มาบอกว่า ดูตั้งแต่นาทีที่หนึ่ง จน นาทีที่ ร้อย .. ครึ่งแรก เหี่ยวเลย .. แพ้แน่ๆเลย ยิ่งคนพากษ์ พูดซะ ทำเอาเราใจไปอยู่ตาตุ่ม เกมส์ยังไม่จบ กรรมการยังไม่เป่านกหวีดหมดเวลา ก็จะให้แมนยูไนเต็ดแพ้อยู่นั่นแหละ .. บอกว่าพรุ่งนี้จะเป็นข่าวใหญ่ เพราะแมนยูมาแพ้ทีมที่ลุ้นขึ้นมาเตะพรีเมียร์ได้ แมนยูต้องขายหน้ายกใหญ่ อะไรเงี้ยะ เซ็งค่อดๆ จะพูดทำไมฟระ
แต่พอมาครึ่งหลัง โอ แม้เจ้า พี่กิ๊กซี่ของเรา อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย ทำไมพริ้วได้ขนาดนี้ ไอ้เจ้าหมูรูนยังอาย นานี่ชิดซ้าย .. พอได้ประตูแรก แทบจะลุกขึ้้นมากระโดด แต่เห็นพี่เบิร์บคนยิงได้ เค้าเฉยๆ แต่รีบวิ่งกลับไปกลางสนาม เพื่อเอาบอลไปเล่นใหม่ ก็เลยต้องนั่งลงมาลุ้นต่อ
แล้วพอไม่กี่นาทีต่อมา น้องถั่วน้อยกลอยใจยิงตีเสมอได้ ไม่ต้องระวังอะไรอีกแล้ว ลุกขึ้นกระโดดทันที ผีไม่มีวันตายจำไว้ .. ฮ่าๆๆๆ อารมณ์นั้นเลย แล้วพอได้ลูกที่สาม โอ้โฮ ไม่อยากเซด .. ตะโกนลั่นบ้าน .. เป็นไงๆๆๆ นี่ล่ะคือยูไนเต็ดล่ะ แบล๊คพูลเอ๋ย จงจำไว้ โฮะๆๆๆๆ
เป็นอีกนัดที่ได้เห็นป๋าออกมายืนคุมเด็กๆที่ข้างสนาม เพราะปกติ แกจะนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างใจเย็นอยู่ที่ม้านั่ง ตอนที่เฮียเบิร์บยิงลูกที่สามได้แบบว่าเหนือชั้น .. ป๋าเรากระโดดดีใจท่าทางยังกะเด็กๆ น่ารักมากป๋าเรา
แต่ชัยชนะนัดนี้ก็ต้องแลกกับเลือดของพี่ติ๊กสุดหล่อ กะพี่วี พี่ติ๊กโดนกระแทกจนเลือดกลบปาก ส่วนพี่วีก็เลือดกำเดาไหล แล้วน้องเงาะขวาก็มาเจ็บ ต้องใช้เปลหามออกไป น้องเงาะซ้ายมองน้องเงาะขวาด้วยสายตาแบบว่าห่วงใยสุดฤทธิ์ ไอ้เราก็เลยคิดว่า เออ พ่อแม่เค้าดูอยู่คงเป็นห่วงลูกชายเค้าเนอะ ไม่รู้เจ็บมากน้อยแค่ไหน
ก็น่าเสียดายแทนคนไม่ได้ดูนะ เพราะนัดนี้ .. นี่แหละ ยูไนเต็ด .. Believe !!!
*** แก้คำผิด ***
แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 13:00:13
แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 54 12:58:09
จากคุณ |
:
รัศมีจันทร์ดารา
|
เขียนเมื่อ |
:
26 ม.ค. 54 12:55:19
|
|
|
|