 |
คห.26 ขอบคุณน้ำใจคุณKIT หลายๆๆ อะฮึๆๆ มาอยู่ต่างแดน ยังมีคนไทยมีน้ำใจต่อกันอยู่เนาะ
ว่าแล้วก็ขอบ่น อีกเรื่องนึง ...
เรื่องมันมีอยู่ว่า....ช่วงที่อิป้ามาเวียงจันทร์แรกๆไม่ได้รู้จักกะใครเขา มีคนไทยที่ทำงาน
ที่นี่ติดต่อผ่านเพื่อนอิป้าที่เมืองไทยอีกที ว่าขอให้อิป้ามาทำงานที่นี่
อิป้าตรวจตราดูตัวเลขแล้วก็สนใจไม่น้อย...เล่นตัวพอเป็นพิธี..แล้วก็ Say Yes!
เมื่อตกลงทำงานแล้วอิป้าก็ยังดีใจที่มีคนไทยด้วยกัยอยู่อีกตั้ง 1คน เป็นชายไทยวัย
ประมาณ 40 ปลายๆ อิป้าก็ แนะนำตัวพร้อมทั้งฝากฝังกันไปตามระเบียบ
เรื่องมันเกิดเมื่ออิป้าไม่สะดวกจะเดินทางในระยะไกล..เพื่อมาทำงาน..
ทางบริษัทเลยปรับปรุงบ้านเก่าๆหลังนึงที่มีห้องกว้างๆ ถึง 3 ห้องด้วยกัน
แล้วให้อิป้า,พี่คนไทยคนนั้นและครอบครัวคนลาวอีก1 ครอบครัวเข้ามาพัก
ทุกสิ่งอย่างดูเหมือนสะดวก เครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน มีแม่บ้านดูแลให้
แต่แล้ว กลางดึกของวันนึง ...ก๊อกๆๆๆ พร้อมกับเสียงเรียกชื่ออิป้า.
ด้วยความที่อิป้าคิดดี เลยคิดว่าเค้าอาจจะมีปัญหา หรือเจ็บป่วยต้องการยา..
จึงได้มาเรียกดึกดื่นต่อนคืนเยี่ยงนี้...
| จากคุณ |
:
Caddy แก่ๆ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 พ.ค. 55 12:52:40
|
|
|
|
|
บ่น...ใครอยากบ่น..เรามาบ่น..มีเรื่องต้องบ่น..ก็มันอยากบ่น..By อิป้า...
