TIA Column : แพ้ 3-2 รูปเกมส์เป็นรองมหาศาล ก็โอเคแล้วล่ะ
|
|
ประเดิมเขียน TIA Column แบบ Rich Mode ด้วยความพ่ายแพ้ที่ก็ไม่ได้ผิดคาดมากนัก ด้วยความไม่ลงตัวหลายๆประการ ก็ทำให้พวกเราแฟนหงส์ไม่ค่อยกล้างหวังว่าจะสามารถยกพลไปคว่ำผีได้ แต่ก็ยะงอดทำปากกล้ากันไม่ได้ ตามเรื่องตามราว โดยเฉพาะเมื่อไปดูกับเพื่อนๆใน TIA ด้วยกัน เลยคึกคะนองกันไม่น้อย 555+
สำหรับการจัดตัวนัดนี้ ต้องยอมรับว่า ถูกใจพอสมควร โดยเฉพาะการที่ปู่รอย ยอมถอยพี่เจิดลงมายืนเป็นมิดฟิลด์ตัวกลางคู่กับโพลเซ่น แอบตกใจเล็กๆที่ลูคัสไม่ได้ลงเป็นตัวจริง (555+) แผงแบ็คโฟว์ ก็เจ้าเดิมๆทั้งนั้น จีเจ คาร์่ร่า สเคอเทล และคอนเชสกี้ ซึ่ง ณ จุดนี้ขมวดคิ้วเล็กๆกับคู่เซ็นเตอร์ ไม่ใช่อะไรหรอก มันแอบเสียวน่ะ แล้วกันก็เสียวสุดยอดจริงๆซะด้วย เพราะเอากองหน้าคู่ต่อสู้ไม่อยู่ซะเลย กับ 3 ประตูที่เสียไป มันเป็นความบกพร่องของแผงหลังล้วนๆ
สำหรับลูกแรก ลูกเตะมุม ลูกที่สอง ลูกโยนยาวข้ามหัวกองกลางที่โดนตีลังกายิงสวยโคตร -*- และลูกสุดท้ายก็ลูกครอสจากด้านข้าง ทั้งสิ้นทั้งปวง เบอร์บาตอฟคนเดียว เฮ้อ... ถ้ากองหลังของเราสามารถชิงจังหวะโหม่งได้ก่อน เราอาจจะไม่เสียประตู แต่คู่เซ็นเตอร์ของเราค่อนข้างโฉ่งฉ่าง คาร์ร่าเองก็ไม่ค่อยจะเอาชนะใครได้ในลูกกลางอากาศเสียด้วย สเคอเทลยิ่งแล้วใหญ่ เคยโหม่งสกัดไปให้คู่ต่อสู้ยิงสวนมาแล้ว ตั้งแต่ฮูเปียไป เราก็ยังไม่มีกองหลังที่สามารถไว้ใจลูกกลางอากาศได้เลย ...อย่างไรเสียก็เสียไปแล้ว จะมัวแต่มาตอกย้ำ โทษกันอย่างเดียวก็ไม่ถูก ผู้จัดการรทีมของเราต้องเห็นต้องรู้แน่ว่าพลาดกันในจุดไหน และพวกเราก็ควรจะวางใจให้เค้าแก้ปัญหาให้เรา
ในส่วนของกองกลาง เรารู้สึกว่า ดีขึ้นนะ ดีขึ้นกว่านัดที่เสมอเบอร์มิ่งแฮมพอสมควร เก็บบอลได้ จ่ายขึ้นหน้า เสียตรงที่ไม่สามารถเก็บบอลแถวสองได้เลย ซึ่งทำให้เราบุกไม่ต่อเนื่อง ซ้ำเวลาที่เราถูกบุก กลางเราก็ยังถอยลงต่ำมากจนเก็บบอลแถวสองของคู่ต่อสู้ไม่ได้ มันเลยทำให้เรากลับจากรับเป็นรุกไม่ได้ แต่การเก็บบอล ครองบอล ดีขึ้นกว่าเดิม ขัดใจก็ตรงโพลเซ่น ชอบจ่ายคืนหลังในบางจังหวะที่มันสามารถจ่ายไปข้างหน้าให้เพื่อนทำเกมส์ต่อได้ ซึ่งมันทำให้เสียเวลาและแมนยู ก็ลงไปแพ็คกลาง แพ็คหลังซะแน่น ส่วนเมยเรเรส แอบรู้สึกว่ามีส่วนร่วมกับเกมส์น้อยไปหน่อย อาจจะยังไม่เข้าใจจังหวะกับเพื่อนร่วมทีม คงต้องใช้เวลาปรับตัวอีกซักพัก และโคลก็เหมือนกัน พอไปยืนทางซ้ายก็มาๆหายๆ ทางขวาที่เป็นมักซี่ยังมีส่วนร่วมเสียมากกว่า ส่วนตอร์เรสกว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาชัดๆ ปาเข้าไปนาทีที่ 24 (555+ รัดจัง i am tabo ช่วยจำมาเลย)
ไม่อยากสารภาพเลยว่า คิดถึงเดิร์ก เค้าท์เหลือเกิน ในช่วงเวลาที่มีเขา เราก็เอาแต่บ่นว่าเขาเวลาเล่นไม่ถูกใจ แต่เขาเป็นคนที่สำคัญจริงๆนะ เล่นบอลฉลาด และไม่ยึกยักเหมือนจีเจ ...ว่าจะไม่ด่าแล้วเชียว แต่จีเจนี่ขอซักคน นัดนี้เป็นอะไรที่แย่มาก เติมเกมส์ไร้ประโยชน์สุดๆ ลากขึ้นไป ยึกๆยักๆคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร เพื่อนมารอรับก็ไม่ส่งให้ รับก็รั่วทุกลูก โดนกิ๊กกับรูนี่เผาเครื่องซะเรียบ ปล่อยให้เค้าเปิดบอลได้ทุกลูก ฝั่งคอนเชสกี้ก็รั่ว แต่ก็ยังน้อยกว่า สรุปคือเกมส์รุกเราแทบจะไม่เข้าเขตโทษแมนยูได้เลย มาดีขึ้นเอาตอนน้องก๊อกลงมา คือ มันทำให้ตอร์เรสมีพื้นที่มากขึ้น จนทำให้เราได้ลูกโทษลูกนั้น
สารภาพเลยว่า ตื่นเต้นสุดๆ ตอนเจอร์ราร์ดยิงก็ลุ้นจนจะบ้าตาย กลัวจะพลาดทั้งๆที่พี่เจิดก็ยิงจุดโทษมามาก พอยิงเข้าไปเท่านั้นแหละ เฮกันลั่นร้านแบบไม่เกรงใจเด็กผีเลย มันดีใจยังกับว่านี่เป็นประตูตีเสมอหรือประตูชัยอย่างนั้นแหละ หลังจากนั้นเกมส์เราเหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อย ส่วนตัวเราก็หวังนะ และมีความเชื่อลึกๆด้วยว่าจะตีเสมอได้ จนได้ฟรีคิกลูกนั้น มันก็หวังนะ แต่ว่าก็เผื่อใจไว้นิดนึง เพราะระยะยิงมันใกล้มาก และรู้แน่ว่าต้องกัปตันยิง ซึ่งถ้าไกลออกมาอีกหน่อย ถึงจะเป็นระยะถนัด ลุ้นกัดเล็บจนแทบกุดแน่ะ 555+
พอที่รักปั่นเข้าไปเท่านั้นแหละ กรี๊ดดีใจกันร้านแทบแตก ทุกคนที่นั่งเชียร์อยู่ด้วยกันรู้สึกเหมือนกันเลยว่า อยากให้เวลาหมดๆไป แค่เสมอก็พอแล้วจริงๆกับสถานการณ์ตอนนั้น ส่วนเราเอง ณ เวลานั้น แอบหวังว่าโมเมนตัมจะเอียงมาฝั่งเราบ้าง แต่กลับเป็นเราที่โดนขึ้งเกมส์แทน โดยเฉพาะเมื่อถอดเมยเรเรสออก เอาโยวาโนวิชลงแทน เราแอบงงนะ ก็ไม่เข้าใจอะไรหรอก รู้แต่ว่าเมยเรเรสเก็บบอลได้ดีกว่า แต่การเลือกให้โยว่าลง มันก็อดคิดไม่ได้ว่า ปู่รอยหวังชนะรึเปล่า
จะหวังอะไรก็ไม่รู้แหละ รู้แต่กลายเป็นเราโดนขึ้งแทน แล้วก็โดนจนได้ ลูกโหม่งเหมือนเดิม คนโหม่งคนเดิม คนพลาดคนเดิม เฮ้อ...
สาบานเลยนะ เราไม่ได้โกรธคาร์ร่าเลย ให้ตาย...ถ้าจะโกรธ ขอโทษแบ็คทั้งสองข้างดีกว่า ปล่อยให้เซ็นเตอร์โดนบอมส์มาตลอดทั้งเกมส์ เป็นใครก็เป๋ได้ทั้งนั้น ยิงคู่เซ็นเตอร์เราเป๋ๆอยู่แล้ว ทีนี้เลยยิงเป๋เข้าไปใหญ่ มันทำให้เราอดคิดถึงคนในอดีตไม่ได้เลย
คิดเหมือนกันมั้ยคะ มันคิดถึง อลอนโซ่ ฮูเปีย และอาเบลัวจริงๆ สำหรับอลอนโซ่กับฮูเปีย พวกเรารู้กันอยู่แล้วว่าพวกเขามีดีแค่ไหน แต่กับอาเบลัว ตอนที่เขาอยู่ เราไม่เคยชมเขาซักครั้ง ออกจะติกับมากกว่าด้วยซ้ำว่าเขาเติมเกมส์ไม่ดี แต่อย่างน้อย เขาก็ไม่เคยปล่อยลูกครอสง่ายๆผ่านเขาเข้าเขตโทษอย่างที่เรากำลังโดนอยู่ตอนนี้ก็แล้วกัน
เอาอีกแล้ว คิดถึงอดีตอีกแล้ว ก็ทำไงได้ล่ะ จนป่านนี้ เรายังอดเสียดายไม่ได้จริงๆนี่ จะว่ายึดติด จมปลักอะไรก็เอาเถอะ ก็คะแนนฤดูกาลก่อน 86 แต้มที่ภูมิใจนักหนานั่นมันไม่ได้เท่ากับคะแนนของแชมป์เมื่อฤดูกาลที่แล้วหรืออย่างไร แบบนี้จะให้ลืมง่ายๆ ทำได้หรือ
บูญมีแต่กรรมบังชัดๆ
เลิกพูดดีกว่า เดี๋ยวร้องไห้ เอาเป็นว่า สำหรับเรา รู้สึกดีขึ้นนะกับนัดนี้ และยังคงมีความหวังว่า เราจะดีขึ้นได้อีก ระหว่างเกมส์ คุณอาจหงุดหงิดใจกับภาพนั่งกุมขมับของปู่รอย เราเองก็รู้สึกจี๊ดนิดๆว่า เขากลุ้มใจกับทีมของเราขนาดนี้เชียวหรือ แต่...ให้มองในแง่ดี มันก็แสดงให้เห็นว่า เขาตั้งใจนะ ตั้งใจจะคิดและทำสิ่งต่างๆในทีมให้ดีขึ้น เหมาะสมขึ้น แล้วพวกเรามาคอยดูกันต่อไป
กับวันนี้ก็พอใจในสิ่งที่เราเป็น และมีความสุขที่ได้รัก ได้เชียร์ทีมที่เราเลือกแล้ว...ก็พอ
| จากคุณ |
:
howk_ky   
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ย. 53 08:59:27
|
|
|
| 
นะ...กิ๊ฟหมด
