Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
You'll never walk alone ... ความจริง หรือแค่คำลวง ?  

เป็นบทความที่ผมอ่านแล้วประทับใจหนะครับ ของคุณ นาฬิกาทราย แห่ง Soccersuck.com เลยนำมาฝากกัน
ปล.ผมแฟนผีนะครับ 55 แต่อ่านแล้วประทับใจดี

มาเริ่มกันเลยดีกว่า

วันที่ 2 มีนาคม 1995 ย้อนกลับไปเมื่อสิบสี่ปีก่อน วันนั้นคือวันแรกที่ผมมีโอกาส ได้ดูลิเวอร์พูลลงเล่นเป็นครั้งแรกครับ

เกมนั้นคือนัดชิงชนะเลิศโคคา โคล่าลีกคัพ ภาพสตีฟ แมคมานามาน ยิงสองประตู พาลิเวอร์พูลเอาชนะโบลตัน วันเดอเรอส์ 2-1 ซึ่งเป็นแชมป์แรก และแชมป์เดียว ในยุคของรอย อีแวนส์ ยังคงติดตาผมอยู่จนถึงวันนี้

ถึงแม้ที่อังกฤษจะเป็นเกมใหญ่ก็ตาม แต่สำหรับบ้านเรายุคนั้น ฟุตบอลอังกฤษยังไม่บูมมากเท่านี้ เช่นเดียวกับระบบการถ่ายทอดสด ที่ยังไม่เจริญมากเช่นกัน ทำให้ยังเป็นการถ่ายแห้ง หรือเอาภาพเทปมาฉายทางช่องเจ็ดเท่านั้น

แต่ถึงจะไม่ใช่ถ่ายทอดสด มันก็ยังทำให้ผมที่ยังเป็นแค่เด็กประถมธรรมดา ผู้ไม่เคยเห็นฟุตบอลระดับสูงขนาดนี้มาก่อน ก็ได้แต่ตื่นตะลึงอยู่หน้าจอทีวี

ภาพการต่อบอลที่ไหลลื่น ภาพกองเชียร์นับหมื่นในเวมบลีย์ และภาพเสื้อสีแดงสดที่สะดุดตา มันทำให้เด็กคนนั้นละสายตาไปจากโทรทัศน์ไม่ได้เลย

จากวันนั้น จนถึงวันนี้ จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่รู้ตัวอีกที ผมก็กลายมาเป็นแฟนหงส์แดงเต็มตัวซะแล้ว

ทุกครั้งที่ลิเวอร์พูลลงเล่น จะเฝ้ารอเกมด้วยใจตื่นเต้น คอยลุ้นเสมอว่าเกมนี้ 11 ตัวจริงจะเป็นใคร

เวลาทีมชนะ จะรู้สึกดี ทำอะไรก็มีความสุข ภาพที่ทีมยิงประตูได้จะดูรีเพลย์ซ้ำไปซ้ำมากี่รอบก็ไม่เบื่อ

ในขณะที่เวลาทีมแพ้จะรู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที ยิ่งถ้าแพ้กับทีมคู่ปรับอย่าง ยูไนเต็ด ยิ่งเจ็บช้ำเป็นสิบเท่า

เชื่อมั้ยครับ ว่าตอนที่ลิเวอร์พูลแพ้แมนฯยูไนเต็ด 2-1 ในเอฟเอคัพปี 1999 ที่ยอร์ก กับโซลชา ยิง 2 ประตูช่วงท้ายเกม ทำให้ผมถึงกับน้ำตาร่วง งอแง ไม่ยอมไปโรงเรียนวันรุ่งขึ้น มานึกเอาตอนนี้ก็ตลกตัวเองเหมือนกัน

เวลาผ่านไป พอโตขึ้น ในปัจจุบันที่มีอินเตอร์เนต รวดเร็วขนาดนี้ ยิ่งทำให้เข้าถึงข่าวสารของลิเวอร์พูลมากขึ้น ข่าวคราวทั้งเรื่องจริง และซุบซิบ ผ่านหูตลอดเวลา

ได้รู้จักสโมสรยิ่งขึ้น มีโอกาสได้ไปแอนฟิลด์ และชมวิถีชีวิตของชาวเมืองลิเวอร์พูล จนผมพอจะบอกตัวเองได้ว่า ถึงแม้ไม่ได้เกิดที่นั่นก็เถอะ แต่เรานี่ก็คลั่งสโมสรไม่ได้แพ้ สเกาเซอร์ เท่าไหร่หรอกนะ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะคิดว่าตัวเองรู้จักสโมสรดีพอสมควรก็ตาม แต่กลับมีอย่างหนึ่งที่ผมยังไม่เคยเข้าใจในความหมายอย่างถ่องแท้

นั่นคือประโยคที่ติดไว้ที่โลโก้เหนือสีแดงสง่าของนกลิเวอร์เบิร์ด

You'll never walk alone

เราจะไม่ปล่อยให้คุณเดินเดียวดาย ?

ไม่ปล่อยหรอ ... ฟังดูดีนะ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน

ในยุคนี้ที่ช่องว่างระหว่างนักฟุตบอลรายได้ แสนปอนด์ต่อสัปดาห์ กับชาวบ้านที่ได้เงินแค่ 5 ปอนด์ ต่อชั่วโมง มันไปไกลคนละเรื่องแล้ว นักฟุตบอลระดับสตีเฟ่น เจอร์ราร์ด ไม่มีวันมาเอื้อมมองและสนใจชาวบ้านที่ทำงานในร้านขายของชำหรอก

ยิ่งคิด ยิ่งทำให้ผมตั้งคำถามกับตัวเอง คำถามที่ผมตอบไม่ได้

ว่า ประโยค You'll never walk alone จริงๆแล้วมันมีความหมายอะไรบ้างหรือเปล่า

หรือจริงๆแล้ว เป็นแค่เพียงประโยคธรรมดา ที่ไม่ได้มีคุณค่าใดๆ ต่อนักเตะ และสโมสรทั้งนั้น

แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 09:02:55

แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 52 08:47:15

 
 

จากคุณ : tumsd923
เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 08:44:18




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com