ความคิดเห็นที่ 1 Modern Hybrids Martial Arts systems that are influenced by other cultures or have a lineage that started after the 1940's.รูปแบบที่ได้รับจากวัฒนธรรมอื่น     Hong Cha     I Liq Chuan (意力拳) - Mind-Body Art     Jun Fan Jeet Kune Do (振藩截拳道) - Bruce Lee's Way of the Intercepting Fist     Jing Quan Do (精拳道) - a modern synthetic style     Kenpo - Japanese description of various Chinese arts     Liu Seong Kuntao (also Liu Seong Gung Fu, Liu Seong Chuan Fa) - A Chinese art with Indonesian influence, practiced primarily in the United States     Kuntao (拳道 or 拳頭) - Way of the Fist, a Hokkien term referring to Chinese martial arts practiced in Southeast Asia and in Indonesia in particular     Sanshou (散手) or Sanda (散打) - Free Fighting     San Soo (散手)     Lungwu Quan (龙武拳)- A newly formulated Asian martial arts จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 23:48:35

ความคิดเห็นที่ 2 General terms     Chi Gerk (黐腳) - Term used for sticky legs sensitivity training most notably used in Wing Chun. Similar concepts are also practiced in Hung Gar and other Chinese martial arts.     Chi Sao (黐手) - Term used for sticky arm sensitivity training most notably used in Wing Chun. Similar concepts are also practiced in Hung Gar and other Chinese martial arts.     Zui Quan (醉拳) "Drunken Fist" - Term used for "drunken" techniques in many styles of Chinese Martial Arts.     Dim Mak (點脈) - General term for point striking.     Iron Palm (Chinese: 铁掌功; Cantonese: tit1 zoeng2 gung1) is a body of training techniques in various Chinese martial arts.     Iron Shirt (Traditional Chinese: 鐵衫; Simplified Chinese: 铁衫; Pinyin: tiě shān; Cantonese: tit1 saam1) is a form of hard style martial art exercise for protecting the human body from impacts in a fight.     Lei tai (擂台; Lèi tái) - Full Contact competition platform used in Chinese Martial Arts.     Chin na (擒拿; Chin Na) - General term for joint locks.     Sanshou (散手) - General term for sparring methods, but also another name for the sport, [[San da].] (散打)     Tuishou (推手) - Term used for the "push hands" partner exercises used in the Neijia arts. จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 23:54:16

ความคิดเห็นที่ 3 Internal and external styles วรยุทธที่สอนกันภายในครอบครัว และแบบที่สอนกันทั่วไป Chinese martial arts may be divided into Neijia (內家, internal family) or wàijiā (外家, external family) styles. Many styles combine both internal and external techniques; Chow Gar is a good example of this. There is an ongoing debate within the martial arts community at both the popular and scholarly level over the distinction between "internal" and "external" arts. Consequently, the list of styles considered internal or external may vary greatly from source to source. There are only three Chinese styles that are universally recognized as internal, and they are sometimes referred to as the "Orthodox internal styles." These three styles are Xingyiquan, Baguazhang, and Tai Chi Chuan, the three arts counted as internal and set apart by Sun Lutang, who greatly popularized the terms "nèijiā" and "wàijiā" as a method of classifying martial arts. จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 23:59:53

ความคิดเห็นที่ 4 Styles often considered internal styles รูปแบบวรยุทธที่สอนกันภายในครอบครัว     Baguazhang (八卦掌 Pa Kua Chang) - Eight Trigrams Palm     Liuhebafa Chuan (六合八法 Liu He Pa Fa, Lok Hup Ba Fa) - Water Boxing     Tai Chi Chuan (太極拳 Tai Chi Chuan, Taijiquan) - Ultimate Supreme Fist     Xingyiquan (形意拳 Hsing-i Chuan) - Shape-Intent Fist     Yiquan (意拳 I Chuan) - Mind Boxing จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 00:10:35

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่แปลกหรอกครับ..........วรยุทธจีนแยกแตกแขนงเยอะแยะ แต่เป็นการฝึกเพื่อออกกำลังกายซะส่วนใหญ่ ต่อสู้เพื่อป้องกันตัวก็มีบ้าง แต่เหาะเหินเดินอากาศ กำลังภายในล้ำเลิศเอาไว้หลอกเด็ก 555+ จากคุณ : atk เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 00:31:07

ความคิดเห็นที่ 6 จริงๆ วรยุทธ์จีน ก็แตกแขนงมาจากสองสำนักใหญ่ๆ ก็คือ Wu Tang (บู๊ตึ้ง) ซึ่งมีฐานคติมาจากกลุ่มนักพรตเต๋า แล้วก็ Shao Lin (เส้าหลิน) ที่มีรากฐานมาจากพระในศาสนาพุทธ ซึ่งสืบทอดมาจาก หลวงจีนตั๊กม้ออีกทีครับ ซึ่งท่านหลวงจีนตั๊กม้อ ท่านบำเพ็ญภาวนาแล้วเกิดอาการเมื่อยขบ เลยสังเกตการเคลื่อนไหวของสัตว์ 5 ชนิดก็คือ เสือ หมี ลิง งู นกกระเรียน แล้วก็นำมาสร้างเป็นเพลงหมัด เพลงมวยต่างๆ เส้าหลินแตกเป็น กลุ่มเหนือใต้ กลุ่มเหนือถนัดเพลงหมัด กลุ่มใต้ถนัดเพลงเตะ สายเส้าหลินจะเน้นพละกำลัง ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ บู๊ตึ้งก็แตกแขนงไปเป็น ไท้เก๊ก (Tai Chi) โดยปรมาจารย์เตียซำฮง แล้วก็ไปพวกต่างๆ เช่น จิตคุนโ้ด้ อะไรหลายๆอย่าง หรือจะเป็น Wing Shun  Fong Wing อะไรก็ว่าไป ตามภาษา สายบู๊ตึ้งจะเน้นร่างกายที่เคลื่อนไหวกระชับกระเฉง (Dexterity) สูง และเน้นเรื่องลมปราณ (Feng) ในตัว แล้วก็มีเพลงมวยไฮบริดทั้งหลาย ที่นำข้อดีของสองสายมวยใหญ่มารวมกัน Integrated กันเป็นทางมวยตัวเองก็มีครับ ปล. กำลังภายใน หรือลมปราณ อย่าดูถูกว่าไม่มีจริง ถ้าไม่ฝึกไม่หัดเดินลมหายใจ ก็จะไม่รู้ว่ามี ถ้าพิจารณาจิตไม่ละเอียดพอ ก็จะไม่พบกำลังภายในหรือลมปราณครับ จากคุณ : พัฒน์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 01:00:31

ความคิดเห็นที่ 7 internal style ( NeijeiChuan  or Neijia Quan 内家拳: เน่ยเจียเฉวียน ) ไม่ได้แปลว่า มวยที่ฝึกกันในครอบครัวนะครับ external style ( Weijei Chuan or Weijia Quan 外家拳: เว่ยเจียเฉวียน) ก็ไม่ได้แปลว่า มวยที่ฝึกสอนกันทั่วไปอีกเช่นกัน การแปลแบบนี้โดยไม่อิงกับหลักการของมวยจีน จะทำให้ผู้ที่ไม่เข้าใจมวยจีนสับสนครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 01:24:46

ความคิดเห็นที่ 8 ประวัติศาสตร์มนุษย์บนแผ่นดินจีน มีมายาวนานกว่า400,000ปี แถมพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล มีประชากรมากมาย ไม่แปลกหรอกครับที่ศิลปะการต่อสู้ต่างๆจะมีมากมายนับไม่ถ้วน โดยเฉพาะในสมัยโบราณที่การต่อสู้แบบปะทะกันซึ่งๆหน้าเป็นสิ่งที่เกิดได้ตลอดเวลาในชีวิตประจำวัน หากไม่สู้ก็ต้องถูกฆ่า สภาพแวดล้อมมันบีบบังคับหล่อหลอมให้พวกเขาจำเป็นต้องมีวิชาต่อสู้(แบบใช้สู้เพื่อดำรงชีวิตจริงๆ ไม่ใช่สู้บนเวที) ผมเชื่อมาตลอดว่าวิทยายุทธจีนแบบในหนังกำลังภายในนั้นสมัยก่อนมีจริงๆครับ แต่มันก็ล้มหายตายจากไปเรื่อยๆจนสาปสูญไปในที่สุด เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถฝึกฝนสืบทอดกันมาได้ง่ายๆ ใน1ล้านคนอาจจะฝึกสำเร็จขั้นสุดยอดได้แค่1คนด้วยซ้ำไป ผมเชื่อมั่นว่าคนในสมัยโบราณมีพละกำลังมากกว่าคนยุคปัจจุบันหลายเท่า เพราะสภาพแวดล้อมต่างๆที่ต้องปากกัดตีนถีบเอาชีวิตรอด รวมถึงในยุคปัจจุบันนี้มันสิ่งอำนวยความสะดวก รวมทั้งกฏหมายบ้านเมืองที่สามารถคุ้มครองผู้ที่อ่อนแอได้ สิ่งต่างๆเหล่านี้มันทำให้มนุษย์อ่อนแอลงมากมายหลายเท่า แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 01:31:02 จากคุณ : ซาโนสุเกะ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 01:26:59

ความคิดเห็นที่ 9 แท้ที่จริงแล้ว การจะแบ่งประเภทมวยจีน ถ้าเอาตามหลักการเดิม ๆ จะแบ่งได้สองแบบคือ แบ่งตามภูมิประเทศ ที่ยึดเอาลำน้ำฉางเจียง หรือแยงซีเกียง เป็นหลัก มวยที่มีการคิดค้นและเผยแพร่ในตอนเหนือแม่น้ำฉางเจียง จะเรียกกันทั่ว ๆ ไปว่า "มวยเหนือ" ส่วนมวยที่คิดค้นได้ทางตอนใต้ของแม่น้ำฉางเจียง จะเรียกกันว่า "มวยใต้" ภาษิตจีนบอกว่า  เท้าเหนือ หมัดใต้  เชื่อกันว่าเพราะมวยทางภาคเหนือ เน้นไปที่การใช้การทุ่มเป็นหลัก เนื่องจากอากาศค่อนข้างจะหนาว การใส่เสื้อผ้าต้องรัดกุม ทำให้ต้องเน้นเข้าไปจับทุ่มซึ่งก็ต้องใช้เท้าในการเคลื่อนไหวมาก ส่วนทางใต้ ภูมิประเทศเป็นแม่น้ำลำคลองมาก ที่ราบลุ่ม อากาศร้อนชื้น ดังนั้นต้องสัญจรกันทางเรือ ทำให้ต้องมีกำลังแขนที่ดี จะได้เอาไว้พายเรือได้ ทั้งหมดนี้ จึงเป็นที่มาของสุภาษิตจีน เท้าเหนือ หมัดใต้ ------------------------------------------------------------ ส่วนการแบ่งอีกแบบ ก็คือ แบ่งตามคุณลักษณะที่เห็นได้จากภายนอกของการฝึก ตรงนี้ก็จะเรียกกันลำลองว่า มวยภายนอก กับ มวยภายใน ก็คือ เว่ยเจีย กับ เน่ยเจีย นั่นเอง มวยภายนอก เน้นการใช้กำลังจากกล้ามเนื้อเป็นหลัก ไม่ได้ให้ความสำคัญกับการควบคุมการหายใจ แต่มวยภายใน จะเน้นทั้งสองส่วน ต้องสอดประสานกัน จะใช้หลัก หยินหยาง หรือจะหลัก ปากว่า หรือจะหลักหกประสาน (ลิ่วเหอ LiuHe ) ก็ว่ากันไป แต่โดยหลักการแล้วก็คล้าย ๆ กัน เพราะฉะนั้น สามสุดยอดมวยภายในก็คือ ไท่จี๋  ปากว่าจ่าง และ สิงอี้ จึงเป็นมวยที่เน้นทั้งกำลังจากร่างกาย และ การควบคุมลมหายใจภายในครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 01:34:23

ความคิดเห็นที่ 10 ปัจจุบันคติการสอนมวยจีนก็ต่างไปจากอดีตแล้ว สมัยก่อนบางวิชา บางครู หวงวิชามากจะสอนเฉพาะคนในตระกูลเท่านั้น เช่น ซินอี้ตระกูลไต้ ( Dai  Family Xin yi ) หรือแม้แต่ การถ่ายทอดไท่จี๋ในบางสายเช่นของ ตระกูลเฉิน ในยุคเริ่มแรกก็ฝึกกันเฉพาะในตระกูลตัวเองเท่านั้น ต้องย้อนกลับไปอีกนิดหนึ่งสำหรับธรรมเนียมการรับศิษย์มวยจีน จะมีอยู่สองแบบ คือ ศิษย์นอก กับ ศิษย์ใน ศิษย์นอกก็คือ ศิษย์ที่ไม่ได้ไหว้ครูตามธรรมเนียมเพื่อขอฝึกวิชา ส่วนศิษย์ในก็คือศิษย์ที่ครูมวยยอมรับและสอนวิชาให้ตามความสามารถ ดังนั้นการได้วิชาของศิษย์แต่ละประเภทจึงไม่เท่ากันครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 01:42:02

ความคิดเห็นที่ 11 ครับขอบคุณ คุณผ้าพับไว้ที่ช่วยกันออกความเห็น      คุณ ผ้าพับไว้คงจะอยู่ในวงการยทธจักรจีน?  ขอคารวะ จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 03:08:03

ความคิดเห็นที่ 12 มิเป็นไรครับ ผมเองไม่ได้อยู่ในยุทธจักรมวยจีนหรอกครับ แค่เคยอ่านผ่าน ๆ มาบ้างเท่านั้นเอง มวยจีนเองมีเรื่องราวหลากหลาย อาจจะเพราะมีจำนวนวิชามาก ดังนั้นจึงมีเรื่องเล่าในแต่ละวิชาพอสมควรครับ ก็ว่ากันไป จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 07:09:17

ความคิดเห็นที่ 13 ปัจจุบัน เส้าหลิน หรือ บู๊ตึ้งเอง ก็แทบจะผลิตวิชามวยจีนยุคใหม่ โดยอ้างว่าของตัวเองก็มี ทำให้ภาพลักษณ์ของมวยจีนเริ่มที่จะ "เละ" อยู่เหมือนกันครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 07:27:06

ความคิดเห็นที่ 14 ตัวอย่างเช่น ปาจี๋เฉวียน : Baji Quan ที่แต่เดิมสมัยตอนปลายราชวงศ์หมิง ต่อต้นราชวงศ์ชิง ก็ราว ๆ สองร้อยกว่าปีมาแล้ว ยังเป็นวิชาที่คนไม่นิยมฝึกเท่าไร เพราะถือว่าเป็นมวยภายนอก แต่พอมาถึงยุคปรมาจารย์ หลี่ชูเหวิน ( Li shu wen : 李書文)  ท่านนำเอาพื้นฐานการฝึกมวยภายใน มาเสริมทำให้วิชาของสาย อ.หลี่ กลายเป็นมวยภายในไป ถึงแม้จะมีท่าทางใกล้เคียงกับ ไคเหมินปาจี๋ หรือก็คือมวยปาจี๋ดั้งเดิมที่คิดค้นโดยอู๋จง ชาวหุย แต่เคล็ดการฝึกน่าจะแตกต่างกันออกไปแล้ว ตัวอย่าง ภาพไคเหมินปาจี๋ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 07:42:48

ความคิดเห็นที่ 15 นี่ปาจี๋สาย อ.หลี่  สาธิตโดยลูกศิษย์คนที่ดังที่สุด อ. หลิว หยุน เฉียว จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 07:44:36

ความคิดเห็นที่ 16 ปัจจุบัน เส้าหลินกลัวตกกระแส เอากับเขาเหมือนกัน แหม ทำไปได้ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 07:49:18

ความคิดเห็นที่ 17 14  เหมือนหมัดมังกร8ทิศ ในเรื่อง เคนจิเลย  แบบเดียวกันรึเปล่า จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 08:05:09

ความคิดเห็นที่ 18 หมัดมังกรแปดทิศ ในหนังสือการ์ตูนเรื่องเคนจิ  ผมว่าน่าจะ #15 มากกว่าครับ คนนี้คือลูกศิษย์สายตรงที่ดังที่สุดของ ริโชบุน ใช่หรือเปล่าครับ...เห็นการ์ตูนวาดหน้าตาคล้ายกันมาก ขอบคุณสำหรับคลิปครับ จากคุณ : อี้จับซา เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 08:57:27

ความคิดเห็นที่ 19 /\ /\ ไม่ใช่ครับ ปาจี๋เฉวียนในความเห็นที่ ๑๔ ถ้าเทียบกับในการ์ตูนเคนจิคือ มวยแปดสุดยอด (ฮักเคียกเค็น ) ที่ ลีโชบุง (หลี่ชูเหวิน) สอนให้กับ ริวเกะซิเคียว( หลิวหยุนเฉียว) แล้ว ปู่ของเคนจิ ได้ไปเรียนมา แล้วก็มาสอนต่อให้เคนจินั่นล่ะครับ ส่วนหมัดมังกร ๘ ทิศนั้น ถ้าเป็นมวยจีน จะเรียกว่า ปากว่าจ่าง ( BaguaZhang :八卦掌 ) ซึ่งสายของ อ.หลิวหยุนเฉียว ที่ไปเรียนมาจาก อ. กงเป่าเถียน เป็นสายตระกูลอิน ( Yin Style BaguaZhang :  ของ อ. อิน ฝู 尹福 Yin fu  ลูกศิษย์ของปรมาจารย์ผู้คิดค้นมวยปากว่าจ่าง ปรมาจารย์ ตงไห่เฉวียน ) คลิป อ. หลิว หยุน เฉียว รำปากว่าจ่างสายตระกูลอิน จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:01:14

ความคิดเห็นที่ 20 # คุณอี้จับซา อ. หลิว หยุน เฉียว เป็นลูกศิษย์สายตรงคนสุดท้ายของ ปรมาจารย์ หลี่ชูเหวิน ( ลีโชบุง ริโฉะบุน ) อย่างที่เข้าใจถูกต้องแล้วครับ แล้วก็เป็นคนเดียวกับในการ์ตูนเคนจิด้วยเช่นกันครับ ส่วนในคลิป ๑๕ จะเป็นมวยแปดสุดยอด ( ปาจี๋เฉวียนล้วน ๆ ครับ ) จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:13:20

ความคิดเห็นที่ 21 เข้าเรื่องอีกนิด บู๊ตึ้ง เห็นเส้าหลินมี ปาจี๋ได้  ก็เอากับเขาเหมือนกัน... นะ ทำไมต้องทำเลียนแบบหนอ ไท่จี๋ตัวเดียวก็ขายได้ตั้งเยอะแล้ว สงสัยว่า จะพยายามโยงเข้ากับกลุ่มของ อ. หลิว หยุน เฉียว เพราะท่าน อ. ท่านสร้างเครือข่ายของลูกศิษย์ท่านไว้ โดยยกนามของบู๊ตึ้งมาตั้ง เป็น อู่ถัง Center ( Wu Dang Center ) เพื่อที่ลูกศิษย์ของท่านจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไม่ว่าจะแยกกันไปสอนมุมไหนของโลก ก็คือเครือญาติพี่น้องกัน สงสัย บู๊ตึ้ง คงจะคิดว่า เมื่อมีชื่อบู๊ตึ้ง งั้นก็เหมามาเป็น ปาจี๋ ของบู๊ตึ้งซะเลย....๕๕๕๕ คลิป ปาจี๋สายบู๊ตึ้ง  นักพรตคนนี้ เคยแสดงมาหลายคลิปแล้ว เห็นเคยแสดง ชิงกง ( Qing Gong : วิชาตัวเบา ) ด้วยเหมือนกัน ดูแล้วคนละแนวคิดเลย ปาจี๋สายบู๊ตึ้ง ส่วนตัวคิดว่าวงจรพลังมันกว้างเกินไปกว่าของ ไคเหมิน หรือแม้แต่สายของ อ.หลี่ชูเหวิน จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:19:15

ความคิดเห็นที่ 22 คาราวะจอมยุทธ์ทั้งหลาย 1 จอก จากคุณ : BoysBee 2nd Season เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:26:52

ความคิดเห็นที่ 23 กำลังภายใน ผมว่ามีจริง แต่กำลังภายในแบบเวอร์ๆในหนัง เช่น ขับพิษได้ บาดเจ็บแทบตายก็รักษาได้ วิชาตัวเบาเดินแบบไร้่เสียง คัมภีร์เก้าอิม-เก้าเอี๊ยงจินเก็ง พลังเคลื่อนย้ายจักรวาล 9กระบี่เดียวดาย ฯลฯ พวกนี้เป็นเรื่องแต่ง อันที่จริงก็เพิ่งมาแต่งในสมัยหลังๆนี้เองด้วย หลายๆเรื่องระบุตัวผู้แต่งได้ด้วยซ้ำ (เพราะส่วนมากหนังก็สร้างจากนิยายกำลังภายในนี่แหละ) เช่น กิมย้ง หวงอี้ อุนสุยอัน ฯลฯ ถ้าไปดูนิยายจีนสมัยก่อน ที่มักจะอิงประวัติศาสตร์ไม่มากก็น้อย วิชาต่อสู้จะเน้นพลกำลังเวอร์กับศาสตร์อาวุธ เช่นสมัยสามก๊ก เตียวหุยมีพลังมหาศาล มีเพลงทวนอสรพิษ แต่ก็ไม่ได้เวอร์แบบขับพิษได้ ต้านอาวุธได้ แบบในหนัง โดนพิษก็คงตาย โดนทหารเลวฆ่าตายได้เหมือนกัน แม้แต่ลิโป้ ยอดฝีมืออันดับ1ในยุคนั้น ก็ไม่ได้เวอร์ขนาดก๊วยเจ๋งในนิยายเลย ยังห่างไกลอีกมาก เพราะมีแค่เพลงทวน ธนู พลกำลัง ที่จริงในสามก๊กไม่ได้พูดถึงกำลังภายในด้วยซ้ำ ดูจะเน้นใช้กำลังภายนอกกันอย่างเดียว นิยายสมัยนั้น ถ้าจะเวอร์ก็ไม่ได้พูดถึงกำลังภายใน แต่จะเวอร์ไปในทางไสยศาสตร์ แบบไปเรียนวิชาจากผู้ิวิเศษ ใช้เวทมนตร์ ไม่ก็เป็นอิทธิฤทธิ์เทพเจ้า อะไรทำนองนั้นเลย ที่จะมาเวอร์เพราะฝึกกำลังภายในแบบในหนังยุคใหม่ ผมยังไม่เคยเห็น ส่วนที่ว่าพลกำลังคนสมัยก่อนมากกว่าปัจจุบัน ถ้าเป็นคนธรรมดาก็คงจะใช่ แต่ถ้าเป็นนักกีฬาอาชีพที่ใช้วิทยาศาสตร์การกีฬากับศาสตร์วิชาผสมผสานกันอย่างลงตัว ผมว่าไม่ด้อยกว่าสมัยก่อนแน่ อย่างค่ายมวยไทยฝึกกันทั้งเช้าทั้งเย็น ดูยังไงก็ไม่เห็นว่าจะสบายกว่าวิถีชีวิตสมัยก่อนตรงไหน ยังไม่นับพวกเมืองนอกที่ฝึกหนักมาก+ใช้วิทยาศาสตร์การกีฬาบำรุงแบบสุดๆอีก จากคุณ : Chineseman เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 09:54:30

ความคิดเห็นที่ 24 ผมขอคารวะทุกท่านอีกครั้งครับ.......... จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 10:48:16

ความคิดเห็นที่ 25 ผมก็เชื่อว่ามีจริงครับ แต่มันไม่ได้มีกำลังมากมายมหาศาลแบบในหนังแน่ๆครับ การฝึกลมปราณมันเป็นการฝึกสมาธิอย่างหนึ่งเพื่อจัดสมดุลภายในร่างกาย(เลือดลมเดินสะดวก)......มันทำให้แข็งแรงขึ้น สุขภาพดี จากคุณ : atk เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 11:18:45

ความคิดเห็นที่ 26 คห 23 จริงๆ เรื่องพวกกำลังภายในอะไรต่างๆ จากความรู้ส่วนตัว น่าจะมาเกิดขึ้นในช่วงราชวงศ์ถัง และซ่งของจีนนะครับ อย่างมังกรหยก แปดเทพอสูรมังกรฟัา ฯลฯ ก็มาเกิดในช่วงราชวงศ์ซ่งตอนปลาย (ตอนใกล้แตกให้กับมองโกล) แล้วครับ เนื่องจากสมัยสามก๊ก จีนยังไม่เข้าถึงพุทธศาสนาครับ มีแต่ เต๋า กับขงจื้อ (ขงจื้อก็ไม่สอนให้รบราฆ่าฟันกับใคร) แต่สมัยสามก๊กก็คงมีเพลงยุทธ์สำหรับนักรบ ขุนพลแต่ละคนครับ แต่คงไม่โอเว่อร์ขนาดที่เราดูในภาพยนตร์ต่างๆที่เกียวกับสามก๊กแน่ๆ ครับ จากคุณ : พัฒน์ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 14:07:05

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ มังกรหยก แปดเทพฯ ตามท้องเรื่องเกิดในสมัยซ่ง แต่คนแต่งแต่งในสมัยปัจจุบันครับ คนแต่งคือกิมย้ง ยังมีชีวิตอยู่เลยครับ แต่อายุมากและเลิกแต่งนิยายไปนานแล้ว ถ้าไปดูนิยายอิงประวัติศาสตร์สมัยก่อน ที่พูดถึงเรื่องสมัยถัง ซ่ง เช่น ส้วยถัง บ้วนฮวยเหลา การรบก็จะไม่ต่างกับในสามก๊กเหมือนกันครับ ไม่มีพูดถึงกำลังภายในเหมือนในมังกรหยกเลย หรือถ้าเวอร์ๆก็จะเป็นเวทมนตร์เหมือนที่เคยบอกไว้ครับ หรือถ้าจะพูดถึงพุทธศาสนา ก็ลองดูไซอิ๋ว มีแต่อิทธิปาฏิหาริย์แบบเทพเจ้า ผู้วิเศษล้วนๆครับ ไม่มีพูดถึงกำลังภายในเลย เรื่องเกิดในสมัยราชวงศ์ถัง ในยุคถังไท่จงมหาราช ยุคทองของราชวงศ์เลยด้วย หรืออย่างเรื่อง 108 ผู้กล้าเขาเหลียงซาน (ซ้องกั๋ง) อันนี้ท้องเรื่องก็เป็นสมัยราชวงศ์ซ่งครับ คนแต่งคือซือไน่อัน อาจารย์ของหลอกว้านจง(คนแต่งสามก๊กฉบับนิยาย) เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์เหมือนสามก๊ก ก็ไม่ได้พูดถึงกำลังภายในเหมือนกัน ที่ผมเห็นมีพวกจอมยุทธ์ออกมาก็จะเป็นสมัยราชวงศ์ชิงนี่แหละครับ ที่มีกลุ่มชาวบ้านธรรมดาตั้งกลุ่มโค่นราชวงศ์ชิงหลายกลุ่มมาก แต่พวกนี้ก็ไม่ได้เวอร์มาก แม้แต่ในนิยายกิมย้ง ยังให้ยุคนี้เป็นยุคที่กำลังภายในไม่มีประสิทธิภาพเท่าไหร่ (ตามทฤษฎีของแก คือยิ่งสมัยใกล้ปัจจุบัน กำลังภายในก็ยิ่งเสื่อมถอย) ปล. ที่พูดมาไม่ได้หมายความว่ากำลังภายในไม่มีนะครับ น่าจะมีปรากฏนานแล้ว อย่างปรมาจารย์เตียซำฮง คูชู่กี แม้แต่อึ้งจี่เพ้งในมังกรหยก2 ก็มีชื่อปรากฏในประวัติศาสตร์จริงๆ แต่ไม่เวอร์แบบในหนังหรือนิยายกำลังภายในครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 15:24:50 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 15:21:59 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 14:39:24 จากคุณ : Chineseman เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 14:37:58

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าจขกท.มีจุดมุ่งหมายเพียงให้ความรู้เรื่องมวยจีน  ผมก็ขอชื่นชม (และขออภัยที่ถามเช่นนี้) รวมถึงทุกท่านที่เข้ามาร่วมให้ความรู้ครับ  ไม่อยากให้เป็นgraffitiแบบ(มวยจีนพ่อ...) ขอกล่าวถึงเรื่องการฝึกสมาธิหรือลมปราณนั้นคงเป็นจริง  ในฐานะที่เป็นชาวพุธที่มีปัญญาอันน้อยนิด  ผมได้ยินมาว่า  การฝึกสมาธิให้ได้ประโยชน์  ต้องเริ่มต้นด้วยจิตที่เป็นกุศลครับ  ถ้าเริ่มด้วยกิเลศอยากเป็นเลิศ หรือร้ายกว่านั้น  ต้องการแก้แค้น ผลที่ได้ก็คือ  ปากจัดฟุ้งเฟ้อทะเยอทะยานเห็นแก่ตัว เครียด  ทีนี้ร่างกายก็คงหลังแต่สารพิษครับ  แต่หากมีความตั้งใจที่จะฝึกสมาธิ  เพื่อให้เกิดปัญญาเพื่อมวลมนุษย์แล้ว  จิตใจจะผ่องใส  เกิดการหลั่งสารเอนโดฟีน  ขอให้ดูเจตนาครับว่าเป็นกุศลหรือเห็นแก่ตัว จากคุณ : รักมวยไทย เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 15:43:59

ความคิดเห็นที่ 29 กำลังภายในประเภทชกหมัดเดียวกระเด็น อาจเป็นไปได้ว่ามีจริง. แต่ประเภทกระโดดลิ่วตัวลอยถึงยอดไม้ตีลังกาลงมาสามตลบ อันนั้นน่าจะโม้เอามันส์. จากคุณ : popular เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 15:55:40

ความคิดเห็นที่ 30 ของบู๊ตึ๊งยังพอเหมือน แต่ของเส้าหลินถ้าไม่บอกก่อนผมก็ไม่รู้ว่าเป็นปาจี๋... #17 มวยใน #14 คือปาจี๋หรือมวยแปดสุดยอด (แปดปรมัตถ์) ครับ มวยที่พระเอกใช้เป็นหลักในเรื่องนั่นแหละ ส่วนมวยแปดทิศ (ป่ากว๋าซาง) เป็นมวยที่พระเอกไปเรียนมาจากหลิว หยุน เฉียว (คนเดียวกับใน #15) ที่ไต้หวันครับ เคนจิเวอร์ชันลิขสิทธิ์ของ VBK ที่พิมพ์ใหม่จะแปลชื่อวิชาและตัวละครได้ตรงตามภาษาจีนมากกว่าเวอร์ชันแรกครับ ถ้าใครชอบการ์ตูนศิลปะการต่อสู้ผมว่าไปหาซื้อหรือเช่าอ่านมาเก็บเป็นความรู้อีกรอบก็ไม่เสียหายครับ จากคุณ : ohms เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:00:47

ความคิดเห็นที่ 31 #29 กำลังภายในกับวิชาตัวเบามันคนละเรื่องกันนะครับ วิชาตัวเบาก็น่าจะมีอยู่จริงแต่มันไม่โอเวอร์เหมือนในหนังจีนที่ว่ากระโดดทีขึ้นไปยอดหน้าผาได้อะไรแบบนั้นหรอก หลักการฝึกก็ไม่ได้ต่างกับพวกนักกรีฑากระโดดสูงสมัยนี้ครับ สมัยสงครามโลกเึคยมีตำนานเรื่อง "โจรบิน" ที่ใช้วิชาตัวเบาก่อกวนกองทัพญี่ปุ่นที่อยู่ในจีนด้วยเหมือนกัน กำลังภายในส่วนตัวผมเชื่อว่ามันก็คือหลักการกำหนดสภาวะลมหายใจให้มีประสิทธิภาพที่สุดนั่นแหละ ซึ่งก็เป็นศาสตร์ที่ที่วิทยาศาสตร์สมัยใหม่ให้การยอมรับและนักกีฬาระดับโลกทุกคนต้องเรียนรู้ครับ จากคุณ : ohms เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:06:12

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าจะว่ากันถึงตัวเนื้อหาวิชาจริง ๆ ที่ไม่อิงกับนวนิยาย ที่เห็นเด่น ๆ มวยจีนก็เริ่มมีบันทึกอย่างน้อย ๆ ก็ราชวงศ์สุยตอนปลายครับ เพราะพระนักบวชของวัดเส้าหลินจำนวน ๑๓ คน ได้มีส่วนช่วยอารักขา ฉินหวัง หลี่ซื่อหมิน ให้รอดพ้นจากอันตราย ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะตอนไปเจอกับทัพของ หวังซื่อชง  ตอนหลังหนึ่งใน ๑๓ ไม่ได้กลับไปบวชต่อ แล้วก็มารับราชการเป็นขุนศึกของหลี่ซื่อหมินต่อไป ส่วนก่อนหน้านั้น ถ้าจำไม่ผิด เคยมีการอ้างว่าค้นพบตำราวิชาการต่อสู้ ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะเน้นที่เรื่องของการหายใจหรือเปล่า ตำราเล่มนี้จะมีอายุอยู่ระหว่างยุคห้าราชวงศ์ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็น ราชวงศ์เว่ยเหนือ (เป่ยเว่ย) ซึ่งมีอายุก่อนราชวงศ์ถังอยู่พอสมควรครับ ในตำรามีบันทึกแค่เป็นท่า ๆ จบในตอนเท่านั้นเอง จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:09:21

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องวิชาตัวเบา ( Qing Gong : 輕功) ก็เป็นอย่างที่คุณ Ohm บอกไว้ครับ แต่วิธีการฝึกจะต่างกันออกไป ในคลิปนี้ยกตัวอย่างการฝึกชิงกงสายเอ้อเหมย ( ง้อไบ๊) นะครับ ในคลิปนี้ จะเป็นการฝึกชิงกงของ ปากว่าจ่าง สายเอ้อเหมย ครับ ชิงกง หรือวิชาตัวเบานี้ ปัจจุบัน ฝรั่งก็เล่นกันเองเยอะในนามของพวก FREE RUNNING ครับ ถ้าใครเคยดูหนัง B13 District นั่นละครับ พวกเล่น FREE RUNNING จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:15:53

ความคิดเห็นที่ 34 คลิปนี้ของฝรั่ง พวก Free Running แนวคิดใกล้เคียงกับชิงกงของจีน แต่ในมวยจีน ชิงกงจะเป็นการเสริมให้ผู้ฝึกมวยจีนบางประเภท เคลื่อนไหวได้รวดเร็วขึ้น ซึ่งก็น่าจะเป็นภูมิปัญญาของคนรุ่นก่อน ที่ยังไม่รู้จักคำว่าวิทยาศาสตร์การกีฬาคืออะไรนั่นเอง จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:19:56

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นในกระทู้นี้มีหลายท่านอ่านการ์ตูนเคนจิ จะขอพูดถึงวิชา ฮิคาเค็น หรือก็คือ มวยพิกว่าจ่าง ( PiquaZhang หรือ Pigua Quan ) ซึ่งบางท่านก็ตั้งสมมติฐานว่า มีรากฐานมาจากต้นกำเนิดเดียวกับ ฮักเคียกเค็น ( มวยแปดสุดยอด , แปดปรมัตถ์ , Baji Quan ) ในการ์ตูนเคนจิเอง ตอนที่เคนจิไปถึงหมู่บ้านหนึ่ง ที่พยายามจะไปช่วยหา ยาชา ๕ ที่ฆ่าพ่อต้างู้ แล้วแอบไปดูเขาฝึก พิกว่าจ่างตอนกลางคืนกัน ก็คือวิชานี้ล่ะครับ ในคลิปนี้ ถ้าสังเกตดี ๆ แล้วเอาไปเทียบกับคลิป ไคเหมินปาจี๋  และโดยเฉพาะกับ ปาจี๋สายอ.หลี่ จะเห็นได้ชัดเจนว่า บางท่าของ ปาจี๋ เหมือนกับ บางท่าของ พิกว่าจ่างเลย มวยพิกว่าจ่างนี่ ก็ฝึกชิงกงเหมือนกันด้วยนะครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:30:04

ความคิดเห็นที่ 36 ส่วนเรื่องประเด็นกำลังภายใน ( ชี่กง : Qi gong  气功) ที่ในหนังจีนเรามักจะเห็นว่าส่งผ่านพลังกันให้เหลือเชื่อ ตามจริงแล้ว วิชาเหล่านี้ก็มีอยู่นะครับ ปัจจุบันก็ยังมีคนฝึกอยู่ เพียงแต่ว่า วิธีการฝึกจะไม่ได้นำมาผสมกับการต่อสู้เท่าใดนัก พวกระดับอาจารย์ด้านชี่ ( Qi Master ) ส่วนใหญ่จะเน้นไปที่การรักษาคนมากกว่า แต่ก็มีบางท่านที่เป็นครูมวย และสามารถใช้ชี่ได้ระดับสูงด้วย คลิปนี้ เป็นตัวอย่างของ Qi master ในเมืองจีน จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:45:51

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้าร่วมสมัยหน่อยก็ต้องเขาคนนี้ จอห์น ชาง   เท่าที่ทราบปัจจุบัน เขาเสียชีวิตแล้ว แต่ก่อนเขาพักอยู่ในอินโดนีเชียครับ ถ้าดูวิถีการดำเนินชีวิตของเขา ก็ไม่ต่างจากนักพรต หรือ ฤๅษี หรือ พระบ้านเราเท่าไรครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 54 16:51:38 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 16:49:42

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าเอาคนที่เป็น Qi master และเป็นมวยจีนด้วย ตัวอย่างก็คนนี้ ถ้าเป็นตามที่เขาอ้างอิง ต้องถือว่าน่าสนใจ เพราะปู่ของเขาคือ สุดยอดวิชาคนหนึ่งคือ อ. อู๋ ถู หนาน สุดยอดไท่จี๋สายตระกูลหยาง เชียวนะครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 17:04:58

ความคิดเห็นที่ 39 นี่อีกท่าน จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 17:11:18

ความคิดเห็นที่ 40 วิชาการต่อสู้เอาเป็นเอาตาย-มาเป็นกีฬาวูซู จีนทำได้อย่างไร? จากคุณ : SURAWISH เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 22:17:29

ความคิดเห็นที่ 41 เจอรุ่นพีบ้านเป็นที่ฝึกมวยจีนและวิทยายุทธจีนต่างๆ รวมทั้งการใช้อาวุธ (แต่ไม่สนิทมากนัก) คุยแล้วเสื่อมศรัทธาพี่จีนไปเยอะเชียว ไม่ใช่ว่ารุ่นพี่กระจอก แต่พี่แกเล่นแฉวิชาจีนมามากมาย  คือวิชาที่ไว้ใช้ต่อสู้จริงน่ะมี แต่ไอ้พวกวิชาแปลกๆ เช่น เตะไข่แล้วไม่เป็นไร นี่เป็นปาหี่ซะส่วนมาก เอาไว้ต้มคนดู ทำให้รู้ว่าพี่จีนแกนี่เล่ห์เหลี่ยมเยอะสุดๆ ไอ้พวกวิชากำลังภายใน ลมปราน อะไรพวกนั้น หลายๆอันก็ต้มคนดู (อันที่เป็นของจริงก็น่าจะมี) บางอันก็ทำได้จริง แต่เอาไปใช้ต่อสู้จริงไม่ได้ (เอาไว้ขู่ว่างั้น) รวมกับที่มวยจีนไม่เคยไประดับโลก (คาราเต้ยังไปได้ไกลกว่าเยอะ) ทำให้คิดว่าหากเปรียบเทียบกับระดับโลกมวยจีนคงไม่น่าไหวกระมัง แต่ถ้าไม่คิดมาก มวยจีนก็เป็นวิชาที่โอเคครับ ไม่ได้เก่งอันดับต้นๆของโลก แต่ก็สามารถใช้ได้จริงเหมือนกันครับ (เว้นแต่พวกวิชาแปลกๆที่ดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้ในทางฟิสิกส์) จากคุณ : ผมไม่ใช่คนดี แต่เป็นคนธรรมดา เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 54 22:11:30