สังหรณ์ใจมาตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว...ผีแดงเสีย 2 จุดโทษ โดนนำ 2-0 กลับมาชนะได้ 2-4 จากแฮททริคของรูนีย์ ขณะที่คู่แข่งอย่างปืนกับสิงห์ นัดกันเสมอคู่แข่ง แถมมีบางทีม กลายเป็นตัวตลก อุตส่าห์นำคู่แข่งไปก่อน ยังกล้า ๆ เสีย 2 จุดโทษ...แพ้มันซะอย่างงั้น...
กลางสัปดาห์บอลยุโรป ผีแดงก็ยังบุกไปชนะเชลซีถึงถิ่น แถมคู่แข่งในรอบต่อไป แทนที่จะไปเจอตออย่างแชมป์เก่า เผลอ ๆ อาจแจ๊คพ็อทแตกได้ไปเตะที่เยอรมันแทน...อะไรมันจะลงล๊อค เป็นใจขนาดนั้น
เดี๋ยวคอยดู..เจิมไว้เลยว่า แมนฯ ยูไนเต็ด จะชนะชาลเก้ 04 ง่าย ๆ และเอล คลาสซิโก้ เซมิไฟนั่ล จะเป็นมูริญโญ่ ที่เขี่ยทีมจากดาวนาเม็กตกรอบ เพื่อยื่นแชมป์ให้ปีศาจแดง...
อาทิตย์นี้คงเป็นอาทิตย์ที่แสนจะมีความสุขสำหรับสาวกผีแดงจริง ๆ กองแช่ง แช่งไม่ขึ้น แถมของยังย้อนเข้าตัว หงายเงิบไม่เป็นท่า
ไม่ได้ติดใจเรื่องโชคชะตาและไม่มีปัญหากับจุดโทษ แต่อยากเข้ามาบอกว่า..ในฐานะเด็กหงส์เต็มตัว และแช่งผีมาตลอดเกือบ ๆ 10 ปี ยอมรับว่าแมนฯ ยูไนเต็ด ไม่ได้มีดีที่โชค
ถ้าเทียบกันทีมต่อทีม แมนฯ ยูไนเต็ดปีนี้ก็มีปัญหาไม่น้อยไปกว่าทีมไหน... เผลอ ๆ มีปัญหามากกว่าทีมอื่น ๆ ซะอีก ตัวเจ็บ ตัวแบน เดี๋ยวแบนผู้เล่น เดี๋ยวแบนผู้จัดการ วุ่นไปหมด
ปีนี้ทั้งปี ได้ใช้กองหลังตัวจริงลงพร้อมกันไม่กี่นัด ตัวเสริมชั้นดีอย่าง วาเลนเซีย กับ พาร์ค หรือ แอนเดอร์สัน ก็มีช่วงเจ็บยาว ตัวความหวังอย่าง รูน กับ เบิร์บ ก็มีช่วงฝืด ฯลฯ
บางนัด ไม่ใช่ว่าจะเล่นดี บางนัดน่าแพ้ บางนัด ก็น่าเสมอ แต่เซอร์อเล็กซ์ฯ ก็ฝ่าฟันปัญหามาได้ เอาตัวรอดมาได้ตลอด ด้วยเด็ก ๆ ที่ไม่มีใครคิดว่าจะเล่นได้ อย่าง ชิชาฯ พี่น้องดา ซิลวา และสมอลลิ่ง
ป่วยการที่ทีมอื่นจะโทษดินโทษฟ้า ด่ากรรมการ สิ่งที่ควรจะต้องโทษคือตัวเองต่างหาก มีโอกาสแล้วแต่ทำไม่ได้ เชลซีนำโด่งตั้งแต่ต้นฤดูกาล ก็กลับแผ่วซะเฉย ๆ ปืนใหญ่ไล่มาตอนท้ายจนมีโอกาสกำชะตาชีวิตตัวเองไว้ เพียงแค่ชนะทุกแมชต์ก็ได้แชมป์ ก็ปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปง่าย ๆ
บางทีมก็นะ...ลุ่ม ๆ ดอน ๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย กองเชียร์กลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะเยาะ ชนะได้ก็แพ้ง่าย ๆ ...ซะอย่างนั้น...
เคยนั่งว่าง ๆ ก็คิดเล่น ๆ ว่าทำไมต้องเป็น แมนฯ ยูไนเต็ด ทำไมไม่เป็นปืนใหญ่ สิงห์ ไก่ เรือใบ หรือ...ทีมอื่น ๆ ที่เล่นยังไงก็ชนะ เล่นดีก็ชนะสบาย เล่นแย่ก็ชนะหวุดหวิด เล่นห่วยก็แค่เสมอ..
นึกไปก็ไม่มีคำตอบ สรุปให้ตัวเองใหม่ว่า ควรเปลี่ยนคำถามใหม่เป็น "ทำไมทีมอื่นถึงทำไม่ได้เหมือนแมนฯ ยูไนเต็ด" ก็พบว่าแมนฯ ยูไนเต็ดไม่ใช่ทีมที่แพ้ไม่เป็น เพียงแต่เป็นทีมที่แพ้คนอื่นแพ้ได้ แต่ไม่เคยแพ้ตัวเอง...
ทีมอื่นพอแพ้ ก็มักจะมีสาเหตุ กรรมการแย่ โชคร้าย นักเตะไม่สมบูรณ์ สนามไม่ดี ฯลฯ สารพัดจะหา แต่แมนฯ ยูไนเต็ดจะกลับมาเอาชนะทุก ๆ อย่างด้วยนักเตะที่มีอยู่ โชคที่เหลือ และผู้จัดการที่คุมทีมมา 20 กว่าปี...
ความมั่นใจในตัวเองของนักเตะ ความเชื่อมั่นที่มีให้เจ้านายและเพื่อนร่วมทีม ความหวาดกลัวของทีมอื่นที่มีต่อเซอร์อเล็กซ์ ความทระนงตัวเองของผู้เล่นอย่าง นานี่ รูนี่ย์ เบอร์บาตอฟ กิ๊กส์ หล่อหลอมให้แมนฯ ยูไนเต็ดกลายเป็นทีมที่แพ้ยาก แต่ถ้าแพ้ก็คือแพ้คู่แข่ง แต่ไม่เคยแพ้ตัวเอง...
คงอีกนานกว่าจะมีใครสร้างทีมได้อย่างนี้ เราน่าจะภูมิใจที่มีโอกาสอยู่ในช่วงเวลาที่มีผู้ชายที่ยิ่งใหญ่อย่าง เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน
วันนี้เวลามีคนพูดถึงตำนานอย่าง เปเล่ ปุสกัส สแตนลี่ย แมทธิวส์ หรือ ฟรานซ์ เบคเคนบาวเบอร์ เราอาจนึกไม่ออกว่าเป็นยังไง แต่ถ้ามีคนพูดถึงเซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน คุณจะนึกถึงความเก่งกาจของเค้าได้อย่างชัดเจน....
จากใจแฟนหงส์..ที่ยอมรับความเก่งกาจของเซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสันครับ
In the name of the KOP : ตอน ทำไมต้องแมนฯ ยูไนเต็ด
