 |
ความคิดเห็นที่ 80 |
ชอบ คันโตน่าครับ เชียร์ตั้งแต่สมัยเขาอยู่กับลีดส์ พอย้ายมาแมนยูฯ ก็ตามเชียร์ สมัยนั้นหาบอลดูยากครับ ต้องนัดใหญ่ ๆ หรือไม่ก็รอบลึก ๆ ของบอลถ้วยถึงจะได้ดูกัน ทำให้โอกาสดูน้อย แต่พอมีไฮไลท์ให้ได้ดูบ้างจากรายการเจาะสนาม
จนกระทั่งมีเคเบิ้ลทีวีนี่แหละครับ ทำให้การติดตามดูค่อนข้างง่าย ก็เชียร์ปีศาจแดงมาตลอด จำได้ว่าฤดูกาลที่เชียร์แบบไม่พลาดเลยก็คือฤดูกาลที่โซลชา และ รอนนี่ ยอห์นเซ่น ย้ายเข้ามา.. และช่อง 11 ก็ถ่าย UCL ให้ดูกัน
จนได้เห็น ดาวรุ่งชุด พี่น้องเนวิลล์, บัตต์, สโคลซ์, เบ๊คแฮม ยิ่งทำให้รักทีมนี้ขึ้นมาก สุดท้ายคนจุดประกายที่ทำให้ผมตามเชียร์ปีศาจแดง กลับแขวนสตั๊คไปอย่างรวดเร็ว (เรียกว่าผมเสียดายมาจริง ๆ) ความคิดในตอนนั้นคิดว่าเราจะไม่เห็นคันโตน่าเล่นบอลอีกแล้ว... แต่อีกใจนึงก็คิดว่าน้อง ๆ ของเขาจะต้องทำให้ความฝันของคันโตน่าเป็นจริงให้ได้ ก็เลยตามเชียร์...
จนถึงฤดูกาลแห่งความมหัศจรรย์ 1998-1999 ปีที่ปีศาจแดงแผลงฤทธิ์กวาด 3 แชมป์มาครองอย่างยิ่งใหญ่ โดยที่ทุกถ้วยไม่ใช่งานง่ายเงย
พรีเมียร์ลีก เป็นแชมป์เหนือปืนใหญ่เพียงแต้มเดียว โดยที่นัดสุดท้ายโดนสเปอร์นำไปก่อน
เอฟ เอ คัพ ที่เกือบจะไม่ได้เข้าชิง ถ้าไม่ได้การเซฟจุดโทษของชไมเคิล, และสุดยอดประตูของไรอัน กิ๊กซ์
UCL ปาฎิหารย์ที่คัมนู อย่างที่ใคร ๆ พูดกัน 2 ประตู ในเวลา 3 นาทีของการทดเวลาเจ็บ (นัดนี้ผมร้องไห้เลย)
บอกตรง ๆ ครับเชียร์แมนยูฯ มันได้ครบทุกอารมณ์ครับ สุข, เศร้า, สะใจ, ดีใจ, เสียใจ ฯลฯ
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมรักทีมนี้ได้อย่างไรครับ
Eric The King
แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 53 15:24:36
จากคุณ |
:
red_devil
|
เขียนเมื่อ |
:
26 มี.ค. 53 15:16:28
|
|
|
|
 |