จากบทความ "เจ็บไหม...ที่โดนด่าในเว็บไซต์" ของคุณยอดชาย ขันธชวนะ ต้องขอขอบคุณ จขกท. ด้านล่างด้วยครับ เพราะถ้าไม่นำมาลงให้อ่าน ผมก็คงไม่เห็น เนื่องจากไม่ได้เข้าเว็บไซต์ของค่ายนี้ และไม่ซื้อ นสพ. ฉบับนี้มานานแล้ว
อยากบอกว่าผิดหวังกับคุณยอดชายจริง ๆ สงสัยจะแก่แล้วแก่เลย...ถ้าเป็น "อายอดทอง" ในสมัยก่อนที่ผมเคยรู้จัก น่าจะหาทาง หาช่อง มาโต้ตอบด้วยเหตุผล หลักฐาน และใช้สำบัดสำนวนที่เชือดเฉือนแบบ "ไม่เจ็บแต่ชา"
แต่นี่อะไร...กลายเป็นใช้วิธีข่มขู่ ใครด่า กรูฟ้อง ตามสันดานนักการเมืองหน้าไม่อาย อยากบอกคุณยอดทองว่า ถ้าสิ่งที่คนพูดในเว็บบอร์ด ไม่ใช่เรื่องจริง ก็โต้แย้ง แสดงหลักฐาน และต่อสู้ด้วยเหตุผล สิครับ...ไม่ใช่เถียงไม่ได้ ก็ "ฟ้อง" ลูกผู้ชายเค้าไม่ทำกันครับ
และทำไมเลือกที่จะพูดว่าตัวเองโดนด่า แต่กลับไม่พูดถึงสาเหตุที่ทำให้โดนด่า...
สิ่งที่คนเค้าด่า ถ้าคุณยอดทองอ่านคำด่าดี ๆ แบบไม่มีอคติในจิตใจ จะพบว่าคนเค้าด่าเพราะผิดหวังกับสิ่งที่คุณยอดทองทำ และอยากบอกว่า ถ้าคนเค้าไม่ "รัก" ไม่ "ศรัทธา"
เค้าไม่ด่าหรอกครับ...
มวลชนไม่พอใจกับนายกสมาคมฟุตบอลฯ เค้าก็คาดหวังว่า คอลัมภ์นิสต์ที่เค้ารักและศรัทธา ตลอดจน "สื่อมวลชน" ที่เค้าอุดหนุนซื้อ น่าจะยืนหยัดอยู่เคียงข้างแฟนบอล และรักษาผลประโยชน์ของวงการฟุตบอลของประเทศ
แต่นี่แทนที่จะเป็น "สื่อของมวลชน" แบบที่พยายามสร้างภาพ กลับกลายเป็น "สื่อของบางคน" ที่คอยแก้ต่าง สร้างกระแส และดิสเครดิตฝ่ายตรงข้ามแบบหน้าด้าน ๆ ไร้ยางอาย ไม่มีเหตุผล และ "ทุเรศ"
แต่ที่มวลชนทนไม่ได้ ก็คือกรณี "ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า" ที่กลับไม่พูดถึงในคอลัมภ์ กลายเป็นเอาดีใส่ตัว บอกว่าภูมิใจที่ได้รับใช้เจ้านาย ตีความได้ว่า พอใจที่ได้ด่าคนอ่าน ใช่มั้ย....
คุณยอดทองด่าคนอ่านทั้งประเทศแบบไม่อาย ทั้ง ๆ ที่เค้าเป็นเจ้านาย เป็นคนจ่ายเงินซื้อหนังสือ เป็น "ผู้มีพระคุณ" ที่แท้จริง แต่พอโดนด่าบ้าง กลับเดือด แค้น และขู่ว่าจะฟ้องกลับ...แล้วทำไมไม่คิดถึงตอนที่ด่าคนซื้อหนังสือตัวเองว่า เป็นคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้าบ้าง...
ทำไมเค้าใจกว้างกว่า...ไม่มีใครคิดจะฟ้องคุณยอดทองบ้าง...ใจคนนะครับ โดนด่าทำไมจะไม่เจ็บ แต่ที่มันเจ็บกว่าโดนด่า คือโดนคนที่ตัวเองรักและศรัทธา "หักหลัง"
...น่าเสียดายนะครับ...
ผมเป็นลูกค้าผู้ซื่อสัตย์ของค่ายสยามสปอร์ตฯ มานานกว่า 30 ปี เคยให้พ่อพาไปคุ้ยหาหนังสือเล่มเก่า ๆ สมัยอยู่ที่ซอยโรงหนังตรง ถ.เพชรบุรีตัดใหม่ (จำชื่อโรงหนังไม่ได้) และเคยพยายามไปรอพบอาโย่ง ตอนโรงพิมพ์อยู่แถวคลองเตย
สมัยนั้น เสียเงินให้กับค่ายสยามสปอร์ตฯ เดือน ๆ นึงเยอะมาก สำหรับเด็กคนนึง ที่ต้องแบมือขอเงินแม่ เอาเงินไปซื้อทั้ง สตาร์ซอคเกอร์, สตาร์ซอคเกอร์มิดวีค และ กีฬาการ์ตูน โดยมีพี่ชายซื้อ "ฟุตบอลสยาม" มาให้อ่าน
ผมอ่านหนังสือเหล่านั้นด้วยจิตใจเบิกบาน และมีความสุขกับการโลดแล่นทางตัวหนังสือของอาโย่ง ดื่มด่ำกับภาพถ่ายฝีมือ "ตากล้องร้อยรัก" และเฝ้ารออ่านตัวหน้งสือของ "ไอ้หน้าหยกดาวซัลโวอาภัพรักจอมทำบุญ"
และซื้อ "สตาร์ซอคเกอร์มิดวีค" เพียงเหตุผลเดียวคือ "อายอดทอง" คนนั้น แม้กระทั่งภายหลังการเสียชีวิตของอาโย่ง คุณยอดทองเขียนหนังสือถึงอาโย่งออกมา ผมก็ต้องซื้อไว้ถึง 2 เล่ม เพื่ออ่านหนึ่งเล่ม และ "เก็บ" อีกหนึ่งเล่ม
ถ้าวันนี้ ผมจะถูกคนที่ผมเคยรักและศรัทธา "ฟ้อง" เพียงเพราะข้อหา "ด่าเพราะรัก" ผมก็ไม่เสียใจเลยครับ...
แค่เสียดาย...
เสียดายเวลา เสียดายความฝันวัยเด็ก เสียดายเงินที่ช่วยสร้างให้คุณยอดทอง เติบโตทางหน้าที่การงาน...แล้วมาด่า มาฟ้อง ผมในภายหลัง เพียงเพราะต้องการปกป้องคนที่ให้ผลประโยชน์มากกว่าคนอ่านหนังสือ...
น่าเสียดายนะครับ...
เจ็บใช่ไหม...ที่โดนด่าในเว็บไซต์
