Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
**ปีศาจแห่งแมนเชสเตอร์..คงมีเจ้าเท่านั้นที่จะสยบความอหังการ์ของราชสีห์แห่งกรุงลอนดอนได้**  

ความระสำระสายขจรขจายไปทั่วทั้งบริเทนเมื่อปรากฏราชสีห์สีน้ำเงินออกอาละวาดทำลายเรือกสวนไร่นาของชาวบ้านในเมืองต่างๆ สร้างความหวาดกลัวให้กับชาวแคว้นบริเทนกันโดยถ้วนทั่ว

เช้าตรู่ของวันพาลาเมนเดอร์ ตรงกับคริสตศักราชที่ 5 ในสมัยการปกครองของกษัตริย์อาเธอร์แห่งบริเทน พระองค์ทรงเรียกประชุมเหล่าอัศวินโต๊ะกลมที่พระราชวังเป็นการเร่งด่วน....

"ต้องขออภัยที่ต้องปลุกพวกท่านมาประชุมเป็นการเร่งด่วนเพราะเรามีเรื่องสำคัญจะปรึกษา"  คิงอาเธอร์ทรงประทับอยู่ตรงกลางระหว่างอัศวินทั้ง 4 ตรัสขึ้น

อัศวินทั้ง 4 อันประกอบด้วย..ทริสตัน..เพอริวาล..กาลาฮัต และแลนสล็อต จ้องมองไปที่พระองค์ เปลือกตาที่หนักอึ้งของพวกเขาบ่งบอกถึงสภาวะที่ไม่พร้อมจะถกเรื่องที่หนักหน่วงแสนสาหัสในเวลาเช้าเช่นนี้

"บางทีเราควรจะเรียกประชุมในตอนบ่าย"  เซอร์แลนสล็อตเปรยออกมา กลิ่นเหล้าองุ่นฟุ้งกระจายจนคิงอาเธอร์ยังต้องทรงผงะ

"เมื่อคืนมันล่อชาวเมืองแบล็กพูลไป 4 ศพ สองเดือนที่ผ่านมามันสอยประชาชนในเมืองใหญ่ๆ ของบริเทนไปแล้ว 21 ศพ นี่นับว่าไม่เคยปรากฏ" คิงอาเธอร์ทรงกล่าวถึงที่มาของการเรียกประชุม

"พวกนั้นล้วนแต่มีปราการตั้งรับที่อ่อนแอมิใช่หรือ ราชสีห์ตัวนี้ยังไม่ได้เจอกับกองทัพอันเกรียงไกรของบริเทน"  เซอร์ทริสตันยังเชื่อมั่นว่า กองทัพอันเกรียงไกรที่รักษาปราสาทเมืองหลวงแห่งนี้จะสยบพญาราชสีห์ตัวนี้ได้

"กองทัพอันเกรียงไกรรึ? ข้าออกจะไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง"  คิงอาเธอร์ทรงแย้งทันควัน

"!!??" เหล่าอัศวินหันมามองตากัน

"บริเทนเราไม่มีกองทัพอันเกรียงไกรมาหลายปีแล้ว"  คิงอาเธอร์ครัสต่อไป

"ทำไมพระองค์จึงตรัสเช่นนั้น..เรามีพญาหงส์แห่งเมืองลิเวอร์พูลเป็นจ้าวแห่งเวหา..มีกองพลนักแม่นปืนจากกรุงลอนดอนดูแลภาคพื้นดิน..และกองทัพเรือใบสีฟ้าอันเลื่องชื่อแห่งแมนเชสเตอร์คอยปกป้องผืนน้ำ..นอกจานี้ ยังมีโรงงานผลิตลูกกวาดของภูติจิ๋วที่คอยตัดกำลังข้าศึก และสิงห์ผยองจากแอสตันผู้ไม่เคยยอมให้ใครผ่านไปง่ายๆ"  เซอร์ทริสตันสาธยาย

"อืมม์..ท่านทริสตัน ดูท่าว่าสุราและนารีจะทำให้หัวสมองเล็กเท่าเม็ดถั่วลิสงเสียแล้วล่ะ"  คิงอาเธอร์ทรงตำหนิอัศวินผู้นี้อย่างไม่ไว้หน้า อาณาจักรบริเทนเสื่อมถอยก็เพราะเหล่าขุนนางชะล่าใจอย่างนี้นี่เอง

"!!??..หรือ..หรือ..ไม่เป็นเช่นนั้น!!??"  เซอร์ทริสตันใจคอไม่ดีเลย การถูกตำหนิในที่ประชุมโต๊ะกลมอาจทำให้เขาถูกลดขั้นไปเป็นขุนนางในห้องครัวได้

"พญาหงส์รึ ท่านยังเรียกเขาว่าพญาหงส์อีกรึ"  คิงอาเธอร์ทรงขึ้นเสียง

“ก็..ก็..แล้วพระองค์จะให้เรียกว่าอย่างไร”  เซอร์ทริสตันหน้าซีดเหมือนไก่ต้ม ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นใครกล้าปรามาสอิทธิฤทธิ์ของพญาหงส์ผู้มีสีแดงตลอดทั้งลำตัวตัวนี้ได้เลยแม้แต่คนในราชสำนักก็ยังต้องยอมสยบให้ เพราะครั้งใดที่มีการถกเถียงเรื่องความสามารถกัน สาวกพญาหงส์จะรีบยกผลงานในอดีตมาข่มทันที

“ข้าพอใจเรียกมันว่า นกหงส์หยกแห่งเมืองลิเวอร์พูลมากกว่า”  คิงอาเธอร์ตรัสอย่างเด็ดเดี่ยว

"พระองค์..จุ๊..จุ๊ เบาๆ พะยะค่ะ หน้าตามีรู ประตูมีตา คำพูดของพระองค์อาจหลุดไปเข้าหูสาวกของพญาหงส์แดงได้"  เซอร์เพอริวาลจุ๊ปากเตือน

“พระองค์อาจทรงหลงลืมไปว่า เขาเคยเป็นจ้าวแห่งยุโรปและเคยครอบครองจอกศักดิ์สิทธิ์ได้ถึง 18 ครั้ง 18 ครามากที่สุดในบริเทนนี้แล้ว”  เซอร์ทริสตันเตือนความจำให้

“ท่านคงไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้”  ดวงตาของคิงอาเธอร์แดงก่ำ พระองค์คงผ่านการกรรแสงมาอย่างหนัก

“!!??”

“พญาหงส์ของท่านถูกสามง่ามของปีศาจร้ายแห่งแมนเชสเตอร์ทิ่มทะลุดวงใจถึงสามดอก..”  คิงอาเธอร์ตรัสเสียงสั่นกระพือ

“แต่..ท่านเซอร์เจอราร์ดได้ทำการต่อสู้อย่างเข้มแข็งเพื่อปกป้องเกียรติภูมิของพระองค์จนถึงวาระสุดท้าย..วาระสุดท้ายแห่งชีวิต”  เซอร์กาลาฮัตกล่าวสดุดีด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“พวกมารมันตัดศีรษะของพญาหงส์เสียบประจานอยู่ที่หน้าเมืองแมนเชสเตอร์ด้วยหลังการสู้รบเมื่อคืนนี้”  คิงอาเธอร์ตรัสอย่างขมขื่น

"โอ้ว..ว..มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ"  เซอร์ทริสตันถึงกับตาเหลือก เขาเพิ่งรับทราบข่าวนี้

"แล้วลำตัวล่ะ"  เซอร์แลนสล็อตโพล่งขึ้นทันที เขาเล็งลำตัวอันอวบอัดของพญาหงส์เอาไว้สำหรับมื้อสังสรรค์ในวันหนึ่งวันใดมานานแล้วแต่สาวกพญาหงส์ไม่เคยเปิดโอกาสให้

"เฮ้อ..อ พวกปีศาจมันหยาบช้านัก เอาลำตัวพญาหงส์ส่งขายภัตตาคารโฟร์ซีซั่นในราคาแค่ 2 เหรียญทองแดง"  คิงอาเธอร์ทรงเบือนพระพักตร์ลงเบื้องต่ำอย่างละอาย

"แต่เรายังมีกองพลนักแม่นปืนแห่งลอนดอน"  เซอร์ทริสตันไม่ย่อท้อ

"กองพลแม่นปืน..? ฮึ..เจ้าเอาอะไรมาขาก:-)เนี่ย..ข่าวล่าที่ข้าได้รับมา แม้แต่แมวดำตัวเดียวพวกนั้นยังสยบไม่อยู่นับประสาอะไรกับพญาราชสีห์ที่มีเกราะสีน้ำเงินแห่งซีอุสคอยคุ้มกัน"  คิงอาเธอร์มองอัศวินของเขาอย่างระอา

"เอ่อ..อย่างเพิ่งทรงกริ้วพะยะค่ะ ทางทะเล..เรา..เรายังมีเทพเตเบซดูแล.."  เซอร์ทริสตันเริ่มอึกๆ อักๆ ไม่แน่ใจในคำพูดตัวเองบ้างแล้ว

"ท่านหมายถึงกองเรือสีฟ้าแห่งเมืองแมนเชสเตอร์รึ? หรือท่านหลับไหลจนไม่รู้ตื่นจึงไม่รู้ว่ากองเรือของเทพเตเบซถูกขายให้ชาวอาราเบียนแห่งลุ่มแม่น้ำไทกริสไปแล้ว พวกนั้นเคยขี่แต่อูฐในทะเลทรายไหนเลยจะมาชักใบเรือออกศึกได้”  คิงอาเธอร์ทรงดูแคลนอย่างไม่ใยดี

“ท่านทริสตัน..ได้โปรดเถอะ อย่าดันทุรังอีกเลย หากจะถามถึงกองทัพโรงงานลูกกวาดกับสิงห์สยิวตัวนั้น ข้าว่าท่านไปถามชาวเมืองของพวกเขาดูก่อนดีกว่าว่ากำลังทุกข์ใจอย่างแสนสาหัสขนาดไหน มีอย่างรึ เป็นถึงกองทัพของกษัตริย์อาเธอร์แต่ยกทัพไปพ่ายให้กับกองทัพของชนเผ่าเล็กๆ ที่ค้าขายเล็กๆ น้อยๆ อยู่ตามชายแดน มันน่าอายนัก”  เซอร์แลนสล็อตปรามไว้ก่อน

“ฤา..จอกศักดิ์สิทธิ์จะอยู่ในอุ้งมือพญาราชสีห์ผู้อหังการ์อีกคำรบหนึ่ง”  คิงอาเธอร์ทรงเปรยอย่างไม่สบายพระทัย

จากคุณ : *bonny
เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 53 13:14:27

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com