเกิน1คันธง...ท่านผู้กำกับคนดัง หันมาหล่นคำเยินยอ.. "สวยมาก สวยมากๆ ช่อน ว.2 เปลี่ยน" TGCตามมาออนบนไกลไป 1 คน น่าจะเป็นปิ๊ดปิ้ว.. ทันใดนั้นผมรีบรีบเหยียบคันเร่งเข้าไปหาพี่ช่างไม้ในป่าทันที...ในใจคิดว่าหลุมนี้ตนเองไม่พลาดได้เบอร์ดี้แน่นอน แต่ความคิดผมคิดว่า หลุมนี้คนที่จะพาทีมให้ได้คะแนนจะไม่ใช่ผมอย่างแน่นอน จะเป็นพี่ช่างไม้คาร์เพนเทอร์เรานี่แหละ.. อ้าวววใจเย็นครับพี่น้อง ...อย่าเพิ่งแย้งในใจ พี่ช่างไม้อยู่ในป่าไหงจะมาทำแต้มได้ไง.. ..คืองี้ผมเดานะ เน้นว่าเดา ว่า TGC 1 จะพัตต์เบอร์ดี้ไม่ลงเผลอๆมี 3พัตต์เพราะไลน์ลงเนินแถมยังไกล (ได้แอบถามแค้ดดี้เราแล้วว่าเค้าออนดีมั้ย?) TGC 2 จะตามมา 3 ออน 2 พัตต์ออกโบกี้ ดังนั้นพี่ช่างไม้ไม่ต้องทำอย่างอื่น เพียงแค่โบกี้ก็พอแล้ว แผนคือ 3ออน 2พัตต์ ผมรีบเดินไปดูช่องทางออกจากป่า ช่วยดูฮวงจุ้ยแล้ว...เคาะลอดต้นไม้ออกมาน่าจะง่ายที่สุด และเหลืออีก ไม่เกิน80หลาถึงกรีน ต้นไม้ใหญ่สูงโปร่ง ด้านบนใบหนาทึบ ผมเลยแนะนำไปว่า "น่าจะรันออกไปนะพี่ เสี่ยงน้อยกว่าแต่แล้วแต่พี่นะ" แต่พี่ช่างไม้หันมาบอกว่า พี่ถนัดล๊อบโด่งมากกว่าว่ะช่อน!! "งานเข้าหล่ะสิตรู"ผมคิดในใจ.. เป็นดังคาด ซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้..ติดต้นไม้สมใจนึกบางลำภู...แงะออกมาอีกที ทำ 4ออน 2พัตต์ออกดับเบิ้ล ส่วนผมเก็บเบอร์ดี้ไปอย่างไม่ยากเย็นนัก...ฝั่งนู้น 2 โบกี้ หรือ 1พาร์ 1 โบกี้นี่แหละ แต่เสมอกันไปในหลุมนี้... ประเด็นของผมไม่ได้จะว่าพี่ช่างไม้ เพราะบางหลุมแกก็ทำเกินคำขอ ให้พัตต์ชาวเกาะเข้าวงหาน้องกิ๊ฟเท่านั้น น้องขอเท่านั้น พี่ช่างไม้ดันจัดเบอร์ดี้มาให้..มันน่าหยิกมั้ยหล่ะ สาระสำคัญคือ...ไม่ได้หมายความว่าคนที่ตีดีกว่าจะเป็นคนทำแต้มเสมอไปในการเล่นเป็นทีม ทุกคนมีความสำคัญเท่าเทียมกัน ต้องประสานกันวางแผนร่วมกันตลอดนี่แหละกุญแจแห่งชัยชนะอย่างแท้จริง แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 00:58:44 จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 00:56:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แด่พี่ช่อน ต้นมหามิตร และขุนพลทุกท่านที่เฝ้าทู้อยู่ยามนี้ Going Home   by    Dire Straits http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=1&songID=V2AC7GF4PA0 แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 00:59:18 จากคุณ : อา ตง - [ 30 ต.ค. 50 00:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อวานได้ยินเสียงเล่าแจ๊วๆแล้ว ตามมาอ่านอีก ก็ยังสุดประทับใจ ในแผนการประหยัดพลังงาน ตามรอยพระบาท ของในหลวง เด๊ะ เลย อ่ะช่อน ว่าแต่...เวลาจิตใจเราไม่เข้มแข็ง ไม่ว่าจะเพราะความตื่นเต้น อ่อนแอ หรือ เศร้า ทำไงให้มันเข้มแข็งขึ้นมาโดยเร็ว ต้องใช้แคลเซียมชนิดไหนดี วานบอกหน่อยจิ เพราะเมื่อวาน ไม่ว่าตอนไดร์ฟ หรือพัตต์  ขามันสั่น ใจมันเต้นแรงตลอดเลย ขนาดโจอี้ ตัวเบ้อเริ่ม ยังเป็นเหมือนกันเลย..ฮ่วย ตัวใหญ่ ตัวเล็ก เป็นเหมือนกันโหม๊ดดดด  ใจเหลือติ๊ดนึง จากคุณ : Leona - [ 30 ต.ค. 50 00:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอ๊า ฉี่เสร็จยัง มาต่อเร้ววว พี่ช่อนเล่าเรื่องอ่านเพลินดีจริงๆ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 30 ต.ค. 50 01:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 การเล่นของคู่ผมในครั้งนี้ ไม่ได้โดดเด่นมากนัก ไดร์ฟก็ไม่ค่อยดี เหล็กก็ไม่ค่อยแม่นนัก ชิพก็พื้นๆ พัตต์ก็ธรรมดา แต่สอดประสานได้อย่างกลมกลืน บทจะมาต้องมา เล่นไปตามแผนที่มีเงื่อนไขในแต่ละหลุมในแต่ละช๊อต เล่นละเอียด เนียน ไม่มีผ่อน เพราะแรงกำลังจะหมด ห้ามติ๊ดชึ่งเด็ดขาด ผมกล่าวเล่นๆกับพี่น้องหลายคนหลังจบแมทช์ว่า... วันนี้ผมเล่นไม่ดีเลย ไม่มีแรง ไดร์ฟไม่ดี เหล็กก็ไม่คม ชิพก็ไม่ดีหวังผลไม่ได้ พัตต์ก็ไม่เนียนมากนัก เพียงแต่ผมเล่นได้ตามแผน ที่สถานการณ์จะพาไปได้ดีและ ทำได้ดีที่สุดแค่ ชนะ แค่นั้นเอง...ฟังดูน่าหมั่นไส้ครับ แต่อยากจะบอกว่า ความจริงแล้ว มันเป็นอย่างนั้น ท่านแม่ทัพไม่เคยบอกให้ผมออกไปตีให้ดี ไม่เคยบอกให้ผมออกไปชิพให้แม่นๆ ไม่เคยบอกให้ผมเล่นให้เนียนตา ท่านต้องการเพียงชัยชนะ เท่านั้น จะเบอร์ดี้ โบกี้ ไม่สำคัญ สกอร์ไม่มีความหมายในแมทช์เพลย์ "เมื่อต้องพัตต์เพื่อยัน ห้ามสั้นเด็ดขาด" หวังว่าแนวทางการเล่นนี้จะเป็นประโยชน์บ้างกับพี่ๆน้องขุนพลพันทิป ในการกรำศึกครั้งหน้าที่เราจะเป็นเจ้าภาพ มาเสริมแคลเซี่ยมกันเถอะ เพื่อสักสีและสักขาวดำแห่งพันทิปผองเรา ..WE ARE THE GREAT RED TEAM.. บุญรักษาทุกท่าน จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ภาพครับ ขอภาพประกอบ ไซเบอร์ คัพ ๑ สมัย ๓ ช. จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เซ็งพี่เปิ้ล เซฟรูปไว้ทำไมฟ่ะ... จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป้าหมายต่อไปของเราครับ สังเกตรูปให้ดีนะครับ ขอให้เหล่าขุนพลฝึกฝนตนเองให้ดี Captain's choice ครั้งหน้ามีไว้สำหรับขุนพลที่มี "ฝีมือ" เท่านั้น ส่วนขุนพลที่มี "ใจ" ขอให้มาร่วมกันซ้อมรบทุกๆเดือนครับ การเล่นในแบบของพี่ช่อนนั้นเป็นตัวอย่างในการดึงเอาความสามารถทั้งหมดของตนมาใช้ที่ดีครับ ผมเล่น Cyber Cup โดยมี "ปิ๊ดปิ้ว" อยู่ทีมไฟลท์ B ฝั่งตรงข้ามมาแล้วถึงสองครั้งสองครา ผมรู้ดีว่าฝีมือของน้องคนนี้ไม่ธรรมดาครับ จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รูปสาม ช.รุ่น 1 ผมไม่มี นัยว่าหายากแล้ว ที่มีอยู่ก็มักจะถูกปลอมแปลง(รีทัช)ไปเยอะจนเซียนหลายท่าน ไม่นิยมอีกต่อไปแล้ว จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แหม รูปถ้วยพี่กั๊มส์แหล่มจริงๆ จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โอ๋ๆๆ ผมรักพี่ช่อนนะเนี่ย เซฟแต่รูปพี่ช่อนเลยแหละ 5555 จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 30 ต.ค. 50 01:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แต่ขอเตือนไว้นิดว่าถ้า "จิต" ยังไม่นิ่งพอ การดูคู่ต่อสู้มากเกินไปอาจทำให้ตัวเอง "แกว่ง" ได้ เช่น โห...ทำไมเค้าไดรฟ์ไกลขนาดนั้น ไกลกว่าเราตั้งสี่ห้าสิบหลาแน่ะ ตายแน่ โห...ตีเข้าไปออนดำปี๋เลย โดนเบอร์ดี้แน่ๆเลยเรา โห...ตีจากไลยากมากแต่ยังเอาไปออนได้อีก ทำได้ไงเนี่ย วิธีคิดที่ถูกต้องคือ โห...ทำไมเค้าไดรฟ์ไกลขนาดนั้น ไกลกว่าเราตั้งสี่ห้าสิบหลาแน่ะ ให้คิดว่า "พวกตีไกลๆ ลูกสั้นมักไม่ค่อยดี" หรือ "เราได้แอพโพรชก่อนดีแล้ว จะได้บีบก่อน" โห...ตีเข้าไปออนดำปี๋เลย โดนเบอร์ดี้แน่ๆเลยเรา ให้คิดว่า "เดี๋ยวเราจะตีเข้าไปใกล้กว่าให้เสียเซลฟ์ไปเลย" หรือ "ออนไกลกว่าแต่พัตต์ลงก่อน บีบก่อน" หรือ "ใกล้แบบนั้นอาจจะพัตต์ไม่ลงก็ได้ ได้แค่พาร์ก็ยันได้อยู่แล้ว" โห...ตีจากไลยากมากแต่ยังเอาไปออนได้อีก ทำได้ไงเนี่ย ให้คิดว่า "มันก็ต้องฟลุคกันบ้างน่า" หรือ "แน่จริงตีไปอยู่ไลยากๆอีกสิ" หรือ "เค้าทำได้ เราก็ทำได้ ไลเราดีกว่าอีก" หรือ "ตำแหน่งที่ออนไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวจะตีไปออนตำแหน่งสวยๆให้ดู" เป็นต้น ปล. เป็นต้น คือ เป็นคนหน้าตาดี ดักไว้ก่อนครับ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 01:53:03 จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เฮ้อ...ไม่หลับไม่นอนกันเลยนะจ้ะหนุ่มๆ รูปไซเบอร์ 1 ต้องไปตามหาที่เกจิชื่อดัง วีนายเค หรือต้องกลับไปรื้อๆดูก้นลิ้นชักที่บ้าน..ว่าเซฟไว้ที่แผ่นไหน จากคุณ : Leona - [ 30 ต.ค. 50 01:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 พี่ตาอยู่ร้านไหนครับวันนี้ :) พี่ได้เล่น ไซเบอร์ ๑ หรือเปล่าครับ ว่าแต่...ผมมัวไปทำอะไรอยู่ที่ไหนเนี่ย มาเล่นครั้งแรกก็ Cyber 4 แล้ว ทั้งๆที่เข้ามาอ่านตั้งแต่ปี 44 :P จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คิดในเชิงบวกแบบพี่กั๊มซ์นั้นดีมากครับ ผมว่าจะเสริมเรื่องนี้แหละ ผมว่าสำคัญมากๆ ต้องไม่บั่นทอนตนเองด้วยการเกรงขามคู่ต่อสู้ ต้องมองเป็นจุดบกพร่องให้หมด เขาพัตต์เบอร์ดี้ลง ในใจเรายังต้องบอกว่าฟลุ๊คเลย.... .....พี่ตาก็ไม่นอนนะครับ อยู่บางกอกหรือเปล่า? จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คำแนะนำของผมใน #24 นั้นเพื่อไม่ให้เราสูญเสียความมั่นใจนะครับ แต่ถ้าคู่ต่อสู้ของเราทำได้ดีจริงๆก็ต้องชื่นชมเค้าอย่างจริงใจด้วยนะครับ เมื่อวันอาทิตย์ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมเล่นได้ดีก็เพราะเพื่อนร่วมก๊วนและคู่แข่งขันที่เล่นกันอย่างขาวสะอาด และมีสปิริต ไม่มีการเล่นตุกติกครับ จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ้าว...พี่ช่อนก็ยังไม่หลับ จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไปนอนก่อนครับพี่กั๊มซ์ซี่ พี่เปิ้ลและพี่สาวคนสวย.. ..ยาออกฤทธิ์แล้ว(ทิฟฟี่ มิใช่ ไวอากร้า) จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 01:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 Good night ครับ อย่าลืมปิด Camfrog ก่อนนอนด้วยนะครับ จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 01:54:11 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แน่นอนสิจ้ะ ว่าได้มาเล่นตั้งแต่ไซเบอร์ 1 อยู่กะเด็กสร้างพันทิพ ขนานแท้ คือ ระ กับ พี่แมว ฝ่ายตรงข้าม มี แบมบีม พี่ต้อยติ่ง อีกคน ยังนึกไม่ออก ระ วันนั้น กับวันนี้ เป็นคนละคนเลย ตอนนั้นมือใหม่ ใจร้อน ตีไม่ได้ดั่งใจ เอาเหล็กทุบพื้น เราก็ช่วยกันปลอบใจ ระเป็นคนน่ารัก และสุภาพ ก็ใจเย็นขึ้น ตอนแรกพี่แมว ( Neko ) ตีไม่ออกเลย ให้พี่เป็นผู้นำ พอฝนตก ตั๊กกะตา ก็ไปไม่รอด พี่แมว กับระ ช่วยกันสอดพอดี จำได้ว่าเราชนะกันที่หลุมสุดท้าย เหมือนครั้งนี้เลย สร้างความเจ็บปวดให้ฝ่ายตรงข้าม เพราะเขาก็เล่นได้ดีมากจริงๆ แต่เราเฮงกว่า 555 นับแต่วันนั้น น้องระ ก็เป็นเด็กสร้างที่ขยันซ้อมมากๆ มากรุงเทพที่ไร มาเสนา เมื่อไหร่ ต้องเจอระ ยืนซ้อมที่เลนก่อนเมื่อนั้น อีกที ไซเบอร์ ที่บางประกง ฝนตกหนักจนตกปลาในรองเท้าได้เลย ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงๆ เขาก็ไม่หยุดเล่น เป็นครั้งแรกในชีวิตการเล่นกอล์ฟ ที่เปียกฝน เป็นลูกหมาตกน้ำ  จำได้ว่าแมทช์นั้น ไทยกอล์ฟเฟอร์ ได้จ้างช่างภาพมาเดินถ่ายนักกอล์ฟ ทุกหลุมเลย เหมือนตอนนี้ ที่มีอาชีพแบบนี้ เป็นเรื่อง เป็นราว แล้วกั๊มส์ ไปอยู่ไหนมา ทำไมเราเจอกันช้าจังเลยจ้ะ ยังอยู่บางกอกครับผม หายเร็วๆนะคะช่อน จะไปนอนแล้วเช่นกัน กู๊ดไนท์ ทุกคนจ้า เทคแคร์ นะครับกั๊มส์ ไม่ว่าจะยังไง ก็รักพันทิพเสมอ ไม่เคยสงสัย ไม่เคยเปลี่ยนใจ จากวันที่ก้าวเข้ามาเป็นสมาชิก ( แอบอ่าน ) จนถึงวันนี้ ความรักในพันทิพยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่คนต่างหากที่เปลี่ยนไป We are the great RED team always and forever. แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 02:11:13 จากคุณ : Leona - [ 30 ต.ค. 50 01:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อือม์ พี่ช่อนก็ตีไปถ่ายไป พี่ LADY SMITH ก็ตีไปถ่ายไป ผมก็ตีไปถ่ายไป ชนะกันหมดทั้งสามคนเลย สงสัยนายใหญ่เพี้ยนจะเอากล้องไปเก็บเลยไม่ได้ตีไปถ่ายไป จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 02:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 34 by Shivas Irons " The gemme is meant for walkin'." ฝันดีครับทุกท่าน จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 30 ต.ค. 50 02:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สงสัยจะง่วงแล้ว อ่านแล้วไม่เก็ท เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยมาอ่านใหม่ ราตรีสวัสดิ์ ฝันดี ทุกๆท่านนะครับ zZ... จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 02:10:57 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ้าว!! นอนกันหมดแล้ว อ่านหนุกดีครับ จากคุณ : Bank11 - [ 30 ต.ค. 50 03:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังอ่านไม่จบ แต่จะกลับมาอ่านต่อครับพี่ช่อน ขอไปทานข้าวเย็นก่อน คืนนี้(เที่ยงเมืองไทย)ถ้าพี่ว่าง เจอกันในM ครับ อยากคุยด้วย จากคุณ : Mulligan - [ 30 ต.ค. 50 07:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณมากครับพี่ช่อนกระทู้ดีๆอย่างนี้ของเซพเก็บไว้นะครับ อย่างที่พี่บอกในกระทู้ก่อนเรื่องเคล็ดลับการเล่นแม็ตท์เพลย์ ผมนำไปใช้ทุกข้อได้ผลดีเลยครับ การวางแผนการเล่น สกอร์ไม่สำคัญ ขอแค่ชนะพอ การพัตต์ดับเบิ้ลทริปเปิ้ลทำแต้มได้ การตามประกบคู่ ทำให้เราวางแผนการเล่นได้ง่ายขึ้น สุดท้ายเรื่องจิตใจ อย่าท้อ อย่าทิ้ง จากคุณ : อ๋ำ เดลี่ - [ 30 ต.ค. 50 07:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านแล้วก็ใจหาย.........................ทำแต้มหายไปครึ่งหนึ่ง ขอโทษพี่Tu birdy ด้วย รวมทั้งท่านกัปตัน ครับ เหลืออยู่ 4 หลุมเรายังนำ.3 up อยู่เลยกลับถูกตีเสมอได้ ................คราวหน้าถ้าได้โอกาสเล่นอีกขอเป็นฝ่ายแบกพี่ตุ๊คืนนะครับ จากคุณ : sukit097 - [ 30 ต.ค. 50 08:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แคลเซี่ยมของผมคือการซ้อม ซ้อมก่อนรู้ว่าตัวจะได้เป็นขุนพลวันเว้นวัน ซ้อมหลังรู้ตัวผมซ้อมทุกวัน ซ้อมวันละ5ถาดบ้าง ซ้อมวันละ10ถาดบ้าง ซ้อมจนมือพอง ซ้อมจนแฟนงอน ซ้อมวันละ3-4ชั่วโมง ซ้อมจนปากเหม๊น(เพราะไม่ได้คุยกับใครเลย) ซ้อมจนสนิทกับยามที่สนามไดร์ฟ ซ้อมจนสนามไดร์ฟไปแจ้งความตามหาผมเพราะ2วันนี้ผมหายตัวไป ผมรู้ตัวว่าผมตีไม่ดี พันทิพสอนผมว่าตีไม่ดีไปซ้อมมา ผมซ้อมเต็มที่ ผมอยากชนะซักครั้ง ผมรู้ตัวว่าครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว เพราะทีมผมมีทั้งคุณอาวิโรจน์ มีทั้งศิษย์ครูสะอาดอย่างพี่ต้นแอสเพสโซ่ ผมคิดว่าทีมงานไอ้หนุ่มวัยซิ่งของผมมีทั้งลูกบู๊อย่างพี่ต้นมีลูกบุ๊นอย่างคุณอาวิโรจน์ ทุกครั้งที่ผมแพ้พันทิพชนะตลอด แต่ครานี้ผมชนะพันทิพกลับแพ้ ผมสับสน ป.ล.ก๊วนหน้าผมคือก๊วนพี่แอล วันแข่งผมไดร์ฟตรงตลอดและได้ระยะดี เพราะผมเล๊งพี่แอลตลอด เพราะผมรู้ว่าพี่แอลดูดลูกตลอด (ล้อเล่น) จากคุณ : Billups - [ 30 ต.ค. 50 08:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอเข้ามาอ่านกระทู้ และเก็บเกี่ยวแง่คิดดีๆ ด้วยคนค่ะ จากคุณ : แรมโบ้มัม - [ 30 ต.ค. 50 08:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 man ....... เข้ามาดูด้วยคน จากคุณ : KJ (Kimjeng) - [ 30 ต.ค. 50 09:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สนุกค่ะช่อน เมื่อวานไปรื้ออัลบั้มไซเบอร์คัพ 1 มาดู พี่ช่างไม้พ้อมผอม อิอิ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 30 ต.ค. 50 09:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ครั้งแรก...ของพี่ทอม แดงได้ใจมากๆ กำลังยืนคุมพี่กล้า ชามูมาร ซ้อมพัตต์อย่างขมักเขม้น จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 09:19:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 โห...ช่อน   ไม่สบายก็ไม่บอก จาด้าย จัดยา ห้าย..... จากคุณ : LADY SMITH - [ 30 ต.ค. 50 09:23:13 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านมันส์โคตๆเลยพี่ จากคุณ : kobee - [ 30 ต.ค. 50 09:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณครับ น้าช่อน.... กับเรื่องดีๆ เกร็ดเล็กๆ น้อยๆ   จะนำไปใช้ต่อไป จากคุณ : Tony Golfer - [ 30 ต.ค. 50 09:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พี่กล้า ชามูมาร หนึ่งในตัวละครตามท้องเรื่อง จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 09:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พี่ทอม บุรุษหนุ่มหน้าเปื้อนหนวดเครา ผู้ซึ่งเดินตามรอยชามูมาร โดนพิษไซเบอร์ แต่ข่าวมาว่า มือไม้แข็งไปตลอด 18 หลุม จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 09:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณครับพี่ช่อน อ่านกระทู้นี้ แล้วรู้สึกดีจังเลยครับ มีความสุขมากๆ สำหรับผม วิธีการคลายความกดดันที่ดีที่สุด คือ... การยืนหลับตา ถือไม้ไว้หน้าตัว ประคองมันไว้อย่างเบา สบาย และคิดถึงการผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วนทีละโซน เช่นแขน ขา คอ แล้วก็คิดถึงช็อตที่เราจะตี ว่าจะออกไปทิศทางใด วิถีเป็นอย่างไร สักห้าวินาที เป็นอันดับแรก แล้วค่อยเล็งทิศทาง ทำพรีช็อตฯ แล้วตี จะทำให้เราได้สมาธิ และลดอาการเกร็งไปได้มากครับ จากคุณ : Espresso ไม่ใส่น้ำตาล - [ 30 ต.ค. 50 09:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านสนุกดีค่ะ...คนรักก๊อปก็แบบนี้แหละค่ะ ทำไมนอนนึกกันจังเลยล่ะคะ..ดูสิ..นายธนาคาร อีเลเว้น มาเวลานั้นน่ะ จากคุณ : patt (Pattgolf) - [ 30 ต.ค. 50 10:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พี่ช่างไม้ capenters อดีตเจ้าของตำนานโรงเบียร์คาร์เพนเทอร์ อดีตหัวหน้าทีม สาม ช. หนุ่มใหญ่ อารมณ์ดี มีสีดอกเลาแซมตามไรผม ตัวเอกตามท้องเรื่อง....ผู้ซึ่งไม่ทำให้กัปตันช๊อยส์ผิดหวัง ...อยากมีชีวิตไซเบอร์ที่ตื่นเต้น ต้องออกกับช่างไม้... แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 50 22:39:43 จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 10:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตาช่อนเขียนเก่ง-ได้ใจจัง ถ่ายรูปก็ดีมั่กๆๆ จากคุณ : ปูนิ่ม-อบพริกเกลือ - [ 30 ต.ค. 50 10:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เยี่ยมมาก..น้าช่อน... ต้องขอให้เครดิตไปเต็มๆ สำหรับการวางแผนและความเหนียวแน่นในแมทซ์นี้ และอีกหลายแมทซ์ที่ผ่านมา..ช่อนยังแข่งแกร่งเสมอ.. อยากที่บอกไว้ในกระทู้ล่าง..เราได้แบ่งหน้าที่กันอย่างชัดเจน..ช่อนวางแผนส่งแผน ผมมีหน้าที่ผ่อนคลายความตึงเครียด(ของถนัด) ด้วยเมาท์เวดจ์(แต่เป็นการสร้างสัมพันธ์ที่ดี  ไม่ใช่ไปป่วนหรือกดดันเขา) เจาะแจ๊ะคนโน้นคนนี้ ยิ้มแย้มกันไปตลอดทาง.. แต่จะมาลนนิดหน่อยก็อีตอนพัตนี่แหละ..เพราะก๊วนเราจังหวะการเล่นค่อนข้างช้า โดยเฉพาะบนกรีน..เวลารอพัตเก็บคนสุดท้ายทีไร จะระแวงหันไปมองก๊วนหลัง(ที่มีพี่ๆยืนเท้าสะเอวกันอยู่..อิอิอิ) เพราะเกรงใจที่ต้องมาให้ยืนรอนานๆมาตลอดทุกหลุม..ทำให้สมาธิในการพัตสั้นของบางหลุมในช่วงหลุมแรกๆหลุดไป พัตเพื่อชนะระยะห่างวงกิ๊ฟแค่เซ็นต์เดียวพลาดไปหลุมหนึ่ง..แทนที่จะชนะเลยกลายเป็นยันไป.. แต่เนื่องจากเราจะมีการพูดคุยปรึกษาหารือข้อบกพร่องกันตลอด..ช่อนก็จะพูดคุยจนผมผ่อนคลายความกังวลตรงนี้ลงไป แล้วหันมาเน้นพัตระยะสั้นให้มากขึ้น แท่นที่จะรีบๆพัตแบบหลุมก่อนๆ.. มีหลุดๆแผนไปบ้างบางหลุม ก็ด้วยความมั่นใจตัวเองเกินไป..แต่ก็รีบลืมแล้วกลับมาเข้ามาในเกมของเรากันใหม่..มองไปแต่หลุมข้างหน้า.. หลุมประทับใจของผมที่จำได้แม่นที่สุดก็คงเป็นหลุมปิดแมทซ์ หลุม 7.. พอขึ้นทีออฟ ในหัวผมคิดขึ้นทันทีว่า บรรยากาศมันช่างเหมือน 4 หลุมสุดท้ายของแมทซ์ไซเบอร์ล่าสุดที่ผมลงเล่น คือไซเบอร์ 8 เป็นที่สุด..นำมา 4 อัพ เหลืออีก 4 หลุม เป็นต่อสุดๆ..แต่คราวนั้นเพราะพัตของผม ทำให้ปิยาโยต้องแบกผมไปตลอด 4 หลุม..โมเมนตั้มเปลี่ยน ทีมTGC ก็ฮึกเหิมไล่ปลดมาตลอด จนถึงหลุมสุดท้ายผมพัตสุดท้ายคนสุดท้ายเพื่อขอยันในหลุมนั้นระยะไม่กี่ฟุตก็จะชนะแมทซ์ทันที..แต่ก็ไม่ลงทำให้ทีมเสมอแบ่งคะแนนไปคนละครึ่ง.. ได้แต่คิดไม่บอกใคร..แล้วรีบลบภาพนั้นออกจากหัวโดยเร็ว เพราะฝนเริ่มตกแล้ว ช่อนก็อยากให้จบเกมโดยเร็ว..ทีออฟออกไปโดนเต็มๆ ลูกไปคู่อยู่กับของพี่pepz  เหลือระยะ 75 หลา ..ทุกคนทั้งก๊วนออนไปหมดแล้ว เหลือแต่ช่างไม้ ตีคนสุดท้าย..พี่ไข่ออนระยะเดียวกับช่อน น่าจะได้พาร์ทั้งคู่..ปิ๊ปปิ้วออนขึ้นไปไลน์บนไกลหน่อย น่าจะเบอร์ดี้ยาก เพราะไลน์ลงแถมขวาจัด.. ช่อนเข้ามาบอก "พี่ๆผมขอแค่ออน ตรงไหนก็ได้ พัตเข้าวงกิ๊ฟ ขอพาร์เท่านั้นเกมจบ.." ..ผมเข้าจรดไม้พร้อมกำลังใจจากพี่pepz และน้าช่อนที่ยืนมองอย่างไม่ละสายตา..ขึ้นไม้ทีแรกสะดุดเล็กน้อย เลยต้องกลับออกมาแล้วเข้าไปจรดใหม่..แอพพร๊อชเข้าไปตกแน่นิ่งระยะธงเป๊ะ ไปทางขวาเล็กน้อย ห่างหลุมประมาณไม่ถึงคันธง..  ช่อนร้องเยส!!! พัตสุดท้ายคนสุดท้ายตามคำขอ ไม่เอาเบอร์ดี้ ขอแค่เข้าวงกิ๊ฟ เกมจบ..พัตไปเลยเข้าวงกิ๊ฟเล็กน้อย ชนะด้วย 4&3 (4อัพ แต่เหลือให้เล่นแค่ 3) หลุมจบเกมด้วยมิตรภาพอันดีทั้งสองฝ่าย.. ที่อยากเล่าบรรยากาศหลุมสุดท้ายนี้ ก็เพราะมันเป็นเกมของจิตใจและการวางแผนจริงๆ..เริ่มจากการสลัดความทรงจำไม่ดีเก่าๆออกไป..และการให้กำลังใจและวางแผนของช่อน..ไลน์พัตสุดท้ายถึงจะไม่ไกลแต่ก็ไม่ง่าย ขวาค่อนข้างมากทีเดียว ถ้าผมชาร์ตเอาเบอร์ดี้ โอกาสที่ลูกจะหลุดแล้วไหลเลยวงกิ๊ฟลงไปก็มี และถ้าเป็นเช่นนั้น โอกาสที่จะพลาดเก็บพาร์ก็มากเช่นกัน เพราะคงจะเครียดพอสมควร..แล้วหลุมต่อๆไปอีกละ จะเกิดอะไรขึ้น โมเมนตั้มอาจเปลี่ยน ถูกไลปลดไปเรื่อย จะยิ่งทำให้ความทรงจำเก่าๆย้อนกลับมาตลอดทาง.. ผมจึงต้องยอมรับว่า เกมการวางแผนของช่อนคราวนี้ เยี่ยมมากทีเดียว..ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่ทั้งคู่จะมานั่งบวกสกอร์ว่าตีเกินไปเท่าไหร่แล้ว..จะดูแต่ผลแพ้ชนะช่องล่างเท่านั้น.. ผมมั่นใจในแคลเซี่ยมยี่ห้อนี้ครับ...”ช่อนฟิชพลัส” เรามาเสริมแคลเซี่ยมกันตั้งแต่วันนี้ เพื่อชัยชนะที่จะกลับมาหาเราอีกครั้งในคราวหน้า.. ..WE ARE THE GREAT RED TEAM.. ด้วยคน..อิอิอิ.. จากคุณ : Carpenters - [ 30 ต.ค. 50 10:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาเสริมท่านช่อน มหามิตรแห่งก๊วนถ้ำหนอน และเพื่อนสมาชิก great red tem ทุกท่าน สองสามวันนี้ว่างงานดีจริง ๆ ไม่เคยรู้สึกว่างอย่างนี้มาก่อน มีเวลาเข้ามานั่งอ่านกระทู้ดี ๆ มีสาระ แฝงไปด้วยมิตรภาพและอบอุ่น ยิ่งมาเจอกระทู้นี้ จึงอยากนำเสนอความเห็นเกี่ยวกับแคลเซี่ยม มาแชร์ ทั้งเรื่องของการสร้างแคลเซี่ยม และ เหตุของการสลายของแคลเซี่ยม ตามความเห็นและประสบการณ์ส่วนตัว ซึ่งอาจเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ พอสมควร วันนี้จะว่ากันด้วยเรื่อง "ยาสลายแคลเซี่ยม" แคลเซี่ยมเป็นแร่ธาตุที่เสริมสร้างความแข็งแกร่งของกระดูกและฟัน ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งในการเล่นกอล์ฟ กระดูกที่แข็งแรงมีความหมายแฝงถึงจิตใจที่แข็งแกร่ง นักกอล์ฟแคลเซี่ยมสูง กระดูกแข็ง ๆ เมื่อออกศึกจะทำให้มีความเหนียวและมีการเล่นที่ไหลลื่น   แคลเซี่ยมมาพร้อมสมาธิ จิตใจ อารมณ์ ทัศนะคติ ประสบการณ์ และ วงสะวิงที่เหนียวแน่น แคลเซี่ยมอาจละลายได้ หากสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวถึงนี้ไม่มีความพร้อมสมบูรณ์ ลองพิจารณาดูจากนักกอล์ฟระดับโลกในทัวร์ต่าง ๆ จะเห็นได้ว่า หากพิจารณาเฉพาะวงสะวิงเพียงอย่างเดียวแล้ว ทุกคนมีฝีมือในการเล่นกอล์ฟไม่ต่างกัน และมีโอกาสเป็นแชมป์ได้เท่า ๆ กันหมด แต่ทำไมในการแข่งขันเกือบทุกแมทช์ gap ของสกอร์ถึงได้ห่างกันหลายสโตรค ยิ่งที่หนึ่ง กับ ที่โหล่ บางทีทิ้งกันเกือบ 20 สโตรค แน่นอนมันอาจมีหลายปัจจัย ไม่ว่าจะเป็นวิธีคิด หรือวิธีการบริหารการเล่นในแต่ละสถานการณ์ ร่างกายที่อ่อนล้า บางคนว่าอาจมีเรื่องของโชคมาเกี่ยวข้องนิด ๆ (เช่นซวยจริง ๆ ลูกนี้ดันกิ๊กไปตกน้ำ , ซวยจริง ๆ อีกนิดรูเบ้อเริ่มแต่ดันไปเกี่ยวกิ่งไม้นิดเดียวออกโอบี , แฟร์เวย์กว้างใหญ่ แต่ดันไปซุกอยู่ข้างกอตะไคร้กลางแฟร์เวย์ ฯลฯ เป็นต้น)  แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือเรื่องวงสะวิง ที่จู่ ๆ หายไป แบบไม่มีเหตุผล ไดรฟยังงัยก็ไม่ตรง ตียังงัยก็ไม่ออน  พัตต์ยังงัยก็ไม่ลง   สาเหตุส่วนหนึ่ง อาจมาจากสภาวะกล้ามเนื้อของร่างกายที่อาจได้รับบาดเจ็บหรืออ่อนล้า แต่อีกส่วนสำคัญที่ส่งผลให้วงสะวิงหลุดหายไปดื้อ ๆ คือสมาธิ และทัศนะคติ ที่มีให้กับเกมส์และตัวนักกอล์ฟเอง ซึ่งถือได้ว่าส่งผลและมีนัยสำคัญกับวงสะวิงของเราเป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : Pepz - [ 30 ต.ค. 50 10:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สมัยก่อน ช่วงที่ผมเล่นกอล์ฟบ่อย ๆ และต้องเล่นกับก๊วนโหด ๆ ซึ่งการตี การพัตต์แต่ละลูกมีผลกับเงินในกระเป๋าไม่ใช่น้อย (อย่าจำเป็นตัวอย่าง)  ผมมีสูตรส่วนตัวในการสร้างแคลเซี่ยมให้กับตัวเองอยู่ 4 F (ไม่ใช่ find her , feel her , her and forget her นะครับ) ซึ่งเคยแนะนำเพื่อน ๆ ในพันทิปบางส่วนไปก่อนหน้านี้นานมากแล้ว ไอ้ 4F ที่ว่าของผมที่อยากเอามาแชร์และอาจเป็นประโยชน์ โดยเฉพาะการเล่นแมทช์เพลย์ และ เล่นติดปลายนวม คือ Fortitude ความแข็งแกร่งของทั้งร่างกายและจิตใจ ตีไม่ดี ไปซ้อมมา Focus การมีสมาธิและมุ่งมั่นอยู่กับเกมส์ สมาธิที่ดีจะเกิดปัญญา ความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า จะทำให้ใจฮึกเหิม รังสีอมหิตเจิดจ้า Faith มีทัศนคติที่ดี มีความเชื่อมั่น มั่นใจ ในวงสะวิงหรือสิ่งที่เราตัดสินใจ ไม่พูดหรือคิดอะไรในเชิง negative ไม่เป็นศิริมงคลกับเกมส์ อารมณ์ดี พูดดี ๆ หัวเราะ สนุกกับเกมส์เข้าไว้ Foxiness แปลอ้อม ๆ ว่า วิชามาร ซึ่งจะไม่กล่าวในที่นี้ พูดคร่าว ๆ ได้ว่าเป็นเรื่องของการ psycho คู่ต่อสู้นิด ๆ จะด้วยคำพูดหรือกิริยา แต่สมควรต้องอยู่ในกรอบของมารยาทและกฎ กติกา ซึ่งจะทำให้คู่ต่อสู้แกว่งได้ ขอกล่าวถึง Fortitude สักนิด ไม่แน่ใจว่าจะเป็นนำมะพร้าวห้าวมาขายสวนหรือไม่ ในพื้นฐานแต่ละวงสะวิงของนักกอล์ฟนั้น ทุกคนคงทราบดี ว่าอาจแบ่งได้ง่าย ๆ เป็น  4 ช่วง หรือ จังหวะ คือ แอดเดรส (ให้หมายรวมถึงการจับกริพและเซ็ตอไลก์เม้นท์) เทคอะเวย์ (แบ๊คสะวิง) ดาวน์สะวิง อิมแพค ฟอโล่ว์ทรู มีแค่ 4 อย่างนี้เท่านั้นเอง ฟังดูอย่างง่าย แต่มันไม่ง่าย เพราะทุกอย่างมันต้องมาพร้อมกัน หลุดไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ผลงานที่ออกไปก็จะไม่สมบูรณ์ วงสะวิงที่สมบูรณ์จะเกิดจากการประสานงานที่ดีของตา กับ มือ และ กล้ามเนื้อที่พร้อม ดังนั้น การเรียนรู้ศาสตร์ที่ถูกหลักวิชา มีทักษะของการสะวิงและการประสานงานของประสาทตาและมือที่ถูกต้อง ถูกจังหวะบวกกับการฝึกซ้อมกล้ามเนื้อให้พร้อมและคุ้นเคยกับวงสะวิงทั้ง 4 ช่วง จึงเป็นเรื่องสำคัญ ศาสตร์ของมันคือ เรียนรู้ให้ถูกตำรา ซ้อมให้มาก ทำกล้ามเนื้อให้พร้อม อันนี้คือสิ่งที่โปรระดับโลกทุกคนน่าจะมีเท่า ๆ หรือไม่ต่างกันมาก อย่างที่ได้กล่าวมาข้างต้น ในขณะที่นักกอล์ฟวีคเอนด์หรือที่มีเวลาซ้อมน้อย ๆ อย่างผมหรืออีกหลายท่านอาจเกิดปัญหาได้ทุกเมื่อ จากคุณ : Pepz - [ 30 ต.ค. 50 10:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 57 Focus and Faith นักกอล์ฟที่เก่งคือนักกอล์ฟที่ตีได้สกอร์ดี ซึ่งมันก็ต้องเกิดจากวงสะวิงที่ดี อันเกิดจากความพร้อมตามข้อแรก Fortitude ทั้งนี้ก็เพื่อให้วงสะวิงแต่ละวง บรรลุตามเป้าหมายที่ไม่ง่ายเลย ดังต่อไปนี้ ไกล ตรง แม่นยำ (ไม่เหมือนตรง เพราะบางทีต้องคัตเฟด คัดดรอว มุมลม ฟล๊อบ ให้รวมตลอดถึงลูกพัตต์ด้วย) สม่ำเสมอ (อันนี้ยากที่สุด) วงสะวิงที่ดี ร่ายกายที่พร้อมเพียงใด แต่หากจิตใจ สมาธิ ทัศนคติ ที่ไม่พร้อม วงสะวิงที่พร้อม ที่ซ้อมมาอย่างหนักหน่วง ก็เป็นอันสลบ ไอ้ตัว Focus และ Faith นี่เอง ที่ผมเห็นว่า เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกมของนักกอล์ฟแต่ละคน และไม่ว่าจะระดับใด มีสกอร์หรือมีผลงานที่แตกต่างกัน ฟ้ากับเหว Focus และ Faith ต้องมาพร้อมกันด้วย บางทีซ้อมมาแทบตาย วันนี้มาอย่างเชื่อมั่นในวงสะวิงของตัวเองมาก แต่สมาธิแตกกระเจิง โทรศัพท์เข้ามาตลอด เพื่อนร่วมก๊วนตียังงัยก็ดำ พัตต์ยังงัยก็ลง จิตใจไม่อยู่กับเกมส์กอล์ฟ ก็จะทำให้วงสะวิงที่เราใช้ fortitude ฝึกมาอย่างหนักหน่วงนั้น หลุดไปอย่างดื้อ ๆ เพราะในหัวกระบาลคิดแต่เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว เรื่องของชาวบ้าน และที่เจอกันบ่อย ๆ คือ ไปคิด ไปกังวลเรื่องเกมส์ของคนอื่น (กลัว อิจฉา แช่ง) หงุดหงิด หลุมแล้วหลุมเล่า เลยยิ่งพาให้เกมส์กอล์ฟออกทะเลไปกันใหญ่   สิ่งสำคัญคือ faith ต้องคิดให้ดี หรือจะให้ดี พูดในสิ่งที่ดี ที่มันเป็นมงคลกับตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็จะเป็นอย่างที่คุณจุ๊จะต้องเขียนไว้ทุกครั้งคือ ต้องมีความสุขกับการเล่นกอล์ฟ อันนี้คลาสสิคมาก แม่ทัพ Gumpzzz ของเราเคยเขียนไว้ครั้งหนึ่งว่า ตีกอล์ฟให้มีความสุข ไม่จำเป็นต้องมีคะแนนดี แต่ท่านก็ทำคะแนนดีทุกที อันนี้เรื่องจริง มีสิ่งที่สัมพันธ์กันระหว่างความสุขกับการเล่นได้ดี ให้ลองคิดถึงเมื่อสมัยเด็กๆ ซึ่งเรามักจะทำสิ่งต่างๆ ได้ดีเสมอ จากนั้นเมื่อเราโตขึ้น สิ่งต่างๆ ที่เราทำชักจะเริ่มแย่ลง เราจึงมักจะเริ่มคิดไปว่า "ถ้าฉันเล่นดี ฉันถึงจะมีความสุข" ซึ่งความคิดอย่างนี้ไม่เป็นผลดีต่อคะแนนเลย หรือแม้กระทั่งต่อสุขภาพจิต ผมเคยอ่านบทความของคุณจัมโบ้ในกอล์ฟเฟอร์ออนไลน์ ซึ่งเป็นบทความที่ดีมากเกี่ยวกับการเล่นกอล์ฟให้มีความสุข ซึ่งเป็นเรื่องของเจ้าของบริษัทเฟอร์นิเจอร์ใหญ่โตแห่งหนึ่ง วันหนึ่งเลขาฯ ของเขาบอกเขาว่า "ท่านทราบไหมคะว่าผลประกอบการของบริษัทเราน่ะขึ้นอยู่กับอารมณ์ของท่านนะคะ"แล้วเธอก็อธิบายต่อว่าถ้าเขามาถึงที่ทำงานด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ความขุ่นมัวนั้นจะกระจายไปทั้งบริษัท ยอดขายก็จะตก ทุกสิ่งทุกอย่างจะเลวร้าย แต่ถ้าเขามีอารมณ์ดีและเบิกบาน สิ่งต่างๆ ดูเหมือนว่าจะไหลลื่น แล้ว เลขาฯ ก็จัดแจงให้เจ้าของบริษัทนั้นเข้าโปรแกรม "ตรวจวัดความสุข" เมื่อเขามาถึงที่บริษัทในแต่ละวัน เลขาฯ จะเป็นคนให้คะแนนระหว่าง 1 ถึง 5 ขึ้นอยู่กับอากัปกิริยาและภาษากายของเจ้านาย ซึ่งส่วนมากแล้ว เจ้านายของเธอมักจะได้คะแนนแค่ 1 คะแนน ดังนั้น เขาจึงรู้สึกว่าเป็นการท้าทายที่จะเดินเข้ามาในบริษัทแล้วจะได้คะแนนดีๆ เพราะมีความสุข แม้ว่างานมันจะหนักอย่างไรก็ตาม เราเองก็ควรมีความสุขกับการเล่นกอล์ฟ โดยไม่จำกัดว่าผลงานจะเป็นอย่างไร แล้วเราจะมีความสุขตั้งแต่ยังไม่ทราบคะแนน ความสุขที่เรามีคือความสุขที่เรากำกับได้ เราไม่สามารถเลือกที่จะเล่นให้ได้คะแนนดีๆ แต่เราสามารถเลือกที่จะเล่นอย่างมีความสุขได้ แล้วเชื่อผมเถอะครับ วันไหนที่เล่นด้วยอารมณ์ปลอดโปร่ง อารมณ์ดี ๆ ผลในทางบวกจะเกิดขึ้นกับเกมการเล่นจริง ๆ ตัวอย่างหนึ่งที่เราอาจจะทำก็คือ ในแต่ละหลุมให้เราบันทึกคะแนนสองอย่างด้วยกัน อย่างแรกคือคะแนนตามปรกติที่นับจากพาร์เป็นหลัก และอย่างที่สองคือคะแนนความสนุก ซึ่งมีคะแนนระหว่าง 1 ถึง 5 (โดย 1 เป็นคะแนนที่ได้ถ้าเราไม่สนุกเลยในหลุมนั้น และ 5 เป็นคะแนนที่ได้ถ้าเรารู้สึกว่าสนุกที่สุดในหลุมนั้น) แล้วในไม่ช้าเราจะสังเกตเห็นถึงความสัมพันธ์กันระหว่างคะแนนจริงที่ได้กับคะแนนความสนุกที่คุณบันทึก คะแนนทั้งสองอย่างนั้นอาจมีแนวโน้มทั้งตามกันและขัดแย้งกัน นั่นหมายถึงว่าความรู้สึกที่คุณมีในใจนั้นมีผลต่อการเล่นของคุณ ซึ่งมันอาจจะเป็นอย่างไรก็ได้ แต่สำหรับผม คะแนนที่เล่นไม่ว่าจะเป็นอย่างไร คะแนนความสุข มักจะได้เกือบเต็มเสมอครับ เมื่อถึงเวลาที่ต้อง cheer up ตัวเอง พยายามคิดอะไรในแง่ positive ไทเกอร์ เคยให้แง่คิด ซึ่งผมอ่านมาจากนิตยสารกอล์ฟเฟอร์ออนไลน์ ว่า เมื่อถึงเวลาที่คุณต้องพูดปลุกปลอบกำลังใจตัวเอง ให้หลีกเลี่ยง 3P ดังต่อไปนี้ Permanance ผลงานที่ไม่ดี อย่าพูดว่า "ฉันคงแย่แน่ๆ วันนี้" หรือ "ฉันไดร์ฟเสียหลุม 13 ทุกครั้งเลย" หรือ "ฉันพัตแย่มาก" แต่ให้พยายามคิดว่าปัญหานั้นเป็นปัญหาที่มีทางแก้ไข อย่างเช่น "ฉันเกือบทำได้แล้ว" หรือ "วันนี้ฉันโชคไม่ดีเอาเสียเลย" Pervasiveness ขยายปัญหา อย่าพูดว่า "ฉันเล่นสนามแบบนี้ไม่ดีเอาเสียเลย" หรือ "ฉันเล่นแย่อย่างนี้เสมอ" แต่ให้พยายามจำกัดปัญหาไว้ในระดับเล็กๆ อย่าให้ตัวเองขยายขนาดของปัญหาให้มันใหญ่โตเกินความเป็นจริง Personalising ปรับปรำตัวเอง อย่าพูดว่า "ฉันเป็นนักกอล์ฟที่โชคไม่ดีเอาเสียเลย" หรือ "ทำไมลมต้องแรงทุกครั้งที่ฉันเล่นด้วย" หรือ "ทำไมมันต้องเกินกับฉันคนเดียว" เกมกอล์ฟไม่ได้เลือกสร้างปัญหาให้คุณคนเดียวหรอก ให้คุณใส่ใจกับสิ่งที่คุณควบคุมได้ และอย่าเอาปัญหาที่ควบคุมไม่ได้มาเป็นปัญหาส่วนตัว จากคุณ : Pepz - [ 30 ต.ค. 50 10:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 58 หลายปีมาแล้ว อย่างน้อย ๆ สิบกว่าปีขึ้น สมัย วี เจ ซิงห์ ยังไม่ดัง และเล่นอยู่แถว ๆ อาเซี่ยน  ได้มาเมืองไทย และได้ไปหาพระท่านหนึ่ง ที่ วีเจ นับถือ ถ้าจำไม่ผิดอยู่แถวเมืองนน์ หลวงพ่อได้แนะนำให้รู้จักกับคำว่า "พุทธศาสตร์การกีฬา"   ท่านบอกวีเจว่า "เวลาตีกอล์ฟ ให้มีสติอยู่ที่ลูกกอล์ฟ ห้ามเอาสติไปที่อื่น ขณะลงแข่งขัน อย่ากลัวคู่ต่อสู้ ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อให้ได้รับชัยชนะ" หลวงพ่อยังแนะนำให้วี เจย์ ได้เข้าใจถึงอิทธิบาท 4 คือ     อิทธิ แปลว่า ความสำเร็จ ส่วน บาท แปลว่า ทาง หรือ สิ่งที่ช่วยนำทาง เมื่อนำมารวมกันเป็นอิทธิบาท แปลว่า ทางแห่งความสำเร็จ วิธีการสร้างความสำเร็จ คือ อิทธิบาท 4 ซึ่งมีองค์ประกอบอยู่ 4 ประการ คือ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ฉันทะ คือ ความพอใจ ตีได้แค่ไหน หลุดยังงัย ก็นิ่งไว้ พอใจกับมัน ถ้าไม่ดีก็เริ่มหลุมใหม่ วิริยะ คือ ความพากเพียร  never say die ไม่ท้อ ไม่ทิ้ง ลูกไม่ลงหลุม เกมส์ไม่จบ จิตตะ หมายถึง ความไม่ทอดทิ้งสิ่งนั้นไปจากความรู้สึก มีจิตที่นิ่ง  มีสมาธิอยู่กับเกมส์อย่างเต็มที่ วิมังสา หมายถึง ความสอดส่องในเหตุและผล แห่งความสำเร็จ  พูดง่าย ๆ คือ มีปัญญา และศึกษาเกมส์ ใช้สมองในการตีบ้าง คิดให้เป็น คิดให้ดี คิดอย่างมีสติ ไม่ใช่บุกมันตะพึดตะพือ (มาแนวธรรมะได้อย่างไรฟะเนี่ยะ) วีเจย์ ได้นำเอาธรรมะและแนวคิดเหล่านี้ไปปฏิบัติ และในเวลาต่อมาก็คว้าแชมป์ระดับโลกได้หลายรายการ  ทุกวันนี้ก็ยังแอบบินมาทำบุยกับหลวงพ่อท่านนี้อยู่เป็นครั้งคราว สิ่งต่าง ๆ ที่โม้มาตั้งแต่ต้น คิดว่าล้วนจะเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ ในการเสริมสร้างแคลเซี่ยมให้กับเพื่อนนักกอล์ฟบ้างไม่มากก็น้อย อย่าลืมว่า แคลเซี่ยม ไม่ได้เกิดจาก fortitude หรือการซ้อมหนักหน่วง มีวงสะวิงที่เพอร์เฟคเพียงอย่างเดียว แต่ต้องมีความเก๋าของประสบการณ์ มีสมาธิ มีทัศนะคติ วิธีคิดที่เป็นระบบ และ เป็นไปในเชิงบวก มีจิตที่นิ่ง มุ่งมั่นอยู่กับเกมส์ด้วย ไม่ง่ายที่จะปฏิบัติ แต่ก็ไม่ยากหากจะลอง นาน ๆ ได้มีโอกาสมาเขียนที เลยขอยาวสักนิด หากอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องขออภัยด้วยครับ จากคุณ : Pepz - [ 30 ต.ค. 50 10:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดีครับป้าปู จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 10:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โอ้โห๋..นานๆจะเห็นพี่ Pepz ร่ายยาวๆอย่างนี้ซักที.. ขอบพระคุณมากครับ..เป็นบทความที่เยี่ยมจริงๆ..ได้อะไรดีๆเยอะเลย.. Focus and Faith นี่ละมั๊งครับ..ที่มำให้ทีมสอง ช. ชนะได้ในคราวนี้.. Focus ของทีมผมคราวนี้น่าจะเป็น เมื่อหลุดต้องรีบกลับเข้าเกมและแผนที่วางกันไว้โดยเร็ว ลืมและไม่พูดไม่นึกถึงหลุมก่อนที่พลาด.. Faith ก็น่าจะเป็น "ไม่ท้อ ไม่ทิ้ง" นั่นเอง..เช่น ตกน้ำก็จะคิดเสมอว่าเราอาจทำพาร์หรือเซฟเป็นโบกี้ ก็ช่วยทีมได้..หรือแม้กระทั่งพัตดับเบิ้ลก็อาจมีผลต่อทีมช่วยทีมได้ด้วย..ทีออฟเข้าป่า เขาตีกลางแฟร์เวย์ ก็ยังไม่ใช่ข้อสรุป ข้อสรุปของหลุมนั้นต้องรอจนถึงพัตสุดท้าย..โพซิทีฟติ้งกิ้งตลอดเกมอย่างที่พี่Pepz ว่านั่นเอง.. ส่วน Fortitude คราวนี้ หาไม่ค่อยเจอเลยครับ..แหะๆๆ จากคุณ : Carpenters - [ 30 ต.ค. 50 10:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ยอดเยี่ยมมากๆครับพี่ Pepz ชอบอิทธิบาท 4 ครับ คนห่างวัดอย่างผมนึกอะไรไม่ออก คิดได้แค่ ศีล สมาธิ ปัญญา ครับ แต่ดูแล้ว อิทธิบาท 4 นี่น่าจะนำมาใช้กับเกมส์กอล์ฟได้ตรงดีจริงๆ การเล่นวันนั้น ทุกช็อตที่ตีออกไป ผมไม่ยอมให้ความไม่มั่นใจแทรกเข้ามาในจิตใจเลยครับ มีอยู่สองหลุมเท่านั้นที่สมาธิไม่ดีพอ แก้ไขได้หนึ่ง ส่วนอีกหนึ่งแก้ไขไม่ได้แต่ก็เสียหายน้อยที่สุด สมาธิ เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผมครับ เคยสังเกตตัวเองว่า ถ้าวันไหนทำพรีช็อตรูทีน แล้วเข้าแอดเดรส แล้วรู้สึกเหมือนกับว่า "ผมอยู่คนเดียวในสนาม" จะทำผลงานได้ดีตลอด แต่ถ้ารู้สึกว่า "มีคนรอตีต่อจากเรา เร็วๆเข้า", "พัตต์เร็วๆหน่อย ก๊วนหลังรอขึ้นกรีน", "ก๊วนหลังกำลังจะตีช็อตสองมาแล้ว เราต้องตีเป็นคนสุดท้ายเสียด้วย" นั่นแสดงว่า สมาธิ ยังไม่นิ่ง และวันนั้นจะเล่นได้ไม่ดีจริงๆ ส่วนเรื่องเล่นกอล์ฟสกอร์ดีตลอดนั้นไม่จริงครับ มันจบไปแล้วสำหรับพลัง "ซุปเปอร์ไซย่า" ผมคงจะเก็บชุด "Tourstage Best Performance" ไว้อีกนานกว่าจะนำกลับมาใช้อีกเมื่อจำเป็น ขอเอาชุดที่เหลืออีก 8 ชุด มาใช้บ้างครับ แมทช์ประจำเดือนหน้า ราคาเดิมนะครับทุกท่าน จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 10:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ตาช่อน.. คราวหลังก่อนจะโพสรูปผมนะ..ช่วยใช้โฟโต้ช็อป แต่งสีผมให้มันดำๆ แล้วลดความเหี่ยวย่นบนใบหน้าลงหน่อยได้ไม๊จ๊ะ.. จะยืดรูปให้ดูเพลียวลมอีกหน่อยก็จะดีน๊ะ.. ส่วนปากนะ ห้อยดีแล้ว..สาวๆชอบบบบบบ... จากคุณ : Carpenters - [ 30 ต.ค. 50 10:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวาทดีครับพี่เป็บ วันนี้มาผิดฟอร์มนะครับ มีอิทธิบาท4มาด้วย สมาชิกถ้ำหนอนคงงงกันเป็นไก่ตาแตก... จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 11:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 64 นั่นจิ่... กรุณาเก็บพุงให้ป้าด้วยนะ  จุ๊บ ๆๆ จากคุณ : ปูนิ่ม-อบพริกเกลือ - [ 30 ต.ค. 50 11:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณครับพี่ช่อน จากคุณ : ลีโอ (leowood) - [ 30 ต.ค. 50 11:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ในที่สุดก็ได้ทำ ID ใบนี้ จากคุณ : GumpzZ - [ 30 ต.ค. 50 11:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณครับพี่ๆทุกๆท่าน คุณช่อน พี่เป๊ป ท่านแม่ทัพ...และทุกๆท่านที่ช่วยแนะนำครับ   หลังจากกลับมาจากไซเบอร์  มานั่งทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น พบว่า สมาธิในเกมส์วันนั้น ไม่มีเลยจริงๆครับ ปล่อยให้ปัจจัยภายนอกเข้ามากระทบภาวะของจิตใจ  ปัญญาเลยไม่เกิดครับ สิ่งที่เพียรพยายามมาทั้งหมด เลยไม่ก่อเกิด     การเล่นเป็นทีม เป็นอะไรที่ยากกว่าการเล่นเดี่ยวจริงๆครับ ในชีวิตกอล์ฟ เคยเล่น Match play มาหลายครังเหมือนกัน เคยเล่นทั้งเดี่ยวและBest 1 Best 2  แต่ทุกครั้งก็ผ่านมาได้ สบายๆ ไม่เหมือน ไซเบอร์ครั้งนี้   ผมไม่รู้ว่า ภาวะกดดันมันเกิดกับผมตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเกิดตั้งแต่รู้ผลประกบคู่แล้วก็ได้ครับ...ประกอบกับ ตัวเองอาจะคาดหวังกับผลในวันนั้นมากเกินไป ยิ่งทำให้เกิดภาวะกดดันอย่างไม่รู้ตัว ทำให้กลไกในการสวิงทุกอย่าง หยุดลง   เมื่อวานตื่นนอนมา ยังรู้สึกเหนื่อย มึนๆ อยู่เลยครับ แต่วันนี้หลังจากมาได้อ่าน ข้อคิดเห็นจาก พี่ๆทั้งหลาย ทำให้ผมมองเห็นข้อคิดหลายอย่างมากขึ้นครับ ขอน้อมรับเอาไปปรับปรุงครับ   สิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่า สำคัญมากๆในการเล่นเป็นทีมคือ Team spirit ครับ อย่างที่พี่ช่อนบอก การเล่นเป็นทีม เหมือนการเล่นดนตรีเป็นวง ต้องมีการสอดประสาน ท่วงทำนอง ให้การเล่นนั้นออกมา สวยงาม ให้คนฟังแล้ว ไม่รู้เลย ว่า เรามีข้อผิดพลาด..ซึ่งแตกต่างจากการเล่นเดี่ยวอย่างสิ้นเชิงครับ ที่เราสามารถกำหนดปัจจัยต่างๆได้   ข้อคิดสำหรับประสบการ์ณในการเล่นไซเบอร์ครั้งนี้ของผมก็คือ ถ้าคุณเล่นเป็นทีม  ควรจะมีโอกาสอย่างน้อย 1 ครั้งในการไปเล่นกะเพื่อนร่วมก๊วนคุณก่อนการแข่งขันจริงๆครับ อย่างน้อยได้เรียนรู้วิธีการเล่นของแต่ละคน เรียนรู้สนาม และท้ายที่สุดก็คือ เรียนรู้ซึ่งกันและกันครับ ดนตรีวงนี้ ถึงจะสามารถแสดง ศํกยภาพ ออกมาให้ผู้ฟังได้อย่างเต็มที่ครับ   ขอบคุณทุกท่านครับ หวังว่า แมทย์ประจำเดือน คงได้มีโอกาสออกรอบกับทุกท่านบ้างน่ะครับ อย่างน้อยจะได้ซึมซับแคลเซี่ยมทางใจให้มากกว่าเดิมครับ Chon rules--- OK ครับ สู้โว้ย.....ป๋าทอม อิอิ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 11:41:39 จากคุณ : พี่ทอมครับ (Pita) - [ 30 ต.ค. 50 11:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 68 .... นานๆจะเขียนอะไรซักทีเหมือนกัน เอาซะหน่อย  แคลเซี่ยม กับ ไซเบอร์คัพ  จริงๆ ผมเก็บรูปไซเบอร์ไว้ทุกครั้งแต่มันหายไปพร้อมกับฮาร์ดดิสตัวเก่า ส่วนรูปไซเบอร์ครั้งที่หนึ่งน่าจะเป็นซ๊ดีนะ ผมว่าผมเก็บไว้อยู่เดี๋ยวไปหาดูอีกที ในการแข่งขันไซเบอร์แต่ละครั้งผมมักจะเป็นนักกอล์ฟมือรองหรือเป็นตัวแถม เพราะการที่ต้องเป็นคนจัดทีมวางตัว ทำให้ตัวเองไม่สามารถเลือกคู่หรือเลือก ไฟลท์ได้ บางครั้งก็เล่นทีมหนึ่งคนเพราะคนขาด บางทีก็เล่นทีมสองคนเพราะเหลือเศษ และช่วงไซเบอร์ก็ไม่ค่อยมีเวลาซ้อมแทบจะทุกครั้งเลย ปกติเล่นประจำเดือนกับพันทิปผมก็ไม่เคยทำคะแนนได้ดีเลยซักครั้งแ ต่จะมีอยู่สองวันในหนึ่งปีที่ผมทำคะแนนได้ดีคือวันแข่งไซเบอร์คัพ ถามว่าทำไม? ผมจึงเล่นได้ดี  วงสวิงหรอ วงสวิงผมไม่ดีเลย ไม่แน่นอน ตีก็ไม่ตรง ไดรว์ไกลผู้ไกลคน พัตดีบ้างไม่ดีบ้าง ลูกสั้นมาเป็นบางวัน สมาธิต่อเกมส์ก็มีน้อย หลายๆ ครั้งเจอคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือเหนือกว่ามากๆ แต่ผมผ่านมาได้จนหลายคนแปลกใจ  ไซเบอร์คัพคร้งที่ 5 ผมลงทีมสองคน มีพี่ปุ้ยเป็นทีมหนึ่งคนซึ่งเจอกับปลาหมึก 2 (TGC) ซึ่งพี่ปุ้ยที่เคยเป็นมือไฟลท์เอผ่านการแข่งขันล่าถ้วยมาเยอะ แต่ช่วงนั้นงานยุ่งและไม่ได้จับไม้กอล์ฟมาหลายเดือนแล้วต้องมาเจอกับพี่ปลาหมึกซึ่งเป็นแชมป์ไฮเนก้นไฟลท์เอ และแชมป์สมัครเล่นอีกหลายรายการ ซึ่งกำลังสดมากในช่วงนั้น ตลอดการเล่นพี่ปุ้ยเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด เพราะพี่ปลาหมึกยิงเบอร์ดี้เป็นว่าเล่นส่วนพี่ปุ้ยได้แต่ชิพเซฟพาร์ ตลอดทางก็คุยกับพี่ปุ้ยตลอด พี่ปุ้ยพูดมาว่ายิงเบอร์ดี้ได้ยิงไปแต่อย่าพลาดมาแล้วกันเพราะผมจะเซฟพาร์อย่างเดียว ช่วงแรกๆ พี่ปุ้ยโดนไปสามสี่ดี้ช่วงหลังก็โโนไปอีกสองดี้ แต่พี่ปุ้ยก็ได้คืนมาสามดี้และพอพี่ปลาหมึกพลาดออกโบกี้พี่ปุ้ยก็เริ่มตีคืนจนปลดได้หมดจากที่ตามอยู่สามสี่อัพ จนมาถึงหลุมสุดท้ายออลสแคว์ แต่ตอนนั้นมืดมากแล้วการตัดสินที่หลุมสุดท้ายทั้งคู่ไดรว์เข้าป่า แต่พี่ปุ้ยโชคร้ายไม่สามรถเล่นได้ต้องเคาะออกมาทำให้แพ้ไปในหลุมนั้น ...ผมยังจำคำพูดที่พี่ปุ้ยบอกไว้เสมอ เค้าเหนือกว่าก็จริงแต่เราเล่นเกมส์ของเรา อย่าพลาดมาแล้วกัน...... นอกจากฝีมือแล้วนั่นคือหัวใจที่เข้มแข็งไม่ยอมแพ้ง่ายๆครับ  อ่ะต่อไปมาพูดถึงตัวเองบ้างแข่งทีไรก่อนแข่งผมมักจะตีสกอร์เละอยู่เสมอ ไปซ้อมที่สนามก่อนแข่งตีสกอร์ออกเป็นร้อยก็มีและจะเป็นแบบนี้ทุกไซเบอร์ แต่ทำไมผมขอลงทีมหนึ่งคนทุกที หลายๆ คนคคิดว่าผมจะรอดหรอ เล่นทีมสามคนยังไม่รู้จะชนะหรือเปล่าเลยตีแบบนี้ มันก็จริงอ่ะนะ ผมยังคิดเลยว่าจะรอดหรอ ซ้อมก็ไม่ซ้อมแถมเปลี่ยนอุปกรณ์ใหม่ทุกครั้งที่แข่ง หลายครั้งที่เอาเหล็กชุดใหม่มาใช้เลยไม่เคยซ้อมแกะพลากสติกก็วันแข่งน่ะแหล่ะ ....แต่สิ่งหนึ่งที่ผมทำก่อนแข่งคือการวางแผนการเล่น ที่เลกาซี่ในไซเบอร์คัพครั้งที่ 7 ถือเป็นสนามหลังบ้านเพราะเล่นและจัดแข่งที่นี่บ่อยๆ ผมต้องลงทีมหนึ่งคนและต้องตีหมุดหลังเจอกับพี่จิวยี่ซึ่งเป็นมือไฟลท์เอจากชลบุรี พอทีออฟหลุมแรกเพื่อนในก๊วนทั้งฝั่งเราและฝั่งเค้าบอกเหมือนกันทุกคน ว่าอ้ายเหลี่ยมมรึงตายแน่(สนิทกันทั้งสองฝั่ง) พี่เค้าวงดีและตีไกลมากลูกสั้นดีพัตเนียนแล้วผมจะเอาอะไรมาสู้ อาทิตย์ที่แล้วตีนามนี้ออกมา 103 แต่ในการแข่งขันกันครั้งนั้นผมพลิกกลับมาชนะเพราะคำพูดของพี่ปุ้ยและการวางแผนการเล่น เพราะหลังจากออกร้อยกว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แต่ว่าผมรู้แล้วว่า สนามนี้ไดรว์ได้ก้ขึนแค่เวจย์สว่นใหญ่ ก่อนแข่งก็เลยซ็อมแต่เวจย์อย่างเดียวทุกวันวันละสองถาด ส่วนไดรว์เวอร์ไม่ต้องซ้อมครับ ยืมจากร้านพี่ใหญ่ออลสตาร์มาเลย เพราะของตัวเองตีไม่ได้ ตลอดการแข่งผมไดรว์ได้ดีและก็ได้ขึ้นแค่เวจย์สมใจ และก็รอพี่เค้าพลาด ด้วยความที่เรารู้จักสนามมากว่าเค้าจึงเฉือนชนะเค้าไปได้หวุดหวิด ส่วนการแข่งขันครั้งนี้ยอมรับว่าตัวเองฝิตไม่ทันและซ้อมไม่ถึง ด้วยงานยุ่งมากๆ และอาการอักเสบที่แขนขวาทำให้ก่อนแข่งไม่มารถซ้อมได้เลย แต่เรารู้ข้อบกพร่องของเราแล้ว ลูกเดินทางลูกแอพโพรชเราไม่ดีแน่เลยต้องไปซ้อมชิพกับพัตซะส่วนใหญ่ เพราะคงได้แต่เซฟพาร์ยันไว้ ถ้าเค้าทำได้ดีกว่าก็ต้องยอม ซึ่งการแข่งขันวันนั้นช่วงแรกๆ ผมเล่นไม่ดีเลย ทั้งชิพทั้งพัตทั้งๆ ที่ซ้อมมาเนื่อจากเกร็งไปนิดแต่ว่าทางเค้าก็พลาดเหมือนกันจนการเล่นเริ่มเข้รูปเข้ารอยลูกชิพกับพัตทำให้ผมอัพมาได้สิบกว่าหลุม พอฝนเริ่มตกอากาศเริ่มเย็นก็เป็นตะคริวน่ะสิ เป็นตะคริวเพราะตัวเองฟิตไม่พอเตรียมตัวไม่พร้อมครับ ต้องโทษตัวเองไม่ใช่โทษตะครัว ....จิตใจที่เข้มแข็งและการเตรียมความพร้อมเป็นสิ่งที่ไซเบอร์คัพได้ให้กับพวกเราไว้ครับ                                           .........ชีวิต = ไซเบอร์คัพ........ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 11:58:53 จากคุณ : ...LaZeR... - [ 30 ต.ค. 50 11:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พี่เป๊ป เป็นครั้งแรกที่ได้ยิน และ อ่าน F4 ครับ พี่เคยแอบเขียนบทส่ง F4 ไต้หวันหรือเปล่าพี่๕๕๕ ขุนศึกตระกูล ช สุดยอด ช่อนคัง ลูกล่อลูกชนแพรวพราว ครั้งเดียงที่หุบเขามังกร แล้วยังไม่เคยเห็นของจริงอีก ช ช่างไม้ ยอดฝีมือแดนชามูไร ผู้เชี่ยวชาญ nightlife.com  เก่งทั้งบนบก และ ใต้น้ำ คู่ต่อสู้จะเสียสมาธิตีลูกตกอ่าง จะได้จบ ๆ กลับไปเที่ยวต่อดีกว่า ช ชามู ยอดฝีมือพลังปราณจากปากและฝ่ามือ โดยเฉพาะเมื่อคู่กับอาตง คู่ต่อสู้จะรู้สึกกลุ้มใจ ยอดมาก ๆ จากคุณ : คุณฉ่าง - [ 30 ต.ค. 50 11:58:12 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ...จริงๆ แข่งไซเบอร์ก็อยากลงคู่เหมือนกันนะเนี่ย แต่ว่าคู่หู 01 ในอดีตที่เคยเกรียงไกรถ้ากลับมาคู่กันตอนนนี้สงสัยตายคู่เลยอ่ะดิ    คู่หูเอ๊ยอยู่หนายยย ส่งเสียงหน่อยเร้ววววว จากคุณ : ...LaZeR... - [ 30 ต.ค. 50 12:05:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 หัวหน้าทีมสาม ด. มาพร้อมของขลังประจำตัว จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 12:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 72 นี่ไง โจอี้แมน...คู่หู 01 จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 12:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ราชครูทมิฬ : โปรสัน ผมดีใจจริงๆ ครั้งนี้ผมได้เรียกเพื่อนร่วมก๊วนว่าพี่สักที....กว่าจะหาเจอ อุว่ะฮะฮะฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 12:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านจบแล้วครับ บอกได้คำเดียว ว่า สุดยอดครับพี่ จากคุณ : Mulligan - [ 30 ต.ค. 50 12:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ถึงเหลี่ยม..น้องรัก.. เมื่อก่อนเป็นคู่หู 01 น่ะใช้แล้ว.. แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่า เลข1 ที่ว่ามันยังจะเป็น 1 อยู่หรือเปล่า..เพราะเห็นเริ่มจะพองๆออกมาใกล้เลข 0 แล้ว..ส่วนเลข 0 ก็เริ่มกลายเป็นเลข 0 ที่กลมขึ้น จนกลายเป็น O .. ดังนั้นพี่จึงเห็นว่า การรวมทีมครั้งต่อไป น่าจะชื่อ คู่หู O0 (โอศูนย์) อิอิอิ.. อะย้อเย่นนนน.. มีหลักฐาน รูปคู่หู 01 ในอดีตการณ์.. จากคุณ : Carpenters - [ 30 ต.ค. 50 13:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 76 น้าช่อน ผมใช้เวลาอ่านนานมากสำหรับทู้นี้ ชอบอิทธิบาท 4 ของพี่เป็บมากเช่นกัน จากคุณ : วิโรจน์ (Vstar) - [ 30 ต.ค. 50 13:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 77 แว๊บบบเข้ามาอ่านคะ ...กับข้อความดีๆ...มีทั้งความรู้และรอยยิ้ม..หาไม่ได้ที่ไหนนอกจาก " พันทิป " รู้สึกผิดเล่นไม่ได้อย่างที่คิด เพราะขาดแคลเซียม ใจไม่แกร่งพอ รู้ว่าได้เจอผู้ชายก็หวั่น ไหว ...ไม่ใช่อะไร ..จะสู้ได้ไง..ใจบอกว่า...สู้ไม่ได้ก็ต้องสู้..เป็นไงเป็นกัน... ก่อนแข่ง 2 วัน ดันไปลื่นเลยใช้ มือซ้ายพยุงตัว แต่ตัวหนักเกินไป นิ้วก้อยบวม กำมือไม่ได้ แต่คิดตั้ง 2 วันคงหายทัน ..เอาน๊า..แต่พอถึงวันไม่เป็นอย่างที่คิด จะหาคนใหม่มาแทน ก็จะเป็นปัญหายุ่งยากอีก ..ลุย..เป็นไงเป็นกัน...ฝืดร่างกาย..ใจบอกแค่นี้เอง.. ตีไป ให้ แคดดี้นวดยาไปด้วย ..สู้ไม่ได้จริงๆคะ โทษตัวเองที่ขาด  "แคลเซี่ยม" ยินดีรับผิดชอบ..ชดใช้ด้วย ไวน์ 2 ขวด ...นะจ๊ะ รักนะ รักในมิตรภาพ  รักสิ่งดีๆที่เรามีให้กัน จากคุณ : เจ้าค้ำคูณ - [ 30 ต.ค. 50 14:15:47 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณพี่ช่อน พี่เป็ป พี่เหลี่ยม และทุกๆ พี่ ครับ ผมชอบกระทู้นี้จริงๆ จากคุณ : จุ๊ - [ 30 ต.ค. 50 14:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ขอเก็บเข้าคลังกระทู้นะครับ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 30 ต.ค. 50 14:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาดูอ่านครับ จากคุณ : Alonelynx - [ 30 ต.ค. 50 14:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณพี่ๆทุกท่านครับ .... วันนี้งานการไม่ค่อยจะได้ทำเลย นั่งอ่านห้องกอล์ฟอย่างเดียว.... จะพยายามนำสิ่งที่ทุกๆท่านได้สละเวลา บรรเลงลงในกระทู้นี้ไปใช้ประโยชน์ให้ได้มากที่สุดครับ.... เพื่อสักวันนึงจะได้เป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งพอ สำหรับรับใช้ช่าวสีแดงนี้....... ขอบคุณอีกครั้งครับ คคห72 หมวกสีขาว นั่นใครครับ น้องชายฝาแฝดพี่โจอี้หรือป่าว ไซด์ใกล้เคียงกันเลยนะนั้น.... จากคุณ : Derlex - [ 30 ต.ค. 50 15:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณ ขอบคุณ และ......... ขอบคุณครับพี่ๆ ทุกท่าน จากคุณ : นายหัวบวม - [ 30 ต.ค. 50 15:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ไม่ได้ไปด้วย...แต่ขอเข้ามาร่วมซึมซับบรรยากาศการแข่งขันที่ยิ่งใหญ่ที่ใครๆก็อยากมีส่วนร่วมอย่างที่สุด... และมาสวัสดีท่านอดีตหัวหน้าทีมของผม พี่ Pepz ที่รักและเคารพ... ขอบคุณน้าช่อนที่มอบกระทู้ดีๆให้พวกเราและขอบคุณที่นานๆจะทำให้พี่จี๊ดโพสท์แบบมีเนื้อมากกว่าน้ำ ( เจื๊ยยยย ล้อเล่นนะครับ ) ขอบคุณที่ทำให้ผมได้ทราบมุมมองและความคิดเห็นของแต่ละท่าน รวมไปถึงท่านแม่ทัพที่ผมนับถือจากใจจริงตั้งแต่ได้พบกันวันแรกทั้งฝีมือและอัธยาศัย... ขอบคุณที่ทำให้ผมได้รับข้อมูลดีๆเพื่อเสริมแคลเซี่ยมให้ตัวเอง ได้มีกระดูกแข็งแกร่งอย่างคนอื่นบ้าง ( ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ใช้หรือเปล่า )... ยังขาดก็แต่คุณครูที่รักและเคารพของผมยังไม่มาเลย รออ่านอยู่นะครับ... จากคุณ : ผมชื่อต้น - [ 30 ต.ค. 50 15:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ครับ... ขอบคุณทุกท่านครับ จากคุณ : peAnutsbutter - [ 30 ต.ค. 50 15:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณทุกท่านค่ะ กระดูกยังอ่อนอยู่  โดนเคี้ยวดัง กรุ้บๆๆเลย อิอิอิ ขอไปเสริมแคลเซียมก่อนค่ะ จากคุณ : Irony - [ 30 ต.ค. 50 15:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ...good old day จากคุณ : chonfish - [ 30 ต.ค. 50 16:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณทุกข้อความดี ๆ ครับ อ่านแล้วทำให้ตอบคำถามตัวเองได้แล้วครับว่าพลาดอะไรไปในวันนั้น จะจำข้อความดี ๆ นี้เอาไว้ใช้ในครั้งหน้าครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : November Thirteen - [ 30 ต.ค. 50 17:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาขอบคุณ และซึมซาบปรัชญาและแนวทางปฏิบัติ ในการเสริมแคลเซียมครับ พี่ พี่ ทุกท่าน ได้ประโยชน์หลายเลยครับ จากคุณ : ลิ้ม (นายปลาทอง) - [ 30 ต.ค. 50 17:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดีๆครับ ใจสำคัญจริงๆ จากคุณ : fit & chip - [ 30 ต.ค. 50 17:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 90 พี่เก่ง และ น้องต๊ะ พวกเราเราต่างคนก็ต่างพลาดครับ ผมอ่านทู้พี่ช่อนแล้วรู้เลยว่าพวกเราพลาดไปเยอะ แต่ที่ไม่พลาด ชาเขียวที่หลุม 17 หลุมดอมมี่พอดี เครียดมาก แต่เบียร์อร่อยชมัด จริงมั๊ยน้องต๊ะ อิ อิ คราวหน้าเอาใหม่นะ ถ้าเป็นไปได้ขอมันก๊วนเดิมนี่แหละ มันส์ดี 5555 จากคุณ : Eddy_DT_545 - [ 30 ต.ค. 50 19:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 91 แคลเซี่ยม นั้นมีประโยชน์ต่อกระดูก แต่รับประทานแคลเซี่ยมมากไปก็ไม่ดีนะครับ ตัวอย่าง ของการรับประทานแคลเซี่ยมมากเกินไป เป็นลาว... รูปได้รับอภินันทนาการจากหนุ่มนิรนามครับ ^_^ จากคุณ : C@sper - [ 31 ต.ค. 50 11:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อะจ๊ากกกกกกก !!! ไม่นึกเลย ว่าจะได้พบแฝดผู้น้องของเรา ที่พลัดพลาดจากกันไปนานแสนนาน... สงสัยน้องจะขาดแคลเซี่ยม ผมเลยดำ..ส่วนเราได้รับแคลเซี่ยม ช่อนฟิวพลัส มากเกินไป เลยเป็นอย่างที่เห็น.. 555555... หมู..นานแน่มาก..เจ๋งๆๆๆ ชอบว่ะ..อิอิอิ.. อารมณ์ดีแล้ว..ออกไปหาเรื่องเสียเงินศูนย์ประชุมดีก่า.. จากคุณ : Carpenters - [ 31 ต.ค. 50 12:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 93 พี่ช่างไม้ หล่อมากเลยอ่ะ จากคุณ : ChompoozZ - [ 31 ต.ค. 50 14:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 94 คู่หู 01 มาแล้ว พี่จิ๊ด ไม่น่าเลย  เอารูปตอนเข้าวงการใหม่ ๆ มาโชว์  เห็นแล้วทำใจไม่ได้ อิอิอิ ตายหยังเขียดแน่ ๆ เอ๊ยยย  เหลี่ยมเพื่อนเลิฟ  เค้ามีแต่ของแข็ง  เรามีแต่หัวใจ  ทีม 3 รอบหน้าผมยังไม่รู้เลยจะรอดหรือเปล่า มีแต่ใจอย่างเดียวก็แล้วกันนะ  สู้อยู่แล้ว จากคุณ : Joey Sopranos - [ 31 ต.ค. 50 14:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อิมแพ็คของเจ้าของอิทธิบาท4... จากคุณ : chonfish - [ 31 ต.ค. 50 15:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ของผมน่าจะเป็น Calcium zandoz forte  โดยน้ำฝนทีไรมักละลายฟู่ทุกทีครับ 55555 จากคุณ : sukit097 - [ 31 ต.ค. 50 17:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 97 คุณช่อนเขียนดี มีประโยชน์ต่อในการเล่นแมทช์เพล์ยดีมาก เขียนได้อารมณ์ อ่านสนุกมากครับ แถมยังบิ๊วท์อารมณ์ให้เพื่อนๆมาช่วยแจมกันใหญ่เลย ไม่เคยเห็นหลวงชำนาญฯเขียนอะไรให้อ่านอย่างนี้นานแล้วเหมือนกัน ผมเล่นกับหลวงชำนาญฯบ่อยๆ เวลาเจอกันแล้วต่างคนต่างครบทั้ง 4F แล้ว มันอย่าบอกใครเชียวหล่ะครับ กระดูกกอล์ฟเนี่ยมันต้องอาศัย พรรษาประสบการณ์ เพาะบ่มขึ้นมาครับ ข้อคิดหรือคำแนะนำจากท่านเกจิทั้งหลายในกระทู้นี้ เปรียบเหมือนแคลเซี่ยมที่ช่วยเสริมให้กระดูกกอล์ฟแข็งแรงเร็วยิ่งขึ้น การได้มีโอกาสแข่งขัน หรือเล่นกับคนที่ฝีมือดี ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการเสริมกระดูกนะครับ เวลาซ้อมหรือเล่นกับมือดีๆ จะต้องสังเกต ซึมซับเอาวิธีการเล่น แนวคิดหรือการวางแผนการเล่น เพื่อนำมาปรับปรุงการเล่นของเรา การขอแต้มต่อเยอะๆจะไม่ได้แคลเซี่ยมนะครับ แต่จะทำให้เป็นโรคกระดูกเปราะ อิอิอิอิ จากคุณ : พลภัทร - [ 31 ต.ค. 50 17:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ...การขอแต้มต่อเยอะๆจะไม่ได้แคลเซี่ยมนะครับ แต่จะทำให้เป็นโรคกระดูกเปราะ อิอิอิอิ ... ว๊า...ดักไว้ก่อนอย่างนี้ก็หมดสนุกเลยจิ คุณครูอ่ะ... จากคุณ : ผมชื่อต้น - [ 31 ต.ค. 50 18:15:21 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ขอบคุณสำหรับแคลเซี่ยมชั้นยอด อ่านจนซึมซับ ออกไปรับวันใหม่ที่ ลำลูกกา วันนี้ จึงมีโอกาสทำนิวโลว์ (โซ) ไว้ซะด้วย จากคุณ : ชื่นใจจัง (Leona) - [ 31 ต.ค. 50 23:31:30 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ...ตัวผมเองนั้นก็มักจะไปเสริมแคลเซี่ยมกับก๊วนเขี้ยวๆในพันทิปเราอยู่เสมอ โดยเฉพาะเช้าวันอาทิตย์ที่ทุ่ง ทบ. 1.... มักจะจ่ายค่าน้ำให้ท่านราชครู แม่ทัพ หรือท่านอืนๆอยู่เป็นเนืองนิจ.... ไม่มีการต่อ....และไม่ต่อใคร..... -เบอร์ดี้คูณสอง ทำให้ไม่ใช่แค่ออนตรงไหนก็ได้ ต้องพัฒนาการแอพโพรช ฝึกตีเหล็กให้แม่นทั้งระยะและทิศทาง... ที่สำคัญคือมันบังคับให้การพัตต์ของเราต้องเฉียบขาดขึ้น บทต้องทำก็ห้ามพลาด -หลุม9และ18เทอร์โบ ทำให้รู้จักเล่นแบบผ่อนแรง ประคองเกมส์ให้ถึงหลุมสำคัญ -ไม่มีแต้มต่อรอง เพื่อทำให้จิตใจเราแข็งแกร่ง สู้กับคนที่เก่งกว่าบ่อยๆ เราจะเก่งตามโดยอัตโนมัติขอเพียงแค่ช่างจดช่างจำ ช่างสังเกต ครูพักลักจำเอาสิ่งที่คิดว่าเราทำไม่ได้ แต่ทำไมเค้าทำได้ง่ายดายจัง ถ้ามีแต้มต่อเราอาจตีสบายเกินไป พาร์ไปกินพาร์เพราะเป็นหลุมต่อ ผมว่ามันไม่ได้อะไร นอกจากค่าน้ำเปล่าในซุ้ม แรกๆโดนรอบละ 7-8 หลังๆเริ่มลดลงมาบ้าง เหลือ3-4 แล้วแต่ใครจะเบอร์ดี้ที่หลุมเทอร์โบ....นานๆทีมีบวกมาบ้าง แต่แค่เสมอก็โดนผมถากถางแล้ว เพราะมือดีกว่าผมทั้งนั้น ไดร์ฟไกลกว่า เหล็กดีกว่า ชั้นเชิงการแก้ปัญหาดีกว่า..แถมยังหน้าตาดีกว่า... ..แต่สิ่งที่ผมได้คือ..ได้เรียนรู้ในวิธีการเล่นในแต่ละช็อต วิธีการแก้ปัญหา วิธีการเล่นลูกข้างกรีนของโคตรเซียนเกาจิ้งของแต่ละท่าน นับว่าคุ้มค่า -ท่านราชครู เล่นดูง่าย สบายๆ ไม่หวือหวาแต่น่าเบื่อ...1 แฟร์เวย์ 2 ออน พัตต์เบอร์ดี้ไม่ลงก็ออกพาร์ ชีวิตไม่เคยคิดจะแก้ปัญหาใดๆบ้างเลย....เหมือนขับรถบนโทลล์เวย์ เรียบตรงตลอด (แต่ต้องเก็บท่านไว้ยันสกินท่านแม่ทัพ) -พี่กัมซ์ซี่ แข็งแกร่ง ดุดัน  ตีไกลสุด แก้ปัญหาเก่ง เล่นทั้งลูกยากเป็นลูกง่ายราวกับเคี้ยวขนมของน้องเวกัส ชิพดี พัตต์ดี อ่านไลน์เก่ง สมาธิดี หน้าตาดี แค้ดดี้ขอเบอร์...ดูแล้ว..รอดยาก(หมายถึงเรานะ) -พี่เต้ ไทเกอร์ติงต๊อง ขึ้นสั้นดันยาว อดีตมือเยาวชนผู้ผันตัวเองมากลัวเมียตามคำบอกเล่าของพี่ม้ามหาชน.. ตีไกลมาก เหล็กแม่น วันไหนพัตต์ดีหาคนมาหยุดยาก ส่วนใหญ่จะเสียหายเพราะกลางคืนอยู่เที่ยวดึก ตื่นเช้าร่างกายไม่ไหว โดยเฉพาะพันทิปสัญจร ไม่เคยได้นอนเลย....ใครเจอให้รีบดีลไว้ -Gunner ผูกปีเล่นกับผมมาตลอด ตีไกลแน่นแต่หวือหวา ถ้าเป็นพาร์ทเนอร์กัน ผมมั่นใจว่าแพ้ยาก..ผมยังสงสัยอยู่ว่าพี่กันเนอร์คู่พี่วัชรากรแพ้ได้ไง เพราะคู่นี้เหมือนหยินหยาง พี่วัชรากร เหนียวโคตรๆ เนียน สมาธิดีมาก มีความตั้งใจ เสียช๊อตยากมาก แต่แพ้เยอะด้วย งง -พี่ดุ่ย เบรคมือ ฝีมือพัฒนาเร็วมาก ดูทรงไม่น่ากลัว ตีง่ายๆ ไม่ไกล แต่แน่นอน ตีตรงทุกอุปกรณ์ รอบละ 5-7 พาร์เป็นอย่างต่ำ เมื่อไหร่ตีไกลเป็นไฟล์ทAแน่นอน พักหลังมานี่กินผมตลอดเลยนะ...ระวังตัวไว้ -พี่วัลลภ ผู้พากเพียร(เปลี่ยนอุปกรณ์) ขยันซ้อมสุดๆ ผู้เป็นขวัญและกำลังใจของเพื่อน ทบ. เป็นผู้จัดก๊วน ทุกกติกามักจะพุ่งตรงไปเอาใจพี่วัลลภอยู่เสมอ ขอให้แกเล่นด้วยก็พอ ตีไกล ตีไกล อึมม ตีไกล นึกได้แค่นั้น และยังมีอีกหลายๆท่านที่กินผมไป นับไม่หวั่นไม่ไหว ....ท่านเหล่านี้แหละที่เป็นเหมือนครู เหมือนแคลเซี่ยมช่วยเสริมกระดูกกอล์ฟ และพัฒนาเกมส์การเล่นกอล์ฟของผมให้แกร่งขึ้น... ....ดังนั้นมาเริ่มต้นเสริมแคลเซี่ยมด้วยการเล่น chon's rule กันเถอะ... .....ยินดีต้อนรับครับพี่ทอม...... จากคุณ : chonfish - [ 1 พ.ย. 50 00:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 101 Deal ออกรอบวันไหนชวนด้วย... จากคุณ : พี่ทอมครับ (Pita) - [ 1 พ.ย. 50 09:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ...... จากคุณ : cobra(cobra) - [ 1 พ.ย. 50 10:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ผมก็ต้องโทษพี่หมอเช่นกันครับที่หมดแรงในช่วง 4 หลุมท้ายเหมียนกัล   ต้องโทษ.............เอาใครดีฟ๊ะ  อ้อ...เจ้าต๊ะ(nOnG TaZ')ตัวดีคนเดียวเลย เพราะอะไรหรออ???? ก็ตัวเองเล่นเยาวชนคนหนุ่ม บอกป๊าวันนี้ต๊ะใช้รถนะ ป๊าเดินเอา(ฝึกเอาไว้..เผื่อมีโอกาสไปเป็นแค็ดดี้ให้ต๊ะ)เออ..ไม่เป็นไร เห็นว่าเมื่อคืนกลับดึก...เลี้ยงรุ่น...มา ไม่พอแน่ะ....ป๊าเปลี่ยนไดฟ์เวอร์กันด้วยนะ...โอพระเจ้า..ไดฟ์เวอร์เจ้านะมันก้าน 70 กว่ากรัมเชียวนะ แถม D6 เข้าไปอีก รวมนน. 330 กรัม....สว.ตีไดฟ์เวอร์ขนาดนี้คงเห็นป๊ากินแต่หญ้าละมั่ง พี่หมอก็เห็น....ไดฟ์ครั้งแรก ลูกแว๊ปไปอาบน้ำทันทีเลย หลังจากนั้นพอจับทางได้ ผ่านไปสัก 10 หลุม สังขาร สว.เริ่มออกอาการ ไดฟ์ไปไหนไม่รู้ เฮ้อ โชคดีนะที่น้องชิตกับน้องจ้อนแห่งไทยกอล์ฟเฟอร์ออมมือไว้ ไม่อย่างนั้นคง จู๊นนย์ แต้มแน่ๆๆ ไม่เป็นไรน่าพี่หมอ ผมไม่ได้แบกพี่หมอสักกะหน่อย ไม่ได้พี่หมอผมก็แย่เหมือนกันแหละน่า แปะ แปะ เอียะ ได้เพื่อนไว้เล่นกอล์ฟเพิ่มสุขใจยิ่งกว่าครับ จากคุณ : Tu eagle - [ 1 พ.ย. 50 13:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 104 กระทู้นี้... ไม่ต้องการคำอธิบายใดๆให้มากความ... ทุกตัวอักษรมีค่า... ผมเซฟ 4F ของพี่เป๊ปซ์ไว้อ่านนานแล้ว... วันนี้พี่มาทบทวนความจำ พร้อมแถมแนวคิดใหม่ให้อีก... ชื่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก... ขอบพระคุณคับ... ขอเสริมน้องช่อนเล็กน้อย... เป็นเกร็ดประวัติศาสตร์ยุคแมสโสโปเตเมียละกัน อิอิ สมัยแรกๆ ผมโชคดีที่ถูก(ถีบ)ให้เข้ารับการเสริมแคลเซียม ตั้งแต่เริ่มพัฒนาฝีมือ... บ่อยครั้ง...ที่ถูกจัดก๊วนร่วมกับ พี่พล พี่เป๊ปซ์ และพี่หมอเอ ได้ซึมซับบรรยากาศ การวางแผนการเล่น การแก้ไข วิธีคิดในแต่ละช็อต และความกดดัน + อื่นๆอีกมากมาย... ผมเป็นคนที่ตีกอล์ฟไม่ไกล มักโดนเพื่อนๆในก๊วนทิ้งประจำ ... แต่คติประจำผมก็คือ ...คุณตีไกลผมไดร์ฟตรง... ประคองเกมส์ไม่ให้เสียรูป ให้เค้าระแวงเรา... พอถึงเวลาทำ ทำให้ได้ แค่นี้เกมส์ก็เปลี่ยนแล้ว... คิดถึงทุกๆคนเสมอนะคับ... ไว้จะหาโอกาสไปทานยาเสริมแคลเซียมอีก... จากคุณ : สกอร์เปี้ยน - [ 1 พ.ย. 50 15:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 105 "การได้มีโอกาสแข่งขัน หรือเล่นกับคนที่ฝีมือดี ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการเสริมกระดูกนะครับ" ได้อ่านประโยคนี้ของพี่พล แล้วมันจี๊ดเข้าหัวใจเลยค่ะ... แต่ก่อนเล่นกอล์ฟแบบเรื่อยๆ แต่พอได้มีโอกาสได้ตีก๊วนพี่พล เมื่อปลายปีที่แล้วที่วอยาจ เป็นศึกทีมกรุงเทพ VS ทีมโคราช แถมยังมี birdie hunter, Jane so cute เจ้าถิ่น เจ้าของตำนานหมุดแดง ด้วย ตั้งแต่วันนั้น..ทำให้การเล่นกอล์ฟของพู่เปลี่ยนไปเลยค่ะ มุ่งมั่น ตั้งใจมากขึ้น มีสมาธิมากขึ้น เด็ดเดี่ยวมากขึ้น แกร่งขึ้น ตีดีขึ้นด้วย แล้วก็ทำได้ในสิ่งที่คิดว่าเป็นไปได้ยากค่ะ ขอบคุณพี่พลที่ทำให้พบจุดเปลี่ยนของการเล่นกอล์ฟ ขอบคุณพี่ช่อนที่ทำให้รู้ว่าแคลเซี่ยมสำคัญขนาดไหน ขอบคุณพี่เป๊ปซ์ด้วยที่ให้ข้อคิดดีๆ ที่เอามาใช้กับกอล์ฟได้..แล้วก็สำคัญซะด้วย จากคุณ : ChompoozZ - [ 1 พ.ย. 50 18:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เป็นกระทู้ที่ดีจริงๆ นอกจากเก็บเข้าคลังกระทู้แล้ว ยังขออนุญาตเซฟไว้อ่านะคะ จากคุณ : หนมถ้วยฟู - [ 2 พ.ย. 50 17:55:47 ]