PANTIP.COM : S6712584 ครายรู้ประวัติ หรือ ร^hจัก อาวุธที่ชื่อ"คมแฝก" บ้าง? (ด่วนค่ะ!) [ศิลปะการต่อสู้]

ความคิดเห็นที่ 32

สวัสดีครับ เท่าที่ผมได้ยินได้ฟังมา ต้นกำเนิดของไม้ คมแฟก อยู่ในสมัย รัตน์โกสิน จาก ย่าน
พาหุรัด ในกรุงเทพ ในสมัยที่มีชาวอินเดีย ทำหน้าที่เป็นยาม ตามตรอกซอยในยามค่ำคืน นี่เอง
ครับ ลักษณะของไม้คมแฟก ลอกเลียนมาจากอาวุธติดตัว ตะบอง (กระบอง) ของตำรวจวังหลวง
(ดูคล้ายคลึงจาก ตะบอง ของยักษ์วัดโพธิ์ วัดแจ้ง) และ สันนิฐานกันว่า ต้นกำเนิดของการใช้
ตะบอง มาจากรูปปั้นยักษ์เฝ้าประตู ที่ได้รับมาจากจีน อีกทีหนึ่ง (มีเพลงเก่า ๆ ระหว่าง ยักษ์วัด
แจ้ง กับยักษ์วัดโพธิ์ บางคนรุ่น ๕๐ คงเคยได้ยิน)

แขกยาม ใช้ไม้คมแฟก เป็นเครื่องใช้สำหรับ ขับไล่ขโมยขึ้นบ้าน หรือ สุนัขเข้าหาของกินผิดที่
(ของเก็บตามตลาด ฯลฯ) รวมทั้ง ใช้ตีแผ่นโลหะ บอกเวลา ที่แขวนอยู่ตามจุดต่าง ๆ ในตรอก
ซอย ในย่านที่มีแผ่นโลหะแขวนก็จะถือว่าเป็นแหล่งมีความเจริญ (มีผู้ตรวจตรา และ บอกเวลา)
แต่เดิมผู้ที่เป็นยาม เป็นชาวอินเดีย (แขก) ที่เป็นผู้ตรวจตราชุมชนในย่านพักอาศัย ของพ่อค้า
ชาวอินเดีย (ย่านพาหุรัด) มาก่อน ในด้านกฎหมาย ไม้คมแฟก ไม่ถือว่าเป็นอาวุธ จึงไม่มีการ
ต้องห้าม การพกติดตัว หรือ การใช้ ในสมัยนั้น ในย่านชุมชนไทย (ตรอกซอย) โดยเฉพาะวัยรุ่น
ต่างนำเอา ไม้คมแฟก มาเป็นอาวุธป้องกันตัว ฯลฯ ในรูปของเครื่องใช้ ที่ไม่ผิดกฎหมาย มาใช้
อันเป็นต้นเหตุที่ ไม้คมแฟก กรายเป็นเครื่องหมาย ที่เรียกว่า ..อาวุธนักเลง.. ขึ้นมา สมรรถภาพ
ของไม้คมแฟก จากรูปลักษณะและปรากฎการณ์ เป็นสิ่งที่สามารถทำให้ถึงกับพิการ หรือ เสีย
ชีวิต อันหมายถึง ผิดกฎหมายอาญา อันเป็นเหตุให้ การเป็นเจ้าของ พกติดตัว และการใช้ ปกปิด
เป็นความลับเฉพาะกลุ่ม กันขึ้นมา นับแต่จุดนี้ ผู้มีไม้คมแฟก ก็กรายเป็นเสมือนกับ ใบรับรองการ
เป็น นักเลง ของตน และตราบใดที่ไม่มีหลักฐานการใช้ ก็ไม่ใช่อาวุธ หรือสิ่งห้ามตามกฎหมาย
นั่นเอง อันก็เป็นเหตุให้ ไม้คมแฟก ที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน ส่วนใหญ่ เป็นเสมือน ..ดาบ.. ที่ไม่มี
การใช้ จากจุดประสงศ์เดิม เพียงแต่เป็น หลักฐาน ของการบังเกิด (ไม่มีร่องรอยการใช้) และ
จุดหลงใหล ในด้านสะสมของเก่า ตามคำเล่าลือ เท่านั้น

แต่เดิมชือที่เรียกว่า ไม้คมแฟก คือ การเรียกตามสภาพ ไม้เหลี่ยมขนมเปียกปูน (หลายคม หรือ
หลายมุม) แยกจาก ตะบอง หรือ สาก ที่เป็น ลักษณะกลม มุมแป้นตรงข้าม คือคมแฟก ที่ใช้
สำหรับ ตีโลหะ (แผ่นเหล็ก) ให้มีเสียงแหลมแน่นมีกังวาลน้อย ทำให้ผู้ได้ยินสามารถแยก ช่วง
ยามได้ชัดเจน สำหรับ ไม้ที่ใช้ เป็นไม้แข็งที่หาได้ในกรุงเทพ ฯ สำหรับใช้ปลูกบ้าน ที่มีชื่อเรียก
ว่า ..ไม้แดง.. ส่วนด้าม จะมีรูลอด สำหรับสอดสายเชือก ที่มาจาก เสี้ยวผ้าดิบถัก เช่นเดียวกัน
กับถักผมเปียอินเดีย (ถักสามสาย) และปลายทั้งสองขมวดปุ่มตาย ส่วนในสมัย ที่ไม้คมแฟก
แพร่หลาย กรายเป็น อาวุธนักเลง ในภาคพื้นต่าง ๆ ทำให้รูปลักษณะ และ ไม้ เปลื่ยนแปลงไป
ตามนิยาม ในกลุ่มชนนั้น ๆ ขึ้นมา ในเมื่อ ไม่มีการใช้จริง สิ่งที่คงอยู่ ก็คือ การผลิต ไม้คมแฟก
ตามความรู้สึกเข้าใจ ถึงสมรรถภาพการใช้ ของผู้ผลิต เช่นเดียวกับ การพบเห็น ดาบสวยงามใน
อดีต ที่ไม่มีร่องรอยการใช้ สำหรับสะสมและนิยามประสิทธิภาพการใช้ นั่นเองแหละ ครับ

วิธีใช้ ไม้คมแฟก ที่มีการฝึกสอน ตามสำนักดาบบางสำนัก เป็นเพียงการประยุกต์ วิธีใช้ไม้คม
แฝกแทน ดาบ ในสมัยหลัง อันหมายถึงว่า ไม้คมแฟกสามารถใช้เป็นอาวุธชั่วคราว แต่ไม่นับ
ว่า เป็นอาวุธชนิดหนึ่งที่ใช้สำหรับต่อสู้ ครับ การเรียก ไม้คมแฟก ว่าเป็นอาวุธนักเลง มีการใช้
จริง น้อยกว่าคำเล่าลือที่มาจาก นิยามสืบทอด ผลประโยชน์การใช้ในปัจจุบัน เฉพาะผู้สนใจ
สะสม ศิลป์รูปทรง และ ประวัตินักเลงในอดีต ครับ สาเหตุที่ผม ไม่ให้ความเห็นแต่ต้น มาจาก
ความหวัง ที่อาจได้รับ คห จากผู้รู้อื่น ๆ อันผมหมายถึง สำนักดาบ ในแนวสาย กระบี่กระบอง
ที่มีการฝึกสอน ไม้คมแฟก มาหลายยุคสมัย อันอาจเป็นเนื้อหา ความรู้ที่ผิดกับที่ผมรู้ทราบมา
นั่นเอง ครับ ผมจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะได้รับ ความรู้ใหม่ ที่แตกต่าง และ มีความน่าเชื่อถือ
กว่า หรือสามารถปรับปรุงแก้ใข คห ของผม ครับ

จากคุณ : พลายทมิฬ - [ วันเข้าพรรษา 19:36:55 ]