.......อยากให้ใครคนนึงได้อ่านจังเลยครับ.......
|
|
ผมไม่รู้ว่าเธอจะได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้มั้ย แต่ก็หวังว่าวันนึงเธอจะบังเอิญเปิดมาเจอกระทู้นี้เข้า
หลายคืนที่ผ่านมา มันยากเหลือเกินกับการข่มตาให้หลับลงโดยไม่คิดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
ภาพของผู้หญิงที่คุ้นเคยและชัดเจนในความรู้สึก ผมเธอยาวสลวย ผิวขาว จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง และแววตาคู่นั้นที่เหมือนซ่อนเรื่องราวบางอย่างเอาไว้
ผมรู้จักเธอครั้งแรกเมื่อไหร่น่ะเหรอ? คงต้องหมุนเข็มนาฬิกากลับไปเมื่อ 14 เดือนก่อน ผมเป็นคนแรกที่เข้าไปคุยกับเธอแล้วก็นำป้ายชื่อให้เธอ
มีบางเหตุผลที่ทำให้ผมไม่สามารถคิดอะไรได้มากกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนนึง
หลังจากวันนั้นผมก็ได้ทำความรู้จักกับเธอผ่านบทสนทนาโดยมีโน๊ตบุคคู่ใจทำหน้าที่เชื่อมโยงเราถึงกัน เราคุยกันในเรื่องต่างๆมากมายจนดึกดื่น
วันเวลาทำหน้าที่ของมันอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ของเราที่สนิทกันมากขึ้น
ผมยังจำหนังเรื่องแรกที่เราดูด้วยกันได้อยู่เลย มันเป็นหนังที่ไม่น่าประทับใจเลยสักนิดโดยเฉพาะตอนสุดท้ายของเรื่องที่เราทั้งคู่ต้องมองหน้ากันด้วยความเซ็ง ผมรู้สึกผิดมากๆที่ชวนเธอไปดูหนังเรื่องนั้น ขอโทษเธออยู่หลายครั้งจนเธอต้องบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของผมหรอก
ผมชอบเวลาที่เธอยิ้ม เพราะเวลาที่เธอยิ้ม ตาของเธอก็จะยิ้มตามไปด้วย ทุกครั้งที่ผมเห็นเธอยิ้ม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม หัวใจของผมก็จะอิ่มเอมไปด้วย มันทำให้โลกของผมสดใสขึ้นเยอะเลย
กว่าสามเดือนที่ได้รู้จักกัน มันทำให้ผมมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่ผมก็ต้องชั่งใจอยู่นานกว่าที่จะสามารถส่งผ่านความรู้สึกที่มีออกจากปากให้เธอฟัง
หลังจากได้ดูหนังเรื่องความจำสั้นแต่รักฉันยาว ผมเดินออกจากโรงหนังด้วยความประทับใจ เธอเองก็ชอบหนังเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ผมรู้สึกโล่งอกที่เธอก็ชอบหนังเรื่องนี้ และก็เป็นหนังเรื่องนี้แหละที่ทำให้ผมกล้าที่จะบอกความในใจที่มีออกไปให้เธอฟังในคืนนั้น
ในที่สุดความกลัวที่จะสูญเสียเธอไปก็ถูกเอาชนะด้วยความกล้าที่จะเผยความในใจให้เธอฟัง โชคดีที่เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจในสิ่งที่ผมพูดออกไป ค่ำคืนนั้นเป็นค่ำคืนที่ยาวนานและทำให้การนอนหลับในคืนนั้นเป็นการหลับด้วยรอยยิ้มครั้งแรกในรอบหลายปี
ความวิตกกังวลต่างๆก่อตัวขึ้นภายในใจผมอีกครั้ง ผมกังวลว่าเธอจะรู้สึกยังไง จะวางตัวยังไง เธอจะเปลี่ยนไปมั้ยถ้าหากเราได้เจอกันอีกครั้ง
นับจากวันที่ผมได้บอกความรู้สึกออกไปนี่จะเป็นวันแรกที่ผมได้เจอเธอ มันเป็นวันที่ตะวัน ศรีปานจะลงสนามในนามทีมชาติเป็นนัดสุดท้าย เธอปรากฏตัวในเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบ เปลี่ยนลุคจากสาวหวานซ่อนเปรี้ยวเป็นสปอร์ตเกิร์ลที่ดูแปลกตา แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ :)
เราฆ่าเวลาด้วยการทานอาหารญี่ปุ่นที่เธอโปรดปราน เธอสั่งชาเขียว พอผมกินผมก็บ่นว่าทำไมรสชาติเหมือนสาหร่ายเลย เธอก็เถียงว่าไม่เห็นจะเหมือนเลย อร่อยดีออก
บรรยากาศในสนามคึกคักมากมาย ผมเคยฝันว่าวันนึงจะได้ไปสนามฟุตบอลกับผู้หญิงที่ผมรักเพื่อดูทีมชาติไทยลงสนาม วันนั้นความฝันของผมกลายเป็นความจริงแล้ว เธอบอกว่าไม่เคยเข้าสนามบอลมาดูอะไรแบบนี้เลย เธอเองก็ดูจะสนุกแล้วก็ลุ้นไปกับเกมด้วย
หลังจากเกมวันนั้นผมก็นั่งดูรูปแมตช์นั้นตามเวบบอลไทย บังเอิญเจอรูปที่ช่างภาพถ่ายแฟนบอลกำลังยืนปรบมือให้ตะวัน ช่างภาพถ่ายติดเราสองคนด้วยล่ะ ผมก็เลยส่งลิ้งให้เธอดู เธอบอกว่า แหมช่างสังเกตจริงนะ!!!
---------------------------------------------------------------------------------
ผมเองนี่ก็แปลก เกิดมาตั้ง27ปีแล้ว พบเจอกับเรื่องราวต่างๆมามากมาย ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ก็มีเรื่องราวหลายอย่างที่หลงลืมมันไป
แต่กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างผมและเธอ แม้มันจะเป็นเวลาแค่ปีกว่าๆ ทำไมผมถึงจำแทบทุกรายละเอียดได้ก็ไม่รู้ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ บทสนทนาหลักๆ หรือว่าบรรยากาศในตอนนั้น
ไม่รู้ว่าเธอจะยังเก็บของขวัญวันเกิดที่ผมให้เธอไว้อยู่หรือเปล่า สมุดเปล่าๆเล่มนึงที่เขียนบันทึกเรื่องราวตั้งแต่วันแรกที่เราได้เจอกันเอาไว้ ผมเคยคิดว่าผมอยากจะเขียนเล่มต่อๆไปให้กับเธออีก หรือไม่ก็แต่งเติมเรื่องราวดีดีในชีวิตจริงให้มันเกิดขึ้นโดยมีเธอเป็นนางเอกที่อยู่ข้างๆกัน
วันนี้เรื่องราวที่ว่าคงเป็นได้แค่ความฝัน ผมคงไม่อาจโทษโชคชะตา โทษดิน โทษฟ้าหรือโทษใครต่อใครได้ ในเมื่อผมเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ขึ้นมาเอง
ผมขอส่งความปรารถนาดีผ่านกระทู้นี้ให้กับเธอ ผมอยากให้เธอมีความสุขในชีวิต ไม่ว่าเธอจะฝันถึงสิ่งใดก็อยากจะให้เธอทำฝันของตัวเองให้สำเร็จในสักวัน
ขอโทษถ้าหากว่าเธอจะเคยรู้สึกแย่จากคำพูดหรือจากการกระทำใดใดก็ตามจากผม และขอให้รู้ไว้ว่ามันเป็นคำขอโทษจากใจจริง
ผมคงจะโกหกถ้าจะบอกว่าผมไม่หวังให้เธอกลับมาหาผมในวันหนึ่ง เพราะมันเป็นเรื่องยากที่สุดที่จะใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีเธออีกต่อไปในเมื่อความฝันของผมล้วนมีเธออยู่ด้วยทั้งนั้น
ผมฝันจะไปญี่ปุ่น อยากจะแต่งตัวเท่ๆเดินจับมือเธอตะลุยไปทั่วกรุงโตเกียว
ผมฝันจะไปโอลด์แทรฟฟอร์ดโดยมีผ้าพันคอผืนนั้นไปส่งเสียงเชียร์ทีมรักด้วยกันกับเธอ
ผมฝันจะไปมัลดีฟเกาะที่ใครๆก็ว่ากันว่ามันคือสวรรค์บนดินโดยมีเธออยู่ข้างๆกันตลอดเวลา
ผมฝันจะมีครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่นกับเธอ และผมจะเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีและดูแลเธอให้ดีที่สุด
แต่ทั้งหมดที่ว่ามามันก็คงเป็นได้แค่ความฝันต่อไป เพราะผมไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะเสกบันดาลทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ดั่งใจต้องการ
เคยมีคนบอกผมว่า ไม่มีทางที่คนเราจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองต้องการ ไม่งั้นชีวิตจะไปมีความหมายอะไร
แล้วชีวิตจะมีความหมายอะไรล่ะ??? ถ้าหากว่าคนที่เราต้องการที่สุดในชีวิตเค้าไม่ได้อยู่กับเราอีกต่อไป
มันยากที่จะรักใครสักคน แต่มันยากยิ่งกว่ากับการต้องทำใจเพียงแค่คิดว่าเราจะต้องตื่นขึ้นมาเผชิญกับโลกใบนี้โดยที่ไม่มีเธออีก
คำคำหนึ่งที่ผมเคยพูดบ่อยๆ มันเป็นคำอันสุดแสนจะธรรมดาแต่มีความหมายที่ลึกซึ้งและครอบคลุมความรู้สึกทั้งหมดของผมที่มีต่อเธอได้ดี
ไม่รู้ว่าเธอจะเบื่อกับคำคำนี้มั้ย แต่ขอให้ผมได้บอกกับเธออีกครั้งเถอะ แม้ว่ามันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆก็ตาม
"ผมรักคุณนะ"
| จากคุณ |
:
maezono_no7   
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ก.พ. 53 05:03:18
|
|
|
| 
สู้ๆๆ แหละกัน 
... เข้ามาดู...