PANTIP.COM : S7664272 ขอบคุณครับ คุณตะวัน ศรีปาน.... [ฟุตบอลไทย]

ความคิดเห็นที่ 3

"แบน" ตะวัน ศรีปาน ตั้งแต่จำความได้ ชีวิตผูกพันกับกลิ่นสาบลูกหนังมาตลอด

เมื่อคุณพ่อสุดที่รักคือนักฟุตบอลของบริษัท จึงมีโอกาสได้สัมผัสและเกิดความกระหาย

ในใจที่จะเป็นดั่งเช่นพ่อและรุ่นพี่ที่เก่งๆอีกหลายคน

ครอบครัว ศรีปาน ความจริงมีรกรากอยู่ที่อ่าวอุดม จ.ชลบุรี คุณพ่อสมกิจ ศรีปาน

แต่งงานกับคุณแม่ สมศรี ศรีปาน ที่ชลบุรี โดยคุณพ่อเป็นพนักงานของบริษัทปูน

ซีเมนต์ไทยจึงย้ายงานบ่อยๆ และแห่งสุดท้ายก็คือที่ ต.ทับกลาง อ.แก่งคอย จ.สระบุรี

คุณพ่อสมกิจต้องย้ายไปคุมงานที่นั่น พร้อมกับอาศัยอยู่ในบ้านพักคนงานที่เป็น

ลักษณะทาวเฮาส์ 2 ชั้น กำเนิดลูกทั้งหมด 4 คน ลูกสาวคือพี่คนโตสุด ที่เหลือเป็นผู้ชาย

โดยแบนเป็นคนที่ 3 ของครอบครัว

เมื่อลูกเยอะบ้านก็คับแคบ "แบน" เผยชีวิตในวัยเยาว์ว่า ค่อนข้างอบอุ่น

ในบ้านจะรักใคร่กันและเล่นตามประสาเด็กกับลูกๆของคนงานในบริษัทที่อยู่ละแวก

เดียวกัน แม้ว่าจะไม่รวย แต่ก็ไม่ถึงกับอดยาก ส่วนใหญ่จะประหยัดเสียมากกว่า

เรื่องของเล่นวัยเด็กไม่ต้องพูดถึง อยากจะได้อะไรไม่มีทางได้ แต่ก็ไม่เคยเรียกร้อง

อะไร เพราะโตขึ้นมาหน่อย ชีวิตทั้งหมดกลับไปสนใจเรื่องฟุตบอลเต็มๆ

ตะวัน ศรีปาน ถูกส่งเข้าเรียนระดับอนุบาลถึงประถมศึกษา ชั้นปีที่ 6

ที่ รร.แสงวิทยา และชอบเตะฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก "จำความได้ว่า คุณพ่อเป็น

นักฟุตบอลด้วย จะพาเราไปสนามาบอลบ่อยๆ และทุกๆปี ในบริษัทปูนซีเมนต์

จะมีการแข่งขันกีฬาสี คุณพ่อก็จะเล่นให้สีของท่าน เราก็จะไปนั่งขอบสนามดูคุณพ่อ

และผู้ใหญ่เขาเล่นกัน รู้สึกเลยว่าชอบ เข้าไปดูเขาเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว ใส่รองเท้าสตั๊ด

ทาน้ำมันมวย กลิ่นสาบเหล่านี้เราคุ้นชินมาตั้งแต่เด็ก และรู้สึกเป็นกลิ่มที่เราอยากจะเป็น

อยากจะเหมือนอย่างเขาบ้าง"

เฝ้าดูคุณพ่อเตะบอล ก็กลับมาเล่นเองบ้าน สนามหน้าบ้านคือสนามแห่งแรก

ที่มักใช้เวลาว่างหลังเลิกเล่นวิ่งไล่เตะบอลไปๆมาๆทุกวัน จนเหงื่อโทรมกาย

จึงขึ้นไปอาบน้ำ นอน

แต่กระนั้น สิ่งที่ใจชอบ ก็เข้าตาคุณพ่อที่แอบมองลูกชายคนนี้มาตลอด

ตะวัน ศรีปาน เป็นเด็กร่างเล็กตัวกระจ้อยร้อยเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน

แต่ชอบฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับฟุตบอลจะเอามานั่งอ่าน

ไม่รู้เบื่อ และหนังาสือที่ติดตามมาตลอดก็คือ "สตาร์ซอคเกอร์รายสัปดาห์"

"คุณพ่อจะซื้อมาอ่านตั้งแต่ เล่มที่ 10 ได้มั้ง ซื้อต่อเนื่องจนถึงเล่มที่ราว 600

กว่า คิดดูว่าติดตามมาขนาดไหน ตอนนั้นเราจะเอามาอ่านเล่นหมดทุกหน้า บังเอิญ

ทีมฟุตบอลแมนยูฯ กำลังดัง เราก็ติดตามจนชอบและรักในที่สุด รู้เรื่องฟุตบอลอังกฤษ

ดีมากในช่วงนั้น"

"แต่ที่ดูจะจุดประกายให้เรามากที่สุด คือ การ์ตูนในยุคนั้น ซึ่งมีเล่มละราว 2 หน้า

ได้มั้ง ต้องซื้ออ่านทุกตอน และทุกเรื่อง อย่าง ฮามิซ ตีนระเบิด,รองเท้าของบิลลี่

อ่านแล้วเราจินตนาการตามเลย อยากจะเก่งอย่างในการ์ตูนบ้าง ฝันว่าเราเล่นให้ทีม

โรงเรียน แล้ว ชนะคู่แข่งได้แชมป์ แล้วฝันต่อไปอีกว่าเราเป็นฮีโร่พาทีมไทยคว้าแชมป์

อะไรประมาณนี้ การ์ตูนในสตาร์ซอคเกอร์น่าจะสร้างความฝันให้กับเด็กๆ

หลายๆคนแน่นอน ซึ่งผมก็เป็นมาแล้ว และถือเป็นฮีโร่ลำดับแรกๆก็ว่าได้"

ส่วนชีวิตจริงต่างจากความฝัน ร.ร. แสงวิทยา ถือเป็นโรงเรียนเอกชน มีฟุตบอล

บ้างก็เล่นระดับเทศบาล ซึ่ง ตะวัน ศรีปาน ไม่เคยพลาดที่จะสมัครเข้าร่วมเป็นตัว

โรงเรียนด้วยก็แข่งกันไปแบบ สนุกๆ เจอโรงเรียนเทศบาล หรือ จังหวัด โดนยำเละ

8-0,9-0 เพราะสู้ความสูงใหญ่ไม่ได้ แต่ช่วงนั้นได้เล่นก็สนุกแล้ว

"ผมจะเป็นเด็กคนแรกๆในบรรดาลูกคนงานที่คุณพ่อซื้อรองเท้าสตั๊ดให้ใส่

ซื้อลูกบอลให้เตะเล่น ผมว่าพ่อสนับสนุนเยอะมาก คือเราอยากได้อะไรท่านก็จะให้

ผมว่าเท่มากที่สุด มีรองเท้าสตั๊ดลงไปเตะบอลขณะที่พวกเขาไม่มีกัน จุดนี้มั้งที่ทำให่

ผมบ้าฟุตบอลไปใหญ่"

จบ ป.6 ก็เข้าไปเรียนยังโรงเรียนประจำอำเภอ คือ ร.ร. แก่งคอย ในระดับ ม.1

ซึ่งพยายามจะสอดแทรกเป็นนักเตะของโรงเรียนให้ได้ แต่อย่างว่ารูปร่างที่เล็กเกินไป

โรงเรียนไม่สนใจ กระนั้นได้มีโอกาสได้เล่นทีมชุดเล็กกับเขา

"ช่วงนั้นฟุตบอลเขาจะแบ่งตามส่วนสูง ซึ่งก็จะมีตัวที่สูงใหญ่ กับ ตัวที่ความสูงไม่ถึง

150 ซม. เราก็จะได้เล่นในทีมชุดนี้ ทางโรงเรียนเขาก็ส่งไปแข่งนะ แต่ไม่ใช่รายการสำคัญ

อย่างฟุตบอลวันเด็กแห่งชาติ จำได้ว่า ที่ กกท. จำได้ว่า พี่สุทิน-สุรักษ์ ไชยกิตติ

เป็นคนจัด เราก็เดินทางมาแข่ง และได้แชมป์ไปด้วย มีความสุขมาก"

รอคย 2 ปี ขึ้น ม.2 ก็แล้ว ก็ยังไม่อาจจะขึ้นเล่นทีมโรงเรียนแก่งคอยได้

แต่ ตะวัน ศรีปาน เริ่มฝึกฝนฝีเท้าเต็มรูปแบบแล้วในช่วงนี้ ซึ่งหนักงานในบริษัทปูน

ซีเมนต์คนหนึ่งเคยผ่านการเล่นฟุตบอลระดับจังหวัดมาแล้ว ถือว่าเก่งมากในสายตา

ของคนแถวนั้น เป็นผู้จับเด็กๆ ระแวกนั้นมาสอนเทคนิคการเล่นทุกอย่างสัปดาห์ละครั้ง

ขณะที่ตัวเองจะฝึกเล่นฟุตบอลกับผู้ใหญ่ทุกเย็นซึ่งแม้ว่าอายุน้อย แตะกระดูกเริ่มดีขึ้น

และมีแววในการเล่นมากขึ้น เขาก็ให้ร่วมทีมลงไปแข่งขันได้ทุกวัน ตรงนั้นทำให้

ร่างกายแกร่งขึ้นมาก รวมถึงได้ฝึกฝนฝีเท้าไปในตัว

ด้วยใจที่ไม่ยอมเมื่อขึ้น ม.3 ฝันในการติดทีมโรงเรียนก็เป็นจริงจนได้ โดยได้แข่ง

ขันฟุตบอลภายในจังหวัด แต่ช่วงนั้นมีความสุขมาก จะบ้ากับการเล่นบอลทุกวัน

และเริ่มมีความคิดอยากจะเล่นทีมจังหวัดบ้าง ซึ่งแรงจูงใจอย่างหนึ่งของตะวัน ศรีปาน

เขาเล่าว่า ทุกเช้าเมื่อนั่งรถไปโรงเรียน ข้างหน้าจะเป็นสนามฟุตบอล

จะเห็นตัวทีมจังหวัดสระบุรีเขามาซ้อมกันทุกวัน เรายืนเข้าแถวเคารพธงชาติ

ก็มองด้วยความอิจฉา อยากจะเป็นอย่างเขา ไปนั่งดูเขาซ้อมตลอด อยากจะเป็นแบบเขาบ้าง

นั่นคือแรงจูงใจ

จากคุณ : วจีวิจารณ์ - [ 25 มี.ค. 52 09:31:22 ]