PANTIP.COM : S10245451 TIA Column : Bob Paisley...ชายผู้ยิ่งใหญ่ในหัวใจ The kop ตลอดกาล [ฟุตบอลต่างประเทศ]

TIA Column : Bob Paisley...ชายผู้ยิ่งใหญ่ในหัวใจ The kop ตลอดกาล

วันที่ 14 กุมภาพันธ์เวียนกลับมาบรรจบครบรอบปีครั้งใด ทุกคนสามารถตอบได้ว่า นี่คือวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก คงจะมีแต่ The kop เท่านั้นที่รู้ว่า นี่ไม่ใช่วันแห่งความรักเท่านั้น แต่ยังเป็นวันแห่งความสูญเสียด้วย

...14 กุมภาพันธ์ 1996 ชายผู้หนึ่งได้จากโลกนี้ไป ชายคนนั้นเป็นที่เคารพรักของผู้คนนับล้าน คนที่รักทีมฟุตบอลที่ชื่อว่า "ลิเวอร์พูล" ชายคนนั้นชื่อ บ๊อบ เพสลีย์ อดีตผู้จัดการทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งในวงการฟุตบอลอังกฤษ แน่นอนว่า เราเกิดไม่ทันได้สัมผัสทีมรักในสมัยที่เพสลีย์คุมทีม แต่โชคดีที่มีโอกาสได้อ่านอัตชีวประวัติของเขา และต้องบอกว่า มันน่าทึ่งมาก

บ๊อบ เพสลีย์ เป็นชาวจอร์จี้ เกิดในหมู่บ้านชาวเหมือง ห่างจากซันเดอร์แลนด์ไป 7 ไมล์ เขาเป็นลูกคนที่ 2 ของบ้าน และเป็นคนรักกีฬามาตั้งแต่เด็ก แต่ครอบครัวของเขาอยู่อย่างลำบาก และไม่ค่อยจะมีเงินมากนัก ดังนั้นก็ลืมไปได้เลยที่จะมีโอกาสเป็นเจ้าของลูกฟุตบอลซักลูก เพสลีย์ต้องไปขอ "กระเพาะหมู" จากลุงที่ทำงานในโรงฆ่าสัตว์ เอามาเป่าลมแล้วใช้แทนลูกฟุตบอล ...เขาเตะ "กระเพาะหมู" ข้างถนนเป็นประจำ จนมีฝีมือมากพอจะเข้าร่วมกับทีมของโรงเรียนได้

เพสลีย์อยากเป็นนักเตะซันเดอร์แลนด์ เมื่อโตขึ้น เขาจึงไปทดสอบฝีเท้าที่นั่น แต่โชคดี(ของลิเวอร์พูล อิอิ) ที่โค้ชของซันเดอร์แลนด์บอกว่า เขาตัวเล็กเกินไป หลังจากนั้นเขาไปทดสอบกับวูล์ฟ คำตอบก็ยังเหมือนที่ซันเดอร์แลนด์ แต่ในที่สุดฝีเท้าของเขาก็ไปสะดุดตาแมวมองทีมสมัครเล่นที่ชื่อว่า บิชอป ฮ๊อคแลนด์ เขาเล่นบอลในตำแหน่งแบ็คซ้าย เข้าบอลหนักเสมอ และยังเป็นคนคิดวิธีการทุ่มไกลด้วย (อันนี้อึ้งมากตอนที่อ่าน) หลังจากโชว์ฟอร์มได้ดี เขาจึงเป็นที่สนใจของสโมสรชั้นนำ ซันเดอร์แลนด์กลับมาหาเขาอีกครั้ง แต่เขาปฏิเสธเพราะให้สัญญา จอร์จ เคย์ ผู้จัดการทีมลิเวอร์พูลไปแล้วว่าจะย้ายไปอยู่ด้วย

วันที่ 8 พฤษภาคม 1939 บ๊อบ เพสลีย์ในวัย 20 ปี เดินทางมาลิเวอร์พูล เริ่มต้นความสัมพันธ์ 44 ปีกับสโมสรที่เขาสร้างความสำเร็จมากมาย และเป็นสโมสรสุดท้ายในชีวิตของเขา

แต่ยังไม่ทันไร ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น สงครามโลกครั้งที่ 2 ทำให้เพสลีย์ต้องเลื่อนการเป็นนักเตะอาชีพไปถึง 6 ปี แทนที่เขาจะได้ลงไปต่อสู้ในสนามฟุตบอล เขากลับต้องไปสนามรบแทน เขาถูกเกณฑ์ทหารในเดือนตุลาคม ปี 1939 หลังจากนั้น เขาประจำการที่ค่ายในอังกฤษหลายแห่ง ซึ่งทำให้เขายังมีโอกาสจะได้กลับมาเล่นฟุตบอลที่สโมสรลิเวอร์พูลบ้าง คือ ลำบากแค่ไหนก็ยอม ขอให้ได้เล่นเท่านั้น ซึ่งเขาได้เล่นให้ลิเวอร์พูลไป 33 นัด ยิง 10 ประตู ไม่เลวเลยใช่มั้ยคะ ...แต่ที่สุด เขาก็ถูกส่งตัวไปอียิปต์ และอยู่ต่างประเทศนานถึง 4 ปี แต่ถึงจะไม่ได้ลงเล่นกับลิเวอร์พูล แต่เขาก็ยังเล่นกีฬาเสมอในค่ายทหารนั่นเอง และหลังสงครามถึงได้กลับมาเปิดตัวอย่างเป็นทางการในฤดูกาล 1945-1946 เขาได้เล่นร่วมกับบิลลี่ ลิดเดล, ลอรี่ ฮิวจ์ส, เรย์ แลมเบิร์ต

ในสมัยนั้น ผู้จัดการทีมไม่ได้มีอำนาจสิทธิ์ขาดในทีมเหมือนอย่างสมัยนี้ แม้แต่การจัดตัวผู้เล่น บอร์ดบริหารก็ยังเข้ามาแทรกแซงเป็นประจำ ลิเวอร์พูลได้ชิงเอฟ เอ คัพในปี 1950 และเพสลีย์ถูกตัดชื่ออกจากทีม เพราะบอร์ดบริหารแทรกแซงจอร์จ เคย์ เขาผิดหวังมาก และลิเวอร์พูลก็ชวดแชมป์ในที่สุด โดยที่เพื่อนร่วมทีมหลายคนถึงกับออกปากว่า ถ้ามีเพสลีย์ ต้องชนะแน่ๆ ความขมขื่นในครั้งนี้เกือบทำให้เพสลีย์ย้ายทีม แต่หลังจากคิดทบทวนดู เขาก็เปลี่ยนใจ เพราะถึงไปอยู่กับทีมอีกก็ไม่ได้รับประกันว่า จะไม่ถูกตัดชื่อแบบนี้อยู่ดี เขาจึงอยู่ต่อ และมีโอกาสได้เป็นกัปตันทีมด้วยในฤดูกาลถัดมา

ประสบการณ์การถูกตัดชื่อจากทีมนี้ เพสลีย์นำมาใช้ด้วยในตอนที่เป็นผู้จัดการทีม เขาเข้าใจความรู้สึกของนักเตะที่จะต้องถูกตัดชื่อเป็นอย่างดี เพราะเขาผ่านความรู้สึกนั้นมาแล้ว แต่การจัดการทีมที่ดี นักเตะคนใดคนหนึ่งจะสำคัญไปกว่าทีมไม่ได้เป็นอันขาด นี่เอง ถึงเป็นที่มาของคำว่า "ไม่มีนักเตะคนไหนใหญ่ไปกว่าสโมสร" ทั้งหมดมันเกิดมาจากเพสลีย์ เพราะแม้แต่ปู่แชงค์ที่ว่าห้าวๆ ก็ยังมีความผูกพันกับนักเตะชุดแรกๆที่เขาเข้ามาคุมทีม และไม่ค่อยจะหานักเตะเด็กๆมาเสริมทีม จนเพลสีย์ต้องเตือนว่า มันถึงเวลาต้องถ่ายเลือดนักเตะแล้ว

ลิเวอร์พูลตกชั้นในปี 1954 และบ๊อบ เพสลีย์ก็ตัดสินใจเลิกเล่น เขาเล่นให้ลิเวอร์พูลไป 278 นัด ยิงประตู 13 ลูก ตอนแรกเขาคิดจะกลับไปเป็นช่างก่ออิฐที่บ้าน แต่เขาสนใจวิชากายภาพบำบัดมานานแล้ว และมีความรู้ในเรื่องนี้ดีพอ เมื่อประธานสโมสรเรียกเขาไปพบเพื่อถามว่าอยากย้ายทีมมั้ย เขาตอบไปว่า ไม่อยากไปเล่นที่อื่น ถ้ามีงานโค้ช เขาก็อยากทำ เพราะมีความรู้เรื่องกายภาพบำบัด ในที่สุด บ๊อบ เพสลีย์ก็ได้เป็นสต๊าฟโค้ชทีมสำรองสมใจ

บทบาทการเป็นนักกายภาพบำบัดของเพสลีย์นั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว เพียงแค่มอง ตรวจอาการเบื้องต้น เขาก็สามารถบอกได้ทันทีว่า อาการบาดเจ็บนั้นคืออะไร สมัยที่ปู่แชงค์มาคุมทีม นิสัยอย่างหนึ่งของเขาก็คือ "กลัวนักเตะบาดเจ็บ" ถ้าใครได้รับบาดเจ็บ ปู่แชงค์จะไม่พูดด้วยเลย บ๊อบจะบอกนักเตะทุกคนว่า ถ้าเจ้านาย(ปู่แชงค์) ถามว่าอาการเป็นยังไงบ้าง ให้ตอบไปว่า สบายดี หายแล้ว ซึ่งที่จริงปู่แชงค์เองก็ดูออกว่านักเตะเจ็บ แต่การพูดแบบนั้น เป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่จะทำให้แชลค์ลีย์ใจเย็น และสงบลง เพราะมันเป็นการแสดงออกมาว่า นักเตะมีความกระตือรือร้นที่จะเล่นให้ทีม และบ๊อบจะเป็นคนรับหน้ากับทุกเรื่องก่อนจะถึงมือปู่แชงค์ นับว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการทีมที่สุดยอดจริงๆ แม้เมื่อเป็นผู้จัดการทีม เขาก็ทำโดยไม่เซ็นสัญญากับสโมสร จนบอร์ดบริหารต้องอ้อนวอนให้เขาเซ็นสัญญาเป็นเวลา 7 ปี ซึ่งบ๊อบ ให้เหตุผลว่า

"ผมไม่ต้องการสัญญาอะไร เพราะผมคิดว่า แค่ตั้งใจทำงานก็พอแล้ว แต่ถึงได้สัญญาก็ไม่ได้แปลว่า ผมจะละเลยงานเพราะถือว่ามีสัญญาผูกมัดแล้ว ผมก็จะยังคงทุ่มเทให้งานเหมือนเดิม"

พระเจ้าจอร์จ หัวใจหล่อมากกกกกก

ถ้าเราดูรูปเก่าๆของบ๊อบ เพสลีย์ เราทุกคนน่าจะเห็นตรงกันว่า เขาเหมือน "คุณลุงใจดี" ...ใช่ เขาดูสงบและเหมือนจะใจดี แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้ชิดเขาต่างรู้ว่า เขาเป็นคนเด็ดขาดมาก อาจจะมากกว่าแชงค์ลีย์ด้วยซ้ำ ปู่แชงค์จะดูโผงผาง บ๊อบจะดูนิ่ง นุ่มนวล แต่เขาฉลาดสุดๆ เป็นที่ปรึกษาชั้น 1 ของแชงค์ลีย์ และในยามที่เขาต้องเข้ามารับบาทบาทเป็นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูลแทนแชงค์ลีย์ เขาก็ยังคงอ่อนน้อมเหมือนเดิม ใช้ชีวิตเหมือนเดิม ที่สำคัญ ติดติดที่สุด

เคยอ่านหนังสือฟาวเลอร์ที่เขาประทับใจ คิง เคนนี่ตอนขับรถพาเขาไปส่งบ้าน แต่เพสลีย์เองก็ไม่ต่างกัน เขาไปรับมาร์ค ลอว์เรนสัน มาเซ็นสัญญากับลิเวอร์พูลด้วยตัวเองในชุดเสื้อกันหนาวกับรองเท้าแตะ !!! ...รู้เลยว่า วิธีคิดและทัศนคติของคิง เคนนี่ ได้รับมาจากใคร หุหุ

สิ่งหนึ่งที่เชื่อว่า เพสลีย์อาจจะผิดหวังมากไม่แพ้การชวดแชมป์ในบางปี คือ การไม่ได้จับคู่ เคนนี่ ดัลกลิช กับ เควิน คีแกน เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะซื้อเคนนี่มาแทนคีแกน แต่อยากให้ทั้งคู่ได้เล่นร่วมกันมากกว่า และเพสลีย์ไม่เคยได้เห็น อย่างเช่นที่ไม่มีใครได้เห็น บ๊อบบอกไว้ว่า "ถ้ามีเคนนี่คู่กับคีแกน เขาก็ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว แค่จัดอีก 9 ตำแหน่งแล้วนั่งรอถ้วยแชมป์ได้เลย"

...ถึงจะดูเป็นคุณลุงใจดี แต่คำพูดก็ใช่เล่นนะ...หลายครั้งที่คำพูดของเขาทำให้เรานิ่งอึ้งได้ เพราะมันก็เชือดเฉือนไม่น้อย เช่น นักข่าวเคยถามเพสลีย์ว่า

"ถ้าทีมของคุณมีฮอดเดิ้ลอยู่ด้วย จะช่วยให้ทีมของคุณดูมีระดับขึ้นมั้ย" (ฮอดเดิ้ลเพิ่งจะยิงลิเวอร์พูลอย่างสุดสวยไป)

เพสลีย์ตอบว่า

"นักเตะที่จะได้ชื่อว่าเล่นอย่างมีระดับได้นั้น ต้องเป็นนักเตะที่ดีให้ได้เสียก่อน"

...ตึงงงงง แรงม๊ะ เหอะๆ จะว่าไปก็เป็นต้นแบบให้เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เอาเป็นแบบอย่างในการเล่นกับสื่อ และใช้สื่อให้เป็นประโยชน์เหมือนกัน

และแน่นอนว่า เคนนี่ก็รับมาเต็มๆ อิอิ

การวางแผนการเล่นและแก้เกมของเพสลีย์นั้น ถือได้ว่าอยู่ในระดับสุดยอด เขาไม่ค่อยจะใช้ตัวสำรอง ปีที่ใช้นักเตะเยอะที่สุด เขาใช้เพียงแค่ 16 คนเท่านั้น แต่ถ้านัดไหนที่เขาเปลี่ยนตัว มักจะทำให้เกมเปลี่ยนได้เสมอ และกว่า 80% ทำให้ทีมสามารถยิงประตูได้และชนะในที่สุด แต่ก็ใช่ว่าลิเวอร์พูลจะเล่นดีทุกเกมของเพสลีย์ ในวันที่เล่นไม่ดีและแพ้ เพสลีย์จะไม่ดุด่าลูกทีมรุนแรง แต่คำพูดของเขาจะทำให้ลูกทีมรู้สึกฮึดกลับมาได้ทุกครั้ง เขาจะไม่พูดจาเสียดัง เขาบอกว่า การพูดเสียงไม่ดังนัก จะทำให้คนตั้งใจฟังมากกว่าพูดเสียงดัง (เอากะเขาสิ) ลิเวอร์พูลเคยร่วงลงไปอยู่อันดับ 12 แต่สุดท้ายเป็นแชมป์ลีก ไม่ใช่เพราะนักเตะของเราเก่งและอึดอย่างเดียว และไม่ใช่งานง่ายเลย บอกได้เลยว่าทุกแชมป์ของลิเวอร์พูลได้มาด้วยความยากลำบากทั้งนั้น แม้ที่เราเคยเห็นมันจะดูสวยสดงดงาม แต่นักเตะต้องทุ่มเทกันอย่างหนัก สต๊าฟโค้ชคิดค้นหาวิธีการเอาชนะกันหัวแทบแตก ต้องใช้ความอดทนอย่างสูง ที่สำคัญกว่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เพสลีย์ให้ความสำคัญมากที่สุดคือ "ทีมสปีริต"

ทีมสปีริต คือ หัวใจสำคัญของความสำเร็จของลิเวอร์พูล แฮนเซ่นบอกว่า ที่ลิเวอร์พูล ไม่ว่าใครจะยิ่งใหญ่มาจากไหน บ๊อบ เพสลีย์จะไม่ยอมให้ใครมาเด่นเกินทีม เพราะทีมคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เขาไม่เคยใจอ่อนกับนักเตะสูงวัย ไม่ว่าจะรับใช้สโมสรมายาวนานแค่ไหน ถ้าถึงเวลาต้องตัดออกจากทีม เขาก็จะทำโดยไม่ลังเล ทุกคนต้องพร้อมเสียสละเพื่อทีม ใครที่อดทนเพื่อทีมไม่ได้ก็ต้องออกไป มันทำให้ทีมมีความเป็นหนึ่งเดียว (อย่างที่เรากำลังจะได้เห็นเคนนี่ทำในตอนนี้)

ตอนที่โจ ฟาแกนลาออกไปและเคนนี่ ดัลกลิช ต้องรับหน้าที่เป็นผู้เล่น-ผู้จัดการทีม เพสลีย์กลับมาช่วยเป็นที่ปรึกษาให้คิง เคนนี่ ถึง 2 ปี ...เป็น 2 ปีที่ไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อเคนนี่เท่านั้น แต่มันได้ส่งผลมาถึงลิเวอร์พูลด้วย ทั้งในตอนนั้นและแน่นอนว่าตอนนี้ด้วย...จริงมั้ยล่ะคะ

อยากจะบอกว่า สิ่งที่บ๊อบ เพสลีย์ เคยทำให้ลิเวอร์พูลไม่เคยจางหายไป มันยังคงอยู่ในความทรงจำ เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ และวิถีทางแบบลิเวอร์พูลที่เขากับแชงค์ลีย์ปลูกฝังไว้ จะยังคงอยู่คู่กับสโมสรตลอดไปผ่านจากรุ่นสู่รุ่น บางช่วงเวลา อาจดูเหมือนจะหมดสิ้นไป แต่แท้จริงแล้ว มันไม่เคยเลือนหาย มันยังคงอยู่ในตัวตนของผู้คนในแอนฟิลด์ เมลวู้ด และลิเวอร์พูล ...ในวันนี้ เราจะได้เห็นผ่านคิง เคนนี่ วันข้างหน้า เราอาจได้เห็นมันผ่านเจมี่ คาร์ราเกอร์หรือสตีเว่น เจอร์ราร์ด และต่อไป อาจจะเป็นมาร์ติน เคลลี่

สุดท้ายนี้ มันยากเหลือเกินที่จะถ่ายทอดความเป็นบ๊อบ เพสลีย์ ...มันอาจจะง่ายกว่า ถ้าจะบอกว่า วิถีแห่งแอนฟิลด์นี่แหละ คือ วิถีที่มาจากตัวตนส่วนหนึ่งของผู้จัดการทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของลิเวอร์พูล

(เซอร์) บ๊อบ เพสลีย์

แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 12:01:53

แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 00:38:05

จากคุณ : howk_ky

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 00:36:52

ความคิดเห็นที่ 1

ชอบมากๆ ครับ ว่าจะหาเวลาเขียนบทความต่างๆ ของ Liverpool แบบฮ้อกกี้หลายทีแล้ว แต่ยังไม่ได้ลงมือซะที ...

ไว้บอลปิดฤดูกาล แล้วจะมาช่วยเขียนครับ ... :)

จากคุณ : Akadej

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 00:54:14

ความคิดเห็นที่ 2

"There was only one Bob Paisley and he was the greatest of them all. He went through the card in football. He played for Liverpool, he treated the players, he coached them, he managed them and then he became a director. He could tell if someone was injured and what the problem was just by watching them walk a few paces. He was never boastful but had great football knowledge. I owe Bob more than I owe anybody else in the game. There will never be another like him."

- Kenny Dalglish

จากคุณ : howk_ky

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 00:54:35

ความคิดเห็นที่ 3

#1 รีบๆเลยค่ะ พี่บิ๊ก ฮ๊อกกี้รออยู่ อยากเป็นคนอ่านบ้าง อิอิ

จากคุณ : howk_ky

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 00:55:26

ความคิดเห็นที่ 4

ผมล่ะแอบน้อยใจ ทู้ TIA วันที่ 14 ก.พ.

วันนั้นมีมาโพสตั้ง 140 ความเห็น แต่มีความเห็นผมเพียงคนเดียวที่โพสถึงปู่บ็อบ

จากคุณ : Paladay

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 01:09:36

ความคิดเห็นที่ 5

ขอบคุณสำหรับบทความนะครับ

ผมทันคิงเคนนี่ในช่วงเป็นผู้เล่น-ผู้จัดการทีม แต่ก็แน่นอนว่าไม่ทันปู่ Bob Paisley อยู่แล้ว สมัยก่อนก็ซื้อหนังสือประวัติสโมสรลิเวอร์พูลที่พิมพ์ออกมาโดยสยามสปอร์ต เล่ม1, 2 ตอนนั้นก็รู้สึกว่าเรื่องราวของสโมสรสนุกดี พอดีชอบอ่านหนังสือด้วยก็เลยอ่านจบทั้ง 2 เล่ม แล้วก็ซื้อสตาร์ ซอคเกอร์อ่านสำหรับติดตามผลในปัจจุบัน(ตอนนั้น)

ขอโทษด้วยครับที่ไม่มีเกร็ดของปู่บ๊อบมาแชร์ เพราะไม่ทันจริงๆ จะมีก็แต่ของคิงเคนนี่ซึ่งก็เคยเอามาแชร์ให้ฟังกันบ้างแล้ว ไว้นึกอะไรออกอีกก็จะเอามาเล่าสู่กันฟังอีกครับ

จากคุณ : IX_XI

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 01:10:26

ความคิดเห็นที่ 6

อย่าน้อยใจไปน๊าคุณ Paladay ปลอบ ในความเห็นนั้นลิลลี่ก็ได้อ่าน
ขอบคุณ คุณ howk_ky มากๆ เขียนได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ

แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 05:03:57

จากคุณ : สาวหน้าใส

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 02:51:58

ความคิดเห็นที่ 7

ขอบคุณมากๆครับผม

จากคุณ : แกงไก่หมูทอด

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 03:43:11

ความคิดเห็นที่ 8

" จิตวิญญาณของห้องเก็บรองเท้าเล็กๆในแอนฟิลด์ "

กำลังวนกลับมาอีกครั้งนึงแล้ว..

> Shine on you crazy diamond <

จากคุณ : Romancini

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 04:41:23

ความคิดเห็นที่ 9

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ smile

จากคุณ : kittyob

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 06:09:01

ความคิดเห็นที่ 10

โชคดีที่เกิดทัน และเคยดูทีมในสมัยของ Bob Paisley เล่น

ได้แต่หวังว่า วันหวานวันวาน จะหวนคืนกลับมาในเร็ววัน

จากคุณ : สุพจน์

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 06:59:12

ความคิดเห็นที่ 11

ถามแฟนหงส์รุ่นเก่าๆครับ

ผมทราบว่า เฟแกน ลาออกเพราะสะเทือนใจในเหตุการณ์สูญเสียแฟนบอลที่ฮิลโบโร
ดัลกลิช ยุคแรก ลาออกเพราะว่า กดดันจากความเครียด

แล้ว แชงคลีย์ กับ เพลสลีย์ แต่ละคนลาออกจากทีมเพราะอะไรครับ

จากคุณ : picassoinhell

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 07:00:50

ความคิดเห็นที่ 12

ขอบคุณครับ

ของผม ทัน ครับ อิอิ...แก่เชียว

จากคุณ : สนุกตรงไหน??

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 07:02:26

ความคิดเห็นที่ 13

#11

เฟแกนลาออกเพราะเหตุการณ์ที่เฮย์เซลล์ครับ ตอนชิงถ้วยยูโรเปี้ยนกับยูเวนตุส ปี 1985 ที่แฟนหงส์ไปก่อเรื่องทะเลาะกับแฟนม้าลาย มีคนตายร่วมร้อยคน

เดลกลิชเองก็กดดันเพราะเหตุการณ์ที่ฮิลส์โบโร่ด้วย ได้ยินว่าต้องไปงานศพของแฟนบอลทุกคืน เพราะเค้าอยู่ร่วมในเหตุการณ์ทั้งที่เฮย์เซล และที่ ฮิลส์โบโร่

ประกอบกับกดดันจากการต้องการพาทีมลิเวอร์พูลให้รักษาความยิ่งใหญ่ไว้ตลอด อยากให้ลองไปหาแมชต์ที่เสมอกับเอฟเวอร์ตัน 4-4 ซึ่งเป็นนัดสุดท้ายของเดลกลิชมาดูครับ

หัวใจใครจะไปทนไหว เราเป็นแฟนบอลยังแย่...แล้วคนที่ต้องรับผิดชอบทีมมันกดดันกว่ามากครับ...

ส่วนแชงค์ลี่ย์กับเพลสลี่ย์นี่ ที่ลาออกส่วนหนึ่งมาจากอิ่มตัวในความสำเร็จครับ ปู่แชงค์พาทีมจาก ด.2 เดิมขึ้นมาคว้าแชมป์ ด.1 ได้หลายสมัย เพลสลี่ย์นี่หนักกว่า กวาดแชมป์เป็นว่าเล่น..

ปล. เห็นด้วยกับ #8 ครับ ดูเหมือนเดลกลิชจะให้ความสำคัญกับบู๊ทรูมมาก เห็นได้จากงานแรกหลังจากรับตำแหน่ง คือการแต่งตั้ง สตีฟ คล๊ากส์ เข้ามาเป็นผู้ช่วย แล้วทีมก็ดีขึ้นทันที

จากคุณ : ยัยตัวดีกับคนขี้เหงา

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 08:26:57

ความคิดเห็นที่ 14

คคหที่ 11
ตอบนะครับ
อิ่มในความสำเร็จแล้วละครับ แล้วก็วางใจแล้วที่มีตัวแทนที่ดีพอ และเหมาะสม

เข้ามาคารวะ เซอร์ บ๊อบ

จากคุณ : ข้าวแดงแห่งลาดยาว

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 08:28:16

ความคิดเห็นที่ 15

UNCLE BOB

จากคุณ : ม่อน

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 08:36:27

ความคิดเห็นที่ 16

"It's nice to be important, but it's more important to be nice." - Bob Paisley

เขาคือตัวอย่างของคนสุภาพ ไม่โวยวาย แต่มีบารมี เวลาเขาพูด ทุกคนต้องฟัง และตลอด 9 ปีในตำแหน่ง เขาก็ได้พิสูจน์คำพูดของเขาที่เคยให้สัมภาษณ์ในวันแรกๆว่า "จะให้ผลงานในสนามพูดแทนตัวเขา"

ส่วนตัวชอบรูปนี้มากๆ บ็อบ เพสลี่ย์กับเพื่อนๆ
วันนี้คุณยิ่งใหญ่แค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญที่คุณลืมอดีตของคุณหรือเปล่า

จากคุณ : สมรุ่ง

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 08:53:48

ความคิดเห็นที่ 17

ขอบคุณปู่บ็อบค่ะ ที่ถ่ายทอดสิ่งดีๆ ให้คนรุ่นหลัง

เราเลยได้เห็นมรดกตกทอดทางสายเลือดหงส์อย่าง เคนนี่ ดัลกลิช ^^

จากคุณ : หมอก ม่าน สายฝน

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 09:28:11

ความคิดเห็นที่ 18

อีกหนึ่งคนของลิเวอร์พูลที่ไปแต่ตัว ส่วนคุณงามความดียังอยู่ที่แอนฟิลด์ตลอดกาล

จากคุณ : ตอร์เรสสุไหงโกลก

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 09:47:39

ความคิดเห็นที่ 19

ขอบคุณครับ สำหรับบทความดีๆ

ขอบคุณปู่บ๊อบ ที่สร้างทีมฟุตบอลดีๆ ที่มีเอกลักษณ์และจิตวิญญาณของตัวเอง

ขอบคุณ "คิง เคนนี่" ที่ทำให้เชียร์ Liverpool ได้อย่างสนุกอีกครั้ง

ขอบคุณนักเตะ Liverpool ทุกคน ที่ทำให้ผมได้เพลิดเพลินกับการเชียร์ฟุตบอล

ดีใจที่มีกีฬาฟุตบอล และได้เชียร์ทีม Liverpool ครับ

You'll Never Walk Alone

จากคุณ : OleTingnongnoy

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 09:52:32

ความคิดเห็นที่ 20

ขอบคุณครับ

จากคุณ : หมื่นลี้ทะเลสีฟ้า

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 11:02:51

ความคิดเห็นที่ 21

ขอบคุณครับ

จากคุณ : Na-RoK-KuM-7

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 12:16:54

ความคิดเห็นที่ 22

สุดยอดตำนาน

จากคุณ : + Sherry_na_SurinLand +

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:02:05

ความคิดเห็นที่ 23

ขอบคุณด้วยคนครับ

จากคุณ : สะออนแมน

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:10:32

ความคิดเห็นที่ 24

ขอบคุณ จขกท ครับสำหรับกระทู้นี้ เสียดายปู่บ๊อบไม่ได้ยศเป็นเซอร์ทั้งที่นำชื่อเสียงเข้าสู่ประเทศมากมาย หรือเพราะว่าเขาทำงานเป็นผู้จัดการทีมต่อเนื่องไม่ถึงสิบปี?? แต่เขาคงไม่สนเพราะสถิติของเขาตอนเป็นผู้จัดการทีมในยุโรปก็มีไม่กี่คนที่สามารถทำได้เท่าเทียมหรอก

จากคุณ : เตียวกงจื้อ

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 14:03:08

ความคิดเห็นที่ 25

ใครเคยเห็นรูปหน้าตาบูดๆอารมณ์ไม่จอยของลุงเพสลีย์มั้งครับ

ผมว่าไม่มีนะ เห็นแกยิ้มทุกรูป อารมณ์ดีจริงๆ แต่ดูๆไปก็คล้ายมาเฟียเหมือนกันนะ ฮา

ขอบคุณสำหรับบทความครับ สุดยอดเหมือนเดิม

จากคุณ : captain_G

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 14:14:30

ความคิดเห็นที่ 26

บ็อบ เพสลี่ย์พูดถึงทีมลิเวอร์พูลในวันที่เขาลุกออกจากตำแหน่ง

“This club has been my life. I’d go out and sweep the street and be proud to do it for Liverpool FC if they asked me to.”
..."สโมสรนี้คือชีวิตของผม ถ้าสโมสรขอร้องผมให้ออกไปกวาดถนน ผมก็จะไปทำด้วยความภูมิใจ(ที่ได้ทำให้สโมสรลิเวอร์พูล)"

...หนึ่งคำพูดแทนความรู้สึกทุกอย่างที่ลุงคนนี้ได้ให้ไว้กับสโมสร...
First Division
Champions: 1975–76, 1976–77, 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1982–83
Runners-up: 1974–75, 1977–78
European Cup
Winners: 1977, 1978, 1981
UEFA Cup
Winners: 1976
FA Cup
Runners-up: 1977
Football League Cup
Winners: 1981, 1982, 1983
Runners-up: 1978
European Super Cup
Winners: 1977
Runners-up: 1978
FA Charity Shield
Winners: 1976, 1979, 1980, 1982
Shared: 1977
Intercontinental Cup
Runners-up: 1981

จากคุณ : robbie_robbie

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 19:46:30

ความคิดเห็นที่ 27

การได้มาเรียนรู้ประวัคิศาสตร์ของทีมที่เรารัก มันภูมิใจจัง love

รู้สึกดีมากๆ เราเชียร์ทีมไม่ผิดจริงๆ

จากคุณ : หมวยไม้หอม

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 20:25:04

ความคิดเห็นที่ 28

ติดตามอ่านกระทู้ของคุณ howk_ky มาระยะหนึ่งแล้ว

แต่เพิ่งตอบกระทู้เป็นครั้งแรก

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ นะครับ

อ่านประวัติศาสตร์ ด้วยความรู้สึกว่ามันกำลังจะซ้ำรอยเดิม

ในอีกไม่นาน

จากคุณ : นายแทน

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 21:19:23

ความคิดเห็นที่ 29

บทความเยี่ยมเหมือนเดิมเลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับบทความดีดี ^^

จากคุณ : beensolong

เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 23:45:55

ความคิดเห็นที่ 30

ขอบคุณครับ

จากคุณ : เป๋าตังค์

เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 12:17:15

ความคิดเห็นที่ 31

ขอบคุณมากครับ

จากคุณ : พ่อตังค์ทอน (พ่อตังค์ทอน)

เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 12:45:26

ความคิดเห็นที่ 32

ขอบคุณค่าฮ๊อกกี้ อ่านแล้วน้ำตาซึม ปู่บ๊อบยิ้มน่ารักมาก ๆ เหมือนคุณปู่ คุณลุงผู้ใจดี ขอบคุณที่ทำให้เรารักลิเวอร์พูล

จากคุณ : Baolinyan

เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 14:28:08

ความคิดเห็นที่ 33

ขอบคุณมากครับฮ๊อกกี้จัง ^ ^

จากคุณ : ChocolateMousse

เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 54 13:18:00

ความคิดเห็นที่ 34

ขอบคุณ จขกท.สำหรับบทความดีๆ อีกเช่นเคย... beer

จากคุณ : Mr.Waterloo

เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 54 17:47:23

ความคิดเห็นที่ 35

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ

จากคุณ : Raycer_X

เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 19:29:50

ความคิดเห็นที่ 36

9 ปีกับเเชมป์เป็นเข่ง แค่นี้ก็คงพอเมื่อพูดถึง บ๊อบ เพรสลี่ย์

จากคุณ : bigwores

เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 11:15:18

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป