 |
ความคิดเห็นที่ 19 |
ขอเข้ามาเล่าประสบการณ์ในมุมมองของตัวเองบ้าง
หวังว่าคงไม่ช้าไปเนอะ เพราะกลับมาเนี่ยงานกองเต็มโต๊ะมากๆ (แน่สิ ก็ลาไปตั้งหลายวัน)
ทัวร์นาเม้นต์นี้ ผมมีความตั้งใจอยากจะไปดูตั้งแต่ประมาณ 3 เดือนที่แล้ว แต่กว่าจะได้จองตั๋วเครื่องบินและที่พัก ก็ประมาณ 2 เดือนก่อน เพราะต้องรอให้ตารางการแข่งขัน และสถานที่แข่งขันประกาศออกมาก่อน
(อันนี้แอบนินทาพี่โจ๊คว่า แอบจองไปโฮจิมินส์แบบไม่ปรึกษาใคร 5 5 5)
ซึ่งนอกจากความตั้งใจที่จะไปเชียร์ทีมไทยแล้ว ก็อยากจะไปดูทีมชาติญี่ปุ่นชุดใหญ่เล่นด้วย (ใครติดตามพันทิพย์อยู่ประจำ คงทราบดีว่าผมเป็นแฟนวอลเลย์ญี่ปุ่นตัวยงเหมือนกัน)
หลังจากนั้นพอช่วง WGP 2009 ในประเทศไทย กระแสความสนใจในวอลเลย์บอลไทยก็เริ่มแรงขึ้น เนื่องจากผลจากการที่ไทยโชว์ผลงานได้ดี (ชนะ USA) ทำให้กระทู้ที่พี่เอกมาตั้งสอบถามถึงคนที่จะไปเชียร์ที่เวียดนาม มีคนสนใจเพิ่มขึ้น
และเราก็ได้สมาชิกเดินทางไปด้วยเพิ่มเติมก็คือ คุณ Ahura, คุณเสือช้อย และคุณสริตา ซึ่งผมก็แนะนำโรงแรมที่ผมจองไปแล้ว โดยแต่ล่ะท่านก็ตัดสินใจจองโรงแรมเดียวกัน
สำหรับการเดินทางแต่ละคนก็เดินทางกันคนล่ะวัน คนล่ะไฟลท์แตกต่างกันไป แต่มีจุดหมายที่เดียวกันคือ กรุงฮานอย ประเทศเวียดนาม
ผมเดินทางไปถึงวันที่ 11 ก.ย. ช่วงเช้า การแข่งขันนัดแรกที่ได้เข้าไปชมก็คือ รอบ 8 ทีมสุดท้ายพบคาซัคสถาน ซึ่งเป็นนัดที่มีความหมายกับทีมไทยเรามาก เนื่องจาก เราตั้งเป้าไว้ว่าจะต้องได้สิทธิ์ไป WGP 2010 (ซึ่งต้องผ่านเข้ารอบรองฯ ถึงจะได้สิทธิ์นั้น)
สนามกวนเงือของเวียดนามร้อนมากๆ อย่างที่ทุกคนบอก (อุณหภูมิควบคุมคงที่ 27 องศา) วันนั้นฟอร์มของไทยเราก็ยังไม่ดีเท่าไร แต่ก็สามารถผ่านคาซัคสถานมาได้
ถึงตรงนี้ เป้าหมายของเราสำเร็จแล้ว กับการคว้าสิทธิ์ไป WGP 2010
ถามว่าตอนนั้นเราหวังไหมว่าเราจะไปได้ไกลถึงเพียงนี้........ตอนนั้นตัวผมคิดว่าเต็มที่เราถ้าเราชนะญี่ปุ่นได้ ก็น่าจะได้ที่ 2 เนื่องจากการเจอกับจีนนั้น ยากเหลือเกินที่จะชนะ
แต่วันต่อมากับฟอร์มของทีมไทยที่เล่นกับญี่ปุ่น ไทยเราทำได้ดีมาก เล่นเอาญี่ปุ่นทำอะไรเราไม่ได้เลย (เกมในสนามเราสามารถควบคุมได้หมด)
ตัวผมก็แอบคิดลึกๆ ไปว่า เราอาจจะได้เซ็ตจีนบ้างก็ได้
แต่แล้วฟอร์มการเล่นของจีน ในรอบรองฯ นัดเจอเกาหลีนั้น แทบดับความคิดนั้นของผมไปโดยปริยาย จีนเล่นแบบว่าเกาหลีคนล่ะชั้นกันไปเลย โดยเฉพาะแผนการเล่น ที่ปิดทางมือ 1 ของเกาหลีซะอยู่หมัด (เบอร์ 10)
จบเกมพวกเราแอบถาม staff ของทีมไทยว่า พรุ่งนี้เราจะสู้กับจีนอย่างไร เอาอะไรไปสู้ คำตอบที่ได้รับคือ "ก็สู้เต็มที่ครับ เอา 2 มือ 2 เท้านี่แระไปสู้"
และแล้วค่ำคืนประวัติศาสตร์ของเราก็มาถึง ก่อนหน้านั้น ญี่ปุ่นต้อนเกาหลีขาดไปแล้ว อย่างรวดเร็ว ทำให้เวลาวอร์มของคู่ไทยกับจีนค่อนข้างมีเยอะ
แต่สิ่งที่พวกเราสังเกตเห็นก็คือ
1. ทีมจีนยังไม่ยอมลงมาวอร์มอัพ หรือแม้แต่ยืดกล้ามเนื้อ
2. สภาพจิตใจของผู้เล่นทีมชาติไทย ที่พวกเราทุกคนเห็นแล้ว ยืนยันว่า ไม่มีความกดดัน ไม่มีความเครียด สำหรับการเตรียมตัวลงเล่นนัดนี้
ซึ่งมันก็ถือเป็นนิมิตหมายที่ดีอันแรกของเรา ไม่มีความกดดัน ก็เล่นได้เต็มที่ ปล่อยฟอร์มได้เต็มที่
3. พี่เอกกับพี่เอ๋ ให้ข้อสังเกตว่า วันนี้ทีมไทยวอร์มดีมาก วอร์มตบได้หนัก ขึ้นแรง ไม่มีเหยาะแหยะ แสดงว่าวันนี้จะฟอร์มดีแน่นอน
เราหวังกันไว้ว่า ขอเซ็ตล่ะ 20 แต้มเป็นอย่างน้อย >> ขอเซ็ตจากจีน หรือขอเล่น 5 เซ็ต (ก่อนหน้านี้เราไม่เคยได้เซ็ตจากจีน เกิน 1 เซ็ต)
แต่คำที่ผมตะโกนแซวอรเล่นๆ ที่กำลังยืดกล้ามเนื้อในสนามไปนั้น คือ วันนี้ขอ 1 เซ็ตนะ อรเค้าก็หันมามองยิ้มๆ แต่พอพูดต่อไปว่า ให้จีน 1 เซ็ตพอนะ อันนี้โดนค้อนเลยทีเดียว 5 5 5
ประเด็นนี้แปลกแต่จริง ผมเองก็ตะโกนแซว อรไปว่าขอ 3-1
กูรูเอก กับ กูรูเอ๋ก็พูดเล่นกับพี่ขรรค์ไปว่า ไทย 3 จีน 1
และมาทราบทีหลังว่า คุณเจ้าชายโดดเดี่ยวก็โพสกระทู้ล่วงหน้าว่า เราจะชนะ 3-1 ซึ่งทั้งหมดเหมือนกันโดยประหลาด
และสุดท้ายเราก็ชนะ 3-1 จริงๆ
เพื่อนๆ ก็ลองคิดเอาเองล่ะกันนะครับ ว่างวดหน้า จะขอหวยจากใครดี 5 5 5(ความเชื่อส่วนบุคคล โปรดพิจารณาคร้าบบบ)
บรรยากาศกองเชียร์ในสนาม กองเชียร์จีนเยอะมาก น่าจะประมาณ 1,000 คนได้ ทำให้พวกเราคุยกันว่า เราจะไม่เชียร์แข่งกับจีน ไม่ตะโกนสู้
แต่จะใช้วิธี "ทีเอ็งดัง ข้าเงียบ แต่เอ็งอย่าเงียบ ข้าดัง"
และก็เป็นทุกครั้งที่จีนเงียบ เสียง ไทยแลนด์.......สู้ สู้ จะดังสวนขึ้นมาทุกครั้ง
ไม่รวมไปถึงเสียงตะโกนเชียร์ ปลื้มจิตร์ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เกือบทุกครั้งที่หน่องเสิร์ฟ
และส่วนตัวที่ผมจะตะโกนเชียร์ แจ็คกี้ เกือบทุกครั้งที่เค้าได้เสิร์ฟ (อันนี้แอบปลื้มส่วนตัว)
เซ็ตแรกเราแพ้ไป แต่เราก็ยังเชียร์
เซ็ตสองเรานำยาว แล้วชนะ เราก็สนุกที่จะเชียร์
เซ็ตสามเราแซงกลับมาชนะได้ เราก็ยิ่งเชียร์
เซ็ตสี่ ผลัดกันนำผลัดกันตามมาตลอด ถึงตอนนี้ยิ่งตะโกนเชียร์ถี่ขึ้นเรื่อยๆ
ในใจลึกๆ เรามั่นใจว่าชนะแน่ แต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมา...
จนกระทั่งวินาทีประวัติศาสตร์....
บอลแรก........กิ๊ฟรับขึ้นมาเข้ามือนุศอย่างแม่นยำ
บอลสอง........นุศเตรียมปล่อยบอล โดยมีหน่องเตรียมวิ่งเข้ามาเล่นบอลเร็ว.....แต่จังหวะนั้นบล็อคจีน 2 คน เตรียมขึ้นอยู่แล้ว
แต่แล้ว..........สิ่งที่เราคิดไว้มันก็เป็นความจริง....หน่องโดดหลอกดึงบล็อกจีน 2 คนกระโดดตามไปหมด
แล้วก็เป็นกิ๊ฟ.........ที่วิ่งตามเข้ามาตีทับ แบบโล่งๆๆ วินาทีนั้นพวกเราแทบกระโดดดีใจ จังหวะเดียวกับที่กิ๊ฟขึ้น
กองเชียร์จีนเงียบกันทั้งสนาม มีพวกเราที่เสียงดัง กระโดดโลดเต้น ตีมือ กันอยู่อย่างกับคนบ้า หลังจากนั้นพวกเราทุกคนวิ่งกันลงไปริมอัฒจรรย์ เพื่อรอแสดงความยินดีกับฮ๊โร่ของพวกเรา
แอบแก้พี่เอกหน่อยว่า คนที่อยากลงไปถ่ายรูปข้างล่างคือ ตัวผมน๊า ม่ะช่ายพี่โจ๊ค และด้วยความตาไวของพี่เอก ที่เก็บ ID Card ของใครก็ไม่รุ้ เอามาส่งให้
ทำให้ผมรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที ทำให้ได้ภาพมาฝากเพื่อนๆ ทุกคนครับ
http://www.pantip.com/cafe/supachalasai/topic/S8317453/S8317453.html
คืนนั้นใช่ว่าจะมีแค่นักกีฬาที่นอนไม่หลับ พวกเราเองก็นอนไม่หลับเช่นกัน
หลายคนเข้ามาดูรูป เข้ามาพูดคุยถึงเกมการแข่งขัน ย้อนไปถึงเรื่องเกมในอดีตที่ผ่านๆ มา..... กว่าจะได้นอนก็เกือบตี 4 ได้
เช้าวันต่อมาก็ตัดสินใจตื่นไปส่งนักกีฬาที่สนามบิน (ตัวผมกลับไฟลท์เย็น) ก็ได้ถ่ายรูปนักกีฬาอีกนิดหน่อย
แปลกแต่จิง ทั้งๆ ที่นอนแค่ ชั่วโมงกว่าๆ แต่กลับไม่รุ้สึกง่วงเลย เวลาที่เหลือเราก็เดินชมเมืองฮานอย และแวะช้อปปิ้งกันจนเย็นเลย
พวกเราเป็นกองเชียร์กลุ่มสุดท้าย เดินทางกลับถึงประเทศไทยประมาณ 22.30 น. ช่างเป็นทริปที่ประทับใจมากที่สุดทริปหนึ่งเลยทีเดียว
ขอบคุณนักกีฬาทีมชาติไทย ที่สร้างความสุขให้กับพวกเราเป็นอย่างมาก
ขอบคุณ พี่พัช, คุณมาร์ติน, พี่อ้อ, พี่แตน, พี่เกี๊ยก, พี่เล็ก, พี่เอก, พี่เอ๋(ช), พี่โจ๊ค, พี่เอ๋(ญ), พี่ขรรค์, พี่กอล์ฟ, น้องแหวน, น้องฟา, น้องเมย์ นะครับ ที่ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางครั้งนี้
ปล. ขออภัย....ยาวไปหน่อยนะครับ ^ ^
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ย. 52 20:01:42
| จากคุณ |
:
Dizzy_SKN18 
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ย. 52 14:14:20
|
|
|
|
|
