TIA Column : ...ด้วยเกียรติ ด้วยใจ ด้วยศรัทธา...ซึ่งเป็นหนึ่งเดียว
|
 |
บอกตามตรงว่า ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไงดี เชื่อว่าทุกคนต้องกำลัง "ยิ้ม" แน่ๆ "ยิ้ม" ให้กับความชัยชนะที่เพิ่งผ่านพ้นไป นั่งคิดถึงทุกๆช๊อตที่พอจะจำได้จากเกม ทุกๆการวิ่งของนักเตะ ทุกๆการผ่านบอล ทุกๆการแทคเกิ้ล และที่สุด ...ประตูชัยที่เกิดขึ้นในนาทีที่ 68 อาการดีใจของคิง เคนนี่ และ...สีหน้าของใครบางคนบนซุ้มม้านั่งสำรองฝั่งเชลซีที่ "ทิ้ง" พวกเราไป หึหึ
ก่อนเกม คิดว่าคงไม่มีเด็กหงส์คนไหน "กลัว" เลยแม้แต่นิดเดียว อย่างที่เคยเขียนไปเมื่อคราวก่อนว่า "ถ้ามีศรัทธา ศรัทธานั้นจะทำให้เราก้าวข้ามความหวาดกลัวในหัวใจ" และเราเชื่อว่า พวกเราทุกคน "ศรัทธา" ในตัวคิง เคนนี่ เชื่อมั่นในทุกๆการตัดสินในของ Boss แล้วเราจะต้องกลัวอะไรอีก ซ้ำยังมีเหตุการณ์บางอย่าง (ที่คุณก็รู้ว่าอะไร) ทำให้พวกเรา ทั้งตัว Boss นักเตะ และกองเชียร์มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะสู้ถวายหัว ให้ใครบางคนได้รู้ว่า "คิดผิด" เสียแล้วที่ทิ้งเราไป และแสดงให้โลกรู้ว่า ไม่มีใครยิ่งใหญ่ไปกว่าสโมสรแห่งนี้ แรงผลักดันนั้นมากมายมหาศาล มันถูกส่งผ่านมาทางแววตา สีหน้า ท่าทาง ความทุ่มเท ความมุ่งมั่น ตั้งใจ ระเบียบวินัยในการเล่น และหัวใจสู้ของนักเตะลิเวอร์๋พูลทุกคน
และหากแม้ว่า เรา "ไม่ชนะ" ก็ไม่มีเหตุผลที่เราจะผิดหวังในทีมได้เลย เพราะทั้งหมดทั้งมวลที่ทีมแสดงออกมา มันเป็นการเล่นที่น่าภาคภูมิใจเป็นที่สุด
นัดนี้ คิง เคนนี่เล่นแผนเซ็นเตอร์แบ็ค 3 คนเป็นนัดที่ 2 มีเปลี่ยนตัวผู้เล่นแค่ 2 ตำแหน่ง ในแผงเซ็นเตอร์ 1 คน คือ เจมี่ คาร์ราเกอร์ รองกัปตันทีม ซึ่งบาดเจ็บจากอาการไหล่หลุดไปถึง 2 เดือน กลับมาลงสนามเป็นนัดแรก แทนที่คีร์เกียกรอส
การลงคาร์ร่าลงมานั้น เป็นการส่งลงมาเพื่อหยุด "นายคนนั้น" โดยเฉพาะ ยอมรับว่า แอบหวั่นๆ ไม่ใช่ไม่เชื่อฝีมือคาร์ร่า แต่เขาเพิ่งหายเจ็บ และยังไม่ได้เล่นเลยซักเกม มันทำให้กลัวว่า เขาอาจจะยังไม่เข้าที่เข้าทาง แต่...ข้าพเจ้าคิดผิดถนัด คาร์ร่าเล่นได้สุดยอดมาก ถ้ามีลูกหลุดเข้ามา เขาจะเป็นด่านสุดท้ายก่อนถึงเรน่า และเขาหยุดได้ทุกลูก แม้กระทั่งลูกที่มีลุ้นที่สุดของเชลซีที่ "นายคนนั้น" ง้างเท้ายิง ก็คาร์ร่านี่แหละที่ตามไปบล๊อกทัน
อีกตำแหน่งที่เปลี่ยนแปลงนั้น ขอบอกว่า เราแปลกใจเล็กน้อย คิง เคนนี่ใช้มักซี่เล่นแทนออเรลิโอ้ แต่ไม่ได้แทนด้วยตำแหน่ง เขาถอยเจอร์ราร์ดลงมา และให้มักซี่ขึ้นไปยืนหลังเดิร์ก เค้าท์ด้านซ้ายแทน ถ้าเทียบกับนัดที่แล้ว มันเหมือนเราใส่ตัวรุก(มักซี่) ถอดตัวรับ(ออเรลิโอ้) แต่ที่จริง เจอร์ราร์ดก็เล่นเกมรับได้ดี และถ้าเทียบกับออเรลิโอ้ ก็จะได้ลูกหนักมากกว่า เปลี่ยนเกมได้เร็วกว่า ส่วนมักซี่มีประโยชน์ในแง่ของเกมฉาบฉวย ซึ่งก็เกือบทำให้เราได้ประตูขึ้นนำตั้งแต่ครึ่งแรกด้วยซ้ำ เสียดายที่ดันชนคาน นาทีนั้นแอบกลัวเลย เพราะรู้สึกเหมือนไม่มีโชค แต่ที่สุดเราก็สร้างโชคของเราเองได้
อยากทบทวนนาทีนั้นมั้ยคะ...เจอร์ราร์ดลุยขึ้นมาจากริมเส้นฝั่งขวา เปิดบอลผ่านแลมพาร์ด ไปให้เดิร์ก เค้าท์ บอลตก ณ จุดเกรงใจระหว่าง ปีเตอร์ เช็ก กับ อีวาโนวิช ซึ่งมีวีรกรรมชนกันเองจนมีปากมีเสียงกันไปแล้วช่วงท้ายครึ่งแรก แต่คราวนี้ เลยไม่มีใครเข้าหาบอลเลย ถึงเดิร์ก เค้าท์จะจับบอลไม่อยู่ แต่เขาดึงทั้งปีเตอร์ เช็ก และอีวาโนวิชเขาหาตัว ประกอบกับสองคนนั้นคงกลัววิ่งชนกัน แทนที่จะเข้าหาบอล เลยกลายเป็นยืนมองตากันแทน 555+ บอลเลยมาทางเสาสอง เมยเรเรสสอดขึ้นมาจากแถวสอง ฟาดเต็มๆ ...จะเหลือเหรอคะ คริคริ
ของเค้าแรงจริงๆ ยิงประตูมา 4 นัดรวดแล้ว นัดหน้าขออีกนะ อิอิ
อารมณ์ดีใจของทุกคนคงไม่ต่างกันนัก ที่สะใจกว่าเดิม คือ กล้องถ่ายทอดก็ดันรู้ใจ แพนไปให้เห็นหน้าใครบางคนนั้นแถวๆซุ้มม้านั่งสำรองทีมเชลซี ...ได้เห็นมั้ยคะ ว่าสีหน้า แววตา "นายคนนั้น" เป็นยังไง
ถ้าได้เห็น ถ้ายังจำได้ ...สะใจอีกทีก็ได้ ไม่ว่ากัน
ลิเวอร์พูลอาจเล่นตั้งรับมากหน่อยในนัดนี้ เพราะมันคงไม่ฉลาดถ้าจะมาเปิดเกมแลกกับเชลซีที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ กับกองหน้าที่ดีถึง 3 คน ลิเวอร์พูลจำเป็นต้องเล่นแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้เอาแต่ตั้งกำแพงสองชั้นหน้าปากประตูตัวเอง ลองนึกดูสิ ยังพอจำได้หรือเปล่าว่า ที่จริงแล้ว เชลซีแทบจะแทงบอลทะลุช่องไม่ผ่านแผงกองกลางและกองหลังลิเวอร์พูลเลย ท้ายเกมถึงได้หันมาใช้แผนบอมส์ยาว แต่เซ็นเตอร์ 3 คนของเราก็เก็บกินหมด มีบ้างที่ปล่อยให้อีวาโนวิชโหม่งได้ โดยเฉพาะลูกเตะมุม แต่โชคดีที่ไม่เข้ากรอบ
ตกลงเรน่าได้เซฟกี่ครั้งฟร่ะเนี่ย ???????????
แล้วนัดนี้จะให้ MOM ใครดี รู้สึก Skysport จะให้เจอร์ราร์ด นัดนี้กัปตันเล่นดีนะคะ ไม่โดดเด่น แต่เล่นดี และแอดซิสด้วย แต่ส่วนตัวอยากให้ลูคัส เขาอาจจะพลาดไปบ้าง แต่โดยรวมแล้ว ลิเวอร์พูลจะขาดเขาไม่ได้เลย โดยเฉพาะท้ายเกม ในขณะที่ทุกคนแทบจะหมดแรงแล้ว ลูคัสเก็บบอลได้ตลอด เล่นเป็นประโยชน์กับทีมมาก
ถ้าจะให้หาเหตุผลของชัยชนะนัดนี้ของเรา บางทีมันอาจเป็นเหมือน "บทละคร" ที่ถูกเขียนขึ้นแล้ว แต่เราอยากจะบอกว่า มันเป็นเพราะ "เกียรติ หัวใจ และความศรัทธา" ของคนทุกคนที่รักลิเวอร์พูลต่างหาก
นักเตะของเราทุกคนมี "เกียรติ" มากพอที่จะสวมเสื้อสีแดงเพลิงตัวนี้
นักเตะของเราทุกคนมี "หัวใจ" จะเล่นเพื่อทีม เพื่อแฟนบอล
นักเตะของเราทุกคนมี "ศรัทธา" ว่าจะ "ชนะ" ได้
และไม่ใช่แค่นักเตะ แต่กองเชียร์ก็เช่นเดียวกัน
เราภูมิใจใน "เกียรติ" ของความเป็นลิเวอร์พูล
เรามี "หัวใจ" จะเชียร์ทีมในทุกๆห้วงเวลา
เรามี "ศรัทธา" ว่าทีมของเรายิ่งใหญ่ที่สุด
สุดท้าย
Boss ของเรา เคนนี่ ดัลกลิช ชายผู้เป็นศูนย์รวมความ "ศรัทธา" ของเราทุกคน หัวใจของเขามันพูดได้ และมันพูดว่า
"ผมตั้งใจทำในสิ่งที่ผมสัญญาว่าจะทำ ก็คือผมสัญญาว่าผมจะเข้ามาช่วยเหลือทีม ผมไม่มีวันทิ้งสโมสรแห่งนี้ และผมจะไม่มีวันทรยศกับคำพูดที่ผมได้พูดเอาไว้ ไม่ว่าจะตั้งแต่ต้นหรือเมื่อไหร่ก็ตาม และนี่คือสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้..."
ลิเวอร์พูลโชคดีมากนะคะ ที่มีผู้ชายคนนี้เป็นผู้จัดการทีม บางที เราอาจต้องขอบคุณ "เรื่องเลวร้าย" ทั้งหลายที่ผ่านมาทั้งหมด ที่มันเกิดขึ้น แม้เราจะต้องเจ็บช้ำ ต้องโศกเศร้ากับความตกต่ำของทีม แต่มันทำให้เราได้ผู้ชายคนนี้กลับมาเป็นผู้จัดการทีมของเราอีกครั้ง
"เรื่องเลวร้าย" ที่จริงแล้วก็มีบุญคุณกับเรานะ เพราะฉะนั้น อย่าลืมนะคะ อย่าลืมความยากลำบาก ความโศกเศร้าที่ผ่านมา และอย่าก่นด่า "เรื่องเลวร้าย" นั้น เพราะสิ่งเหล่านั้นทำให้เรามีความสุขอย่างวันนี้
ว่าแต่ว่า...วันนี้คุณดื่มด่ำไปกับความสุขจากทีมรักหรือยังคะ
| จากคุณ |
:
howk_ky   
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ก.พ. 54 19:47:46
|
|
|
| 
