TIA Column : 10 ต่อ 11 ก็ชนะได้ด้วยใจเกินร้อยในแบบฉบับของเรา
|
|
ใช่ว่าชนะแล้วถึงมาเขียน แต่พอแพ้กลับไม่เขียนนะคะ ที่เขียนถึงเกมนี้ได้ เป็นเพราะได้ดูเต็มๆสองตาตลอดเกมโดยไม่มีติดขัด แถมยังได้เฮพร้อมๆกับเพื่อนๆชาว TIA อีกนับ 10 ชีวิตอีกต่างหาก ขอบอกเลยว่า วินาทีที่ร้องเฮนั้น มันจะติดอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป อาจจะฟังดูเว่อร์ แต่เฮอยู่บ้านคนเดียวมันจะรู้สึกสะใจเท่าเฮกับพรรคพวกได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย
ขอสารภาพนิดนึงว่า ที่จริงแอบกลัวอยู่เหมือนกันว่า เราไปดูด้วย ทีมอาจจะไม่ชนะ เพราะฤดูกาลนี้ สถิติมันสะท้อนออกมาจริงๆว่า เราดูเกมหงส์ชนะแค่แดงเดือดกับดาร์บี้แมทซ์จริงๆ (ไม่นับ UCL นะ เพราะที่ชนะ มันก็แทบจะไร้ความหมาย T T) แต่ก็คิดปลอบใจตัวเองว่า นี่มันเกมดาร์บี้แมทซ์ คงปลอดภัยล่ะน่า
พอโซโต้ (คีเกียร์กรอส) ฟาดใบแดงเท่านั้นล่ะ ความกลัวมันพุ่งขึ้นมาเลย หลังจากนั้นเลย สนใจเกมบ้าง สนใจกินบ้าง 555+ เผื่อว่าทำเป็นไม่สนใจ มันอาจจะยิงได้ขึ้นมา เหอๆ แต่มันช่างยากเย็นจริงๆที่จะไม่สนใจ ยิ่งลิเวอร์พูลได้บุกในโอกาสที่มีอยู่น้อยนิด ลูกฟรีคิก ลูกเตะมุม มันก็ต้องหันไปจ้องทีวีตาเขม็ง ลุ้นสุดตัว ภาวนาให้ทีมทำประตูให้ได้ซักที ยิ่งตอนพี่เจิดยิงฟรีคิกชนคานนี่แสนจะเสียดายสุดหัวใจ กับลูกเตะมุมที่ปกติ ทีมเราไม่ค่อยจะมีลุ้นก็ยังหวังว่าใครซักคนจะมาเก็บตกแถวสองได้ ยิงสวนตูมเข้าประตูไปเลยจะได้มั้ย จนจังหวะลูกเตะมุมลูกนั้นแหละที่ออกปากกับเพื่อนๆว่า
เราไม่ค่อยจะหวังอะไรได้จากลูกเตะมุม แต่ตอนนี้ขอหวังหน่อยเถอะ ช่วยยิงๆให้เข้าๆประตูไปซักที
พี่เค้าท์เลยจัดให้ 1 ดอก
นาทีนั้น เฮกันลั่นชั้น 2 ร้านวอร์เตอร์บาร์เลยค่ะ ทั้งดีใจ ทั้งสะใจมากๆ แล้วยังเป็นเดิร์ก เค้าท์ เจ้าเก่าที่ทำอย่างที่เราหวังจะให้เขาทำได้เสมอ คือ ชิงจังหวะได้เปรียบในกรอบ 6 หลา เค้าท์เป็นคนที่เล่นจังหวะแบบนี้ได้ดีมากๆ หลายต่อหลายครั้งที่เราได้ประตูแบบนี้จากเขา ยิ่งในเกมที่อัดกันหนักๆแบบดาร์บี้แมทซ์ การจะหาจังหวะเข้าทำแบบสวยๆ (ที่หาได้ยากแสนยากในยามที่ไม่มีตอร์เรส) หรือการยิงแถวสอง (ที่พี่เจิดแสนจะพยายาม แต่ยังไม่ได้ซักที) คงเกิดขึ้นได้ยาก เพราะนักเตะเอฟเวอร์ตันไม่ยอมให้พวกเราเล่นแบบง่ายๆ แบบที่เราก็ไม่ยอมให้พวกเขาเล่นง่ายๆเช่นกัน และนั่นก็เป็นที่มาของใบเหลืองใบแดงที่เกิดขึ้นของทั้งสองทีมรวมกันถึงครึ่งโหล
มาพูดถึงรูปเกมกันสักหน่อย ก่อนที่เราจะเหลือ 10 คน ถ้าตาไม่บอด ก็จะเห็นว่า เราขึงเกมรุกอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่โอกาสยิงก็เหมือนเคย คือ แทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ ซึ่งก็ไม่แปลก เอ็นก๊อกพักบอลได้แต่ แต่เขาชอบฝืนเล่น ทำให้เสียบอล และทีมก็ไม่ได้บุกต่อ ในขณะที่เจอร์ราร์ดก็อย่างเคย เขาเล่นเป็นตัวฟรี ขึ้นซ้ายที ขวาที กลางบ้าง ซึ่งสำหรับเรา คิดว่า เป็นหนทางที่เหมาะสมแล้วสำหรับกัปตัน เพราะหากปักหลักพื้นที่ไหนนานเกินไป เขามักจะถูกจับตาย และเล่นไม่ออก ดังนั้นการให้เขาเล่นแบบมีอิสระแบบนี้ มันทำให้ทีมได้ประโยชน์มากกว่า ส่วนเดิร์ก เค้า ช่วงต้นเกมเขาดูไม่โดดเด่นเท่าไหร่ แต่พอทำประตูได้ ดูเหมือนความมั่นใจของเขาก็มากขึ้นเรื่อยๆ และเล่นได้ดีมากจนถูกเปลี่ยนตัวออกไปและได้รับเสียงปรบมือดังก้องแอนฟิลด์ทีเดียว ส่วนมักซี่ก็มาเป็นพักๆ แอบรู้สึกว่าอินซัวเติมเกมมากกว่าด้วยซ้ำ
สำหรับเกมรับ ขอใช้คำว่า "ยอดเยี่ยม" จะเกินไปหรือเปล่า ทั้งตอนที่โซโต้ยังอยู่ และหลังจากนั้น และมาสเคราโน่นั้น สุดยอดจริงๆ ความทุ่มเทของมอนสเตอร์มาสมันไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดให้เข้าใจได้เลย บอกได้แต่ว่า ถ้าจะหากัปตันคนต่อจากเจอร์ราร์ดแล้วล่ะก็ คนนี้แหละ ใช่เลย เขาเข้าแทคเกิ้ลไม่มีหยุด และจังหวะที่โดนเสียบนั้น ขอบอกว่า ใจหายแว๊บเลยทีเดียว ปากก็สาปแช่งพีน่าร์ให้โดนใบแดงไปซะ แต่กรรมการดันยกแค่เหลือง ส่วนคาร์ร่ากับแอกเกอร์ก็ยอดเยี่ยมทีเดียว ป้องกันลูกกลางอากาศได้หมด อินซัวอาจจะมีรั่วๆบ้าง แต่เพื่อนก็ยังมาช่วยกันซ้อนได้ดี และเรน่า ขอบอกว่า "โคตรของโคตรสุดยอด" บอกได้คำเดียวว่า
ไม่มีเค้า เราเน่าไปนานแล้ว ในช่วงเวลาที่ทีมย่ำแย่ เรน่าก็ยังทำหน้าที่ของเค้าได้อย่างสุดยอดเสมอมา ฤดูกาลที่แล้วที่เกมรุกของเรายอดเยี่ยมเหลือเกิน มันก็ทำให้เรน่างานเบาและเราก็ไม่ค่อยได้เห็นเขาโชว์ฝีมือมากนักในแต่ละนัด แต่ฤดูกาลนี้ การที่แผงหลังต้องทำงานหนักมาโดยตลอด เรน่ากลายเป็นพระเอกไปในทันที พวกเราก็เห็นกันว่า ทุกนัด เขาต้องเซฟบอลมากมายขนาดไหน นัดนี้ก็เช่นกัน
เขาเซฟจนเราชนะ
ขอพูดถึงจังหวะโดนใบแดงของโซโต้หน่อย ถ้าถามเรา เราก็คงอคติตอบว่า ไม่น่าโดน เพราะสกัดโดนบอลชัดเจน แต่มันก็ดันโดนคนไปด้วย อาจจะแรงเฉื่อยหรืออะไรก็ตามแต่ รู้แต่ว่าโซโต้คงไม่ได้ตั้งใจทำให้เฟลไลนี่เจ็บ แบบที่เฟลไลนี่ตั้งใจเตะหน้าเดิร์ก เค้าในจังหวะก่อนหน้านั้นแน่ๆ ที่ทำเอาเดิร์ก เค้าถึงกับควันออกหู และเจอร์ราร์ดที่ไม่เค้ยไม่เคยโวยวายอะไร ถึงขั้นเดินไปโวยกรรมการเลยทีเดียว แต่โดนแล้วก็โดนไป เพียงแต่แอบรู้สึกว่า นัดนี้ กรรมการตัดสินค้านสายตาหลายอย่างมากๆ เกมมันหนักกันทั้งสองฝ่าย แต่กลับเป็นนักเตะลิเวอร์พูลที่โดนอยู่ฝ่ายเดียว กว่าที่กรรมการจะมาแจกใบแดงไล่พีน่าร์ออกก็ตั้งนาทีสุดท้ายของทดเจ็บ อยาก E-mail ไปถามกรรมการว่า
คุณมึรจะแจกทำด๋อยอะไรคะ
อุ๊ย เกือบลืมพูดถึงบุคคลสำคัญอีก 1 คน ลูคัส ยังไงล่ะค่ะ เพื่อนๆหลายคนพูดว่า ลูคัสอยู่ที่ไหน ลงเล่นหรือเปล่าเนี่ย 555+ ใช่ค่ะ ไม่รู้เหมือนกัน แต่หมอเล่นหายไปจากเกมเลย ความชั่วไม่มี ความดีปรากฏนิสสสสเดียว
เพื่อน TIA ช่วยกันจำมาค่ะว่า นาทีที่ 69 ลูคัสทำประโยชน์ให้ทีม เป็นจังหวะสวนกลับ พี่แกลากบอลขึ้นมา ล๊อกหลบนักเตะเอฟเวอร์ตัน 2 คน มวนไปมวนมา ไม่เสียบอล (เฮกันลั่นร้านเลย) แล้วจ่ายคืนหลัง (เพราะข้างหน้าไม่มีใคร)
นั่นแหละค่ะ ที่จำได้ ที่ได้เห็นลูคัสในสนามแอนฟิลด์ ซึ่งยอมรับเลยว่า ตอนแรกที่เห็นรายชื่อไม่มีอาควิลานี่ ก็ฉุนราฟาเล็กๆ แต่พอเห็นเกมก็พอจะเข้าใจและเห็นด้วยกับราฟาจริงๆว่า ไม่ส่งอาควิลานี่ลงนั่นแหละดีแล้ว เพราะขืนส่งลงมา เกิดโดนเสียบหนักๆเข้าไป มีหวังต้องบอกศาลากันในฤดูกาลนี้แน่ๆ
สุดท้ายนี้ อยากจะบอกว่า ที่เราชนะในวันนี้ ไม่ใช่เราเล่นดีกว่าเอฟเวอร์ตันอะไรมากมายนัก แต่เราชนะได้เพราะหัวใจของเราเองต่างหาก แม้จะเหลือผู้เล่น 10 คน แต่นักเตะลิเวอร์พูลก็ไม่ท้อถอย ไม่ยอมแพ้ มุ่งมั่น ตั้งใจ และอดทน ซึ่งเท่าที่เห็นที่สัมผัสได้ ที่รู้สึกก็คือ เราพูดได้เต็มปากแล้วว่า
ลิเวอร์พูลแบบที่เราคุ้นเคยได้กลับมาแล้ว พวกเขาพบทางออกและไม่หลงทางอีกต่อไปแล้ว มันชื่นใจเสียยิ่งกว่าชัยชนะที่ได้เสียอีก หวังว่าหัวใจสู้แบบนี้มันจะคงอยู่ต่อไป ที่สำคัญ อย่าได้ไปทำมันหล่นหายที่ไหนอีกเลย
YNWA.
| จากคุณ |
:
howk_ky   
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ก.พ. 53 01:40:00
|
|
|
| 
