สารภาพตามตรงเลยว่า ตั้งแต่อลอนโซ่จากไป ไม่มีสัปดาห์ไหนที่เราจะไม่คิดถึงเขา ไม่มีเลยจริงๆ(จะร้องไห้แล้วโว๊ยยย) แม้ในวันที่ทีมชนะ เราก็ยังคงคิดถึงเขา คิดถึงเป็นที่สุด และคงคิดถึงต่อไปจนกว่าจะมีใครเข้ามาทดแทนและทำให้ลืมเขาได้จริงๆ
แต่...เมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่จะถึงวันนั้น
เจ็บ จี๊ดเลย
ไม่ว่าใครจะว่ายังไง เราคนนึงที่ไม่(อยาก)รับความจริงที่ว่าซาบี้ไปแล้วจริงๆ
ทุกวินาที ทุกๆวัน เราได้แต่ภาวนาอยากให้ซาบี้กลับมา
แม้แต่ตอนนี้ 1 ปี 2 เดือน 14 วันผ่านไป.... เรายังคิดว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย มันไม่เคยเกิดขึ้นจริง....
ใครจะว่าเราเพ้อก็เถอะ เราคิดแบบนี้จริงๆนะ เวลาเจอกระทู้แบบคุณคิดว่าอะไรทำให้หงส์ตกต่ำได้ถึงเพียงนี้
เราได้แต่คิด ไม่เคยตอบ
"ซาบี้ไง ไม่มีเค้าอีกแล้ว" ที่ไม่ตอบเพราะไม่อยากเจอคำตอบประมาณ "แค่นักเตะจากไปคนเดียว ทีมจะเสียหายซักเท่าไหร่เชียว"
หรอ จริงๆหรอ นักเตะคนนั้นพาเราไปอยู่ที่ 2 มาก่อนนะ แล้วพอเราไม่มีเค้าแล้วเป็นไง ลุ้นไปยูฟ่าคัพ? ลุ้นตกชั้น? เอาเถอะ อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญมั้ง
มีใครเลยคิดบ้างว่าเราสมควรซื้อซาบี้กลับมา ไม่มีมั้ง คงมีเราคนเดียว คงเพราะเราเริ่มเชียร์ตอนเจิด-ซาบี้เป็นคู่กลางที่ดีที่สุดมั้ง ใจทั้งใจเราเลยคิดว่าซาบี้เป็นของลิเวอร์พูล จะบอกว่าเรายังร้องไห้เรื่องซาบี้จากไปอยู่เลย แย่เนอะ
สิ่งเดียวที่เราแปลกใจคือ ทำไมเราหาคนมาแทนซาบี้ไม่ได้ (ถ้าพูดตรงๆในแง่ของจิตใจสำหรับเราไม่มีใครมาแทนได้) แต่ด้านฝีเท้าฝีมือ ทำไมหาไม่ได้นะ แล้วจะต้อง"ลอง"ทีม ไปอีกนานเท่าไหร่กัน
ปล.เชื่อมั้ยซาบี้จากทีมไปแล้ว 1 ปี 2 เดือน 14 วัน คิดถึงคุณชายเบอร์ 14 จังอ้ะๆๆ
ปล.2 เจ้าของเม้นนี้เพ้อเจ้อนิดๆ อย่าดุกันเลยนะคะ คหสต.ล้วนๆ