Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ผมมีเรื่องจะบอก.....

    เมื่อวานนี้ มีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับตัวเองมากมายเป็นเรื่องที่ต่อเนื่องกัน ซึ่งนำมาให้ผมต้องเข้ามาเขียนบอกกล่าวกันอย่างเป็นทางการ

    เมื่อค่ำวานนี้ ผมไปงานศพของมารดาของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งซึ่งผมและภรรยาคุ้นเคยเป็นอย่างดี ในงานศพ พระสงฆ์แสดงพระธรรมเทศนา และกล่าวยกย่องผู้ล่วงลับไป ตลอดเวลานั้น ผมนั่งสมาธิและแผ่เมตตาให้ผู้ล่วงลับตลอด แต่ไม่นึกว่าตัวเองจะเข้าสู่สมาธิได้จริงๆ

    ในช่วงหนึ่งของการเข้าสมาธินั้น บังเกิดสิ่งหนึ่งที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นความมห้ศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองคือ ปรากฏแสงสว่างจ้าขึ้น แสงนั้นสว่างมาก แต่นุ่มนวลไม่บาดตาอย่างที่เวลาเราเงยหน้ามองพระอาทิตย์ เมื่อแสงสว่างนั้นจางลง กลับปรากฏเป็นใบหน้าของผู้ล่วงลับ ยิ้มให้กับผม และบอกผมให้รับรู้ได้ว่า

    "ปล่อยวางบ้างเถิดนะ"

    ทันทีที่ภาพนั้นหายไป การแสดงพระธรรมเทศนาก็จบลง นั่นเป็นเรื่องแรก

    เรื่องที่สองคือ เมื่อวานนี้ตอนช่วงเช้า คุณย่าของผมจากไปสู่สุคติ หลังจากที่มีชิวิตอยู่ครบ 105 ปี ผมไม่ได้เสียใจ ตรงกันข้าม ผมรู้สึกดีใจที่ท่านจากไปสู่สุคติแล้ว เมื่อคืนนี้ หลังจากที่กลับจากงานศพตามที่กล่าวมาข้างต้น ผมนั่งสมาธิตามปกติ เป็นประจำอย่างที่เคยปฏิบัติ และแผ่เมตตาให้กับคุณย่าตลอด อุทิศผลบุญที่เกิดจากการภาวนาให้แก่คุณย่า แล้วเหตุการณ์ลักษณะเดียวกันก็เกิดขึ้นอีกคำรพหนึ่งคือ

    หลังจากที่แสงสว่างนั้นจางหายไป ใบหน้าของคุณย่าที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะคุณย่าเป็นคนเลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็กๆ คุณย่ายิ้มให้ผมอย่างใจดี และบอกกับผมว่า

    "ย่าไปแล้วนะ และให้ปล่อยวางเสียบ้าง"

    ทั้งสองเหตุการณ์นี้ ผมกลับมานั่งทบทวนดูอย่างละเอียด และพบว่า จิตของตัวเองไม่ได้วางเฉยจริงๆ แต่อย่างใด ในขณะที่บอกตัวเองว่า ให้วางใจเป็นกลางนั้น ผมกลับหลงไปอย่างไม่รู้ตัว มีความไม่พึงพอใจที่ซ่อนอยู่ลึกๆ โดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวเลย และนั่นนำไปสู่.....

    เรื่องราวที่ผมเอาไปเล่าให้ลูกสาวฟัง ก็เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องกอล์ฟนี้แหละ ผมมานึกได้ตอนนี้ว่า ขณะที่เล่านั้น นอกจากจะเล่าในส่วนที่เป็นความเห็นของตัวเองที่ไม่เห็นด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ผมยังใส่อารมณ์ในขณะที่เล่า ไม่ได้แสดงความเห็นอย่างเป็นกลางอย่างแท้จริง ซึ่งนำไปสู่.....

    เหตุการณ์ที่ลูกสาวนำเรื่องราวทั้งหมดที่ผมเล่า เอามาถ่ายทอดลงไปเป็นตัวหนังสือ ลงไปในกระทู้ของคุณวุ้นฯ ผมอ่านแล้ว ขอบอกว่า ตอนแรกรู้สึกดีใจ ภูมิใจที่ลูกสาวสามารถถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดที่ฟังมาได้ดี รวมถึงการใส่ความคิดเห็นส่วนตัวของตัวเขาเองลงไปด้วย ซึ่งอ่านแล้วยังนึกในใจว่า ลูกไม่หล่นไม่ไกลต้นเลย คือช่างกระทบกระเทียบนัก

    มาบัดนี้ ผมกลับรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง รู้สึกว่า สิ่งที่ผมเล่าให้ลูกสาวฟังนั้น มันกระทบกับบุคคลหลายคนเหลือเกิน ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ปฏิบัติจะพึงกระทำ ถ้าผมไม่เล่า เหตุการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด

    ผมบอกลูกสาวว่า ให้เข้าไปเขียนขอโทษซะ แต่ลูกสาวย้อนผมว่า "อย่าลืมนะพ่อ พ่อเป็นคนเล่าเอง หนูแค่ถ่ายทอดเท่านั้น" ผมมาตรองดูก็รู้ว่าจริง ผมไม่ควรเก็บเอาความไม่พึงใจส่วนตัวไปพูดให้ใครๆ ฟังเลย มันไม่ถูกต้อง คือ ไม่ว่าอะไรจะเป็นอย่างไร เมื่อตัวเองตั้งใจว่า จะไม่เกี่ยวข้อง ก็ควรจะไม่เกี่ยวข้องให้ตลอด ไม่ใช่นึกอย่างแต่ทำอีกอย่าง ผมควรอยู่เฉยๆ ไม่ควรวิพากษ์ วิจารณ์ใดๆ ทั้งสิ้น แถมยังเอาไปถ่ายทอดให้กับลูกสาวตัวเองฟังซะอีก มันเหมือนการสอนลูกให้ทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องอยู่กลายๆ นั่นเอง

    ผมจึงควรจะเป็นคนที่เข้ามาเขียนคำขอโทษโดยตรงต่อ คุณพลภัทร คุณวุ้นฯ คุณจุ๊ รวมถึงบุคคลท่านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง และขอโทษป๋าชช. คุณต้น กะจะดัง ด้วยเพราะผมเป็นต้นเหตุแท้ๆ ที่อาจจะพาให้เกิดความขุ่นข้องหมองใจกันไปใหญ่โต

    ขอได้รับคำขอโทษของผมด้วย


    ขอบคุณครับ


    ทองประกาย

    จากคุณ : thongprakai - [ 23 พ.ย. 50 12:22:27 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom