ความคิดเห็นที่ 1 ประสบการณ์สอนผมว่า เวลาไม่เคยคอยใคร อยากทำอะไรกับใครก็รีบทำ อยากบอกอะไรกับใคร ก็รีบบอก โอกาสไม่ได้มีเข้ามามากมายนักในชีวิต เมื่อเข้ามาก็จงไตร่ตรอง และไขว่คว้ามันเอาไว้ให้ได้ ประสบผลหรือไม่จงอย่าใส่ใจและสนใจ เพราะความสุขของมันอาจจะ ไม่ได้อยู่ที่ผลลัพธ์ แต่มันอยู่ในช่วงของการที่เราได้กระทำมันต่างหาก ใครจะมองว่ามันเป็นเพียงคำปลอบใจของผู้แพ้ก็จงอย่าสน เพราะคนที่รัก และสนใจเรายังมีอีกมากมายนัก อย่างน้อยก็คนในนี้ ... คนในนอกรอบ นี่แหละ ที่ยังรักและห่วงใยกันอยู่ ถึงแม้จะไม่ได้พบได้เจอกันก็ตามที ... คิดถึงนะ ปล. 5 ปีที่แล้วกับวันนี้ จขกท. กับ พี่หนึ่ง หน้าตายังเหมือนเดิม ริ้วรอย และ รอยยิ้มเป็นยังไงก็เป็นแบบนั้น กาลเวลาอาจทำให้ใจใครเปลี่ยน แต่ผมว่า มิตรภาพของพี่ทั้งคู่จะยังคงเดิม ไม่ว่าเวลาจะทำหน้าที่ของมันไปถึง เมื่อไหร่ก็ตาม จากคุณ : tottong - [ 27 มิ.ย. 52 09:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อ 5 ปีก่อน ยังไม่ได้เล่นพันทิป   ยังเป็นเด็กมัธยมอยู่ วันนี้เล่นพันทิปแล้ว  เป็นเด็กธรรมศาสตร์แล้ว ลงชื่อครับ  ^^ จากคุณ : soc work56 (kero_boyal0ne_kero) - [ 27 มิ.ย. 52 13:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 # 1 คิดถึงจริง ๆ โต้ง โต้งเขียนอะไรได้ตรงใจพี่มาก เราคงมีความเชื่อเหมือนกัน เรื่องการให้ความสำคัญกับกระบวนการมากกว่าผลของมัน เราน่าจะตื่นเช้ามาทุกวันด้วยความตั้งใจที่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด ตกเย็นจะได้แค่ไหน ค่อยมาว่ากัน พี่เห็นด้วยว่า รอยยิ้ม และ ริ้วรอย ของพี่กับพี่หนึ่ง ยังเหมือนเดิม (แต่ไม่ต้องย้ำเรื่องริ้วรอยก็ได้) สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม คือ รักกันมากขึ้นกว่าเมื่อ 5 ปีก่อน # 2 หวัดดีน้องแป๊บ (แอบกดดูชื่อในบล็อกแหละ) ไม่รู้เข้ามาได้ไง แต่ดีใจนะที่ได้รู้จัก หวังว่าจะได้ใช้โอกาสในการเรียนที่ธรรมศาสตร์อย่างเต็มที่ มีอะไรมากมายให้เรียนรู้มากกว่าแค่เรียนหนังสือให้จบปริญญาตรี ซึ่งพี่เชื่อว่าถ้าน้องแป๊บเต็มที่กับวันเวลานับแต่นี้ไป น้องจะเห็นตัวเองเติบโตจนตัวเองก็นึกไม่ถึงจริง ๆ จากคุณ : ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น - [ 28 มิ.ย. 52 01:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ย้อนไปอ่านกระทู้ที่พี่หนึ่งตั้งเอาไว้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว...รู้สึกดีจังเลย แม้ดาวเองจะไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่อยากจะบอกว่าดาวมีความรู้สึกหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกผูกพันกับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.. ท่าพระจันทร์..วังหลัง..มหาวิทยาลัยศิลปากร..สนามหลวง และที่สำคัญวัดพระแก้ว ดาวชอบบรรยากาศแถวนั้นมาก ไปแถวนั้นบ่อยเสมือนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ซะเอง รู้สึกดีใจแทนกับคนที่ได้จบจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และมหาลัยศิลปากร มีโอกาสเมื่อไรดาวก็อยากจะต่อโทที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์หรือไม่ก็เป็นที่มหาวิทยาลัยศิลปากร แต่แม้ตอนนี้ยังไม่ได้เรียนที่นั้น แต่ดาวก็ยังคงผูกผันกับที่นั้นเหมือนเคย... แถมท้ายได้มารู้จักกับคนที่จบจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่ทุกวันนี้เป็นรุ่นพี่ที่ดาวรักและรู้สึกผูกพัน...^______^ ปล. ดาวว่าพี่อ้นดูอ้วนขึ้น และพี่หนึ่งดูผอมลงน๊า อิอิ จากคุณ : ideam@ker - [ 28 มิ.ย. 52 17:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เวลาผ่านไปไวจริงๆครับ  เผลอแป๊บเดียวก็ 5 ปีแล้ว  ชีวิตเปลี่ยนไปมากมาย  มีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีผ่านเข้ามาในชีวิต  ได้พบเจอผู้คนใหม่ๆ  ในขณะเดียวกันคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตหลายๆคนก็ผ่านไปโดยไร้การติดต่อ แต่เรื่องราวทั้งหมดก็ทำให้เราโตขึ้นและเป็นประสบการณ์ที่ช่วยในการแก้ปัญหาหรือตัดสินใจในสถานการณ์ต่างๆได้อย่างมีสติและเหตุผลมากขึ้น ในด้านความสัมพันธ์กับชาวนอกรอบ  ผมอาจจะยืนอยู่ในจุดที่ไกลกว่าเมื่อ 5 ปีก่อน แต่ก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน ยังคงคอยติดตามข่าวคราวและร่วมกิจกรรมบ้างเท่าที่จะทำได้ ชีวิตของคนเราไม่เคยอยู่นิ่ง วงจรชีวิตมันก็หมุนไปพร้อมๆกับเข็มนาฬิกานั่นแหละ  ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า เต็มที่กับทุกๆการกระทำ  แล้วก็ทำใจยอมรับผลลัพธ์ที่จะตามมา ไม่ว่าจะสมหวังหรือผิดหวัง ตราบเท่าที่ลมหายใจยังคงอยู่ สองเท้าของเราก็ต้องก้าวต่อไป จากคุณ : maezono_no7 - [ 28 มิ.ย. 52 18:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 # 4 จริงของดาว พี่อ้นอ้วนขึ้น พี่หนึ่งผอมลง อิอิ อวยพรล่วงหน้าให้ได้เรียนโทแถวนั้นสมใจ พี่ว่าพื้นที่แถวนั้นมันมีความคลาสิกในตัวมันเอง มีตำนาน มีประวัติศาสตร์ที่เหมือนเป็นมนต์ขลัง ดีใจที่ในที่สุดดาวไม่ได้แค่รู้สึกผูกพันกับสถานที่ แต่ผูกพันกับศิษย์เก่าธรรมศาสตร์อย่างลึกซึ้งอีกด้วย เร็ว ๆ นี้เราคงได้ไปเดินถ่ายรูปแถวนั้นกันนิ # 5 กลับไปอ่านกระทู้นี้แล้วต้องคงนึกถึงเพื่อนหลายคน ความทรงจำหลายความทรงจำ คนบางคนเข้ามาแล้วก็ออกไป บางคนยังคงอยู่ ความรักความเข้าใจเป็นตัวสกรีนคนที่จะอยู่กับเรา ถ้าไม่รักไม่เข้าใจกัน การจะคบหาใกล้ชิดกันต่อไปมันก็เป็นไปได้ยาก ชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ จิ๊งหน่อง คนช่างคิดแห่งตึกศิลปศาสตร์ รู้จักกันเมื่อ 20 กว่าปีก่อน เราไปไหน ๆ แล้ว จิ๊งหน่องยังยืนคิดอยู่ท่าเดิม จากคุณ : ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น - [ 28 มิ.ย. 52 22:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จำได้ว่าตอนเอ็นท์บัวเลือกธรรมศาสตร์อันดับหนึ่งอันดับสองเลยนะ เหตุผลบ้าบอมากๆ คืออยากอยู่หอ ผลออกมาเลยไม่ติด สมควร 5555 แต่ถึงไม่ติดบัวก็ไปสิงอยู่ที่ห้องสมุดธรรมศาสตร์บ่อยมากกกก แบบว่าใกล้บ้านกว่ามหาลัยตัวเองทั้งป.ตรีและป.โท แถมชอบไปช้อปปิ้งตรงลานนั้นบ่อยๆ เลยรู้สึกผูกพันกับธรรมศาสตร์กลายๆ อิอิ ไม่น่าเชื่อว่าผ่านมาห้าปีละ เห็นพัฒนาการและความสัมพันธ์ของคนในห้องนี้มาตั้งแต่แรกเริ่ม รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ถ้าเปรียบเทียบบัวกับนอกรอบบัวก็คงเหมือนยืนอยู่ตรงจุดเส้นรอบวงกลม จะอยู่ข้างในวงกลมก็ไม่เชิง แต่ก็ไม่ได้ออกไปจากนอกวงเลยซะทีเดียว แต่ถึงจะอยู่แค่เส้นรอบวงยังไง มันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของวงกลมอยู่ดี ^ ^ พูดงี้พี่อ้นคงเข้าใจบัวใช่มั้ยคะ เราเข้าใจกันอยู่แล้วเนอะ 5555 จากคุณ : chalotty - [ 29 มิ.ย. 52 01:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนเอ็นท์ผมก็เลือกธรรมศาตร์อันดับหนึ่ง แต่พระเจ้าโจ๊กไม่ยอมให้ผมเป็นรุ่นน้องพี่อ้นกับพี่หนึ่งมั้งครับ 5555 จากคุณ : tottong - [ 29 มิ.ย. 52 08:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 # 7 บัวมีเหตุผลที่เหนือเหตุผลเสมอ แต่พี่ก็เข้าใจบัวเสมอ ไม่รู้ใครบ้ากว่าใคร 5555 บัวเขียนเรื่องวงกลมได้ดีมาก เห็นภาพ แต่พี่ไม่เคยรู้สึกว่าบัวเป็นเส้นรอบวงเลยนะ บัวอยู่กลางวงเสมอ แต่ชอบโดดไปโดดมา ซนมาก !!! # 8 โต้งหนีพี่กับพี่หนึ่งไม่พ้นหรอก ไม่ได้เป็นรุ่นน้องที่ธรรมศาสตร์ ก็มาเป็นน้องในบอร์ด ที่ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเจอน้องชายน่ารัก ๆ ให้เรารักได้ขนาดนี้ (หวานมั้ยล่ะ ?) นี่ร้านหนังสือตรงท่าพระจันทร์ ซื้อสตาร์ซอคเกอร์ร้านนี้อ่านประจำสมัยเรียน กลับไปทีไรก็อดนึกถึงตอนเด็ก ๆ ไม่ได้ ทุกอาทิตย์ต้องไปชะเง้อว่าออกรึยัง จากคุณ : ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น - [ 29 มิ.ย. 52 22:28:25 ]