PANTIP.COM : S8038173 --[ตาย ๆ เจออย่างนี้ ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ T

--[ตาย ๆ เจออย่างนี้ ตาย ๆ ๆ ๆ ๆ T_T]--

เมื่อวานนี้มีโอกาสได้ไปเล่นบาสที่เมืองทองธานีมาครับ!!
สนามตรงหลังเซเว่นนั่นแหล่ะ (หลาย ๆ คนคงเคยไปกันมาบ้างแล้ว)

ก็เนื่องจาก สายปัญญารังสิต สนามประจำของผมเมื่อวานนี้มีคอนเสิร์ตเฉยเลย
คอนเสิร์ตอะไรก็ไม่รู้ อุตส่าห์หนีงานไปเพื่อจะเล่นบาส (น่าโดนไล่ออกจริงๆ)
แต่กลับได้รับโทรศัพท์ตอนก่อนออกจากบ้านว่า "สนามเล่นไม่ได้ครับเพ่!!!"

อ้าว sradddddddddd อดอีกแล้วกุ T_T

แต่อย่างว่าแหล่ะครับ ไอ้พวกกระผมมันก็มีลูกบาสอยู่ในกระแสเลือด มีหน้าที่แทน ฮีโมโกลบิน
คอยลำเลียงออกซิเจนในกระแสเลือด (มีออกซิเจนในกระแสเลือดผมจะตายไหมเนี่ย T_T)
เอาล่ะครับ ช่างหัว ฮีโมโกลบิน มันไปก็แล้วกันนะ

กลับเข้าเรื่องกันต่อ

ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ไป ๆ มา ๆ ก็หาที่เล่นกันแทนสนามประจำ
ต่างคนก็ต่างออกความคิดเห็น ว่าจะไปเล่นที่ไหนกันดีเป็นการเปิดหูเปิดตาบ้าง

ไป ๆ มา ๆ หวยมาออกที่ เมืองทองธานีครับ
เนื่องจากมีรุ่นน้องในทีมผมคนนึงเคยเล่นอยู่ที่นี่ประจำ ก็เลยพากันไป
ไปกัน 5 คนครับ ไปถึง ก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคนที่เล่นประจำที่นั่น
นิสัยดี ๆ กันทุกคนครับ แนะนำให้ไปเล่นกันได้ เพียงแต่ว่า สนามบาสที่นี่
อาจจะต่างกับสนามแข่งรถวิบากหน่อยเดียวตรงที่มันเป็นปูนเท่านั้น เลี้ยง ๆ ลูกอยู่
ลูกเด้งหนีมือไปซะงั้น ตอนแรกก็งงตัวเองว่า เอ๊ะ เราเลี้ยงลูกไม่ดีเหรอวะ

เหลือบดูพื้นสนาม โอวววว เลี้ยงได้ก็เก่งแล้ว!!!

คือมันไม่เรียบครับ เนื่องจาก ปูนมันร่อนออกเป็นส่วน ๆ ทำให้สนามไม่เรียบ และตะปุ่มตะป่ำในบางช่วง
แต่เล่นไปบ่อย ๆ แล้วจะชินครับ สังเกตุได้ว่า คนที่เล่นที่นั่นประจำจะรู้จังหวะ ไม่มีหลุดมือซักคน
แต่ทีมผม เลี้ยงกันยังกะเด็กหัดใหม่ ^_^

ไปถึงก็ถูกเรียกลงไปเล่นกันทั้งทีมเลยครับ สนุกมาก ผลัดกันรุกผลัดกันรับ แรงกันนิด ๆ หน่อย ๆ ในเกมส์
ทุกคนที่นั่นมีน้ำใจมาก ๆ ครับ อาจจะเป็นเพราะ มีคนรู้จักกันแล้วดันมาเจอกันที่สนามนี่หลายคน

คือ มีลูกทีมผมอีกคนนึง ดันมาเจอเพื่อนเก่าอยู่ที่สนามนี้เหมือนกันก็เลยคลายความเขม่นไปได้เยอะ

ลงไปเล่น ปรากฎว่าทีมผมชนะติดกัน 2 เกมส์ ก็แน่นอนล่ะครับ แต่ละคนก็ไม่ใช่วัยสะรุ่น
แค่ 2 เกมส์ก็หอบกันเป็นสมันหอบแดดหมดแล้ว โดยเฉพาะผมที่มองเห็นดาวระยิบระยับไปหมด

เกมส์ที่ 3 มาถึง ปรากฎว่า (อีกแล้ว)
มีฝรั่งมาเล่นด้วยครับ!!!!~

สูงประมาณ 185 ซม. หนักประมาณ 90 กก.
ถ้าใครเคยไปดูบาส THAILAND BASKETBALL เมื่อปีที่แล้ว ที่เขาอนุญาตให้ชาวต่างชาติลงเล่นได้นั่น
ก็คงจะจำกันได้ กับนักบาสชาว แคเมอรูน ที่เล่นให้กับทีม ศิริทรัพย์!!!!

พี่แกคงนั่งดูทีมผมเล่นอยู่นานแล้วละมั้งครับ เลยลงมาจัดให้ซะ
อะโห สุดยอดแห่งความแข็งแกร่ง และ คล่องสุด ๆ
ใครจะเชื่อว่า ตัวใหญ่ขนาดนั้น แต่สามารถเลี้ยงลูกได้ดีกว่าการ์ดทีมผมซะอีก!!
แถมพลังกระโดดยังเหลือเฟือม๊กจ๊กอีกด้วย

มาถึงก็มายืนพิงการ์ดเลยครับ ได้รับลูกก็ใช้จังหวะ ชาร์ล บาร์คลี่ย์ ไถ ๆ ๆ ๆ เข้ามา
ไอ้ PF ฝั่งซ้ายของทีมผมก็ตัวยังกะมด สูงไม่ถึง 175 ด้วยซ้ำ เซ็นเตอร์ทีมผมที่ต้องเรียกว่า เซ็นเตอร์จำเป็น
ก็ตัวยังกะปลวกเมื่อเทียบกับพี่แก แม้จะล่ำที่สุดในทีมผมก็ตามทีก็ยังเล็กกว่าครึ่ง ๆ

พี่แก ไถดันทั้ง PF กับ C ทีมผมจนมาเบียดกันเองซะงั้น สุดยอดเทคนิคมาก ๆ
ใครจะจำไปใช้บ้างก็ไม่ว่ากันครับ คือ ไม่ไถหลบ PF แต่ดัน PF เข้ามาใส่ C เลย
เมื่อเป็นอย่างนั้น PF กับ C ก็จะชนและ ขวางกันเอง เมื่อเข้าถึงจุดแล้ว แกค่อยพลิกขึ้นยิง

สบายตัวไปครับ โดนกันคนละไถ สอง ไถ

แกไถฝั่งซ้ายเสร็จ ก็เปลี่ยนมาไถฝั่งขวาบ้าง ซึ่งไอ้ฝั่งขวานี่ก็คือผมนี่เอง!!
ถ้าเปรียบเทียบกับแกแล้ว ผมก็คงเปรียบเสมือน ไม้จิ้มฟันอันบาง ๆ ที่แกจะหักซะเมื่อไหร่ก็ได้
ผมว่าผมย่อตัวต่ำสุดแล้วนะ พี่แกยังไถซะปลิว ทำอะไรไม่ได้เลย

"เฮ้ย มาอีกแล้ว ทุ่มเทพลังทั้งหมดกันไว้ให้ได้!!!" เสียงผมกู่ก้องบอกลูกทีม
"แอ่บ!!!!!" เสียงผมโดนทับซะแบน T_T

"ซ่วบ" เสียงลูกชิ่งแป้นลงห่วงไปแบบหวานหมู

"เฮ้ย มันมาอีกแล้ว เฮ้ยล้วงบอลโว้ย"
"ฟุ่บ ๆ ฟั่บ ๆ "

"ซ่วบ" เสียงลูกลงห่วงไปแบบหวานหมู

"เฮ้ย ทำไมไม่ยอมล้วงวะ" เสียงผมตะโกนถามลูกทีม
"ล้วงแล้วพี่" เสียงลูกทีมตอบกลับมา

"ล้วงแล้วทำไมไม่ได้บอล" ผมถามกลับ
"มันต้องเอากาวทาลูกบาสไว้แน่ ๆ ตีไม่ยอมหลุด" ลูกทีมตอบกลับมาแบบเซ็ง ๆ

"s a d d d d"

"เฮ้ย ๆ ๆ มันไถมาอีกแล้ว ไอ้โจ้ (เซ็นเตอร์) เข้าไปช่วย ไอ้ป้อง (PF) เร็ว"
"ครับเพ่!!!" ไอ้โจ้เข้าไปช่วย double team โดยมีผมเข้ามายืนแทนตรง Center

"เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย" เสียงไอ้ป้อง (PF) โดนไถมาชนไอ้โจ (Center) ไอ้โจ้ โดนดันมาชนผมอีกที 3 เฮ้ย
"ซ่วบบบบบบบบ" เสียงลูกบาสลงห่วงไปแบบสบายบรื๋อออออ

"ทำไงดีพี่ ไม่ไหวแล้ว มีวิธีไหม" ลูกทีมถามด้วยความท้อใจ
"มีว่ะ วิธีสุดท้าย" ผมตอบกลับไป

"วิธีอะไรพี่" ลูกทีมถามกลับมาด้วยความกระตือรือล้นว่าจะได้ไม้ตายในการกำจัด
"ทำใจ!!!" ผมตอบกลับไปแบบปลง ๆ

"S A D D D D D D นึกว่าจะเจ๋ง" เสียงลูกทีมก่นด่ากันพรืม T_T

จังหวะตลกจังหวะนึงก็คือตอนที่ผมรีบาวน์ได้ แล้วพี่แกกำลังวิ่งเข้ามาจะแย่ง
แต่ด้วยความใหญ่ของตัวพี่แก ทำให้ตัวพี่แกสะกิดผมหน่อยเดียว ย้ำว่าหน่อยเดียว

ตัวผมกระเด็นออกนอกสนามพร้อมลูกบาสไปเลย T_T

แกหันมา ขอโทษ ๆ ๆ เป็นภาษาของแกนั่นแหล่ะ แล้วก็วิ่งกลับไปตั้งรับ
เพื่อน ๆ ในทีมหันมาหัวเราะกันใหญ่

เวลาผ่านไป ๆ ก็ยังโดนในจังหวะเดิม ๆ ผมเห็นท่าไม่ได้การแน่ ตัวทีมเรามีแต่ตัวน้อย ๆ
ไม่มีตัวยักษ์ ๆ ที่พอจะสูสีเลย (จริง ๆ มี แต่มันติดเลี้ยงลูกไม่ยอมมา)
ทำไงดีวะ

ด้วยสติปัญญาที่ใหญ่กว่าเม็ดถั่วเขียวไม่เท่าไหร่ ผมก็สั่งลูกทีมให้ล้วงบอล
ซึ่งถ้าไปแข่งกันจริง ๆ แล้ว กว่า 80 เปอร์เซนต์ที่ล้วง จะโดนเป่าฟาว์ล แม้จะไม่โดนตัวเลยก็ตาม

โดยสั่งให้ SF ที่ยืนอยู่ด้านหน้า ทิ้งตัวกันมาคอยล้วงบอลตอนที่พี่แกเข้ามาไถ PF
เชื่อไหมครับ การล้วงบอลที่ผมบอกเป็นผลสำเร็จและก็ไม่สำเร็จไปในคราวเดียวกัน

ที่บอกว่าสำเร็จ ก็คือ ล้วงโดนบอลกันหมดครับ
แต่ที่ไม่สำเร็จ ก็คือ แม้จะโดนบอล แต่บอลก็ไม่หลุดครับ!!!

T______T

มือพี่แกอย่างแข็ง ประมาณว่า ถ้าจะตีให้หลุดคงต้องเอาไม้หน้าสามมาฟาดข้อมือแกแหล่ะ

เมื่อกันไม่ได้ ก็ต้องบุกเอาคืนครับ การบุกเป็นไปอย่างได้ผล เพราะพี่แกไม่ค่อยกระโดดเท่าไหร่
นึกขอบใจอยู่ที่ไม่ค่อยโดด เพราะขนาดไม่ยอมโดดยังเล่นยากเย็นขนาดนี้ ถ้าพี่แกโดดเมื่อไหร่
ก็คงไม่ต้องเล่นกันพอดี ใจดีมาก ๆ ครับแถมยังไม่บ่นอีกด้วยตอนโดนตี (คือมันจำเป็นต้องตีจริง ๆ ไม่งั้นไม่รู้จะหยุดยังไง)
ตีไปก็กลัวพี่แกสวนด้วยฮุคขวากลับมาจริง ๆ เพราะถ้าโดนเข้าไปซักที มีหวังไปเฝ้ายมบาลแหง ๆ T_T

แพ้ครับ แพ้รูดมหาราช พูดตรง ๆ เลยครับ เกมส์ 15 แต้ม
พี่แกทำคนเดียว 10 โดนคนในทีมยิง 3 ไปลูกนึง ยิง 2 ลงไปอีกลูกนึง

แพ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ออกมานั่งเลียแผลใจอยู่ด้านนอก ว่าจะทำยังไงกับหมอนี่ดี
นั่งดูกันไปซักพัก พี่แกเลี้ยงหลบ 5 มา ลอยตัวทำท่าจะดั้งค์ แต่เปลี่ยนมาเป็นวางปากห่วงแทน

โอว พระเจ้า!!!

ลอยมายังกะจอร์แดน ตัวยักษ์ขนาดนั้น ทำไมมันโดดสูง และ ลอยนานขนาดนี้วะ
สุดยอดครับ เห็นลูกนั้นไปลูกเดียวก็ถอดใจกันหมด แผนเผินที่วางไว้หมดกัน

ดีที่ไม่ดังค์ เพราะถ้าพี่แกดังค์ แป้นคงพัง T_T

สุดยอดครับ พอเห็นอย่างนี้แล้ว ก็ได้แค่คิดว่า ตอนที่ผมไปดูบาส THAILAND LEAGE ปีที่แล้ว
พวกนักบาสไทยที่ชนะทีมนี้มาได้นี่ คงต้องเก่ง และ แข็งแกร่งมาก ๆ เลย
น่าซูฮกเป็นอย่างยิ่ง

นั่งดูกันอยู่ซักพัก ก็กลับบ้าน

ระหว่างทางก็พูดกันถึงพี่แคเมอรูนนี่ตลอดทาง

คือ พวกผมค่อนข้างจะบ้านนอกนั่นแหล่ะครับ ไม่ค่อยได้เจอ (ไม่เคยเลยก็ว่าได้) นักบาสอย่างนี้
อย่างมากก็ตัวสูง ๆ ใหญ่ ๆ แต่ช้า ๆ กันทั้งนั้น

ไม่เคยเจอแบบ สูง ใหญ่ แน่น และ เร็ว แถมโดดยังกะกินสปริงเข้าไปอย่างนี้อีกต่างหาก

สุดยอดครับ!!!!

แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 52 15:27:08

จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 2 ก.ค. 52 14:59:25 ]