 |
[Blues Column] - แหวกหญ้าผ่าลูกหนัง หลังเกมเอฟเอ คัพ ของลิเวอร์พูล, ยูไนเต็ด และเชลซี
|
|
มาเด็จสกี้ส์ สเตเดี้ยม...ในบ่ายแห่งความเหนื่อยหน่ายใจ
สนามแห่งนี้ เคยเป็นที่ประกาศักดาถึงเลือดเพชรฆาตที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้แก้มแดงๆน่ารักน่าหยิกของหนุ่มน้อยที่ชื่อ "เฟร์นานโด ตอร์เรส" สามประตูที่เกิดขึ้นจากคลาสระดับโลก (กระชากเข้าไปยิงหนึ่ง, เข้าฮอสหนึ่ง และเลี้ยงหลบประตูอีกหนึ่ง) มีพลังมากพอที่ช่วยผลักชื่อของตอร์เรส ให้ปั่นประสาทกองหลังทุกคนที่ต้องเผชิญหน้าด้วยกัน ไม่ว่าสภาพร่างกายของมาธาดอร์จากสเปนคนนี้ จะอยู่ในขีดระดับไหนก็ตาม
ชื่อ "เฟร์นานโด" สามารถเปลี่ยนเป็น "เฟียร์นานโด" ที่พร้อมจะเขย่าขวัญกองหลังทุกคนได้ทุกๆนาที (เนมานย่า วิดิชน่าจะรู้ถึงเรื่องนี้ดีที่สุด)
ลิเวอร์พูลในวันนั้น มีเพียบพร้อมทั้งหัวใจและความมุ่งมั่น ในการบดบี้เพื่อเรียกหาชัยชนะอันคุ้นเคยของตัวเอง แต่กับลิเวอร์พูลในวันนี้ล่ะ?
ขนาดผมเองไม่ใช่แฟนหงส์ แต่ยังแอบอึดอัดไปกับรูปเกมที่ออกมาของลิเวอร์พูลในซีซั่นนี้ไม่ได้เลย การขึ้นบอลไม่แม่นยำ และขาดลูกพลิกแพลง ภาระที่กัปตันจีและเอล นินโญ่ ต้องแบกนั้น ผมมองว่ามันเกินกำลังแข้งของทั้งคู่ไปแล้วนะครับ
เหมือนโฆษณาคิตแคทนั่นแหละครับที่บอกว่า "คนนะ ไม่ใช่เครื่องจักร"
ทางออกต่อจากนี้ไป หากผู้บริหารไม่มีงบให้เอลบอสใช้จ่าย ผมอยากเห็นลิเวอร์พูลใช้หัวใจสิงห์ลงบู๊มากกว่าที่เป็นอยู่นะครับ เส้นทางในสหัสวรรษใหม่ของหงส์แดง พูดแบบตรงๆต้องบอกว่า ทุกเกมจากนี้ต้องใส่เต็มสตรีมแล้วล่ะครับ ไม่ว่าจะถ้วยเล็กหรือถ้วยใหญ่ หรือแม้กระทั่งถ้วยที่ห่างไกลจากถ้วยแชมป์แล้วอย่างพรีเมียร์ลีก
ทุกถ้วยต้องเต็มเหยียด
ลิเวอร์พูลในความทรงจำของผม คือทีมที่มีเสน่ห์มากๆทีมนึง นอกเหนือไปจากการเล่นที่สวยงามแล้ว ประโยคอมตะหลายๆประโยคในวงการฟุตบอล ก็มีที่มาจากสโมสรแห่งนี้ เอาที่โด่งดังและอมตะที่สุดคงหนีไม่พ้น "ฟุตบอลเป็นมากกว่าชีวิต และความตาย"
ขณะที่ทริคในการใช้จิตวิทยากับลูกทีมที่ผมได้ฟังแล้ว ยังอดชื่นชมและประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้ ก็เกิดขึ้นกับทีมสีแดงแห่งเมอร์ซี่ย์ไซด์ทีมนี้อีกนั่นแหละครับ
ครั้งนึงปรมาจารย์อย่างบิลลื แชงค์ลี่ย์ เคยหยิบเอาเสื้อลิเวอร์พูลไปโยนที่สนามฟุตบอล (ที่แอนฟิลด์ หรือสนามซ้อมผมก็ไม่แน่ใจนะ) แล้วยอดกุนซือก็เปล่งวาจากระตุ้นลูกทีมว่า "เสื้อตัวนี้ ต่อให้ไม่มีคนใส่ ก็ยังเอาชนะคู่ต่อสู้ได้เลย"
อะไรประมาณเนี้ย ผมก็ไม่ค่อยแม่นข้อมูล
แต่รู้ว่า ลิเวอร์พูลในกล่องความทรงจำของผม คือทีมสีแดงที่น่าประหวั่นพรั่นพรึงกับทุกทีม นอกจากจะลงเล่นด้วยความสวยงามเพลิดเพลินตาสมกับฉายา "เครื่องจักรสีแดง" แล้ว ความมุ่งมั่นแบบเกินร้อยเป็นอีกสิ่งที่มีส่วนให้แฟนของพวกเขาเพิ่มขึ้นในทุกๆนัดที่พวกเขาลงเล่น
กระทั่งในวันที่พวกเขาแพ้ พวกเขาก็แพ้แบบสง่าผ่าเผย สมกับที่ได้สวมเสื้อตรานกไลเวอร์ เบิร์ดสีแดงตัวนั้น
หากเอล บอสที่สติเริ่มจะฟั่นเฟือนไปทุกขณะ ต้องการเข็นลิเวอร์พูลให้กลับมาผงาดค้ำฟ้า กุนซือมากแท็คติคชาวสเปนต้องใส่ "ใจสิงห์" ลงไปในเสื้อ "หงส์" ให้ได้นะขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 53 12:35:30
จากคุณ |
:
เทอร์รี่คุง
|
เขียนเมื่อ |
:
4 ม.ค. 53 12:25:00
|
|
|
|  |