ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้นี้ทำข้อมูลเตรียมไว้ล่วงหน้าหลายวัน  ก่อนวันวานที่มีข่าวเฮียเป็นกุนซือทีมชาติ  ตั้งใจให้เป็นกระทู้วันเกิด ตอนนี้เอาเป็นว่า  ให้เป็นกระทู้วันเกิด  ควบ เปิดปูมประวัติเฮ้ดโคชคนใหม่ของทีมชาติอาร์เจนตินา ก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:44:05 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อปี 2000  มาราโดนาได้เขียนอัตชีวประวัติ  ขณะใช้ชีวิตในคิวบานาน 4 ปี  เพื่อบำบัดเลิกโคเคน  เจ้าตัวบอกว่าหากเขาไม่เข้มแข็งพอ  เกิดพ่ายแพ้ถึงขั้นเอาชีวิตไม่รอด  (เพราะสภาพร่างกายในตอนนั้นแย่มากแล้ว)  เขาอยากให้ลูกสาวสองคนได้รู้ว่าพ่อเป็นมาอย่างไร  พวกแฟน ๆ ก็เลยได้อานิสงส์  ได้รู้จักความเป็นมาราโดนาในด้านที่สื่อไม่เคยเขียนถึง  ก็เพราะไม่รู้  เนื่องจากเจ้าตัวไม่เคยบอกและไม่เคยคิดจะบอก  ได้รู้ถึงหัวจิตหัวใจ  และห้วงความคิดหลายอย่างของดิเอโก มาราโดนา   ขอตัดบางส่วนจากหนังสืออัตชีวประวัติ “เอล ดิเอโก” ที่ได้แปลเอาไว้มาให้อ่าน   คนอื่นเขียนถึงเขามาก็เยอะ  มาลองฟังเขาเล่าเอง   ** จุดเริ่มต้น **  ของชีวิตเด็กผู้ชายยากจนคนหนึ่ง  ที่จะโตขึ้นมาเป็นคนที่ทั้งโลกรู้จัก บางครั้งผมคิดว่าชีวิตทั้งชีวิตของผมถูกบันทึกไว้บนแผ่นฟิล์ม  มันคือเรื่องราวที่ถูกตีพิมพ์ออกมา  แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย  ไม่ใช่แม้แต่น้อย  มีหลายสิ่งที่อยู่ในหัวใจของผมแต่เพียงผู้เดียว – สิ่งที่ไม่มีใครรู้  ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะเล่าทุกอย่าง  ถึงผมจะเคยพูดอะไรไว้มาก  แต่ผมคิดว่าผมไม่เคยพูดสิ่งสำคัญ ... สิ่งที่สำคัญที่สุด ในยามราตรีของกรุงฮาวานา  ผมลิ้มรสมวนซิการ์คิวบาและเริ่มนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด  การมองย้อนอดีตขณะคุณแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจนั้นเป็นสิ่งสุขใจ  ถึงคุณจะเคยทำผิดพลาดมามากมาย  คุณก็ไม่เสียใจแม้แต่น้อย  เพราะการไต่เต้าขึ้นมาจากจุดต่ำต้อยที่สุด  คุณรู้แก่ใจว่าทุกสิ่งที่คุณเคยทำ  กำลังทำ  หรือจะทำในอนาคต  เกิดจากการดิ้นรนต่อสู้ของคุณเอง คุณรู้ไหมว่าผมมาจากไหน  คุณรู้ไหมว่าเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นอย่างไร แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:46:51 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมอยากเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่ผมจำความได้  ผมแค่ไม่รู้ว่าจะเล่นตรงไหนหรือเล่นยังไง  ผมไม่รู้เลย  ผมเริ่มโดยเล่นเป็นตัวรับ  ผมเคยชอบและยังชอบที่จะเล่นเป็นตัวลิเบโร  แม้ในขณะที่หมอห้ามผมจับต้องลูกฟุตบอลเพราะกลัวหัวใจของผมจะระเบิดตูม  เวลาคุณเป็นตัวลิเบโร คุณเห็นทุกอย่างจากข้างหลังสุด  สนามทั้งสนามอยู่เบื้องหน้าคุณ  คุณได้บอลและบอกว่าไปทางนี้ดีกว่า  หากมองอีกมุมหนึ่ง  คุณคือคนที่บงการเกมทั้งหมด  แต่เมื่อเริ่มแรก ... ลิเบโรคืออะไรผมไม่รู้จัก  ผมแค่อยากวิ่งไล่ลูกบอล  ผมอยากได้บอล  อยากเตะบอล  เวลาผมเล่นฟุตบอล  ผมรู้สึกสงบใจอย่างบอกไม่ถูก  ความสงบอิ่มเอิบใจที่ไม่เคยแปรเปลี่ยนนี้อยู่กับผมมาจนถึงปัจจุบัน  ส่งลูกฟุตบอลให้ผมและผมจะสนุกของผม  ผมจะไม่ให้ใครแย่งมันไปง่าย ๆ  ผมจะสู้  ผมจะโหยหาชัยชนะและผมจะอยากเล่นให้ดี  ส่งลูกฟุตบอลมาเลยและปล่อยผมทำสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุด – มันจะเป็นที่ไหนก็ได้  ผมไม่เถียงว่าคนดูมีส่วนสำคัญ  พวกเขาคือผู้ปลุกเร้าคุณ  แต่คนดูไม่ได้อยู่บนสนามกับคุณ  ความสนุกอยู่ตรงนี้แหละ – ที่กลางสนามหญ้ากับลูกฟุตบอล  มันคือสิ่งที่ผมทำมาตลอดไม่ว่าจะที่เวมบลีย์หรือมาราคานา  ท่ามกลางสายตาของคนหลายร้อยหลายพัน  และเราก็ทำอย่างนี้ในฟอริโต วิลลา ฟอริโตเป็นย่านคนยากจนชานกรุงบัวโนส ไอเรส  ที่ที่ผมลืมตาดูโลกและเติบโตขึ้นมา  ผมเกิดในฟอริโตเมื่อ 30 ตุลาคม 1960  ลูกคนที่ห้าของพ่อแม่และเป็นลูกชายคนแรก  เด็กตัวเล็กมีผมหยิกหนา  ผมจึงมีชื่อเล่นว่า – เปลูซา – หรือเปลู  พ่อแม่ของผมเป็นพวกขายแรงงานมีรายได้น้อย  ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ผมต้องเข้าพิธีจุ่มศีล  แม่ของผมขอเพียงน้อยนิดจากพระผู้เป็นเจ้า  ท่านขอให้ผม “เติบโตขึ้นมามีสุขภาพแข็งแรงและเป็นคนดี”  นี่คือความใฝ่ฝันที่แม่มีให้ผม จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:20:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถึงผมจะบรรยายถึงฟอริโตได้ด้วยคำสั้น ๆ ว่า ‘ดิ้นรน’  แต่ความทรงจำในวัยเด็กของผมเปี่ยมไปด้วยความสุข  ชีวิตในฟอริโต ... ถ้าคนมีอะไรให้กิน  เขาจะกิน  ถ้าไม่มีอะไรให้กิน  เขาก็ไม่กิน  ผมจำได้ว่าหน้าหนาวนั้นหนาวสั่นและหน้าร้อนก็ร้อนจัด  บ้านของเรามีสามห้อง  สร้างด้วยวัสดุแข็งซึ่งถือว่าเป็นสิ่งหรูมาก  คุณเดินผ่านประตูรั้วเป็นตะแกรงลวดมาเจอเฉลียงเป็นลานดินก่อนถึงตัวบ้าน  บ้านมีห้องส่วนกลางที่เราใช้ทำอาหาร  ใช้เป็นที่กิน  ที่ทำการบ้าน  เราทำทุกอย่างในห้องนี้  และห้องนอนอีกสองห้อง  ห้องขวามือเป็นของพ่อแม่ผม  ส่วนห้องซ้ายมือที่ใหญ่ไม่เกินสองตารางเมตรเป็นของพวกเราเด็กแปดคน  เราจะเดินหลบน้ำที่รั่วลงมาเวลาฝนตก  คุณเปียกปอนอยู่ในบ้านมากกว่านอกบ้าน  อ่างล้างหน้านั้นไม่ต้องพูดถึง  เราไม่มีน้ำประปาใช้ในบ้าน  ผมเริ่มเพาะกายด้วยวิธีนี้  เราจะแบกถังน้ำมันเปล่าขนาดยี่สิบลิตรไปรองน้ำจากก๊อกข้างถนนที่มีเพียงก๊อกเดียวให้แม่เอาไว้ใช้ซักผ้า  ล้างจาน  ทำอาหาร  ทำทุกอย่าง  รวมถึงอาบน้ำ  เราใช้กระป๋องตักน้ำขึ้นมาล้างหน้า  ล้างรักแร้  ล้างของลับ  ล้างซอกนิ้วมือ  การสระผมจะยุ่งยากขึ้นอีกนิด  และถ้าไม่สระผมในหน้าหนาวได้ก็จะดี เรื่องของเรื่องคือเราไม่มีอะไรให้ทำมากนักเพื่อหาความสนุก  แต่ผมมีลูกฟุตบอล  ฟุตบอลลูกแรกของผมเป็นของขวัญเยี่ยมยอดที่สุดที่ผมเคยได้รับในชีวิต  เบโตญาติของผมเป็นคนให้  มันเป็นลูกฟุตบอลทำด้วยหนังแท้เกรดเอ  ผมอายุสามขวบและผมนอนหลับโดยกอดมันไว้แนบอกทั้งคืน จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมดูนักฟุตบอลทุกคนและผมจำใส่ใจ  ขณะเดียวกันลอส เซบอลลิตัสชนะทุกทีมที่แข่งกับเรา  เราชนะรวด 136 นัด  ผมจดทุกอย่างโดยละเอียดลงสมุดโน้ตที่ฟรานซิสกับดอน ยาโยให้ผม  เคลาเดียภรรยาของผมยังเก็บมันไว้เหมือนเป็นสมบัติล้ำค่า  ถ้านับรวมประตูทั้งหมดที่ผมยิงได้ในช่วงนั้นด้วยละก็  ผมจะยิงประตูได้มากกว่าเปเล!  มันไม่มีบันทึกไว้  แต่ผมรู้ว่าผมยิงประตูเหล่านั้น  เราเดินทางดั้นด้นไปทุกที่เพื่อแข่งขัน  เราเป็นทีมที่เยี่ยมยอดและผมเริ่มเป็นนักฟุตบอลในตอนนั้นเอง  สิ่งที่เราทำในฟอริโตคือแค่วิ่งไล่กวดลูกฟุตบอล คนที่ไปดูอาร์เจนตินอสจะรู้จักผมดี – แต่ไม่ใช่รู้จักชื่อ  มีอยู่วันหนึ่งตอนผมไปเป็นเด็กเก็บบอลให้เกมดิวิชั่นหนึ่ง  ฟรานซิสเกิดหัวใสส่งบอลให้ผมโชว์ทักษะขณะพักครึ่งเวลา  ผมรับบอลมาและเริ่มเล่นกับมันเหมือนทุกครั้ง  ผมเดาะด้วยหน้าเท้าขึ้นมาต้นขา  ส่งกลับลงไปส้นเท้า  ดีดขึ้นมาที่ศีรษะกลับลงไปที่ไหล่  และทำซ้ำไปเรื่อย  ฟรานซิสค่อย ๆ เดินนำผมออกไปกลางสนาม  ผมเริ่มเขินเพราะเด็กอื่นตามผมออกมาไม่ได้และผมเห็นว่าคนดูกำลังจ้องมอง  พวกเขาเริ่มปรบมือ  และการโชว์เดี่ยวของผมกลายมาเป็นรายการประจำ  ความรู้สึกประทับใจที่สุดคือในเกมอาร์เจนตินอส–โบคาเมื่อปี 1970 ที่สนามของเวเลซ  ทีมเด็กของเราเล่นกับลูกบอลพิการมาทั้งอาทิตย์  ดังนั้นพอเราเห็นลูกฟุตบอลพินทิเยอร์ที่ใช้เล่นในเกมดิวิชั่นหนึ่ง  ดวงตาเล็ก ๆ ของพวกเราลุกวาว ... เราจะออกไปเตะบอลเล่นทุกครั้งขณะพักครึ่งเวลา  มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเตะจากนอกกรอบเขตโทษ  มันตกพื้นเด้งไปโดนศีรษะของดอน ยาโยที่ยืนอยู่อีกฝั่งของประตู  คนดูบางกลุ่มเห็นและเริ่มหัวเราะ  ผมเลยเริ่มโชว์ทักษะ ... แต๊ก แต๊ก แต๊ก แต๊ก  ... คนดูปรบมือให้จังหวะ  นักฟุตบอลทะยอยกลับลงสนาม  กรรมการตามลงมา  แต่คนดูเริ่มตะโกน  Que – se, que – se, que – se, que – se!  (ให้เขาอยู่ต่อ  ให้เขาอยู่ต่อ!)  มันเป็นเสียงร้องตะโกนของคนดูทั้งสนาม  ไม่ใช่แค่แฟนอาร์เจนตินอส  แฟนโบคาก็ตะโกน ... ด้วยเสียงที่ดังกว่า  นี่คือหนึ่งในความทรงจำอันแสนสุขของผมที่มีต่อแฟนโบคา  ผมคิดว่านี่คือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกที่ผมมีต่อโบคา  และมันยังอยู่ในใจของผมมาจนทุกวันนี้  ผมรู้ว่าสักวันหนึ่ง  เราจะได้ล่มหัวจมท้ายด้วยกัน จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมชอบโม่แข้งเอาชนะริเวอร์ เพลทมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว  มีสามเกมที่ผมจำได้ดี  เกมที่ชนะ 3 – 2 ในทัวร์นาเมนต์สี่เส้าที่ยังมีอูรากันกับออล บอยส์  และอีกเกมที่เราชนะ 7 – 1  แต่เกมยอดเยี่ยมที่สุดคือ 5 – 4 ในการแข่งชิงแชมป์เอวิตาปี 1973  ถ้าจะให้ผมนึกย้อนถึงต้นฉบับสุดยอดประตูที่ผมยิงอังกฤษ  ผมทำมันในเกมนี้แหละ  ผมลากบอลหลบเด็กเจ็ดคนก่อนจะซัดเข้าไป  ผมฉีดยาพวกเขา นอกจากนั้นผมยังยิงต้นฉบับของอีกประตูหนึ่งเมื่อสมัยผมอยู่ลอส เซบอลลิตัส ... หัตถ์พระเจ้าไงล่ะ  ผมทำประตูโดยใช้มือช่วย  คู่แข่งเห็นและกรูเข้าไปรุมประท้วงกรรมการทันที  ท้ายสุดแล้วกรรมการให้มันเป็นประตูและนรกแทบแตก  ผมก็รู้ว่ามันผิด  แต่การนั่งถกเถียงถึงมันนั้นเรื่องหนึ่ง  มันคืออีกเรื่องหนึ่งเลยเวลาคุณต้องตัดสินใจในเสี้ยววินาที  คุณโดดขึ้นหาบอลและมือของคุณเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติ  ผมไม่เคยลืมกรรมการคนหนึ่งที่ไม่ให้แฮนด์บอลของผมเป็นประตูในเกมกับเวเลซ  มันคือหลายปีหลังจากลอส เซบอลลิตัสและหลายปีก่อนเม็กซิโก 86  เขาบอกไม่ให้ผมทำอย่างนี้อีก  ผมขอบคุณเขาแต่ก็บอกเขาว่าผมให้สัญญาอะไรไม่ได้  ผมไม่รู้ว่าเขาลิงโลดดีใจหรือไม่ในวันที่เราชนะอังกฤษ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากสำหรับผม  ลอส เซบอลลิตัสเป็นแชมป์ดิวิชั่นเก้าในปี 1974  ผมอายุสิบสี่และปีต่อมาผมขึ้นไปเล่นดิวิชั่นแปดกับทีมเดิม  พอเรานำเป็นจ่าฝูงอยู่สิบแต้ม  ผมก็ได้ขึ้นไปเล่นดิวิชั่นเจ็ด  ผมเล่นสองเกมในดิวิชั่นเจ็ดและขึ้นไปดิวิชั่นห้า  แค่สี่นัดและทะยานขึ้นไปสามทันที  ผมเจอลอส เอนเดสในเกมเปิดตัวและผมยิงไปหนึ่งประตู  อีกสองนัดแล้วก็เปรี้ยง ... ขึ้นทีมชุดใหญ่ในปี 1976 ตอนนั้นอายุผมยังไม่สิบหกเต็ม  ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นภายในเวลาสองปีครึ่ง เราแพ้ในเกมเปิดบริสุทธิ์ของผมแต่ผมอายุแค่สิบห้า  นั่นคือวันเริ่มต้นของประวัติศาสตร์อันงดงามและยาวนานของผมกับอาร์เจนตินอส  ประวัติศาสตร์อันลืมไม่ลง  ผมมักจะพูดตามความรู้สึกในเกมฟุตบอลว่าวันนั้นมือของผมสัมผัสถึงท้องฟ้า  ผมรู้ว่ากำลังจะมีสิ่งสำคัญมากเกิดขึ้นในชีวิตของผม จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเริ่มเป็นที่สนใจ  หนังสือพิมพ์ขอสัมภาษณ์ผม  ผู้สื่อข่าวเขียนถึงผม  ผมจำข่าวพาดหัวข่าวหนึ่งได้เป็นอย่างดีเพราะมันบอกชัดเจนถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับผมในขณะนั้น  มันเขียนว่า – ‘ในวัยที่เด็กส่วนใหญ่ได้ยินแต่เรื่องเล่าขาน  เขาได้ยินแต่เสียงปรบมือ’  ผมก้าวขึ้นมาจากฟอริโต  สู่หน้านิตยสาร  ข่าวหนังสือพิมพ์  ทีวี  วิทยุ ... มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว  ผมเคยประหม่ามากเวลาให้สัมภาษณ์  ผมไม่เชื่อคำพูดที่เขาเขียนเยินยอผม  ผมไม่รู้สึกว่าผมเป็นคนพิเศษและผมจะเล่าเรื่องเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก  ผมเกิดที่ไหน  ชีวิตผมเป็นยังไง  ใครคือนักฟุตบอลคนโปรดของผม  ผมต้องโตเร็วเกินไป  ผมต้องรับรู้ถึงความอิจฉาของผู้อื่นและผมไม่เข้าใจมัน  ผมจะขังตัวเองอยู่ในห้องของผมแล้วร้องไห้  ผมต้องโตเป็นผู้ใหญ่เกินวัย  ผมเริ่มต้องระมัดระวังในสิ่งที่ผมพูดและมันไม่ใช่เรื่องง่าย  ตอนนั้นไม่มีใครนึกถึงสิ่งที่ผมต้องทนมาจนทุกวันนี้  เหตุการณ์หลายอย่างถาโถมเข้ามาผมจนรับไม่ทัน  มันเป็นโลกที่แปลกใหม่และมันมาอย่างฉับพลัน  ผมตระหนักว่าความพยายามและความเสียสละอันใหญ่หลวงของผมได้ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง  ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว  แต่มันรวมถึงครอบครัวของผมด้วย  วันเวลาบนรถเมล์ที่พ่อกับผมพูดคุยปรารภถึงความใฝ่ฝันของเราได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว  ตอนนี้มันเป็นไปได้ที่ผมจะจอดรถของผมที่หน้าประตูบ้าน  แม้แต่ความฝันที่ผมมีมานานในการเล่นให้ประเทศชาติของผมก็มาถึงอย่างรวดเร็ว  ทั้งที่ผมเล่นไปแค่สิบเอ็ดนัดในดิวิชั่นหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:56:27 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:22:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม  ต้นปี 1977 หลังจากเกมแรกกับอาร์เจนตินอสของผมผ่านไปไม่ถึงสามเดือน   ผมถูกเรียกติดทีมชาติชุดเล็กและได้ลงฝึกซ้อมกับทีมชาติชุดใหญ่  ดอน เออร์เนสโต ดูชินิคือคนที่เรียกผมไปร่วมทีม  เขาคือกูรู  บรมครูผู้เก่งกาจ  เราลงซ้อมกับทีมชาติชุดใหญ่  ลับแข้งกับนักฟุตบอลชื่อดังอย่างดาเนียล ปาซซาเรลลา, เรเน โอซิมัน, มาริโอ เคมเปส ... นรกสั่งมาเกิดทั้งนั้น!  เซซาร์ หลุยส์ ‘เอล ฟลาโก’ เมนอตติ  ผู้จัดการทีมชาติในขณะนั้นเห็นผมเล่นในเกมเหล่านี้ ผมคงเล่นได้ดีมากในระหว่างฝึกซ้อมเพราะเอล ฟลาโกเรียกผมไปคุยด้วย  คำพูดทุกคำของเขาดังก้องอยู่ในหัวของผม  มันเป็นประสบการณ์ที่แทบจะศักดิ์สิทธิ์  เอล ฟลาโกคือพระเจ้า – และเขากำลังยืนพูดกับผมสองต่อสอง  เขาบอกผมจะได้เล่นในนัดกระชับมิตรกับฮังการี  ผมจะได้เปิดตัวกับทีมชาติชุดใหญ่ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:23:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แชมเปี้ยนแรกกับอาร์เจนตินา ผู้คนจะจำเราได้อีกเมื่ออาร์เจนตินา ’78 ผ่านพ้นไป  อาร์เจนตินาได้เป็นแชมป์ฟุตบอลโลกเป็นครั้งแรก  และเมนอตติหันมาสนใจทีมชาติชุดเล็กหลังการฉลองชัยชนะสิ้นสุดลง  เขาตั้งเป้าเตรียมฝึกซ้อมพวกเราไปแข่งฟุตบอลโลกรุ่นเยาวชนครั้งที่หนึ่ง  จัดที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 1979  ทีมชาติรุ่นเล็กอันสุดยอดของเราถูกคัดเลือกโดยบรมครูดูชินิ  ... เราเดินทางทั่วประเทศเพื่อลับแข้งกับทีมยักษ์ใหญ่  ทีมของเรายิงกระจาย  เรียกคนดูได้แน่นสนาม  พวกเราเอาจริง เอล ฟลาโกสัญญาว่าเขาจะอยู่กับทีมเยาวชนของเราตั้งแต่ต้นจนจบ  และเขารักษาคำมั่นสัญญานั้น  เขาไปมอนเตวิดิโอกับเราในการแข่งทัวร์นาเมนต์ที่หินมาก  เราผ่านเข้ารอบสุดท้ายไปชิงแชมป์ฟุตบอลโลกรุ่นเยาวชนกันที่นี่  ผมภูมิใจมากที่ได้อยู่ในทีมของเมนอตติ  เขาคือผู้สร้างทีม  เขาคือผู้ที่ฝังลึกความคิดในหัวของพวกเราว่าการแค่ฝันอยากเป็นแชมป์นั้นไม่มีประโยชน์ ชาวญี่ปุ่นอ้าแขนต้อนรับเราอย่างอบอุ่นในฤดูร้อนของปี 1979 พวกเขาชอบเรา   เราชนะทุกทีมในสายของเราอย่างง่ายดาย เราเล่นได้เยี่ยมยอดและด้วยลีลาอันงดงาม ผมคือกัปตันทีมและผมรักมันเลย  ทุกครั้งที่ผมโทรศัพท์หาเคลาเดีย  เธอบอกว่าแขนขวาของผมดูสูงขึ้นเวลาผมสวมปลอกแขนกัปตัน  เธอบอกให้ผมคอยยกมันไว้  เธอเรียกผมว่า ‘ท่านกัปตันผู้ยิ่งใหญ่’ ในรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลกรุ่นเยาวชนของฟีฟาโคคา-โคลาครั้งที่หนึ่งอันลืมไม่ลง  เมื่อวันที่ 7 กันยายน 1979  ผมบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดลงในไดอารี่เดินทางของผม ผมไม่คิดแม้แต่น้อยในครึ่งแรกว่าพวกเขาจะยิงเราได้   ถึงเราจะไม่ค่อยบุกเข้าไปในแดนของโซเวียต  แต่ทุกครั้งที่เราบุกเข้าไปในฝั่งของเขา เราจะเล่นได้เหนือกว่า  ตอนที่พวกเขายิงประตูได้ในครึ่งหลัง  เราเป๋ไปห้าหกนาที  ผมเริ่มนึกถึงเกมกับอุรุกวัยตอนที่เรายิงเท่าไหร่ก็ไม่เข้าไม่ว่าจะตะบันเข้าไปสักกี่ครั้ง  เรายิงในกรอบหกหลาและบอลชนหัวเข่าผู้รักษาประตู  มันไม่น่าเชื่อ!  แต่สิ่งสำคัญคือเราไม่ถอดใจ  มันเป็นเกมที่ไม่ค่อยมีการทำฟาว์ลรุนแรง  นั่นเป็นเพราะพวกโซเวียตมั่นใจมากในความแข็งแกร่งของพวกเขา  ทุกครั้งที่โซเวียตไล่แย่งบอล  พวกเขาจะทำอย่างสุขุมและด้วยน้ำใจนักกีฬา เราเล่นกันต่อไปโดยไม่เสียศูนย์  ไม่ลนลานเปิดบอลยาว  เราพยายามงัดทักษะของเราออกมาใช้และมันช่วยเราไว้  เราไม่เล่นรุนแรง  เราทำทุกอย่างอย่างง่าย ๆ และชัดเจน  เราตีเสมอด้วยประตูของอัลเวสจากลูกจุดโทษ  ผมรู้ในตอนนั้นว่าเราชนะแน่  ผมมั่นใจ  พวกเราไม่เคยสูญเสียความมั่นใจแม้แต่ตอนที่เราตามหลังอยู่ 1 – 0 และหลังจากเราตีเสมอได้แล้ว  ผมรู้ทันทีว่าถ้าเราเล่นกันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ถ้วยจะเป็นของเราแน่ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่กี่นาที  เริ่มด้วยเอล ปาเลโด ดิแอซยิงประตู  ตามด้วยผมยิงฟรีคิก  ผมเล็งไว้แล้ว  เห็นช่องว่าง  และจบด้วย ... โกล  เราทำสำเร็จแล้ว  ผมไม่อยากจะเชื่อ  เราคือแชมเปี้ยนโลก จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าไม่มีใจให้  เงินมากแค่ไหนก็เอามาล่อไม่ได้ หนังสือพิมพ์กรอนิกาฉบับบ่ายลงข่าวพาดหัวว่า ‘มาราโดนาไปโบคา’  แผนการของผมเริ่มต้นแล้ว  ตอนนี้ก็เหลือแค่รอให้ผู้บริหารของโบคาหลงกลตามไปด้วย  และพวกเขาติดกับดัก ตอนแรกพวกเขาถามผมว่าอยากมาสโมสรนี้จริง  หรือผมแค่พูดเพื่อบีบริเวอร์  มันเป็นสถานการณ์ที่แปลก : ริเวอร์ที่มีเงินล้นฟ้าแต่ไม่ได้ใจของผมแม้แต่นิดเดียว  โบคาซึ่งไม่มีเงินสักแดงแต่ได้ความรักจากผมอย่างหมดใจ ผมบอกปัดริเวอร์ที่ร่ำรวยมหาศาลและรับข้อเสนอของโบคาที่ถังแตก  มันบ้าสิ้นดี  ผมสูญเงิน  หรืออย่างน้อยก็ไม่ได้เงินที่ผมควรได้  อย่างไรก็ตามผมรู้ในตอนนี้ว่าผมต้องย้ายไปยุโรปแน่นอน  บาร์เซโลนาแสดงความสนใจตั้งแต่ผมอยู่อาร์เจนตินอส  และมันเริ่มเห็นได้ชัดว่าฟุตบอลอาร์เจนตินาจะไม่สามารถจ้างผมไปได้ตลอด – ส่วนหนึ่งมาจากสภาพเศรษฐกิจของประเทศในขณะนั้น  อีกอย่างคือนักฟุตบอลระดับแนวหน้ามักจะย้ายไปค้าแข้งในยุโรป การย้ายไปโบคาทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไป  ตอนนั้นผมมีชื่อเสียงแล้วแต่ผมไม่เคยคิดว่าการใส่สีของโบคาจะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง  ผมไม่สามารถออกไปทานมื้อค่ำนอกบ้านโดยกระจกร้านไม่แตก  หรือไม่มีคนสองร้อยรุมล้อมขอลายเซ็น ... มันคืออีกเรื่องราวหนึ่ง อีกชีวิตหนึ่ง ผมบ้าไปเลยเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดยาว  จู่ ๆ ก็มีเด็กกระโดดมาเกาะไหล่ผม  ไต่ขึ้นหลังผม  เจ้าตูร์กิโตน้องชายของผมนั่นเอง ... ผมทรุดลงไปกองกับพื้น  กอดรัดน้องผมแน่นมากจนไม่น่าเชื่อว่ากระดูกของเขาไม่หักป่นปี้  ผมพาน้องวิ่งไปรอบสนาม  ผมคือแชมเปี้ยน ... ในที่สุดผมก็เป็นแชมป์กับโบคา  วันนี้มีความหมายมาก  จากนั้นมีสิ่งแปลกมากแวบเข้ามาในหัวผม : หลายเดือนก่อนนัดนี้  คุณย่าของผมต้องเข้าโรงพยาบาลกวาเมส  ผมไปเยี่ยมท่านพร้อมเคลาเดีย  ทันทีที่ชายร่างเล็กในลานจอดรู้ว่าคนที่อยู่หลังพวงมาลัยรถคือมาราโดนา  เขาเริ่มตัวสั่นเทา ... เขาร่ำไห้ ... ขอบคุณสำหรับความสุขที่พวกเรานักเตะโบคามอบให้เขา  เขาบอกผมว่าเขาไม่เคยพลาดฟังวิทยุบรรยายเกมแม้แต่ครั้งเดียว  ผมนึกถึงชายคนนั้นขณะที่ผมฉลองอยู่บนสนาม;  แฟนโบคาชนิดสุดลิ่มทิ่มบ่อจะเป็นอย่างชายคนนี้  ผมเป็นหนี้บุญคุณแฟน ๆ  ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้าที่ผมสามารถทดแทนบุญคุณด้วยสิ่งที่เยี่ยมยอดที่สุด – การช่วยนำถ้วยเมโตรโปลิตาโนมาให้โบคา จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชีวิตวัยเด็กถึงวัยรุ่นในอาร์เจนตินาของมาราโดนา  ก่อนที่โลกจะได้รู้จักเขาในอีกไม่นาน  เป็นเสี้ยวชีวิตที่อาจจะไม่ค่อยรู้กันมากเท่าช่วงเวลาในยุโรป  (สนใจอ่านอัตชีวประวัติช่วงนี้เต็ม ๆ  คลิกที่แปลไว้ใน my blog)  และขณะที่เริ่มค้าแข้งในอาร์เจนตินา  มนต์ขลังมาราโดนาก็เริ่มต้นแล้ว  อยู่ทีมไหน  พาทีมบินสูงได้เกือบหมด  อาร์เจนตินอส จูเนียร์สที่ทำให้มาราโดนาได้เริ่มต้นเป็นนักฟุตบอลอาชีพ  เป็นทีมที่เท้าปริ่มอยู่เหนือโซนตกชั้นมาตลอด  ไม่เคยได้เห็นส่วนบนของตาราง  จนกระทั่งมาราโดนาซึ่งขณะนั้นอายุยังไม่พ้นวัยรุ่น  ได้ขึ้นไปเล่นกับทีมชุดใหญ่  ค่อย ๆ พาทีมผงาดขึ้นไปป้วนเปี้ยนอยู่ช่วงบน ๆ ของตาราง  ได้เป็นถึงรองแชมป์ในปีหนึ่ง  และสำหรับทีมที่หนีตกชั้นมาตลอด  พวกเขาฉลองเหมือนได้แชมป์  จนถึงเดี๋ยวนี้  ดิเอโกยังเป็นนักเตะเพียงคนเดียวของอาร์เจนตินอสที่กระทุ้งโบคาไปหนึ่งประตูบวกกับอีกหนึ่งแฮททริก  ในเกมที่เหล่าโบคานิสตาพร้อมใจกันปรบมือให้เขาในสนามของอาร์เจนตินอส จูเนียร์ส  ที่ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น Estadio Diego Armando Maradona เพื่อเป็นเกียรติแก่นักฟุตบอลมีชื่อเสียงผู้นี้ที่เติบโตมากับสโมสร  และเมื่อย้ายไปโบคาที่แล้งถ้วยรางวัลมานาน 5 ปี  มาราโดนาก็ช่วยโบคาคว้าแชมป์ในฤดูกาลแรกและฤดูกาลเดียวของเขากับทีมในตอนนั้น  ก่อนจะย้ายไปยุโรป  เริ่มต้นเรื่องราวที่แฟนบอลส่วนใหญ่คงรู้ดี จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาราโดนาพูดถึงสเปน 82 ว่าเป็นความฝันที่พังไม่เป็นท่า ทีมฟ้าขาวมีความเชื่อมั่นที่ดูจะมากไปว่าจะรักษาตำแหน่งแชมป์ไว้ได้ ซึ่งอาจเป็นเพราะความสำเร็จของปี 78 และ 79 ยังฝังลึกในความทรงจำของคนส่วนใหญ่ สื่อประโคมตีข่าวจนทำให้ทุกคนคาดหวังไว้สูงมาก “เรา (อาร์เจนตินา) ดูจะลืมไปว่าการจะเป็นแชมป์ เราต้องลงแข่งก่อน” ร่างกายของมาราโดนาค่อนข้างล้าจากเกมในลีก  อีกทั้งหลายนัดพิเศษที่เล่นให้โบคา การเก็บตัวฝึกซ้อมหนักนานสี่เดือนเต็มที่ตามมาโดยไม่เว้นช่วง มันทำให้เขาและเขาเชื่อว่านักเตะหลายคนในทีมแทบหมดเรี่ยวแรงเมื่อทัวร์นาเมนต์เริ่ม อย่างไรก็ตามมาราโดนาตื่นเต้นมากเพราะนี่คือฟุตบอลโลกครั้งแรกของเขา เขาใจจดใจจ่อกับการเข้าเก็บตัวฝึกซ้อมกับตัวเก๋าทั้งหลายในทีม ได้คุยปรึกษากับเมนอตติ ฟังเมนอตติก่นด่า ดิเอโกสัญญากับแม่และเคลาเดียว่าเขาจะฝึกซ้อมโดยใช้เท้าขวาเท่านั้น และเก็บแรงเท้าซ้ายมหัศจรรย์ของเขาไว้เล่นในทัวร์นาเมนต์ อาร์เจนตินาแพ้เบลเยียม 1-0 ในนัดเปิดสนาม  มาราโดนายิงสองประตูแรกของเขาในฟุตบอลโลก  ในนัดที่สองที่เจอฮังการี  ทัวร์นาเมนต์นั้นมาราโดนาถูกตามประกบจนแทบกระดิกตัวไม่ได้  เขาจำได้ว่าถูกตามเตะตามสอยแทบทุกนัด  โดนเข้ารุนแรงหลายครั้งโดยเฉพาะในนัดที่เจออิตาลี  หลายครั้งที่คู่ต่อสู้ทำฟาว์ลเขาแรง ๆ และกรรมการไม่คาดโทษ  เคลาดิโอ เจนทิเลบอกเขาในเวลาต่อมาว่าถูกสั่งให้ตามติดมาราโดนาไม่ให้เล่นได้  นัดต่อมาที่เจอบราซิล  มาราโดนาโดนใบแดงหลังจากยันใส่บาติสตาเพราะความหงุดหงิด  ทุกคนรวมถึงตัวเขาคิดว่านี่จะเป็นฟุตบอลโลกของเขา  แต่สเปน 82 จบอย่างไม่สวยงามสำหรับมาราโดนาและอาร์เจนตินา  แชมป์เก่าไปไม่ถึงรอบเซมิไฟนัล นักฟุตบอลเนื้อหอมที่สุดของอาร์เจนตินาเซ็นสัญญาร่วมทีมบาซาตั้งแต่ก่อนฟุตบอลโลกจะเริ่ม ค่าตัวกว่า 8 ล้านดอลลาร์ทำให้มาราโดนาเป็นนักเตะค่าตัวแพงที่สุดในตอนนั้น  เขาเชื่อว่าบาร์เซโลนาคือสโมสรสำหรับเขา  นี่คือสโมสรที่ดีที่สุดในโลก  แต่สิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเจอคือความเพี้ยนขั้นตกขอบของแฟนบอลคาตาลัน  ที่หนักกว่านั้นคือต้องมาเจอนูนเยซ ประธานสโมสรที่มาราโดนาบอกว่างี่เง่า  ไม่เข้าใจฟุตบอล  ชอบเห็นชื่อตัวเองในนสพ.  คิดว่าเงินแก้ไขได้ทุกอย่าง  และชอบให้สัมภาษณ์ตำหนิมาราโดนา  เขากับนูนเยซจะมีเรื่องขัดแย้งกันเนืองๆ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาราโดนาค่อย ๆ ปรับตัวกับฟุตบอลในสเปนซึ่งเร็วกว่าและรุนแรงกว่าในอเมริกาใต้  เมื่อทุกอย่างเริ่มจะเข้าที่เข้าทางและดูจะเริ่มต้นได้ดี  มาราโดนาก็ต้องหยุดหลังจากเล่นไป 15 นัดเพราะเป็นโรคตับอักเสบ  เขาบอกมันเป็นยิ่งกว่าข่าวร้ายสำหรับนักฟุตบอล  สิ่งเดียวในช่วงคริสต์มาสที่ทำให้เขาพอจะยิ้มออกคือนูนเยซนำเมนอตติมาบาร์เซโลนา  บาซาจบเป็นอันดับสี่ในครึ่งซีซั่นแรกที่เอล ฟลาโกคุมทีม ฟอร์มของทีมภายใต้เมนอตติเริ่มดีขึ้นในซีซั่น 83/84 แต่มันยังเป็นปีที่เลวร้ายสำหรับมาราโดนา  ในนัดที่เจอแอตเลติค บิลเบา  อันโตนิ กอยโกเชียเจ้าของฉายานักฆ่าแห่งบิลเบา  เข้าเสียบสกัดแย่งบอลจากข้างหลัง  มาราโดนาได้ยินเสียงเหมือนท่อนไม้หัก  เขาร่วงลงไปและรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบาดเจ็บจนต้องผ่าตัด  แต่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะกลับมาให้เร็วที่สุด  มาราโดนาพักฟื้นและกลับลงสนามได้อีกภายใน106 วันนับจากวันที่ขาหัก  ในนัดคัมแบคที่เขาพบเซบิยาในคัมป์นู  มาราโดนายิงสองในสามประตู  หนึ่งในนั้นคือประตูชัยชนะ  แฟน ๆ ส่งเสียงร้องขอให้เมนอตติเปลี่ยนตัวมาราโดนาออกเพราะทุกคนต้องการยืนปรบมือให้เขา  มาราโดนาบอกว่ามันคือหนึ่งในโอเวชั่นที่เขาจำได้ฝังใจ  เสียงในคัมป์นูไม่ใช่แค่เสียงที่แซ่ซ้องชื่อของเขา  แต่มันคล้ายเสียงกรีดร้องกึกก้องที่เขาบอกว่าไม่น่าเชื่อจริง ๆ  บาซาไล่บี้กับเรอัล มาดริดแต่ก็ไม่ได้แชมป์และเข้าป้ายเป็นอันดับ 3 ปัญหาในบาร์เซโลนาของมาราโดนาอยู่นอกสนาม  ไม่ใช่ในสนาม  เขาเจอแต่มรสุมร้ายตลอดสองปีในคาตาลัน  ไล่มาตั้งแต่โรคตับอักเสบ  ขาหัก  และการกระทบกระทั่งกับนูนเยซ...เขาเริ่มไม่มีความสุข บาซาเข้าชิงโคปา เดล เรย์อีกครั้งกับแอตเลติค บิลเบา  และมาราโดนารู้ว่านี่จะเป็นนัดสุดท้ายของเขากับบาซา  เขาปิดฉากการค้าแข้งกับสโมสรเจ้าบุญทุ่ม  โดยปฏิเสธสัญญาฉบับใหม่กับบาซาจากโจน แกสปาร์รองประธานในขณะนั้น  สัญญาที่เว้นช่องว่างเอาไว้  แกสปาร์บอกให้มาราโดนาใส่ค่าเหนื่อยที่ต้องการลงไป มาราโดนากล่าวขอบคุณก่อนหันหลังให้บาร์เซโลนา โดยเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อีกหนึ่งวีรกรรมที่ฝากไว้ในคัมป์ นู ถ้วยแชมป์ที่เป็นคริสตัลของบาซ่าจะมีน้อยกว่าจำนวนแชมป์ที่ได้หนึ่งใบ    ทำไมถ้วยถึงน้อยกว่าจำนวนแชมป์อยู่หนึ่งใบ   มาราโดนาตอบได้ การปะทะของผมกับนูนเยซใกล้ถึงจุดแตกหัก : นัดชิงชนะเลิศโคปา เดล เรย์ใกล้มาถึง  ผมอยากได้ถ้วยนี้มากเท่าเขา  แต่นูนเยซก็ต้องทำเกินเลยเช่นทุกครั้ง  เขาขอให้ยอร์ดิ ปูโยลประมุขแค้วนคาตาลุนยาเข้ามาบอกผมอย่างชัดเจนขณะฝึกซ้อมว่า : “เราไว้ใจคุณและต้องการคุณนะพ่อหนุ่ม  นัดนี้จะอยู่ในใจชาวคาตาลุนยาทุกคน  เราต้องชนะ”  นูนเยซรู้ว่าชูสเตอร์กับผมได้รับเชิญให้ไปร่วมเล่นในนัดเทสติโมเนียลของพอล ไบร์ทเนอร์  ซึ่งจัดขึ้นก่อนนัดชิงชนะเลิศโคปา เดล เรย์ไม่นานนัก  เขาไม่ยอมให้เราไป  และตอนนี้เขาใช้นักการเมืองท้องถิ่นให้มากดดันเรา ... “ถ้ามาดริดไม่ปล่อยซันติลานา  เราก็จะไม่ให้คุณสองคนไปเหมือนกัน!”  เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง มันแตกหักเมื่อนูนเยซยึดพาสส์ปอร์ตของผม  ผมภูมิใจมากที่พอล ไบร์ทเนอร์ ... พอล ไบร์ทเนอร์ผู้ยิ่งใหญ่ ... เชิญผมไปร่วมเล่นในนัดเทสติโมเนียลของเขา  ผมอยากไปมาก  เขาจะส่งเครื่องบินส่วนตัวมารับผมกับชูสเตอร์  ผมโทรบอกเขาว่าผมจะไป  จนชูสเตอร์ถามผมด้วยเสียงเยอรมันของเขาว่า : “พาสส์ปอร์ตพร้อมนะ”  ผมตอบไปว่า : “พร้อมซิ  ฮอร์เกไปเอามา”  และผมเห็นสีหน้าของไซเตอร์สปิเลอร์เปลี่ยนไป  ไอ้บื้อส่งพาสส์ปอร์ตของผมให้สโมสรเพื่อการเดินทางไปแข่งถ้วยยุโรปและอื่น ๆ ... ผมอยากฆ่าเขา!  ผมเริ่มรู้สึกในตอนนั้นว่านูนเยซไม่ทำให้มันง่ายสำหรับผมแน่  ในทางตรงกันข้าม  เขาต้องแกล้งผมให้ถึงที่สุด  มันคือวันจันทร์ : ผมให้ฮอร์เกโทรบอกสโมสรให้ส่งพาสส์ปอร์ตมาให้ผม  แต่ไม่ ... สโมสรจะไม่ส่งมันมาให้  วันต่อมาและยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ดังนั้นผมเข้าไปสโมสรเพื่อขอพูดกับนูนเยซ  “เขาไม่อยู่”  ตอนแรกพวกเขาบอกผมอย่างนี้  แต่ผมเห็นรถและคนขับรถของเขา  “ตอนนี้เขายังพบคุณไม่ได้” พวกเขาเปลี่ยนแผน  ผู้อำนวยการอีกคนออกมาหาผม  นิโคลัส คาซาอุซ  ชาวเมนโดซาซึ่งผมค่อนข้างชอบ  เขาจวนเจียนจะปล่อยโฮ : “ไม่ได้ดิกิโต  เราให้พาสส์ปอร์ตกับคุณไม่ได้  ท่านประธานไม่อยากให้ ...”  เราอยู่ในห้องที่คัมป์ นูซึ่งใช้เก็บถ้วยรางวัล  ผมบอกเขาไปว่า : “ท่านประธานไม่ยอมออกมาเจอหน้าผมอย่างนั้นซิ  ผมจะรอห้านาที ... ถ้าผมไม่ได้พาสส์ปอร์ตของผม  ถ้วยรางวัลเป็นคริสตัลอันงดงามเหล่านี้  ผมจะทุ่มให้แหลกละเอียดทีละใบ”  คาซาอุซอ้อนวอนผม : “ดิกิโต คุณอย่า ..”  และเสียงของชูสเตอร์ก็ดังลอยมาสมทบกับเสียงของผมอีกครั้ง  “เราจะเริ่มทุ่มกันเมื่อไหร่  บอกด้วย”  ผมยกถ้วยเทเรซา เออร์เรราอันงดงามขึ้น  ให้โอกาสคาซาอุซเป็นครั้งสุดท้าย ... “คุณจะไม่คืนพาสส์ปอร์ตของผม” “ไม่  ท่านประธานบอกไม่คืน ...” “ก็ได้  เขาปฏิเสธผม  ไม่ยอมคืนพาสส์ปอร์ตของผม ...” “เขาแค่บอกว่าเขาจะไม่คืนมันให้คุณ!” ผมยกถ้วยขึ้นสุดแขนและทุ่มมันลงไป ... เพล้งงงงงงงงง! ... เสียงดังสนั่น ... “นายบ้าดีโว้ย” ชูสเตอร์บอกผม  “บ้าซิวะ  ก็ข้าโกรธ  พวกเขาจะมายึดพาสส์ปอร์ตของข้าได้ยังไง  ยิ่งปล่อยเวลาให้ผ่านไป  ยิ่งนานขึ้น  ข้าก็จะทุ่มถ้วยรางวัลให้แตกกระจายมากกว่านี้” ผมตอบ  พวกเขาคืนพาสส์ปอร์ตให้ผม  แต่ไม่ยอมให้เราไปร่วมเล่นในนัดเทสติโมเนียลของพอล ไบร์ทเนอร์  ผมไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลบ้าบออะไร  มันคือข้อปลีกย่อยอะไรสักอย่างของสมาพันธ์ฟุตบอลสเปน  แต่ผมได้ทุ่มถ้วยเทเรซา เออร์เรรา  และได้พาสส์ปอร์ตคืน  พวกเขาไม่มีสิทธิ์มายึดมัน จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พระเจ้าแห่งนาโปลี ผมจับพลัดจับผลูมาอยู่เมืองเนเปิลส์ แถมหลุดมาอยู่ทีมเซเรีย เบโดยไม่รู้ตัว นาโปลีเป็นทีมในเซเรีย อา ... ลีกสูงสุดของอิตาลี แต่เล่นได้เหมือนทีมในเซเรีย เบ ผมได้รู้ประวัติของนาโปลีก็เมื่อผมเซ็นสัญญาไปแล้ว ผมเริ่มต้นยุคของนาโปลี ผมทำให้สโมสรเริ่มเป็นที่เคารพ ก่อนที่ผมจะมาร่วมทีม เปาโล รอซซิบอกปัดนาโปลีเพราะเขาบอกว่านาโปลีไม่ใช่เมืองสำหรับเขา  เพราะมีพวกมาเฟีย ความเป็นจริงคือก่อนผมจะมาร่วมทีม ... ไม่มีหมาที่ไหนอยากมานาโปลี สำหรับผม ... การคว้าสกูเด็ตโตเป็นครั้งแรกในรอบหกสิบปีของนาโปลีคือชัยชนะที่ไม่มีอะไรมาเปรียบได้  มันต่างจากชัยชนะอื่น  แม้แต่ฟุตบอลโลก '86  เราสร้างนาโปลีจากจุดต่ำต้อยที่สุด : มันเป็นการสร้างทีมอย่างมีคุณภาพ สกูเด็ตโตเป็นของคนทั้งเมือง และชาวนาโปลีตระหนักว่าพวกเขาไม่มีเหตุผลให้ต้องกลัว : ผู้ชนะไม่ใช่คนที่มีเงินมากที่สุด แต่มันคือคนที่ต่อสู้มากที่สุด คนที่ต้องการมันมากกว่าใคร ผมคือหัวเรือใหญ่ ผมคือเสาหลัก พวกเขาจะแหย๋มกับใครก็เชิญ แต่ไม่ใช่กับผม มันง่ายแค่นี้ล่ะ ผลลัพท์มาให้เห็นเมื่อเราเริ่มสร้างทีม : อินเตอร์มาเยือน ... โดนเราไล่ถล่มกลับไป; มิลานมาเยือน ... เราชนะพวกเขา เราชนะได้ทุกทีม ทุกสิ่งทุกอย่างในเนเปิลส์ผ่านไปอย่างราบรื่นสวยงามสำหรับผม เพราะว่าผมให้สิ่งที่พวกเขาไม่เคยมี : ในแง่ของฟุตบอล ผมให้ลูกตอกส้น ลีลากระชากลากเลื้อย และตำแหน่งแชมป์ แต่ที่มากกว่านั้นคือผมให้ความภูมิใจ ความภาคภูมิใจเพราะก่อนที่ผมจะมาเมืองนี้ ไม่มีใครอยากข้องเกี่ยวกับเนเปิลส์ พวกเขากลัว ผมมาเนเปิลส์กับความคิดว่ามันเป็นอ่าวงดงามในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ... เท่านี้เอง แต่ผมชนะใจคนเมืองนี้เพราะผมยืดอกสู้กับทุกคน นั่นคือทำไมในทุกวันนี้ คนนาโปลิตันจะบอกคุณว่า : ทีมเหล่านั้นไม่ได้สร้างโดยผู้บริหาร มันสร้างโดยมาราโดนา จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฤดูกาลที่สี่ของผมในอิตาลี – ’87/’88 – กับสูตร ‘มา-จิ-กา’ จิออร์ดาโนกับผมได้เพื่อนร่วมทีมคนใหม่ อันโตนิโอ กาเรกาจากบราซิล ‘มา’ คือมาราโดนา ‘จิ’ คือจิออร์ดาโน ‘กา’ คือกาเรกา : ‘มา-จิ-กา’ ผู้คนเห็นเราต่อสู้ช่วงชิงเป็นจ่าฝูงจนชินตา และฤดูกาลนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น นั่นคือทำไมผมถึงเตรียมพร้อมเต็มสูบอย่างไม่เคยมาก่อนเพื่อต่อกรกับมัน ต้นฤดูกาล ’88/’89 – ปีที่ห้าของผมในอิตาลี – มีสองนัดในสองวันอาทิตย์ติดต่อกันที่ผมจะไม่ลืมไปจนวันตาย นัดแรก  เราไล่ถลุงยูเวนตุส 5 – 3 ในตูรินอย่างเมามัน โดยกาเรกาทำแฮททริค หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเราถล่มมิลาน 4 – 1 ในซาน เปาโล แฟนนาโปลีคลั่งจนตีอกชกหัว; เก้าประตูในสองนัด ยิงทั้งยูเวและมิลาน! ในขณะเดียวกัน  เราเริ่มแข่งชิงที่ไปยูฟาคัพ ผมอยากคว้าแชมป์ทวีป นี่คือเกียรติยศที่ผมยังไม่มี ตอนนี้เราต้องช่วงชิงความเป็นเจ้ายุโรปกับสตุดการ์ทของเยอร์เกน คลินส์มัน  ผมตื่นเต้นระทึกใจ  ระดับเกมของเราสูงมากและเชื่อว่าเราสามารถคว้าแชมป์  เราชนะสตุดการ์ท 2 – 1 ในเนเปิลส์เมื่อ 3 พฤษภาคม  นัดที่สองในเยอรมันเมื่อ 17 พฤษภาคมซึ่งป็นนัดชี้ชะตา  เราเสมอ 3 – 3 ผมโหม่งชงให้เฟอร์ราราซัดไปจบที่ก้นตาข่าย  ประตูแปลกมากเพราะผมโหม่งจากนอกกรอบจากลูกที่เด้งกลับมาเข้าทาง  เราทำสำเร็จแล้ว – เราสามารถคว้ายูฟา คัพ  หลายอย่างมาพร้อมกันจนรับแทบไม่ทัน : ผมคว้าแชมป์ทวีปเป็นครั้งแรกกับสโมสร  ผมประทับชื่อนาโปลีบนแผนที่ยุโรป (ฤดูกาล ’89/’90) เราชนะโบโลญยาเมื่อ 22 เมษายน ตามความเป็นจริงคือทุกคนคิดว่าสกูเด็ตโตครั้งแรกของเรานั้นได้มาแบบปาฏิหารย์ และมันไม่มีวันจะเกิดขึ้นอีก  ตอนนี้เรากำลังจะคว้าแชมป์เป็นครั้งที่สอง  ในฤดูกาลที่เริ่มต้นอย่างย่ำแย่   และเรากำลังจะจบลงด้วยการเป็นแชมป์  ผมไม่เคยฟิตปั๋งอย่างนี้ ... ไม่เคยมาก่อน แชมป์เป็นของเราแล้ว  ผมจำได้ว่านักหนังสือพิมพ์อิตาเลียนรอพบผมในซอคกาโวขณะผมเดินออกจากการฝึกซ้อม เขาถามผมว่านาโปลีจะตะเกียกตะกายน้อยกว่านี้ไหมถ้าผมไม่มีเรื่องราวเหล่านั้นเมื่อต้นฤดูกาล  ว่าผมเสียใจเรื่องอะไรบ้างไหม  ผมตอบเขาโดยงัดภาษาอิตาเลียนอย่างเนียนที่สุดออกมา : “A me piacere vincere cosi” (ผมชอบชัยชนะแบบนี้แหละ) จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ประตูแห่งศตวรรษ แม้มันจะกลายเป็นประตูสุดอมตะไปแล้ว สิ่งหนึ่งที่ต้องบอกคือผมเห็นวัลดาโนวิ่งทำทางมาทางซ้ายมือของผม เขายืนโล่งอยู่ที่เสาไกล คือว่ามันเป็นอย่างนี้ ผมเริ่มจากกลางสนามทางฝั่งขวา ผมเหยียบบอล พลิกตัวหลบผ่านเบียร์สลีย์กับรี้ด ตอนนั้นผมเล็งไปที่ประตูแล้วแม้ว่าผมจะต้องพาบอลขึ้นไปอีกหลายเมตร ผมวิ่งผ่านบุทเชอร์เข้าทางฝั่งใน วัลดาโนช่วยผมมากจากจุดนี้ แต่เฟนิคซึ่งเป็นคนสุดท้ายคอยตามติด ผมรอให้เขาขยับห่าง ผมรอจะจ่ายบอล – ซึ่งเป็นสิ่งมีเหตุผลที่ควรทำ ถ้าเฟนิคขยับห่าง ผมคงเปิดให้วัลดาโนซึ่งจะตัวต่อตัวกับชิลตัน แต่เขาไม่ขยับ ผมเผชิญหน้าเขา ผมดัมมี่หลอกจะไปซ้ายแล้วโยกขวา ... เฟนิคพยายามวิ่งไล่แต่ผมลากบอลของผมต่อและเห็นชิลตันอยู่ข้างหน้าผมแล้ว ... ผมอยู่จุดเดิมที่ผมเคยอยู่ในสนามเวมบลีย์เมื่อปี 1981 ... จุดเดิมเป๊ะ! ผมจะจบแบบเดิมแต่พระผู้เป็นเจ้า – เคราศักดิ์สิทธิ์ – ช่วยผมไว้ เคราศักดิ์สิทธิ์เตือนผมและ ... ติ๊ก ... ชิลตันหลงดัมมี่ของผม ผมพาบอลขึ้นไปและ ... แต๊ก ... ตุงตาข่าย มันเป็นเวลาเดียวกับที่บุทเชอร์ยักษ์หัวทองวิ่งทันผมอีกครั้งและเตะผมอย่างแรง แต่ผมไม่สนใจ ผมเพิ่งยิงประตูสุดยอดในชีวิต ผมบอกวัลดาโนตอนเรากลับเข้าห้องแต่งตัวว่าผมมองเขาอยู่และเขาแทบจะฆ่าผม “มองกุอยู่  แล้วยังหน้าด้านยิงเข้าไปอีก ปล่อยให้กุเหวอ  เมิงทำได้ไงวะ” เนโกร เอนริเกเดินมาหาเรา – เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ – และเสริม “กุได้ยินพวกเมิงชมมันจัง ชมแต่ไอ้เตี้ย กุเป็นคนจ่ายบอลให้มันโว้ย ไม่งั้นมันไม่ได้ยิงประตูร้อก” หอก เนโกร! มันจ่ายบอลให้ผม ในแดนของเราเนี่ยนะ แต่ประตูนั้นเหลือเชื่อจริง ๆ ผมอยากขยายรูปถ่ายแต่ละชอตของจังหวะการทำประตูนั้นเป็นขนาดมหึมา ติดรูปไว้เหนือเตียงผม เพิ่มรูปดาลมิตา (ตอนนั้นเจียนินนายังไม่เกิด) และผมจะเขียนกำกับไว้ข้างใต้ ... สิ่งสุดยอดในชีวิตของผม ... แค่นี้แหละ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อีกประตูนึง   ที่มาก่อนประตูแห่งศตวรรษน่ะ ไม่มีใครมองทันขณะที่เกิดขึ้น ผมโดดขึ้นไปสุดตัว โดยผมเองก็ไม่รู้ว่าผมกระโดดสูงอย่างนั้นได้ยังไง ผมชูกำปั้นซ้ายของผมขึ้นไปด้านหลังศีรษะของผม ชิลตันยังไม่เห็นเลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เฟนิคที่อยู่ข้างหลังผมคือคนแรกที่ฟ้องว่าผมทำแฮนด์บอล ไม่ใช่เพราะเขาเห็นมันแต่เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงกระโดดได้สูงกว่าผู้รักษาประตู พอผมเห็นผู้กำกับเส้นวิ่งไปกลางสนาม ผมวิ่งตรงดิ่งไปที่อัฒจันทร์เพื่อฉลองกับพ่อผมและพ่อตาของผมที่นั่งอยู่ตรงนั้น ผมโง่ไปหน่อยที่ฉลองโดยชูกำปั้นซ้ายหราขณะเหลือบมองว่าผู้กำกับเส้นกำลังทำอะไร กรรมการอาจเห็นพิรุธและจับได้ในตอนนั้น โชคดีที่เขาไม่เห็นเลย ภายในตอนนี้นักฟุตบอลอังกฤษทุกคนเข้าไปรุมประท้วง วัลดาโนยกนิ้วชี้ป้องปากบอกให้ผมเฉยไว้ วัลดาโนเป็นคนเปิดบอลให้ผม เราต่อบอลหนึ่งสอง พวกอังกฤษกดดันเขาและเขากระดกต่อให้ผมเพราะไม่มีทางเลือก ผมกระโดดขึ้นไปพร้อมผู้รักษาประตูโดยชูกำปั้นสุดแขนไว้หลังศีรษะและ ... โกลลลลลลลลล โวยกันตามสะดวกเลยท่าน ผมให้สัมภาษณ์นักข่าวบีบีซีอีกหนึ่งปีต่อมา “มันถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์ครับเพราะกรรมการให้มันเป็นประตู และผมไม่ใช่นักฟุตบอลที่ชอบตั้งข้อกังขาความเที่ยงธรรมของกรรมการ” คนทั้งโลกอยากเด็ดหัวผมน่ะซิ แต่เกิดสิ่งไม่น่าเชื่อเมื่อผมกลับไปอิตาลีหลังจบฟุตบอลโลก ซิลวิโอ พิโอลา มาหาผม เขาคือหนึ่งในดาวยิงของทีมชาติอิตาลีในรอบสุดท้ายฟุตบอลโลกช่วงทศวรรษ 1930 เขาบอกผม “บอกพวกคนที่เขาว่าคุณว่าเป็นไอ้ขี้โกงเพราะคุณทำแฮนด์โกล บอกเขาไปเลยว่าถ้าเป็นเพราะกรณีนี้ เขามีไอ้ขี้โกงเพิ่มอีกหนึ่งคนในอิตาลี ผมก็เคยทำแฮนด์โกลให้ทีมอัซซูริในนัดที่เจออังกฤษ พวกเราก็ได้ฉลองประตูนั้น” คุณปู่น่ารักมาก ผมอ่านเจอในเวลาต่อมาว่าเขาเคยทำประตูคล้ายของผมจริง ๆ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 11:20:46 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เกียรติยศ  เม็กซิโก ’86 เราเข้าไปพบเยอรมันในรอบชิง  เยอรมันแข็งแกร่งเสมอ  นี่คือทีมที่ต่อให้รู้แก่ใจว่าถึงจะดาหน้าไปก็มีแต่ตายกับตาย  พวกเขาก็จะสู้ไม่ถอย ผมคิดว่านี่เป็นฟุตบอลโลกครั้งแรกที่สองทีมเดินลงสนามพร้อมกัน  พวกเราจะทำพิธีกรรมบ้าบอหลายอย่างในอุโมงค์ เราแหกปากและทุบอก  ทุกทีมจะมองเราอย่างหวั่น ๆ  ยกเว้นเยอรมัน  ผมจำได้ว่าผมบอกตาตา บราว์น “คนพวกนี้ไม่กลัวอะไรเลย” เยอรมันส่งมัธเธอุสมาประกบผมในนัดชิง  ของจริงเลยคนนี้  นี่คือการมาร์กตัวต่อตัวที่ไม่ธรรมดา  ปกติพวกที่ทำหน้าที่นี้จะเงอะงะ  แต่โลธาร์เอาอยู่หมัด  เขาเป็นเบอร์ 10 ได้สบาย  มาร์กได้เยี่ยม  แถมโยกไปเล่นเป็นลิเบโร ... สุดยอดจริง ๆ เราเริ่มโดยยิงสองประตูที่ยอดเยี่ยม  ตาตา บราว์นสมควรได้ประตูจากลูกโหม่งนั้น  เขาสมควรจะได้มันยิ่งกว่าใครเพราะเขามาแทนที่ปาซซาเรลลาและเขาเล่นได้ดีกว่าทุกคน  อีกทั้งประตูของวัลดาโนที่จังหวะนั้นพอเหมาะพอดีอย่างหมดจดงดงาม  มันคือบทสรุปอันสุดยอดถึงสิ่งที่บิลาร์โดขอจากเรา  และมันยังแสดงให้เห็นเกมฟุตบอลอันแข็งแกร่งของเขา ผมเริ่มกลัวหลังจากเยอรมันตีเสมอ  แต่มันกลายเป็นผมที่ตีตนไปก่อนไข้ ใช่ที่พวกเขาโหม่งทำสองประตูในกรอบเขตโทษของเรา – ซึ่งให้อภัยไม่ได้สำหรับทีมที่ต้องการเป็นแชมป์ – แต่ผมสังเกตเห็นขาของบริเกลเริ่มล้า  และผมรู้ว่าเราทำได้ ชัยชนะจะเป็นของเรา  ตอนเราเอาลูกกลับไปตั้งเตะกลางสนาม ผมเอาเท้ากดบอลกับพื้นหญ้า  จ้องหน้าเบอร์รู และบอกเขา “สู้โว้ย พวกเยอรมันเหนื่อยแล้ว  วิ่งกันแทบไม่ไหว  ให้บอลเคลื่อนที่ตลอดและเราจะยิงอีกประตูก่อนทดเวลา”  และมันก็เป็นอย่างนั้น  ผมยังอยู่ในแดนของเราตอนพลิกตัว  เงยหน้าเห็นช่องกว้างขนาดรถถังวิ่งได้อยู่ข้างหน้าเบอร์รูชากา  เขาสามารถทะยานโลดไปหน้าตาข่ายของเยอรมัน  เบอร์รูพลิกตัวและบริเกลได้แต่วิ่งดมก้นเขา บริเกลไม่เร็วพอจะสปีดตามไปทัน  ผมเปิดบอลด้วยเท้าซ้ายและเบอร์รูวิ่งฉิว  เบอร์รูวิ่งไปแล้ว  วิ่งไปแล้ว ... โกลลลลลล! เบอร์รู!  ผมแหกปากฉลองประตูดังลั่น  ผมตะโกนสุดเสียง!  ผมจำได้ว่าเราโถมทับกัน  เรารู้สึกเหมือนเป็นแชมเปี้ยนโลก  เหลือเวลาอีกหกนาทีและประตูมาแล้ว ทันทีที่เกมสิ้นสุดลง  เสียงเดียวในแอซเตกาที่คุณได้ยินคือเพลงที่พี่น้องชาวอาร์เจนตินาโห่ร้องอย่างกึกก้อง  พวกเม็กซิกันตะลึงจนพูดไม่ออก  และผมปล่อยโฮในตอนนั้นเอง  ผมร้องไห้ในทุกนาทีสำคัญของอาชีพ  แต่นี่คือนาทีเยี่ยมยอดที่สุด เลอเลิศที่สุดในชีวิตของผม ผมคือแชมป์โลก  ความฝันที่กลายเป็นจริง  มาถึงตอนนี้ผมคิดว่าตลอดช่วงเวลาอันแสนวิเศษในเม็กซิโก '86 พระผู้เป็นเจ้าอยู่ข้างผม จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถึงจะโค-ตร เก่ง  แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ทุกคนบอกว่า ‘ทีมชาติต้องพึ่งมาราโดนา’ หรือ ‘อาร์เจนตินาจะชนะถ้าดิเอโกท็อปฟอร์ม’  มันเป็นหน้าที่รับผิดชอบอันน่าปลาบปลื้ม  แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความกดดันที่มาคู่กัน  ผมจึงต้องฟิตร่างกายให้แข็งแรงเพื่อชนะเกม  ผมต้องพิสูจน์ตัวเองมาตลอด  ผมคือไอ้เด็กที่ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าผมเก่งพอตอนผมอายุสิบห้า  พออายุยี่สิบก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นว่าผมใช่ของจริงอย่างที่คนอื่นโม้เอาไว้  ตามด้วยผมยังคงเป็นนักฟุตบอลที่เก่งที่สุดในโลกไหมในวัยยี่สิบห้า  และขณะที่มีอายุยี่สิบเก้า – ในอิตาลี – ตอนนี้คือผมจะล้มเหลวหรือไม่ – ผมต้องพิสูจน์ตัวเองต่อคนทั้งโลก  ต่อผู้สื่อข่าว  ต่อคนอีกร้อยแปดที่ไม่ควรทำอะไรทั้งสิ้นยกเว้นหุบปาก  ผมต้องทำข้อสอบชนิดถาวร  แต่ตัวผมและคนที่รักผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย  เหตุผลนั้นง่ายมาก ... ก็เพราะผมรู้คุณค่าของตัวเอง แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:42:36 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อิตาเลีย ’90 กับคู่อริตลอดกาล การจบเป็นอันดับสามของกลุ่มแปลว่าเราต้องไปเจอบราซิลในรอบสอง  เราเริ่มต้องบินไปบินมา  ซึ่งผมทำได้ถนัด  เพราะสิ่งหนึ่งที่ผมทำให้ทีมชาติบ่อยมากคือขึ้นเครื่องบิน  ได้เวลาออกจากเนเปิลส์บ้านของเรา  เรากำลังจะเริ่มการทัวร์อิตาลีที่ไม่ใช่เส้นทางทัศนาจร  เรามีนัดดวลแข้งกับบราซิลในตูริน บอกตามตรงว่ากว่าครึ่งหนึ่งของเกมกับบราซิลเมื่อวันเสาร์ที่ 23 มิถุนายนไม่ใช่การดวลกัน ห้าสิบห้านาทีอันย่ำแย่ที่บราซิลครองเกมเหนือกว่า โหมบุกใส่เราเป็นระลอก : ยิงชนเสาไปหลายครั้ง; โอกาสเหลือเชื่ออันมากมายที่มุลเลอร์พลาด; ลูกเซฟของกอยโก กว่าหลังของเราจะเริ่มแกร่งก็ล่อไปห้าสิบห้านาที นี่คือสิ่งที่ผมเรียนรู้จากคนอิตาเลียน  คนพวกนี้คือกูรูแห่งเกมสวนกลับ  อึดเข้าไว้ อึดเข้าไว้ และอย่าทิ้งโอกาสในการตีหัวเข้าบ้านแม้แต่ครั้งเดียว จากนั้นเรามีจังหวะสวนกลับอันงดงาม ผมวิ่งตัดสนามไปทางขวา ลากเอาริคาร์โด โรชากับอเลเมาที่เป็นมาร์เกอร์ของผมให้ตามติด ตลอดเวลานั้นคานิคเกียให้สัญญาณว่าเขาวิ่งทำทางตีคู่มากับผมทางซ้ายมือ ผมแทงบอลให้เขาด้วยเท้าขวาทันทีที่เมาโร แกลเฟากับแบรนโกวิ่งเข้ามาประกบ คานิตัวต่อตัวกับทัฟฟาเรล และเขาสอนให้โลกรู้จักวิธีจบสกอร์ คานิลากหลบไปทางด้านนอกของทัฟฟาเรล ก่อนจะแปบอลเข้าไปตุงตาข่ายอย่างนุ่มนวลด้วยเท้าซ้าย ... โกลาโซ! ความสุขอันล้นพ้น! ผมโกรธมากที่หนังสือพิมพ์บราซิลกล่าวโทษอเลเมา หาว่าเขาไม่ยอมเสียบสกัดผมเพราะเราเล่นด้วยกันในนาโปลี ... งี่เง่า! ผมเร่งสปีดจี้ดจนเขาหลง เขาถึงไล่ผมไม่ทัน; ไม่เช่นนั้นเขาเตะตัดขาเพื่อหยุดผมแน่ เขาจะไม่ฆ่าผมหรอก อเลเมาเป็นคนดีเกินกว่าจะทำอย่างนั้น ประตูสุดยอดนั้นโค่นสปิริตของบราซิล มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะพลิกเกมกลับมา อาร์เจนตินาผ่านเข้าไปรอบก่อนรองชนะเลิศ เรามีความสุขมากในห้องแต่งตัวจนผมลืมความเจ็บปวดในข้อเท้าของผม ผมลืมความเจ็บปวดแทบทุกอย่าง เรายังแสดงให้เห็นด้วยว่าทีมชาติอาร์เจนตินาไม่ได้มีแค่ผมคนเดียว; เรามีแนวรับที่แกร่ง แดนกลางที่กดดันด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่มี และการจบสกอร์อย่างเหนือชั้นของคานิคเกีย ผมคนเดียวเอาชนะสุดยอดทีมอย่างบราซิลไม่ได้หรอก ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ถีบบราซิลตกรอบในอิตาเลีย ’90 ผมนึกถึงแฟน ๆ ในอาร์เจนตินา ชัยชนะเหนือบราซิลในเกมฟุตบอลมีความหมายกับพวกเขายิ่งกว่าชัยชนะใด ๆ  และคนบราซิลก็รู้สึกแบบเดียวกัน : บราซิลสนุกกับการมีชัยชนะเหนือเรา มากกว่าชัยชนะเหนือฮอลแลนด์ เยอรมัน อิตาลี หรือใครก็ได้ เราก็เหมือนกัน ผมก็เหมือนกัน ชัยชนะเหนือบราซิลนั้นสะใจ บราซิลขายแนวคิดกับคนทั้งโลกว่าเป็นคนพวกเดียวที่มี ‘jogo bonito’ – ลีลาการเล่นอันงดงาม ... เหลวไหล! เราก็มี โยโก โบนิโต เราแค่ขายไม่เป็นเท่านั้นเอง บราซิลชอบคิดว่าทุกอย่าง tudo bem, tudo legal พวกเขาร่าเริง ขณะที่พวกเรานั้นไม่ tudo bem – ไม่เจ๋ง ก็ช่างพวกเขาปะไร เราทำให้คนหุบปากและถีบคู่แข่งตกรอบไปทีละทีม พวกเราเป็นแบบนี้และผมไม่มีปัญหากับมัน อย่าเข้าใจผมผิด ผมชอบการใช้ชีวิตแบบบราซิล ผมชอบคนบราซิล แต่สำหรับฟุตบอล ผมขอดวลกับพวกเขาจนตายกันไปข้างหนึ่ง คนพวกนี้คือ ‘คู่ปรับ’ ของผมที่สะกดด้วยตัวใหญ่หนา แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:31:19 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดิเอโกในหัวใจเรา เรามีนัดกับอิตาลีในเนเปิลส์ เมื่อผมก้าวลงสนามในวันแข่งขันเมื่อ 3 กรกฏาคม สิ่งแรกที่ผมได้ยินคือเสียงปรบมือ ผมอ่านแผ่นป้ายต่าง ๆ : ‘ดิเอโกในหัวใจเรา อิตาลีในเพลงของเรา’; ‘มาราโดนา เนเปิลส์รักคุณ แต่อิตาลีคือบ้านเกิดของเรา’ เป็นครั้งแรกในศึกฟุตบอลโลกที่มีเสียงปรบมือให้เพลงชาติอาร์เจนตินาตั้งแต่ต้นจนจบ สำหรับผมแล้วแค่นี้ก็ถือว่าเป็นชัยชนะ ผมยิ้ม ผมซาบซึ้งใจ : นี่คือคนของผม คนที่เรียกผมว่า ดิโก ... เอล ดิเอโก ... คนของผม เรานิ่งมาก  นิ่งกว่าทุกเกมในทัวร์นาเมนต์  อาจจะเป็นเพราะไม่มีใครหยิบยื่นโอกาสให้เราในครั้งนี้  หรืออาจจะเป็นเพราะแทคทิคของอิตาลีนั้นชัดเจน  ทำให้เรารู้ว่าต้องเล่นอย่างไร  ผมไม่วิตกเมื่อโตโต สกิลาชิยิงประตูให้อิตาลีขึ้นนำก่อน  ผมไม่หวั่นวิตกจริง ๆ  ผมเข้าไปหาคานิคเกียและบอกว่า : “ใจเย็น ๆ คานิ เล่นไปตามเกมของเรา” เราสามารถตีเสมอขณะอิตาลีกำลังเล่นได้อย่างสุดยอด  เราเป็นอย่างนี้แหละ  ลูกเปิดจากกลางของโอลาร์ติโกเชียให้คานิคเกียโหม่งเช็ดเข้าไปอย่างงดงาม  และอิตาลีโดนทะลวง  ผมว่าในช่วงนั้นของทัวร์นาเมนต์  สิ่งที่ทำให้บรรดาคู่แข่งของเรากลัวมากที่สุดคือการต้องดวลจุดโทษกับเรา  เราไม่มีอะไรต้องสูญเสียกับการกดดันไม่เลิก – กริงโก จิอูสติโดนใบแดงไล่ออกไป  ดังนั้นเราเล่นในเวลาปกติที่เหลือและในช่วงต่อเวลา  โดยมีจุดมุ่งหมายที่จะยันให้ถึงฏีกา การดวลจุดโทษที่เราเป็นฝ่ายถือไพ่เอโพดำในมือ – เซอร์คิโอ ‘เอล วาสโก’ กอยโกเชีย คราวนี้ผมไม่พลาดจุดโทษ ผมยิงเข้าไปอย่างนิ่ม ๆ เช่นทุกครั้ง และมันตุงตาข่าย เสียงโห่ร้องดีใจ! และมันไม่ได้มาจากแค่พ่อผมหรือเคลาเดีย ผมได้ยินเสียงโห่ร้องไชโยที่มีกลิ่นอายของนาโปลิตันอย่างชัดเจน แต่แค่นี้พอ เราฝากทุกอย่างไว้ในมือของกอยโกเชียที่เริ่มโดยปฏิเสธจุดโทษของโดนาโดนิ ตามด้วยเซเรนา และปาฏิหารย์ก็กลายเป็นจริง เราวิ่งพล่านเหมือนคนบ้า กอดกันกลม ตอนกลับห้องแต่งตัว ขณะกำลังจะเดินลงอุโมงค์ที่ผมรู้จักมันดี ผมโบกมือให้คนบนอัฒจันทร์ พวกเขาปรบมือส่งผมออกจากสนาม ผมเอนพิงผนังขณะยืนบนขั้นบันได จูบเสื้อฟ้าขาวของผม ‘ฉันรักแก! ฉันรักแก!’ ผมตะโกนใส่เสื้อทีมชาติของผม กำหมัดดึงมันเป็นขยุ้มขึ้นมา จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อเมริกา ’94 ผมมาร่วมมหกรรมฟุตบอลโลกครั้งนี้อย่างไร้สิ่งร้ายในตัว  ผมรู้ว่านี่คือโอกาสสุดท้ายของผมที่จะบอกลูกสาวสองคนของผมว่า : “พ่อเป็นนักฟุตบอล  ถ้าลูกไม่เคยเห็นพ่อเล่นฟุตบอล  ลูกจะได้เห็นพ่อเล่นที่นี่ล่ะ”  และผมฉลองประตูที่ยิงกรีซในแบบนั้นด้วยเหตุผลนี้เพียงอย่างเดียว  แต่ก็ไม่วายมีคนพูดว่าเพราะเหตุผลอื่นที่สุดโง่เง่า  ผมไม่ต้องใช้สารเสพติดเพื่อแก้แค้นและประกาศก้องความสุขกับโลก!  ผมถึงได้ร้องไห้และยังร้องไห้ไม่หยุด  เราเคยเป็นแชมป์โลก  และพวกเขากระชากความฝันนั้นไปจากเรา ทันทีที่ศึกฟุตบอลโลกเริ่มต้นขึ้น  เราคือทีมที่ดีที่สุดในขณะนั้น  เราสัญญาว่าจะล้างแค้นให้ทุกสิ่งที่เราต้องเจอ  และเรากำลังทำได้  เรามีบาติสตูตา  หัวหอกศูนย์หน้าที่เก่งที่สุด  และเขากำลังอยู่ในช่วงพีค  เรามีคานิคเกีย  ที่ได้แรงกระตุ้นจากผม  บาลโบก็ทำหน้าที่ในตำแหน่งใหม่ได้อย่างเยี่ยมยอด เราไม่ต้องตั้งรับ  เราป้องกันด้วยลูกฟุตบอล  นั่นคือที่บาซิเลเสนอ  เขาบอกเราว่า : “ถ้าเล่นกันตามตำแหน่งที่ผมวางไว้  ที่มีมาราโดนา,  คานิคเกีย,  บาลโบ,  บาติสตูตา,  ซิมิโอเน  และเรดอนโด  เราโดนถลุง 5 – 0 ชัวร์  แต่ถ้าเราคอยครองบอลไว้  คอยสนับสนุนตามกันเป็นเงา  คอยเข้ามาซ้อน  ผลัดกัน  มันจะได้ผล  ทีมเราเต็มไปด้วยนักเตะแนวรุก  ดังนั้นเพื่อเลี่ยงเปิดเผยจุดอ่อนในแนวรับ  เราคอยเป็นเงาให้กันและกัน  ถ้าทำแบบนี้  คนหนึ่งเสียการครองบอล  อีกคนจะเข้ามาซ้อนเพื่อแย่งกลับโดยเร็ว”  และมันได้ผลชะงัด!  ทุกคนเข้าไปอยู่ในพื้นที่  และผมยิงกรีซก็เพราะเราทำอย่างนั้น : จับบอลครั้งเดียว ... แต๊ก แต๊ก แต๊ก ... เหมือนปืนกล  หนึ่ง-สอง  เรดอนโดกับผม ... โกลาโซ  โกลาโซ ดิเอโก ‘เอล โชโล’ ซิมิโอเนก็จะเข้ามาในพื้นที่นั้นด้วย  อีกทั้งโฮเซ ชาร์มอท ... เราเป็นทีมที่เยี่ยมยอด  และเรากระทุ้งกรีซไป 2 – 1 เมื่อ 21 มิถุนายน  ตามด้วยการพลิกชนะไนจิเรีย 2 – 1 เมื่อ 25 มิถุนายน  เราเป็นสุดยอดทีม  มันถึงได้ทำให้ผมขมขื่น  มันเป็นความรู้สึกที่ติดตัวผมไปตลอดชีวิต หลังจากนั้น  เบเบโตกับโรมาริโอของบราซิลบอกผม : “พอเราเห็นพวกคุณพลิกเกมในนัดที่เจอไนจิเรีย  เราคิด ... อูย  นี่มันทีมเวิร์ค  นี่มันไม่ใช่แค่มาราโดนา ... นี่คือทีมที่ปึ๊กทั้งจิตใจ  ปึ๊กทั้งร่างกาย  แถมมีรูปเกมที่ดี”  และนี่ไม่ได้ออกมาจากปากใครก็ไม่รู้  นี่คือเบเบโตกับโรมาริโอ  พวกเขากำลังบอกว่าบราซิลเริ่มรู้  หลังจากผ่านไปสองเกม ... ว่าอาร์เจนตินาเป็นทีมที่ต้องคอยระวัง  เราชนะกรีซ  เราพลิกกลับมาชนะไนจิเรีย ... จากนั้นก็เกิดสิ่งที่มันเกิดขึ้น จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ความจริง ... ความเป็นจริงเพียงอย่างเดียวของฟุตบอลโลก ’94 คือเทรนเนอร์กายภาพประจำตัวของผมทำผิดพลาด  ผมคือผู้รับเคราะห์  นี่คือเรื่องจริงเพียงอย่างเดียว  ไม่มีใครให้สัญญาอะไรกับผมทั้งสิ้น  คนพูดกันว่าฟีฟาเปิดไฟเขียวให้ผมทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ  แล้วฟีฟาก็หักหลังผมโดยตรวจสารเสพติด  มันเป็นคำโกหก ใครจะไปคิดว่าผมจะแทนที่โคเคนด้วยเอฟาดรีน ... ใครจะไปคิด  ผมจบนัดที่เจอไนจิเรียอย่างเหนื่อยล้าแทบขาดใจ  ผมขอให้โคโคเปลี่ยนตัว  เขาบอกว่า : “ไม่ ๆ พวกนี้ไล่บดเราไม่หยุด  ช่วยอยู่ต่อเถอะ”  ผมสูดหายใจเต็มปอด  ไขว่คว้าหาเรี่ยวแรงที่ผมไม่มีเหลือ  และอยู่ต่อ ผมคิดว่าผมมีเกมที่เยี่ยมมากในนัดที่เจอไนจิเรีย  ผมมีความสุข  พยาบาลมาตามผมที่ข้างสนามเพราะผมยังฉลองอยู่กับแฟนบอล  ผมไม่เอะใจแม้แต่น้อย  ทำไมผมจะต้องเอะใจ  ผมใสสะอาด ... ใสสะอาด?  ผมไม่ได้ใช้ยาอะไร  ไม่ใช้  ไม่แตะต้องเลย  แม้แต่อีกสิ่งหนึ่ง สิ่งชั่วร้ายที่คอยดึงคุณไว้  ผมถึงได้เดินออกไปกับพยาบาลร่างท้วมคนนั้น  โดยยังฉลองไม่หยุด  ผมจะหัวเราะด้วยเหตุผลอะไรล่ะ ขาสองข้างของผมถูกตัด  จิตวิญญาณของผมถูกย่ำยี  ผมเชื่อว่าผมได้ชดใช้มันไปแล้วเมื่อครั้งอิตาลี  กับจุดโทษนั้น  กับความพ่ายแพ้ของผม  แต่ดูเหมือนฟีฟายังคงต้องการให้ผมหลั่งเลือด;  ความเจ็บปวดของผมยังไม่เพียงพอสำหรับเขา ... พวกเขายังกระหาย ผมได้ยินว่าการให้สัมภาษณ์ของผมแพร่ภาพ  เคียงคู่กับภาพนักเตะขณะร้องเพลงชาติก่อนเกมของเรากับบัลแกเรีย  ผมไม่รู้  ผมไม่ได้ดู  ผมไม่กล้าดูเด็ดขาด  ผมว่าผมคงทนไม่ได้  ตอนนั้นผมก็ทนจนสุดจะกลั้นแล้ว  ผมไม่รู้ว่าผมรอดมาได้ยังไง จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จุดเริ่มต้น 14 ปีของชีวิตในห้วงนรกอเวจี ช่วงเวลาของผมที่บาร์เซโลนามีแต่ผีซ้ำด้ำพลอย  ไหนจะโรคตับอักเสบ  ไหนจะขาหัก  เมืองด้วยล่ะ  คือผม ... ผมชอบมาดริดมากกว่า  ความสัมพันธ์อันย่ำแย่ของผมกับนูนเยซ  มันคือในบาร์เซโลนาที่ผมเริ่มไปยุ่งกับยาเสพติด  ผมบอกให้เลยว่าผมเริ่มเสพที่นี่  และเริ่มได้อย่างเลวร้ายที่สุด  และเมื่อคุณเริ่มติด  คุณอยากปฏิเสธไปว่า ‘ไม่’  แต่คุณได้ยินตัวเองบอกว่า ‘ได้’  เพราะคุณเชื่อว่าคุณจะคุมมันได้  คุณจะไม่เป็นไร ... จากนั้นมันก็เริ่มยากมากขึ้น  แต่เรื่องเสพยาในบาร์เซโลนาไม่มีผลต่อชีวิตฟุตบอลของผม  ไม่มีแม้แต่น้อย  นูนเยซบอกว่าเขาขายผมออกไปเพราะรู้ว่าผมเสพโคเคน ... โกหก!  ถ้ามันใช่อย่างนั้นจริง  ผมจะไม่สามารถไขว่คว้าความสำเร็จทั้งหมดที่ผมได้มาขณะอยู่ในอิตาลี  เพราะโคเคนไม่กระตุ้นคุณ  มันทำให้คุณหมดไฟ  มันทำให้คุณซึมกระทือ ... มันไม่มีประโยชน์กับฟุตบอล  มันไม่มีประโยชน์กับ – และผมเพิ่งตาสว่าง – กับชีวิต  มันเริ่มโดยเป็นสิ่งสนุกเหมือนสิ่งสนุกอื่น  และสิ่งที่ดูสนุกสนานในตอนนั้นได้กลายเป็นเรื่องเศร้า  ทุกวันนี้ผมเสียใจเรื่องนี้  แต่ผมก็ถลำไปแล้วและผมต้องเลิกมันให้ได้  เพื่อลูกสาวของผม  เพื่อคนทุกคนที่รักผม  และคนที่ผมเคยทำและยังทำให้เขาระทมทุกข์ มาราโดนาให้สัมภาษณ์ในรายการทีวีของอาร์เจนตินาเมื่อปี 2004 ขณะกำลังบำบัดเลิกยา   ว่าเขาโชคดีที่มีคนรอบข้าง (พ่อแม่  ภรรยา  ลูกสาว  พี่น้อง  เพื่อนสนิท) ที่รักและห่วงใยเขามาตลอด  ไม่เคยทอดทิ้งไม่ว่าเขาจะทำตัวร้ายกาจแค่ไหน  เพราะโคเคนจะปลดปล่อยปีศาจร้ายในตัวคุณออกมา  แต่ไม่ว่าคนรอบตัวของเขาจะรักและหวังดีกับเขาแค่ไหน  พร่ำพูดสิ่งที่มีเหตุผลแค่ไหน  ถ้าตัวเขาเองไม่คิดจะดึงตัวเองขึ้นมาจากขุมนรก  ใครในโลกนี้ก็ช่วยเขาไม่ได้  พูดไปก็น้ำตาไหล  [ลองหาคลิปนี้ในยูทูป  น่าจะมี]  เจียนนินนาลูกสาวก็นั่งฟังอยู่ในกลุ่มผู้ชม  หลังจากนั้นสักพักใหญ่  มาราโดนาก็เลิกโคเคนได้เด็ดขาด  และไปผ่าตัดแกสตริคบายพาสเพื่อลดน้ำหนัก จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 บทความนี้แปลจากส่วนหนึ่งของการให้สัมภาษณ์  ตอนที่เดินทางไปอังกฤษเมื่อต้นปีนี้ MARADONA : It is my two daughters that saved my life กว่าทศวรรษที่มาราโดนาติดยาเสพติดและสุรา  โคเคนทำให้ยอดนักฟุตบอลผู้นี้เกือบต้องอำลาโลกในปี 2004 เมื่ออาการเส้นเลือดในหัวใจอุดตันทำให้เขาเข้าสู่โคม่า  ชาวอาร์เจนตินาคิดว่าพวกเขาได้สูญเสียวีรบุรุษผู้เป็นที่รักไปแล้วในจุดหนึ่ง  เมื่อมีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วว่ามาราโดนาเสียชีวิต แต่เขาต่อสู้ฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาแข็งแรง  และสามปีแล้วที่เขาเลิกเสพโคเคนอย่างเด็ดขาด มาราโดนาบอกว่า “ผมอยู่ในโคม่า นอนไม่รู้สึกตัวอยู่ในโรงพยาบาล  ดาลมาลูกสาวของผมนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เธอพร่ำกระซิบบอกไม่ให้ผมทิ้งเธอไป  ว่าผมต้องอยู่ต่อไปเพื่อเธอ”  เสียงกระซิบของลูกทำให้ผมฟื้นจากโคม่า  “ลูกสาวสองคนคือผู้ที่ช่วยชีวิตผมไว้  ผมตระหนักว่ายาเสพติดทำให้ผมสูญเสียเวลามากมายที่ควรใช้อยู่กับลูก  ตอนนี้ผมแค่อยากใช้เวลาที่เหลือกับพวกเธออย่างมีความสุข” “ยาเสพติดทำให้ศักยภาพการเล่นฟุตบอลของผมลดลงไปเยอะ  ถ้าผมไม่ติดโคเคน  ผมจะเป็นได้อีกสามเท่าของนักฟุตบอลที่ผมเป็น  คนจะไม่เถียงว่าใครคือนักฟุตบอลเก่งที่สุดเท่าที่โลกเคยเห็น  ทุกคนจะบอกว่ามาราโดนา” ชีวิตที่ติดยา มาราโดนากล่าวเสริมว่า  “ช่วงย่ำแย่เลวร้ายที่สุด  ผมจะเสพโคเคนควบการดื่มวิสกี้ไม่หยุดตลอดสามวัน  นอนทั้งวันหนึ่งวัน  ลุกขึ้นมาเสพโคเคนไม่หยุดอีกสามวัน  ลงเล่นฟุตบอลในวันอาทิตย์  ผมไม่รู้วันเวลาหรือเหตุการณ์รอบตัว  แต่ผมก็ยังเล่นได้ดีกว่าทุกคนบนสนาม  ดาลมาลูกสาวคนโตของผม  ต้องรับรู้ตลอดวัยเด็กว่าพ่อของเธอเป็นไอ้ขี้ยา  ตอนนี้เธอเป็นนักแสดงที่เก่งมาก  เพราะเธอเคยไปโรงเรียนทุกวันและต้องทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ  คุณไม่อาจสร้างความสัมพันธ์อันแท้จริงกับครอบครัวถ้าคุณติดโคเคน  เพราะคุณโหยหามันตลอดเวลา  หลายครั้งที่ผมเคยคิดฆ่าตัวตาย  แต่ผมฉุกคิดว่าผมจะทิ้งอะไรไว้เบื้องหลัง  มันคือแววตาของลูกสาวที่ช่วยผมไว้ ... ผมถึงได้อยู่มาถึงวันนี้” แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 11:37:20 แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 10:35:03 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:34:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 นอกจากผู้หญิงสองคนข้างบนที่ทำให้มาราโดนาอยู่มาถึงวันนี้  ยังมีผู้หญิงอีกคนในชีวิตที่สำคัญกับเขามาก  เขาจะไม่ได้ฉลองวันเกิดตั้งแต่ปีที่ 43 แล้ว  ถ้าไม่มีเธอ  เคลาเดีย วิลลาเฟน  หวานใจตั้งแต่วัย 16  ผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขามาจนถึงปัจจุบัน  แม้จะหย่าขาดกันนานแล้ว  ทั้งสองยังสนิทสนม  ควงคู่ไปไหนด้วยกันเสมอ  มาราโดนาบอกว่านอกจากลูกสาวทั้งสอง  เคลาเดียคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา  เธอคือหินผาของเขา  ผู้หญิงที่รักเขาโดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ  ใน Maradona by Kusturica (2008)  ภาพยนตร์เกี่ยวกับมาราโดนาที่ออกฉายในปีนี้  สร้างโดย Emir Kusturica ผู้กำกับการแสดงภาพยนตร์อันเดอร์กราวน์ชื่อดัง  หนังได้รับความร่วมมือจากมาราโดนา  บางตอนจะเป็นคลิปโฮมมูวี่ส่วนตัวที่ไม่เคยนำออกเผยแพร่ที่ไหนมาก่อน  แสดงให้เห็นความอบอุ่นใกล้ชิดของครอบครัวมาราโดนา  Emir Kusturica บรรยายถึงเคลาเดียไว้ว่า “ในช่วงชีวิตที่มาราโดนาย่ำแย่ที่สุด  เคลาเดียภรรยาของเขาได้กลายมาเป็นเทวดาผู้พิทักษ์  กลายมาเป็นหญิงผู้ถือกุญแจป้อมปราการแห่งชีวิตครอบครัวของเขา  หากเขาไม่ได้กลับคืนสู่ป้อมปราการนี้วันแล้ววันเล่า  ดิเอโกจะไม่มีทางอยู่รอดมาได้  ผมคิดหรืออย่างน้อยก็แกล้งทำเป็นว่าผมเข้าใจผู้หญิงดีพอ  ในกรณีของมาราโดนา  คำพูดที่ว่าเบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชายจะมีหญิงที่เข้มแข็ง...  หญิงผู้นั้นก็ใช่ว่าจะเข้มแข็งได้ตลอด  ผมเคยถามเคลาเดียว่า  ‘พวกคุณอยู่รอดมาได้ยังไง’  เคลาเดียตอบว่า  ‘ไม่เคยมีใครใส่ใจจะถามว่าฉันอยู่รอดมาได้ยังไง’  นอกจากมันจะแสดงให้เห็นว่าผมไม่ได้เข้าใจผู้หญิงได้ดีอย่างที่คิด  มันยังทำให้ผมได้รู้ว่าความจงรักภักดีที่เคลาเดียมีต่อดิเอโก  ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรักเพียงอย่างเดียว  แต่มันยังเป็นความศรัทธาในแบบที่หาคำอธิบายไม่ได้” จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องราวหลังภาพ  เห็นมีคนเคยเอาคลิปวีดีโอนี้มาลง 2 – 3 ครั้งเพราะข้องใจว่านี่มันเกมไหน  เมื่อไหร่  เรื่องราวมีที่มาที่ไปอย่างนี้  มาราโดนาจะเล่าให้ฟัง   ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปในบาร์เซโลนา  เกมสุดท้ายของผมเมื่อ 5 พฤษภาคม 1984 ในมาดริด  คือตัวแทนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผมที่นี่  นัดชิงชนะเลิศโคปา เดล เรย์กับแอตเลติก บิลเบาคู่ปรับตัวฉกาจของเราที่จบลงโดยมันแปรสภาพเป็นสนามรบ  เราแพ้ 1 – 0  พวกบาส์กจะทำให้ผมหวนนึกถึงประตูของเอนดิกาในอีกหลายปีต่อมา  เมื่อผมกลับมาเล่นในสเปนให้เซบิยา  ผมปิดฉากโดยอาละวาดใส่ทุกคน  พวกเขาไล่ต้อนเรา  ยุแหย่ยั่วโทสะเราไม่หยุด  จนกระทั่งนักเตะบิลเบายกสองนิ้วด่าผม  และผมฟิวส์ขาดก็ตอนนั้นแหละ เราตะลุมบอนกันกลางสนามอย่างดุเดือดเลือดพล่าน ... ขอบคุณพระเจ้าที่มิเกลิและเพื่อน ๆ ออกมาช่วยผมไว้  ไม่เช่นนั้นพวกบาส์กฆ่าผมแน่  ผมก็ไม่รู้  ผมว่ากอยโกเชียอยากสานต่อวีรกรรมที่ทำค้างไว้เมื่อหลายเดือนก่อนให้จบ  คนของผมที่อยู่บนอัฒจันทร์อยากโดดลงมาช่วย  พวกเพื่อนที่ถูกเรียกว่า ‘กลุ่มแก๊ง’ อยากลงมาปกป้องผมแต่พวกเขาทำไม่ได้  ตำรวจไล่ฟาดข้อมือข้อเท้าเพื่อให้พวกเขาหยุด  มันบ้าคลั่ง! จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาราโดนาเป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติอาร์เจนตินาเสมอ (ไม่ใช่แค่ฟุตบอล  มันรวมถึงเทนนิส  รักบี้  และกีฬาอื่น ๆ ของทีมฟ้าขาว  ที่จะมีหัวหน้ากองเชียร์ผู้นี้ร่วมลุ้นด้วยทุกครั้งถ้าโอกาสอำนวย)  รูปนี้คือตอนที่ตามไปสมทบกับทีมชาติ U-23 ในโอลิมปิกเกมส์ที่ปักกิ่ง  เพื่อมาให้กำลังใจโคช เซอร์คิโอ บาติสตาเพื่อนเก่า  และทีมชาติ  ก่อนนัดชิงชนะเลิศ  เดินเกาะกลุ่มกลายเป็นหนึ่งในแก๊งเด็ก (นรก) ได้อย่างเนียน  (ตอนนี้เฮียเป็นกุนซือแล้วนะเด็ก ๆ) จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 “ลา เคลาเดีย กับ เอล ดิเอโก”  ว่าที่ยาโย่กับยาย่าของหลานคนแรก จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาราโดนาเคยร้องเพลงให้เปเล (ร้องได้เพราะไม่เบาเลยล่ะ)  พี่เปเลก็เล่นกีตาร์ให้น้องเตี้ย  สองคนหวานกันเสียไม่มี  แต่ไม่ใช่ในรูปนี้  เคยดูในรายการ La Noche del 10 เมื่อ 2-3 ปีก่อนของเฮียเค้า จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ดูรูปซ้าย  ก็พอเข้าใจว่าทำไมพ่อตากับลูกเขยคู่นี้เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย  เวลาเจอกัน  เห็นติดกันเป็นตังเม  นอกจากจะรักผู้หญิงคนเดียวกัน  เล่นฟุตบอลเก่ง  ลูกเขยก็ไม่น้อยหน้าพ่อตาในเรื่องโชว์แมนชิพ  ร้องรำทำเพลง   ว่าแต่จากนี้ไป  เจ้ากุนจะโดนคำครหามั้ยเนี่ย  ว่าเป็นเด็กเส้น  สามีของลูกสาวนายใหญ่  หุ หุ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอให้มีความสุขไม่รู้จบ  เดี๋ยวนี้มันดูจะตามติดเป็นเงา  ความสุขดูจะทำให้เฮียห่ามน้อยลง(หรือว่าเพราะเริ่มแก่)  รูปนี้เป็นการประชุมนักข่าวเมื่อ 7 วันก่อนที่เมืองทาบลิซิ  ก่อนฟุตบอลนัดการกุศลเฟรนส์ ออฟ มาราโดนา  ดิเอโกยิ้มตอบคำถามนักข่าวอย่างอารมณ์ดี  แม้จะมีคนถามถึงลูกสาวที่กำลังท้อง  ถ้าเป็นเมื่อก่อน  คนที่ถามเตรียมหนาวได้เลย  สื่อในอเมริกาใต้โดยเฉพาะในอาร์เจนตินา  รู้ดีว่าห้ามถามห้ามแตะเรื่องครอบครัวของมาราโดนาถ้าไม่อยากประกาศสงครามกับเอล ดิเอโก  เห็นเฮียเตี้ยแฮปปี้อย่างนี้  แฟนบอลทั่วโลกของเฮียก็แฮปปี้ตามนะจะบอกให้ จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณสำหรับความทรงและช่วงเวลานาทีสุดวิเศษในฟุตบอลอันมากมายก่ายกอง จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 36 วันนี้เริ่มต้นยุคใหม่ของ EL DIEZ เฮ้ดโคชคนใหม่ของทีมชาติอาร์เจนตินา จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 SALUTE EL DIOS จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 38 วันเกิดเฮียเตี้ย  ฤกษ์ดีแถลงข่าวแต่งตั้งโคชคนใหม่ของทีมชาติอาร์เจนตินา  ได้รูปและข่าวเมื่อไหร่  จะเอามาลงเพิ่ม หุ หุ หุ  นึกภาพมาราโดนายิงฟรีคิก  เตะมุม  กระชากลากเลื้อยขณะฝึกซ้อม  ทำไป  ปากก็พูดกับพวกเด็ก ๆ บนสนาม  ทีมชาติที่เขาคือคนที่จะเป็นผู้คัดเลือกเข้ามา  บอกว่า “เด็ก ๆ นี่ ๆ ๆ ๆ ๆ  ฟุตบอลเค้าเล่นกันแบบนี้...เข้าใจ๋  คาปิช?” EL NARIGON y EL DIEZ back together again. จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 10:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอโหวตให้กับตำนานผู้ยิ่งใหญ่ครับ ขอบคุณ จขกท.  และสุขสันต์วันเกิด สำหรับมาราโดน่าครับ จากคุณ : ยุง บิน ชุม - [ 30 ต.ค. 51 11:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สุขสันต์วันเกิดมาราโดน่าค่ะ ขอบคุณคุณลาลีก้าสำหรับกระทู้ดีดี จากคุณ : ผีแดงแรงฤทธิ์ - [ 30 ต.ค. 51 11:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เยี่ยมมากครับ จากคุณ : เอ็ม เชียงใหม่ - [ 30 ต.ค. 51 12:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 42 HBD  เสือเตี้ยค่า   ทีมชาติอาร์เจน คงมีสีสันน่าดูละทีนี้ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 30 ต.ค. 51 12:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เอล กุน นี่จะว่าไปนี่ เส้นใหญ่จริงๆ 55 จากคุณ : โตนิค - [ 30 ต.ค. 51 12:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ความจริง ผมไม่ค่อยชอบมาราโดน่าสักเท่าไหร่  อาจเป็นเพราะเขา (และทีมชาติอาร์เยนติน่า ที่เขาได้รับมอบหมายให้คุมทีมแบบช็อควงการ)  เจอกับทีมอินทรีเหล็ก (เยอรมัน) ของผมในบอลโลก 2 ครั้ง แต่นับถือในฝีมือของแกจริงๆ ครับ แทบจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของนาโปลี และอาร์เยนติน่าเลยทีเดียว HBD ครับ ===== มีชีวิตอยู่ เพื่อเชียร์ผีแดงทุกฤดูกาล  เพื่อเชียร์ทีมอินทรีเหล็กทุกทัวร์นาเม้นท์  และมีความหวังกับทีมไทยตลอดไป ===== จากคุณ : เลขาลิขิต - [ 30 ต.ค. 51 12:58:32 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ สำหรับบทความดีๆนะครับ ผมนั่งอ่านแล้วรู้สึกตื้นตันจิงๆครับ สำหรับคนๆนึงจากจุดต่ำสุดจนสูงสูดเป็นนักบอลที่เก่งที่สุดในโลก แล้วก้อดีใจที่เจ้าของตำนานยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ ขออวยพรวันเกิดให้กับเจ้าชายฟุตบอลของผมครับ จากคุณ : Nacisuz (NACISUZ) - [ 30 ต.ค. 51 13:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตกลงลูกของกุนเป็นชายหรือหญิง? จากคุณ : Parody - [ 30 ต.ค. 51 13:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แนะนำให้ไปอ่านฉบับเต็มที่ blog ของ la liga fan ครับ สุดยอดมากๆ จากคุณ : Mesia_82 - [ 30 ต.ค. 51 16:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อยากดูว่าทีมอาร์เจนยุคที่มาราโดนาคุมทีมจะเล่นแบบไหน  น่าติดตาม โหวตครับ จากคุณ : sep.tiger - [ 30 ต.ค. 51 16:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 กดโหวตให้ครับ ผมว่ามีไม่กี่คนในบอร์ดนี้ที่สามารถทำกระทู้แบบนี้ได้ ถ้ามีคนที่สามารถหาความรู้ใหม่ๆมาแลกเปลี่ยนกับคนอื่นแบบนี้ เยอะๆ ผมว่าบอร์ดนี้จะเป็นที่ๆน่าสนใจมากๆ คนนั้นรู้เรื่อง บราซิล คนนี้รู้เรื่อง ฮอนแลนด์ อีกคนรู้เรื่องสเปน คนนั้นรู้เรื่องเยอรมัน แล้วมาแลกเปลี่ยนความรู้กันแบบนี้ ให้คนอื่นๆให้รู้ด้วย.. จากคุณ : Yupin - [ 30 ต.ค. 51 19:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สุดยอดอะครับ จากคุณ : SwordMuse - [ 30 ต.ค. 51 20:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 51 Happy Birthday To Coach Maradona!! ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ และพาอาร์เจนคว้าแชมป์ให้ได้เยอะๆนะคะ :D ขอบคุณพี่ลีก้าสำหรับกระทู้ๆดีดีแบบนี้ค่ะ ^^'' #46 เป็นเด็กผู้ชายค่ะ กำหนดจะคลอดเดือนกุมภาพันธ์ปีหน้าที่มาดริด โดยทั้งคู่จะให้ใช้ชื่อว่า Leonel :) ค่ะ จากคุณ : Don't mess with Messi - [ 30 ต.ค. 51 21:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ดช. DIEGO LIONEL AGUERO ของคุณตา Diego กำลังจะมาในอีกไม่ช้า รูปฉลองวันเกิดกับครอบครัวในอาร์เจนตินา จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 22:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 #51 ขอบคุณสำหรับวีดีโอค่ะ  55 เมสจังตกกระป๋องแล้ว เฮียบอกของขวัญเยี่ยมยอดที่สุด คือหลานชาย  กับตำแหน่งนี้ละ อ่านบทความนี้  ดูจะสงบสติลงเยอะนะเอล ดิเอโก http://www.goal.com/en/Articolo.aspx?ContenutoId=938328 จากคุณ : la liga fan - [ 30 ต.ค. 51 22:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 54 #52 นู๋เจียดูมีน้ำมีนวลขึ้นจากเดิมเยอะเลย หลังคลอดจะลดมั้ยเนี่ย ยังไงก็ดูแลตัวเองนะจ๊ะ หลานตาจะได้ออกมาหล่อเหมือนพ่อเค้า เอ้า ยังไงๆ 555 สงสารเมสจังจริงๆ สโมสรก็มีโบจัง ทีมชาติก็มีคนเส้นใหญ่ เฮ้ออ จากคุณ : Don't mess with Messi - [ 30 ต.ค. 51 23:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณมากครับ จากคุณ : mrsorn - [ 31 ต.ค. 51 01:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สุขสันต์วันเกิดครับ จากคุณ : FIFA_Anfield - [ 31 ต.ค. 51 08:45:03 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โหวตให้ครับ สุดยอดนักบอลอันดับ 1 ในดวงใจ จากคุณ : มัง (มังคลา) - [ 31 ต.ค. 51 10:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แป่ว  Give ไม่พอ  หมดพอดี ตั้งแต่คุณ Nacisuz (NACISUZ) #45 ลงมา  ให้ Give คนละหนึ่งนะคะ  ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ จากคุณ : la liga fan - [ 31 ต.ค. 51 18:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ ไม่เคยอ่านมาก่อน ตั้งใจอ่านทุกตัวอักษรเลยครับ ชอบมาราโดน่ามากครับ จากคุณ : Cruel Intentions - [ 31 ต.ค. 51 23:23:53 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ....ดีจังเยยย  เฮียเตี้ยเกิดสิ้นเดือน  ได้โควต้า Give ของเดือนใหม่มาให้แล้ว นัดเปิดตัวหัวหน้าโคชคนใหม่คือ 19 พย. ที่สกอตแลนด์  นัดกระชิบมิตร Scotland vs Argentina ที่ Hampden Park  และที่นี่มีความหมายมากกับมาราโดนา   เขายิงประตูแรกของเขา  ให้ทีมชาติชุดใหญ่ในนัดกระชับมิตรที่สนามนี้เมื่อปี 1979 จากคุณ : la liga fan - [ 1 พ.ย. 51 13:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ไปเจอบทความของ Tim Vickery ขอแปลมาเก็บไว้ในกระทู้วันเกิดนี้ด้วยละกัน  นาน ๆ จะเจอคอลัมนิสต์ชาวอังกฤษที่เขียนถึงเอล ดิเอโกแบบนี้ "ไม่แฟร์...ถ้าจะเรียกมาราโดนาว่าไอ้ขี้โกง" แปลจาก “Coming to Maradona’s Defence“ โดย  Tim Vickery  [BBC SPORT] http://www.bbc.co.uk/blogs/timvickery/2008/11/maradona_unfairly_labelled_a_c.html 3 Nov 08, 03:43 PM ดานเต (นักเขียน) ... หรือมันอาจจะเป็น ซิลวิโอ ดานเตจากซีรีย์ “เดอะ โซปราโนส์” ที่เป็นคนบอกว่าส่วนที่ร้อนที่สุดในขุมนรก  เก็บเอาไว้ให้เฉพาะกับคนที่ขณะกำลังตกอยู่ในช่วงวิกฤติจริยธรรม...เขาสามารถคงความเป็นกลาง  และด้วยความคิดนี้ในหัว  ผมอยากแสดงความเห็นถึงฟี้ดแบคจากผู้อ่านในบลอคของผมเมื่ออาทิตย์ก่อน  ที่เขียนเกี่ยวกับดิเอโก มาราโดนาเข้ารับตำแหน่งกุนซือทีมชาติฟ้าขาว หลายโพสที่มาจากผู้อ่านชาวอังกฤษจะโจมตีมาราโดนาว่าเป็นไอ้ขี้โกง  ซึ่งผมเองคิดว่าไม่ยุติธรรม  ผมไม่เคยเห็นนักฟุตบอลคนไหนที่ถูกโกงถูกเอารัดเอาเปรียบมากเท่ามาราโดนา   ตอนที่มาราโดนาเริ่มค้าแข้งเมื่อกลางยุค 70  มันประเมินกันว่านักฟุตบอลวิ่งเป็นระยะทาง 5,000 เมตรต่อเกมโดยเฉลี่ย  ตัวเลขนี้เพิ่มเป็นสองเท่าอีก 20 ปีให้หลัง  ซึ่งเท่ากับระยะเวลาค้าแข้งของดิเอโก  เขาเล่นฟุตบอลในยุคที่ศาสตร์ของการพัฒนาร่างกายอย่างเป็นจริงเป็นจังกำลังเริ่มต้น  และเล่นเกือบทั้งอาชีพก่อนจะถึงกลางยุค 90 ที่เพิ่งเริ่มคาดโทษการเสียบสกัดอย่างรุนแรง มาราโดนาเล่นเกมฟุตบอลโดยกรรมการไม่ให้การปกป้อง  ในแบบที่ดาราฟุตบอลสมัยนี้ถือเป็นสิ่งที่ต้องได้รับ  การเสียบสกัดบางรูปแบบที่เขาโดน  หากเป็นในปัจจุบัน  โทษที่ได้ไม่ควรเป็นแค่ใบแดง  แต่สมควรแถมด้วยการส่งไปนอนซังเตเพื่อสงบสติ  แทบทุกเกมที่มาราโดนาลงเล่น  เขาคือเหยื่อของการโดนตามสอยตามถอนรากถอนโคนและความรุนแรงจากคู่แข่ง  ที่ต้องการลดศักยภาพการเล่นฟุตบอลของเขาด้วยทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ รอบควอเตอร์ไฟนัลกับอังกฤษในฟุตบอลโลกปี 1986 ก็ไม่มีข้อยกเว้น  คลิปการแข่งนัดนั้นเก็บภาพชัดเจน  ขณะเทอรี่ เฟนิคชักศอกใส่หน้ามาราโดนา มันเข้าใจไม่ยาก  ว่าทำไมคนที่ถูกเอารัดเอาเปรียบอย่างไม่หยุดหย่อนจะสะสมความเกรี้ยวกราดอยากเอาคืน  กรรมการอาวุโสชาวบราซิเลียนผู้หนึ่ง  จำได้ว่าเปเลเนียนมากในเรื่องตบตากรรมการเพื่อให้ทีมได้ฟรีคิก  ด้วยการคล้องแขนกับแนวรับ  และดึงพวกนี้ให้ล้มโดยทำให้ดูเหมือนเขาถูกทำฟาว์ล ผมคิดว่าถ้าตัวผมต้องโดนไล่เตะไล่เสียบ  โดนชักศอกใส่  นานเป็นเวลาหลายปี  ผมก็อาจจะรู้สึกว่าผมก็มีสิทธิ์ที่จะชกคืนให้มันไปตุงตาข่ายในอารมณ์ชั่ววูบ   มันเป็นความจริงที่ว่าวัฒนธรรมต่างกันมองเรื่องเหล่านี้ต่างกันไป  บ๊อบบี้ ชาร์ตันเล่าให้ฟังถึงการประชุมฟีฟาครั้งหนึ่งของบรรดาอดีตนักฟุตบอล  เขาขอให้มีการคาดโทษอย่างจริงจังกับการพุ่งล้ม   มีคนที่ชาร์ตันเรียกว่า ‘นักเตะทีมชาติอเมริกาใต้รุ่นอาวุโสผู้หนึ่ง’  ตอบกลับมาว่า “คุณคิดไหมในฐานะนักฟุตบอลอาชีพ  ว่าถ้าเราสามารถทำให้ทีมได้ผลประโยชน์ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม  เราก็ควรได้รับคำชมในการกระทำนั้น” ผมเชื่อว่าการกระทำแบบนี้เป็นเรื่องที่รับกันได้มากกว่าในอเมริกาใต้  ที่จะมีการชมเชยการกระทำอันเจ้าเล่ห์เมื่อจำเป็นและสามารถรอดตัวไปได้  มีคำพูดติดปากในบราซิลที่บอกว่า  การเอาชนะคู่ปรับตัวฉกาจด้วยประตูที่ผิดกติกานั้นเพิ่มความสะใจในชัยชนะได้อีกโข แต่ก่อนที่คนอังกฤษจะพยายามบอกใครว่าเราเป็นผู้มีความคิดพื้นฐานที่ฝังลึกด้วยจริยธรรมสูงส่ง  ในอัตชีวประวัติของมาร์ติน ปีเตอร์ส  เขาเขียนเล่าถึงเกมกับโปแลนด์ในปี 1973  ที่อังกฤษต้องชนะเท่านั้นเพื่อผ่านเข้ารอบสุดท้ายฟุตบอลโลกในปีหน้า  ปีเตอร์สเป็นนักฟุตบอลที่เยี่ยมยอด  แม้ผมจะไม่เคยพบเขาตัวเป็น ๆ  บุคลิกของเขาทำให้ผมคิดเสมอว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว แต่เมื่อ 35 ปีก่อน  อังกฤษตามหลังอยู่หนึ่งประตู  และเวลาเหลือน้อยแล้ว  เขาสารภาพว่า “หนทางดูริบหรี่  และในสถานการณ์เช่นนั้น  เราต้องทำสิ่งเด็ดขาดเพื่อให้ได้ผลลัพท์ที่ต้องการ”  ปีเตอร์สถูกแบคซ้ายของโปแลนด์สกัดในกรอบเขตโทษ  “เขาแทบไม่โดนตัวผมเลย  แต่ผมตัวปลิว  ผมพุ่งล้ม  มันไม่ใช่จุดโทษ  แต่กรรมการไม่เห็นเช่นนั้น”   ผลประตูที่ได้ไม่พอที่จะส่งอังกฤษเข้ารอบสุดท้าย  แต่การยอมรับตามตรงของปีเตอร์สนั้นเพียงพอแล้วที่จะบิดเบือนภาพลักษณ์ของอังกฤษว่าเป็นชาติที่ยึดมั่นในแฟร์เพลย์  ดังนั้นมันไม่ยุติธรรม  ที่จะด่าว่ามาราโดนาว่าเป็นไอ้ขี้โกง  เหมือนที่มันไร้สาระที่จะเรียกเขาว่าพระเจ้า  เขาคือมนุษย์ปุถุชน...ที่มีความสามารถเหนือชั้น  และก็มีข้อบกพร่อง  เหมือนกับเปเล  และข้อบกพร่องเหล่านี้มีส่วนในการสร้างความยิ่งใหญ่ให้คนเหล่านี้ มาราโดนาได้มอบความสุขให้คนมากมายในเวลาที่เขาอยู่บนสนาม  ดังนั้นเขาก็ควรได้ใช้ครึ่งหลังของชีวิตอย่างอิ่มเอิบใจและมีคุณประโยชน์  นั่นคือทำไม...ถึงเขาจะไม่ใช่ตัวเลือกของผม  มาราโดนาก็ควรได้รับการแสดงความยินดีในการเข้ามาคุมทีมชาติ – ด้วยเหตุผลสองอย่าง หนึ่งคือ  เขาเอาชนะปัญหาต่าง ๆ ที่รุมเร้าจนสามารถผงาดรับตำแหน่งนี้ สองคือเขาพร้อมที่จะเอาคอขึ้นเขียง  มีหลายคนที่คิดว่าตำนานไม่ควรเล่นกับเกียรติยศชื่อเสียงของเขา  ผมไม่เห็นด้วย  มันมีไว้ให้เฉพาะกับของในพิพิธภัณฑ์เท่านั้นแหละ  บางทีส่วนที่ดีที่สุดในสวรรค์ก็อาจเก็บไว้ให้คนที่กล้าพอจะไขว่คว้าหาความท้าทายใหม่ ๆ อย่างไม่หยุด แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 51 12:03:58 จากคุณ : la liga fan - [ 5 พ.ย. 51 12:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขออนุญาตเซฟกระทู้ครับ งขอบคุณครับ เจ๋งจริงๆ จากคุณ : Hernf@ - [ 6 พ.ย. 51 09:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาปักธง จากคุณ : LR3 - [ 18 พ.ย. 51 03:21:23 ]