ความคิดเห็นที่ 1            ถ้าจะพูดถึงว่าทำไมเคนนี่ ดัลกริช  จึงกลายเป็นตำนานลิเวอร์พูลกับฉายาเดอะคิง  คงต้องย้อนกลับไปบรรยายคำว่า "บูธรูมสต๊าฟ" ที่นำพาทุกอย่างให้เกิดขึ้นก่อน  แฟนหงส์หลายคนอาจเคยได้ยินคำนี้แต่อาจยังไม่ทราบที่มา  เลยขอเล่าไปเลยทีเดียว             เริ่มต้นคงต้องย้อนกลับไปยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ลีกอังกฤษกลับมาเล่นกันอีกครั้งและลิเวอร์พูลก็อยู่ในสภาพย่ำแย่  แม้จะเป็นทีมใหญ่ในเมืองใหญ่ก็ตกจากดีวิชั่น 1 (ลีกสูงสุดในสมัยนั้น) ลงไปอยู่ ดีวิชั่น 2 ซึ่งถือเป็นความตกต่ำของสโมสรอย่างยิ่ง             แม้จะใช้ความพยายามอยู่หลายปี  แต่ลิวเวอร์พูลก็ไม่สามารถกลับมาสู่ ดีวิชั่น 1 ได้สักที  ในที่สุดประธานสโมสรสมัยนั้นคือ  ทีวี วิลเลี่ยม  ได้ตัดสินใจเปลี่ยนผู้จัดการทีม  และเขาเลือกว่าจ้างบิล แชงค์ลี่ย์ ผู้จัดการทีมีฝีมือแต่ต้องติดอยู่กับการทำทีมเล็กๆ ถึง 13 ปี ไม่ว่าจะเป็นคาร์ไลส์  กริมบี้ส์ ทาวน์ เวิร์คคิงตันหรือฮัดเดอร์ฟิลด์             แชงค์ลี่ย์รับงานในปี 1959 และสามารถพาทีมกลับมาลีกสูงสุดได้ในฤดูกาล  1961-62  ซึ่งถือว่าเร็วมาก  และเพียงปีแรกที่ขึ้นมาก็ทำทีได้อันดับ 8 ก่อนที่ปีถัดมาจะยึดหัวหาดครองแชมป์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ  ไม่เพียงเท่านั้นแชงค์ลี่ย์ยังพาหงส์แดงเข้าไปสร้างความหวือหวาในบอลยุโรปอีกหลายครั้ง  ก่อนที่จะพาทีมเป็นแชมป์ยุโรปครั้งแรกกับแชมป์ยูฟ่าคัพ(ยูโรป้าลีคปัจจุบัน)ในปี  72-73              แม้อาจจะดูว่าแชงคลี่ย์ยังไม่ได้พาลิเวอร์พูลไปสู่จุดสูงสุดของยุคยิ่งใหญ่  แต่ทุกคนยอมรับว่าถ้าไม่มีแชงคลี่ย์วางรากฐานไว้  ยุคยิ่งใหญ่ต่อมาจะไม่มีขึ้นได้เลย  และระบบที่แชงคลี่ย์สร้างไว้สำคัญที่สุดก็คือ  ระบบบูธรูมสต๊าฟ  ซึ่งปกติ ผจก.ทีมเขาจะมีห้องใหญ่ๆ ทำงานกันอย่างดี ซึ่งแชงคลี่ย์ก็มีเหมือนกัน  แต่เขาและบรรดาสต๊าฟโค้ชจะชอบไปนั่งทำงานและปรึกษากันในห้องเก็บรองเท้าของนักฟุตบอล  หรือบูธรูมนั่นเอง  อันเป็นที่มาของบูธรูมสต๊าฟที่สานต่อยุคยิ่งใหญ่มาอีก 3 ทศวรรษนั่นเอง             นอกจากนี้แชงคลี่ย์ยังใช้จิตวิทยาหลายครั้ง  เช่นการจัดขบวนพาเหรดฉลองแชมป์ fa คัพ ลงสนามก่อนแข่งกับอินเตอร์ ในนัดชิงยูฟ่าคัพ  อันทำให้นักเตะอินเอตณืจิตตกจนแพ้หงส์แดงในนัดชิงนั่นเอง หรือการให้นักเตะเปลี่ยนไปใส่กางเกงสีแดงเหมือนกับเสื้อ  เพราะจะทำให้ดูตัวใหญ่ขึ้น  ซึ่งต่อมาได้รวมไปถึงถุงเท้าด้วย  อันเป็นที่มาของชุดสีแดงล้วนที่ลิเวอร์พูลใส่มาจนถึงทุกวันนี้             แชงค์ลี่ลาทีมไปในปี 1974  แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกกับประธานสโมสรว่า  ผจก.ทีมที่ควรสืบทอดต่อจากเขาคือบ๊อบ  เพสลี่ย์  มือขวาในห้องเก็บรองเท้านั่นเอง             บิล แชงค์ลี่ย์  อำลาสโมสรในฐานะตำนานกับสมญา  ปรมาจารย์บิล                     เกียรติประวัติ         แชมป์ดีวิชั่น 1 (ลีคสูงสุดสมัยนั้น)  63-64,  65-66 , 72-73         รองแชมป์                                68-69 , 73-74         แชมป์ดีวิชั่น 2                           61-62         แชมป์ FA คัพ                           64-65 73-74  รองแชมป์  70-71         แชมป์ ยูฟ่าคัพ                          72-73         รองแชมป์คัพวินเนอร์สคัพ           65-66 ปล.แก้คำผิดครับ           หมายเหตุ    จริงๆ มีรุปเก่ารุปหนึ่งที่แฟนบอล 2 คนวิ่งเข้าไปจูบรองเท้าปรมาจารย์บิล แต่หาไม่เจอครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:03:23 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:01:59 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 54 23:59:15

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อๆ จากคุณ : เพราะฉันพบเธอ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:11:39

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านด้วยครับ จากคุณ : UniXP เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:15:12

ความคิดเห็นที่ 4              หมดยุคแชงค์ลี่ย์แล้ว  ก็ได้เข้าสู่ยุคยิ่งใหญ่ที่สุดของลิเวอร์พูล   เมื่อบ๊อบ เพลส์ลี่ย์  อดีตมือขวาได้เขากุมบังเหียนต่อจากนายใหญ่  ในยุคของเพลสลี่ย์นั้น  เขาได้ดึงนักเตะหลายคนเข้าสู่ทีม  อันล้วนแต่เป็นนักเตะนามกระเดื่องในยุคนั้น  เช่น  ฟิล นีล,  ฟิล ทอมสัน, สตีฟ ไฮเวย์, แกรม ซูเนสท์,  เอียน รัช  และที่สำคัญ  "เคนนี่  ดัลกริช"  นั่นเอง              เพลสลี่ย์ เป็นนักเตะของลิเวอร์พูลตั้งแต่ปี 1939 แต่ต้องหยุดไปในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 และกลับมาเล่นใหม่อีกครั้งหลังยุคสงคราม  แต่กระนั้นก็ลงเล่นถึง  278 เกม ยิงไป  13 ประตู  ก่อนจะผันตัวเองขึ้นมาเป็นนักกายภาพบำบัดของทีม  โค้ช  ผู้ช่วยผู้จัดการทีม  ผู้จัดการทีม  เรียกได้ว่าตลอด  44 ปีที่อยู่กับทีมเขาทำมาแทบทุกต่ำแหน่งเลยทีเดียว             ในยุคของเพลสลี่ย์หงส์แดงเล่นบอลสนุกสนานและเน้นเกมส์บุกระเบิดเถิดเทิง  อันเป็นราฐานสำคัญและแนวทางของหงส์แดงอยู่หลายปี  ช่วงนั้นประตูได้เสียแต่ละปีเมื่อจบฤดูกาลจะเป็นผลบวกจำนวนมากมากอย่างไม่น่าเชื่อ  บางฤดูกาลอาจจะบวกถึง หกสิบกว่าประตูก็ยังมี             นอกจากเกมส์รุกที่เร้าใจแล้ว  สิ่งที่ควรจดจำกับเพรสลี่ย์ที่สุดคือ  บรรดาความสำเร็จที่เขานำพาเข้าสู่สโมสร  ทั้งที่อยู่ในตำแหน่งไม่ถึง 10 ปี  แต่กลับนำถ้วยแชมป์มาตั้งโชว์ในแอนฟิลด์ได้อย่างไม่ขาดสาย  จนต้องยกย่องว่าในตำแหน่นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูล  เพรสลี่ย์คือคนที่ประสพความสำเร็จมากที่สุด  และก่อนยุค  อเล็กซ์  เฟอร์กูสัน แห่งแมนยู  เพสลี่ย์คือผู้จัดการทีมที่ประสพความสำเร็จมากที่สุดของอังกฤษ             ในปี 1982 เพลสลี่ย์ประกาศว่าฤดูกาล 82-83 จะเป็นปีสุดท้ายก่อนเขาจะวางมือ และนักเตะก็ไม่ทำให้ผิดหวังพาเขาคว้าแชมป์ดีวิชั่น 1 อีกครั้งเป็นการทิ้งทวน  นอกจากนี้ยังทิ้งสถิติไม่แพ้ใครในบ้านติดกัน 85 เกมส์  นับแต่ มค. 1978 - มค 1981  รวมเวลาถึง 3 ปี ทีเดียว             ที่น่าเสียดายคือ เพลส์ลี่ย์ได้เครื่องราชแค่ชั้น OBE แต่ไม่ได้เป็นท่านเซอร์ ทั้งที่นอกจากจะนำพาลิเวอร์พูลประสพความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่แล้วยังพาอังกฤษปักธงในยุโรปได้อย่างน่ากลัวอีกด้วย  ทำให้มีหลายคำถามคาใจชาวเมอร์ซี่ย์ไซด์ว่าทำไมถึงไม่ด้รับยกย่องให้เป็นท่านเซอร์  แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม  เขาก็กลายเป็นอัศวินในใจชาวสเกาท์เซอร์เสมอมา          เกียรติประวัติ          แชมป์ดีวิชั่น 1            75-76 , 76-77 , 78-79 , 79-80 , 81-82 , 82-83          รองแชมป์ดีวิชั่น 1      อีก 2 ครั้งด้วย          แชมป์ลีกคัพ             80-81 , 81-82 , 82-83 และรองแชมป์ 77-78          รองแชมป์ FA คัพ        76-77          แชมป์ ยูโรเปี้ยนคัพ(UFC ปัจจุบัน)     76-77 , 77-78  80-81                แชมป์ยูฟ่าคัพ             75-76             เยอะไหมล่ะ  สังสัยสมัยนั้นช่างทำตุ้แถวเมอร์ซี่ย์ไซด์จะมีตังค์น่าดู      ปล.   แก้คำผิดครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 13:55:53 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 10:23:19 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 10:20:53 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:08:48 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:19:09

ความคิดเห็นที่ 5 รูปเพลส์ลี่ยยืนคุยกับ ดัลกริชไม่ขึ้น  เอาใหม่ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:20:55

ความคิดเห็นที่ 6 โหวตไว้ก่อนดีกว่า ตอนเช้าคงจะขึ้นแนะนำนะ... จากคุณ : suatop เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:40:49

ความคิดเห็นที่ 7          หลังจากยุคอัศวินบ๊อบระบบของหงส์แดงก็ยังคงอยู่กับบูธรูมสต๊าฟ คือโค้ชในยุคของแชงค์ลี่ย์  มือขวาของเพลสลี่ย์  ซึ่งก็คือสโม๊คกิ้งโจ  โจ แฟแกน  นั่นเองที่ได้ผันตัวเป็นนายใหญ่แห่งแอนฟิลด์             เฟเกนเป็นนักเตะให้กับหลายทีมทั้งแมนซิตี้ แบร็ดฟอร์ด อัลทริชแชม และเนลสัน  ซึ่งเป็นที่ที่เขาเป็นทั้งนักเตะและผู้จัดการทีม  ก่อนจะย้ายมาทำงานโค้ชให้กับลิเวอร์พูล ในปี 1958 ก่อนที่แชงค์ลี่ย์จะรับงาน 1 ปี             เมื่อจบฤดูกาล 1983 เพลสลี่ย์ลาออกจากตำแหน่งไปพร้อมแนะนำว่าคนที่ควรสืบทอดต่ำแหน่งคือเฟแกน ประธานสโมสรก็ไม่รอช้าที่จะจัดการแต่งตั้งให้เฟแกนคุมทีม แม้ตอนนั้นเฟแกนจะอายุมิใช่น้อยแล้วก็ตาม           ต้องยอมรับว่ายุคของเฟแกนนั้นสั้นเพียงแค่ 2 ฤดูกาล และถูกมองว่าได้รับสมบัตินักเตะชั้นยอดจากเพลส์ลี่ย์  อีกทั้งยังถูกจดจำถึงแต่โศกนาฏกรรมที่เฮย์เซล  อันทำให้มีแฟนบอลยูเว่เสียชีวิตจำนวนมาก  จนผลงานของแกถูกมองข้าไปเกือบหมด           กระนั้น 2 ปีของเฟแกนอาจจะสั้น  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ได้พาทีมไปสู่ความยิ่งใหญ่เลย  เพราะเขาสามารถทำทีเป็นทริปเปิลแชมป์ในปีแรกที่ทำงานเลยที่เดียว  คือสามารถคว้าแชมป์ ดีวิชั่น 1 , ลีก คัพ(สมัยที่เตะเหย้าเยือนทุกนัดและเล่นกันเอาเป็นเอาตาย) และยูโรเปี้ยน คัพ ในปีแรกที่ทำงาน  ดังนั้นอย่าเข้าใจผิดว่าลิเวอร์พูลเคยเป็น 3 แชมป์ถ้วยเล็กในยุคของคนที่คุณไม่ควรพูดถึงเท่านั้น  แต่เราเคยได้ทริปเปิลแชมป์มาแล้วครั้งหนึ่ง            แต่ในฤดูกาลที่ 2 ซึ่งเฟแกนประกาศว่าจะอำลาต่ำแหน่งก่อนเริ่มฤดูกาล ต้องจบลงด้วยเหตุการสะเทือนใจ  เมื่อฮูลิแกนหงส์แดงบุกเข้าทำร้ายแฟนยูเวนตุส จนเสียชีวิตถึง 39 คนในนัดชิงยูโรเปี้ยนคัพ แต่ยูฟ่าไม่ยอมยกเลิกแข่งนัดชิงในปี 85  ซึ่งจบลงด้วยผลแพ้ 1-0 จากลูกโทษของ มิเชล พลาตินี่ประธานยูฟ่าคนปัจจุบัน  พร้อมกับข่าวลือเรื่องการถอดใจของนักเตะหงส์เพื่อเป็นการปลอบใจแฟนทีมยูเว่(ขออภัยแฟนบอลยูเว่นะครับ  อันนี้ไม่อยากเอ่ยถึงแต่เป็นเกล็ดที่เวลารายการฟุตบอลพูดถึงจะอ้างขึ้นเหมือนกันที่เล่าเรื่องนั้น  ทั้งในเมืองไทยและต่างประเทศครับ  ส่วนตัวผมเชื่อว่านักเตะคงเล่นเต็มที่ด้วยสปีริตของตนเองครับ  แค่อ้างเพื่อให้คนอ่านทราบครับ)  และหลังจากนั้นทีมจากอังกฤษโดนแบนไม่ให้เข้าแข่งบอลยุโรป 5 ปี และลิเวอร์พูลโดนไป 6 ปี สิ้นสุดยุคยิ่งใหญ่ของเกาะอังกฤษบนเวทียุโรป             อนึ่ง  บางคนจะบอกว่าสิ้นสุดยุคบูธรูมสต๊าฟในยุคของเฟแกน  เพราะ  ดัลกริชมาไม่ทันแชงค์ลี่ย์  จึงไม่ได้ร่วมทำงานในห้องรองเท้ากับปรมาจารย์บิล  ส่วนตัวผมถือว่าน่าจะต่อมานะ  เพระบูธรูมคือการอ้างอิงระบบทำงาน  ไม่ใช่ตัวคน  การร่วมทำงานของอัศวินบ๊อบ และสโม๊คกิ้งโจ ในบูธรูมและทำหน้าที่ต่อกันมาแบบระบบลูกหม้อ  จึงน่าจะถือว่าดัลกริชคือหนึ่งในบูธรูมสต๊าฟครับ                เกียรติประวัติ                แชมป์ดีวิชั่น 1          83-84   รองแชมป์  84-85                ลีก คัพ                   83-84  เข้ารอบรอง  84-85                ยูโรเปี้ยนคัพ            83-84  รองแชมป์  84-85         ปล.แก้คำผิดและตำแหน่งแชมป์ตามที่ท้วงมาครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:18:01 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 02:05:18 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:44:26

ความคิดเห็นที่ 8 พิมซะปวดหลัง  ขอเดินยืดเส้นก่อน  เอาภาพบูธรูมมาให้ชมครับ ในรูปถ้าจำไม่ผิดจะมี บ๊อบ เพรสลี่ย์  ที่ 2 จากขวา  ตรงกลางน่าจะเป็น  รอนนี่ มอแรน  อดีตโค้ชยุคเพรสลี่ย์  และถ้าจำไม่ผิดแกจะเป้นมือขวาของเฟแกน  ซ้ายสุดน่าจะใช้ดัลกริชนะ  ไม่แน่ใจ  ส่วนขวาสุดจำไม่ได้ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:49:16

ความคิดเห็นที่ 9 อีกรูป มีทั้งสโม๊คกิ้งโจและอัศวินบ๊อบด้วยกัน  รุปเล็กไปหน่อย จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:50:10

ความคิดเห็นที่ 10 ขวาสุดเหมือน รอย อีแวน จากคุณ : HaVe_a_Smile เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 00:50:44

ความคิดเห็นที่ 11 ค.ห.7 จริงๆแล้วเอฟเอ คัพ น่าจะเป็น ลีกคัพ นะครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 01:03:58 จากคุณ : pjjdn เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 01:03:40

ความคิดเห็นที่ 12 ใช่ครับนั่นคือลีกคัพนะ เพียงแต่สมัยนั้นลีกคัพแข่งกันจริงจังและแชมป์ก็น่าภาคภูมิ ไม่เหมือนสมัยนี้ ฉะนั้นแมนยูได้สามแชมป์(FA,LEAGUE สูงสุด,UCL) นั้นเป็นทีมแรกครับ จากคุณ : howmuchiluvu99 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 01:12:06

ความคิดเห็นที่ 13 คห.8 ขวาสุดคือ รอย อีแวนส์ ครับผม ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ กองเชียร์รุ่นหลังๆจะได้เข้าใจประเพณีสโมสรครับ จากคุณ : oummie เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 01:24:18

ความคิดเห็นที่ 14         พอหมดยุคสโม๊คกิ้งโจ บอร์ดลิเวอร์พูตัดสินใจเลือกนักเตะที่ยิ่งใหญ่ทั้งฝีเท้าและความสำเร็จสูงสุดเท่าที่หงส์แดงเคยมีมาอย่าง  เคนนี่ ดัลกริชหรือชื่อเต็ม  Kenneth Mathieson "Kenny" Dalglish ให้มาดำรงตำแหน่งผู้จัดการทีมของลิเวอร์พูลต่อไป  ซึ่งถือเป็น Ep แรกของเดอะคิงในฐานะผู้จัดการทีมหงส์แดงซึ่งขณะนั้นอยู่ในยุคตะแคงฟ้า          ดัลกริชเป็นชาวสก๊อตแลนด์ที่เกิดในปี 1951 ปัจจุบันเขาจึงมีอายุ 59 ปี(ทำไมหน้าตายังดูหนุ่มนักวะ  โกงอายุเปล่าเนี่ย555)  ตลอดชีวิตเขาเล่นฟุตบอลให้กับเพียง 2 สโมสรเท่านั้นคือกลาสโกว์เซลติค  ตั้งแต่ยุคเด็กฝึกหัด และขึ้นเล่นชุดใหญ่ตอนอายุ 18 ปี  ซึ่ง 8 ปีให้หลังเขาโบกมือลาไปหาความท้าทายใหม่กับลิเวอร์พูล  ยอดทีมของอังกฤษในยุคนั้น           ดัลกริชในวัย 26 ปี เดินหน้ามาถึงถิ่นแอนฟิลด์  พร้อมกับรับมอบเสื้อหมายเลข 7 ต่อจากเควิน คีแกน  ยอดศูนย์หน้าทีมชาติอังกฤษที่ตัดสินใจย้ายไปอยู่กับฮัมบูรก์  ซึ่งในปีที่เขาย้ายทีมนั้นคือปี 1977 เขาถูกเพรส์ลี่ย์ซื้อตัวมาด้วยเงินถึง 440,000 ปอนด์  ซึ่งถือว่าสูงที่สุดในสหราชอาณาจักรขณะนั้น  แต่ต้องยอมรับว่าดัลกริชคือนักเตะที่คุ้มทุกปอนด์ทุกเพนนี่ที่หงส์แดงจ่ายไปเลยทีเดียว            ขณะที่เคนนี่อยู่กับลิเวอร์พูลนั้น  เขาร่วมกับนักเตะยิ่งใหญ่อีกหลายคนอย่างเรย์ คลีแมนซ์  มาร์ค ลอว์เลนสัน  เอียน รัช สติฟ ไฮเวย์ และที่สำคัญการรวมตัวของ 3 เสือสก๊อตแลนด์  อย่างยอดกองหลัง  อลัน  แฮนเซ่น  กองกลางโหดหิน  แกรม  ซูเนสท์  และคิงเคนนี่  เคนนี่  ดัลกริช   พาทีมลิเวอร์พูลไปยิ่งใหญ่ในฐานะนักเตะ             นอกจากองค์ประกอบชั้นยอดของทีม  ที่ทำให้คิงเคนนี่พาทีมครองเกาะอังกฤษและยุโรปแล้ว  ยังต้องยอมรับว่าการเล่นบอลแบบใช้สมองมากกว่าแรง    เช่น  การจ่ายบอลอันชาญฉลาดหลายๆ ครั้ง  หรือไม่ว่าจะเป็นการยิงประตูที่สวยงามจำนวนมาก  ซึ่งประตูที่คนน่าจะจำได้ดีที่สุดประตูหนึ่งคือ  การยิงเอฟซี บรูซ  ยอดทีมจากเบลเยี่ยมในนัดชิงยูโรเปี้ยนคัพปี 78(เหนือสุด เคยดูจาก DVD) อันเป็นปีแรกที่เขาย้ายมาอยู่หงส์แดง  ถือเป็นการกำเนิดราชันแห่งแอนฟิลด์เลยทีเดียว              นัดดังกล่าวเป้นนัดชิงยูโรเปี้ยนคัพ  ที่ลิเวอร์พูเพิ่งได้แชมป์ปีก่อนมาเป็นครั้งแรก แม้จะเจอกับ เอฟซี บรูซที่ดูชื่อชั้นน่าจะเล็กกว่า  แต่ก็ไม่ใช่เกมส์ง่าย  เกมส์เสมอกันอยู่อย่างอึดอัด  จนกระทั่งแกรม ซูเนสท์แทงทะลุช่องเซ็นเตอร์ของคู่แข่งไปให้เคนนี่  ที่รอจังหวะก่อนจะตวัดบอลอย่างเหนือชั้นข้ามตัวแจนเซ่น ประตูของบรูซ  พาทีมชนะ 1 - 0 และป้องกันแชมป์ยูโรเปียนคัพได้ทันทีที่ย้ายมา           ตลอดชีวิตที่ดัลกริชค้าแข่งกับลิเวอร์พูล  เขาประสพความสำเร็จมากมายจนเรียกได้ว่า  คว้ามาแล้วเกือบทุกรางวัล  ประกอบกับผลงานส่วนตัวที่ยอดเยี่ยมด้วยลีลาเหนือชั้น  ทำให้เขาถูกยกย่องจากแฟนๆเดอะค๊อปทั่วโลกให้เป็น  เดอะคิง  KING KENNY              คิงเคนนี่เล่นให้ลิเวอร์พูลทั้งหมด 12 ปี คือตั้งแต่ปี 1978 ถึงปี 1990 รวมทั้งสิ้น  355  นัด  118 ประตู  ถือว่าไม่น้อยสำหรับกองหน้าตัวต่ำหรือมิดฟิลด์ตัวรุก  เมื่อรวมกับ 204 นัด 112 ประตูที่เซลติคแล้ว  ตลอดชีวิตค้าแข้งของยอดนักเตะคนนี้จึงเล่นไปถึง 559 นัด  ยิงไปมากถึง  230 ประตู นอกจากนั้งยังมีการเล่นในนามทีมชาติสก๊อตแลนด์อีก  102 นัด  30 ประตูด้วย นับเป็น 20 ปีบนสังเวียนแข้ง กับ 2 สโมสร  แต่มากด้วยความสำเร็จอย่างแท้จริง            เกียรติประวัติ  สมัยเป็นนักเตะ           หมายเหตุ*** (เลขปีที่เขียนคือปีที่จบฤดูกาล  เพราะเยอะ จนขี้เกียจพิมพ์  เช่น  1979  คือฤดูกาล  1978-1979) กับทีม  Celtic สก๊อตติช ดีวิชั่น 1 (4) 1972, 1973, 1974, 1977   รองแชมป์  (1) 1976 Scottish Cup หรือ FA คัพ สก๊อตแลนด์ (4) 1972, 1974, 1975, 1977 รองแชมป์ (1) 1973 Scottish League Cup (1) 1975 รองแชมป์ (5) 1972, 1973, 1974, 1976, 1977 กับทีม  Liverpool ดีวิชั่น 1 (ลีคสูงสุดสมัยนั้น) (6) 1979(ฤดูกาล 78-79 เป็นฤดูกาลแรกที่ย้ายมา), 1980, 1982, 1983, 1984, 1986 รองแชมป์ (3) 1978, 1985, 1987 FA Cup (1) 1986 League Cup (4) 1981, 1982, 1983, 1984 รองแชมป์ (2) 1978, 1987 Charity Shield (5) 1980, 1981, 1983, (Shared): 1978, 1987 รองแชมป์ (2) 1984, 1985 European Cup(หรือยูฟ่า แชมเปี้ยนลีก ปัจจุบัน) (3) 1978, 1981, 1984 (เทียบเท่าระดับตำนานของโลก อย่างฟร๊านซ์ เบ็คเค่นบาวน์หรือโยฮันครัฟ เลยทีเดียว  แต่ทั้งสองคนประสพความสำเร็จกับทีมชาติด้วยเลยโด่งดังกว่า) รองแชมป์ 1 (1) 1985 European Super Cup (1) 1978 รองแชมป์ (1) 1979 ขอบคุณข้อมูลของวิกิพีเดีย แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 09:27:13 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:28:45 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 01:40:03

ความคิดเห็นที่ 15 อ้อ  งั้นแสดงว่าผมจำผิดจริงๆ  เพราะจำว่าเป็น fa คัพมาตลอด  ได้ครับ  จะแก้ไขอีกที  พอดีข้อมูลของ 3 ยุคบูธรูมนั่นจำได้ส่วนหนึ่ง บวกหนังสือแฟนหงส์แดงเก่าๆ อีกเล่ม  ข้อมูลอาจผิดไปบ้าง  และยอมรับว่าผมไม่ทันยุคของ 3 ของคนนั้น  ผมเริ่มดูหงส์แดงปีแรกคือฤดูกาล ที่ไปพลาดท่าโดนปืนใหญ่บุกมาสอยคาแอนฟิลด์ 2-0 และแย่งแชมป์ไปจากมือ  ด้วยลูกยิงของไมเคิล โธมัส ที่ปีต่อมาหงส์ซื้อมาซะเลย แต่ที่สำคัญดันเล่นไม่ดีนี่ซิเซ็ง แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:30:52 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 02:03:34 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 01:44:36

ความคิดเห็นที่ 16             คิงเคนนี่อาจได้ฉายานี้จากฝีเท้าก็จริง  แต่เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าการที่เขาควบตำแหน่งผู้เล่นผู้จัดการทีมตั้งแต่ปี 1985  นับรวมเวลาการเป็นผู้จัดการทีหงส์แดงถึงกลางฤดูกาล 1990-1991 นับเวลาเกือบ 6 ปี  จึงถือว่าเป็นหัวใจผู้สืบสานตำนานอย่างแท้จริง  เขาจึงคู่ควรกับฉายา คิงเคนนี่หรือเดอะคิงของแฟนลิวเอร์พูลอย่างไม่มีใครปฏิเสธ            อย่างที่กล่าวไปว่าหมดยุคของเฟแกนในปี 1985 บอร์ดลิเวอร์พูลไม่ได้เลือกสต๊าฟโค้ชจากยุคบูธรูมเข้ามาเป็นผู้จัดการต่อ  แต่ผู้จัดการทีมหาใช่คนอื่นคนไกล  เขาคือลูกหม้ออย่างเคนนี่ ดัลกริชที่ตอนนั้นเป็นนักเตะของทีม ซึ่งได้บ่มเพาะวิชาการทำทีมจากยอดผู้จัดกการทีมถึง 2 คนอย่างบ๊อบ เพรสลี่ย์  และโจ เฟแกนมาหลายปี  ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ดัลกริชจะสามารถนำหงส์แดงให้ยิ่งใหญ่สืบทอดต่อไปได้อีกหลายปี              และในเมื่อได้รับความไว้วางใจจากผู้บริหาร คิงเคนนี่ก็ไม่ทำให้เหล่าสาวกเดอะค๊อปผิดหวัง เพียงปีแรกคือฤดูการ 1985-1986  เขาก็พาทีมเถลิงบัลลังก์แชมป์ได้ทันที  และที่สำคัญยังเป็นดับเบิลแชมป์เสียด้วย ซึ่งในปีนั้นลิเวอร์พูลก็คว้าแชมป์ FA คัพมายังถิ่นแอนฟิลด์ได้อีกครั้ง                 หลังจากนั้นคิงเคนนี่ก็ทำสำเร็จอีก 2 ครั้งกับการคว้าแชมป์ดีวิชั่น 1 และเอฟเอคัพอีก 1 ครั้ง  น่าเสียดายช่วงเวลาที่ เดอะคิง ทำหน้าที่ ผจก. ลิวเอร์พูลนั้น  หงส์แดงยังคงโดนแบนจากเวทียุโรปอยู่  ทำให้ในบรรดาทำเนียบเกียรติยศฐานะผู้จัดการทีมของดัลกริช ไม่มีแชมป์ยุโรปประดับอยู่เลย  นั่นจึงทำให้ดูเหมือนการทำทีม EP แรกของคิงเคนนี่กับลิเวอร์พูลดูเหมือนจะขาดหายอะไรไปบางอย่าง                แม้จะประสพความสำเร็จอย่างดีกับลิเวอร์พูล  แต่ก็ต้องยอมรับว่าการทำทีมดังแห่งเมอร์ซี่ย์ไซด์ยุคนั้นเต็มไปด้วยความกดดัน ทั้งเรื่องความสำเร็จจากยุคเก่าๆ และผลงานอันงามหน้าของฮูลิแกนที่ทำให้ทั้งเกาะอังกฤษโดนแบนไปด้วย  สุดท้ายดัลกริชผู้ต้องแบกรับภาระกดดันหนักที่สุดด้วยวัยเพียง 39 ปี  ตัดสินใจลาออกจากการเป็นผู้จัดการทีมกระทันหัน  ด้วยสาเหตุที่ไม่สามารถทนรับความกดดันได้อีกต่อไป  เป็นอันจบตำนานราชัญบนถิ่นแอนฟิลด์ไปอย่างไม่น่าเชื่อ                 เมื่อดัลกริชลาออกแล้วลิวเอร์พูลจะจัดการดึงเอาแกรม  ซูเนสท์  ลูกหม้าเก่าที่ไปเติบโตกับการคุมทีมเซลคิตและกาลาตาซารายมาคุมทีมต่อ  แต่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า  ผลงานเด่นคือการปั้นเดอะ ก็อด รอบบี้ ฟาวเรอร์ขึ้นมาสู่ทีมชุดใหญ่และแชมป์ fa คัพเท่านั้น               สิ้นยุคแกรม ซูเนสท์  รอย อีแวนท์ อดีตบูธรูมสต๊าฟได้รับการแต่งตั้งแต่ก็ไม่มีผลงานอะไรเป็นชินเป็นอันมากนัก  ก่อนอำลาทีมไปและครูสอนภาษาฝรั่งเศสอย่าง เจรารว อุลลิเยร์จะเข้ามาทำทีม และไม่ต่างจากอีแวน เพราะทีมไม่ได้คว้าแชมป์ลีกสูงสุด  แต่ก็ยังเป็นทรปเปิลแชมป์บอลถ้วย               หลังจากนั้น ราฟาเอล  เบนิเตซได้เข้ามาพร้อมกับความหวังใหม่ เมื่อยอดฝีมือจากแดนกระทิงดุมมาคุมบังเหียนหงส์ และปีแรกก็พาทีมเป็นแชมป์แชมเปี้ยนลีคได้ทันที  ทำให้หงส์แดงได้กรรมสิทธิ์ในถ้วยแชมป์ทันที  เนื่องจากเป้นแชมป์ยุโรปสมัยที่  5 นั่นเอง แต่จากนั้นก็ไม่อาจทำภาระกิจสำคัญคือการเป็นแชมป์พรีเมียร์ให้ได้  สุดท้ายก็ต้องออกไปอีกคน              ในขณะที่สภาพสโมสรเจอปัญหาหนี้รุมเร้าจากสองปลิงมะกัน  ทีมตัดสินใจตั้งปู่รอย ฮอจ์ดสันมาคุมทีม อันนำไปสู่ยุคเสื่อมถอยที่สุดของหงส์แดงอีกครั้ง  กับผลงานแพ้แล้วแพ้อีก และการเล่นแบบไม่มีทรงประกอบกับอาการไร้ใจของนักเตะ  ที่ปู่รอยไม่มีบารมีพอจะทำให้นักเตะสู้ถวายหัว จนนำไปสู่การปลดออกจากตำแหน่ง  ซึ่งนั่นเปิดโอกาสให้เจ้าของใหม่สามารถทำตามที่แฟนเดอะค๊อปทั่วโลกร้องขอ  คือการเรียกคิงเคนนี่กลับมาสู่ต่ำแหน่งที่สมควรอีกครั้ง             เกียรติยศสมัยเป้นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูล แชมป์ดีวิชั่น 1 (3) 1986, 1988, 1990 FA Cup (2) 1986, 1989 Charity Shield (4) 1986(Shared) 1988, 1989, 1990 (Shared) ปล     แก้คำผิดครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:48:08 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 02:03:17

ความคิดเห็นที่ 17         ขอย้อนกลับไปที่เคนนี่ ดัลกริชอีกครั้ง  หลังจากที่ตัดสินใจลาออกจากการเป็นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูล  แต่ดัลกริชก็ยังเข้ารับงานคุมทีแบล็คเบิร์นโรเวอส์ในสมัยแจ็ค วอร์คเกอร์เป็นประธานสโมสร  ซึ่งให้เงินคิงเคนนี่ในการทำทีมอย่างมหาศาล  และเคนนี่ก็ไม่ทำให้เฒ่าแจ็คผิดหวังก่อนลาโลกไป            คัลกริชรับงานคุมแบล็คเบิร์นในเดือนตุลาคม 1991 ซึ่งขณะนั้นอยู่ดีวิชั่น 2 เท่านั้น แล้วสุดท้ายพาทีมชนะเลสเตอร์ ซิตี้ 1-0 ในนัดชิงเพลย์ออฟเลื่อนชั้น  เป็นการพาทีมกุหลาบไฟขึ้นมาเล่นลีคสูงสุดนับแต่ปี 1966               เมื่อกลับขึ้นมาสู่พรีเมียร์ลีค  นักเตะระดับตำนานหลายคนได้พาเหรดกันเข้าสู่ทีมแบล็คเบิร์นเป็นจำนวนมาก  ไม่ว่าจะเป็น  ฮอตช๊อต  อลัน  เชียร์เรอร์  คริส ซัตตัน  เดวิด  แบ๊ตตี้  ทิม  ฟาวเวอรส์  เควิน กัลลาเกอร์  และอีกมากมาย  ซึ่งนักเตะชั้นดีเหล่านี้บวกกับฝีมือของดัลกริชทำให้แบล็คเบิร์นกลายเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีคในปี  1994-1995         มีเกล็ดรายละเอียดในการคว้าแชมป์ครั้งนั้นของกุหลาบไฟอยู่นิดหนึ่ง  ที่นัดสุดท้ายซึ่งถือเป็นไฮไลท์ของฤดูกาลเลยทีเดียว  คือเหลือนัดสุดท้าย แบล็คเบิร์นนำแมนยูอยู่เพียง 2  คะแนน  อันทำให้หากในนัดสุดท้ายทีมของดัลกริชไม่อาจบุกมาชนะลิวเอร์พูลในแอนฟิลด์ได้ และแมนยูสามารถชนะเวสท์แฮมหรือเสมอในอัพตันปาร์คได้  ผีแดงจะพลิกสถาณการณ์เป็นแชมป์ทันที          ก่อนแข่งนัดดังกล่าวมีการปล่อยข่าวว่า หงส์แดงอาจจะยอมแพ้ให้กับแบล็คเบิร์น ไม่ว่าจะอยากให้อดีตฮีโร่อย่างคิงเคนนี่คว้าแชมป์  หรือทนดูแมนยูเป็นแชมป์ไม่ได้ก็ตาม  อันจะทำให้แมนยูที่ตอนนั้นคาดว่าจะชนะเวสต์แฮมแน่นอนคงไม่ได้แชมป์อยู่ดี  ซึ่งประเด็นนี้ถูกโต้เถียงกันมาโดยตลอดสัปดาห์ก่อนแข่ง  สร้างกระแสกดดันให้นักเตะหงส์แดงเป็นอย่างมาก          แต่สุดท้ายเมื่อเสียงนกหวีดทุกสนามเป่าหมดเวลา  สิ่งที่ถูกกล่าวในเชิงดูหมิ่นหงส์แดงต้องถูกสยบ  เมื่อลิเวอร์พูลสามารถเอาชนะกุหลาบไฟไปด้วยประตู 2-1  จากฟรีคิกสุดสวยของเจมี่ เรดแนป  แต่แมนยูดันตกม้าตายพลาดท่าทำได้แค่เสมอกับเวสท์แฮมอย่างไม่น่าเชื่อ  ทำให้ทีมของดัลกิชคว้าแชมป์ในที่สุด             แต่ภายหลังคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีค  ดัลกริชก็ตัดสินใจอำลาตำแหน่งจากแบล็คเบิร์นด้วยเหตุผลเช่นเดียวกับที่โบกมิอลาลิเวอร์พูลอีกครั้ง  ในปี 1995 ก่อนจะกลับสู่วงการฟุตบอลในฐานะผู้จัดการทีมนิวคาสเซิลในปี 1997 แต่หลังจากทำทีมเป็น แค่รองแชมป์และผลงานย่ำแย่ในฤดูกาล 98-99 ก็ถูกรูดี้ แชพเพิร์ดไล่ออก              ในปี 2000 ดัลกริชตัดสินใจเข้าคุมทีมเก่าและเป็นสโมสรซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเขาอย่างเซลติค ซึ่งรับช่วงทีมที่ตกต่ำจากยุคจอห์น บาร์น อดีตเพื่อนและลูกน้องในทีมหงส์แดง แต่กระนั้นก็ยังอุตส่าห์นำทีเป็นแชมป์สก๊อตติช พรีเมียร์ลีค ก่อนจะส่งต่อทีมให้มาติน โอนิล นำเซลติคขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่                นับจากอำลาเซลติค ดัลกริชไม่เคยรับงานคุมทีมใดอีกจนกระทั่งมีโอกาสเข้ากุมบังเหียนลิเวอร์พูลในยุคตกต่ำ  ส่วนตัวผมได้แต่หวังว่าคิงเคนนี่จะทำได้เหมือนกับที่ปรมาจารย์บิลนำพาหงส์แดงจากจุดที่ตำที่สุดกลับคืนสู่บัลลังก์              ขอต้อนรับการกลับมา  Return of the King เกียรติยศ กับผู้จัดการทีมอื่นๆ Blackburn Rovers FA Premier League (1) 1995 Football League Second Division Play Off (1) 1992 Newcastle United F.A. Premier League Runner up (1) 1997 F.A. Cup Runner up (1) 1998 Celtic Scottish League Cup (1) Winner: 2000 Scottish Premier League Runner up (1) 2000 ปล.  แก้คำผิดครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 13:55:30 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 10:29:18 แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:54:58 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 02:35:00

ความคิดเห็นที่ 18 ใครที่ไม่เคยเห็นลีลาของคิงเคนนี่  ลองดูไฟล์ประกอบบ้างส่วนนี่นะครับ          ขออธิบายเพิ่มภาพจากในไฟล์อีกนิด  พี่ๆ หลายท่านคงจำกันได้ว่ายุคนั้นลูกฟุตบอลหนังแท้หนักขนาดไหน  แค่เลี้ยงก็ยังลำบาก  ตอนผมเด็กๆ เตะบอลทีต้องแปเอาไม่งั้นไม่ไป  จะยิงเต็มข้อต้องฉีดยาอย่างเดียว  แล้วดูที่ดัลกริชทำเอาครับ  ถ้าบอลเบาๆเหมือนสมัยนี้ผมว่าก็ประมาณเมสซี่ล่ะครับ ปล. นี่คือลิงค์และurl ของยูทูปเพื่อคลิบไม่ขึ้น  จะได้ช่วยโพสท์หรือตามไปดูอีกทีครับ http://www.youtube.com/watch?v=LZgpqKSyQRs http://www.youtube.com/watch?v=LZgpqKSyQRs ปล.  แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:57:00 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 02:40:50

ความคิดเห็นที่ 19 หวังว่าตำนานที่ผมเขียนมาวันนี้จะยังไม่จบ และคิงเคนนี่ของเราจะทำให้ผมต้องกลับมาเขียนเพิ่ม โดยเฉพาะช่องเกียรติยศนะครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 03:57:33 จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 02:44:56

ความคิดเห็นที่ 20 เยี่ยมครับ จากคุณ : ปลายธันวา เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 05:06:52

ความคิดเห็นที่ 21 ...เยี่ยมเลย ครับ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 07:37:26

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ จขกท มากมายค่ะ สำหรับรายละเอียดด้านบน เรื่องบางเรื่องไม่เคยรู้มาก่อนเลย เชียร์ให้ผู้จัดการทีมคนใหม่ พาหงส์ไปสู่ความสำเร็จอีกครั้ง จากคุณ : wanvisa เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 07:54:50

ความคิดเห็นที่ 23 Kenny the King of Kop จากคุณ : Robbie_God เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:21:11

ความคิดเห็นที่ 24 ขึ้นแนะนำบ้างแล้ว ดีกว่ากระทู้แขวะชาวบ้นบางกระทู้เยอะ จากคุณ : UniXP เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:21:53

ความคิดเห็นที่ 25 เดอะคิง ก็เดอะคิง วันยังค่ำ จากคุณ : jack_voay เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 09:43:56

ความคิดเห็นที่ 26 ช่วยแปะรูปแฟนบอลคุกเข่าแทบเท้าแชงคลี่ย์ จากคุณ : สมรุ่ง เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:08:50

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่อยากขัดบ่อยเลยแต่ #17 นัดนั้นแมนยูเสมอเวสต์แฮมนะครับ จากคุณ : howmuchiluvu99 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:12:50

ความคิดเห็นที่ 28 โชคดีที่ทันได้เห็นลีลาของเดลกลิชเล่น แม้จะยังเด็กมาก จำได้ว่านัดแรกที่ดูหงส์เตะคือนัดชิง มิลค์คัพ ปี 84 (ลีกคัพในปัจจุบัน) เตะกับเอฟเวอร์ตันนัดแรก มีถ่ายทอดมาโดยช่อง 7 เสมอ 0-0 แต่เล่นกันสนุกมาก ก่อนหงส์เฉือน 1-0 ในนัดรีเพลย์ จึงมาตามข่าวต่อถึงได้รู้ว่าปีนั้น หงส์จบฤดูกาลด้วยเทรเบิลแชมป์ (ด.1, ยูโรเปี้ยน, ลีกคัพ) และเห็นด้วยกับ จขกท. นิดหนึ่ง ในหัวข้อเปิดกระทู้ว่า ลิเวอร์พูลยิ่งใหญ่กับ 4 ผู้จัดการทีมในเวลา 3 ทศวรรษ แต่ผู้จัดการทีมแต่ละคนก็มีทีมของตัวเอง ทีมของแชงค์ลี่ย์ นำโดย คีแกน โทแช็ค คัลลาแฮน เซ็นต์จอห์น ฮิวจ์ ฯลฯ ทีมของเพลสลี่ย์ และ เฟแกน นำโดย เดลกลิช ไฮเวย์ แม็คเดอร์ม๊อต ธอมป์สัน คลีเมนซ์ ฯลฯ ทีมของเดลกลิช นำโดย บานส์ เบียร์ดสลี่ย์ อัลดริจส์ เฮาจ์ตัน ฯลฯ แต่เซอร์อเล็กซ์ พาทีมแมนฯ ยูฯ ขึ้นจุดสูงสุดมาตลอด 2 ทศวรรษ โดยเปลี่ยนทีมไปตลอด จากยุคแรกที่นำโดย ร๊อบสัน แม็คแคร์ มายุคกลาง ที่ได้ 3 แชมป์จากเด็ก ๆ ในปี 92 จนปัจจุบันที่นำโดย โรนัลโด้ และ รูนี่ย์ และไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่... จากคุณ : ยัยตัวดีกับคนขี้เหงา เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:15:37

ความคิดเห็นที่ 29 เยี่ยมมากๆ จากคุณ : ชายกลางเก่า เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:25:31

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : สำลี ณ.แอนฟิลด์ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:25:34

ความคิดเห็นที่ 31 ไม่อยากขัดบ่อยเลยแต่ #17 นัดนั้นแมนยูเสมอเวสต์แฮมนะครับ     ไม่เป็นไรครับพี่  จะได้ช่วยกันให้ข้อมูลถูก  บางทีก็ลืมๆ ไปบ้าง  งั้นแสดงว่าตอนนั้นแบล็คเบิร์นนำ  2 คะแนนใช่ไหมครับ  เมื่อคืนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน  แน่ใจอย่างเดียวคือประตูเรดแนปนี่เทพโคตรๆ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:28:12

ความคิดเห็นที่ 32 ผมเห็นด้วยกับ เจอร์ราร์ด  ที่อยากให้ดัลกริซ คุมทีมอย่างถาวรไปเลย นักเตะที่จะย้ายเข้ามาจะได้มั่นใจว่าจะมีอนาคตระยะยาว จากคุณ : koptyne_1 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:38:33

ความคิดเห็นที่ 33 ผมว่าความยิ่งใหญ่ไม่ได้มาจากฝีเท้าอย่างเดียว แต่การปฏิบัติตัวนอกสนามสามารถทำให้นักเตะคนนั้นยิ่งใหญ่มากขึ้นไปอีก คนอังกฤษส่วนใหญ่จะชื่นชมนักเตะยุค 60s, 70s, 80s กันมาก เพราะสมัยนั้นนักเตะส่วนใหญ่มาจากชนชั้นแรงงาน อีกทั้งสิ่งยั่วยุรอบข้างยังไม่มากเท่าสมัยนี้ ทำให้พอได้ดีแล้วมักไม่ลืมตัว ยังทำตัวติดดิน กลับไปสุงสิงเฮฮากับเพื่อนฝูงที่โตมาด้วยกันเสมอ ไม่มีการลืมรากเหง้า เท่าที่จำได้ ฟิล ธอมป์สัน หลังจากชูถ้วยยูโรเปี้ยน คัพที่ปารีสแล้ว ยังหอบถ้วยกลับไปที่ผับท้องถิ่นแถวบ้าน ให้พวกเพื่อนบ้านมาถ่ายรูปกัน จากประสบการณ์ที่เจอกับตัว ตอนกลุ่มนักเตะลิเวอร์พูลยุค 70s กับ 80s มาเตะโชว์ที่เมืองไทย 6-7 ปีก่อน ผมได้ตามไปขอลายเซ็นที่งานแถลงข่าวโรงแรมมิราเคิล แกรนด์ ตอนแรกนึกว่าจะเข้าถึงตัวยากเพราะการ์ดเพียบ แต่ปรากฎว่าไม่มีการ์ดเลย พวกนักเตะก็แต่งตัวสบายๆ กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ แจกลายเซ็นกันอย่างไม่อั้น อยากให้เซ็นตรงไหนขอให้บอก เรียกว่าเซ็นกันจนไม่รู้จะให้เซ็นอะไรกันแล้ว อลัน เคนเนดี้ยังชวนผมคุยเลยว่าเกิดเมื่อไหร่ เชียร์มานานยัง ประทับใจมากๆ ส่วนคิงเคนนี่ เมื่อ 2 ปีก่อนใครไปยืนรอนักเตะลิเวอร์พูลหน้างานกาล่าดินเนอร์ที่โรงแรมเอราวัณคงจำกันได้ นักเตะสมัยนี้แจกลายเซ็นนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธี ราฟาไม่ค่อยแจกเลย แต่คิงเคนนี่ยืนแจกนานมากๆเกือบ 10 นาที แจกมุมนี้บ้าง เดินไปแจกมุมนั้นบ้าง เสร็จแล้วกลับมามุนนี้ ใส่ใจแฟนๆกันขนาดนี้ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมนักเตะสมัยก่อนถึงเป็นตำนานที่แท้จริง จากคุณ : สมรุ่ง เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 10:53:36

ความคิดเห็นที่ 34 #31 ใช่ครับ นำ 2 แต้ม ถ้า แมนยูชนะ แบล็คเบิร์นเสมอ คะแนนเท่ากัน แมนยูได้แชมป์ ลูกได้เสียดีกว่าครับ ถ้าคิดระบบเก่า ชนะได้ 2 คะแนน แมนยูแชมป์ครับ แต้มเท่ากัน (คิดจากผลแข่งจริง แมนยูเสมอ แบล็คเบิร์นแพ้) แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 11:11:12 จากคุณ : ชายกลางเก่า เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 11:05:48

ความคิดเห็นที่ 35 ใน คห.4 คีแกนเป็นนักเตะที่เข้ามาตั้งแต่สมัยบิล แชงค์แล้วครับ บ๊อบไม่ใช่คนที่ดึงคีแกนเข้ามา จากคุณ : Fenix_Strike เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 11:16:11

ความคิดเห็นที่ 36 ติดกิ๊ฟ จขกท. ไว้ก่อนนะคะ ชอบคะ ข้อมูลเพียบเลย ^ ^ จากคุณ : howk_ky เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 11:24:08

ความคิดเห็นที่ 37 จะเนิร์ดไปมั้ยท่าจะบอกว่าวันที่ลิเวอร์พูลแพ้ปืน 2-0 โดนปล้นแชมป์ วันนั้นผมจำติดตาถึงขั้นว่าถ่ายช่อง7 วันนั้นฉายมหกรรมหนังพันล้านเรื่อง THE FLY ภาค 1 และเพื่อรอเวลาบอลเตะ ช่อง 7 เลยแถมหนัง(ดีใจมาก)ให้ดูอีกเรื่อง คือ DEAD CALM 5555 (เนิร์ดใช่ไหม โทษทีไม่รู้จะจำไว้ทำไมเหมือนกัน) จากคุณ : howmuchiluvu99 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 11:37:57

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณครับ สำหรับข้อมูลดีๆที่เอามาแบ่งปัน ^^ จากคุณ : OleTingnongnoy เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:17:01

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาช่วยยืนยัน คห.33 ครับ ไม่รู้ว่างานเดียวกันหรือเปล่า แต่ไปรอหน้า รร. เหมือนกัน ได้ลายเซ็นต์ขวัญใจมาเหมือนกัน จำได้ว่าวันนั้น น้อง ๆ ที่ไปด้วยกันได้ลายเซ็นต์เพียบเลย บางคนยังไม่รู้เลยว่าใครเซ็นต์ ต้องมาคอยบอกน้อง ๆ ว่า ใครเป็นใคร เอียน รัช คนนั้น แซมมี่ ลี คนโน้น ฯลฯ จากคุณ : ยัยตัวดีกับคนขี้เหงา เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:19:30

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นแฟนลิเวอร์พูลแต่เด็ก  ทั้งๆที่คนในบ้านยุคนั้นไม่มีใครดูบอลสักคน  ตอนนั้นไม่มีถ่ายทอดทางโทรทัศน์แบบนี้  ดูผ่านรายการเจาะสนามของคุณเอกชัย  กับอ่านทางหนังสือพิมพ์  นักเตะลิเวอร์พูลยุคที่ติดตามเชียร์  อย่าง เควิน คีแกน (ปลายๆสมัย)  แล้วเป็นแฟนบอลอย่างเหนียวแน่นตั้งแต่ชุด  เคนนี  ดัลกลัช, อลัน  แฮนเซ่น  ฯลฯ  ยังจำความรู้สึก, ความภูมิใจในความยิ่งใหญ่ของลิเวอร์พูลได้ดี  วันไหนลิเวอร์พูลชนะ  ก็ใส่เสื้อที่มีโลโก้ลิเวอร์พูล  ถ้าวันไหนแพ้  ก็ไม่อยากพูดถึง ...  กระทู้นี้อ่านแล้วน้ำตาซึมจริงๆ  ต้องขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆค่ะ จากคุณ : aquastat เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:22:07

ความคิดเห็นที่ 41 ข้อมูลดีดีแบบนี้ ต้องขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : + Sherry_na_SurinLand + เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:28:57

ความคิดเห็นที่ 42 ขอแสดงความเห็นอีกนิด คือ ก็ไม่ทันยุคคิง เคนนี่ตอนเป็นนักเตะและผจก.ทีมครั้งแรกนะคะ แต่การที่เขากลับมาครั้งนี้ เชื่อว่าความยินดีของเราไม่น้อยกว่าพี่ๆที่ทันยุคเคนนี่แน่ๆ คงเพราะสิง่ที่เรียกว่า "ศรัทธา" ล่ะมั้งคะ ที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุขกับการกลับมาของคิง เคนนี่มากมายเหลือเกิน เคยคิดเหมือนกันว่า เขาจะรับความกดดันได้มั้ย แต่ ณ เวลานี้ ไม่มีข้อสงสัยอะไรเลย เพราะนับจากวันที่เขาเข้ามาเป็น ผจก. ทีมเราอีกครั้ง ทุกๆคำที่เขาพูด ทุกๆสิ่งที่เขาทำ มันแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจจริง และความพยายามอันแรงกล้า ที่ทำให้เรามีกำลังใจจะสู้ไปพร้อมกับทีมอีกครั้ง กำลังใจมันมาจริงๆค่ะ คิดดูว่าขนาดกองเชียร์อย่างเร็วๆ ยังตื่นเต้น ดีใจมากขนาดนี้ พวกนักเตะจะไม่ยิ่งตื่นเต้นไปกว่าพวกเราหรือ โดยเฉพาะเจอร์ราร์ดกับคาร์ร่าที่เป็นเด็กลูกหม้อของสโมสร จากคุณ : howk_ky เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 12:47:31

ความคิดเห็นที่ 43 เฉย ๆ นะ ถ้าเสมอ หรือแพ้ติดต่ออีกแค่สัก สี่ ห้า นัด อาจจะไม่ได้เป็น เดอะคิง ก็ได้ พอดีเป็นคนชอบ Liverpool ครับ ไม่ได้ชอบ เคนนี่ หรือใครเป็นพิเศษ แฮ่ ๆ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 13:12:44

ความคิดเห็นที่ 44 มาแจม แปะรูปครับ จากคุณ : b_so_cool เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 13:13:52

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูล จากคุณ : NINEINLOVE เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 13:17:32

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นกระทู้ที่ดีและมีคุณภาพมากครับ ลิเวอร์พูลเป็นสโมสรที่มีมนต์ขลังจริงๆ จากคุณ : เขียนบน iPhone (Noah_1_of_4lnw) เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 13:30:47

ความคิดเห็นที่ 47 จริงครับ การออกมากล่าวของเจอราดที่บอกขอสู้ตายคาสนาม เพื่อจะทำให้คิง เคนนีได้อยู่ทำทีมนานๆอีกทั้งยังกล่าวว่า เดอะคิง ความหมายก็บอกทุกอย่างอยู่แล้วไม่ต้องไปตีความอะไรให้วุ่นวาย และถึงตอนนี้กองเชียร์ก็แค่รอชัยชนะนัดแรกเท่านั้น แล้วทุกอย่างคงจะดีขึ้นตามลำดับ ผมก็แค่หวังอย่างนั้นจริงๆ ขอบคุณสำหรับบทความครับ ละเอียดยิบ จากคุณ : captain_G เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 13:44:17

ความคิดเห็นที่ 48 ก่อนอื่นขอบคุณทุกข้อมูลครับ  ได้ปรับแก้ให้แล้ว  ส่วนหนึ่งคือผมลืม จำผิดหรือแค่คับคล้ายคับคา  อีกส่วนคือข้อมูลในหนังสือที่มีมันผิดมาอย่างนั้นจริงๆ  (เครื่อสยามกีฬาน่ะครับ ทำใจหน่อยซื้มานานแล้วด้วย) และยินดีรับความเห็นทุกแนวแต่ขออย่าพาออกทะเลหรือเกรียนเลย  เอาความเห็นล้วนๆ  ชอบไม่ชอบไม่ว่ากันครับ ตามความคิดของแต่ละคน  ถูกต้องเสมอครับ และผมเห็นด้วยกับทุกท่าน  หลายครั้งในยุคนี้เราจะเห็นว่าทีมแพ้หรือเล่นไม่ดีเพราะถูกนำไปก่อนหรือตีเสมอได้  เหมือนนักเตะเรากลัวเกินไป  หวังว่าการได้คิงเคนนี่กลับมาจะทำให้นักเตะมีใจสู้มากขึ้น(ตอนนี้อยากให้หัวขิงลงสนาม)  กับตันโคตรใจ+กับผจก.โคตรตำนาน  หวังว่าเราจะเห็นทีมเล่นดีขึ้น ส่วนตัวยอมรับว่าถ้าแพ้อีกซัก 4-5 นัด คิงเคนนี่ก็คือเดอะคิงสำหรับผมอยู่ดี  ผมอยากเห็นหงส์แดงเป็นแชมป์ และเล่นดีขึ้นในวันนี้  แต่ยอมรับว่าเราไม่ได้พ่อมดเมอร์ลินมาคุมทีม  คงไม่สามารถเสกทีมให้ดีขึ้นทันใจ  ผมพร้อมจะรอไปอีก 2-3 ฤดูการและจะทนดูต่อไป แต่เข้าใจทุกคนครับ อย่างน้อยทีมผลงานไม่ดีมากในตอนนี้  ก็ยังดีกว่าไม่ดีโดยปู่รอย  เพราะตอนนั้นมันดูไม่มีหวังไม่มีแววเลยครับ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:03:47

ความคิดเห็นที่ 49 รอย อีแวนท์ เป็นสายใยสุดท้ายของบู๊ทรูมสตาร์ฟครับ และโดยความเห็นส่วนตัวผมว่า เขาก็มีฝีมือพอตัวทีเดียว แต่เป็นเพราะความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีจากบอร์ดบริหารให้เขาต่ำ มันจึงเกิดกุนซือคนคู่ในยุคนั้นขึ้นมา ซึ่งก็คือ มีอุลลิเยร์ คอยประกบการทำงานอยู่ ซึ่งเป็นผมเจอแบบนี้เข้าก็คงทำงานไม่ออกหรอกครับ ต่อมาไม่นาน อุลลิเยร์ จึงเข้ามาทำงานแทนอย่างเต็มตัว เป็นอันสิ้นสุดจิตวิญญาณของบู๊ทรูมสตาร์ฟ แล้วลิเวอร์พูลก็เปลี่ยนไป นับจากนั้น **อีกมุมมองจากสายตาคนนอกนะครับ** จากคุณ : กาละมังบิน เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:13:53

ความคิดเห็นที่ 50 #48 กับตันโคตรใจ+กับผจก.โคตรตำนาน -------------------------------- โดนใจค่ะ 555+ กัปตันโคตรใจ กับ ผจก. โคตรตำนาน อ่านแล้วยิ้มเลย นักเตะที่ดีที่สุดเท่าที่ลิเวอร์พูลเคยมีมา 2 คนกำลังได้ร่วมผลึกกำลังกันสู้เพื่อทีม คนหนึ่งเป็นผู้จัการทีม อีกคนเป็นกัปตันทีม แค่หัวใจ 2 ดวงของผู้ชาย 2 คนนี้ก็เกินคำบรรยายแล้วค่ะ ไม่ต้องมีข้อสงสัยเลยว่าความพยายามฉุดทีมขึ้นมาจากภาวะที่เป็นอยู่มันจะมากมายมหาศาลขนาดไหน ใจเล้กๆดวงนี้ของเราก็จะเทหมดหน้าตักเพื่อเป็นกำลังใจให้ทีมเหมือนกัน ^ ^ จากคุณ : howk_ky เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:45:02

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณ จขกท.ครับ จากคุณ : King Kop เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:49:52

ความคิดเห็นที่ 52 ดูคลิป ของ คิงเคนนี่ นับถือ พวกช่างกล้องสมัยก่อนเลย  ตีตั๋วนอน ข้างๆ ประตู ถ่ายรูป แบบนี้ดูขลังและมีจิตวิญญาณจริงๆ เคนนี่ นี่ซ้ายผ่านตลอดจริงๆ จากคุณ : New_BlackCat เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:51:54

ความคิดเห็นที่ 53 #17 คนยิงฟรีคิก 2-1 น่าจะเป็น มาร์ค เคเนดี้ มากกว่านะครับ จากคุณ : mr.packman เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 14:58:13

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณมากค่า จากคุณ : i am tabo เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:04:49

ความคิดเห็นที่ 55 คห37 นี่อายุน่าจะเท่าๆกับผมเลยมั๊งเนี่ย ไมเคิ่ล โทมัสตัวแสบทำเราได้ หลังจากนั้นย้ายมาลิเวอร์พูลฟอร์มห่วยบรม จากคุณ : Zeratal เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:04:53

ความคิดเห็นที่ 56 ขอแปะรูปตอนไปทัวร์สนามหน่อยนะครับ อดใจไม่ไหว จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:36:03

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณ คุณ oxyjack อย่างมากครับที่ช่วยนำข้อมูลดีๆ มาเผยแพร่กัน มีเพื่อนหลายคนถามผมบ่ิอยๆ นะครับว่า ไปเชียลิเ้วอร์พูลช่วงไหนว่ะเนี่ย ถึงได้่ทนเชียร์ทั้งที่ห่างเหินความสำเร็จมานานขนาดนี้ คำตอบก็อยู่ในความเห็น 17 ของคุณ oxyjack นั่นแหละครับ นั่นคือแมตสุดท้ายของเกมที่ลิเวอร์ชนะแบล็คเบรินไป 2-1 แล้วแมนยูเสมอเวสแฮม ถ้าจำไม่ผิดนะครับ แมตนี้ถ่ายทอดทางช่อง 7 โดยจอใหญ่เป็นลิเวอร์พูลเจอกับแบล็คเบริน ส่วนจอเล็กมุมบนขวาเป็นคู่แมนยู บอกตรงๆ ว่าตอนนั้นยังเด็ก ดูก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่รู้สึกประทับใจในการเล่นและความทุ่มเท จนเวลาผ่านไปแล้วมาตามอ่านข้อมูลนี่แหละ ถึงได้รู้ว่ามันเป็นเกมที่สำคัญมากขนาดไหน จากนั้นก็เริ่มเชียร์มาเรื่อยๆ จนเชียร์อย่างเต็มตัวในยุค 98 หลังจากที่โอเว่นโด่งดังกับบอลโลก ซึ่งปัจจุบันก็เฝ้ารอหวังว่าสักวันจะได้สัมผัสความรู้สึกการเป็นแชมป์ลีกมันเป็นยังไง เพราะเอฟเอคัำำพ ลีกคัพ ยูฟ่าคัพ และแชมป์เปี้ยนลีกได้ดีใจมาหมดแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ ขอเอาตัวรอดจากสถาการณ์ตกชั้นก่อนครับ อันดับอยู่แบบนี้ เห็นแล้วมันเสียวเหลือเกิน อิอิ จากคุณ : Ai_Benz เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:41:16

ความคิดเห็นที่ 58 Player & Manager จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:45:59

ความคิดเห็นที่ 59 Testimonial Match จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:51:03

ความคิดเห็นที่ 60 ผมว่าไม่ธรรมดาแล้วล่ะ คุมทีมไหนก็แชมป์ตลอด จริงๆไม่น่าเสียประวัติโดนนิวไล่ออก เลย ทั้งที่ได้รองแชมป์(เชียวนะ) ที่อึ้งที่สุดคือตอนคุมเบล็คเบิร์น เลื่อนชั้นมาปีแรกแล้วได้แชมป์ลีกเลย จะเวอร์ไปไหนเนี่ย.. แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 15:56:20 จากคุณ : เอ็ม เชียงใหม่ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 15:55:02

ความคิดเห็นที่ 61 ต้องเซฟเก็บไว้อ่านเลยครับ จากคุณ : แนะนำด้วยครับ เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 16:42:18

ความคิดเห็นที่ 62 เยี่ยม จากคุณ : ค่ำ2มีนา46 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:07:10

ความคิดเห็นที่ 63 #53 เร้ดแนปแหละถูกแล้ว ไม่ใช่เคเนดี้ ทุก The Kop น่าจะจำ moment นั้นได้ดีครับ เป็นฟรีคิกลูกชนะนาทีสุดท้ายที่ยอมรับว่าทุกคนหน้าจอดีใจไม่สุดจริงๆ เฮกันเป็นพิธี แล้วต่างพยายามรีบเช็คผลคู่แมนยูกันใหญ่ เนตก็ไม่มี มือถือหากเป็นแก๊งดูบอลไม่มีทางมีใครมี 555 สุดท้ายผู้บรรยายบอกหลังจบเกมส์นั่นแหละถึงรู้ผล 5555 เคยคิดว่าลิเวอร์พูลจะไม่มีทางตกต่ำนานเกิน 26 ปี (นานเกินไป๊)และต่อเนื่องมาถึงว่า ยังไงแมนยูก็ไม่มีทางได้แชมป์มากใกล้เคียง (ไม่ต้องคิดเรื่องมาเทียบเท่าเลย 555) แล้วดูวันนี้ซิ มันกำลังจะเกิดขึ้นทั้งสองอย่าง !              ถึง#55 ผมเพิ่งยี่สิบต้นๆเองครับกำลังหล่อๆใสๆ ประมาณนิชคุณอะไรเงี้ยครับ ฮ่าๆ :) จากคุณ : howmuchiluvu99 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:09:04

ความคิดเห็นที่ 64 เบิ้ลซ้ำ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 18:16:41 จากคุณ : howmuchiluvu99 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:10:06

ความคิดเห็นที่ 65 ^ ^ ^ ทายชื่อเล่นๆดีกว่า ทดสอบความจำ (มั่วๆ) แถวหลัง จากซ้าย 2 ฟิล นีล 3 เรย์ คลีเมนซ์ 4 สตีฟ ออกกริโซวิค (อะไรเนี่ยแหละ) 5 อลัน แฮนเซ่น 7 เคร็ก จอห์นสตัน แถวกลาง จากซ้าย 5 เดวิด แฟร์คลัฟ 6 แกรม ซูเนส 7 สตีฟ ไฮเวย์ 8 รอนนี่ มอแรน แถวหน้า จากซ้าย 1 จิมมี่ เคส 3 เคนนี่ ดัลกลิช 4 บ๊อบ เพลสลีย์ 5 ฟิล ทอมป์สัน 6 เทอร์รี่ แม็คเดอมอต 7 แซมมี่ ลี ถูกถึงครึ่งมั๊ยเนี่ย   จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:24:55

ความคิดเห็นที่ 66 ไม่ทันยุคของคิงเคนนี่ ทั้งตอนที่เป็นนักบอลและตอนที่เป็นโค้ช เลยรู้สึกว่าตัวเองรู้อะไรที่เกี่ยวกับคิงเคนนี่น้อยมาก แต่ตั้งแต่คิงเคนนี่มาคุมทีมเมื่อไม่กี่สัปดาห์มานี้ รู้สึกตัวเองเข้า google แล้วเสิร์ซหาคำว่า คิงเคนนี่่, เคนนี่ ดัลกลิช แล้วก็ติดตามข่าวและสัมภาษณ์ที่เกี่ยวกับคิงเคนนี่บ่อยมาก แต่ก็ไม่ได้รายละเอียดที่อยากรู้มากนัก ขอบคุณ จขกท.ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ ได้รู้จัก boss คนนี้เพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ จากคุณ : หมอก ม่าน สายฝน เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:31:35

ความคิดเห็นที่ 67 รูปใน คคห.62  รู้จักเกือบทุกคน แสดงถึงวัยวุฒิของเราไปไกลมากแล้ว.........5555 ตอนเริ่มเชียร์...หงส์เราไร้เทียมทานเหมือนแมนยูสมัยนี้แหละ นับถือสาวกหงส์รุ่นหลัง ๆ ที่เพิ่งเข้ามาเชียร์ 10 กว่าปีให้หลัง แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 54 18:41:08 จากคุณ : dewi เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:39:11

ความคิดเห็นที่ 68 ผมอาจไม่รู้ว่า คิง เคนนี่ ยิ่งใหญ่ขนาดไหนในสายตาแฟนบอลลิเวอร์พูล เค้าอาจเป็นผู้เปิด ผู้สร้างตำนานหลายอย่างที่ แอนฟิลล์ แต่.... ที่ โอลแทร็ปฟอร์ด เอริก เดอะ คิง คือผู้เปิดตำนานความยิ่งใหญ่ของแมนยูครับ รู้แค่นี้จริงๆ.... จากคุณ : Always Red เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 18:51:03

ความคิดเห็นที่ 69 ขอมั่วมั่ง 5555 แถวหลัง จากซ้าย 2 ฟิล นีล 3 เรย์ คลีเมนซ์ 4 สตีฟ ออกกริโซวิค (อะไรเนี่ยแหละ) 5 อลัน แฮนเซ่น 6 เอมลีน ฮิวส์ แถวกลาง จากซ้าย 3 เดวิด แฟร์คลัฟ 4 เรย์ เคนเนดี้ 5 มาร์ค ลอร์เลนสัน 6 แกรม ซูเนส 7อลัน เดนเนดี้ 8 รอนนี่ มอแรน แถวหน้า จากซ้าย 1 จิมมี่ เคส 2 เดวิท จอห์นสัน  3 เคนนี่ ดัลกลิช 4 บ๊อบ เพลสลีย์ 5 ฟิล ทอมป์สัน 6 เทอร์รี่ แม็คเดอมอต 7 แซมมี่ ลี จากคุณ : ชายกลางเก่า เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 19:08:08

ความคิดเห็นที่ 70 ทุกวันนี้ได้แต่พร่ำเพ้อหาอดีตไปวัน ๆ เฮ้อ ฟอร์มปัจุบันละเหี่ยใจมาก ผมยังทันยุควันเดอร์ฟูล (สมัยเด็กสิบขวบเรียกทีมลิเวอร์พูล) ได้แชมป์ สมมติตัวเองเป็นตาหนวด (เอียน รัช) เวลาเตะบอล จากคุณ : noomnory เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 19:24:33

ความคิดเห็นที่ 71 #68 ผมว่าท่านเซอร์มากกว่า นะครับ จากคุณ : ผมเชียร์ลิเวอร์พูล เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 20:00:17

ความคิดเห็นที่ 72 เริ่มเชียร์ก็นัดแข่งกับเอฟเวอร์ตัน ชิงชนะเลิศเอฟเอคัพนั่นแหล่ะครับ ชนะ 3-1 พี่บอกเชียร์น้ำเงิน ผมเชียร์แดง หลังจากนั้นก็เชียร์ตลอดมา ไม่เปลี่ยนไปไหน จากคุณ : นาหม่อมLFC เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 20:18:50

ความคิดเห็นที่ 73 ขอยืนยันว่าเรดแนปแน่นอนครับที่ยิงประตูนาทีสุดท้าย  ช่วงเวลาใกล้เคียงกับที่แมนยูจบเกมส์เสมอกันไป  จำลูกยิงนั้นได้ติดตาจริงๆ   ผมว่าหลายๆคนอายุรุ่นไล่ๆ กันล่ะครับ  บอกตามตรงสมัยก่อนดูบอลก่อนฤดูกาลนั้นอีก  แต่ตอนนั้นดูจากเจอะสนาม   ก็ชอบอยู่ 3 ทีม  คือลิเวอร์พูล  คริสตัลพาเลซ  นอริชซิตี้  สาเหตุง่ายมากครับ  ผมว่าตราสโมสรสวย   555 หลังจากนั้นก็ตามผลงาน 3 ทีม ซึ่งไม่ต้องบอกว่าในกลุ่มนี้หงส์แดงผลงานดีสุด  ที่สำคัญม่ปีกซ้ายยอดดวงใจอย่างจอห์น บาร์นยุครุ่งๆให้ดู  ใครจะไม่หลงทีมนี้  ธรรมดาล่ะครับ เราเข้ามาดูใครยิ่งใหญ่ช่วงนั้นก็ชอบไปด้วย  สุดท้ายเลยติดตามทมีมนี้มาตลอด พอใกล้หมดยุคจอห์น  บาร์น  ก็มาตกหลุมรักฟาวเรอร์ และแม็คก้ากับผองเพื่อนยุคสไปซ์บอย  ซึ่งผมดูว่าเป้นยุคสุดท้ายที่บอลหงส์แดงเล่นได้สวยงาม  และเล่นเกมส์รุกเป็นบ้าเป็นหลัง ขอบคุณทุกท่านครับที่เข้ามาอ่าน  อยากให้ทุกคนได้สัมผัสบรรยากาศเก่าๆ ตามที่แฟนผีเขาบอกพวกเรามีแต่อดีตให้รำลึกเท่านั้นครับ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 20:33:49

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณครับ สำหรับข้อมูล จากคุณ : Bsamrong เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 20:47:11

ความคิดเห็นที่ 75 เริ่มดูเริ่มเชียร์หงส์ ปีเดียวกับ จขกท.​เลยครับ :-) จากคุณ : boy_kung เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 22:01:27

ความคิดเห็นที่ 76 #71 แมนยูฯยิ่งใหญ่ยาวนานเพราะท่านเซอร์จริงๆครับ แต่กุญแจสู่ความยิ่งใหญ่ยาวนานนั้นคือคันโตน่าครับ คันโตน่าเป็นกุญแจดอกสุดท้ายที่ทำให้แมนยูฯยิ่งใหญ่ขึ้นมาแบบจริงจัง ปี 90 แมนยูฯผลงานตกต่ำจนท่านเซอร์เกือบโดนปลดแล้วด้วยซ้ำครับ แต่ก็ชนะฟอเรสท์ใน F.A. Cup รอบสาม ต่ออายุไปได้ จนเข้าไปได้แชมป์ F.A. Cup ในปีนั้น แล้วก็ได้คันโตน่ามาร่วมทีมในปี 92 และเริ่มกอบโกยแชมป์เป็นว่าเล่นครับ จากคุณ : Go-Kung เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 22:01:56

ความคิดเห็นที่ 77 แมทช์กับแบล็คเบิร์นปีนั้น ใช่แมทช์ที่มีลูกยิงที่มันปลิ้นเข้าโกลปะหว่า อย่างฮาอะ ตอนนี้ก็รอฤดูหน้าอย่างเดียวละ ฤดูนี้ไม่ตกชั้นก็พอ 555 อยากเห็นอะไรดีๆในฤดูกาลหน้าไม่รู้จะหวังมากไปหรือเปล่า แต่ก็เชื่อในฝีมือของเดอะคิงของพวกเรา จากคุณ : Raycer_X เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 00:19:31

ความคิดเห็นที่ 78 ขอเกรียนนิดหนึ่งครับ ส่วนตัวผม ขอชื่นชมซูเนสกับผลงานนัดนี้ครับ ดูกี่ทีก็ไม่เบื่อ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 00:27:00

ความคิดเห็นที่ 79 น่าแปลกใจที่ว่า ทำไมพอซูเนสไปคุมทีมอย่างนักบุญแดนใต้ เขามีงบจำกัดมาก แต่สามารถปั้นนักเตะโนเนมให้ดังได้ เอยัล เบอร์โควิช เอกิล ออสเทนสตัด อูริช ฟานกอบเบล  คือคนที่เขาซื้อเข้ามาแล้วทำให้นักบุญแข็งแกร่งอยู่ช่วงหนึ่ง จนเกิดเหตุการณ์ข้างบน ถ้าจำไม่ผิด ฤดูกาลนั้นนักบุญปราบไม่แ้พ้วิญญาณร้ายสักนัดเลย จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 00:30:03

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณมากครับ ข้อมูลพวกนี้ผมไม่ทันเลยสักอย่าง อ่านแล้วรู้สึกดีมาก ผมจำไม่ได้แล้วว่าชอบลิเวอร์พูลปีไหน แต่เหตุผลเดียวกับเจ้าของกระทู้แหล่ะครับ ชอบตราสโมสร!!!! พอดีคาบวิชาศิลปะ(น่าจะปฐมต้น) ครูให้เอากระดาษสีมาฉีกๆแล้วเอามาแปะ เพื่อนผมทำตราสโมสร เห็นแล้วโคตรชอบเลยครับ แต่ก็ไม่ได้ดูอะไรมาก แค่ฝังใจกับลิเวอร์พูล มาตามข่าว ดูบอลเอาจริงเอาจังก็ม.ต้นแล้ว จำอารมณ์นัดชิงยูฟ่าคัพกับอลาเบสแม่นเลยครับ ตอนนั้นถึงกับต้องหนีอาจารย์หอไปดูกัน คุ้มค่าความเสี่ยงสุดๆ ฮาๆๆ ตอนยิงลูกโทษต้องหลับตา ไม่กล้าดู ใช้ฟังเสียงเอา5 5555 แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 54 02:24:52 จากคุณ : ป่านจริงจริง เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 02:23:13

ความคิดเห็นที่ 81 ตลกดีฮะ รูป #62  ทำไมไม่ยักกะมีใครจำเอียน รัชได้ สงสัยจะดูบอลยุคนั้นมานาน  พอเห็นปุ๊ปก็จำได้ปั๊บเลย หรือว่าตอนนั้นยังไม่ได้ไว้หนวดฟระ   จากคุณ : เดอะ ปูด เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 08:06:08

ความคิดเห็นที่ 82 ดูคลิบ @78 แล้วยังจำได้ ตอนนั้นนักบุญมีพ่อมดในหมู่นักบุญ เป็นนักเตะขั้นเทพจริงๆ พอได้เบอร์โควิชมาเหมือนมีเทพสองตัวระเบิดเถิดเทิงไปเลย เป็นยุคที่ดีที่สุดยุคหนึ่งของเซาท์เลยนอกจากสมัยที่ฮอดเดิลไปทำ ยังคิดถึงทีมที่อยู่ดีวิชั่น 1 สมัยเริ่มดู่ใหม่ๆเลย พวกน๊อตเคาท์ตี้ โอลเดมแอทเลติค นอริชซิตี้ พาเลช ฟอร์เรส วิมเบอร์ดัน(mk. ดอนปัจจุบัน). ควีนสปาร์คเรนเจอร์ ดาร์บี้เคาท์ตี้(ยุคที่หงส์เกรียงไกลมีแกะเขาเหล็กนี่เบียดมาตลอดเลยนะ). ลีดด้วย พวกนี้ทุกวันนี้หายไปเลย อย่างน๊อตเคาท์ตี้หรือโอลเด็มนี่หล่นไปนอกลีคยังก็ไม่รู้. หลายทีมก็ย้ายเมือง เปลี่ยนชื่อ ขาดทุน ทุกวันนี้ไอ้แบบทีมเล็กขึ้นมายิ่งใหญ่ได้แทบไม่มี จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 09:01:13

ความคิดเห็นที่ 83 กระทู้นี้เนียนๆ FAIL จากคุณ : kodindy เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 09:04:22

ความคิดเห็นที่ 84 จากคุณ : M@cDesign เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 09:14:07

ความคิดเห็นที่ 85 # 62 เอียน รัช อยู่ไหนอ่ะ ถ้าคลับคล้ายคลับคลาน่าจะเป็นคนที่สองจากซ้ายแถวกลางหรือเปล่าครับ จากคุณ : TheKop78 เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 09:31:24

ความคิดเห็นที่ 86 ผมเิริ่มเชียร์หงส์ตั้งแต่ยุคแมกก้าครับ ช่วงนั้นที่ดังๆก็มี เจมี่เรดแนป สตีฟแมคมานามาน รอบบี้ฟาวเลอร์ ส่วนโอเว่นกับเจอราร์ด เพิ่งจะเริ่มดัง ขอบคุณที่นำข้อมูลมาให้อ่านครับ ทำให้รู้จักตำนานที่มีชีวิตของสโมสรคนนี้ได้อย่างใกล้ชิดข้นอีกนิดสำหรับสาวกรุ่นหลัง จากคุณ : basicball เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 10:08:41

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณ จขกท. สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่เราหลงลืมไป รอคอยว่าสักวันหงส์จะกลับมาเป็น "เครื่องจักรสีแดง" อีกครั้ง Cheers King Kenny จากคุณ : FeeL HaPPY เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 10:56:25

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า จะเซฟเก็บไว้อ่านเลยค่ะ บอสเราสุดยอดจริง ๆ จากคุณ : Baolinyan เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 11:46:11

ความคิดเห็นที่ 89 ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลดีๆ ทำให้รู้เลยว่าตัวเองแก่นะเนี้ย ฮ่าๆ เรื่องคิงคนไหนเก่งกว่า ผมว่าอยู่ที่แฟนบอลทีมไหนรักคนๆคนนั้นมากเลยตั้งให้เป็นคิง อย่าเอามาเปรียบเทียบกันเลยครับ ปล. ผมก็รักคิงโคลของผมนะ อิอิ จากคุณ : ปกตั้งหมายเลขเจ็ด เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 12:46:00

ความคิดเห็นที่ 90 อดีตอันหอมหวานสำหรับ The Kop ทั้งหลาย จากคุณ : น้ำอุ่นศูนย์องศา เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 13:16:55

ความคิดเห็นที่ 91 ขอแปะคลิปการทำประตูระดับเทพอีกสักคลิปน่ะ จากคุณ : Rarm41 เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 13:23:55

ความคิดเห็นที่ 92 เชียร์สมัย รอบบี้ ฟาวเลอร์ ครับ คนบ้าอะไร ยิงคมจริงๆทั้งซ้ายทั้งขวา ไหนจะ แฮตทริก 4 นาทีนั่นอีก โอ้ยหลงๆ จากคุณ : คิ มิ โด ริ เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 13:39:08

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้เยอะเลย จากคุณ : moonoi_raisom เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 13:46:27

ความคิดเห็นที่ 94 ถ้าอยากรู้จักตำนาน ลิเวอร์พูลมากว่านี้  ลองเข้าไป ยูทูบ แล้วใส่คำว่า "liverpool legend" ลองไปดูของหลาย ๆ คน แล้วคุณจะรู้ว่า "เร้ด แมทชีน" เป็นอย่างไร เริ่มต้นจากคนนี้เลย   The  King Kenny จากคุณ : llwu เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 54 09:17:11

ความคิดเห็นที่ 95 ดีครับ บรรดาคนที่ไม่รู้จักเดอะคิงจะได้รูว่าเขายิ่งใหญ่แค่ไหน ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆ จากคุณ : FH หาดใหญ่ เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 54 19:44:31

ความคิดเห็นที่ 96 ดีใจที่เห็นกระทู้แบบนี้นะครับ ผมยังจำแมตช์ สุดท้ายปี 1994-1995 ที่เจอกับแบล็คเบิร์นได้ดี เป็นนัดที่สนุกโคตรๆ มีให้ลุ้นตลอดเวลา แถมเป็นการถ่ายทอดสด 2 จอครั้งแรกด้วย มันเลยดูแปลกๆดี เป็นนัดที่เหล่าเดอะค็อปทำใจลำบาก ใจหนึ่งก็อยากให้แบล็คเบิร์น ได้แชมป์ เพราะเป็นทีมของ เคนนี่ และไม่อยากเห็นแมนยูได้ชูถ้วย แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากเห็นทีมรักแพ้ใน แอนฟิลด์ พอเรดเนปส์ยิงฟรีคิกเข้าไปลูกนั้น ใจผมก็ไปอยู่ที่จอเล็กอย่างเดียว รอลุ้นไม่ให้แมนยูยิงได้ และให้กรรมการเป่าหมดเวลาไวๆ พอกรรมการเป่านกหวีด ผมว่าตอนนั้น แฟนลิเวอร์พูลดีใจยิ่งกว่า แฟนแบล็คเบิร์นด้วยซ้ำไป ส่วนตัวผมเห็นว่า ความตกต่ำของลิเวอร์พูล เป็นปัญหาจากการปรับตัวเข้าสู่ยุคของโมเดิร์นฟุตบอลช้าเกินไป เมื่อเทียบกับคู่แข่งอย่างแมนยู ที่ได้ ปีเตอร์ เคนยอน มาดูแล ตระกูลมัวร์ อนุรักษ์นิยมเกินไป และ พอต้องหาทุนเพิ่ม ก็ดันซวยไปได้ปลิงมะกันอีก จากคุณ : สายน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 54 22:36:43

ความคิดเห็นที่ 97 ตอนผมเด็กๆ เด็กมาก ปอสองสาม ผมเริ่มเชียร์ลิเวอร์พูลแล้ว ซึมซับจากการดูเทปบอลเอฟเอคัฟอังกฤษทุกเย็นวันเสาร์ อ่านข่าวสารจากหนังสือสตาร์ซอคเกอร์รายสัปดาห์ที่พ่อผมซื้อทุกอาทิตย์ ผมดูบอลกับพ่อเชียร์บอลกับพ่อ ผมเห็นดัลกริชเป็นผู้เล่นผู้จัดการทีมตอนตัวผมเล็กๆ มันยังอยู่ในความทรงจำตลอดมา ผมชอบเอียนรัช ผมไม่เคยดูบอลดิวิชั่น 1 สมัยนั้น ไม่มีถ่าย กว่าจะรู้ผลวันอังคารวันพุธอ่านจากสตาร์ซอคเกอร์ เคยแต่ดูบอลเอเอฟคัพ ซึ่งยิ่งไหญ่มากสมันนั้น ความทรงจำสมัยเด็กตัวเล็กมันเลือนๆไปเก็บไม่หมด แต่จำได้ ขอบคุณ จขกท สำหรับข้อมูลคิงเคน ผมมีหนังสือเกี่ยวกับตำนานของหงส์แดงแบบนี้อยู่ หงส์แดงยุคนั้นยิ่งไหญ่เหลือเกิน เครื่องจักรสีแดงเกรีบงไกลลือลั่นมาก นักเตะเล่นบอลมีระบบสวยงาม ภาพบางภาพไม่เคยเห็นเหมือนกัน แต่พอดูแล้วรู้สึกว่าภาพทุกภาพมันมีความขลังจริงๆ ดีใจที่ได้เชียร์ลิเวอร์พูล ได้รักสโมสรแกห่งนี้ ดีใจที่คิงเคนกลับมาอีกครั้ง และจะดีใจอีกมากๆถ้าทีมจะได้แชมป์จากคนๆนี้อีกครั้ง ไม่ว่าเมื่อไหร่เรารอได้ อยากไห้เขาคุมไปยาวๆ เรามีความสุขแล้วแค่เห็นเขา และตำนาน ... จากคุณ : เทพบุตรหงส์แดง เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 12:31:27

ความคิดเห็นที่ 98 ^ ^ สมัยนั้นแม้จะไม่มีการถ่ายทอดสดบ่อยๆ  แต่ภาพข่าวการแข่งขัน ก็มีภาพเคลื่อนไหวตลอด  ไม่เหมือนสมัยนี้ ที่มีแต่ภาพนิ่ง..   ส่วนภาพข่าวเคลื่อนไหว หาได่ในเนตเท่านั้น   ซึ่งสำนักข่าวนอกดังๆ เช่น CNN eurosport ก็มีแต่ภาพนิ่งข่าวบอลพรีเมียร์อังกฤษอย่างเดียวเหมือนกัน ต่างกับข่าวบอลสเปน บอลอิตาลี บอลเยอรมัน ฯลฯ ซึ่งมีภาพการเเข่งขันคู่ใหญ่ๆประกอบข่าวตลอด แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 54 13:16:20 จากคุณ : Rarm41 เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 13:15:05

ความคิดเห็นที่ 99 แจ๋วไปเลย จากคุณ : แม่น้องอะตอม เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 13:56:25

ความคิดเห็นที่ 100 รูปจาก คคห 62 เอ่อ ผมเคยมีหนังสือสตาร์ซอคเกอร์ที่มีรูปนี้ด้วย ปัจจุบันถวายปลวกไปยี่สิบปีแล้วมัง ( ถ้าปลวกไม่มา คงยังอยู่ ) ขอบคุณมากๆ สำหรับรูป ขออนุญาตใส่ชื่อให้เลย แถวบนสุดจากซ๊ายไปขวา คนแรก ไม่รู้จักอ่ะ เคยลงสนามป่าววา โอเคต่อเลยนะครับ ฟิลนีล เรย์ คลีเมนซ์ สตีฟ ออคกิรโซวิช ( ย้ายไปโคเวนทรี ) แล้วก็อลัน แฮนเซน แล้วก็ใครหว่า แล้วก๊อาวี โฮเคน (ขวาสุด ) แถวกลาง อ่ะนะ โจเฟแกน เควิน ชีดี เดวิด แฟร์คลัพ เรย์ เคนเนดี้ เดวิด จอห์นสัน ( จมูกเบี้ยว จำได้ ) แกรม ซูเนส แล้วก็ อลัน เคนเนดี้ และ รอนนี่ มอแรน แถวนั่ง จิมมี่ เคส สตีฟ ไฮเวย์ เคนนี่ ดัลกลิช บ๊อบ เพรสลีย์ เดวิด ทอมสัน เทอรี่ แมคเดอะมอท และ แซมมี่ลี สิบเอ็ดตัวจริง ก็จะเป็น เรย์ คลีเมนซ์ ฟีลนีล อลันเคนเนดี้ อลันแฮนเซ่น ฟิล ทอมสัน เรย์ เคนเนดี้ จิมมี่ เคน แกรม ซูเนส เทอรี่ แมคเดอมอท เคนนี่ ดัลกลิช เดวิด จอห์นสัน เดวิด แฟร์คลัฟ ก็จะเป็นสำรอง ได้ลงบ่อย ขอแจมแค่นี่ละครับ จากคุณ : Aiacos เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 15:02:08

ความคิดเห็นที่ 101 มันก็แค่อดีต.. จากคุณ : น้ำก้นแก้ว เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 16:15:14

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณ จขกท. สำหรับข้อมูลอย่างข้น อ่านแล้วมีความสุขมากมาย   จากคุณ : Griffin_2004 เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 16:42:50

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน แต่กิฟต์หมดเสียแล้ว ขอโทษคนที่ไม่ได้ใหกิฟท์ อดีตหลายครั้งหลายคนเขาไม่ใช้คำว่าแค่นะครับ จากคุณ : oxyjack เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 54 23:10:24

ความคิดเห็นที่ 104 ผมก็เป็นคนนึงที่เชียร์หงส์แดงมาตลอด ตั้งแต่ดูบอลมาก็เชียร์อยู่แค่ทีมเดียว(บอลนอกน่ะ) เริ่มดูบอลตั้งแต่อยู่ปอ3ปอ4น่าจะได้ ต้องอ่านข่าวกีฬาหนังสือพิมพ์ แล้วก็ตัดอันดับตารางลีคในหนังสือพิมพ์เก็บเอาไว้ ^^ ติดตามเจาะสนามทุกสัปดาห์ ต้องมาเปิดทีวีนั่งคอยทุกครั้ง รู้สึกว่านัดแรกที่ดูก็เป็นช่วงปลายๆของ จอห์น อัลดริช แล้วพอดี ให้กำลังใจทีมมาตลอด ถึงจะมีเวลาในการติดตามเชียร์ทีมหงส์แดงของเราในปัจจุบันนี้น้อยลงก็ตาม เนื่องด้วยจากการทำงาน แต่ก็จะคอยเป็นกำลังใจให้ทีมนี้ไปตลอดกาลครับ ^^ ปล.ขอขอบคุณ จขกท ที่นำเสนอกระทู้ดีๆอย่างนี้ให้พวกเราครับ ^^ จากคุณ : Fish_M3 (Fish_M3) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 22:30:20

ความคิดเห็นที่ 105 อ่านกระทู้นี้แล้วทั้งขนลุก+น้ำตาซึมเลยครับ จากคุณ : sup yo! เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 54 23:05:40