Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
To my dearest inspiration... Raul Gonzlez... แด่ความฝันของฉัน แด่ราอูล กอนซาเลส  

คุณเคยมีไอดอลบ้างมั้ยคะ

เคยมีใครเป็นแรงบัลดาลใจในชีวิตหรือเคยมีใครที่ทำให้คุณรู้สึกว่าเนี่ยแหละคนที่ฉันจะเอาเป็นตัวอย่าง

ฉันมีค่ะ... เขาก็คือ... ราอูล กอนซาเลส แห่งทีมรีลมาดริด

ตอนนี้เขาอาจจะไม่ได้มีคำลงท้ายเช่นนั้นแล้ว แต่ทว่าในใจฉันมันเริ่มมาจากการที่เขาอยู่ในทีมรีลมาดริด เมื่อเกือบสิบปีที่แล้วเมื่อครั้งที่ฉันได้เห็นผู้ชายคนนี้เล่นให้กับทีมๆนึงที่ใส่ชุดสีขาวล้วน ตอนนั้นด้วยอารมณ์เด็ก ป.5 ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกค่ะ นอกจากว่า... ผู้ชายคนนี้นะสเป็คเลย!

หลังจากนั้นมา ฉันก็เริ่มติดตามข่าวคราวของผู้ชายคนนี้มากขึ้น เริ่มดูบอลทั้งที่ก็ไม่เคยดูมาก่อน เริ่มติดบอล ติดราอูลมากกว่าติดเพื่อนเสียอีก แม้ฉันจะจำอะไรมากไม่ได้แต่ฉันรู้มาตลอดว่าผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันสนใจโลกภายนอกมากขึ้น โลกที่ไม่ได้มีแต่ประเทศไทย โลกที่มีประเทศอีกแห่งหนึ่งซึ่งมีวัฒนธรรมที่คล้ายคลึงกับเมืองไทยในบางอย่าง ซึ่งต่อมาก็กลายเป็นดินแดนในฝันของฉัน...สเปน! ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับประเทศนั้น ฉันเคยฝันด้วยนะคะว่าอยากมีแฟนเป็นคนสเปน (ซึ่งตอนนี้ไม่ได้ฝันอย่างนั้นแล้ว) และฉันก็ยังมีฝันอื่นอีกมากมาย มากเสียจนคิดว่าชาตินี้จะทำได้หมดหรอว่ะ

แต่นั้นก็คือจุดเริ่มต้นล่ะค่ะ

ฉันก็เหมือนเด็กในวัยนั้นทั่วไปที่ชอบ และคลั่งไคล้นักฟุตบอล ซึ่งตอนนั้นถ้ายังจำกันได้ราอูลโด่งดังกับทีมมากมาย ถึงแม้ว่าช่วงที่ฉันเริ่มมาติดตามดูรีลมาดริดจริงๆ จะเข้าสู่ยุคกาแลคติกอสหรือช่วงเวลาที่รีลมาดริดมีแต่ซุปเปอร์สตาร์เต็มที่ และราอูลก็เป็นหนึ่งในนั้น รีลเคยมาเยือนเมืองไทยสองครั้งเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้มากๆแล้ว ช่วงยุคกาแลคติกอสล่ะค่ะถ้าจำไม่ผิด แน่นอน... ฉันก็ได้มีโอกาสไปดูทีมทั้งสองครั้งเลยค่ะ

ครั้งแรก... ฉันเพิ่งขึ้น ม.1 หรือประมาณนั้น ก็ยังไม่ได้มีโอกาสทำอะไรมาก ได้แค่ไปดู ไปให้กำลังใจ เห็นราอูลตัวเท่ามดทีเดียวค่ะ

ครั้งที่สอง... ครั้งนี้เมื่อตอนปี 2005 จำได้ว่าเป็นช่วงพีคของการเป็นแฟนพวกบ้าคลั่ง ของทีมและราอูลเลยค่ะ ฉันอยากจะไปตั้งแต่วันที่พวกเขามาถึงสนามบินด้วยซ้ำ ติดที่ว่าแม่ไม่อนุญาต อยากจะประมูลเสื้อพร้อมลายเซ็นของเขา แต่ก็ไม่มีเงิน อยากจะบุกไปถึงที่พักเพื่อบอกเขาว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ก็ไม่มีปัญญา แต่พอถึงวันจริงฉันมีโอกาสมากกว่าที่คิดอีกเสียค่ะ...

ระหว่างเกมฉันก็ได้เห็นเขาเต็มๆตา ถึงมันจะเป็นบัตรราคาไม่แพงที่อาจไม่ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิด แต่ฉันก็มีความสุขจนล้นปรี่เลยล่ะค่ะ ฉันยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดีทุกอย่าง ด้วยความที่เป็นแฟนคลับ พวกเราก็มักจะรอเจอนักบอลตอนขึ้นรถกลับใช่มั้ยค่ะ แน่นอน ฉันก็ไปยืนรอ ถือป้ายไปด้วยค่ะ (จะเอารูปให้ดูในตอนท้ายนะคะ) ฉันถือไปตลอดงานแหละค่ะ ไม่ให้ห่างมือเลย อยากให้ราอูลได้เห็น แล้วคุณคิดว่าราอูลได้เห้นมั้ยค่ะ

ราอูลก็ได้เห็นจริงๆค่ะ!!

วินาทีนั้นฉันไม่เคยลืมเลยตลอดชีวิต วันที่ฉันมีโอกาสได้เจอราอูล มีโอกาสได้เห็นเขาและเขาก็ได้เห็นฉัน ฉันถือป้ายนั้น และชูขึ้นมาตอนเขาเพิ่งจะนั่งลงในรถโค้ชคันใหญ่ และโชคดีที่เขานั่งฝั่งที่มองเห็นฉันพอดี ฉันเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้น คนเดียวในที่โล่ง ซึ่งพอราอูลเห็นฉัน เขาก็โบกมือให้และยิ้มให้ด้วย จากนั้นฉันก็ไม่มีแรงยืนหรือจะวิ่งตามรถแล้วค่ะ ได้แต่ปาดน้ำตา และตะโกนเรียกชื่อ “ราอูล! ราอูล!”  

ฉันเองก็บอกไม่ถูกว่าชอบหรือหลงใหลอะไรในตัวผู้ชายคนนี้นัก ตอนแรกก็เห็นแค่เขาหน้าตาดี เขาคือผู้ชายในฝันของฉัน ยิ่งค้นคว้า ยิ่งติดตามเขามากขึ้นเท่าไหร่ มันทำให้ฉันยิ่งชื่นชม ยิ่งหลงใหลกับความเป็นเขามากขึ้นเท่านั้น ความเป็นมืออาชีพ และเป็นสุภาพบุรุษลูกหนังตัวจริง และฉันก็ไม่รู้ตัวว่าเขาได้เข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตฉันมากขึ้นทุกที ทุกที...

แต่ละปีที่มีข่าวว่าราอูลจะย้ายออก หัวใจของคนที่เฝ้าติดตามมาหลายปีนี่แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ทั้งเคยจะไปลิเวอร์พูลบ้างล่ะ เฮ้อ แต่ละอย่างทำใจฉันไม่เป็นสุขเลย จนมาถึงตอนนี้ที่ข่าวลือกลายเป็นความจริง ความจริงที่ฉันไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไหร่

มีช่วงเวลาหนึ่งสมัยมัธยมต้นที่ฉันกลายเป็นแกะดำในหมู่เพื่อนฝูงที่โรงเรียน เพราะฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในห้อง คนเดียวในชั้น ที่ติดตามดูฟุตบอลรีลมาดริดและลาลีกาทุกแมตซ์ และชอบทีมรีลมาดริด เกือบทุกเช้าวันจันทร์ ฉันจะต้องมาโรงเรียนด้วยขอบตาที่ดำช้ำ (เพราะรีลมาดริดมักจะมีแข่งคืนวันอาทิตย์) และถูกพวกเพื่อนผู้ชายที่มักจะเชียร์กันแต่ฟุตบอลอังกฤษล้อ ด่าว่าทีมรักฉันสารพัด โดยเฉพาะถ้ารีลมาดริดแพ้มาคืนก่อนหน้า บางทีฉันก็แอบมาร้องไห้ที่โรงเรียนที่ทีมแพ้ พาลทำให้เศร้าไปทั้งวัน ฉันยอมรับว่าเหตุการณ์เหล่านั้นทำให้ฉันกลายมาเป็นคนที่แอนตี้ฟุตบอลอังกฤษจนถึงวันนี้แหละค่ะ และชอบคิดหรือทำอะไรที่ไม่ค่อยเหมือนใครเขาเท่าไหร่

นั้นคงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่เหมือนเพื่อนผู้หญิงคนอื่น ไม่ไปดูคอนเสิร์ต (โอเค ยอมรับค่ะว่ามีบ้าง แต่ไม่บ่อยจริงๆ) หนักจะไปทางดูกีฬา ห้าวเหมือนผู้ชายเสียมากกว่า ห้าปีที่ผ่านมาฉันส่งการ์ดอวยพรวันเกิดให้ราอูลทุกปีเลยค่ะ ช้าบ้าง เลทบ้าง แต่ไม่เคยไม่ส่งสักปี แต่คาดว่าปีหน้าคงต้องหยุดเสียแล้วค่ะ

ราอูลจุดประกายให้ฉันฝันอยากไปเมืองนอก ออกไปเห็นโลกใบใหม่ ไปเปิดหูเปิดตา ไปสัมผัสประสบการณ์ชีวิต และตอนนี้ฉันก็ได้ทำฝันพวกนั้นได้เป็นจริงเกือบหมดแล้วค่ะ ฉันตั้งใจสอบทุนไปเรียนเมืองนอก แล้วก็ได้ไปมาสองปี ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั้น ฉันรู้สึกว่าตัวเองเขยิบเข้าใกล้ราอูลทุกที ฉันพกโปสเตอร์ของเขาไปทุกที่ที่ฉันพักอาศัยอยู่ ฉันมองรูปเขาเพื่อเป็นกำลังที่จะไม่ท้อแท้ต่อชีวิต และไม่หมดหวังในความฝัน

อีกหนึ่งฝันของฉันก็คือการได้เรียนภาษาสเปน... ฉันก็ทำมันสำเร็จแล้วค่ะ (เสียดายที่พอทำสำเร็จ กลับต้องคืนครูไปหมดเลยในตอนนี้) ตอนนั้นฉันตั้งใจเรียนภาษา เพราะอยากเข้าใกล้ราอูล อยากพูดกับเขาได้ อยากเรียนรู้อะไรมากขึ้นจากการที่เรียนภาษาเหล่านั้น  ในระหว่างที่อยู่ต่างประเทศฉันก็ไม่ลังเลที่จะลงเรียนภาษาสเปนทันทีที่มีโอกาสเลยค่ะ เลยได้เรียนอยู่สองปีค่ะ ก็อย่างที่บอกล่ะค่ะ ทำความฝันให้เป็นจริงว่ายากแล้ว แต่การรักษาความฝันให้ตลอดรอดฝั่งนั้นยากยิ่งกว่า จนถึงตอนนี้ฉันก็คืนความรู้ให้ครูไปเกือบหมดแล้ว เฮ้อ

มาถึงวันนี้ ฉันโตเป็นผู้ใหญ่อีกขึ้นหนึ่งแล้ว ฉันมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากมาย แต่พอนึกย้อนกลับไปถึงความทรงจำสีจางๆเหล่านั้นทีไร อดยิ้มไม่ได้จริงๆ คิดไปว่าตอนนั้นเราทำไปได้ยังไงกัน บ้าบอคอแตกไปกับฟุตบอลและผู้ชาย... เนี่ยนะ!

แต่ผู้ชายคนนั้นก็ทำให้ฉันมีวันนี้ค่ะ... ฉันมีวันนี้ได้ เพราะราอูล กอนซาเลส ชีวิตตอนนี้ฉันประสบความสำเร็จในหลายด้าน และในฐานะผู้ที่มีความสุขอย่างแท้จริงคนหนึ่ง ราอูลคือแรงบันดาลใจ เขาคือคนที่ทำให้ฉันไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคหลายๆอย่างที่ผ่านมาในอดีต ทั้งในประเทศและนอกประเทศ ถึงตอนนี้ฉันจะยังเหลือความฝันอีกมากมายที่ยังทำไม่สำเร็จ แต่ฉันรู้ค่ะ ว่ามันจะต้องสำเร็จในอนาคตอันใกล้นี้แน่นอน

ถึงฉันจะไม่ได้เห็นราอูลเล่นกับรีลมาดริดอีกต่อไป จะไม่ได้ไปเยือนสังเวียนแข้ง ซานติอาโก เบอนาบิว ในยุคสมัยที่ราอูลเป็นกัปตันทีม  แต่ฉันก็เชื่อมั่นว่าฉันจะยังรักและเชื่อมั่นในตัวราอูลเสมอ และตลอดไป

อ่านมาถึงตรงนี้ ฉันก็อยากจะบอกนะคะว่าฉันไม่ได้พยายามจะบอกว่าฉันคือคนที่รักราอูลที่สุด หรือเป็นที่สุดของแฟนพันธุแท้ราอูลแต่ประการใด เพราะฉันก็รู้ว่าในโลกนี้ยังมีอีกหลายคนที่รักเขาเหมือนฉัน พร้อมจะอยู่เคียงข้าง สนับสนุนผู้ชายคนนี้ตลอดไป

...ฉันแค่อยากจะบอกว่าฉันคือคนที่มีความสุขที่รักราอูลค่ะ

อยากจะถือโอกาสนี้ขอบคุณมิตรภาพจากเหล่าแฟนคลับรีลมาดริดตั้งแต่เวบแรกเริ่มเมื่อปีมะโว้

Realmadrid.th
Ballspain/realmadrid
Realmadridthailand.com
Realmadrid.co.th

จนไม่รู้ว่าตอนนี้กลายเป็นเวบอะไรกันไปแล้ว

ขอบคุณทุกความรู้ ทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ ตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดนอกเสียจากว่าคงต้องลากันเท่านี้จริงๆ ฉันว่าสำหรับฉันการที่ราอูลไม่อยู่รีลมาดริดมันคือการปิดฉากสำหรับฉันแล้ว ความรู้สึกมันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ฉันคงพูดได้ไม่เต็มปากว่าฉันนะเป็นแฟนพันธุแท้รีลมาดริด คุณอาจจะหาว่าฉันไม่ได้รักทีมจริงนี่นา ถึงไม่ยอมเชียร์ต่อ ฉันจะไม่เถียงค่ะ ฉันจะยอมรับว่าใช่ฉันอาจจะยังรักรีลมาดริดไม่มากพอเท่าที่ฉันรักราอูล แต่ฉันรู้ว่ารีลมาดริดจะเป็นทีมเดียวที่ฉันอยากตีตั๋วเข้าไปชมในสนามวันหนึ่งในอนาคตให้ได้ แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วมั้งค่ะ

ตอนนี้ฉันยังไม่หมดไฟในการหาความฝัน และฉันก็คิดว่าคนเราไม่ควรหยุดฝันด้วยค่ะ ฝันที่ฉันอยากทำอีกอย่างหนึ่งก่อนตายให้ได้ คือมีโอกาสได้เจอราอูล ตัวต่อตัว ได้คุยกับเขา ได้บอกเขาว่ามีคนอีกมากมายที่รักเขาและจะสนับสนุนเขาตลอดไป รวมถึงฉันด้วย

อยากจะฝากบอกอะไรต่อราอูลก็เขียนไว้ในนี้ก็ได้นะคะ เดี๋ยวพอไว้ฉันเจอราอูลแล้วจะเอาไปบอกเขาให้ค่ะ



*** ป้ายเนี่ยแหละค่ะ ที่ราอูลได้มีโอกาสเห็นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว

 
 

จากคุณ : ulno
เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 53 19:45:39

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com