ความคิดเห็นที่ 1 ลำเนา สิงโต สัญชาติ ลาว สโมสร การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค (กองหน้า)          ลำเนา สิงโต โด่งดังที่เมืองลาว ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนสายกีฬาในเมืองไทย เมื่อชื่อของเขาได้ติดทำเนียบนักฟุตบอลชาวลาวคนแรกในไทยพรีเมียร์ลีก หลังจากสโมสรการไฟฟ้าฯ ทีมแชมป์ไทยลีก (2008) เห็นแววและคว้าตัวมาร่วมทีม          ลำเนาเกิดที่นครหลวงเวียงจันทน์ เติบโตมาด้วยดีกรีความชอบฟุตบอลที่ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายทั่วโลกที่มีลูก ฟุตบอลในหัวใจ เขาเริ่มต้นเตะบอลในสนามที่โรงเรียน และในละแวกบ้านกับเพื่อนๆ กองหน้าคือตำแหน่งที่เขาหลงใหล ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าชอบยิงประตู โดยมีซิโก้ เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง เป็นต้นแบบ          วันหนึ่งในวัยประถม โอกาสได้เดินเข้ามาหาเขาทางประตูโรงเรียน เมื่อนักฟุตบอลทีมชาติลาวที่เดินทางไปฝึกสอนตามโรงเรียนต่างๆ เพื่อเฟ้นหานักเตะมีแววเข้าทีมมหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว เพื่อเป็นตัวแทนจังหวัดไปแข่งฟุตบอลระดับประเทศได้มาที่โรงเรียน ผลปรากฏว่าลำเนาคือนักฟุตบอลคนเดียวของโรงเรียนที่ได้รับเลือก          จากนั้นชีวิตก็หักพวงมาลัยเข้าไปเดินในสนามหญ้าอย่างเต็มตัว ด้วยการติดทีมชาติเยาวชนอายุไม่เกิน 12 ปีแล้วไต่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงทีมชาติชุดใหญ่          หลังจากเรียนจบด้านโทรคมนาคม ลำเนาเข้าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ออกแบบเน็ตเวิร์กให้กับคมนาคมลาวในตอนกลางวัน พอตกเย็นก็ลงสนามซ้อมบอลกับสโมสรที่สังกัดกับหน่วยงาน เนื่องจากที่นั่นฟุตบอลยังอยู่ในระดับสมัครเล่น          "ที่ลาว อาชีพนักฟุตบอลพออยู่พอกินไหม?"          "ไม่ครับ ที่ลาวนักฟุตบอลเป็นอาชีพที่ต้องบอกว่าเล่นกันเพราะใจรักจริงๆ ถ้าจะให้ไปหวังเอาฟุตบอลมาเป็นอาชีพ เตะบอลอย่างเดียว ไม่รอดครับ เพราะเงินเดือนทางทีมไม่มีให้ มีแค่เบี้ยซ้อมและเงินเดือนที่ได้จากที่ทำงาน          "แต่ก็อยู่ได้นะครับ เพราะที่นู่นถ้าใครเล่นให้สโมสรที่ดีๆ หน่อย เขาจะมีที่เรียนให้ จบมาก็มีที่ทำงานรองรับ" ภาษาไทยสำเนียงเวียงจันทน์ของลำเนาไม่ต่างจากคนอีสานเว้าภาษากลาง          คงไม่ใช่เรื่องประหลาดหากความฝันหนึ่งของลำเนาคือการได้เล่นฟุตบอลอาชีพ แต่ทว่าก่อนที่เขาจะย้ายมาการไฟฟ้าฯ เพื่อทำฝันให้เป็นจริง เขากลับใช้เวลาตัดสินใจในการจัดการกับความฝันที่วางอยู่ตรงหน้านานถึง 2 เดือน          "กลัวเข้ากับระบบของไทยไม่ได้ครับ อีกอย่างทีมนี้ก็เป็นทีมแชมป์ไทยลีก ที่สำคัญลีกไทยก็แข็งอยู่แล้ว นักบอลไทยก็พื้นฐานดีทุกคน เราก็รู้กันอยู่ว่าในอาเซียนไทยเป็นเบอร์หนึ่ง คิดอยู่นานเหมือนกันว่าถ้าเรามาเล่นจะเป็นยังไง ก็ได้ถามผู้ใหญ่หลายคนที่ลาว ทุกคนก็สนับสนุน เราก็ตัดสินใจมา"          ต้องยอมรับว่าลำเนาเป็นนักเตะที่เข้าขั้น "เนื้อหอม" เพราะสี่ปีก่อนหน้าที่จะมาเล่นไทยลีกเขาเคยถูกทีมม.เกษตรดึงตัวเข้ามาเสริม ทีม และในปีถัดมาสโมสรในตำนานลูกหนังไทย--ราชประชา ก็ได้คว้ามาตัวมาร่วมทัพ ด้วยเหตุผลเดียวกันคือ ฝีเท้าดี          ตอนนั้นลำเนาจะมาก็ต่อเมื่อทีมมีแข่งเท่านั้น ไม่เหมือนทุกวันนี้ที่ต้องอยู่ประจำ ทำให้เขาต้องปรับตัวเรื่องการกิน-อยู่มากทีเดียว ทั้งที่กรุงเทพฯ มีข้าวเหนียวส้มตำอยู่เกือบทุกหัวมุมถนน         "ตอนอยู่ลาวแม้จะได้ไปต่างประเทศกับสโมสร กับทีมชาติ แต่เราไม่เคยอยู่คนเดียว จะอยู่เป็นกลุ่มเป็นคณะตลอดเวลา นี่เราต้องมาอยู่หอคนเดียว ทำอะไรก็ทำคนเดียว หุงข้าวก็กินคนเดียว ไม่ชินครับ ไม่เคยใช้ชีวิตอย่างนี้"          ที่นี่ชีวิตลำเนาอาจดูเงียบไปบ้าง แต่ถ้าจะหงอยคงยาก โดยเฉพาะในช่วงก่อนซ้อมลงสนามกับเพื่อนๆ ในทีม          "โอ๊ย มีเรื่องอำผมทุกวัน ทุกคนด้วย" อำที่ลำเนาพูดถึงคือการหยอกเอินด้วยคำพูด          "แสดงว่าคนรัก?"          "เขาก็คิดอย่างนั้นแหละว่าเขารักเรา ถ้าไม่มีเรื่องอำ เขาคงซ้อมบอลไม่ได้ แม้แต่ประธานก็ยังอำ" (หัวเราะ)          เมื่อถามถึงจำนวนแฟนคลับในเมืองไทย ลำเนาพูดได้ว่า "ก็เยอะครับ" แต่พอถามถึงที่ลาวเขากลับมีน้ำเสียงไม่แน่ใจ         "แฟนคลับเหรอครับ ไม่รู้ว่ามีหรือเปล่า คือไม่ถึงกับกรี๊ด คนลาวจะไม่เหมือนคนไทยครับ คือมันจะไม่เว่อร์น่ะครับ เขาเชียร์เรา ก็รู้จักทักทายกันแบบธรรมดาแค่นั้นแหละครับ จะให้เข้ามาขอลายเซ็นนั้นไม่มี"          เสียงเลขาฯ ทีมที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดแทรกขึ้นมา"มีแฟนบอลไฟฟ้าฯ ใส่เสื้อของลำเนาระหว่างไปเที่ยวลาว มีคนขอซื้อเลย พันห้า" เงินจำนวนนี้ไม่น้อย หากดูจากเงินสกุลกีบของข้าราชการลาว ที่ได้เฉลี่ยห้าแสนกีบต่อเดือนหรือประมาณ 2,000 บาท "ถ้าเทียบเขาก็เหมือนซิโก้เมืองลาว"         "โห พี่พูดเกินไป" ลำเนาถ่อมตัวว่าเขาไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์ "มันก็มีตัวดีกว่าผมก็เยอะ แต่เขาไม่ได้รับโอกาสมากกว่า เราโชคดี เป็นคนโชคดีมากกว่า"          "แล้วมีสื่อที่ลาวเขาเขียนว่าเราเป็นซูเปอร์สตาร์ไหม?"          "เขาก็เขียนอย่างนั้นครับ" ลำเนาตอบเขินๆ          การพาทีมชาติเข้ารอบซีเกมส์ที่ประเทศลาวเป็นเจ้าภาพที่จะมาถึงในปลายปีนี้ คือความหวังของนักเตะหนุ่มอนาคตไกลคนนี้ ส่วนเรื่องการพาทีมชาติลาวไปบอลโลกอาจจะอยู่ไกลและไม่ใช่เป้าหมาย          "ก็อย่างที่พูดว่าบอลที่ลาวยังเป็นสมัครเล่น แค่ได้เล่นเอเชียนคัพก็ถือว่าดีแล้วครับ ส่วนซีเกมส์ก็หวังให้ลาวเข้ารอบ 4 ทีม ถ้าหวังมากเราก็หวังอยู่แล้ว แต่ว่าเราไปทีละขั้นดีกว่า ถ้าจะกระโดดทีเดียวคงลำบาก"          ทีละขั้น-คำนี้น่าจะพอเรียกสติสตางค์ของคนที่ตะโกนปาวๆ ว่าจะพาบอลไทยไปบอลโลกได้บ้าง          เมื่อเอ่ยถึงลาวกับบอลโลก ทำให้เรานึกถึงภาพยนตร์ไทยเรื่องหนึ่ง เราถามเขาว่าที่ลาวเรียกฟุตบอลว่าหมากเตะ? ลำเนาส่ายหัว ก่อนตอบว่าบ้านเขาเรียก "หมากบาน"          "เคยดูหนังเรื่องนี้ไหม?"          "เคยครับ ไม่ชอบ เหมือนดูถูกคนลาว ไม่ตลกเลย" จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:16:38

ความคิดเห็นที่ 2 ซูมาโฮโร่ ยาย่า สัญชาติ ไอวอรีโคสต์ สโมสร เมืองทอง หนองจอก ยูไนเต็ด (กองกลาง)          "ยา ย่า! ยาย่า! ยาย่า!" เสียงตะโกนดังกระหึ่มที่มาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายของกองเชียร์ทีมเมืองทองฯ ระเบิดขึ้น เมื่อซูมาโฮโร่ ยาย่า ส่งลูกบอลเข้าไปนอนในตาข่ายของฝ่ายตรงข้าม          "เมื่อผมได้ยินกองเชียร์ตะโกนชื่อผม ผมมีความสุขมาก" นักฟุตบอลที่ผู้คนว่ากันว่าเป็นนักเตะต่างชาติที่เก่งที่สุดในไทยลีก ฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวสะอ้านตัดกับผิวสีหมึก          ยาย่าเริ่มต้นเส้นทางนักเตะตั้งแต่เขายังเป็นเด็กชายตัวเล็กๆ เพราะถูกความชอบจูงมือพาไปรู้จักกับลูกฟุตบอล ก่อนจะสนิทกันแล้วออกตระเวนแข่งตามที่ต่างๆ          ด้วยฟอร์มเข้าตา อคาเดมี (Academi โรงเรียนฝึกอบรมสอนฟุตบอล) จึงเปิดประตูต้อนรับ ซ้อมและเล่นบอลเพื่อเป็นนักเตะอาชีพอยู่ในนั้น 5 ปี ก็ถูกส่งตัวไปทดสอบฝีเท้ากับสโมสรต่างๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์กับสโมสร Sewe Sport de San-Pedro ในลีกสูงสุดของไอวอรีโคสต์อยู่ไม่กี่ฝน ก็มีโทรศัพท์เทียบเชิญจากโรเบิร์ต โปรคูเรอร์ ผู้จัดการทีมเมืองทองฯ ให้เขาบินลัดฟ้ามาสัมผัสสนามที่เมืองไทย          "นานมากครับ สองเดือน" ยาย่าหมายถึงระยะเวลาบนปฏิทินที่เขาใช้ตัดสินใจมาเมืองไทย "เพราะที่บ้านผมไม่เข้าใจ ทุกคนพูดว่าทำไมคุณถึงอยากไปประเทศไทย แต่ผมรู้ว่าเมืองไทยจะสร้างโอกาสในอาชีพฟุตบอลให้กับผม"          โอกาสที่ว่าคือคำสัญญาของโรเบิร์ต ที่จะส่งเขาไปเล่นในลีกยุโรปหลังเล่นให้สโมสรเมืองทองฯ เป็นเวลาหนึ่งปี ที่นั่นอาจทำให้เขาได้กลับไปติดทีมชาติอีกครั้ง หลังจากที่เคยติดทีมชาติรุ่นเยาวชนอายุไม่เกิน 21 ปี ด้วยไฟฝันของคนหนุ่มที่อยากมีธงชาติประทับบนหน้าอกข้างซ้าย ยาย่าจึงตัดสินใจเดินทางมาในประเทศที่เขาสารภาพว่าไม่เคยรู้จักมาก่อน          "ทุกๆ คนดูลีกยุโรป ถ้าคุณเล่นดี แมวมองจากทีมชาติก็จะเห็นคุณ แต่ลีกที่นี่อยู่ไกล ไม่มีคนจากที่นู่นมาดู อย่างมากก็ดูจากวีดิโอเท่านั้น"          อันที่จริงยาย่าจะย้ายไปเล่นกับสโมสรในลีกของเบลเยียมตั้งแต่เมื่อจบครึ่ง แรกของฤดูกาล (ปี 2009) แต่โรเบิร์ตได้ขอให้เขาอยู่ช่วยเล่นให้กับสโมสรก่อน เนื่องจากทีมกำลังมีสิทธิ์ลุ้นแชมป์         "แสดงว่าคุณก็จะเล่นอยู่ในไทยลีกอีกไม่นานสิ?"          "เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับคุณระวิ (ระวิ โหลทอง ประธานสโมสร) และคุณโรเบิร์ตครับ แต่บอกตรงๆ ตอนนี้ผมมีความสุขมาก" ยาย่ายิ้มอารมณ์ดี         "You have house, you have car" กานต์ เลขาฯ ทีมผู้ร่วมสนทนาแซวยาย่า ถึงบางข้อเสนอของสโมสรที่เป็นราคาฝีเท้าของเขา ได้เรียกความครื้นเครงครืนใหญ่ให้กับวงสนทนา          "คุณเชื่อไหม ยาย่าคนเดียวนี่เบิกสตั๊ดมา 4 คู่แล้ว"กานต์ชี้ไปที่รองเท้าฟุตบอลของยาย่า เขาตั้งข้อสังเกตว่าอาจเป็นเพราะสไตล์การเล่นบอลอยู่กับปลายเท้าและมีสเต็ป โยกหลอกที่แพรวพราว "คู่แรกนี่ใช้ไม่นานก็เจ๊ง ส่วนคู่ที่สองนี่แข่งกับราชนาวีนัดเดียวเจ๊งเลย"          เราคิดว่าอาจเป็นเพราะเขาใช้รองเท้าฟุตบอลผิดวัตถุประสงค์ โดยนำมันไปเต้นรำในสนามมากกว่าเตะบอล ใช่--แอฟริกันส่วนใหญ่มักมีดนตรีในหัวใจ          "ผมชอบฟังเพลง ผมชอบ R&B" ยาย่าบอกถึงกิจกรรมยามว่างของเขาในทุกๆ วัน นอกจากการเล่นอินเทอร์เน็ตคุยกับครอบครัวและภรรยา          "หา! คุณมีภรรยาแล้วเหรอ?"          "ครับ เธออยู่ไอวอรีโคสต์ แต่ว่าเรายังไม่ได้แต่งงานกันครับ ผมคิดว่าปีหน้าจะกลับไปแต่งงานกับเธอ" นักฟุตบอลหนุ่มผิวสีหมึกวัย 20 ตอบ          การมีครอบครัวอาจดูเร็วไปหน่อยกับหลักไมล์ชีวิตที่ 20 สายตาอาวุโสบางคู่อาจโต้แย้ง แต่สำหรับเขา ความรู้สึกของเราคิดว่าคงไม่เป็นการขัดข้อง          ทุกๆ เดือนยาย่าจะแบ่งเงินค่าเหนื่อยที่ได้รับ ส่งกลับไปช่วยเหลือทางบ้านที่หมายถึงพ่อ แม่ และน้องชาย เดือนละสองหมื่นบาท โดยเขาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเพียงคนเดียวหลังจากพี่สาวสามคนได้แต่งงานมีครอบ ครัว เราคิดแทนไปเองว่าด้วยวัยเท่านี้กับภาระที่แบกไว้บนบ่าอาจจะทำให้เขากดดัน          "ไม่ครับ ไม่เป็นปัญหาเลย ผมต้องการที่จะดูแลพวกเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ หรือน้องชาย"          "น้องชายผมเล่นบอลอยู่ในอคาเดมีเหมือนกับผม" ยาย่าบอกว่าอาชีพนักฟุตบอลคือความฝันของเด็กทุกคนในไอวอรีโคสต์          "ประเทศคุณ ถ้าไม่ได้เป็นนักบอล ทำอาชีพอื่นลำบากไหม?"          "ง่ายๆ ไม่ลำบาก หางานไม่ยาก แต่เงินไม่เยอะ"          ขณะที่นักฟุตบอลหลายคนอยากวางตัวเองหลังปลดเกษียณด้วยการเป็นโค้ช ผู้ฝึกสอนหรือไม่ก็ผู้จัดการทีม เพื่อสัมผัสกับกลิ่นหญ้า ไอดิน แสงแดด และบรรยากาศในสนามที่คุ้นเคย แต่ยาย่ากลับหันชีวิตไปอีกทาง          "ผมกะว่าจะเล่นฟุตบอลอาชีพอีก 7 ปี หลังจากนั้นผมจะทำธุรกิจ เป็นเอเยนซี่" (ผู้จัดการส่วนตัวที่ดูแลเรื่องผลประโยชน์และการซื้อ-ขายของนักฟุตบอล)          (หัวเราะ) "ใช่ครับ ผมชอบฟุตบอล ถ้าผมไม่ได้เล่นบอล ก็คงเป็นเอเยนซี่"          ทำไม? -- "ผมต้องการสนับสนุนนักเตะเก่งๆ เพราะที่ไอวอรีโคสต์มีนักเตะฝีเท้าดีๆ เยอะ แต่ว่าไม่ค่อยมีคนสนับสนุน ผมเลยคิดว่าผมจะลงมาทำตรงนี้ เพื่อจะได้เพิ่มโอกาสให้กับทุกคน"          จากการสืบค้นข้อมูลข่าวสารของวงการฟุตบอลไทยช่วงปีสองปีที่ผ่านมา "ยาย่า" อาจเป็นชื่อนักเตะต่างชาติที่ปรากฏโฉมมากที่สุดในสื่อบ้านเรา หลายประโยคชมเปาะว่าฝีเท้าและเบสิกเข้าขั้น เลี้ยงผ่านผู้เล่นสองสามคนสบาย และบางประโยคเล่าลือผ่านริมฝีปากของใครหลายคนว่า เขาเป็นนักเตะต่างชาติที่เก่งที่สุดในไทยลีก          ด้วยความสงสัย ริมฝีปากของเราถามเขาว่าเคยรู้สึกว่าตัวเองเจ๋งกว่าคนอื่นบ้างไหม          (หัวเราะฉาดใหญ่) "ผมคิดว่าผมไม่เก่งถึงขนาดนั้น ไม่แน่เสมอไปครับ เพราะว่าในไทยลีกมีนักบอลเก่งๆ หลายคน" ยาย่าหมายความตามที่พูด          "คำชมทำให้ผมมีความมั่นใจ แต่ผมไม่เคยหลงตัวเอง สิ่งที่ทำให้ผมเกิดความมั่นใจได้มากที่สุดคือการซ้อมอย่างสม่ำเสมอ ถ้าผมไม่ซ้อม ผมจะเล่นไม่ดี เพราะฉะนั้นผมต้องมาซ้อมทุกวัน"          จบประโยค ยาย่ายิ้มอวดฟันขาว ไม่นานต่อมาเขาก็ขอตัวไปซ้อมบอล จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:19:48

ความคิดเห็นที่ 3 ริวจิ ซูโอกะ สัญชาติ ญี่ปุ่น สโมสร บางกอกยูไนเต็ด         "ถ้านายอยากมาเล่นที่นี่ เราสามารถช่วยนายได้" เสียงเพื่อนนักฟุตบอลชาวญี่ปุ่นที่ค้าแข้งอยู่ในเมืองไทยจากปลายสายดังขึ้น เมื่อริวจิโทรศัพท์ไปบอกว่าอยากโยนตัวเองมาที่นี่ หลังนั่งซดลอดช่องในสิงคโปร์อยู่ 3 ปี ด้วยเหตุผลว่าอยากหาความท้าทายใหม่ๆ          แม้รู้ทั้งรู้ ค่างวดเงินเดือนที่ได้รับในดินแดนขวานทองอาจงามสู้ที่นั่นไม่ได้ แต่ริวจิไม่แยแส          "ผมต้องการเล่นฟุตบอลที่มีมาตรฐานการเล่นที่ดีและสวยงาม ตอนผมเล่นในสิงคโปร์ นักบอลส่วนใหญ่มีทักษะสู้นักบอลไทยไม่ได้ คือนักบอลไทยจะมีเทคนิค การคอนโทรลบอล และการส่งบอลที่ดีกว่า" -I'm hungry to play football ริวจิสรุปด้วยอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่นเป็นนัยว่าเงินทองไม่ใช่เรื่องใหญ่          ย้อนกลับไปปี 1984 ริวจิในวัย 5 ขวบ เริ่มต้นเตะบอลตามพี่ชาย หลังจากพี่ของเขาได้วางหนังสือการ์ตูนซึบาสะ แล้วลุกขึ้นหยิบลูกฟุตบอลมาเตะเล่น จากวันนั้นริวจิกับลูกบอลก็ไม่เคยอยู่ห่างกัน สวนแถวบ้าน สนามที่โรงเรียน หรือที่ไหนๆ เขาเตะบอลทุกที่ทุกเวลา โดยมีฝันเป็นนักฟุตบอลอาชีพในเจลีก          หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ริวจิคิดว่าเส้นทางฟุตบอลของเขาคงหยุดแค่นี้ เขาได้ไปสมัครงานเป็นคนดูแลผู้สูงอายุตามคำแนะนำของโค้ชที่มหาวิทยาลัยที่ ช่วยเป็นภาระติดต่อหางานให้ ใช่-เขาเกือบไม่ได้เป็นนักฟุตบอล ถ้า Albirex Niigata สโมสรฟุตบอลอาชีพในดิวิชั่น 2 ของญี่ปุ่นไม่ติดต่อมา         "เมื่อได้มาแล้ว เหมือนกับที่คิดไว้ไหม?"          "แน่นอนว่าฟุตบอลของไทยย่อมต่างจากที่สิงคโปร์และญี่ปุ่น ในช่วงแรกๆ ผมก็ใช้เวลาปรับตัวอยู่พอสมควร" โดยเฉพาะวัฒนธรรมด้านเข็มนาฬิกา          "ในญี่ปุ่น ในสิงคโปร์ พวกเราทำทุกอย่างตามเวลา มาซ้อมก็ต้องมาให้ตรงเวลา เช่น เราซ้อมห้าโมงเย็น เราต้องเตรียมตัวตั้งแต่ก่อนจะถึงเวลาซ้อม แต่ที่ไทยไม่เหมือนกัน very very flexible"          คำตอบนี้อุ้มคำถามเข้ามาในความคิด นอกจากเข็มนาฬิกาของเราจะเดินไม่ตรงกัน นักฟุตบอลไทยกับญี่ปุ่นต่างกันไหมและอย่างไร         "นักฟุตบอลญี่ปุ่นจะจดจ่ออยู่กับฟุตบอลตลอดเวลาไม่ว่าพวกเขาจะซ้อมหรือแข่ง แต่คนไทยไม่เหมือนกัน พวกเขาจะมีสมาธิเต็มร้อยเมื่อแข่ง แต่ในเวลาซ้อมบางครั้ง พวกเขาค่อนข้างรีแล็กซ์ แต่ไม่เป็นไร เพราะนี่คือไทยสไตล์ อันที่จริงมันก็ไม่ได้ไม่ดีนะ เพียงแต่ว่ามันทำให้ผมต้องปรับตัวนิดหน่อย"          เกือบสองปีที่คลุกคลีกับฝีเท้านักฟุตบอลไทย ริวจิบอกว่านักฟุตบอลไทยสามารถพัฒนาได้อีกไกล เพราะเมื่อสิบปีก่อน ทีมชาติไทยก็ชนะญี่ปุ่น          "แต่หลังจากนั้น ญี่ปุ่นมีการพัฒนาที่ดีมาก"          "คุณรู้ไหมว่าทำไม" ริวจิถามโดยไม่ต้องการคำตอบ          "เพราะว่าญี่ปุ่นเริ่มทำลีกฟุตบอลอาชีพในประเทศเมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ซึ่งใช้เงินจำนวนมหาศาล ผมว่าเรื่องเงินนั้นเป็นสิ่งสำคัญมากต่อการพัฒนาวงการฟุตบอล ครับ เงินสำคัญมาก"-เขาย้ำ "ถ้าหากเมืองไทยทำเหมือนกัน มีเงินเดือนที่ดี มีสนามที่ดี มีนักเตะต่างชาติฝีเท้าดีๆ เข้ามาเล่น ผมคิดว่าคนไทยสามารถพัฒนาได้อีกไกล"          ริวจิบอก เลิกเล่นเมื่อไร เขาอยากเปิดโรงเรียนสอนฟุตบอลให้เด็กๆ ในประเทศไทย พูดจบเขาเบนสายตาไปยังสนามก่อนยกมือขึ้นเป็นเชิงขออภัย "ไว้เดี๋ยวคุยกันต่อหลังซ้อมเสร็จนะครับ"          เวลาทุ่มเศษๆ หอพักนักกีฬา ในห้องของริวจิ เราพบหนังสือเล่มหนึ่งนอนถ่างขาแบะอยู่บนเตียง ดูเหมือนมันรอคอยให้เขากลับมาพลิกอ่าน เราตัดสินใจหยิบขึ้นมา แล้วความสงสัยก็ทำหน้าที่         "ริวจิ นี่หนังสืออะไรครับ"         "เป็นหนังสือนิยายเกี่ยวกับฟุตบอล"          ริวจิชี้ไปที่ชื่อหนังสือบนปก พร้อมสะกดให้เราฟัง "ริว-จิ ชื่อเดียวกับผม" แล้วเขาก็ย้อนความให้ฟัง "เพื่อนผมแนะนำให้อ่าน เป็นเนื้อเรื่องเกี่ยวกับนักฟุตบอลหนุ่มชาวญี่ปุ่น เขาอยู่ชั้นมัธยมและเล่นเก่งมาก วันหนึ่งแมวมองจากยุโรปมาเห็นจึงชวนเขาไปเล่นให้กับทีมเรียลเบติสในสเปน แล้วตอนนี้เขาก็ติดทีมเยาวชนทีมชาติญี่ปุ่นอายุต่ำกว่า 23 ปี ที่ไปแข่งในโอลิมปิก ทั้งๆ ที่เขามีอายุเพียง 19 ปีเท่านั้น เขาเล่นกองกลาง ตำแหน่งเดียวกับผมเลย แล้วเขาก็ชอบหลุยส์ ฟีโก้ เหมือนผมด้วย"        "คนเขียนหนังสือเล่มนี้รู้จักกับคุณใช่ไหม" เราแกล้งแซว          "ไม่ครับ" (หัวเราะ)          "แต่จากที่คุณเล่า มันคล้ายกับชีวิตคุณมากเลยนะ"          "ไม่หรอกครับ ต่างกันพอสมควร เขาเป็นนักฟุตบอลที่อัจฉริยะ เก่งมากๆ แต่ผมไม่ถึงขนาดนั้น..."          หลังจากเล่นให้กับ Albirex Niigata ได้สองปี ริวจิได้บินไปเล่นที่สิงคโปร์อยู่หนึ่งปี ก่อนจะกลับมาเล่นให้กับสโมสรเดิมที่ญี่ปุ่น ซึ่งคราวนี้เขาได้เล่นในลีกดิวิชั่น 1 เมื่อสัญญาที่เซ็นไว้หมดลงและปากกาสโมสรไม่มีหมึกสำหรับเขา ริวจิจึงกลับมาเล่นที่สิงคโปร์อีกครั้ง ทำไมเขาถึงไม่เล่นในเจลีก อาจเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ       "สำหรับคุณ คิดว่าการเล่นฟุตบอลต้องอาศัยพรสวรรค์หรือพรแสวงมากกว่ากัน?"          "บางคนก็เกิดมาพร้อมพรสวรรค์เพื่อจะเป็นนักฟุตบอล แต่การฝึกซ้อมก็สำคัญมากนะ ผมคิดว่าคนที่จะเป็นนักฟุตบอลที่ดีได้ อันดับแรกเขาจะต้องรักและชอบที่จะเล่นฟุตบอล" สำหรับริวจิ เขารักฟุตบอล และเปรียบเปรยฟุตบอลเหมือนศาสนาที่สอนเขาทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต          "ถ้าไม่รักมันแล้วผมว่าไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเป็นนักฟุตบอลอาชีพที่ดีได้ หลายๆ ครั้งเด็กมาถามผมว่า ทำอย่างไรถึงจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพได้ ผมบอกพวกเขาว่า อย่ายอมแพ้"          "แน่นอน ผมต้องการจะเป็นนักฟุตบอลที่เพอร์เฟ็กต์ แม้ว่าจะเป็นไปได้ยากก็ตามที ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมจะต้องพัฒนาตัวเองตลอดเวลา ซึ่งมันก็ไม่สามารถรับประกันได้หรอกว่าความฝันที่ผมหวังไว้จะเป็นจริง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยังไงผมก็จะพยายามต่อไป"  ริวจิ ที่ปัจจุบันอายุสามสิบปี พูดด้วยประกายตามุ่งมั่นและไม่คิดย่อท้อเหมือนซามูไรมองฝันยามอาทิตย์อัสดง ในตอนจบของการ์ตูนญี่ปุ่น          สู้ต่อไป ริวจิ ซูโอกะ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 22:35:46 จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:23:24

ความคิดเห็นที่ 4 ไมเคิล เบิร์น สัญชาติ เวลส์ สโมสร ชลบุรี เอฟซี          ผืนหญ้า นักฟุตบอล ฮูลิแกน อุณหภูมิร้อนแรงของฟุตบอลพรีเมียร์ลีกไม่เคยสะทกต่อลมหนาวและสายฝนบนเกาะ อังกฤษ แต่หนุ่มน้อยไมเคิล เบิร์น กลับสะท้าน เมื่อเขาต้องนั่งจ่อมเจาอยู่บนม้านั่งสำรอง ตลอด 3 ปีในสโมสร Bolton Wanderers          อันที่จริงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่เด็กอายุ 18 ในทีมสำรองอย่างเบิร์น จะต้องมานั่งมองนักเตะรุ่นพี่อย่างเจเจ โอโคชา อยู่ข้างสนาม แม้ว่าเขาจะมีดีกรีเยาวชนทีมชาติเวลส์มาด้วยก็ตาม          หลังถูกปล่อยตัวเมื่อหมดสัญญา เบิร์นได้ตัดสินใจไต่บันไดอาชีพลงมาสู่ลีกที่ต่ำกว่าในดิวิชั่น 1 ด้วยเหตุผลของความเป็นหนุ่ม         "ในดิวิชั่น 1 Stockport จัดว่าเป็นทีมที่ดีทีเดียว และผมรู้ว่าที่นี่ผมอาจจะได้เล่นเป็นตัวจริงอย่างเต็มที่ในทุกๆ เกม ซึ่งมันดีกว่าที่ผมอยู่ทีมใหญ่แต่ได้แค่นั่งมองจากข้างสนาม"          สถิติกับ Stockport Country ของเขาไม่สวยหรูอย่างที่คิด หลังจากได้ลงสนามเพียงหนึ่งนัดจากตลอดระยะเวลาสามฤดูกาล ทว่า 11 ตัวจริงก็ยังเป็นคำสลักอยู่ในหัวใจ เบิร์นย้ายตัวเองอีกครั้งสู่สโมสรในลีกสมัครเล่นของอังกฤษ เขาได้ลงสนามเล่นตามที่หวัง ก่อนจะย้ายมาอยู่เมืองไทยกับทีมนครปฐมในอีกสามปีต่อมา          "ช่วงนั้นเผอิญผมมีเพื่อนมาเล่นที่มาเลเซีย ผมบอกเขาว่าผมอยากเข้ามาเล่นบอลที่เมืองไทย เขาก็เป็นธุระส่งประวัติผมไปให้นครปฐม"          "แต่มีข่าวบอกว่าคุณมาเที่ยวภูเก็ตจนถังแตก ไม่มีเงินกลับบ้าน คุณเลยมาเตะบอล" เราแย้งขึ้นตามข้อมูลหนังสือพิมพ์          "ครับ หลายคนพูดถึงเรื่องนี้ ซึ่งผมก็เพิ่งได้ยินจากโกสินทร์ (ผู้รักษาประตูทีมชาติไทยที่อยู่สโมสรเดียวกัน) เมื่ออาทิตย์ก่อน เขาก็บอกเหมือนที่คุณพูดนี่แหละ ครับ มันไม่ใช่เรื่องจริง เพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยมาเมืองไทยเลย แล้วผมมาที่นี่เพื่อต้องการเล่นฟุตบอลเท่านั้น ไม่ได้มาเที่ยวหรือพักผ่อนตามที่เป็นข่าวแต่อย่างใด"         "รู้มั้ย ข่าวนี้มาได้ยังไง"          เบิร์นสั่นหัว "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"          มาอยู่แรกๆ เบิร์นยอมรับว่าในสนามเขาต้องปรับตัวกับแดดเมืองไทยพอสมควรเพราะมันทำให้เขา ล้าและเหนื่อยเร็ว ผิดกันกับนอกสนามที่เขายินดีเชื้อเชิญให้มันลามเลีย        "เรื่องอากาศไม่เป็นปัญหาหรอกครับ ผมชอบอยู่แล้ว เพราะคนเมืองหนาวชอบอากาศร้อน ถึงคนไทยไม่ชอบ แต่คนอังกฤษชอบครับ" (หัวเราะ)          หลังไทยลีกจบครึ่งฤดูกาลแรก ด้วยฟอร์มการเล่นที่เข้าตาของเบิร์น สโมสรชลบุรีจึงตัดสินใจซื้อตัวจากนครปฐมเข้าร่วมทีม เป็นที่เข้าใจเมื่ออยู่ทีมใหญ่อย่างชลบุรี บทบาทความเป็นเบอร์หนึ่งย่อมไม่แจ่มชัดเหมือนก่อน ซึ่งนักเตะบางคนอาจมีปัญหา          "ไม่มีปัญหา ผมคิดว่าคำว่าซูเปอร์สตาร์หรือเบอร์หนึ่งไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร ผมว่าเราทุกๆ คนในทีมต้องไปด้วยกัน"          "คุณย้ายมาอยู่ชลบุรี ไม่สงสารแฟนๆ นครปฐมเหรอ?" เราเหย้าแหย่          "ผมหวังว่าพวกเขาคงเข้าใจว่าเป็นเรื่องธรรมดาของฟุตบอล ที่สักวันผู้เล่นจะต้องย้ายไปสู่ทีมที่ใหญ่กว่าเพื่ออนาคตของเขา การที่ผมไม่ได้อยู่ทีมนครปฐม ไม่ใช่ผมไม่ชอบพวกเขานะ ผมชอบพวกเขามากๆ ไม่ว่าจะเป็นแฟนบอลหรือผู้จัดการทีม พวกเขาเหมือนเป็นครอบครัวของผมเลย"          ถึงแมนเชสเตอร์เมืองบ้านเกิดอยู่ไกลชลบุรีจนเวลาขี้เกียจเดิน--ช้ากว่า 7 ชั่วโมง แต่เมื่อไรที่ถึงช่วงวันหยุดยาวๆ ครอบครัวของเบิร์นก็จะบินมาเป็นกำลังใจให้เสมอ          "พ่อแม่ผมได้บินมาดูในนัดแรกที่ผมลงแข่ง ตอนนั้นพวกเขามาอยู่หนึ่งเดือนเพื่อดูผมเล่น 4 เกม แล้วก็กลับอังกฤษ อีก 6 สัปดาห์พวกเขาก็บินมาใหม่ แล้วก็อยู่ต่ออีกหนึ่งเดือน"          "ครับ ตอนผมเล่นอยู่ในอังกฤษ พ่อและแม่ไม่เคยพลาดที่จะมาดูผมแข่งแม้แต่นัดเดียว ไม่ว่าเกมนั้นจะเล่นในบ้านหรือนอกบ้าน เช่นกัน ตอนผมเล่นให้เยาวชนทีมชาติเวลส์ ไม่ว่าเตะที่ไหน ท่านก็จะบินตามไปดูผมทุกที่เลย" สีหน้าเบิร์นดูมีความสุขเมื่อพูดถึงครอบครัว          เบิร์นบอกว่าครอบครัวเขามีพ่อ แม่ พี่สาว พี่ชาย หลานชาย และภรรยาที่ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์          "ถ้าอย่างนั้นคุณก็กำลังจะเป็นพ่อคน?" เราถามนักเตะหนุ่มวัยตะเข็บเบญจเพส          "ใช่ เดือนธันวานี้ครับ" เบิร์นหมายถึงกำหนดคลอด เขายิ้มหน้าบาน          จากวันแรกถึงวันนี้ เกือบปีที่เบิร์นเข้ามาสัมผัสกับเกมฟุตบอลไทย เราอยากรู้ว่าในตาน้ำข้าวของเขามองฟุตบอลบ้านเราอย่างไร          "ก่อนมา ผมไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับฟุตบอลไทยเลย นึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไร ยอมรับว่าตอนแรกที่ยังไม่รู้จักผมคิดว่าคงไม่ค่อยดีเท่าไร แต่เมื่อเข้ามาเล่นแล้ว ฟุตบอลไทยมาตรฐานดีกว่าที่คิดไว้มาก"          "ในความคิดของผมนะ ทุกทีมในไทยลีกมีมาตรฐานฟุตบอลที่ดีมาก ทำให้การแข่งขันทุกแมตซ์ไม่ใช่เกมที่ง่ายเลย เมื่อคุณไปแข่ง คุณไม่สามารถคิดได้เลยว่า โอ้! วันนี้คุณเจอหมู โดยเฉพาะชลบุรีที่ตอนนี้ถือเป็นทีมอันดับหนึ่ง ทำให้ทุกๆ ทีมต่างมุ่งมั่นที่จะเอาชนะเรา"          เส้นทางค้าแข้งของเบิร์นน่าสนใจ พรีเมียร์ลีก ลีกดิวิชั่น 1 ลีกสมัครเล่นของอังกฤษ จนมาถึงไทยลีก ใครที่พอรู้เรื่องบอลอยู่บ้างอาจอยากกระซิบถาม          "ทำไมยิ่งเล่นคุณถึงเล่นลีกที่ต่ำลงไป ทั้งๆ ที่คุณก็อายุยังน้อย" ปีนี้เบิร์นอายุ 24          "คุณไม่สามารถจะนั่งอยู่ข้างสนามได้ตลอดไปหรอก ถ้าผู้เล่นคนหนึ่งอยู่ทีมแมนฯ ยูไนเต็ด แต่ไม่เคยได้ลงเล่น ไม่แน่ภายในสามเดือนฝีเท้าของเขาอาจตกลงไป”"เบิร์นตอบฉาดฉาน ก่อนบอกว่าในอังกฤษมีคำพูดหนึ่งที่ว่า "ถอยหลังหนึ่งก้าว เพื่อก้าวไปข้างหน้าสองก้าว"  และเขาก็เชื่อในคำนั้น จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:26:12

ความคิดเห็นที่ 5 เกร็ดฟุตบอล ---------------------------------------------------------------- - ย้อนกลับไปในสมัยที่เมืองไทยยังไม่รู้จักคำว่าประชาธิปไตย และยังมีชื่อว่าสยามประเทศ ณ พ.ศ.2459 รายการฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานถ้วยใหญ่ หรือถ้วย ก ได้ถือกำเนิดขึ้นจากพระมหากรุณาธิคุณของรัชกาลที่ 6 "พระผู้พระราชทานกำเนิดฟุตบอลเมืองสยาม" ในปีเดียวกันนี้เอง นักฟุตบอลต่างชาติก็ได้เข้ามาสัมผัสกับหญ้าสนามเมืองไทยเป็นครั้งแรก แต่ในช่วงนี้จะเป็นชาวจีนอพยพ และชาวยุโรปที่เข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศ โดยจัดตั้งสโมสรขึ้นเป็นของตัวเอง เช่น สโมสรอัสสัมชัญ สโมสรจีนแคะ สโมสรไหหลำแห่งประเทศไทย        - จากนั้นอีกห้าสิบเอ็ดปีให้หลัง ถึงจะเริ่มมีการอิมพอร์ตนักเตะต่างชาติเข้ามา พม่า เวียดนาม กัมพูชา คือสัญชาติแรกๆ ของนักเตะที่เข้ามาเติมสีสันให้กับวงการฟุตบอลไทย เพ็ญพัฒน์ วงษ์สวรรค์ หรือฉายา "ไอ้งูเก็งกอง" นักฟุตบอลทีมชาติกัมพูชา ถือเป็นเป็นนักเตะต่างชาติที่โดดเด่นมากในยุคนั้น หลังจากเขาได้ลี้ภัยสงครามกลางเมืองในประเทศ เข้ามาเล่นให้กับสโมสรราชประชาในตำแหน่งปีกขวาจอมลากเลื้อย ก่อนจะย้ายไปเล่นฟุตบอลที่ประเทศฝรั่งเศส และตั้งรกรากอยู่ที่นั่นจวบจนปัจจุบัน จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:27:45

ความคิดเห็นที่ 6 + จากบันทึกนอกประวัติศาสตร์ผ่านคำบอกเล่าของผู้คนในวงการฟุตบอล แท้จริงแล้วแข้งต่างชาติได้เข้ามาเล่นสโมสรในบ้านเรานานแล้ว แต่จะเป็นการเข้ามาอย่างไม่เป็นทางการ เช่น ถูกชวนมาเล่นในฐานะคนรู้จักกันเป็นการส่วนตัว หลังจากที่สมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยจัดตั้งฟุตบอลไทยพรีเมียร์ลีกขึ้นเป็นลี กสูงสุดของประเทศ แทนฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานถ้วย ก ในปีพ.ศ.2539 จึงเริ่มมีการเซ็นสัญญาว่าจ้างนักเตะต่างชาติอย่างเป็นทางการ โดยส่วนใหญ่เป็นนักเตะผิวสีชาวแอฟริกา รู้หรือไม่ + โคเน โมฮาเหม็ด กองหน้าผิวสี สัญชาติไอเวอรีโคสต์ ของสโมสรชลบุรี ปัจจุบันเป็นนักเตะต่างชาติที่ได้รับค่าเหนื่อยสูงที่สุดในไทยพรีเมียร์ลีก ราวๆ ประมาณ 100,000 บาทต่อเดือน จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:28:38

ความคิดเห็นที่ 7 รู้หรือไม่ + เนย์ ฟาเบียโน โอลิเวียรา ศูนย์หน้าชาวบราซิล เป็นนักเตะต่างชาติคนแรกที่ครองตำแหน่งดาวซัลโวสูงสุดของไทยลีกประจำฤดูกาล 2550 จากการเล่นให้สโมสรยาสูบ โดยก่อนหน้านั้นเขามีส่วนนำทีมยาสูบคว้าถ้วยไทยแลนด์ลีกมาแล้วในพ .ศ.2547-2548 ปัจจุบันเขาเล่นให้สโมสรเมลเบิร์นวิกตอรี ในประเทศออสเตรเลีย จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:29:03

ความคิดเห็นที่ 8 มาตรการ "3+1" ลดเพื่อเพิ่ม          ก่อนเปิดไทยลีกฤดูกาล 2008 สมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ ได้มีการปรับแผนการระเบียบการส่งนักฟุตบอลต่างชาติลงเล่นในฟุตบอลไทยลีก จากเดิมที่กำหนดให้หนึ่งทีมส่งรายชื่อผู้เล่นต่างชาติได้ 7 คน และลงสนามได้ 5 คน โดยปรับลดลงมาให้แต่ละสโมสรส่งรายชื่อผู้เล่นต่างชาติได้ 5 คน และลงเล่นได้เพียง 3 คนเท่านั้น แต่มีข้อยกเว้นว่าหากในทีมใดมีนักเตะต่างชาติเป็นผู้เล่นเอเชีย เช่น ญี่ปุ่น สามารถส่งลงสนามได้เพิ่มอีก 1 คน เป็น 4 คน ซึ่งกฎนี้บางคนในวงการฟุตบอลบ้านเราเรียกกันสั้นๆ ว่า กฎ "3+1"          ส่วนสาเหตุที่มีการปรับลดจำนวนผู้เล่นต่างชาติลง ก็เพื่อเปิดโอกาสให้นักเตะไทยได้ลงเล่นมากขึ้น ซึ่งเป็นการพัฒนาศักยภาพของนักเตะไทยโดยตรง และอย่างน้อยที่สุดอาจทำให้เราไม่ต้องเจอฝันร้ายเหมือนอังกฤษ ที่หันไปมองสโมสรไหนก็เจอนักเตะต่างชาติเต็มไปหมด แม้ลีกจะขึ้นแท่นเป็นเบอร์หนึ่งของโลก แต่กลับหานักเตะท้องถิ่นฝีเท้าดีๆ ยากเหมือนหาแดดออกตลอดวันในลอนดอน จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:29:40

ความคิดเห็นที่ 9 ฝรั่งหัวทองไม่ใช่เรื่องน่า แปลกสำหรับวงการฟุตบอลไทย เพราะเมื่อช่วงปี พ.ศ.2530-2537 สโมสรราชประชาได้เคยนำนักฟุตบอลต่างชาติจากสโมสรในเดนมาร์กเข้ามาแล้ว ก่อนที่อีกห้าปีถัดมาจะดึงนักฟุตบอลสัญชาติอเมริกันเข้าเสริมทีมอีกหลายคน ปัจจุบัน ไทยลีก (ฤดูกาล 2552) มีนักฟุตบอลต่างชาติทั้งหมด 44 คน ไอวอรีโคสต์สูงสุด11 คน รองมาเป็นบราซิล 8 คน นอกจากนั้นก็มีนักเตะต่างชาติจากแคเมอรูน กินี ชิลีมาดากัสการ์ บูร์กินาฟาโซ ยูกันดา ไนจีเรีย กานา อาร์เจนตินา เยอรมัน สเปน อเมริกาญี่ปุ่น และลาว จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:30:08

ความคิดเห็นที่ 10 Road to Thai League          เปรียบเส้นทางการค้าแข้งนักเตะอิมพอร์ตเป็นถนน การเดินทางมาไทยลีกในยุคนี้ไม่ใช่เรื่องยาก เนื่องจากมีถนนหลายสายตัดมุ่งสู่ไทยลีก จะมีถนนสายไหนบ้าง ใช้สองตาเดินดิ่งลงมา Connection          บางสโมสรที่ผู้จัดการทีมมีเส้นสายหรือรู้จักกับอคาเดมีฟุตบอลในประเทศใด ประเทศหนึ่ง ก็จะดึงตัวผู้เล่นจากประเทศนั้นเข้ามาเสริมทีม เนื่องจากสามารถเชื่อฝีเท้าได้ โดยดูจากประวัติการค้าแข้งและวีดิโอคลิปที่ทางคอนเน็กชั่นส่งมาให้ดู          ทีมเมืองทอง หนองจอก ยูไนเต็ด เป็นสโมสรหนึ่งที่ใช้ถนนสายนี้เป็นหลักในการนำเข้านักเตะต่างชาติ โดยผ่านโรเบิร์ต โปรคูเรอร์ ผู้จัดการทีมที่มีคอนเน็กชั่นกับ JMG อคาเดมีในประเทศไอวอรีโคสต์          "มาเองก็มีครับ แต่เราไม่ค่อยได้เอา ส่วนใหญ่เราหามาจากคอนเน็กชั่นที่แอฟริกา เขาก็จะส่งเทปมาให้ดู บางทีส่งเข้ามาก็มีเสียมีได้เหมือนกันครับ บางทีส่งเข้ามา 7 คน ใช้ไม่ได้เลยก็มี มันขึ้นอยู่กับทางโน้นมองแล้วส่งมายังไง ซึ่งมีบางสโมสรที่อยากได้นักเตะต่างชาติติดต่อผ่านเรามาก็มีเหมือนกัน" กานต์ จันรัตน์ เลขานุการทีมเมืองทองฯ ให้ข้อมูล พร้อมเสริมว่าของอย่างนี้แล้วแต่ว่าใครจะมีคอนเน็กชั่นกับที่ไหน Agency          นักฟุตบอลอาชีพก็เป็นเหมือนสินค้า บางครั้งอาจต้องอาศัยเอเยนซี่หรือผู้จัดการส่วนตัว ที่เปรียบเสมือนเป็นนายหน้าเดินมาเคาะประตูสโมสรเพื่อเสนอขาย และในวินาทีที่ลีกฟุตบอลบ้านเรากำลังพัฒนาอยู่นี้ นายหน้าต่างตบเท้าพานักฟุตบอลต่างชาติเข้ามาทดสอบฝีเท้าโดยหวังว่าเขาจะปิด การขายได้ ส่วนในเรื่องส่วนแบ่งนั้นตามแต่ตกลงกับนักฟุตบอล Friend & Walk in          นักฟุตบอลต่างชาติที่มีเพื่อนเล่นในไทยลีก แล้วอยากเข้ามาสัมผัสเกมฟุตบอลของไทย ส่วนใหญ่ก็จะต่อสายโทรศัพท์ถึงเพื่อนของเขาในการเป็นภาระช่วยติดต่อกับทาง สโมสรให้ แต่สำหรับบางคนที่ไม่มีคนรู้จักและไม่อยากอาศัยเอเยนซี่ ก็จะเข้าเว็บไซต์หรือไม่ก็โทรศัพท์ไปยังสโมสรที่ตนสนใจ แล้วส่งประวัติอาชีพนักฟุตบอลของตัวเองให้ทางสโมสรคัดเลือก ซึ่งทั้ง 2 วิธีนี้ หากมีสโมสรไหนสนใจก็จะเรียกตัวเข้าไปทดสอบฝีเท้า ส่วนจะได้หรือชวดขึ้นอยู่กับการโชว์เพลงเตะของพวกเขาว่าจะเข้าตาสโมสรหรือ ไม่ Destiny          ถนนสายนี้ไม่ใช่สายหลัก และถูกตัดผ่านโดยโชคชะตาที่มีความบังเอิญเป็นผู้มอบให้ เช่นกรณีของมุสซา ซิลลา กองกลางสัญชาติกินีของสโมสรเมืองทองฯ ซึ่งได้รับตำแหน่งนักเตะยอดเยี่ยมของไทยลีกเมื่อปีที่แล้ว โดยเขาได้มาเตะบอลเล่นกับพี่ชายที่สนามจินดารักษ์ หรือสนามต้นโพธิ์ ซึ่งเป็นสนามหนึ่งในสนามกีฬาแห่งชาติ ใช้ในการแข่งฟุตบอลนัดย่อยและเปิดให้บริการเป็นสนามสาธารณะที่ทุกคนสามารถ เข้ามาเล่นได้ ปรากฏว่าฝีเท้าไปเตะตาเพื่อนของโค้ชสโมสรทหารบกที่บังเอิญผ่านมาพบ จากนั้นไม่นานข่าวก็ถึงหูโค้ชทหารบกและเรียกมาทดสอบฝีเท้าทันที ผลคือโค้ชไม่รอช้าที่จะเอาเขาเข้าร่วมทีม แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 52 22:31:39 จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:31:08

ความคิดเห็นที่ 11 ระวังแข้งย้อมแมว!          ชั่วโมงที่ฟุตบอลไทยลีกกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น สโมสรต่างๆ ได้ดึงผู้เล่นต่างชาติมาค้าแข้งเพื่อเรียกสีสันอย่างมากมาย ทว่าบางทีควรชะลอคันเร่ง และใคร่ครวญให้ดีก่อนเซ็นสัญญา เพราะนักเตะต่างชาติบางคนอาจเป็นแข้งย้อมแมว ฝีเท้าไม่ได้ดีเด่นกว่านักเตะไทยสักเท่าไร หากเผลอเซ็นสัญญาไป อาจเป็นการตัดโอกาสนักเตะดาวรุ่งในทีม เพราะถ้าไม่ส่งลงก็กลัวเสียดายค่าเหนื่อยที่จ่ายไป          "เรื่องแบบนี้ผมก็เคยพลาดมาก่อน เมื่อตอนที่ยังเป็นผู้จัดการทีมบีอีซีฯ หลายปีก่อน ตอนนั้นทีมเราก็ดึงผู้เล่นผิวสีมาเล่น พร้อมกับประเคนค่าเหนื่อยแพงระยับ พอนัดหนึ่งต้องไปแข่งกับทีมทหารบก เจอนักเตะผิวสีของเขาเล่นกันสุดยอดเลย ทั้งๆ ที่ค่าเหนื่อยแค่เดือนละหมื่นกว่าบาทเท่านั้น เล่นเอาคุณไบรอัน มาร์คาร์ ประธานสโมสรสวดผมยับไปเหมือนกัน" เสียง "บิ๊กเปี๊ยก"หรือองอาจ ก่อสินค้า เลขาธิการสมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ พูดด้วยสำเนียงติดตลกแต่ห่วงใยไว้ในเว็บไซต์ผู้จัดการ เมื่อวันจันทร์ที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ.2552 จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:33:27

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ ภาพและเนื้อหาดีๆ จาก http://www.marsmag.net/s1000_obj/front_page/page/160.html?content_id=3774 ไปอ่านที่เหลือได้ที่ Link นะครับ จากคุณ : pecpws เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 22:34:31

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณที่นำมาฝากกันครับ ลำเนาจะย้ายทีมมั้ยอะ อยากให้เค้าได้ลงบ่อยๆ จากคุณ : bluedracula เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:00:15

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ แต่ว่า คห.7 ข้อมูลผิดพลาดแล้วครับ Ney Fabiano เป็นดาวซัลโวกับยาสูบจริง แต่ปีที่ยาสูบได้แชมป์ Ney Fabiano ยังไม่มาเล่นที่เมืองไทยเลยครับ ฉะนั้นไม่มีส่วนร่วมกับการได้แชมป์แน่นอน โดยนักเตะบราซิลในทีมยาสูบปีนั้นถ้าจำไม่ผิด มี Da Silva เจ้าของนักเตะต่างชาติคนแรกและคนเดียวที่ได้รางวัลนักเตะยอดเยี่ยม Daniel รู้สึกตอนนี้ก็ยังเล่นอยู่ในลีกล่างๆของบราซิล แล้วอีก 2 คนจำชื่อไม่ได้ครับ จากคุณ : ploy16 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:02:17

ความคิดเห็นที่ 15 รู้แต่ว่าเสียดายเบริน์ ไม่น่าย้ายเลย จากคุณ : โดดเดี่ยวในบ้านหลังใหญ่ เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:18:43

ความคิดเห็นที่ 16   ได้ความรู้ดีจัง จากคุณ : MAILAKPAGKEELAN เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:20:42

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากๆครับ ได้ความรู้จริงๆ จากคุณ : puixx เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:28:22

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณสำหรับข่าวดี ๆ ครับ พวกย้อมแมวนี่ต้องระวังให้จงหนัก  ท่าเรือเจอถ่านก้อนสุดท้ายมาแล้ว จากคุณ : เจ 11 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 52 23:30:22

ความคิดเห็นที่ 19   ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : j0357 (j0357) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 00:00:39

ความคิดเห็นที่ 20 บทความอ่านสนุกดี   เพลินมากครับ จากคุณ : ettexo[R] เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 00:13:39

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ จากคุณ : f_16falcal เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 00:20:54

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณสำหรับบทความครับ ผมไม่เคยแจกกิ๊ฟ หลายกิ๊ฟ ในกระทู้เดียวเหมือน กระทู้นี้เลย จากคุณ : polizist เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 01:09:18

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเพลินเลยครับ จากคุณ : PoDox-Fi เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 02:38:16

ความคิดเห็นที่ 24 ผมก็ยังดีใจอยู่ที่เห็นนักเตะต่างชาติเริ่มมีใจกับลีกบ้านเราแล้ว มีใครพอจำได้บ้างครับว่า Nemanja Ivanovic นักเตะเซอร์เบียของสมุทรสงครามยังเล่นอยู่บ้านเราหรือเปล่าครับ จากคุณ : พัฒน์ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 06:13:21

ความคิดเห็นที่ 25 ผมก็ยังดีใจอยู่ที่เห็นนักเตะต่างชาติเริ่มมีใจกับลีกบ้านเราแล้ว มีใครพอจำได้บ้างครับว่า Nemanja Jankovic นักเตะเซอร์เบียของสมุทรสงครามยังเล่นอยู่บ้านเราหรือเปล่าครับ ชื่อเท่ห์ นามสกุลหรู จากคุณ : พัฒน์ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 06:14:11

ความคิดเห็นที่ 26 Good Bye Ryuji จากคุณ : หนูดูบอลไทย เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 09:07:31

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับ สำหรับข้อมูลดีีๆ จากคุณ : navinto เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 09:09:52

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณ คุณ pecpws ที่เสียสละเอาคัดเอามาให้อ่านกัน  ผมอ่านแล้วชอบหลายๆ ประโยคที่ออกมาจากปากของนักเตะต่างชาตินะ ... มันทำให้เรารู้ว่า... การเล่นฟุตบอลมันอยู่ที่ทัศนคติด้วย.... ลำเนา สิงโต : "มันก็มีตัวดีกว่าผมก็เยอะ แต่เขาไม่ได้รับโอกาสมากกว่า เราโชคดี เป็นคนโชคดีมากกว่า" ซูมาโฮโร่ ยาย่า:  "คำชมทำให้ผมมีความมั่นใจ แต่ผมไม่เคยหลงตัวเอง สิ่งที่ทำให้ผมเกิดความมั่นใจได้มากที่สุดคือการซ้อมอย่างสม่ำเสมอ ถ้าผมไม่ซ้อม ผมจะเล่นไม่ดี เพราะฉะนั้นผมต้องมาซ้อมทุกวัน" ริวจิ ซูโอกะ:  "แน่นอน ผมต้องการจะเป็นนักฟุตบอลที่เพอร์เฟ็กต์ แม้ว่าจะเป็นไปได้ยากก็ตามที ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมจะต้องพัฒนาตัวเองตลอดเวลา ซึ่งมันก็ไม่สามารถรับประกันได้หรอกว่าความฝันที่ผมหวังไว้จะเป็นจริง แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยังไงผมก็จะพยายามต่อไป" ไมเคิล เบิร์น:  "คุณไม่สามารถจะนั่งอยู่ข้างสนามได้ตลอดไปหรอก ถ้าผู้เล่นคนหนึ่งอยู่ทีมแมนฯ ยูไนเต็ด แต่ไม่เคยได้ลงเล่น ไม่แน่ภายในสามเดือนฝีเท้าของเขาอาจตกลงไป" อยากให้นักฟุตบอลไทยลอกทัศนคติการเล่นฟุตบอลเหล่านี้ไปใช้กันจัง... จากคุณ : Mary's Garden เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 10:04:29

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณจากใจครับ ได้ความรู้ดีมากเลย จากคุณ : ซุปเปอร์เดปอร์ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 10:11:24

ความคิดเห็นที่ 30 เยี่ยมครับ จากคุณ : ฮักอ้ายเตอะ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 11:37:21

ความคิดเห็นที่ 31 #9 ฝรั่งหัวทองที่เล่นให้ราชประชาในศึกควีนส์คัพปี 35 เป็นนักเตะเดนมาร์กที่ยืมมาจากวีบอร์ก สโมสรที่วรวรรณ ชิตะวณิชไปเล่นครับ คนนึงเป็นศูนย์หน้าชื่อ "ไฮเน่ เฟอร์นานเดซ" (นามสกุลยังกะพวกสแปนิช) อีกคนเป็นกองหลัง นักข่าว (สายฟุตบอลไทย) ของสยามกีฬาเขียนชื่อว่า "จาค็อบ แคจเบียร์ด" ต่อมามีผู้รู้บอกว่าเป็นคนเดียวกับ "ยาค็อบ คีลด์เบิร์ก" ที่มาเล่นให้กับเชลซีหลังจากนั้น 2-3 ปี ข้อมูลจาก "ผู้รู้" นี่ผมไม่เฟิร์มนะครับ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 52 11:52:56 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 11:51:16

ความคิดเห็นที่ 32 ในเล่มยังมีบทสัมภาษณ์ของคุณจิรัฏฐ์ จันทะเสน ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์คณะฟุตบอลแห่งสยาม อีกอันนึงที่น่าสนใจครับ เป็นคนรักบอลไทยที่น่าชื่นชมอีกคน จากคุณ : g9hp เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 12:13:31

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณครับ จากคุณ : TheFootball เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 12:26:05

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณมากค่ะ ได้เห็นทัศนคติของนักฟุตบอลต่างชาติหลายๆ คน อยากให้ไปสัมภาษณ์นักฟุตบอลต่างชาติที่เป็นตัวหลักของทุกทีมใน TPL บ้าง จากคุณ : ห้องสี่เหลี่ยมไร้มุม เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 13:02:43

ความคิดเห็นที่ 35 ได้รู้ ในหลายๆเรื่องที่ไม่เคยรู้เลยนะครับ ขอบคุณจริงๆ สำหรับการเสียสละคัดลอกมาให้อ่านครับ จากคุณ : เทอร์รี่คุง (anna-samanta) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 13:27:43

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณครับ จากคุณ : คิดถึงใบตอง เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 13:50:07

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านเพลิน&สนุกจิงๆ thankสําหรับข้อมูลนะจ๊ะ จากคุณ : ไอ้ก้านยาว เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 14:03:04

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณครับ เดี๋ยวนี้ เห็นข่าวฟุตบอลไทย ต้องเข้าไปอ่านตลอดเลย สงสัยบอลไทยจะอยู่ในสายเลือดอย่างที่เค้าล่ำลือจริงๆ :) จากคุณ : Love is ... lottery. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 14:59:14

ความคิดเห็นที่ 39 ดีมากๆเลยครับ *-* จากคุณ : dabodabo55 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 15:17:45

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณมากมายครับ เจ๋่งๆๆ จากคุณ : หน่วยต่อสู้อากาศยาน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 15:32:25

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณครับ เป็นประโยชน์ในการรับรู้ข้อมูลมากๆเลย จากคุณ : จอนนี่ ย่าง เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 16:11:07

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณมากครับผม อ่านแล้วเพลินดีจริง จากคุณ : P.S. i love you เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 18:33:38

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ขอบคุณสำหรับบทความนะคะ อยากให้นักเตะไทยมีทัศนะคติที่ดีๆแบบนี้บ้างจัง ไม่ใช่พอดังหน่อยก็ติดแอ็ค....T_T" จากคุณ : หนูคิ M.T.U. เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 18:51:40

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะเจ้าของกระทู้ อ่านบทสัมภาษณ์ของลำเนาแล้วรู้สึกว่าเค้าเป็นคนน่ารักมาก ๆ เลยนะ จากคุณ : Noey :p เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 20:49:37

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณมากครับ (^^) จากคุณ : Sylphs เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:50:31

ความคิดเห็นที่ 46 บทความดีลเยครับ แม้จะเคยอ่านมาจากนิตยสารแล้วก็ตาม มาอ่านอีกทีก็ยังชอบอยู่ จากคุณ : doraekuk เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:55:48

ความคิดเห็นที่ 47 เคยบอกรึยัง ว่าชอบอ่านกระทู้ของคุณ pecpws มีเรื่องดีๆมาให้ได้อ่านอยู่เสมอๆเลยนะ จากคุณ : ซอสมะเขือเทศหมด เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 22:26:21

ความคิดเห็นที่ 48 จากคุณ : art_sarawut เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 01:21:24

ความคิดเห็นที่ 49 ^ ^ จากคุณ : Nil Satis เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 04:03:49

ความคิดเห็นที่ 50 good จากคุณ : ไอ้หัวฟู เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 12:55:34

ความคิดเห็นที่ 51 แจ่ม อ่ะ จากคุณ : george harrison เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 00:40:07

ความคิดเห็นที่ 52 ต้อง ขอบคุณ คนพวกนี้ล่ะครับ ที่ทำให้บอลไทย พัฒนา มากขึ้น ... ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 09:22:13

ความคิดเห็นที่ 53 แวะมาดูพัฒนาการวงการฟุตบอลเมืองไทยครับ จากคุณ : Birth-30 เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 15:27:42

ความคิดเห็นที่ 54 ??????????????????????? จากคุณ : ทหารไทยใจรักชาติ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 20:37:37

ความคิดเห็นที่ 55 เจ๋งดีครับ : ) จากคุณ : Revert (Revert) เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 52 23:21:57

ความคิดเห็นที่ 56 เจ๋งครับผมชอบ จากคุณ : little_pic เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 11:04:39

ความคิดเห็นที่ 57 เคยอ่านในนิตยสารแล้ว แต่ไม่ได้ซื้อเพราะไม่มีตังส์ แต่ชอบเนื้อหามากๆเลยครับ จากคุณ : yassemo เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 15:55:26

ความคิดเห็นที่ 58 สุดยอดครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : เสาร์สโมสร เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 52 21:09:12