ความคิดเห็นที่ 1 “เมื่อคืนนายได้ดูภาพกีฬามัน ๆ รึป่าว?” ตี๋ดล เพื่อนสนิทในกลุ่มซึ่งเรียนป.6 ห้อง 1 ด้วยกันถามขึ้นมา “อ้าว! มีอะไรเหรอ?” คำตอบของผมบ่งบอกได้อย่างเดียวเลยว่า “ไม่ได้ดู” “อ๋อ! เค้าเอาไฮไลท์ตอนดวลจุดโทษระหว่างไทยกับเดนมาร์กมาให้ดูน่ะ” ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานคิงส์คัพปีนั้น เดนมาร์กเป็นทีมเต็งหนึ่งของการแข่งขันเพราะขนผู้เล่นชุดโอลิมปิกมาทั้งชุด (สมัยนั้นคุณสมบัติของนักฟุตบอลที่จะเล่นกีฬาโอลิมปิกได้คือต้องไม่เคยผ่านศึกฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายมาก่อน ซึ่งปี 1988 ถือเป็นปีสุดท้ายที่ใช้กฎนี้ พอถึงปี 1992 ก็เปลี่ยนมาใช้ผู้เล่นอายุไม่เกิน 23 ปีแทน) ผลงานในรอบคัดเลือกของทีมโคนมทีมนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ มีแม็ทช์ที่กระชากโรมาเนียลงพื้น 8-0 ด้วย แต่น่าเสียดายที่ทีมแห่งอนาคตทีมนี้ไม่ได้ไปโชว์ฝีเท้าที่กรุงโซล เพราะดันไปพลาดพลั้งใส่ผู้เล่นผิดคุณสมบัติลงไปในการแข่งขันนัดนึง สุดท้ายเลยเป็นเยอรมันตะวันตกที่ได้เข้ารอบไปแทน จำได้ว่าผมอ่านผลการแข่งขันฟุตบอลคิงส์คัพรอบรองฯนัดนี้ในหนังสือพิมพ์สยามกีฬารายวัน ซึ่งเขายกให้วิลาศ น้อมเจริญ ผู้รักษาประตูของไทยเป็นแมน ออฟ เดอะ แม็ทช์ ส่วนผู้เล่นเดนมาร์กนั้น นอกจาก “ไบรอัน เลาดรู๊ป” ที่พกดีกรี “น้องชายของไมเคิล เลาดรู๊ป” นักเตะยูเวนตุสแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงจำชื่อ “ปีเตอร์ ชไมเคิล” ผู้รักษาประตูของพวกเขาได้แม่นเป็นพิเศษ ซึ่งในศึกยูโร 88 ปีเตอร์ ชไมเคิลคนนี้ก็ติดทีมชาติเดนมาร์กด้วย ในฐานะผู้รักษาประตูมือ 2 รองจากโทรเอลส์ ราสมุสเซน โดยได้หมายเลขเสื้อเบอร์ 16 ใครจะไปเชื่อว่าผู้รักษาประตูโนเนมคนนี้ ต่อมาจะกลายเป็นตำนานยิ่งใหญ่แห่งวงการฟุตบอลโลกได้! เรื่องทุกเรื่องนั้นเกิดขึ้น ดำเนินไป บางครั้งเดาเหตุการณ์ได้ บางครั้งเกินความคาดหมาย เฉกเช่นการเติบใหญ่ของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดภายใต้การคุมทัพของอเล็กซ์ เฟอร์กูสันนั่นแหละ จากทีม “ปีศาจแดง” ที่เขาเข้ามาคุมทีมแค่ค่อนฤดูกาล 1986-87 ทั้งเคี่ยว ทั้งเข็นแล้วก็ยังอยู่ที่กลางตาราง พอได้โอกาสคุมเต็มฤดูกาล ชายชาวสก็อตแลนด์วัย 46 ปีก็สามารถเข็นทีมนี้กลายเป็นรองแชมป์ได้สำเร็จในฤดูกาล 1987-88 เปลี่ยนสถานะจากทีม “ประคองตัว” เมื่อปี 1986 ที่เข้ามาเริ่มงาน กลายเป็นทีมที่ลุ้นแชมป์อย่างเต็มตัว เช่นกันกับผมที่เปลี่ยนสถานะจากเด็กประถม...กลายมาเป็นเด็กมัธยมต้นเมื่อเริ่มฤดูกาล 1988-89 ฤดูกาลที่ว่ากันว่าน่าจะเป็นปีที่สดใส เรืองรองของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวหรอกน่าที่คิดแบบนี้ ในภาพ ปีเตอร์ ชไมเคิลในศึกยูโร 88 กำลังโดนลุยจิ เด อกอสตินีของอิตาลียิงเผาขน แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 16:33:35 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:09:42

ความคิดเห็นที่ 2 แม้จะไม่ได้โทรฟีใด ๆ มาเชยชมเลยในฤดูกาล 1987-88 แต่อย่างน้อยสิ่งที่ชาวเร้ด อาร์มีภาคภูมิใจอย่างหนึ่งก็คือการที่ไบรอัน แมคแคลร์สามารถทำลาย “อาถรรพณ์สุสานดาวซัลโว” ที่สาบไว้ว่าจะไม่มีใครที่ยิงได้ถึง 20 ประตูต่อฤดูกาลลงได้เสียที ภายใต้การประสานงานร่วมกับคู่พาร์ทเนอร์อย่าง “บิ๊กนอร์ม” นอร์แมน ไวท์ไซด์...นี่คือคู่สังหารในฝันที่ใคร ๆ ก็หมายปอง แต่...จู่ ๆ ก็มีเสียงครวญเบา ๆ ออกมาจากปากของสตาร์ทีมชาติไอร์แลนด์เหนือว่า “ผมไม่ต้องการยืนคู่แมคแคลร์” ที่พูดออกมาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าโกรธกันแบบคู่ศูนย์หน้ารุ่นน้อง (ต่อมาอีกประมาณ 10 ปี) อย่างเท็ดดี เชอริงแฮมและแอนดี โคลหรอกนะ เพราะเหตุผลของ “เจ้าหนูจอมเกรเร” ก็คือ “ผมจะเล่นได้ดีกว่าถ้าหากได้ยืนในตำแหน่งมิดฟิลด์” คำร้องขอนั้นถูกส่งตรงไปยังห้องทำงานของบิ๊กบอสชาวสก๊อตแลนด์! แรกเริ่มเดิมทีนั้น อเล็กซ์ เฟอร์กูสันต้องการเสาะแสวงหาดาวยิงระดับท็อปมาเสริมทีมอยู่แล้วแหละ หลังจากที่จัดการขายแฟรงค์ สเตเปิลตันไปให้อายอั๊กซ์ อัมสเตอร์ดัมและเทอร์รี กิ๊บสันไปให้วิมเบิลดัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะไม่สามารถจะไปลากใครมาได้สมดังปรารถนาน่ะสิ หวยจึงมาตกที่บิ๊กนอร์มเต็ม ๆ “มิค ฮาร์เฟิร์ด (ลูตัน ทาวน์) กับมาร์ค ฮิวจ์ส (บาร์เซโลนา ต่อมาให้บาเยิร์น มิวนิคยืมตัว) ต่างมีรูปร่างสูงใหญ่ แข็งแกร่ง เหมาะที่มาเล่นตัวเป้าให้เรา แล้วทั้งคู่ก็ยังน่าจะเป็นคนที่ไบรอัน (แมคแคลร์) เล่นคู่ได้ด้วยแน่ ๆ” ไวท์ไซด์กล่าวถึงสองดาวยิงที่ตกเป็นข่าวกับปีศาจแดง ปิดฤดูกาลนั้น ภาระหนักอย่างหนึ่งของผู้จัดการทีมชาวสก็อตแลนด์จึงกลายเป็น ตามล่าหาดาวยิงมาจับคู่กับ “ช็อคซี” ไบรอัน แมคแคลร์ ในภาพคือนอร์แมน ไวท์ไซด์ จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:11:17

ความคิดเห็นที่ 3 บาร์เซโลนาอาจจะเป็นสวรรค์ของใครหลาย ๆ คน แต่กับมาร์ค ฮิวจ์สแล้ว มันช่างห่างไกลซะจริงเจียว ด้วยวัย 23 ปีเท่านั้น พอมีข้อเสนอแสนยั่วยวนใจจากทีมดังจากแคว้นกาตาลันเข้ามา สปาร์กี้ก็รีบคว้าหมับทันทีหลังจากที่เขานำทัพปีศาจแดงคว้าอันดับที่ 4 หลังจากจบฤดูกาล 1985-86 แต่ที่บาร์เซโลนา มาร์ค ฮิวจ์สไม่ได้มีความสุขอย่างที่ฝันใฝ่ เขาพบกับปัญหาสิงห์ปืนฝืดจนกลายเป็นตัวตลกของสื่อมวลชนแดนกระทิงดุ มันช่างเป็นสองฤดูกาลแห่งความว่างเปล่าเหลือเกิน ดีแต่ว่าในช่วงท้าย ๆ ของปีที่สองนี้เองที่สปาร์กี้ได้ออกไปหาประสบการณ์ใหม่ ๆ กับบาเยิร์น มิวนิค ซึ่งที่ถิ่นบาวาเรียนี้เองที่ดาวยิงทีมชาติเวลส์ได้เรียกความมั่นใจเดิม ๆ คืนกลับมาอีกครั้ง “เมื่อมองย้อนไปในอดูด เอ้ย! อดีต ผมด่วนตัดสินใจเร็วไปหน่อยที่รีบจากยูไนเต็ดไป ทันทีที่บาร์ซายื่นข้อเสนอเข้ามา เงินนั่นแหละที่ทำเอาผมตาโต หูอื้อไปหมด ผมรู้สึกแค่ว่ายังไงก็ปฏิเสธมันไม่ลง” สปาร์กี้สารภาพอย่างขมขื่น สัญญายืมตัวของมาร์ค ฮิวจ์สที่ถิ่นมิวนิคนั้นจบลงหลังจากสิ้นสุดฤดูกาล 1987-88 ฤาเขาจะต้องกลับไปเป็นตัวตลกที่กาตาลันอีกหน?... ไม่หรอก เพราะมีมือที่พอจะมองเห็นได้ของอเล็กซ์ เฟอร์กูสันยื่นเข้ามาพร้อมกับเงินฟ่อนมโหฬาร เพื่อดึงฮิวจ์สออกจากถิ่นคัมป์นู กลับมาล่าประตูยังถิ่นเนาเมื่อยามเยาว์ที่ดาวยิงทีมชาติเวลส์คนนี้รู้ดี “โอลด์ แทร็ฟเฟิร์ดยังเป็นสถานที่ให้ความอบอุ่นกับผมเสมอมา โดยไม่ต้องเปิดฮีตเตอร์!” ฮิวจ์สออกอาการปากหวาน “เมื่อผมกลับมา ผมก็ต้องช่วยให้ยูไนเต็ดถึงแชมป์ตามที่ตั้งความหวังไว้ให้ได้ จะว่าไปแล้วปีศาจแดงตอนนี้ดีกว่าตอนที่ผมจากลามาซะอีก ทีมแกร่งขึ้น มีวินัยมากขึ้น ที่สำคัญผมมั่นใจว่าไบรอัน (แมคแคลร์) กับผมจะช่วยกันยิงประตูจนถึงแชมป์แน่นอน” นั่นก็เป็นอันว่าภารกิจเสริมความคมในหน้าร้อนปี 1988 ของอเล็กซ์ เฟอร์กูสันเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์แบบ ในภาพคือมาร์ค ฮิวจ์สในสีเสื้อบาเยิร์น มิวนิค จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:13:07

ความคิดเห็นที่ 4 แม้จะมีผลงานน่าประทับใจอยู่บ้างสำหรับแกรี วอลช์ แต่สุดท้ายแล้ว อเล็กซ์ เฟอร์กูสันก็ต้องการผู้รักษาประตูประสบการณ์สูง ที่มีฟอร์มการเซฟคงเส้นคงวาอยู่ดี นั่นเป็นเหตุให้ผู้รักษาประตูดีกรีทีมชาติสก็อตแลนด์อย่างจิม เลห์ตันต้องเก็บข้าวเก็บของออกจากถิ่นพิตโตดรีของอเบอร์ดีนเพื่อมาร่วมงานกับเจ้านายเก่าอีกครั้งที่ถิ่นโอลด์ แทร็ฟเฟิร์ด ส่วนการเสริมทีมที่น่าสนใจอื่น ๆ นั้น ผมขอพูดถึงลี ชาร์ปเพียงคนเดียวก็แล้วกัน ความจริงแล้วหนุ่มน้อยวัยกระเตาะคนนี้ย้ายมาจากทอร์คีย์ตั้งแต่ช่วงระหว่างฤดูกาล 1987-88 แล้วแหละ แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าไอ้หนูหน้าละอ่อนจะได้รับโอกาสลงเล่นทันทีในฤดูกาลถัดมา แต่เพราะปัญหาบาดเจ็บในทีมทำให้การลงเล่นในทีมชุดใหญ่ของลี ชาร์ปมาถึงเร็วกว่าปรกติ หากแต่ไม่ใช่ในตำแหน่งปีกซ้ายนะ แบ็กซ้ายนั่นต่างหากล่ะคือตำแหน่งเปิดตัวของเจ้าของท่าดีใจสุดเท่ห์ ลากเสาธงคอร์เนอร์มาเป็นไมโครโฟนร้องเพลง และปัญหาผู้เล่นบาดเจ็บเช่นกันที่ทำให้ลี มาร์ติน แบ็กดาวรุ่งอีกคนได้โอกาสลงเล่นในทีมชุดใหญ่ เช่นเดียวกับรัสเซลล์ เบียร์ดสมอร์ในตำแหน่งกองกลาง อ้าว!...ไหงว่าจะแนะนำลี ชาร์ปคนเดียวไง แหะ ๆ จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:14:18

ความคิดเห็นที่ 5 แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดออกสตาร์ทฤดูกาล 1988-89 ด้วยผลงานน่าผิดหวังเล็กน้อยถึงปานกลาง เมื่อทำได้แค่เปิดบ้านเสมอทีมรองบ่อน (น่าจะควีนส์พาร์คนะ...ถ้าผมจำไม่ผิด) แต่ที่น่าวิตกไปกว่านั้นก็คือ... แม็ทช์ที่สอง พวกเขาต้องเปิดศึกแดงเดือดกับ “แชมป์เก่า” ลิเวอร์พูลที่แอนฟิลด์น่ะสิ เป็นไปตามคาด เจ้าถิ่นเฉือนชนะไป 1-0 สองนัด ปีศาจแดงเพิ่งมีแค่แต้มเดียว แถมยังยิงประตูใครไม่เป็นซะอีก หรือคู่พิฆาตแมคแคลร์-ฮิวจ์สจะไม่ใช่คำตอบสุดท้าย? โปรแกรมถัดมา ยูไนเต็ดต้องเปิดบ้านพบกับน้องใหม่ มิดเดิลสโบรช์...นี่แหละแม็ทช์เรียกความมั่นใจ ปีศาจแดงเอาชนะได้จริง...แต่ก็เป็นสกอร์ที่แสนจุ๋มจิ๋ม 1-0 เท่านั้นเอง จากนั้นก็ทำท่าว่าจะดีเมื่อชนะแบบคลีนชีต 2-0 สองแม็ทช์ซ้อน ๆ พาตัวเองขึ้นมาติดกลุ่มนำของตาราง จากนั้นแม็ทช์ที่ 6 ก็มาเสมอท็อตแนม ฮอต สเปอร์ส 2-2 ในเกมที่มาร์ค ฮิวจ์สวอลเลย์สุดสวยได้ลูกนึงด้วย จากนั้นก็เสมอสองนัดซ้อน ๆ แล้วทุกอย่างก็เข้าอีหรอบปีศาจแดงเดิม ๆ คือไม่คงเส้นคงวา กลาง ๆ ฤดูกาล อเล็กซ์ เฟอร์กูสันทำการเสริมใยเหล็กให้กับแผงหลังอีกครั้ง ด้วยการไปลากตัวมัล โดนากี เซนเตอร์ฮาล์ฟทีมชาติไอร์แลนด์เหนือออกมาจากถิ่นเคนิลเวิร์ธ โร้ดของลูตัน ทาวน์ ว่ากันว่าวันที่โดนากีเดินทางมาเซ็นสัญญากับทีมนั้น เขาขับรถหลงทาง (เสียเวลา ถ้าหลงติดยาเสียอนาคตนะจ๊ะเด็ก ๆ) ซะด้วย ปีนั้นโทรฟีดิวิชัน 1 (เดิม) ตกเป็นของอาร์เซนอล โดยบุกไปกระชากจากอ้อมอกลิเวอร์พูลได้ถึงถิ่นแอนฟิลด์ในนัดตัดสินแชมป์ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดน่ะเหรอ? เป็นปีที่ว่างเปล่าอีกปีหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้น ปีศาจแดงก็ได้เข้าไปเหยียบผืนหญ้าเวมบลีย์นะ ในศึกฉลอง 100 ปีลีกอังกฤษหรือที่ตั้งชื่อตามสปอนเซอร์ว่า “เมอร์เคนไทล์ เครดิต คลาสสิก” (อาจจะมั่วชื่อเล็กน้อย ตามระยะเวลาที่ผันผ่าน) โดยคัดเอาแค่บางทีมมาแข่งแบบน็อคเอาท์ จนถึงรอบชิง ซึ่งก็คือแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดและอาร์เซนอล อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นสมัยนี้ บอลแบบนี้ คงได้เห็นตัวสำรองกับเด็ก ๆ ลงไปร้องกระจองอแงกันในสนามแน่ ๆ แต่ในยุคนั้นที่ฟุตบอลยังคงความคลาสสิก ยังไม่ได้โดนสื่อและธุรกิจทำร้ายมากนัก ทั้งสองทีมส่ง “ชุดใหญ่” ลงเต็มทีมครับ ผลการแข่งขันน่ะหรอ? แม้แต่โทรฟีพิเศษแบบนี้ก็ไม่มีที่ให้แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดได้จารึกชื่อลงไป! จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:15:53

ความคิดเห็นที่ 6 สองฤดูกาล (แบบเต็ม ๆ) แห่งความว่างเปล่าทำให้พอถึงฤดูกาลที่สาม อเล็กซ์ เฟอร์กูสันตัดสินใจปฏิวัติโอลด์ แทร็ฟเฟิร์ด ด้วยการทุ่มเงิน! สองคนแรกที่ถูกดึงตัวเข้ามานั้น นายใหญ่ของปีศาจแดงกะเอามาแบ่งเบาภาระในแดนกลางให้กัปตันมาร์เวลโดยเฉพาะ คนแรกมีชื่อว่า “นีล เว็บบ์” มิดฟิลด์ดาวรุ่งจาก “เจ้าป่า” นอตติงแฮม ฟอเรสต์ นักเตะทีมชาติอังกฤษคนที่ 1,000 พอดี เฟอร์กี้เซ็นเช็คดังแกร๊กไปซะ 1.5 ล้านปอนด์ ส่วนอีกคนคือไมค์ ฟีแลน กัปตันทีมนอริช (อีกแล้ว ก่อนหน้านี้ก็สตีฟ บรูซ) ซึ่งโชว์ฟอร์มในฤดูกาลที่แล้วดีเหลือเกิน นำนอริชขึ้นมาเบียดอาร์เซนอลได้อย่างสุดสูสี ก่อนจะพ่ายแรงเสียดทาน จำต้องปล่อยให้ลิเวอร์พูลขึ้นมาเบียดลุ้นกับอาร์เซนอลแทน ค่าเสียหายของมิดฟิลด์วัย 27 ที่หน้าแก่เกินวัยคนนี้คือ 750,000 ปอนด์ “หลังจากที่เรามีปัญหาอันใหญ่หลวงในแดนกลางมาตลอดช่วงฤดูกาลที่แล้ว อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เจ้านายของเราก็ตัดสินใจนำผู้เล่นชั้นยอดเข้ามาเสริมแดนกลางถึงสองคน ซึ่งในความรู้สึกของผม...มันสู่ย่อไปเร้ย” ไบรอัน ร็อบสันวิเคราะห์ “ผมว่าสโมสรก้าวมาถูกทางแล้วที่คว้าตัวนีล เว็บบ์และไมค์ ฟีแลน สองผู้เล่นคุณภาพคับแก้วมาเสริมทีม” อีกหนึ่งไบรอัน (แมคแคลร์) ชูจั๊กกูแร้หนับหนุนอีกคน “นีลกับไบรอัน ร็อบสันเล่นได้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เป็นกีตาร์เป็นเบสตอนเล่นให้ทีมชาติอังกฤษ คิดดูสิถ้ามาเล่นด้วยกันที่นี่มันจะขไหนหนาด ส่วนไมค์นั้น ผมจำได้แม่นตอนเจอกันเมื่อฤดูกาลก่อน เป็นคนที่มีความตั้งใจสูงมั่ก ๆ ได้นักเตะดี ๆ มาเสริมแบบนี้ ปีศาจแดงเราแล่นฉิวแน่ คอยดูซี้” หลังจากนั้นทีมก็ได้ปีกจอมพลิ้วมาจากเซาแธมป์ตันอีกคน...แดนนี วอลเลซคือนามกรของเขา ยัง...ยังไม่หนำใจ หลังจากออกสตาร์ทมาได้สักพัก ปัญหาเดิม ๆ ของยูไนเต็ดที่ยังคงอยู่คืออาการยวบยาบของแผงหลัง บิ๊กบอสชาวสก๊อตแลนด์เลยตัดสินใจเซ็นสัญญาสร้างสถิติ คว้าตัวแกรี พัลลิสเตอร์มาจากมิดเดิลสโบรช์ด้วยค่าตัว 2.3 ล้านปอนด์ซะเลย เป็นนักเตะที่ค่าตัวแพงที่สุดสำหรับการย้ายภายในสหราชอาณาจักรของยุคนั้น แต่การประเดิมสนามของเจ้าหนุ่มพัลลีกลับกลายเป็นตลกร้าย เมื่อทำผิดพลาด (น่าจะเป็นทำเสียจุดโทษ) แล้วก็รู้สึกว่านัดนั้นจะแพ้นอริชเลยนะ เซ็นสัญญามา 4 คนน่าจะพอแล้วนะ...ไม่เลย พอล อินซ์ มิดฟิลด์พันธุ์ดุเป็นอีกคนที่ผันกายมาสวมใส่ชุดแดงเพลิงในฤดูกาลนั้น ไล่เรียงผู้เล่นใหม่มาซะขนาดนี้ ฤดูกาลนี้ควรเป็นฤดูกาลที่ชาวเร้ด อาร์มีต้องสมหวังกับแชมป์สักที และก็ถูกเพียงครึ่งเดียว จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:17:07

ความคิดเห็นที่ 7 ก่อนเปิดฤดูกาลนั้น แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดเดินทางโชว์ตัวที่เมืองไทย ผมไม่ได้ไปดูที่สนามหรอก ขอแค่กรี๊ดอยู่หน้าจอทีวีตามประสาเด็กหนุ่มที่เกิดในครอบครัวเบี้ยน้อย หอยน้อย ผลการแข่งขันนัดนั้นคือแมนฯยูฯเสมอกับทีมชาติไทยไป 1-1 (รู้สึกจะต้องเป็นฝ่ายตีเสมอด้วย) ก่อนจะมาเอาชนะในการดวลลูกโทษ 4-2 จากนั้นก็บินไปญี่ปุ่น โดยมีเอฟเวอร์ตันที่มาเตะกับทีมชาติไทยหลังจากนั้น บินตามไปสมทบ แล้วก็เตะอุ่นเครื่องกัน ท็อฟฟี่สีน้ำเงินสอนบอลปีศาจแดง ชนะไปแบบขาดลอย 3-1 แม้จะเป็นการอุ่นเครื่อง...แต่ก็ทำเอาผมใจห่อเหี่ยวไปไม่น้อย จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:18:01

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:20:36

ความคิดเห็นที่ 9 แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดมีคิวเตะนัดเปิดฤดูกาล 1989-90 โดยต้องเปิดโอลด์ แทร็ฟเฟิร์ดต้อนรับ “แชมป์เก่า” อาร์เซนอล ให้ทายว่าใครชนะ?... ติ๊ก ต่อก ๆ ๆ ๆ 4-1 ครับ ไม่ใช่ชัยชนะของแชมป์เก่า แต่เป็นของยูไนเต็ด! ตอนนั้นผมเรียน ม.2 แล้ว จำได้ว่าพอเปิดเรียนมาวันจันทร์ ผมกับเพื่อน ๆ แบ่งทีมกันเตะบอลพลาสติกกัน ทีมของผมชนะ 4-1 “เหมือนแมนฯยูฯเลยว่ะ...” ปอนด์ซึ่งเป็นเดอะ ค็อปยังพูดแบบนี้เลย จากนั้นเราก็อุปโลกน์ตัวเองว่าใครเป็นใคร ใครยิงลูกที่เท่าไหร่ตรงกับดาวเตะปีศาจแดงคนไหน? ผมจำได้ว่าวันนั้นผมก็ยิงได้นะ แต่จำไม่ได้ว่าตรงกับนักเตะแมนฯยูฯคนไหน...ก็ผมจำไม่ได้เหมือนกันน่ะสิว่า 4 ประตูของยูไนเต็ดนั้น ใครยิงบ้าง คุ้น ๆ แค่ว่านีล เว็บบ์เหมือนจะยิงได้นะ แต่นั่นมันแค่ภาพฝันหรอกหรือ? นัดที่ 2 ซึ่งเป็นเกมมิดวีค ยูไนเต็ดทำได้แค่เสมอ “น้องใหม่” คริสตัล พาเลซ 1-1 เสมอทีมที่อีกไม่กี่นัดต่อมาโดนลิเวอร์พูลถลุงหมดสภาพ 9-0! จากนั้นทีมปีศาจแดงก็ทรง ๆ ทรุด ๆ ตามสภาพ สัปดาห์นี้ชนะมิลล์วอลล์ 5-1 สัปดาห์ต่อมาก็สามารถแพ้แมนเชสเตอร์ ซิตี้ได้ 5-1 เหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิดหลังแพ้คู่รักคู่แค้นร่วมเมือง ยูไนเต็ดเป็นทีมอันดับ 4 เลยนะ...แต่นับจากท้ายขึ้นมาตะหาก! เคราะห์ซ้ำกรรมซัดกว่านั้น ไบรอัน ร็อบสันดันได้รับบาดเจ็บ นีล เว็บบ์ก็มาบาดเจ็บ จนคาดหมายกันว่าอาจจะไม่ติดทีมชาติอังกฤษไปบอลโลกที่อิตาลีด้วยซ้ำ ผลงานย่ำแย่ในศึกดิวิชัน 1 (เดิม) ทำเอาเก้าอี้ของอเล็กซ์ เฟอร์กูสันสั่นคลอน โร้ด ทู เวมบลีย์ในศึกเอฟเอคัพจึงเปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายที่จะต่อชีวิตผู้จัดการทีมชาวสก็อตแลนด์ ยูไนเต็ดประเดิมรอบสามด้วยการบุกไปเชือดฟอเรสต์ (ถ้าจำไม่ผิดนะ) แล้วก็เล่นนัดเยือนมันทุกรอบนั่นแหละจนถึงรอบรองฯซึ่งเล่นสนามเป็นกลาง โดยมีโอลด์แดมเป็นคู่แข่ง ปีศาจแดงสามารถผ่านไปได้ แต่คู่แข่งในนัดชิงนี่ซี้ “หงส์แดง” ลิเวอร์พูลดันไม่มาตามนัด เมื่อช็อคแฟน ๆ ทั่วอังกฤษด้วยการแพ้คริสตัล พาเลซหน้าตาเฉย เจอคริสตัล พาเลซแบบนี้ แชมป์เห็น ๆ ชื่อชั้นก็ดีกว่า ตัวผู้เล่นเจ็บ ๆ อย่างไบรอัน ร็อบสันและนีล เว็บบ์ก็หายกลับมาทันเวลาพอดี 3-3 คือสกอร์ที่เวมบลีย์ครับ เอียน ไรท์หลอกหลอนแผงรับยูไนเต็ดซะปั่นป่วน จิม เลห์ตันออกทะเลไปไกลที่สุด เป็นเหตุให้นัดรีเพลย์นั้น อเล็กซ์ เฟอร์กูสันต้องส่งเลส ซีลีย์ ผู้รักษาประตูมือสองที่ย้ายมาจากลูตัน ทาวน์ (ตอนไหนจำไม่ได้แฮะ) ลงมายืนด่านสุดท้ายแทน สิบเอ็ดขุนพลปีศาจแดงในนัดรีเพลย์ (ซึ่งเป็นชุดใหญ่สุด ๆ จะยกเว้นก็แค่ผู้รักษาประตูนั่นแหละ) ประกอบไปด้วย ผู้รักษาประตู 1-เลส ซีลีย์ แผงหลังจากขวามาซ้าย 5-ไมค์ ฟีแลน, 4-สตีฟ บรูซ, 6-แกรี พัลลิสเตอร์, 3-ลี มาร์ติน แผงมิดฟิลด์ประกอบไปด้วย 2-พอล อินซ์, 7-ไบรอัน ร็อบสัน, 8-นีล เว็บบ์, 11-แดนนี วอลเลซ คู่หน้า 9-ไบรอัน แมคแคลร์และ 10-มาร์ค ฮิวจ์ส หลังจากนั้นก็อย่างที่ทุกคนรู้ ๆ กัน ลี มาร์ตินยิงประตูชัย อเล็กซ์ เฟอร์กูสันเก้าอี้มั่นคงขึ้น และนั่นคือแชมป์แรกของมหาบุรุษจากสก็อตแลนด์คนนี้! แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 16:45:41 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:22:47

ความคิดเห็นที่ 10 ในฐานะแชมป์เอฟเอคัพทำให้แมนฯยูฯต้องเปิดฤดูกาล 1990-91 ด้วยแม็ทช์การกุศล “แชริตี ชิลด์” คู่แข่งไม่ใช่ใครที่ไหน แชมป์ดิวิชัน 1 (เดิม)...ลิเวอร์พูล ผลการแข่งขันเป็นไปแบบบัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น เสมอ 1-1 เคลย์ตัน แบล็คมอร์คือคนกดสกอร์ให้ทีมสีแดงจากแมนเชสเตอร์ หลังจากทุ่มซื้อเมื่อฤดูกาลก่อนไปเยอะ ฤดูกาลนี้อเล็กซ์ เฟอร์กูสันเซ็นเช็คแบบจิ๊บ ๆ 6 แสนกว่าปอนด์สั่งจ่ายโอลด์แดมเพื่อเป็นค่าตัวของแบ็กขวาหน้านิ่ง...เดนิส เออร์วิน ผลงานในลีกสูงสุดแห่งเมืองผู้ดีของปีศาจแดงฤดูกาลนี้ต้องบอกว่า “ดีขึ้น” (รู้สึกว่าจะได้ที่ 6) แต่ก็ยังอุตส่าห์มีแม็ทช์น่าอับอายโผล่เข้ามา ที่ผมจำได้ก็คือการถูกลิเวอร์พูลสอยร่วง 4-0 แล้วก็ปล่อยให้การลุ้นแชมป์ลีกเป็นของลิเวอร์พูลกับอาร์เซนอลไป สุดท้ายเป็นปืนใหญ่ที่คว้าแชมป์ โดยทั้งฤดูกาลเสียไปแค่ 18 ประตูเท่านั้น ในเมื่อผลงานในลีกไม่มีอะไรที่น่าสนใจ ผมเลยขอแวะไปพูดถึงถ้วยอื่นก็แล้วกันนะ อ้อ!...ก่อนจะไปพูดถึงถ้วยอื่น อย่างน้อยฤดูกาลนี้ก็ยังเกิดสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งหนึ่ง นั่นก็คือ สัญญาณบ่งบอกว่า ใกล้ถึงเวลาถดถอยของทีมสุดยิ่งใหญ่ “หงส์แดงตะแคงฟ้า” ลิเวอร์พูลแล้ว! จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:23:47

ความคิดเห็นที่ 11 อาร์เซนอลคือแชมเปียนแห่งอังกฤษฤดูกาลนั้น ส่วนลิเวอร์พูลเป็นรองแชมป์ แต่ทั้งสองทีมเป็นแค่เพียง “ทางผ่าน” ให้กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดในศึกรัมเบโลว์ส ลีกคัพ (ยุคสมัยที่ยังไม่มีทีมไหนส่งตัวสำรองลงกันหรอก) อาร์เซนอลโดนทีเด็ดของลี ชาร์ปที่กดแฮท-ทริกได้ ก่อนที่จะนำปีศาจแดงบุกหลอกหลอนถึงไฮก์บิวรี 6-2 นั่นคือนัดแจ้งเกิดของปีกซ้ายรูปหล่อและฤดูกาลนั้นก็เป็นฤดูกาลที่แสนยอดเยี่ยมของหนุ่มเบอร์มิงแฮมคนนี้ด้วย ผู้อ่านนิตยสาร “ชู้ต” โหวตให้ลี สจ๊วต ชาร์ปได้ตำแหน่ง “นักเตะที่มีฝีเท้าน่าตื่นตาตื่นใจที่สุดของอังกฤษ” ในฤดูกาลนั้นด้วย โดยได้คะแนนถึง 22,934 คะแนน เหนือกว่าพอล แกสคอยน์ที่ได้ 9,547 คะแนนแบบขาดลอย มาว่ากันที่ศึกลีกคัพต่อ ของเค้ายังแร้งส์ต่อ รอบถัดมา แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดสอนบอลลิเวอร์พูลได้อีก 3-1 รอบรองฯก็รู้สึกว่าจะเจอกับลีดส์ ยูไนเต็ดที่จบอันดับ 4 ในฤดูกาลนั้น แล้วก็เข้าชิงไปเจอกับเชฟฟิลด์ เวนส์เดย์ ทีมจากดิวิชัน 2 (เดิม) ทีมท็อปโฟร์ยังโดนเขี่ยตกมาแล้วตั้ง 3 ทีม ทีมดิวิชัน 2 จะไปเหลือเหรอ ไม่เหลือจริง ๆ ครับ แมนฯยูฯไม่เหลือหน้าเลย พ่าย “นกเค้าแมว” ไปแบบสุดช็อค อารมณ์นั้นผมกำลังกลัวว่าจะเป็นปีที่ “ว่างเปล่า” อีกปีหนึ่งเพราะอีกถ้วยที่เข้าชิงนั้นคือศึกคัพ วินเนอร์ส คัพ (ซึ่งทีมอังกฤษพ้นโทษแบนเป็นครั้งแรก) แล้วคู่แข่งน่ะ...ทีมยักษ์ใหญ่จากสเปนอย่างบาร์เซโลนาซะด้วยสิ ในภาพคือลี ชาร์ป นักเตะดาวรุ่งยอดเยี่ยมในฤดูกาลนั้น แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 16:48:43 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:25:44

ความคิดเห็นที่ 12 ผมจำเส้นทางยุโรปของปีศาจแดงฤดูกาลนั้นไม่ใคร่ชัดนัก มาจำได้คุ้น ๆ ก็รอบควอเตอร์ ไฟนัลแระ พวกเขาเปิดบ้านเสมอมงต์เปลิเยร์ 1-1 อย่างน่าผิดหวัง ชนะไม่ได้ แถมยังเสียอะเวย์ โกล์อีก แต่นัดที่สองนั้น ปีศาจแดงบุกไปถล่มทีมจากแดนน้ำหอมถึงรัง 2-0 รอบรองฯ โชคดีเหลือเกิน บาร์เซโลนา, ยูเวนตุส (น่าจะใช่นะ) ไม่เจอหรอก แต่ได้เจอกับม้ามืดอย่าง “เลเกีย วอร์ซอว์” ของโปแลนด์ (น่าจะใช่นะ) เกมนัดชิงที่รอตเตอร์ดัมนั้น มาร์ค ฮิวจ์สอาจจะไม่เคยกระทุ้งประตูระเบิดฤดูกาลละ 30 ประตู แต่สำหรับชาวเร้ด อาร์มีแล้ว “สปาร์กี้” คือขวัญใจตลอดกาล แล้วเกมดวลกับบาร์ซานัดนี้ก็เป็นเขาที่จัดการ “น้องพลับ” เหมาสอง ก่อนที่จะพาทีมเอาชนะแบบสุดเหลือเชื่อ 2-1! (แม้ลูกแรกจะเป็นการเข้าไปซ้ำลูกโหม่ง-จำได้ว่าโหม่งนะ ของสตีฟ บรูซที่กำลังจะผ่านเส้นไปแล้วก็เหอะ) ไบรอัน ร็อบสันบรรยายถึงค่ำคืนที่สุดยอดค่ำคืนนั้นว่า “ผมอายุใกล้เลข 4 ผ่านเกมมาทุกระดับ แต่ไม่เคยมีแม็ทช์ไหนพิเศษกับอาชีพนักเตะของผม พิเศษกับเร้ด อาร์มีเท่ากับนัดนี้เลย!” ขอแถมอีกนิด ก่อนเกมนัดชิงศึกยุโรปถ้วยที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ในยุโรปถ้วยนี้ เนื่องจากว่าผลงานในลีกนั้นหมดสิทธิ์หือ หมดสิทธิ์อืออะไรแล้ว อเล็กซ์ เฟอร์กูสันก็เลยส่งเด็ก ๆ ลงไปเล่นเพื่อเก็บผู้เล่นสำคัญ ๆ ไว้สำหรับเกมที่รอตเตอร์ดัมโดยเฉพาะ หนึ่งในนักเตะที่ได้ลงไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์มีชื่อว่า “ไรอัน กิกส์” แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 16:50:36 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:27:53

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนเปิดฤดูกาล 1991-92 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายที่ลีกสูงสุดของอังกฤษใช้ชื่อว่า “ดิวิชัน 1” แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดได้สองดาวเตะต่างชาติ ซึ่งต่อมากลายเป็นคีย์แมนสำคัญของทีม คนแรกคือปีกจากยูเครน อังเดร แคนเชลสกี ส่วนอีกคนคือผู้รักษาประตูที่ผมจำชื่อได้ตั้งแต่ร่วมทีมชาติเดนมาร์กชุดคัดเลือกโอลิมปิก 88 มาแข่งคิงส์คัพที่เมืองไทยคนนั้น...ปีเตอร์ ชไมเคิล อาจจะโนเนม แต่ลึก ๆ ผมเชื่อเอาเองว่าเขาจะก้าวขึ้นมาเป็นผู้รักษาประตูระดับโลก อาจจะมีผิดพลาดในแม็ทช์แรก ๆ บ้าง เช่นวันที่เจอกับลีดส์ ยูไนเต็ดที่ “ยักษ์เดนส์” ออกมาตัดบอลพลาดจนโดนลี แชปแมนโซ้ยประตูได้สำเร็จ แต่หลังจากนั้นชไมเคิลก็โชว์ผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะผลงานมาสเตอร์พีซหลังจากจบฤดูกาลนั้น ด้วยการนำเดนมาร์กสร้างเทพนิยายเดนส์ได้สำเร็จ อ้าว! เล่าไปเล่ามา ไหงจบฤดูกาลไปแล้วล่ะ กลับมาใหม่... ผู้เล่นอีกคนหนึ่งที่ย้ายเข้ามาแล้วจะละเลยไม่พูดถึงไม่ได้ก็คือ...พอล ปาร์เกอร์ เซนเตอร์ฮาล์ฟตัวเล็ก ๆ คนนี้เล่นดีมาหลายปีแล้วภายใต้สีเสื้อควีนส์พาร์ค จนบ๊อบบี ร็อบสันต้องหนีบไปบอลโลกที่อิตาลีเมื่อปี 1990 ด้วย หลังจากลองเปลี่ยนจากระบบ 4-4-2 มาใช้ระบบสวีปเปอร์ในนัดตัดสินเข้ารอบกับอียิปต์ พอล ปาร์เกอร์ถูกจับโยกมาเล่นแบ็คขวา และตำแหน่งนี้ก็เป็นตำแหน่งขาประจำของเขาในสีเสื้อทีมใหม่ของเขา...แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เดนิส เออร์วินก็เลยต้องย้ายไปเล่นข้างซ้ายแทน หลังจากสร้างทีมมา 5 ปี ดูเหมือนว่าอเล็กซ์ เฟอร์กูสันจะได้ทีมที่สมบูรณ์แบบแล้ว (มั้ง?) ผู้รักษาประตู-ปีเตอร์ ชไมเคิล แบ็คขวา-ซ้าย พอล ปาร์เกอร์-เดนิส เออร์วิน คู่เซนเตอร์ฮาล์ฟ แกรี พัลลิสเตอร์-สตีฟ บรูซ คู่กลาง ไบรอัน ร็อบสัน-พอล อินซ์ ริมเส้น ไรอัน กิกส์-อังเดร แคนเชลสกี (รู้สึกว่าดาวรุ่งยอดเยี่ยมอย่างลี ชาร์ปจะมาเจ็บเอาปีนั้น) คู่หน้า ไบรอัน แมคแคลร์-มาร์ค ฮิวจ์ส เอ๊! มันเหลือจิ๊กซอว์ชิ้นไหนอีกนะที่จะนำทีมนี้สู่แชมป์ลีกสูงสุด จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:29:21

ความคิดเห็นที่ 14 ฤดูกาล 1991-92 เป็นการลุ้นแชมป์กันของสองยูไนเต็ด ลีดส์และแมนเชสเตอร์ ลิเวอร์พูลเริ่มตกลงไปอย่างที่สังหรณ์ไว้จริง ๆ นอกจากจะเจอกันสองแม็ทช์ในลีกแล้ว ซาตานตนไหนไม่รู้ยังบันดาลให้ทั้งสองทีมโคจรมาพบกันในศึกเอฟเอคัพและลีกคัพอีกด้วย แถมในช่วงไล่ ๆ กันอีกต่างหาก จะเอาให้ตายกันเลยรึไง! ปีศาจแดงผ่านยูงทองไปได้ทั้งสองถ้วย แต่เอฟเอคัพไปไม่ถึงแชมป์ ขณะที่ลีกคัพนั้นทีมสามารถคว้าแชมป์ได้สำเร็จด้วยการเอาชนะนอตติงแฮม ฟอเรสต์ในนัดชิง แล้วในลีกล่ะ? ลางร้ายของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดเกิดขึ้นเอาวันขึ้นปีใหม่เมื่อเปิดบ้านแพ้ควีนส์พาร์คเละเทะ 1-4! เดนิส ไบรลีย์...ชื่อประมาณนี้ ปีกขวาที่เล่นดีบ้าง เล่นห่วยบ้างของทหารเสือราชินีกดแฮท-ทริกผ่านมือปีเตอร์ ชไมเคิลได้ อีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ลีดส์ดูอันตรายมากขึ้น จุดเริ่มต้นอยู่ที่ฝรั่งเศส ดาวเตะศิลปิน คิ้วเข้ม ซึ่งสร้างวีรกรรมเฮี้ยว ๆ หลายอย่าง เช่น การถอดเสื้อแล้วเขวี้ยงใส่กรรมการยามที่ไม่พอใจ ฯลฯ สุดท้ายก็ทำให้ต้นสังกัดระอา พร้อมลอยแพทิ้งอย่างไม่ใยดี หมอนั่นก็เลยต้องระเห็จมาหาทีมลงที่อังกฤษ ตอนแรกว่าจะใส่เสื้อลายน้ำเงิน-ขาวของเชฟฟิลด์ เวนส์เดย์อยู่แล้ว เทรเวอร์ ฟรานซิส ผู้จัดการทีมนกเค้าแมวก็ดูพอใจอยู่ไม่น้อย แต่สุดท้าย เอริก ก็องโตนากลับเลี้ยวไปเข้าเมืองใกล้ ๆ อย่างลีดส์ ยูไนเต็ดแทน ที่นั่นร็อด วอลเลซจับคู่ลี แชปแมนถล่มประตูคู่แข่งได้อย่างลงตัวอยู่แล้ว แต่การได้ “ก็องโต” มาอีกคนก็เลยกลายเป็นอาวุธลับทีเด็ดของทีมไป แล้วแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดก็แผ่วปลายจริง ๆ ถูกลีดส์ ยูไนเต็ดปาดหน้าคว้าแชมป์ไปครองได้แบบสุดช็อก สำหรับผมถ้าแลกแชมป์ลีกคัพกับดิวิชัน 1 ได้...ผมก็อยากจะทำ ด้วยการที่เริ่มดูบอลในยุครุ่งเรืองของลิเวอร์พูล ผมจึงรู้สึกว่า... ในปีที่ทีมหงส์แดงแย่ลง แมนฯยูฯยังไม่สามารถคว้าแชมป์ได้เลย แล้วถ้าปีหน้าลิเวอร์พูลกลับเข้าฟอร์มเหมือนเดิมล่ะ...ปีศาจแดงที่ผมรักจะไม่ต้องเป็นพระรองไปตลอดกาลฤา แต่อเล็กซ์ เฟอร์กูสันไม่เคยคิดแบบนั้น แม้จะกระอักเลือดแทบตาย แต่ในใจของชายกลางคนชาวสก็อตแลนด์คนนี้ยังเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เขาอาจจะไม่ใช่อาร์โนลด์ ชวาร์เซเนกเกอร์ แต่เชื่อว่าเฟอร์กีก็อยากป่าวร้องให้ก้องโลกในแบบเดียวกันว่า... “I will be back” แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 54 17:29:20 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:30:53

ความคิดเห็นที่ 15 ติดตามชม Episode III กันต่อนะครับ จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:34:35

ความคิดเห็นที่ 16 โอ้ว สนุกมากเลยครับ ภาค 3 มาเร็วๆนะครับ รออ่านอยู่ จากคุณ : OrangE_KnighT เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 16:47:18

ความคิดเห็นที่ 17 “I’m will be back” ผิดไวยากรณ์นะครับน่าจะเป็น I will be back เนื้อหาสนุกดีครับ จากคุณ : Bierhoff เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:27:51

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ Bierhoff ขอบคุณมาก แก้ให้แล้วนะครับ จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:30:05

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกจริงๆ ครับ อ่านเพลินมาก แป๊บเดียวจบ Episode แล้ว Episode III ขอยาวๆๆๆๆ ได้มั้ยครับ ? อิอิ จากคุณ : คนรับใช้ในดินแดนมหัศจรรย์ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:36:55

ความคิดเห็นที่ 20 ตามอ่านเรื่อยๆ ครับ จากคุณ : Paladin111pan เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 19:06:31

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านเพลินมากๆครับ จากคุณ : ปกตั้งหมายเลขเจ็ด เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 22:08:35

ความคิดเห็นที่ 22 สนุกมากครับ รอติดตามผลงานต่อไปนะ ^^ ปล. ปีต่อไป ผมจะเริ่มเชียร์ยูไนเต็ดแล้วเช่นกัน อิอิ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 08:08:05 จากคุณ : Noah_1_of_4lnw เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 07:43:58

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้วว สนุกสุดแสน เลยครีบ ปล. ผมเชียร์ ถัดไปอีกปีครับ (ปลายปีอีกต่างหาก) จากคุณ : แข้งบวม เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 08:24:45

ความคิดเห็นที่ 24 ท่าทาง 3 ภาคจะน้อยไปละครับ คงต้องลากยาวแล้วล่ะ และภาคแรกคงไม่ใช่ New Hope แล้วล่ะแต่ต้องเป็น The devil manace (league) หึหึ จากคุณ : +Carbocat+ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:31:12

ความคิดเห็นที่ 25 เพิ่มให้อีก ภาค2 : Attack of Ferguson ภาค3 : Revenge of Fergie ภาค4 : New (fergie's) Babe ภาค5 : Alex Strike back ภาค6 : Return of the knight (ยศ sir ครับ) น่าสนใจมั้ยครับ จากคุณ : +Carbocat+ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:37:55

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่าน อยู่ครับ รีบๆเขียนนะครับ จากคุณ : Eye of Sauron เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:45:27

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านครับ   ยังไม่ทันช่วงนี้ แต่ใกล้ถึงแล้ว จากคุณ : ขุนไกรครับผม เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:57:30

ความคิดเห็นที่ 28 ผมหาปีที่แมนยูมาเมืองไทยมาตั้งนาน เพราะเป็นปีที่เริ่มเชียร์ เริ่มชอบ แมนยู เพราะมาเมืองไทยแท้ ๆ แต่จำปีไม่ได้ หาทางกูเกิ้ลก็ไม่เจอ มาได้คุณ baevi บอกแถมจำผลสกอร์ได้อีก สุดยอดครับ แถมปีนี้ผมอยู่ ม.2 เหมือนคุณ baevi อีก สงสัยเราอายุน่าจะใกล้เคียงกันนะครับ พอเริ่มเชียร์ปุ๊บ ผลงานทีมกลับย่ำแย่ กระแสไล่เฟอร์กูสันรุนแรงมาก จนเดิมพันอาชีพของเฟอร์กี้เริ่มขึ้นโดยนัดเจอฟอเรสต์เป็นนัดชี้ชะตานัดแรก คนที่ช่วยชีวิตเซอร์ไว้คือ มาร์ค โรบิน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการนำแมนยูไปสู่เอฟ เอ คัพ ปีนั้น ขอบคุณคุณ baevi มากเลยครับ ที่ทำให้ได้ย้อนอดีตเหมือนเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง คุณ baevi มีสูตรบำรุงสมองยังไงแนะนำบ้างได้มั้ยครับ ผมความจำแย่ไปเลยเมื่อเทียบกับคุณ รูป มาร์ค โรบิน ครับ หนึ่งในบุคคลที่ทำให้แมนยู ยังมีโค้ชที่ชื่อ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน จนทุกวันนี้ จากคุณ : mayerboss เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:06:32

ความคิดเห็นที่ 29 ลืมรูป เอาใหม่ มาร์ค โรบิน จากคุณ : mayerboss เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 12:07:50

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ mayerboss ผมก็ขี้ลืมอยู่เหมือนกันนะ จะเห็นว่าผมใส่ "รู้สึกว่า..." "น่าจะใช่นะ" อยู่หลายที่เหมือนกัน แสดงถึงความจำที่เลือนไปบ้าง ที่สำคัญที่สุด ตอนที่จะเขียนถึงปีที่ได้เอฟเอคัพเพื่อเซฟท่านเซอร์ ผมเล็งไว้แล้วว่าต้องพูดถึงมาร์ค โรบินส์ (ตอนนั้นผมชอบมาก) แต่พอเขียนจริง ๆ ก็ลืมเขียนถึงซะอีก คุณ +Carbocat+ ขอบคุณมากครับกับชื่อภาคต่าง ๆ (ตั้งได้ดีกว่าผมหลายขุมจริง ๆ) แต่ยังคิดว่าคงจะเขียนแค่ 3 ภาคเหมือนเดิมอ่ะครับ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 13:41:29 จากคุณ : baevi เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 13:38:22

ความคิดเห็นที่ 31 สนุกทั้ง 2 ภาคเลย จะรออ่านภาค 3 ครับ จากคุณ : ปีศาจ ไม่มีเกิบ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 16:14:30

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านตอน 3 ครับ 26 ปีที่รอคอย สิ้นสุดลงแล้ว (แต่ผมเริ่มเชียร์ปี 1993 :D) จากคุณ : SamuDi Knight เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 18:14:51

ความคิดเห็นที่ 33 ภาค 2 มาแล้ว จากคุณ : vampirebadtz เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 54 09:43:05