ความคิดเห็นที่ 1 คนแรกจะเป็นใครไปไม่ได้ 1) Muhammad Ali มูฮัมหมัด อาลี (อังกฤษ: Muhammad Ali) อดีตยอดนักมวยชาวอเมริกันในรุ่นเฮฟวี่เวทผู้เป็นตำนาน อาลีมีชื่อจริงแต่กำเนิดว่า เคสเซียส มาเซลลัส เคลย์ จูเนียร์ (Cassius Marcellus Clay Jr.) แต่นิยมเรียกว่า เคสเซียส เคลย์ เกิดเมื่อวันที่ 17 มกราคม ค.ศ. 1942 ที่เมืองหลุยส์วิลล์ มลรัฐเคนตักกี้ สหรัฐอเมริกา อาลีขึ้นชกมวยครั้งแรกเมื่ออายุได้เพียง 12 ปี โดยมีครูฝึกเป็นตำรวจเชื้อสายไอริชชื่อ โจ มาร์ติน (Joe Martin) จุดประสงค์แรกก็คือให้อาลีใช้เป็นศิลปะการป้องกันตัวเพื่อปกป้องจักรยานราคา 60 ดอลลาร์ของตนจากเด็กละแวกบ้านด้วยกัน อาลีได้พัฒนาฝีมือการชกขึ้นเป็นลำดับจนกระทั่งคว้าแชมป์มวยสากลสมัครเล่นรุ่นไลท์เฮฟวี่เวทของเมืองหลุยส์วิลล์ จากนั้นได้ครองแชมป์ระดับภูมิภาคของชิคาโก ได้แชมป์มวยสากลสมัครเล่นแห่งชาติ และประสบความสำเร็จสูงสุดจากการได้เหรียญทองในรุ่นไลท์เฮฟวี่เวทในการแข่งขันโอลิมปิคที่กรุงโรม ประเทศอิตาลี หลังจากนั้นอาลีได้เดินทางกลับสหรัฐอเมริกาเยี่ยงวีรบุรุษ แต่เมื่อเขาได้เข้าไปที่ภัตตาคารแห่งหนึ่งเพื่อที่จะเฉลิมฉลอง กลับถูกบริกรในร้านปฏิเสธเพราะมีข้อกำหนดว่าบริการเฉพาะคนขาวเท่านั้น อาลีจึงตอบโต้ด้วยการเขวี้ยงเหรียญที่ได้รับลงแม่น้ำโอไฮโอเพื่อเป็นการประท้วง อาลีได้ขึ้นชกมวยอาชีพครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม ค.ศ. 1960 โดยมีแองเจโล่ ดันดี เทรนเนอร์ชื่อดังระดับโลกเป็นผู้ฝึกสอน ซึ่งการชกภายใต้การควบคุมของดันดี ทำให้อาลีพัฒนาสไตล์การชกแตกต่างไปจากนักมวยในรุ่นเฮฟวี่เวทคนอื่น ๆ มาก เพราะอาลีแม้จะเป็นมวยรุ่นใหญ่แต่สามารถเต้นฟุตเวิร์กได้ตลอดเวลาอย่างสวยงามและมีลีลาเหมือนมวยรุ่นเล็ก แต่ก็ยังปล่อยหมัดได้คมกริบและหนักหน่วง ถึงขนาดสามารถที่จะชกพร้อมกับเต้นถอยหลังได้ จึงทำให้อาลีได้รับนิยามว่า "โบยบินเหมือนผีเสื้อ ต่อยเจ็บเหมือนผึ้ง" จุดนี้ทำให้อาลีนำพู่มาติดที่รองเท้าเป็นรายแรกยามที่พู่สะบัดก็จะยิ่งเพิ่มความงดงามให้กับการชกของตน อาลีขึ้นชิงแชมป์โลกครั้งแรกกับซอนนี่ ลิสตัน นักมวยจอมโหดผู้เคยผ่านการติดคุกมาแล้ว เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1964 ในการชกครั้งนี้หลายฝ่ายคาดว่าอาลีคงต้องถูกน็อกอย่างแน่ แต่อาลีกลับเป็นฝ่ายที่สามารถชนะน็อกลิสตันได้ และได้ชื่อเสียงมาในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน อาลียืนตระหง่านอยู่เหนือร่างของซอนนี่ ลิสตัน พร้อมตะโกนท้าทายให้ลิสตันลุกขึ้นมาสู้ต่อ หลังจากสามารถส่งร่างของลิสตันลงกองกับพื้นเวทีได้สำเร็จในยกแรก (ซึ่งรูปนี้ต่อมาได้ถูกจัดอันดับให้เป็นภาพข่าวกีฬาสวยที่สุดเป็นอันดับ 1 จากทั้งหมด 50 อันดับ จากการจัดของฝ่ายข่าวกีฬา หนังสือพิมพ์เดลิเมล์ของอังกฤษ[1]) ในปี ค.ศ. 1966 อาลีได้รับหมายเกณฑ์เพื่อเข้าร่วมรบในสงครามเวียดนามเขาถูกจัดให้อยู่ในประเภท A-1 (ดีเยี่ยม) โดยทางการให้สัญญาว่า ตำแหน่งของเขาจะอยู่ห่างจากสมรภูมิหลายร้อยไมล์ แต่อาลีก็ตอบโต้คำสั่งด้วยประโยคที่เป็นอมตะว่า "ผมไม่เคยมีเรื่องราวอะไรกับพวกเวียดกง" (I ain't got no quarrel with them Viet Cong) นั่นทำให้ในวันที่ 28 เมษายน ค.ศ. 1967 อาลีปฏิเสธอย่างเป็นทางการว่าจะไม่เข้าร่วมในกองทัพ อีก 10 วันต่อมาเขาถูกดำเนินคดีที่ฮุสตันในข้อหาหลีกเลี่ยงทหาร ผู้พิพากษา โจ อิงแกรม (Joe Ingraham) ตัดสินให้เขาได้รับโทษสูงสุดคือจำคุก 5 ปี และปรับเป็นเงิน 10,000 ดอลล่าร์ ในระหว่างการยื่นอุทธรณ์อาลีถูกสั่งห้ามชก ตัวอย่างของอาลียังทำให้ มาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์ ที่ยังลังเลที่จะต่อต้านนโยบายของรัฐบาลประธานาธิบดีจอห์นสัน ได้แสดงแนวความต่อต้านสงครามของตนออกมาเป็นครั้งแรก จากนั้นอาลีได้ทำในสิ่งที่ชาวโลกตะลึง เมื่อจู่ ๆ เขาประกาศว่าเขาหันมานับถือศาสนาอิสลาม โดยคำสอนของศาสนาไม่ให้ไปเข่นฆ่าผู้คน ดังนั้นการเกณฑ์เป็นทหารจึงเป็นสิ่งที่เขารับไม่ได้ และได้เปลี่ยนชื่อจากเคสเซียส เคลย์ มาเป็น มูฮัมหมัด อาลี อย่างที่รู้จักกันแพร่หลาย ซึ่งชื่อนี้ อีไลจาห์ มูฮัมหมัด (Elijah Muhammad) ผู้นำมุสลิมในสหรัฐอเมริกาเป็นผู้ตั้งให้ โดยมีความหมายว่า "ควรค่าแก่การสรรเสริญ" คำร้องอุทธรณ์ของอาลีมาประสบความสำเร็จในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1971 คำตัดสินของศาลสูงสุดยกฟ้องด้วยเสียง 8:0 นับเป็นระยะเวลา 3 ปีที่อาลีไม่ได้ขึ้นเวทีชกมวยเลย ซึ่งปัจจุบันหลายฝ่ายเห็นว่า นั่นคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา น่าจะเป็นช่วงที่อาลีขึ้นถึงจุดสูงสุดในชีวิตการชกมวยได้ แต่กลับต้องเลยผ่านไปอย่างน่าเสียดาย นักมวยรุ่นเฮฟวี่เวทในระยะเวลาเดียวกันนั้นที่นับได้ว่าเป็นคู่ปรับคนสำคัญของอาลีคือ โจ ฟราเซียร์ ทั้งคู่พบกันบนเวทีหลายครั้ง และทุกครั้งก็นับการเป็นการชกครั้งประวัติศาสตร์ ในครั้งแรกฟราเซียร์สามารถเอาชนะคะแนนอาลีได้ในเวลา 15 ยก แต่กระนั้นฟราเซียร์ก็ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลนานถึง 10 เดือน ด้วยฤทธิ์หมัดของอาลี ต่อมาทั้งคู่ชกกันอีกที่ฟิลิปปินส์ ในศึกที่มีชื่อว่า "Thriller in Manila" คราวนี้ฟราเซียร์เป็นฝ่ายแพ้ที.เค.โอ.ไปในยกที่ 14 อีกครั้งหนึ่งที่นับเป็นการชกครั้งประวัติศาสตร์ของอาลีและของวงการมวยโลก คือ การพบกับ จอร์จ โฟร์แมน ซึ่งขณะนั้นโฟร์แมนเป็นแชมป์โลกอยู่ และเป็นการชิงแชมป์โลกครั้งที่ 3 ในชีวิตของอาลี ในศึกที่มีชื่อว่า "The Rumble in the Jungle" ที่กรุงกินซาซ่า ประเทศซาอีร์ การชกครั้งนี้ไม่เพียงแต่เป็นการจัดชกมวยระดับโลกเป็นครั้งแรกใจกลางทวีปแอฟริกาด้วย แต่หากยังมีนัยทางการเมืองแฝงอยู่ด้วย เพราะในขณะนั้นกระแสการเหยียดสีผิวกระเพื่อมรุนแรงมากในทั่วทุกมุมโลก โดยโปรโมเตอร์ผู้จัดครั้งนี้คือ ดอน คิง ซึ่งต่อมาศึกครั้งนี้ได้สร้างชื่อให้กับดอน คิง แจ้งเกิดได้ในวงการมวยระดับโลกมาจนปัจจุบัน ผลการชก โฟร์แมนเป็นฝ่ายเดินเข้าหาและปล่อยหมัดใส่อาลีตั้งแต่ยกแรก ขณะที่อาลีได้แต่ปัดป้องและถอยพิงเชือก จนกระทั่งถึงยกที่ 8 ขณะที่โฟร์แมนเริ่มหมดแรง อาลีเริ่งระดมปล่อยหมัดจนกระทั่งชนะน็อกโฟร์แมนได้กลับมาเป็นแชมป์โลกสมัยที่ 2 ได้ในที่สุด ซึ่งในอีกหลายปีต่อมาโฟร์แมนได้เปิดเผยว่า ตนถูกฝ่ายอาลีและดอน คิง เอาเปรียบทุกอย่างและมีการเตรียมเชือกกั้นเวทีให้หย่อนกว่าปกติเพื่อที่อาลีจะได้โยกหลบหมัดของตนได้อย่างเต็มที่ อาลีมาเสียแชมป์โลกเมื่อเป็นฝ่ายแพ้คะแนน 15 ยกแก่ ลีออง สปิ๊งคส์ นักมวยรุ่นน้องอดีตแชมป์เหรียญทองโอลิมปิคที่มอนทรีออล แม้ต่อมาจะเป็นฝ่ายแก้มือเอาชนะสปิ๊งคส์ในครั้งต่อมาได้ แต่ก็ต้องเสียแชมป์โลกทันทีเมื่อพบกับ ลาร์รี่ โฮมลส์ ที่ต่อมากลายเป็นแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวทที่สามารถป้องกันตำแหน่งได้มากถึง 24 ครั้ง อาลีขึ้นชกมวยครั้งสุดท้ายก็เป็นแพ้คะแนน 10 ยก ต่อ เทรเวอร์ เบอร์บิค ที่ต่อมากลายเป็นแชมป์โลกเฮฟวี่เวท WBC โดยสภาพร่างกายของอาลีไม่ไหวแล้ว ในวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1981 สำหรับการชกที่ถือว่าอาลีต้องเจ็บตัวมากที่สุด คือการเสียตำแหน่งแชมป์โลกครั้งแรกแก่ เคน นอร์ตัน นักมวยโนเนมในขณะนั้น เมื่อวันที่ 31 มีนาคม ค.ศ. 1973 แม้จะเป็นฝ่ายแพ้คะแนน แต่หลังการชกอาลีถูกตรวจพบว่าถึงกับกรามหักจากฤทธิ์หมัดของนอร์ตัน อาลี ในปัจจุบัน มูฮัมหมัด อาลี ถือว่าเป็นนักมวยผู้เป็นตำนานในหลายด้าน นอกจากบุคลิกที่โดดเด่น กล้าคิด กล้าพูด หลายเรื่องที่อาลีแสดงความเห็นและแสดงออกทางสังคมล้วนแต่มีนัย มีความหมายทั้งสิ้น ประกอบกับกระแสการเมืองทั้งในสหรัฐอเมริกาและการเมืองโลกขณะนั้นยิ่งทำให้อาลีกลายเป็นบุคคลที่โดดเด่นขึ้นมา ได้รับเชิญให้ไปบรรยายในมหาวิทยาลัยและสถานที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศ จนได้รับการคัดเลือกให้เป็นบุคคลแห่งปีของหลายสถาบัน และได้รับเลือกให้เป็นบุคคลในวงการกีฬาแห่งปี ค.ศ. 1974 ของนิตยสารสปอร์ต อิลลัสเตรด อีกทั้งยังเป็นนักมวยรายแรกที่กล้าทำนายผลการชกของตัวเองล่วงหน้า แม้จะฟังดูว่าอวดตัวเอง แต่อาลีก็สามารถทำได้ในหลายต่อหลายครั้ง จนทำให้มีผู้แต่งเพลงให้แก่อาลีชื่อ "Black Superman" ซึ่งต่อมาคำนี้ได้กลายเป็นฉายาของอาลีในภาษาอังกฤษด้วย และในส่วนของแฟนมวยชาวไทยได้ให้ฉายาแก่อาลีในแบบที่สอดคล้องกับชื่อภาษาอังกฤษว่า "สิงห์จอมโว" ปัจจุบัน มูฮัมหมัด อาลี เป็นที่รับรู้กันดีว่าเป็นโรคพาร์กินสันหรือโรคเมาหมัด ซึ่งเป็นผลจากการชกมวย แต่ในพิธีเปิดโอลิมปิคที่แอตแลนต้า อาลีได้รับเกียรติจากคณะกรรมการจัดการแข่งขัน ให้เป็นบุคคลสุดท้ายที่จุดคบเพลิงด้วยมือที่สั่นเทา แต่อาลีก็สามารถทำได้ เป็นที่ประทับใจของผู้คนทั่วโลก แม้กระทั่งบิล คลินตัน ประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ผู้เป็นประธานพิธีเปิดถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง และเมื่อวาน เขาได้มาร่วมพิธีเปิด ที่ โอลิมปิก ลอนดอน 2012 ด้วยคะ จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:01:08

ความคิดเห็นที่ 2 2) Carl Lewis สำหรับวงการกีฬาระดับโลก หากเอ่ยชื่อคงไม่มีใครไม่รู้จัก คาร์ล ลูอิส หรือ “คิง คาร์ล” พิสูจน์จากผลงานคว้า 9 เหรียญทองใน โอลิมปิก ปี 1984 ที่ ลอส แองเจลิส ถือเป็น 1 ใน 4 คนเท่านั้นที่ทำได้และยังเป็น 1 ใน 3 คนที่ชนะการแข่งขันประเภทบุคคลเดียวกันถึง 4 ครั้ง             ในปีนั้นที่ทุกคนจดจำและตราตรึงฝั่งใจมากที่สุด คือ การที่ ลูอิส โค่น เจสซี โอเวน คว้ามาครองได้ถึง 4 เหรียญทอง ก็คือ วิ่ง 100 เมตร, วิ่ง 200 เมตร, กระโดดไกล และ 4 คูณ 100 เมตร ทำให้ถูกบันทึกลงตำนานต่อจาก พาอาโซ เนอร์มี และ อีมิล ซาโตเปค ที่จะหาใครมาเทียบชั้นได้ยากเต็มที             ปี 1988 โอลิมปิก ที่กรุงโซล ผลงานของ ลูอิส ตกลงมา แต่ก็คว้าเหรียญทองที่ 2 ในประเภทวิ่ง 100 เมตร หลังจาก เบน จอห์นสัน ฟาวล์ถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขัน นอกจากนี้ ยังป้องกันแชมป์กระโดดไกลได้อีกด้วย ปิดท้ายด้วยเหรียญเงินในประเภทวิ่ง 200 เมตร             ลูอิส คว้าเหรียญทองที่ 3 ในประเภทกระโดดไกลในศึก โอลิมปิก ปี 1992 ที่ บาร์เซโลนา โดยเฉือนชนะ ไมค์ โพเวลล์ ไปเพียงแค่ 3 เซนติเมตรเท่านั้น บวกด้วยเหรียญทอง 4 คูณ 100 เมตรอีก มาถึง โอลิมปิก ครั้งสุดท้ายในปี 1996 ที่ แอตแลนตา เขาปิดฉากด้วยการคว้าเหรียญทองที่ 4 ในประเภทกระโดดไกล             นอกจากนี้ ลูอิส ยังคว้า 10 เหรียญในการแข่งขันชิงแชมป์โลก 4 ครั้ง โดยแบ่งเป็น 8 เหรียญทอง 1 เหรียญเงินและ 1 เหรียญทองแดง หลังจากโบกมือลาวงการกรีฑาเขาผันตัวเองเข้าสู่วงการแสดงออกรายการทีวีมากมายรวมถึงในฮอลลีวูดแสดงหนังเรื่อง Speed Zone! อีกด้วย             ความโด่งดังของ ลูอิส ทำให้ถูกนำมาตั้งเป็นชื่อ ลูอิส แฮมิลตัน ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นนักซิ่งวัย 27 ปี ดาวรุ่งพุ่งแรงของอังกฤษ จากค่ายแม็คลาเรน ในการแข่งขันรถสูตรหนึ่ง ดีกรีรองแชมป์โลกเมื่อปี 2007 เนื่องจากลืมตามาดูโลกในปี 1985 ที่กวาด 4 เหรียญทอง พอดิบพอดีอีกด้วย แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 55 12:07:10 จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:10:55

ความคิดเห็นที่ 3 3)  Jesse Owens โอลิมปิกฤดูร้อน ปี 1936 จัดการแข่งขันที่ นครเบอร์ลิน ประเทศเยอรมันนี ประธานพิธี คือ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (อาชญากรสงครามอันดับ 1 ของโลกใบนี้ มีคนตายเพราะคำสั่งของเขาทั้งหมดประมาณ 20 ล้านคน รองจากอันดับหนึ่งคือข่านแห่งมองโกลหรือแจงกิสข่าน ซึ่งมีคนตายไปทั้งหมด 70 ล้านคน) ก่อนการแข่งขันมีประเทศน้อยใหญ่พยายามร่วมบอยคอตไม่ให้จัดการแข่งขันขึ้น เพราะไม่ไว้วางใจและไม่เคารพการกระทำของลิทธินาซีของฮิตเลอร์แต่คณะกรรมการโอลิมปิกก็ปฏิเสธการท้วงติงของชาติทั้งหลาย จนการแข่งขันโอลิมปิกครั้งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น"นาซีเกมส์" การแข่งขันครั้งนี้คงไม่มีอะไรน่าจดจำนัก หากฮิตเลอร์ไม่ออกมาสบประมาทคนทั้งโลกว่า "คนเยอรมันเหนือกว่าคนจากชาติอื่นในทุกด้าน" และ Jesse Owens ก็ลบคำสบประมาทของเขา ต่อหน้าเขาที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์นั้นเอง ขอต้อนรับสู่ประตูกาลเวลาแห่งตำนานของ Jesse Owens(หรือ James Cleveland Owens) James Cleveland Owens ลืมตาดูโลกครั้งแรกเมื่อวันที่ 12 กันยายน 1913 ใน Oakville, Alabama เขาเกิดมาท่ามกลางความยากจนและการเหยียดสีผิว(คงไม่ต้องพูดถึงหรอกนะครับว่าสมัยนั้นเค้าเหยียดสีผิวกันขนาดไหน) เป็นลูกคนที่เจ็ดของ นาย Henry (หรืออองรีหว่า) และนาง Emma Owens เมื่อ เจมส์หรือ J.C มีอายุได้ 9 ขวบ พ่อแม่เขาก็ตัดสินใจย้ายบ้านทั้งครอบครัวสู่ Cleveland, Ohio เพราะพวกเขาไม่มีเงินพอที่จะใช้จ่าย พ่อเขาหวังว่าจะเจองานที่ดีกว่าที่นั้น เมื่อเข้าสู่ Cleveland . J.C ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนรัฐบาล เมื่อวันแรกที่เขาเข้าโรงเรียน ครูถามชื่อเขา เขาตอบว่า "J.C Owens" แต่ครูได้ยินไปว่า Jesse Owens(ถ้าเป็นเรา ก็คงได้ยินผิดแน่ๆ)J.C จึงมีชื่อว่า Jesse เป็นต้นมา แต่ Cleveland ไม่ใช่ที่จะที่ประสบความสำเร็จอย่างที่ นาย Henry และนาง Emma หวังไว้และท่ามกลางความยากจน Jesse ได้ทำงานที่แตกต่าง โดยใช้เวลาน้อยนิดที่เขามีอยู่ เขาทำงานเกี่ยวกับร้านขายของชำ ขนสินค้าประเภทรถ และบางครั้งเขาก็ทำงานที่ร้านซ่อมรองเท้า และในช่วงเวลานั้นเองเขาก็ค้นพบว่าตนนั้นรักที่จะวิ่ง และนั้นคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเขา และวันหนึ่งในชั่วโมงเรียนพละเขาได้พิสูจน์ให้ โค้ช Charlie Riley เห็นว่าเขามีพรสวรรค์ด้านกรีฑาขนาดไหน โค้ชทึ่งมาก!! จึงนัดเขาให้มาซ้อมทุกเช้า และต่อมาเขาก็เข้าเรียนที่ Cleveland East Technical High School ซึ่งที่นั้น Jesse ได้กลายมาเป็นนักวิ่งที่น่าจับตามองที่สุดในยุคนั้นก็ว่าได้ เขาทำสถิติโลกในการวิ่ง 100 หลา ใน 9.4 วิ ในครั้งที่สองในการแข่งขัน และก็อีกครั้งในการแข่งขันระหว่างโรงเรียนที่ Chicago และเขาก็ยังกระโดนได้ที่ 24 ฟุต 9 กับ 5/8 นิ้ว ในการกระโดดไกล และยังมีวีกรรมอีกมากมายที่ตนทำไว้เมื่อครั้งที่อยู่ hign school แน่นอนว่าหลังจากจบ hign school มหาลัยทั้งหลายก็พยายามจับ Jesse เข้ามาในมหาลัยตน แต่ในที่สุด J.C ก็เลือก Ohio State University. อีกครั้งที่การเหยียดสีผิวทำร้ายเขา ในขณะที่เดินทางไปแข่งขันระดับมหาลัยกับคนอื่นๆที่อยู่มหาลัยเดียวกัน ตัวเขาต้องไปเข้าพักที่โรงแรมของคนผิวสีเท่านั้น ต้องกินอาหารและถืออาหารของคนผิวสีเท่านั้น ต้องเดินขึ้นลงบันไดโดยไม่มีสิทธิ์จะขึ้นลิฟท์ ในขณะนั้นนักกีฬาผิวสีอนุญาตให้พักในโรงแรมของคนผิวขาวแต่ก็ต้องพักในประตูสีดำเท่านั้น แต่กระนั้นเขาก็ต้องทำงานพิเศษเพื่อหาเงินเรียนอยู่ ระหว่างนั้นเขาก็ทำลายสถิติโลกเป็นว่าเล่นทั้งที่อยู่เพียงชุดเยาวชน และในที่สุดเขาก็ติดทีมชาติและเข้าแข่งขันที่เบอร์ลิน ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมทางการเมือง สหภาพโซเวียต พยายามคุกคาม จีน กับ ญี่ปุ่น ทางฝั่งยุโรป ออสเตรีย, ฝรั่งเศส และกรีซ กำลังทะเลาะกัน ด้าน อิตาลี บุก เอธิโอเปีย และสเปน มีสงครามกลางเมือง อีกทั้งนานาชาติ รู้สึกหวาดกลัวปรัชญาของลัทธินาซี หลังจากที่ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ขึ้นครองอำนาจ ประเทศเยอรมนี ในปี 1933 และพยายามจะสร้างชนเผ่าอารยัน ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมือง, กำลังทางทหาร รวมทั้งกีฬาด้วย ฮิตเลอร์ ไม่รอช้า ที่จะใช้โอลิมปิกครั้งนี้ เป็นเครื่องมือโฆษณา ลัทธินาซี ทันที ตั้งแต่พิธีเปิดการแข่งขัน เริ่มต้นด้วย เรือเหาะยักษ์ ฮินเดนเบิร์ก ขึ้นไปบินเหนือเมนสเตเดียม ที่มีผู้ชมถึง 110,000 คน ทุกคนต่างแต่งกาย ในชุดสีน้ำตาล พร้อมกับมีการปลดธงโอลิมปิก แล้วนำพื้นผ้ารูปตรา สวัสดิกะขนาดใหญ่ ประดับไปทั่วสเตเดียม พร้อมการบรรเลงจากวงดุริยางค์ของกองทัพ อาณาจักรไรช์ที่ 3 เป็นเพลง "ด๊อยช์ลันด์ อูเบอร์ อัลเลส" ภายใต้การอำนวยเพลงของ ริชาร์ด สเตร๊าซ์ รวมทั้งการเดินพาเรดของ บรรดานักกีฬาจาก 50 ชาติ ที่ได้รับการต้อนรับจากฮิตเลอร์ ด้วยการเคารพแบบนาซี ซึ่งหลายทีมตอบรับด้วยเสียงเชียร์ แต่ว่าทีมจาก สหราชอาณาจักร แสดงอาการเป็นปรปักษ์อย่างเด่นชัด ด้วยการมองไปข้างหน้า และปิดปากเงียบสนิท อย่างไรก็ตาม ในโอลิมปิกครั้งนี้ มีการวิ่งนำคบเพลิง เข้าสู่สนามกีฬา และนำไปจุดบนกระถางคบเพลิง เป็นสัญลักษณ์ การเริ่มต้นมหกรรมกีฬา จนเป็นประเพณีสืบทอด มาถึงทุกวันนี้ กลับมาที่การแข่งขัน ซึ่งมีชนิดกีฬาถูกบรรจุ 19 ชนิด (บาสเกตบอล กับ เรือแคนู ถูกบรรจุเพิ่มเติม) ซึ่งทีมเยอรมัน ที่ส่งนักกีฬาเข้าแข่งถึง 500 คน ก็คว้าเจ้าเหรียญทองไปครอง ด้วยการทำได้ 35 เหรียญทอง 23 เหรียญเงิน และ29 เหรียญทองแดง ถึงอย่างไร ท่ามกลางลัทธิเหยียดผิว อย่างรุนแรง 10 นักกรีฑาผิวดำจากสหรัฐ ที่นำโดย เจสซี่ โอเว่น สามารถคว้าเหรียญทอง มาครองได้ถึง 6 เหรียญ จากที่ทีมอเมริกัน คว้ามาได้ 12 เหรียญทอง ที่เบอร์ลิน กลายเป็นเวทีของ โอเว่น โดยแท้ เมื่อเขาคว้าได้ถึง 4 เหรียญทอง จากวิ่ง 100 เมตร, 200 เมตร, กระโดดไกล และวิ่งผลัด 4 คูณ 100 เมตร ต่อหน้าต่อตา ฮิตเลอร์ จนเป็นที่กล่าวขวัญมาถึงทุกวันนี้ หากจะถามถึงคุณค่าของโอลิมปิกครั้งนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็น การจัดการแข่งขันที่ดี อารมณ์ร่วมของผู้ชม ที่เกิดระหว่างการแข่งขัน ของบรรดานักกีฬา ทว่าหลังจากพิธีปิดการแข่งขัน ในวันที่ 16 สิงหาคม 1936 จบลงได้ 3 ปี ผู้คนก็ต้องพบความเศร้า เมื่อ สงครามโลก ครั้งที่ 2 ระเบิดขึ้น ตลอดระยะเวลา แห่งความยากแค้น 12 ปี ไฟโอลิมปิกไม่ได้ถูกจุดขึ้นอีกเลย ไม่ว่าจะเป็นในปี 1940 ที่โตเกียว หรือ 1944 ที่ลอนดอน คราบเลือดเพิ่งจางหาย คราบน้ำตาเพิ่งแห้งเหือด โอลิมปิกเกมส์ จึงได้หวนกลับมาอีกครั้ง ที่ลอนดอน ในปี 1948 ซึ่งต่อมาได้ใช้ชื่อของ J.C คือ Jesse Owens Award เป็นชื่อรางวัล โดยจะมอบให้นักกีฑายอดเยี่ยมของสหรัฐอเมริกา ภายหลังสถิติของโอเว่นส์ถูกทำลายในปี 1984 โดย คาล์ส ลูอิส ที่ทำไป 5 เหรียญทอง (ซึ่งครั้งนั้นเป็นช่วงที่จะเกิดสงครามเย็นประเทศต่างๆที่อยู่ข้างโซเวียดไม่เข้าร่วมการแข่งขัน และได้จัดขึ้นที่อเมริกา) จากการที่สหภาพโซเวียตบอยคอต ทำให้สหรัฐ ครองเจ้าเหรียญทอง แบบไร้คู่แข่ง ด้วยการกวาดไปถึง 147 เหรียญทอง จากทั้งหมด 514 เหรียญ นอกจากนั้น เป็นการเริ่มต้นตำนาน นักกรีฑาผู้ยิ่งใหญ่อีกคน ที่มีนามว่า คาร์ล ลูอิส เมื่อลมกรดหนุ่ม จากแคลิฟอร์เนีย เทียบชั้นกับตำนานของ เจสซี่ โอเว่นส์ ด้วยการคว้า 4 เหรียญทอง อีกทั้งยังเป็นฟอร์มระดับโลก อย่างแท้จริง ด้วยการวิ่ง 100 เมตร ด้วยเวลา 9.99 วินาที ที่ทิ้งคู่เกือบ 3 เมตร ตอนเข้าเส้นชัย, วิ่ง 200 เมตร 19.80 วินาที กระโดดไกล 19.80 เมตร และร่วมทีม 4 คูณ 100 เมตร ทำสถิติโลก จากนั้น ลูอิส ยังสามารถสะสมได้อีก 5 เหรียญทอง โดยเฉพาะ กลายเป็นนักกรีฑาคนแรก ที่สามารถป้องกันแชมป์วิ่ง 100 เมตรไว้ได้ และเป็นแชมป์กระโดดไกล 4 สมัยติดต่อกัน หรือระยะเวลา 12 ปี แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 55 12:43:57 จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:17:14

ความคิดเห็นที่ 4 4) Mark Andrew Spitz มาร์ค แอนดรูว์ สปิตซ์ เกิดเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 1950 ที่เมืองโมเดสโต้ รัฐแคลิฟอร์เนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยเขาเริ่มเรียนว่ายน้ำเพื่อเข้าแข่งขันในขณะที่มีอายุเพียง 6 ปีเท่านั้น ต่อมาเมื่ออายุได้ 14 ปี ครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ที่ซานตา คลารา (Santa Clara) ซึ่งที่นี่เองที่ทำให้เขามีโอกาส ฝึกซ้อมการว่ายน้ำกับ จอร์จ ไฮเนส จากสมาคมว่ายน้ำซานตา คลารา             จากนั้นเมื่ออายุ 16 ปี เขาได้สัมผัสถึงรสชาติของการเป็นผู้ชนะครั้งแรก จากการแข่งขันว่ายน้ำสมัครเล่น ก่อนจะคว้าเหรียญทองจากการแข่งขัน Pan-American Games ที่ประเทศแคนาดา เมื่ออายุ 17 ปี             จุดเริ่มต้นของตำนานในฐานะฉลามหนุ่มของ สปิตซ์ ซึ่งเริ่มเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก อยู่ที่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ปี 1968 ที่ประเทศเม็กซิโก ซึ่งเขากวาดไปได้ทั้งสิ้น 4 เหรียญ แบ่งเป็น 2 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน และ 1 เหรียญทองแดง อย่างไรก็ตาม เขากลับมองว่ายังทำผลงานได้ไม่น่าพอใจ จึงไปซุ่มซ้อมเพื่อฝึกปรือฝีมือกับ ด็อก เคาน์ซิลแมน โค้ชว่ายน้ำระดับตำนานแห่งมหาวิทยาลัยอินเดียน่า ก่อนจะเข้าร่วมชิงชัยในมหกรรมโอลิมปิกในอีก 4 ปีต่อมา             ซึ่งที่ มิวนิคเกมส์ 1972 ประเทศเยอรมนี นี่เองที่ สปิตซ์ ประกาศศักดาในฐานะราชาจ้าวสระได้อย่างยิ่ใหญ่ด้วยการกวาดเหรียญทองมาครองได้อย่างมากมายถึง 7 เหรียญ จากการแข่งขัน ผีเสื้อ 100 เมตร, ฟรีสไตล์ 100 เมตร, ผีเสื้อ 200 เมตร, ฟรีสไตล์ 200 เมตร, ผลัด ฟรีสไตล์ 4x100 เมตร, ผลัด ผสม 4x100 เมตร และ ผลัด ฟรีสไตล์ 4x200 เมตร นอกจากนั้นยังสร้างสถิติโลกขึ้นใหม่ในทุกรายการอีกด้วย             ผลงานสุดยอดดังกล่าวของ สปิตซ์ กลายเป็นสถิติของการแข่งขันว่ายน้ำที่ยังไม่มีฉลามหนุ่มรุ่นหลังรายใดสามารถทาบได้ โดยมีเพียง ไมเคิล เฟลป์ส นักว่ายน้ำหนุ่มชาวอเมริกันที่ทำได้ใกล้เคียงที่สุดจากผลงานคว้า 6 เหรียญทอง ในการแข่งขันครั้งล่าสุดที่ เอเธนส์เกมส์ ประเทศกรีซ ปี 2004             ในปี 1977 สปิตซ์ ได้ถูกรับเชิญให้เข้าเป็นสมาชิกของ International Swimming Hall of Fame และได้ถูกรับเชิญให้เข้าเป็นสมาชิกระดับเฟิร์สทคลาสของ United States Olympic Hall of Fame ในปี 1983 จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:25:58

ความคิดเห็นที่ 5 5) Steve Redgrave " บุคคลที่ได้เชิญคบเพลิง ต่อจาก เดวิด เบคแฮม ใน ลอนดอน Olympic 2012" เซอร์สตีฟ เรดเกรฟ เป็นหนึ่งในนักกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของอังกฤษ ประสบความสำเร็จชนะเลิศเหรียญทอง 5 เหรียญในกีฬาโอลิมปิก 5 ครั้ง ตั้งแต่ปี 1984 ถึงปี 2000 ขณะนี้เซอร์สตีฟทำงานและเดินทางไปทั่วอังกฤษและต่างประเทศในฐานะทูตสันถวไมตรีด้านการกีฬาของอังกฤษและมุ่งอบรมนักกีฬารุ่นต่อไป เซอร์สตีฟเป็นที่รู้จักในฐานะนักพายเรือกว่า 30 ปีที่แล้ว ด้วยฝีมืการพายเรือตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน หลังจากผ่านการแข่งขันในระดับท้องถิ่นเข้าสู่การแข่งขันในระดับชาติและก้าวขึ้นสู่ระดับโลก เขากลายเป็นหนึ่งในนักกีฬาของโลกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์โอลิมปิก เขามองเห็นอังกฤษมีมีความสามารถในการลงเล่นกีฬาเพื่อชาติ และขณะนี้มีศักยภาพในการชนะเลิศการแข่งขันกีฬารายการใหญ่ๆ เซอร์สตีฟภาคภูมิใจที่เป็นคนอังกฤษและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เป็นตัวแทนในประเทศต่างๆไม่ว่าจะในฐานะนักกีฬาหรือนักการทูต  เขาได้มีส่วนร่วมในการที่อังกฤษเสนอตัวขอเป็นเจ้าภาพจัดลอนดอน 2012 และจำได้ถึงความปลื้มปิติเมื่อได้มีการประกาศว่าอังกฤษคือผู้ชนะ  เขารักที่จะร่วมการแข่งขันอีกครั้งในเกมส์ 2012 นี้ แต่ได้ตระหนักว่านี่คงเป็นการทะเยอทะยานมากเกินไปของคนวัย 50 ปี ขณะนี้เขามุ่งไปที่การอบรมนักกีฬารุ่นใหม่ๆ สตีฟเดินทางไปยังประเทศต่างๆในฐานะทูตสันถวไมตรีด้านการกีฬาของอังกฤษ อังกฤษส่งเสริมกีฬาในระดับนานาชาติ  การช่วยเหลือทางด้านการกีฬาเป็นตัวอย่างหนึ่งของการที่อังกฤษให้ความช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ด้านมนุษยธรรมด้วยการระดมเงินช่วยเหลือผ่านการกีฬา ในขณะเดียวกันนำโครงการแรงบันดาลใจระหว่างประเทศ (International Inspiration Programme) ให้เข้าถึงเด็กจำนวย 12 ล้านคนใน 20 ประเทศทั่วโลก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลกของการที่อังกฤษเสนอตัวเป็นเจ้าภาพจัดลอนดอน 2012 ด้วยแรงขับเคลื่อนที่แข็งแกร่งและพลังของเกมส์และกีฬานำมาสร้างเสริมชีวิต ความสามารถของเด็กและเยาวชนในโรงเรียนและชุ่มชนทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่กำลังพัฒนาโดยผ่านการกีฬาและการเล่นซึ่งเป็นการรวมการศึกษาทางกายภาพที่มีคุณภาพสูง เซอร์สตีฟได้รับชัยชนะอย่างเหลือเชื่อด้วยการได้เหรียญทอง 5 เหรียญจากการแข่งขันโอลิมปิก 5 ครั้งตั้งแต่ปี 1984 – 2000 หลังจากได้รับชัยชนะที่แอตแลตต้า เขากลายเป็นนักกีฬาพายเรือที่โดดเด่นที่สุดของโลก สตีฟตัดสินใจแข่งขันต่อในซิดนีย์เกมส์ ปี 2000 ด้วยความหวังที่จะชนะเหรียญทองติดต่อกันเป็นเหรียญที่ 5  การประสบความสำเร็จในครั้งนี้ของเขา เป็นเครื่องยืนยันว่าเขาเป็นหนึ่งในนักกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของประวัติศาสตร์โอลิมปิก เขาและแมธทิว พินเสนท์ คู่หู เป็นเจ้าของสถิติโลกใน Coxless Pairs ในลูเซิร์นในปี 1994 จนถึง 2000  และ สตีฟยังคงรักษาสถิติโอลิมปิกที่แอตแลนต้าในปี 1996 ไว้ได้ เซอร์สตีฟได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ MBE ในปี 1987 และ CBE ในปี 1997 หลังจากที่เขาประสบความสำเร็จในซีดนีย์เกมส์ เขาได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ชั้นขุนนางในปี 2001 จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:37:43

ความคิดเห็นที่ 6 ขอโทษครับที่ปาด ขอแก้ คห.2 นิดนึง ลูอิส แฮมิลตัน เกิด 7 January 1985 (ปัจจุบันอายุ 27 ปี) เป็นรองแชมป์โลกปี 2007 และเป็นแชมป์โลกปี 2008 ครับ http://en.wikipedia.org/wiki/Lewis_Hamilton แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 55 12:01:12 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 55 12:00:26 จากคุณ : hstgz เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 11:59:44

ความคิดเห็นที่ 7 6) Usain Bolt เจ้าของฉายา “เจ้าสายฟ้าแลบ” (The Lightning Bolt) เกิดเมื่อวันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1986 เป็นนักวิ่งชาวจาเมกา  เจ้าของสถิติโลกวิ่ง 100 เมตร ที่เวลา 9.69 วินาที (ความเร็วลม +0.0 เมตร/วินาที) และสถิติโลกวิ่ง 200 เมตร เวลา 19.30 วินาที (ความเร็วลม −0.9 เมตร/นาที ) ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 เขามีความสูง 196 เซนติเมตร ( 6'5") น้ำหนัก 86 กิโลกร้ม (189 lbs) และต่อมาเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2009 ที่เมืองเบอร์ลินก็ทำลายสถิติโลกวิ่ง 100 เมตรอีกครั้ง ที่เวลา 9.58 วินาที ได้รับเหรียญทองในงานเวิลด์แชมเปียนชิป ถือเป็นการทำลายสถิติโลกที่มีระยะห่างมากที่สุดที่เคยมีมาหลังจากเริ่มใช้วิธีการจับเวลาระบบอีเลคทรอนิกส์ ยูเซน โบลท์ เกิดในเมืองเล็กๆ ในประเทศ จาเมกา พ่อแม่ของเขาใีอาชีพ ขับรถขายของชำในพื้นที่ชนบท สมัยเด็กๆ Bolt ใช้เวลาทั้งวันไปกับการ คริกเก็ตและฟุตบอลไปตามถนนกับพี่ชายของเค้า และเค้ายังบอกอีกว่า "ตอนเด็กๆ ผมไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลย นอกจากเรื่องกีฬา" ความสามารถของเขาเริ่มฉายแสง ตอนประถมได้เข้าร่วมการแข่งขันวิ่ง ในที่สุด เมื่ออายุ 12ปี เขาก็ได้เป็นนักวิ่งที่วิ่งเร็วที่สุดของโรงเรียน เมื่อวันที่31เดือน5ปี2008 งานแข่งขัน Reebok Grand Prix จัดขึ้นที่นิวยอร์ก เค้าได้สร้างสถิติโลกครั้งแรก(ในตอนนั้น)ในการวิ่งระยะทาง 100เมตร เป็นเวลา 9.72วินาที และชนะเลิศในการแข่งขัน เมื่อวันที่16เดือน8ปี2008 ในงานโอลิมปิกฤดูร้อน2008 จัดขึ้นที่จีน เค้าได้ทำลายสถิตโลกอีกครั้ง(ในตอนนั้น)ในการวิ่งระยะทาง 100เมตร เป็นเวลา 9.69วินาที ครั้งนี้เค้าทำลายสถิติของตัวเอง ที่สร้างไว้เมื่อเดือน5 ในปีเดียวกันนั้น ชนะเลิศในการแข่งขัน *รู้ไหมว่า ในการแข่งขันครั้งนี้ ยูเซนโบลต์เพิ่งรู้เป็นครั้งแรกว่าเค้าได้ทำลายสถิติสร้างสถิติใหม่ เค้าเพิ่งรู้ว่าเค้าได้ทำลายสถิติเก่าของเค้าเองเมื่อเดือน5ที่ผ่านมา และเมื่อตอนที่ได้สร้างสถิติโลกใหม่ครั้งแรกนั้นเค้ายังไม่รู้จักมาก่อนด้วยซ้ำว่า ในตอนนั้นสถิติโลกมีเท่าไร ก็คือว่าเค้าไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นได้สร้างสถิติใหม่ไปแล้วในงานแข่งขัน Reebok Grand Prix เมื่อเดือน5ปีเดียวกันนั้น(2008) ในวันที่16เดือน8ปี2009 การแข่งขัน2009 World Championships in Athletics จัดขึ้นที่เมืองเบอร์ลินประเทศเยอรมัน เค้าได้ทำลายสถิติโลก(ของตัวของ)อีกครั้ง และชนะเลิศในการวิ่งระยะทาง 100เมตร ด้วยเวลา 9.58วินาที สร้างสถิติทำลายสถิติเดิมที่ตัวเองได้ทำไว้เมื่อปีที่แล้วในงานโอลิมปิกฤดูร้อน2008 100เมตร 9.58วินาที เป็นสถิติปัจจุบัน เค้าอาจจะวิ่งได้เร็วขึ้นอีกและสร้างสถิติใหม่อีกเร็วๆ นี้ก็เป็นได้!!! และเค้าก็มาท้าชิงชัยในโอลิมปิกครั้งนี้อีกด้วย!! จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 12:05:11

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ hstgz -- ขอบคุณสำหรับข้อมูลคะ แก้ไขให้เรียบร้อยแล้วนะคะ ^-^ จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 12:08:10

ความคิดเห็นที่ 9 7) Oscar De La Hoya ออสการ์ เดอ ลา โฮยา (อังกฤษ: Oscar De La Hoya) เกิดเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1971 ที่เมืองมอนเตเบลโล ในอีสต์ ลอสแอนเจลิส แคลิฟอร์เนีย พื้นเพครอบครัวของเดอ ลา โฮยา เป็นชาวเม็กซิกันที่เข้ามาอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา โดยที่ผู้ชายในตระกูล ไม่ว่าจะเป็น พ่อ (โจเอล ซีเนียร์), ปู่ (บินเซนเต้), พี่ชาย (โจเอล จูเนียร์) ก็ล้วนแต่เป็นนักมวยมาก่อนทั้งนั้น เมื่อวัยเด็ก เดอ ลาโฮยา เป็นเด็กอ่อนแอ มักจะโดนพี่ชายและเด็กในละแวกบ้านแกล้งเสมอ ๆ ออสการ์ เดอ ลา โฮยา มีชื่อเสียงขึ้นมาในการที่สามารถเป็นนักมวยเพียงคนเดียวในทีมชาติสหรัฐอเมริกาที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิคมาได้จากการเอาชนะ มาร์โก้ รูดอร์ฟ นักมวยชาวเยอรมัน ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิค ที่เมืองบาร์เซโลนา ประเทศสเปน เมื่อปี ค.ศ. 1992 เดอ ลา โฮยา จึงได้ฉายาว่า "โกลเด้น บอย" (Golden Boy) หลังจากนั้น จึงได้เบนเข็มมาชกมวยอาชีพ เดอ ลา โฮยา มีจุดเด่นตรงที่สายตาดี มีความเร็วหมัดที่ไวมาก และประกอบด้วยเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี สามารถเรียกคนดูในกลุ่มที่ไม่ใช่แฟนมวยให้มาสนใจได้ด้วย ซึ่งคุณสมบัติเหล่านี้สร้างชื่อเสียงให้ เดอ ลา โฮยา ในระยะเวลาไม่นาน โดยที่ เดอ ลาโฮยา จึงความหวังไว้ว่าจะเป็นแชมป์โลก 6 รุ่น คนแรกของโลกให้ได้ โปสเตอร์โปรโมทการชกกับชาเวซครั้งแรก ในชื่อศึก "The Ultimate Glory" เดอ ลา โฮยา ได้แชมป์ครั้งแรก โดยได้แชมป์ในรุ่นจูเนีบร์ไลท์เวท ขององค์กรมวยโลก (WBO) ในปี ค.ศ. 1994 และเป็นแชมป์ในรุ่นไลท์เวท ของทั้งองค์กรมวยโลก (WBO) และสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) ในปี ค.ศ. 1995 จากนั้นในปี พ.ศ. 2539 (ค.ศ. 1996) เดอ ลา โฮยา จึงมีโอกาสได้เปิดศึกกับยอดมวยในดวงใจเขา คือ ฮูลิโอ ซีซาร์ ชาเวซ ด้วยมีเดิมพันเป็นแชมป์โลกในรุ่นซูเปอร์ไลท์เวท สภามวยโลก (WBC) ซึ่ง เดอ ลา โฮยา สามารถเอาชนะแตกไปได้ยกที่ 4 และสามารถป้องกันตำแหน่งแชมป์ในรุ่นนี้ไว้ได้ 1 ครั้ง กับ มิเกล แองเจิล กอนซาเลซ ก่อนที่จะขยับรุ่นขึ้นไปท้าชิงกับ เพอร์เนล วิเทเกอร์ ยอดนักมวยชาวอเมริกันอีกคน ในรุ่นเวลเตอร์เวท ในปี ค.ศ. 1997 ซึ่ง เดอ ลา โฮยา ก็เป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้ โดยที่ฝ่ายวิเทเกอร์ไม่ยอมรับผลในการตัดสิน เดอ ลา โฮยา ป้องกันตำแหน่งแชมป์ในรุ่นนี้ไว้ได้ 7 ครั้ง รวมถึงการเอาชนะฮูลิโอ ซีซาร์ ชาเวซ ไปได้อีกครั้ง ก่อนที่จะเดิมพันตำแหน่งแชมป์ในรุ่นนี้กับแชมป์รุ่นเดียวกันของสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) กับยอดมวยชาวเปอร์โตริโก เฟลิกซ์ ทรินิแดด ในปี ค.ศ. 1999 ซึ่งผลการชกออกมา คือ เดอ ลาโฮยา แพ้คะแนนไปแบบไม่เป็นเอกฉันท์ และเป็นการแพ้ครั้งแรกในชีวิตการชกมวยอาชีพของ เดอ ลา โฮยา ด้วย จากนั้น เดอ ลา โฮยา ได้อุ่นเครื่องนี้ในรุ่นนี้ต่อไปอีก 2-3 ครั้ง ก่อนที่จะเปิดศึกกับคู่ปรับเก่าที่เดอ ลา โฮยา เคยแพ้มาแล้วในแบบมวยสากลสมัครเล่น กับ ซูการ์ เชน มอสลีย์ ซึ่ง เดอ ลา โฮยา ก็แพ้คะแนนมอสลีย์ไป ต่อมา เดอ ลา โฮยา ได้ขยับรุ่นขึ้นมาในรุ่นซูเปอร์เวลเตอร์เวท และได้แชมป์ในรุ่นนี้ โดยชนะคะแนน ฆาเวียร์ คัสติญเลโญ นักมวยชาวสเปน ก่อนที่จะพบกับคู่ปรับเก่าเชน มอสลีย์ ที่ขยับรุ่นตามขึ้นมา และมอสลีย์ก็สามารถย้ำแค้น เอาชนะคะแนนไปได้อีก จากนั้น เดอ ลา โฮยา ได้ขยับรุ่นต่อไปอีก เป็นรุ่นที่ 6 ที่ตั้งความหวังไว้ คือ มิดเดิลเวท ได้แชมป์ในรุ่นนี้ขององค์กรมวยโลก (WBO) โยชนะคะแนนเฟลิกซ์ สตรวม นักมวยชาวเยอรมันไปแบบไม่น่าประทับใจ เพราะเดอ ลา โฮยา ช้าลงมาก อีกทั้งน้ำหนักหมัดไม่สามารถทำอะไรคู่ชกได้เลย ก่อนที่จะเปิดศึกเดิมพันตำแหน่งแชมป์รุ่นนี้กับยอดมวยของรุ่นมิดเดิลเวท ชาวอเมริกัน เบอร์นาร์ด ฮอปกิ้นส์ ซึ่ง เดอ ลา โฮยา เป็นฝ่ายแพ้น็อกไปในยกที่ 9 แบบหมดรูป เดอ ลา โฮยา จึงลดรุ่นกลับมาชกในรุ่นเดิม และสามารถคว้าแชมป์ของ WBC (สภามวยโลก) มาได้ด้วย การเอาชนะน็อกริคาร์โด มาร์ยอก้า นักมวยชาวนิคารากัว ไปได้ในยกที่ 6 เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม ปี ค.ศ. 2006 และได้เสียตำแหน่งไปในการชกป้องกันครั้งแรกกับ ฟลอยด์ เมย์เวทเธอร์ จูเนียร์ นักมวยรุ่นน้องเจ้าของตำแหน่งแชมป์ 4 รุ่นที่ก้าวขึ้นมาทาบรัศมี โดยแพ้คะแนนไปอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ ในวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 2007 และในวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 2008 เดอ ลา โฮยาได้ลดน้ำหนักเพื่อมาชกในพิกัดเวลเตอร์เวทอีกครั้งกับ แมนนี่ ปาเกียว นักมวยชาวฟิลิปปินส์ที่กล่าวกันว่าเป็นนักมวยที่เก่งที่สุดในโลกเมื่อเทียบกันปอนด์ต่อปอนด์ ซึ่งการชกครั้งนี้เป็นการชกนอกรอบที่ได้รับความสนใจอย่างมาก และเป็น เดอ ลา โฮยา ที่จัดการชกเอง ปรากฏว่าเดอ ลา โฮยา เป็นฝ่ายแพ้น็อกไปอย่างหมดรูปในยกที่ 8 ปัจจุบัน เดอ ลา โฮยา ประกาศแขวนนวมอย่างเป็นทางการไปแล้ว  โดยมีกิจการจัดการชกมวยเป็นของตนเอง คือ "โกลเด้น บอย โปรโมชั่น" (Golden Boy Promotion) โดย เดอ ลา โฮยา ทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์เอง ช่วงสมัยรุ่งเรือง ออสการ์ เดอ ลา โฮยา นับได้ว่าเป็นซูเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของวงการมวยโลก กล้าชกกับยอดมวยโลกในรุ่นเดียวหรือใกล้เคียงกันทุกคน เป็นที่สนใจของทั้งแฟนมวยและไม่ใช่แฟนมวย ด้วยหน้าตา บุคลิกที่หล่อเหลาคล้ายดาราภาพยนตร์ ผิดกับภาพลักษณ์ของนักมวยทั่วไป จึงทำให้ ออสการ์ เดอ ลา โฮยา ได้มีโอกาสออกอัลบั้มเพลงของตัวเอง 1 อัลบั้มในชื่อเดียวกับตัว ในปี ค.ศ. 2000 มีเพลงฮิต คือ Run to Me ซึ่งเป็นเพลงเก่าของบีจีส์มาร้องเป็นเพลงเอกในอัลบั้ม และอัลบั้มชุดนี้ยังมีชื่อเข้าชิงรางวัลแกรมมี่ในปีนั้นอีกด้วย อนึ่ง ชื่อ ของ เดอ ลา โฮยา นั้น แท้ที่จริงแล้ว การออกเสียงที่ถูกนั้น ต้องออกว่า "เด ลา โฮยา" หรือ "เด ลา ฮอยยา" ซึ่งเป็นสำเนียงสเปน ซึ่งมีความหมายว่า "เพชร" โดยที่ เดอ ลา โฮยา มีนักมวยในดวงใจ 3 คน คือ ฮูลิโอ ซีซาร์ ชาเวซ, ชูการ์ เรย์ เลนเนิร์ด, เทอร์รี่ นอร์ริส และเมื่อขึ้นเวทีถ้ามีโอกาส เดอ ลาโฮยา จะถือธงชาติ 2 ผืน คือ ธงชาติอเมริกา และธงชาติเม็กซิโก เพื่อบ่งบอกความเป็นคนของทั้งสองชาติ และเมื่อเผชิญหน้ากับคู่ชกเมื่อกรรมการอธิบายกติการก่อนชก จะไม่สบตาคู่ชก แต่จะแหงนหน้ามองเพดานตลอด จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 12:16:25

ความคิดเห็นที่ 10 8) Michael  Fred Phelps ไมเคิล เฟรด เฟ็ลปส์ (อังกฤษ: Michael Fred Phelps) (เกิด 30 มิถุนายน พ.ศ. 2528) นักกีฬาว่ายน้ำชาวอเมริกัน ได้รับเหรียญรางวัลโอลิมปิก 16 เหรียญ (14 เหรียญทอง และ 2 เหรียญทองแดง) โดยได้จากโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่ประเทศกรีก 8 เหรียญ (6 เหรียญทอง 2 เหรียญทองแดง) และ โอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่ประเทศจีน 8 เหรียญทอง[1] ซึ่งปัจจุบันเขาเป็นนักกีฬาที่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิกมากที่สุดในโลก โดยลงแข่งขันได้เหรียญทองรวม 16 เหรียญ (ข้อมูล ณ วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2551) เฟ็ลปส์ยังได้รับเลือกเป็นนักว่ายน้ำโลกประจำปี 2546, 2547, 2549, 2550 และนักว่ายน้ำอเมริกันประจำปี 2544, 2545, 2546, 2547, 2549, 2550 ไมเคิล เฟ็ลปส์ เกิดที่เมืองรอดเจอส์ฟอร์จ บริเวณชานเมืองของเมืองบอลทิมอร์ในรัฐแมริแลนด์ เขาเรียนจบระดับชั้นมัธยมที่ ทาวสัน ไฮสคูล เมื่อปี 2003 พ่อของเขาชื่อ เฟร็ด เฟ็ลปส์ เป็นตำรวจแห่งรัฐแมรี่แลนด์ และ เด้บบี้ เดวิสสัน เฟ็ลปส์ แม่ของเขาเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนประถม ทั้งคู่หย่าร้างกันในปี ค.ศ. 1994 ไมเคิลมีชื่อเล่นว่า "เอ็มพี" มีพี่สาวอีกสองคนชื่อ วิทนีย์ และ ฮิลารี่ ซึ่งทั้งคู่เป็นนักว่ายน้ำเช่นกัน (โดยวิทนีย์ เกือบจะได้ลงแข่งว่ายน้ำให้กับทีมชาติสหรัฐอเมริกา ในโอลิมปิกเกมส์ 1996 แต่ต้องมาบาดเจ็บเสียก่อน ในวัยเด็ก ไมเคิล เฟลป์ส เป็นโรคสมาธิสั้น (ADHD) เขาเริ่มว่ายน้ำตั้งแต่อายุได้ 7 ปี ซึ่งเขาได้แรงบันดาลใจมาจากพี่สาวทั้ง 2 คน และเมื่ออายุ 10 ขวบ เขาก็สามารถทำลายสถิติระดับประเทศเมื่อเทียบกับเด็กอายุรุ่นเดียวกัน และในปี ค.ศ. 2000 ได้เข้าแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2000 ที่ซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ด้วยอายุเพียง 15 ปีเท่านั้น เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2004 ด้วยวัย 19 ปี เฟ็ลปส์ถูกจับในคดีเมาและขับ ที่เมืองซาลิสบิวรี่ รัฐแมรี่แลนด์ และต้องถูกปรับเงิน 250 ดอลลาร์สหรัฐฯ และบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมเป็นเวลา 18 เดือน ด้วยการพูดรณรงค์ในเรื่องเมาไม่ขับตามโรงเรียนต่าง ๆ ระหว่างปี 2004 ถึงปี 2008 เฟ็ลปส์ ได้รับการศึกษาในระดับอุดมศึกษาจากมหาวิทยาลัยมิชิแกน โดยศึกษาด้านการตลาดและการจัดการด้านกีฬา โดยเฟ็ลปส์พูดว่าเขาจะกลับมาศึกษาต่อที่บัลติมอร์เพื่อเข้าคัดตัวไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 โดยร่วมกับบ็อบ บาวแมน เมื่อเขาออกจากมหาวิทยาลัยมิชิแกนเขาพูดว่า "ผมไม่ได้ว่ายน้ำเพื่อใครอื่น ผมคิดว่าเราทั้งคู่ จะสามารถช่วยให้สโมสรนักกีฬาบัลติมอร์เหนือ (North Baltimore Athletic Club) ไปได้ไกลกว่านี้" โดยทางสโมสรออกมาประกาศว่า บาวแมนออกจากมหาวิทยาลัยมิชิแกนเพื่อมาเป็นซีอีโอของสโมสร เฟ็ลปส์ซื้อบ้านที่เฟลส์พอยต์ในบัลติมอร์ ที่ที่เขาจะกลับมาหลังจากโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 เพื่อนร่วมทีมของเฟ็ลปส์เรียกเขาว่า "โกเมอร์" เพราะเขาดูเหมือน โกเมอร์ ไพล์ ตัวละครในซิตคอมเรื่อง The Andy Griffith Show เขามีรายได้โดยประมาณ 5 ล้านเหรียญสหรัฐต่อปีในการโฆษณา บวกกับ 1 ล้านเหรียญจากบริษัทชุดว่ายน้ำสปีโดสำหรับชนะเหรียญทอง 8 เหรียญในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 โอลิมปิก ลอนดอน 2012 อาจเป็นครั้งสุดท้ายของเค้า ลองมาติดตามดูกันว่า เค้าจะอำลาโอลิมปิกไปด้วยจำนวนกี่เหรียญทอง?? จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 12:22:46

ความคิดเห็นที่ 11 เรามาดู ฝั่งผู้หญิงกันบ้างคะ จะเป็นใครไปไม่ได้เลย นอกจากเธอคนนี้ 11) Nadia Comăneci  / " A Perfect Ten " นาเดีย โคมานิชี (Nadia Comăneci) เกิดเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1961 เป็นนักยิมนาสติกชาวโรมาเนีย Nadia เริ่มยิมนาสติกในระดับอนุบาลกับทีมท้องถิ่นที่เรียกว่า Flacăra ("เปลวไฟ") กับโค้ชดันแคนและ Munteanu. เธอได้รับเลือกให้เข้าเรียนในโรงเรียนยิมนาสติก BélaKárolyi ของการทดลองหลังจาก Karolyi พบเธอและเพื่อน เปลี่ยนทำเป็นรูปล้อเกวียนในโรงเรียน. เธอเป็นผู้ชนะรางวัลเหรียญทองโอลิมปิกมาแล้ว 5 ครั้ง และเป็นคนแรกที่สามารถทำคะแนนได้เต็ม 10 (กรรมการ 7 คน ให้คะแนน 10 เต็มทุกคน)[1] เป็นคนแรกของโลก ในโอลิมปิก 1976 ซึ่งทำให้สกอร์บอร์ดที่ไม่ได้รองรับตัวเลขหลักสิบใช้การไม่ได้ ตัวเลขคะแนนของเธอจึงออกมาเป็น 1.00 Nadiaได้ทำงานในองค์กรการกุศลจำนวนมากและองค์การระหว่างประเทศ ในปี 1999 เธอกลายเป็นนักกีฬาคนแรกที่ได้รับเชิญไปพูดที่สหประชาชาติซึ่งเปิดตัวปี 2000  ปัจจุบันเธอเป็นรองประธานของคณะกรรมการของนานาชาติสเปเชียลโอลิมปิคและรองประธานของคณะกรรมการของสมาคม Dystrophy กล้ามเนื้อ ในโลกของยิมนาสติก, Nadia เป็นประธานกิตติมศักดิ์ของสหพันธ์ยิมนาสติกโรมาเนีย, ประธานกิตติมศักดิ์ของคณะกรรมการโอลิมปิกโรมาเนีย , เอกอัครราชทูตกีฬาของโรมาเนียและสมาชิกคนหนึ่งของยิมนาสติกนานาชาติสภามูลนิธิ เธอและสามีของเธอเป็นเจ้าของ Bart Conner สถาบันยิมนาสติก และบริษัทผลิตอุปกรณ์กีฬา พวกเขายังเป็นบรรณาธิการของนิตยสารกายกรรมนานาชาติ อีกด้วย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 12:38:15

ความคิดเห็นที่ 12 เดี๋ยวกลับมาอัพต่อนะคะ จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 13:49:54

ความคิดเห็นที่ 13 ต่อคะ 12. Francina "Fanny" Elsje Blankers-Koen (26 เมษายน 1918 - 25 มกราคม 2004 (อายุ 85)) เป็นนักกีฬาชาวดัตช์ที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการชนะสี่เหรียญทองที่โอลิมปิกฤดูร้อน 1948 ในลอนดอน ก่อนที่เธอจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ เธอเป็น แม่บ้านวัย 30 ปีของลูกๆทั้งสอง ในช่วงเวลาเมื่อเธอแข่งขัน มีหลายต่อหลายเสียง วิพารกวิจารณ์ แสดงความไม่เห็นด้วย ในกรีฑาหญิง ดังนั้นการตกลงเข้าแข่งขันของเธอทำให้เธอได้รับฉายา "แม่บ้านบิน." เธอเป็นนักกีฬาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโอลิมปิกฤดูร้อน 1948 เธอเริ่มต้นการแข่งขันในการแข่งขันกีฬาในปี 1935 และมีส่วนร่วมในโอลิมปิกฤดูร้อน 1936 ปีต่อมา แม้ว่าการแข่งขันระหว่างประเทศถูกขัดขวางโดยสงครามโลกครั้งที่สอง Blankers-Koen สร้างสถิติโลกหลายช่วงเวลานั้นในเหตุการณ์เป็นความหลากหลายเป็นกระโดดไกล, กระโดดสูงและเหตุการณ์วิ่งและ hurdling นอกเหนือจากสี่ชื่อของเธอโอลิมปิกเธอเป็นผู้ชนะห้าชื่อในยุโรปและ 58 ประชันดัตช์, ในปี 1951 อายุ 33 เธอลาออกจากการแข่งขันกีฬาในปี 1955 หลังจากที่เธอกลายเป็นกัปตันของการติดตามหญิงชาวดัตช์และทีมงานภาคสนาม ในปี 1999 เธอได้รับการโหวตให้เป็น "นักกีฬาหญิงแห่งศตวรรษ" โดยระหว่างสมาคมกรีฑาสหภาพ (IAAF) ชัยชนะของเธอโอลิมปิกจะให้เครดิตกับการช่วยทำลายการประชุมที่อายุและการเป็นแม่คือเป็นอุปสรรคต่อความสำเร็จในกีฬาสตรี จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:10:27

ความคิดเห็นที่ 15 14. Guo Jing Jing  (กัว จิงจิง) เกิดวันที่ 15 ต.ค. 1981 เธอเริ่มเข้าสู่วงการกระโดดน้ำตั้งแต่อายุ 6 ขวบ แจ้งเกิดอย่างเต็มตัวในโอลิมปิค 2004 โดยคว้าเหรียญทอง 2 เหรียญในกีฬากระโดดน้ำสปริงบอร์ด จากประเภทหญิงเดี่ยว 3 เมตร, และประเภทหญิงคู่ 3 เมตร และก้าวขึ้นมาเป็นตัวตายตัวแทนของอดีตราชินีนักกระโดดน้ำอย่าง "ฟู่ หมิงเซียะ" จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:23:16

ความคิดเห็นที่ 16 Hilight ของ ฮีโร่ โอลิมปิก เริ่มจากตรงนี้คะ พเยาว์ พูลธรัตน์ (โอลิมปิคครั้งที่ 21 พ.ศ. 2519 ที่เมืองมอนทรีออล ประเทศแคนาดา / เหรียญ ทองแดง) ร้อยตำรวจเอก พเยาว์ พูนธรัตน์ อดีตฮีโร่ โอลิมปิคคนแรกของไทย อดีตแชมเปี้ยนโลกชาวไทยคนที่ 7 และอดีต ส.ส. ประจวบคีรีขันธ์ ของพรรคประชาธิปัตย์ พเยาว์ มีชื่อเล่นว่า "จ้อน" เกิดเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2499 ที่ อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ สมัยวัยรุ่นเคยชกมวยไทยมาก่อนอย่างโชกโชน ในชื่อ "เพชรพเยาว์ ศิษย์ครูทัศน์" โดยชกประจำในศึกจ้าวตะวันออก ของโปรโมเตอร์ นภา นาคปฐม ที่เวทีราชดำเนิน หลังจากชกมวยไทยอย่างมาโชกโชนแล้ว จึงเบนเข็มหันไปชกมวยสากลสมัครเล่น ติดทีมชาติ ได้ชกและได้รางวัลในหลายรายการ เช่น แชมป์มวยคิงส์คัพ, แชมป์โกลเด้นคัพ ที่ประเทศเคนยา, เหรียญเงินมวยสมัครเล่นชิงแชมป์โลก ที่สหรัฐอเมริกา จากนั้นจึงติดทีมชาติไปชกในโอลิมปิคครั้งที่ 21 พ.ศ. 2519 ที่เมืองมอนทรีออล ประเทศแคนาดา โดยชนะยียอง ยีเยโด นักมวยชาวฮังการี ก่อนจะไปแพ้นักมวยชาวเกาหลีเหนือในรอบตัดเชือก ได้เหรียญทองแดง ในรุ่นไลท์ฟลายเวท นับเป็นนักกีฬาไทยคนแรกที่ได้เหรียญรางวัลจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิค โดยขณะนั้น พเยาว์มีอายุเพียง 19 ปีเท่านั้น ชีวิตหลังการชกมวยและบั้นปลาย หลังจากแพ้คะแนนก้องธรณีแล้ว พเยาว์ได้แขวนนวมและไม่ยุ่งเกี่ยวกับวงการมวยอีกเลย โดยได้เข้าทำงานในธนาคารกรุงเทพ สาขาสำนักงานใหญ่ สีลม ในแผนกสินเชื่อก่อสร้าง อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะลาออกมารับราชการตำรวจ ประจำกองโยธาธิการกรมตำรวจ โดยได้ยศสูงสุดคือ ร้อยตำรวจเอก (ร.ต.อ.) ด้านชีวิตครอบครัว พเยาว์สมรสกับนางอดาวัลย์ พูนธรัตน์ มีบุตรด้วยกัน 2 คน คือ รมณี พูนธรัตน์ (บุตรสาว) และ บัณณพัฒน์ พูนธรัตน์ (บุตรชาย) ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2538 พเยาว์ลาออกจากชีวิตตำรวจ โดยลงสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ ที่ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บ้านเกิด แต่ไม่ได้รับการเลือก แต่พเยาว์ก็ยังพยายามลงต่อมาในอีกหลายครั้ง ในปี พ.ศ. 2539 ก็ไม่ได้ จนกระทั่งมาประสบความสำเร็จ ใน ปี พ.ศ. 2544 โดยได้เป็นผู้แทนในเขต 3 และได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นจัตุรถาภรณ์มงกุฎไทย เมื่อปี พ.ศ. 2539 ในปี พ.ศ. 2545 พเยาว์เริ่มป่วยเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบ หรือ ALS ซึ่งเป็นโรคที่น้อยรายจะเป็น แม้จะเข้ารับการรักษาแล้ว แต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น กลับทรุดหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งเป็นอัมพาต พูดไม่ได้ ต้องนั่งอยู่บนรถเข็น แต่กระนั้น สถานะความเป็น ส.ส. ของพเยาว์ ก็ยังไม่หมดไป และ พเยาว์ ก็ได้รับการช่วยเหลือจากหลายภาคส่วนของสังคม เช่น การกีฬาแห่งประเทศไทย, รัฐสภา เป็นต้น จนกระทั่งเมื่ออาการทรุดหนักจึงต้องยุติบทบาทด้านการเมืองไปโดยปริยาย  จนกระทั่งเมื่อบ่ายของวันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2549 พเยาว์ พูนธรัตน์ ก็จากโลกนี้ไปอย่างสงบที่โรงพยาบาลศิริราช จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:29:15

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าอัพเสร็จแล้วจะมาคอมเมนต์ให้นะครับ มีบางชื่อที่ผมอยากขอเห็นแย้ง จากคุณ : CameronRevenge เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:31:16

ความคิดเห็นที่ 18 **ทวี อัมพรมหา**(โอลิมปิก ครั้งที่ 23 ที่นครลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา / เหรียญเงิน) ทวี อัมพรมหา หรือ ขาวผ่อง สิทธิชูชัย เป็นนักมวยชาวไทยคนแรกที่ได้เหรียญเงินจากการแข่งขันชกมวยในโอลิมปิก ครั้งที่ 23 ที่นครลอสแอนเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2527 เมื่อแพ้ต่อ เจอร์รี่ เพจ นักมวยชาวอเมริกันเจ้าถิ่น ในการชกรอบชิงชนะเลิศ ได้ครองเหรียญเงิน ถือเป็นนักกีฬาชาวไทยคนแรกที่มีโอกาสได้เข้าชิงเหรียญในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เป็นคนที่ 2 ต่อจาก พเยาว์ พูนธรัตน์ ทวี อัมพรมหา เกิดเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2502 ที่ตำบลบ้านแลง อำเภอเมืองระยอง จังหวัดระยอง เป็นบุตรของนายสง่า - นางถวิล อัมพรมหา ร.ท.ไฉน ผ่องสุภา ได้ชักชวนให้หันมาชกมวยสากลสมัครเล่น ทวีเริ่มชกมวยสากลสมัครเล่นตั้งแต่ พ.ศ. 2524 ขึ้นชกในนามของสโมสรโอสถสภา สามารถคว้าแชมป์มวยสากลชิงแชมป์ประเทศไทย และอีกหลายรายการ เช่น เหรียญเงินเอเชียนเกมส์ 1982 ที่ประเทศอินเดีย, เหรียญทองซีเกมส์ 1983 ที่ประเทศสิงคโปร์ ทำให้ได้มีโอกาสไปชกมวยโอลิมปิกที่ สหรัฐอเมริกาเมื่อ พ.ศ. 2527 เป็นครั้งแรก และได้เหรียญเงิน บริษัทโอสถสภาจึงรับทวีเข้าทำงานในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์จนถึงปัจจุบัน และเมื่อได้เหรียญเงินมาแล้ว ทวีกลายเป็นนักมวยชื่อดัง ได้มีผู้สร้างภาพยนตร์สร้างภาพยนตร์ชีวประวัติของ ทวี อัมพรมหา ด้วย ในชื่อ ขาวผ่อง เจ้าสังเวียน นำแสดงโดย ทวี อัมพรมหา, ล้อต๊อก, ศรินทิพย์ ศิริวรรณ, จุ๋มจิ๋ม เข็มเล็ก ปัจจุบัน ทวี อัมพรมหา ทำงานอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์และการตลาด บริษัทโอสถสภา จำกัด เป็นผู้บริหารทีมฟุตบอลของบริษัทด้วย คือ ทีมโอสถสภา และเป็นผู้ฝึกสอนมวยสากลสมัครเล่นให้กับนักมวยทีมชาติลาว อีกทั้งยังเป็นผู้บรรยายร่วมในรายการ เจ้ามวยไทย รายการถ่ายสอดการชกมวยไทยทางช่อง 3 และร่วมแสดงในฐานะนักแสดงประกอบหรือรับเชิญในภาพยนตร์หรือละครโทรทัศน์เรื่องต่าง ๆ ด้วย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:33:23

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ CameronRevenge -- เชิญได้เลยคะ เพราะเราเอาข้อมูลมาจาก เวปไซด์หลายๆเวป ข้อมูลอาจไม่ถูกต้อง 100% ถ้าคุณกรุณา แก้ไขข้อมูลให้ เราจะได้ทำการเปลี่ยนให้ทันทีคะ เพื่อที่จะได้มีข้อมูลที่ถูกต้องที่สุดคะ จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:35:14

ความคิดเห็นที่ 20 **ผจญ มูลสัน ** (โอลิมปิก 1988 ที่ กรุงโซล เกาหลีใต้ / เหรียญทองแดง) ผจญ มูลสัน เดิมมีว่าชื่อ "รำพัน" เกิดเมื่อวันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2511 ที่บ้านวง ตำบลด่านช้าง อำเภอบรรพตพิสัย จังหวัดนครสวรรค์ เป็นลูกคนที่ 5 ของนายสนิท และนางบาง มูลสัน จากจำนวนพี่น้องทั้งหมด 6 คน หลังจากเรียนจบ ป.6 จากโรงเรียนบ้านวงฆ้องแล้ว ผจญได้หนีออกจากบ้านไปเรียนหนังสือที่จังหวัดตาก เมื่ออายุได้ 12 ปี และเริ่มชกมวยไทยเพื่อหาเงินเรียน เมื่อเห็นว่าตนพอมีฝีมือในการชกมวยอยู่บ้างจึงเดินทางเข้ากรุงเทพฯ สังกัดค่ายมวยโอสถสภาซึ่งอยู่ในการควบคุมของ ร.ต.ไฉน ผ่องสุภา ผจญ มูลสัน ได้เข้าเรียนในโรงเรียนบางกะปิ พร้อมกับขึ้นชกมวยไทยในชื่อ "พุฒ เกียรติลานสาง" จากนั้นได้ขึ้นชกมวยสากลสมัครเล่นนักเรียนให้โรงเรียนบางกะปิ และชนะเลิศมา จึงอาสาขึ้นชกมวยสากลสมัครเล่นในนามทีมโอสถสภา จนติดทีมชาติ รุ่นแบนตั้มเวท ขึ้นชกในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 14 ที่อินโดนีเซีย ได้เหรียญทองแดง เช่นเดียวกับในคิงส์คัพ ครั้งที่ 14 ปีเดียวกัน จึงถูกจัดให้เก็บตัวเพื่อเข้าแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก 1988 ที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ โดยรอบแรกผจญจับสลากผ่าน รอบสองชนะคะแนน มาร์คัส พรีอัลคซ์ (ออสเตรเลีย) 5-0 รอบสามชนะคะแนน อับราฮัม ทอร์เรส (เวเนซุเอลา) 3-2 รอบสี่ชนะคะแนน อัลตัน คูห์ยัก (มองโกเลีย) 5-0 ได้เหรียญทองแดง แต่ในรอบชิงชนะเลิศพ่ายแพ้ เคนเนดี้ แมคคินนีย์ (สหรัฐอเมริกา-ต่อมาได้กลายเป็นแชมป์โลกมวยสากลอาชีพในรุ่นแบนตั้มเวท สหพันธ์มวยนานาชาติ หรือ IBF) แบบ RSC. (Referee Stop Contest) หรือ กรรมการผู้ห้ามบนเวทียุติการชก ผจญจึงกลายเป็นนักกีฬาไทยเพียงคนเดียวที่ได้เหรียญรางวัลจากการแข่งขันโอลิมปิกครั้งนั้น ทั้ง ๆ ที่ผจญไม่ได้เป็นนักมวยที่เป็นตัวเต็งหรือมีความหวังเลย เพราะนักมวยที่ได้รับการจับตามองนั้น คือ วิชัย ขัดโพธิ์ และ ฉัตรชัย สาสกุล เท่านั้น หลังจากนั้นผจญก็ได้แขวนนวมไป และได้ศึกษาจนจบปริญญาตรีที่วิทยาครูจันทรเกษม ในกลางปี พ.ศ. 2539 หลังจากที่ สมรักษ์ คำสิงห์ สามารถคว้าเหรียญทองมาได้จากการชกในรุ่นเฟเธอร์เวท ผจญก็ได้ร่วมแสดงในละครโทรทัศน์เรื่อง นายขนมต้ม ทางช่อง 7 โดยรับบทเป็น "ไอ้มิ่ง" ร่วมกับนักมวยคนอื่น ๆ เช่น สมรักษ์ คำสิงห์, ทวี อัมพรมหา, เขาทราย แกแล็คซี่, สามารถ พยัคฆ์อรุณ รวมทั้ง วิชัย ราชานนท์ ด้วย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:39:23

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณครับ อันแรกเลย แมเรี่ยน โจนส์ นี่ข้อมูลไม่ได้ผิดอะไร แต่ความเป็นจริงก็คือ ณ ปัจจุบันนี้ เธอถูกโอลิมปิคยึดเหรียญย้อนหลังคืนหมดแล้ว ลบสถิติ ลบออกจากสารบบนักกีฬาโอลิมปิคไปเลย อันเนื่องจากถูกตรวจพบว่าใช้สารกระตุ้น จึงดูกระไรอยู่ที่อยู่ในข่าย ฮีโร่โอลิมปิก อะครับ จากคุณ : CameronRevenge เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:43:59

ความคิดเห็นที่ 22 ** อาคม เฉ่งไล่ ** (โอลิมปิก บาร์เซโลน่า,เสปน / เหรียญทองแดง) อาคม เฉ่งไล่ เกิดเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2513 ที่ ตำบลนาท่ามใต้ อำเภอเมือง จังหวัดตรัง เป็นบุตรของนายแวก และนางชีพ เฉ่งไล่ การศึกษา เริ่มเรียนชั้นประถมศึกษา ที่โรงเรียนวัดศรีสุวรรณาราม ก่อนมาศึกษาต่อชั้นมัธยมศึกษา ที่โรงเรียนวิเชียรมาตุ และจบการศึกษาระดับปริญญาตรีที่สถาบันราชภัฏจันทรเกษม อาคมเป็นคนที่ชอบเล่นฟุตบอลมากกว่าชกมวย แต่เริ่มต้นการชกมวยจากการที่ได้ดูพี่ชายซ้อมมวย ขณะฝนตก ไม่สามารถเตะฟุตบอลได้ เมื่อหัวหน้าค่ายเห็นจึงจับมาลองชก และหลังจากฝึกได้ไม่นาน จึงขึ้นชื่อในชื่อ "อิสระ เกียรติอินทรีดำ" และเอาชนะได้ พร้อมรับค่าตัวครั้งแรก 50 บาท เมื่ออายุได้ 12 ขวบ จากนั้นจึงตระเวนชกไปทั่วภาคใต้ ก่อนที่จะเข้าสู่กรุงเทพ โดยได้อยู่กับค่ายศักดิ์กรีรินทร์ ของ พ.ต.ท.กรีรินทร์ อินทร์แก้ว (ยศในขณะนั้น) และเปลี่ยนชื่อมาเป็น "อิสระ ศักดิ์กรีรินทร์" จนได้เป็นแชมป์ไลท์เวท ของสนามมวยเวทีลุมพินี โดยได้รับค่าตัวสูงสุด 1.2 แสนบาท ในการชกกับ ราม่อน แด็กเกอร์ นักมวยหมัดหนักชาวเนเธอร์แลนด์ เจ้าของฉายา "ไอ้กังหันลมนรก" หลังจากนั้นจึงได้เปลี่ยนมาชกมวยสากลสมัครเล่นเมื่อไม่มีคู่ชกในแบบมวยไทยแล้ว สามารถคว้าเหรียญทองมาได้จากการแข่งขันกีฬาแห่งชาติที่จังหวัดอยุธยา ในปี พ.ศ. 2534 จนกระทั่งได้ติดทีมชาติได้เป็นตัวแทนในรุ่นเวลเตอร์เวท แข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่บาร์เซโลน่า ประเทศสเปน โดยอาคมเป็นฝ่ายแพ้ ไมเคิล คาร์รูท นักมวยชาวไอร์แลนด์ 11-4 หมัด ไปในรอบรองชนะเลิศ (ก่อนการชกอาคมได้โกนศีรษะเพื่อแก้บน) ได้ครองเหรียญทองแดง และคาร์รูทก็ได้เหรียญทองในที่สุด ซึ่งอาคมเป็นนักกีฬาไทยเพียงคนเดียวที่ได้เหรียญรางวัลจากการแข่งขันโอลิมปิกครั้งนี้ หลังจากนั้น อาคมก็ยังมิได้แขวนนวม ยังคงชกมวยสากลสมัครเล่นในนามทีมชาติต่อไป โดยได้ร่วมแข่งในรายการมวยสากลสมัครเล่นชิงแชมป์โลก ที่กรุงเทพ ในปี พ.ศ. 2537 แต่แพ้ RSC. (Referee Stop Contest) ไปอย่างหมดรูป แต่ก่อนแขวนนวมก็ยังได้ติดทีมชาติไปชกในเอเชียนเกมส์ครั้งที่ 12 ที่ฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น ได้เหรียญเงินมาเป็นรายการสุดท้าย จึงได้แขวนนวมไปในที่สุด ปัจจุบัน อาคมมีกิจการส่วนตัว คือ เปิดร้านอาหารที่จังหวัดตรังบ้านเกิด ร่วมกับพี่ชายและภรรยา โดยอาคมจะทำหน้าที่จ่ายตลาดเอง และบางครั้งจะขึ้นเวทีร้องเพลงลูกทุ่งให้แก่ลูกค้าฟังด้วยตนเองอีกด้วย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:46:46

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ CameronRevenge -- ขอบคุณข้อมูลมากคะ ทำการลบออกดีกว่า เพราะเราไม่สนันสนุนชนะแบบไม่โปร่งใส ^^ แจ้งลบเรียบร้อยแล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 55 15:49:28 จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:48:03

ความคิดเห็นที่ 24 ** สมรักษ์ คำสิงห์ ** เรือเอก สมรักษ์ คำสิงห์ ร.น. คือนักกีฬาทีมชาติไทยคนแรก ที่ได้รับรางวัลเหรียญทอง จากการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่น ในกีฬาโอลิมปิก ครั้งที่ 26 ที่เมืองแอตแลนตา รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2539 สมรักษ์ เป็นชาวหมู่บ้านโนนสมบูรณ์ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น เกิดเมื่อวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2516 ในครอบครัวยากจน เป็นบุตรคนกลาง ในจำนวนลูกทั้ง 3 คน ของ นายแดงและนางประยูร คำสิงห์ เหตุที่มีชื่อเล่นว่า "บาส" ก็เพราะต้องการให้คล้องกับชื่อเล่นของพี่ชายซึ่งเป็นนักมวยด้วยเหมือนกัน คือ สมรถ คำสิงห์ ที่มีชื่อว่า "บัส" เนื่องจาก คลอดบนรถโดยสาร ระหว่างเดินทางไปสถานีอนามัยอำเภอ สมรักษ์ เข้าสู่ทีมชาติครั้งแรก ในการแข่งขันโอลิมปิก ที่บาร์เซโลนา ในปี พ.ศ. 2535 แต่ตกรอบแรก พ.ศ. 2536 ได้เหรียญทองมวยทหารโลกที่ประเทศอิตาลี แต่ไม่ได้ติดทีมชาติไปแข่งกีฬาซีเกมส์ในปีนั้นเพราะไม่พร้อม สมรักษ์เริ่มมีชื่อเสียง จากการเป็นนักกีฬาไทย ที่ได้เหรียญทองเพียงคนเดียว ในการแข่งขันเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 12 ในปี พ.ศ. 2537 ที่เมืองฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าเขาเกือบจะถูกตัดสิทธิ์เพราะตรวจสมรรถภาพร่างกายไม่ผ่านในครั้งแรก (ภายหลังสภาโอลิมปิคเอเชีย ได้กลับคำตัดสิน โดยให้ รัฐพงศ์ ศิริสานนท์ นักว่ายน้ำ ได้ 2 เหรียญทอง) พ.ศ. 2538 สมรักษ์ได้เหรียญทองจากกีฬาซีเกมส์ที่เชียงใหม่ และผ่านการคัดเลือกไปแข่งกีฬาโอลิมปิกรอบสุดท้ายได้สมรักษ์โด่งดังถึงที่สุดในปี พ.ศ. 2539 เมื่อสมรักษ์สามารถคว้าเหรียญทองจากโอลิมปิกมาได้ โดยชนะ เซราฟิม โทโดรอฟ จากบัลแกเรีย ด้วยคะแนน 8-5 เส้นทางสู่ทองประวัติศาสตร์เริ่มจากรอบแรกเอาชนะแดเนี่ยล เซต้า นักชกเปอร์โตริโก 13-2, รอบสอง ชนะฟิลิป เอ็นดู จากแอฟริกาใต้ 12-7, รอบสามหรือรอบก่อนรองชนะ รามาส พาเลียนี่ จากรัสเซีย 13-4 นั่นหมายถึงว่าได้เหรียญทองแดงคล้องคอไว้แล้ว และสมรักษ์ชนะ พาโบล ชาคอน จากอาร์เจนตินาไปได้ 20-8 และท้ายที่สุดเอาชนะ เซราฟิม โทโดรอฟ จากบัลแกเรียไปได้ ซึ่งก่อนการชกในรอบชิงชนะเลิศ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารได้พระราชทานกระเช้าผลไม้มายังสมรักษ์และทีมงานพร้อมทั้งทรงอวยพรให้สมรักษ์ได้รับชัยชนะด้วย โดยการแข่งขันโอลิมปิคในครั้งนี้ สมรักษ์ ใช้ชื่อภาษาอังกฤษว่า "Kamsing Somluck" โดยเจตนาให้มีนัยทางโชคด้วย (แต่ผู้บรรยายภาษาอังกฤษอ่านออกเสียงว่า คำซิง สมลุก) ซึ่งการคว้าเหรียญทองโอลิมปิกในครั้งนี้ การสื่อสารแห่งประเทศไทย (กสท.) ได้ออกแสตมป์ที่มีรูปการชกรอบชิงชนะเลิศของสมรักษ์ ราคาดวงละ 6 บาท มาด้วย เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเหตุการณ์นี้ ภายหลังจากได้เหรียญทองแล้ว สมรักษ์กลายเป็นบุคคลชื่อดังไปในทันที กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ในเวลาไม่นาน ด้วยความเป็นคนมีบุคคลิกเฮฮา มีสีสัน น่าสนใจ ภายหลังจากกลับมาจากโอลิมปิคที่แอตแลนต้าแล้ว สมรักษ์ก็มีงานในวงการบันเทิงเข้ามา เริ่มจาก ละครเรื่อง "นายขนมต้ม" ทางช่อง 7 ที่รับบทเป็นนายขนมต้มพระเอกเอง โดยประกบคู่กับ กุลณัฐ ปรียะวัฒน์ นางเอก และเพื่อน ๆ นักมวยรุ่นพี่อีกหลายคน และนับแต่นั้นมา สมรักษ์ก็มีสถานะเหมือนเป็นดาราคนหนึ่ง มีงานต่าง ๆ เข้ามาเรื่อย ๆ ทำให้สมรักษ์เอาใจใส่ในการชกมวยน้อยลง จนมีข่าวว่าเขาซ้อมน้อยลง หนีซ้อมบ้าง เป็นต้น แต่กระนั้นเจ้าตัวก็ยังยืนยันว่าฝีมือของตัวเองยังคงเหมือนเดิม ถึงขนาดกล้าทำนายผลการชกล่วงหน้า ซึ่งก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง จนได้ฉายาว่า "โม้อมตะ" แต่หลังจากได้รับเหรียญทองกีฬาเอเชียนเกมส์ใน ปี พ.ศ. 2541 แล้ว การชกครั้งหลังจากนี้ สมรักษ์ไม่ประสบความสำเร็จเลย โดยตกรอบสาม ในการแข่งขันโอลิมปิกที่ซิดนีย์ ปี พ.ศ. 2543 และตกรอบแรกในโอลิมปิก ที่กรุงเอเธนส์ ปี พ.ศ. 2547 ทำให้เลิกชกมวยอย่างเด็ดขาด จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:53:35

ความคิดเห็นที่ 25 ** วิชัย ราชานนท์ ** (โอลิมปิก แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2539 / เหรียญทองแดง) นาวาอากาศโท วิชัย ราชานนท์ เดิมใช้ชื่อว่า วิชัย ขัดโพธิ์ เป็นนักมวยสากลสมัครเล่นคนหนึ่งที่ได้เหรียญทองแดงจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เคยได้เหรียญทองกีฬาซีเกมส์ด้วย ปัจจุบัน เป็นเจ้าของค่ายมวยราชานนท์ และเป็นผู้จัดการให้กับ เอฟ 16 ราชานนท์ ซึ่งเป็นนักมวยไทยที่มีชื่อเสียงเช่นเดียวกัน วิชัยเคยชกมวยสากลสมัครเล่นมาบ้างแล้วที่ขอนแก่น ได้มีโอกาสชกมวยสากลสมัครเล่นอีกเมื่อสโมสรโอสถสภาขาดนักมวยในรุ่นพินเวต ร.ท.ไฉน ผ่องสุภา หัวหน้าค่ายมวยศศิประภายิม ซึ่งทำมวยสากลสมัครเล่นให้กับสโมสรโอสถสภาด้วย ได้ให้วิชัยเข้าชกรายการมวยของกรุงเทพวิชัยแสดงผลงานได้อย่างดี คว้าเหรียญทองได้อย่างเหนือความคาดหมายเมื่อชนะ เมฆินทร์ สุมน แชมป์ประเทศไทยคนก่อนได้ ต่อมาวิชัยย้ายไปอยู่สโมสรทหารอากาศขึ้นชกมวยสากลสมัครเล่นในรายการต่าง ๆ เคยเข้าแข่งขันคัดเลือกเป็นตัวแทนเขต 4 และสามารถเอาชนะคะแนน ไรแมน บุญถม (ซึ่งต่อมาได้เป็นนักมวยเหรียญทองเอเชียนเกมส์ของไทย ในรุ่นเฟเธอร์เวท) ได้สำเร็จ เข้าแข่งขันกีฬาแห่งชาติ แต่ได้เพียงแค่เหรียญทองแแดงเมื่อไปแพ้ต่อ ลูกเขียด เมืองสุรินทร์ ในรอบชิงชนะเลิศ วิชัยติดทีมชาติเป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2530 ขึ้นชกมวยสากลสมัครเล่นคิงส์คัพ แล้วคว้าเหรียญทองมาครองได้สำเร็จ จึงได้ติดทีมชาติเป็นครั้งแรก ซึ่งผลงานในระดับทีมชาติของวิชัยผ่านศึกมาอย่างโชกโชน เคยชกที่เอเชียนเกมส์สองครั้งที่ปักกิ่ง ประเทศจีน ในปี พ.ศ. 2533 และฮิโรชิมา ที่ญี่ปุ่น ในปี พ.ศ. 2537 โดยทั้งสองครั้งวิชัยได้เพียงแค่เหรียญทองแดง ในปี พ.ศ. 2534 วิชัยเข้าแข่งขันกีฬาซีเกมส์ครั้งแรกที่ฟิลิปปินส์ได้เหรียญทอง ซีเกมส์ พ.ศ. 2536 ที่สิงคโปร์ได้เหรียญเงิน และมาได้เหรียญทองอีกครั้งใน ซีเกมส์ พ.ศ. 2538 ที่เชียงใหม่ การชกในระดับกีฬาโอลิมปิคของวิชัยเริ่มต้นไม่ประสบความสำเร็จ โดยครั้งแรกที่มีโอกาสเข้าร่วมคือโอลิมปิคที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ในปี พ.ศ. 2531 วิชัยที่ประสบการณ์น้อยตกรอบแรก ครั้งต่อมาที่บาร์เซโลน่า ประเทศสเปน ในปี พ.ศ. 2535 ซึ่งวิชัยเป็นตัวเก็งด้วยแต่โชคร้ายศีรษะแตก โดยจับแพ้ไปทั้ง ๆ ที่ ทำคะแนนเหนือนักมวยเยอรมัน ความผิดหวังในกีฬาโอลิมปิกตามมาด้วยการได้แค่เหรียญเงินในกีฬาซีเกมส์ ทำให้วิชัยเริ่มท้อ คิดจะเลิกชกมวยสมัครเล่น ในช่วงนั้นมีข่าวจะวิชัยจะหันมาชกมวยสากลอาชีพแต่ในที่สุดก็ได้ตัดสินใจชกในแบบมวยสมัครเล่นต่อไป เพราะใจยังรักการเป็นทหาร และในช่วงนี้เองที่วิชัยเปลี่ยนมาใช้นามสกุล "ราชานนท์" ของแม่ แทนนามสกุล "ขัดโพธิ์" ของพ่อ ในโอลิมปิก ครั้งที่ 26 ที่เมืองแอตแลนตา รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2539 วิชัยผ่านรอบคัดเลือกได้ในการแข่งขันเลกสามที่ไทยเป็นเจ้าภาพ เส้นทางการชกในโอลิมปิกของ วิชัยคือ ขึ้นชกในรุ่นแบนตั้มเวท ประเดิมรอบแรก ชนะคะแนนเคบลาเด้ แลมเบิร์ต จากแคนาดา 12-2 , รอบสอง ชนะคะแนน บาเร็ต คาร์ลอส จากเวเนซุเอาลา 14-6, รอบก่อนรองชนะเลิศที่เป็นรอบชิงเหรียญทองแดงชนะคะแนน ไฮแคม นาฟิล จากโมร็อคโก 13-4 แต่ว่าในรอบรองชนะเลิศวิชัยแพ้คะแนน อิสวานต์ โคแว็ค จากฮังการี 7-12 ได้ครองเหรียญทองแดง (ซึ่งต่อมา อิสวานต์ โคแว็ค ได้ครองเหรียญทอง) ซึ่งการชกโอลิมปิคในครั้งนี้ ทางฝ่ายจัดการแข่งขัน ได้ขึ้นชื่อวิชัยว่า Vichairachanon Khadpo (วิชัยราชานนท์ ขัดโพธิ์) การคว้าเหรียญทองแดงครั้งนี้ของวิชัย ได้สร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้แก่วงการกีฬาของไทย โดยเป็นครั้งแรกที่นักกีฬาไทยสามารถครองเหรียญโอลิมปิกพร้อมกันถึง 2 คน (อีกคนหนึ่ง คือ สมรักษ์ คำสิงห์ ซึ่งเป็นนักกีฬารายแรกที่คว้าเหรียญทองโอลิมปิก) และทำให้วิชัยได้ติดยศเรืออากาศตรีตามที่ใฝ่ฝันอีกด้วย หลังจากนั้นวิชัยก็ได้แขวนนวมทันที เนื่องจากอายุมากแล้ว และได้แสดงละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 เรื่อง นายขนมต้ม โดยได้แสดงร่วมกับเพื่อนนักมวยอย่าง สมรักษ์ และอีกหลาย ๆ คน  จากนั้น วิชัยได้เปิดร้านขายหมูกระทะตามเพื่อนนักมวยหลายคน ได้เป็นผู้บรรยายมวยสากลตามสถานีโทรทัศน์ต่าง ๆ รวมทั้งเป็นโค้ชและผู้ฝึกสอนด้วย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:58:50

ความคิดเห็นที่ 26 ส่วนอีกอัน เป็นความเห็นส่วนตัวในเรื่องมวย ออสการ์ เดอลาโฮยา ดูจะไม่โดดเด่นเท่าไหร่ ในแง่นักกีฬาโอลิมปิค เขามาโด่งดัง มีชื่อเสียงจากบทบาทนักมวยอาชีพมากกว่า คนที่ถือว่าเป็นเจ้าแห่งกีฬามวยสมัครเล่นโอลิมปิค หมายเลข 1 ตลอดกาล คือ ธีโอฟิโล สตีเวนสัน เจ้าของเหรียญทองมวยรุ่นเฮฟวีเวท 3 สมัยซ้อน ชาวคิวบา (ความจริง สตีเวนสัน อาจจะได้เหรียญทอง 4 สมัยด้วยซ้ำ ถ้าคิวบาไม่บอยคอตโอลิมปิกที่ลอสแองเจลลีส) ส่วนอีกคน เป็นรุ่นน้องในทีมชาติคิวบา เฟลิกซ์ ซาวอน ก็ได้เหรียญทอง 3 สมัยซ้อน เทียบเท่าสถิติรุ่นพี่เหมือนกัน แต่ในการเปรียบเทียบแล้ว เขาถือว่า สตีเวนสันเป็น "โคตรมวย" เฮฟวี่เวท ที่แม้กระทั่งอาลียังเคยยกย่องว่า ถ้ามาชกอาชีพ จะเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวของเขามาก อันนี้ก็ไม่มีอะไรครับ คือ ถ้าหาประวัติ สตีเวนสัน มาลงได้ ก็จะดีไม่น้อย ในฐานะที่สุดแห่งมวยโอลิมปิค :P จากคุณ : CameronRevenge เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 15:59:43

ความคิดเห็นที่ 27 ** เกษราภรณ์ สุตา** (โอลิมปิก ซิดนีย์ ออสเตรเลีย / เหรียญทองแดง) • เกิดวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ.2514 กลายเป็นผู้หญิงไทยคนแรกที่คว้าเหรียญโอลิมปิกได้สำเร็จ ด้วยการคว้าเหรียญทองแดงยกน้ำหนักรุ่น 58 กก. จากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ที่นครซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย พ.ศ.2543  เกษราภรณ์   สุตา  ได้เป็นแชมป์โลกยกน้ำหนักก่อนหน้านั้น และเป็นตัวเต็งที่จะได้เหรียญทอง แต่ขณะแข่งขันเกิดเป็นตะคริวเลยพลาดได้น้ำหนักรวมน้อยกว่าทุกครั้งที่แข่งขัน  แต่ก็เพียงพอที่จะได้เหรียญรางวัล ถือเป็นผู้สร้างประวัติศาสตร์ให้สาวไทย จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:03:11

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ CameronRevenge -- ขอบคุณมากคะ ไว้หาได้จะรีบเอามาอัพเดตเลยคะ จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:04:24

ความคิดเห็นที่ 29 ** พรชัย ทองบุราณ ** (โอลิมปิก ซิดนียื ออสเตรเลีย / เหรียญทองแดง) พรชัย ทองบุราณ (ชื่อเล่น: หมี, เกิด1 กรกฎาคม พ.ศ. 2517 ที่อำเภอกุดข้าวปุ้น จังหวัดอุบลราชธานี มีศักดิ์เป็นหลานชายของ สมบูรณ์ ทองบุราณ อดีตสว. จังหวัดยโสธร) เป็นอดีตนักมวยสากลสมัครเล่นเหรียญทองแดงทีมชาติไทย ในการชกโอลิมปิก 2000 ที่เมืองซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย พรชัยเป็นบุตรชายคนที่ 3 ในจำนวนบุตรทั้ง 4 คนของนายสำลีและนางบังอร ทองบุราณ เริ่มชกมวยครั้งแรกเมื่ออายุได้ 10 ขวบ ด้วยการหัดมวยสากลสมัครเล่นเลย ผิดกับคนอื่นที่หัดมวยไทย พรชัยหัดมวยเป็นครั้งแรกกับ จ.ส.ต.รณยุทร ยี่สันเที๊ยะ ซึ่งเป็นน้าชายของตัวเอง โดยจุดประสงค์ตอนนั้นเพื่อจะต่อยในกีฬาจังหวัด โดยพรชัยได้เป็นตัวแทนของตำบล ชกในรุ่นไม่เกิน 30 กิโลกรัม ซึ่งแม้ว่าพรชัยจะหัดชกไม่กี่เดือน และน้ำหนักตัวตอนนั้นก็เพียงแค่ 22 กิโลกรัม แต่พรชัยก็สามารถคว้าเหรียญทองมาได้ด้วยการชนะรวด 3 คน ภายในวันเดียว จากนั้น พรชัยก็หันมาชกมวยไทยเมื่ออายุได้ 17 ปีในชื่อ "ศักดิ์กิ่งเฟื่อง ศิษย์ บ.ต." ที่จังหวัดอุบลราชธานี ในช่วงปลายปีได้โชว์ฟอร์มดีจนกระทั่งได้ถูกทาบทามให้มาชกในกรุงเทพ ในช่วงที่ชกในกรุงเทพ พรชัยได้เปลี่ยนชื่อเป็น "รณยุทร ศิษย์พงษ์ระวี" โดยชกใน รายการนายขนมต้มที่สนามมวยเวทีลุมพินี หรือบางทีก็ย้ายไปชกที่เวทีราชดำเนินบ้าง ทว่าการชกมวยไทยของพรชัยไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร จากนั้น พรชัยก็ติดอันดับทีมชาติมาตลอด สามารถคว้าเหรียญทองได้ในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ที่อินโดนีเซีย และที่บรูไน จนกระทั่งได้มีชื่อติดทีมชาติไปแข่งขันโอลิมปิก ที่ซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย ด้วยการคว้าเหรียญเงินในการแข่งขันคัดเลือกตัวในเลก 2 ที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ซึ่งในครั้งนี้พรชัยได้เปลี่ยนไปชกในรุ่นที่ใหญ่ขึ้น คือ ไลท์มิดเดิลเวท (71 กิโลกรัม) โดยในการชกในโอลิมปิกครั้งนั้น ก็ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าพรชัยจะได้เหรียญรางวัลใด ๆ เช่นเดียวกับ วิจารณ์ พลฤทธิ์ ที่ได้เหรียญทองไปในคราวเดียวกัน หลังการชกโอลิมปิกแล้ว พรชัยก็ได้แขวนนวมไป โดยไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับวงการมวยอีกเลย โดยได้รับราชการเป็นทหารชั้นประทวนในสังกัดกองทัพเรือ ชีวิตส่วนตัวสมรสแล้ว มีบุตร 1 คน จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:11:52

ความคิดเห็นที่ 30 ** วิจารณ์ พลฤทธิ์ ** (โอลิมปิก ซิดนีย์ ออสเตรเลีย / เหรียญทอง) พันตำรวจตรีวิจารณ์ พลฤทธิ์ นักมวยเหรียญทองโอลิมปิกชาวไทยคนที่ 2 ต่อจาก สมรักษ์ คำสิงห์ โดยชนะการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่น ในโอลิมปิกฤดูร้อน 2000 ที่เมืองซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย วิจารณ์ถูกเรียกตัวติดทีมชาติ อันมาจากอดีตนักชกแขวนนวม พ.ต.อ.เสวก ยอมมอบให้ แต่ในเดือนเมษายน จะขอให้กลับมาชกรับใช้สโมสรต้นสังกัด สโมสรตำรวจในศึกสี่เหล่าทัพและคัดเลือกได้แชมป์เลกที่ 3 ที่เมืองไทยในการคัดเลือกเป็นตัวแทนไปแข่งโอลิมปิคที่ซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย เมื่อปี พ.ศ. 2543 แม้วิจารณ์จะเป็นนักมวยที่ชกได้ชาญฉลาด จนได้ฉายาว่า "อิ๊กคิวซัง" แต่วิจารณ์ก็มิได้เป็นนักมวยตัวเก็งเหรียญทองหรือเหรียญรางวัลใดเลย เหตุเพราะมีประสบการณ์ในการชกมวยสากลสมัครเล่นน้อยมาก โดยที่นักมวยตัวเก็งเหรียญทองในครั้งนั้นก็คือ สมรักษ์ คำสิงห์ นั่นเอง แต่ทว่าสมรักษ์ได้ตกรอบ 2 โดยแพ้ร็อกกี้ ฮัวเรซ นักมวยชาว อเมริกันไปแล้ว นักมวยคนอื่น ๆ ก็ทะยอยตกรอบ แต่ว่าการชกของวิจารณ์กลับทำได้ดีและดีขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งทะลุขึ้นชิงรอบชิงชนะเลิศและสามารถคว้าเหรียญทองมาได้ในที่สุด โดยเส้นของวิจารณ์เป็นเช่นนี้ รอบแรก ชนะคะแนน วาร์ดัน ซาการ์ยัน (เยอรมัน) 18/2 ,รอบสอง ชนะคะแนน แอนครูว์ คูเนอร์ (แคนาดา) 11/7, รอบสาม ชนะคะแนน มานูเอล มันติญ่า (คิวบา) 19/8 แชมป์โลก 2 สมัยซ้อน , รอบรองชนะเลิศ ชนะคะแนน วลาดิเมียร์ ไซโดเรนโก้ (ยูเครน) 14/11 แชมป์ยุโรป รอบชิงชนะเลิศ ชนะคะแนน บูรัต ยูมาดิลอฟ (คาซัคสถาน) 19/12 เจ้าของเหรียญเงินโอลิมปิกครั้งที่แล้วที่แอตแลนต้า ซึ่งก่อนการชกรอบชิงชนะเลิศ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมารได้ทรงพระราชทานกระเช้าผลไม้ให้วิจารณ์และทีมงาน โดยผ่านสถานทูตไทยที่ออสเตรเลียและทรงอวยพรให้วิจารณ์ได้รับชัยชนะในการชกด้วย หลังได้เหรียญทองแล้ว วิจารณ์ก็ได้แขวนนวมทันที โดยนำเงินรางวัลที่ได้เปิดร้านขายผ้าไหมร่วมกับภรรยาคือ จุฬาพร พลฤทธิ์ (เก๋) มีผลงานการแสดงละครเรื่องหนึ่งทางช่อง 3 ในเวลาเย็น โดยแสดงร่วมกับภรรยาด้วย ปัจจุบัน วิจารณ์ยังรับราชการตำรวจอยู่ โดยมียศเป็น พันตำรวจโท(พ.ต.ท.) จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:14:54

ความคิดเห็นที่ 31 ** มนัส บุญจำนงค์ ** ( โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทอง) / (โอลิมปิก 2008 / เหรียญเงิน) มนัส บุญจำนงค์ เป็นนักชกมวยสากลสมัครเล่นเจ้าของเหรียญทองโอลิมปิก จากการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่ประเทศกรีซ นับเป็นชาวไทยคนที่ 5 ที่ได้รับเหรียญทองโอลิมปิก และเป็นนักมวยสากลสมัครเล่นคนที่ 3 ต่อจากสมรักษ์ คำสิงห์ และวิจารณ์ พลฤทธิ์ มนัสได้เหรียญทองจากกีฬาโอลิมปิก 1 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน เอเชียนเกมส์ 1 เหรียญทอง และซีเกมส์ 2 เหรียญทอง และหนึ่งเหรียญทองแดงจากการแข่งขัน มวยสากลสมัครเล่นชิงแชมป์โลกที่จัดขึ้นที่กรุงเทพในปี 2546 มนัส บุญจำนงค์ มีชื่อเล่นว่า "เติ้ล" เกิดเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2523 ที่ตำบลพงสวาย อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี เป็นบุตรของนายมโนและนางมาลี บุญจำนงค์ มีน้องชายอีก 2 คนคือ มานนท์ (นน บุญจำนงค์) และ พันธนินทร์ ทั้งสามพี่น้องหัดชกมวยมาตั้งแต่สมัยเด็ก ในวันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551 ทางกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬาได้มีการอนุมัติให้มนัสเข้าบรรจุเป็นข้าราชการตำรวจเนื่องจากสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศชาติ โดยจะให้ได้รับยศตามวุฒิการศึกษา หลังจากมนัสได้เหรียญทองโอลิมปิกเกมส์ ก็ประสบปัญหาครอบครัว ทำให้ไม่เข้าซ้อมชกมวยบ่อยครั้ง ก่อนจะกลับตัวได้และลงแข่งขันเอเชียนเกมส์ 2006 ที่กรุงโดฮา ประเทศกาตาร์ เมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2549 โดยเอาชนะชิน เมียง ฮุน จากเกาหลีใต้ 22-11 หมัด ในรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งก่อนหน้านี้ทางสมาคมมวยสากลสมัครเล่นได้ส่งมนัสเดินทางไปเก็บตัวที่ประเทศคิวบาเพียงคนเดียวนานถึง 3 เดือน กับโค้ช ฮวน ฟอนตาเนียล ซึ่งก็ทำให้มนัสได้เป็นนักมวยสากลสมัครเล่นไทยเพียงคนเดียวที่ได้เหรียญทองในการแข่งขันครั้งนี้ ในช่วงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2555 มนัสมีความพยายามฟิตซ้อมเพื่อที่จะกลับมาติมทีมชาติเพื่อไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกอีกครั้ง ในกลางปีเดียวกัน โดยสามารถเอาชนะ ปิติพงษ์ สำเภาล่อน นักมวยรุ่นน้องไปได้ ด้วยการสนับสนุนจากสมรักษ์ คำสิงห์ แต่แล้วก็ได้มีปัญหาเรื่องการฟิตซ้อมกับทางสมาคมมวยสากลสมัครเล่นแห่งประเทศไทย และในท้ายที่สุดก็ได้ตัดสินใจแขวนนวมไปในที่สุด จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:20:57

ความคิดเห็นที่ 32 ** อุดมพร พลศักดิ์ ** (โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทอง) "น้องอร" อุดมพร พลศักดิ์ นักกีฬายกน้ำหนักทีมชาติไทย เจ้าของวีเด็ด "สู้โว้ย" เป็นนักกีฬาหญิงคนแรกของประเทศไทย ที่ได้เหรียญทองโอลิมปิก โดยได้จากการแข่งขันโอลิมปิก ปี 2004 ที่กรุงเอเธนส์, เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ในการแข่งขันยกน้ำหนัก รุ่นไม่เกิน 53 กก. โดยยกในท่าสแนชได้ 97.5 กก. ท่าคลีนแอนด์เจิร์กได้ 125 กก. รวม 222.5 กก. โดยเป็นการทำลายสถิติโอลิมปิก ในท่าคลีนแอนด์เจิร์กของประเภทนี้ด้วย อุดมพร เกิดเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2524 ที่จังหวัดนครราชสีมา ก่อนขึ้นยกน้ำหนักและคว้าเหรียญทองในกีฬาโอลิมปิก น้องอรตะโกนคำว่า "สู้โว้ย" ออกมาดังๆเพื่อปลุกขวัญกำลังใจ เป็นที่ถูกอกถูกใจแฟนกีฬาชาวไทย คำว่าสู้โว้ยจึงเป็นวลีติดปากของคนไทยและสร้างชื่อเสียงให้กับจังหวัดนครราชสีมาที่สำคัญจบจากโรงเรียนบุญวัฒนา ในการแข่งขันยกน้ำหนักชิงแชมป์โลก 2003 ที่เมืองแวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา อุดมพรทำได้สองเหรียญทอง โดยทำน้ำหนักได้ 100 กก. ในท่าสแนช และ 222.5 กก. ในน้ำหนักรวม จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:25:27

ความคิดเห็นที่ 33 ** วรพจน์ เพชรขุ้ม ** (โอลิมปิก กรีซ / เหรียญเงิน) สิบเอก วรพจน์ เพชรขุ้ม เกิดวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2524 ที่อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นนักกีฬามวยสากลสมัครเล่นชาวไทย เจ้าของเหรียญเงินในกีฬาโอลิมปิก เมื่อปี พ.ศ. 2547 ที่ประเทศกรีซ และได้รับเกียรติให้เป็นผู้เชิญธงชาติไทยนำขบวนนักกีฬาทีมชาติไทย ในพิธีเปิดโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 และในการแข่งขันมวยสากลในเอเชียนเกมส์ 2010 เขาได้ชนะนักมวยจากประเทศจีน ซึ่งเป็นเจ้าภาพ และวรพจน์ได้รับรางวัลเหรียญทองจากการแข่งขันในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน นับเป็นเหรียญทองแรกของวรพจน์ในเอเชียนเกมส์ เหรียญทองเดียวของมวยสากลสมัครเล่นไทยในการแข่งขันครั้งนี้ และเหรียญทองสุดท้ายของทีมชาติไทยในกว่างโจวเกมส์ ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 ที่กรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร วรพจน์ไม่อาจผ่านไปในรอบสุดท้ายในการแข่งขันได้ ด้วยเป็นฝ่ายแพ้ ชีวา ธาปา นักมวยชาวอินเดีย อายุ 18 ปี ไป 10-16 หมัด ในการแข่งขันคัดเลือกตัวที่ประเทศคาซัคสถาน เมื่อต้นเดือนเมษายน ปีเดียวกัน จากคุณ : จขกท (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:28:10

ความคิดเห็นที่ 34 ** สุริยา ปราสาทหินพิมาย ** (โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทองแดง) สุริยา ปราสาทหินพิมาย (เกิดวันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2522; เป็นหลานปู่ของสุข ปราสาทหินพิมาย) เป็นนักมวยสากลสมัครเล่นทีมชาติไทย เจ้าของเหรียญเงิน เอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 14 ที่เกาหลีใต้ จากนั้นมาคว้าเหรียญทองแดง ในกีฬาโอลิมปิก ครั้งที่ 28 ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซในรุ่นมิดเดิลเวท 75 กก. และคว้าเหรียญทองกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 25 ที่จังหวัดนครราชสีมา แต่ภายหลังตรวจพบสารต้องห้ามและถูกริบเหรียญรางวัล และทำให้ต้องหยุดชกไปหลายปี ต่อมาในปี พ.ศ. 2553 สุริยาหวนกลับคืนมาชกมวยอีกครั้ง แทนที่ อังคาร ชมพูพวง ที่หันกลับไปชกมวยไทย ซึ่งสุริยาก็สามารถทำผลงานได้ดี ด้วยการคว้าเหรียญทองแดงมวยสากลสมัครเล่นรายการ โปเปนเชนโก เมโมเรียล ที่กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย ร่วมกับนักมวยสากลสมัครเล่นทีมชาติไทยหลายคน สุริยา ปราสาทหินพิมาย ยังได้เข้าร่วมการแข่งขันมวยไทย ในรายการศึกวันมวยไทยนายขนมต้ม โดยได้พบกับ ชิคกี้ แบงค็อกบ็อกซิ่ง ในการชิงแชมป์รุ่นมิดเดิลเวท WPMP ที่เซ็นทรัลเวิลด์ ในวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2555  และสุริยาเป็นฝ่ายชนะคะแนน ปัจจุบัน สุริยา ปราสาทหินพิมาย มีค่าตัวในการแข่งขันที่ 3 หมื่นบาท และรับราชการทหารอยู่ที่ กองบัญชาการช่วยรบที่ 2 จังหวัดนครราชสีมา โดยมียศสิบเอก จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:30:50

ความคิดเห็นที่ 35 ** วันดี คำเอี่ยม** ( โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทองแดง) เรือโทหญิงวันดี คำเอี่ยม (ชื่อเล่น: แบ๋น) นักกีฬายกน้ำหนักหญิง ทีมชาติไทย สังกัดสมาคมยกน้ำหนักแห่งประเทศไทย เป็นชาวอำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ มีผลงานสร้างชื่อเสียงให้กับจังหวัดศรีสะเกษและประเทศไทย ด้วยรางวัลเหรียญทอง เหรียญเงิน และเหรียญทองแดง จากการเป็นตัวแทนประเทศไทยเข้าร่วมการแข่งขันกีฬายกน้ำหนักในระดับนานาชาติหลายรายการ เกิดเมื่อวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2521 ที่อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ ในครอบครัวชาวชนบทที่ยากจน เป็นบุตรคนที่ 2 ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดจำนวน 3 คน ซึ่งเป็นบุตรของนางราตรี คำเอี่ยม กับนายเสวียน คำเอี่ยม เริ่มต้นชีวิตนักกีฬาเมื่ออายุ 13 ปี ด้วยการเป็นนักกรีฑาให้กับโรงเรียน ขณะกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 สามารถคว้ารางวัลเหรียญทอง จากการแข่งขันกรีฑาระดับจังหวัดหลายรายการในการแข่งขันวิ่งระยะสั้น หลังจากนั้น เมื่ออายุ 17 ปี ระหว่างที่กำลังศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ได้เริ่มผันตัวเองจากกีฬากรีฑามาสู่กีฬายกน้ำหนักโดยการแนะนำของอาจารย์ประสงค์ สุรพล ผู้ฝึกสอนกีฬาประจำโรงเรียนสตรีสิริเกศ จังหวัดศรีสะเกษ ซึ่งเห็นว่าลักษณะทางกายภาพและโครงสร้างทางสรีระของเธอเหมาะสมที่จะฝึกฝนและพัฒนาไปสู่การเป็นนักยกน้ำหนักที่ประสบความสำเร็จได้ จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:34:16

ความคิดเห็นที่ 36 **อารีย์ วิรัฐถาวร** ( โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทองแดง) "อารีย์" ผ่านการแข่งขันระดับทีมชาติครั้งแรก ในการแข่งขันซีเกมส์ ครั้งที่ 21 ที่กรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย ยังไม่ประสบความสำเร็จ และการแข่งขันซีเกมส์ ครั้งที่ 22 ที่ประเทศเวียดนาม ครั้งล่าสุดนี้ ได้เหรียญเงินในรุ่น 48 กิโลกรัมหญิง ส่วนเอเชี่ยนเกมส์ผ่านมาแล้ว 1 ครั้ง คือ ที่เมืองปูซาน ประเทศเกาหลีใต้ เมื่อปี พ.ศ.2545 ที่ผ่านมา ไม่ประสบความสำเร็จ ผ่านการคัดเลือก เข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิกเกมส์หนนั้น เป็นครั้งแรก และลงแข่งในรุ่น 48 กิโลกรัมหญิง จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:36:59

ความคิดเห็นที่ 37 ** เยาวภา บุรพลชัย ** ( โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทองแดง) เยาวภา บุรพลชัย เกิดเมื่อวันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2527 (27 ปี) เป็นบุตรีของ ร้อยตรีธำรง และ นางสมศรี บุรพลชัย มีน้องชาย 1 คน คือ นายประกิต บุรพลชัย เริ่มเล่นเทควันโดครั้งแรก ตั้งแต่อายุ 15 ปี ขณะศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยมี อาจารย์ครรชิต อมรภักดี เป็นผู้ฝึกสอนคนแรก และ อาจารย์ เช ยอง ซุก เป็นผู้ฝึกสอนในระดับทีมชาติไทย แต่ในปี พ.ศ. 2551 ก็ประกาศเลิกเล่นเทควันโด เนื่องจากมีอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้า จนต้องพักรักษาตัวเป็นเวลานาน ส่วนการเป็นโค้ชให้กับทีมชาติไทยหรือไม่ เป็นเรื่องของอนาคต แต่ขอศึกษาในระดับปริญญาตรีก่อน นอกจากนี้ เยาวภายังสามารถใช้ภาษาได้ถึง 4 ชาติ คือ ภาษาไทย (ภาษาแม่) ภาษาอังกฤษ ภาษาญี่ปุ่น และภาษาเกาหลี ชีวิตสมรส เยาวภา สมรสกับมัคคุเทศก์ นายเกรียงไกร เพิ่มทวี จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:39:06

ความคิดเห็นที่ 38 ** ปวีณา ทองสุก ** ( โอลิมปิก กรีซ / เหรียญทอง) ร้อยโทหญิง ปวีณา ทองสุก (ไก่) เป็นนักยกน้ำหนักหญิงทีมชาติไทย เจ้าของเหรียญทองจากโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่ประเทศกรีซ และเอเชียนเกมส์ 2006 ที่ประเทศกาตาร์ ร้อยโทหญิงปวีณา ทองสุก เกิดเมื่อวันที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2522 ที่ อำเภอศีขรภูมิ จังหวัดสุรินทร์ เป็นลูกคนที่ 2 ของนายนิรันดร์-นางสุกรี ทองสุก จบการศึกษาชั้นประถมศึกษา จากโรงเรียนบ้านสว่าง ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ที่โรงเรียนศีขรภูมิพิสัย จังหวัดสุรินทร์ และมัธยมศึกษาตอนปลาย จากโรงเรียนเทพลีลา บางกะปิ กรุงเทพฯ ได้รับการชักชวนให้มาเล่นกีฬายกน้ำหนัก ขณะยังเรียนอยู่ชั้น ม.2 โดยมี อาจารย์วินัย คำจีนศรี เป็นผู้ฝึกสอน เข้าแข่งขันระดับนานาชาติครั้งแรก ในเอเชียนเกมส์ 1998 ที่กรุงเทพมหานคร แต่ไม่ได้รับเหรียญรางวัล การแข่งขัน โอลิมปิกฤดูร้อน 2004 ที่ เอเธนส์ ประเทศกรีซ วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ร้อยโทหญิงปวีณา ลงแข่งขันในรุ่นน้ำหนัก 75 กิโลกรัม ท่าแรก คือท่าสแนทช์ ยกได้ 122.5 ก.ก. เป็นอันดับสองรองจากวาเลติน่า เลโปว่า จากประเทศรัสเซีย ซึ่งยกได้ 125 ก.ก. ท่าที่สอง คือคลีนแอนด์เจิร์ก ปวีณายกได้ 150 ก.ก. ซึ่งเป็นสถิติโอลิมปิก ในขณะที่วาเลติน่ายกได้เพียง 147.5 ก.ก. จึงมีน้ำหนักรวมเท่ากัน แต่นางสาวปวีณา มีน้ำหนักตัวน้อยกว่า จึงได้เหรียญทองไปครอง ถือเป็นนักกีฬาหญิงคนที่สองของไทย ถัดจาก อุดมพร พลศักดิ์ ซึ่งได้เหรียญจากรุ่น 53 ก.ก. ไปก่อนแล้ว นางสาวปวีณา ได้รับเลือกจากสหพันธ์ยกน้ำหนักนานาชาติให้เป็นนักกีฬายกน้ำหนักหญิงยอดเยี่ยม ของการแข่งขันโอลิมปิกเกมส์ครั้งดังกล่าว นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ ได้มอบปริญญาวิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬาให้ ในพิธีมอบปริญญา ประจำปี พ.ศ. 2547 จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:41:24

ความคิดเห็นที่ 39 ** ประภาวดี เจริญรัตนธารากูล** ( โอลิมปิก ปักกิ่ง / เหรียญทอง) ประภาวดี เจริญรัตนธารากูล หรือที่รู้จักและนิยมเรียกกันในชื่อ น้องเก๋ (ชื่อเดิม: จันทร์พิมพ์ กันทะเตียน, ชื่อเล่น: เก๋) นักกีฬายกน้ำหนักทีมชาติไทย ได้รับเหรียญทองเป็นเหรียญแรกให้กับประเทศไทย ในการแข่งขันโอลิมปิก 2008 ที่ปักกิ่ง โดยเข้าแข่งขันใน รุ่น 53 กิโลกรัม เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2551 ทำสถิติท่าสแนตช์ 95 กิโลกรัม ท่าคลีนแอนด์เจิร์ก 126 กิโลกรัม รวมน้ำหนักทำได้ 221 กิโลกรัม ทำลายสถิติโอลิมปิกสำหรับท่าคลีนแอนด์เจิร์ก ประภาวดี เกิดเมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2527 เป็นชาวจังหวัดนครสวรรค์ เป็นบุตรสาวของ นายจันทร์แก้ว กับ นางภาวลีย์ เจริญรัตนธารากูล โดยเป็นคนโต ในจำนวนพี่น้อง 4 คน ครอบครัวมีฐานะยากจน บิดาประกอบอาชีพกรรมกรก่อสร้าง ประภาวดี เริ่มเข้าสู่การแข่งขันยกน้ำหนักตั้งแต่อายุ 11 ปี ติดทีมชาติครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2544 ในการแข่งขันยกน้ำหนักชิงแชมป์เอเชีย ที่ประเทศจีน นอกจากนั้นยังคว้าแชมป์มาอีกหลายรายการ ตั้งแต่ แชมป์เอเชีย ปี ค.ศ. 2006, แชมป์ซีเกมส์ ครั้งที่ 23 ที่ฟิลิปปินส์, คว้าเหรียญทองซีเกมส์ ครั้งที่ 22 ที่เวียดนาม รวมถึง 3 เหรียญเงิน ชิงแชมป์เอเชีย ที่คาซัคสถาน และได้เหรียญเงินในการแข่งขันเอเชียนเกมส์ ครั้งที่ 15 ที่โดฮา ประเทศกาตาร์ และยังคว้าเหรียญทองโอลิมปิก ในการแข่งยกน้ำหนักหญิงรุ่น 53 กก. และทำลายสถิติโอลิมปิกท่าคลีนแอนด์เจิร์ก ด้วยน้ำหนัก 126 กก. แต่ในการแข่งขันโอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ไม่ได้เข้าร่วมแข่งขัน เพราะไม่ผ่านเกณฑ์การคัดตัวที่ทางสมาคมยกน้ำหนักสมัครเล่นแห่งประเทศไทยได้กำหนดไว้ ซึ่งเจ้าตัวก็บอกว่าไม่ได้ติดใจอะไร จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:43:49

ความคิดเห็นที่ 40 **สมจิตร จงจอหอ** ( โอลิมปิก ปักกิ่ง / เหรียญทอง) ร้อยเอก ดร.สมจิตร จงจอหอ (สังกัดกองบัญชาการกองทัพไทย) เป็นนักกีฬามวยสากลสมัครเล่นชาวไทย เจ้าของเหรียญทองโอลิมปิก เหรียญทองเอเชียนเกมส์ 2 สมัย เหรียญทองซีเกมส์ 3 สมัย และได้รับเกียรติให้เป็นผู้เชิญธงชาติไทย นำคณะนักกีฬาทีมชาติไทย ในพิธีปิดโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 สมจิตร จงจอหอ มีชื่อเล่นว่า "น้อย" เกิดเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2518 ที่ตำบลจอหอ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา เป็นบุตรของ นายเช้า และนางฝ้าย จงจอหอ สมรสกับ นางศศิธร (นามสกุลเดิม: เนาว์ประเสริฐ) หลังจากนั้นย้ายภูมิลำเนาตามบิดา มารดาไปอยู่และเติบโตที่ อำเภอโนนสุวรรณ จังหวัดบุรีรัมย์ ปัจจุบันย้ายกลับมาอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมา มีบุตรชาย 1 คน ชื่อ เด็กชายอภิภู จงจอหอ (ชื่อเล่น: กำปั้น) สมจิตร จบการศึกษาจากสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตสุโขทัย ได้รับเหรียญทองจากการแข่งขันมวยรายการต่างๆ มากมาย อาทิ เวิลด์แชมเปียนชิพ, มวยทหารโลก, เอเชียนเกมส์ โดยก่อนชกมวยสากลสมัครเล่น สมจิตรเคยเป็นนักมวยไทยมาก่อน ใช้ชื่อว่า "ศิลาชัย ว.ปรีชา" นอกจากนี้แล้วได้ยังรับปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาศึกษาศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยรามคำแหงอีกด้วย สมจิตร ได้รับการคาดหมายให้เป็นตัวเต็งในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 และเอเชียนเกมส์ 2006 แต่ไม่สามารถคว้าเหรียญรางวัลได้ตามคาด ทำให้สมจิตรเกิดความท้อแท้ใจ จนเกิดความคิดจะแขวนนวมถึง 2 ครั้ง แต่ท้ายที่สุดก็กลับมาตั้งต้นพยายามใหม่ หลังจากนั้น ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 สามารถคว้าเหรียญทองจากการแข่งขันในรุ่น 51 กิโลกรัม ได้สำเร็จ โดยชนะอันดริส ลาฟฟิตา นักมวยชาวคิวบา ที่สมจิตรเคยแพ้ เมื่อครั้งแข่งขันเวิลด์แชมเปียนชิพ เมื่อปี พ.ศ. 2548 สมจิตรเคยรับหน้าที่เป็นพิธีกรในรายการ เช้านี้...ที่หมอชิต และรับงานบันเทิงเป็นครั้งคราว จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:47:08

ความคิดเห็นที่ 41 **บุตรี เผือดผ่อง** ( โอลิมปิก ปักกิ่ง / เหรียญเงิน) บุตรี เผือดผ่อง (ชื่อเล่น: สอง) เกิดวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2533 เป็นนักกีฬาเทควันโดชาวไทย ได้รับเหรียญเงินในการแข่งขันโอลิมปิกครั้งที่ 29 รุ่น 49 กิโลกรัม มีภาพยนตร์ที่กล่าวถึงบุตรี เผือดผ่อง ในปี 2552 ไม่ทราบว่าใครสร้าง แต่คาดว่าสร้างโดยธนาคารอาคารสงเคราะห์ บุตรี เผือดผ่อง เคยถ่ายโฆษณาของการกีฬาแห่งประเทศไทย ซึ่งออกอากาศทางช่อง T-Sports บุตรี เผือดผ่อง ศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนสตรีวัดมหาพฤฒาราม ในพระบรมราชินูปถัมภ์ ปัจจุบันศึกษาที่ ภาควิชารัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เริ่มฝึกเตะเทควันโดตั้งแต่อายุได้ 11 ขวบ แล้วจึงเริ่มเล่นกีฬาเทควันโด ตามพี่สาว ภัสสร เผือดผ่อง จากนั้นลงแข่งขันรายการเยาวชนชิงชนะเลิศภาคตะวันออก ซึ่งก็ได้รับเหรียญทอง และตระเวนแข่งขันก็ได้รับเหรียญทองมาโดยตลอดไม่ว่าจะเป็น กีฬาเยาวชนแห่งชาติ 3 สมัยซ้อน ในปี 2548, 2549 และ 2550, เยาวชนชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทยในปี 2549 และ 2550, เยาวชนชิงชนะเลิศแห่งเอเชียปี 2550 และเหรียญทองเยาวชนชิงแชมป์โลกในปี 2549 หลังจากแข่งขันในระดับเยาวชน ได้เลื่อนมาแข่งรุ่นประชาชน และคว้าแชมป์ประเทศไทยได้สำเร็จ จากนั้นได้ออกในรายการ เบสต์ ออฟ เดอะ เบสต์ สามารถเตะชนะนักกีฬารุ่นพี่อย่าง เยาวภา บุรพลชัย และ แม่น้ำ เชิดเกียรติศักดิ์ ทำให้มีชื่อเสียงขึ้นมา โค้ชเช ยอง ซุก เรียกตัวบุตรีเข้าแคมป์ทีมชาติ จากนั้นเข้าแข่งขันซีเกมส์ครั้งที่ 24 ที่จังหวัดนครราชสีมา ก็สามารถคว้าเหรียญทองมาได้ และในเวลาต่อมายังได้รับเหรียญทองจากรายการยูเอส โอเพ่น[2] หลังจากนั้นในการแข่งขันโอลิมปิกครั้งที่ 29 รุ่น 49 กิโลกรัม สามารถคว้าเหรียญเงินมาได้สำเร็จ จากคุณ : .. (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:49:14

ความคิดเห็นที่ 42 -- ทั้งหมด ทั้งมวล คือเหล่า ฮีโร่โอลิมปิก ที่ผ่านๆมา เริ่มต้นจากววันนี้เป็นต้นไป ขอแรงใจพวกเราชาวไทย ช่วยกันเชียร์ นักกีฬาไทยทั้ง 38 คน ให้สามารถคว้าเหรียญโอลิมปิก กลับมาให้พวกเราเชยชมด้วยเถอะคะ เพราะ " คนไทย ..ไม่แพ้ .. ชาติใดในโลก!!" ขอบคุณสำหรับข้อมูล ติ-ชม และเข้ามาเยี่ยมชมกระทู้ มากๆคะ จากคุณ : . (เอะอะก็แบน) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 16:52:35

ความคิดเห็นที่ 43 เต็มอิ่ม ดีจังครับ จากคุณ : นส.3ก เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 55 18:30:43

ความคิดเห็นที่ 44 เพิ่มเติม ไก่ ปวีณา ทองสุก เป็นนักยกน้ำหนักหญิงของไทยที่อยู่ในทำเนียบ hall of fame เลยครับ สถิติที่ไม่มีใครในโลกทำได้เท่าเธอที่สามารถคว้าเหรียญทองได้ในทั้ง 3 รุ่นน้ำหนัก จากคุณ : หมีน้อย คอยรัก เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 04:47:31

ความคิดเห็นที่ 45 รูปในความเห็นที่ 9 กรรมการตัดสินบนเวทีวันนั้น เป็นคนไทยครับ ขอโทษทีผมจำชื่อท่านไม่ได้ จากคุณ : Ooffylove (Ooffylove) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 55 23:00:56

ความคิดเห็นที่ 46 กดเก็บเข้าคลังกระทู้เรียบร้อย  ^^ จากคุณ : Zenmaster_T เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 55 04:03:01