ถึงตรงนี้...อาจจะดูเหมือนว่าพวกเราโทษโค้ช ที่พาทีมเราลงมาสู่ก้นตาราง แต่โดยส่วนตัวของผม ผมเองก็เชื่อว่าอ. ชนะแกน่าจะ “มีของ” อยู่นะแหละ (จากผลงานเก่าๆ ที่พาสุพรรณเป็นแชมป์โปรลีก หรือผลงานในนามทีมชาติหญิงก็ตาม)...แต่ “ของ” ของแกอาจจะไม่เหมาะกับทรัพยากรที่จุฬา ยูไนเต็ดละกระมัง...
และเช่นกัน...เราไม่โทษน้องๆ นักฟุตบอลของเรา...เรามองจากสีหน้าของน้องๆ ในสนาม เราก็รู้แล้วว่าพวกมันตั้งใจกันเต็มที่ ฝีมือของพวกเขาก็ไม่แพ้ใครในดิวิชั่น ๑...แต่มันขาดอะไรล่ะ...ณ. วินาทีนั้น ไม่มีใครพบคำตอบนั้น
นอกจากความตกต่ำในตารางอันดับแล้ว มรสุมลูกใหญ่ยังพัดมากระแทกทีมเราด้วยข่าวการไขก๊อกของผู้บริหารยกชุด รวมถึงอ. ชนะด้วย
ก็จริงอยู่ที่ทีมอาจไม่ประสบความสำเร็จ แต่การที่ทีมขาดหัวเรือใหญ่...มันก็ทำให้เราหวั่นๆ ว่าทีมเราจะล่มหรือเปล่า
ณ. เวลานั้น – ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๓ ณ. เวลาที่บ้านเมืองเราถึงจุดวิกฤตที่สุด (ด้วยการที่ทีมของเราอยู่ใจกลางเมือง เราจึงกลายเป็นทีมที่แทบจะไม่มีตารางเตะในช่วงนั้น...เพราะมันแข่งไม่ได้) ...ไม่น่าเชื่อเลยว่า ในใจของแฟนๆ ชาว “เสือสามย่าน” ทุกคน ก็คงรู้สึกว่า ณ. เวลานี้...จุฬายูไนเต็ดของพวกเราก็ถึงจุดที่วิกฤตไม่แพ้กัน...
...หรือว่า...มันจะถึงจุดล่มสลายของทีมที่พวกเรารัก???
(โปรดติดตามตอนต่อไป ในตอนที่ชื่อว่า The Legend Of Hardcore Stand)
แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 54 00:09:58
ผ้าพันคอเล่าเรื่อง - จากจุฬา ยูไนเต็ดถึง The Pink Power (๒) : เริ่มต้นจากศูนย์{แตกประเด็นจาก S11015145}
