[กระทู้ผืแดง 2012-09-14] ว่าด้วยทีมชาติ - รักนะ แต่คุณไม่ใช่... เกรท วรินทร – ดารานักแสดงช่อง 3

มีบ้างบางส่วนที่บอกว่า ''เฮ้ย! เจ๋งอ่ะ ... แต่อย่าลำเอียงมากนักนะพี่!!'' 555 ผมถึอว่าเป็นคำชมนะ ขอขอบคุณคำติชมทั้งหมดที่ผมได้รับนะครับ เพราะมันคือแหล่งพลังงานและกำลังใจที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของผมเลยล่ะครับ

มีประโยคสุดคลาสสิกประโยคหนึ่งที่ผมเคยได้ยินมาและชอบมากๆ ก็คือ "รอยยิ้มของผู้รับคือกำลังใจที่สำคัญของผู้ให้"... ยิ้มเข้าไว้นะครับ หน้าคุณอาจจะมีรอยย่นเพิ่มขึ้นเล็กน้อยแลกกับมิตรภาพอีกมากมาย

เข้าเรื่องฟุตบอลกันบ้างดีกว่าครับ เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ศึกพรีเมียร์ลีก อังกฤษ หยุดโม่แข้ง เพราะต้องหลีกให้โปรแกรม ศึกฟุตบอลโลก รอบคัดเลือก แต่ละโซนลงฟัดกัน ผมเชื่อว่าผลน่าจะเป็นที่ถูกใจสำหรับใครหลายๆคนนะครับ โดยเฉพาะแฟนทีมชาติอังกฤษ ยอมรับตามตรงครับว่าผมไม่ได้ดู เพราะรุ่งขึ้นมีภารกิจถ่ายละครแต่เช้า แต่ชื่นใจจริงๆ ที่ถล่มมอลโดวาถึง 5-0 (หวังว่าแมตช์อื่นๆคงจะยิงกระจายได้แบบนี้บ้างนะ) ถือว่าเป็นผลการแข่งขันที่เรียกกำลังใจให้เหล่านักเตะอังกฤษมีความมั่นใจมากขึ้นนะครับ (หรือว่าเค้ามั่นใจกันอยู่แล้ว แล้วเราคิดไปเองกันแน่นะ 555 และผู้อ่านคงทราบผลแล้วนะครับว่าอังกฤษกับยูเครนในคืนวันอังคารที่ 11 ก.ย. เป็นยังไงบ้าง ... หวังว่าจะชนะนะ)

ต้องบอกก่อนว่าผมเป็นแฟนทีมชาติอังกฤษนะ! ถึงจะรักไม่หมดใจก็เถอะ 555 เพราะทีมชาติอังกฤษที่อยู่ในใจของคนไทยหลายๆ คน มักจะทำผลงานได้น่าผิดหวังอยู่บ่อยหน (หวังว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียวนะ) เคยลองถามตัวเองครับว่า "ทำไมถึงชอบทีมชาติอังกฤษ?" ตอบได้อย่างเต็มปากเลยครับว่า "ผูกพัน" เพราะผมรักแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ดูแต่ฟุตบอลอังกฤษ รู้จักนักเตะอังกฤษมากที่สุด รู้ว่าทุกคนเล่นฟุตบอลสไตล์ไหน เล่นตำแหน่งไหน อยู่สโมสรไหน ชอบกินอะไร แฟนชื่ออะไร รองเท้าเบอร์อะไร พ่อแม่ชื่ออะไร (อุ่ยๆ 3, 4 อันหลังผมโม้นะครับ 555)

เอาเป็นว่าผมสนิทสนมกับทีมชาติอังกฤษมากที่สุดละกัน และผมก็เชื่อว่าผู้อ่านหลายๆคนก็มีเหตุผลในการรักทีมชาติอังกฤษเหมือนกับผม ดูฟุตบอลพรีเมียร์ลีก อังกฤษ มากๆ ก็รู้จักนักเตะเยอะ เพราะนักเตะทีมชาติอังกฤษเกือบจะทั้งหมดค้าแข้งอยู่ในประเทศตัวเองทั้งสิ้น เป็นที่น่าสังเกตนะครับว่าทำไมนักเตะทีมชาติอังกฤษจึงไม่ออกไปค้าแข้งที่ต่างแดนบ้าง (เท่าที่ผมจำได้มีเพียงแค่ โอเว่น ฮาร์กรีฟส์, ไมเคิ่ล โอเว่น และ เดวิด เบ็คแฮม) หรือว่านักเตะอังกฤษไม่เก่ง ไม่มีคนซื้อ เป็นโรคคิดถึงบ้าน หรือรักสโมสรของตัวเองแบบสุดๆ ซึ่งจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ผมมองว่าเรื่องนี้มีส่วนที่ทำให้ทีมสิงโตคำรามไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรนะครับ

ผมเชื่อว่า การออกไปค้าแข้งที่ต่างแดนเป็นการเปิดมุมมองของเกมฟุตบอลแบบใหม่ๆ สปีดการเล่นที่อาจจะเร็วหรือช้ากว่าเดิม จังหวะการเคลื่อนที่แบบใหม่ๆ ทรงบอลที่ไม่คุ้นเคย บรรยากาศใหม่ๆ คู่ต่อสู้แบบใหม่ๆ ในอังกฤษอาจจะมีการดึงเสื้อ ไปสเปนคุณอาจจะโดนดึงกางเกง 555 ไปอิตาลีหรือเยอรมันคุณอาจจะโดนการยียวนแบบใหม่ที่คุณไม่คาดคิด 555 ขำๆ นะครับ เหมือนกับความเคยชินที่เคยทำอะไรบางอย่างบ่อยๆ แล้วมันจะซ้ำเดิมๆ ทำให้เส้นประสาทและรอยหยักในสมองไม่แพร่กระจายและไม่เชื่อมติดกัน และนั่นก็ส่งผลให้ความคิดหรือจังหวะการเล่นไม่มีความหลากหลาย (555 ยกตัวอย่างมาซะยาว ไม่รู้ว่าเกี่ยวรึป่าวนะครับ)

หลายครั้งที่ผมตั้งใจดูและเชียร์ทีมชาติอังกฤษลงเล่น ผมมักจะเกิดอาการไม่ได้ดั่งใจหรือ "โอ้ววววว ทำอะไรกันเนี้ย?!" อยู่บ่อยๆ ... บางครั้งแทบจะมองไม่เห็นทรงบอล แนวทางการเข้าทำหรือการครอบครองบอลอย่างมีระบบให้เลย ผลงานก็เลยออกมาอย่างไม่น่าประทับใจนัก มีบางจุดนะครับที่ผมรู้สึกว่านักเตะทีมชาติอังกฤษด้อยกว่านักเตะทีมชาติอื่นๆ คือ ความสามารถเฉพาะตัวหรือเทคนิค อาจจะเป็นเพราะว่าพรีเมียร์ลีกของอังกฤษเป็นลีกที่มีสปีดบอลที่เร็วที่สุดในโลก ทำให้เวลาการครอบครองบอลของนักเตะในแต่ละจังหวะเป็นไปได้ยาก (ประเภทเล่นเกิน 2 จังหวะโดนเสียบขาคู่แน่ๆ 555) จึงไม่สามารถโชว์ความสามารถให้เห็นได้มากนัก พอทีมชาติรวมตัวเมื่อไร ทรงบอลของอังกฤษก็จะเป็นแบบเดิมๆ โยนยาว วิ่งไล่ฟัด จังหวะเข้าทำไม่ค่อยหลากหลาย จึงทำให้เกิดการจับทางได้อยู่บ่อยๆ T_T ...

มีทีมชาติที่ผมเริ่มชอบและประทับใจอีกทีมหนึ่งคือ ทีมชาติโปรตุเกสครับ เหตุเกิดเมื่อตอนฟุตบอลยูโรที่ผ่านมา ที่ผมติดตามดูทีมชาติโปรตุเกสในทัวร์นาเมนต์นี้คือ ผมตามให้กำลังใจ นานี่ ครับ เพราะเป็นนักเตะแมนฯ ยูไนเต็ด 555

ผมจะตามเชียร์นักเตะแมนฯ ยูไนเต็ด ทุกคนที่ติดทีมชาติ!! 555 แต่สิ่งที่ผมเห็นในทีมชาติโปรตุเกสชุดนี้คือ ความเข้าใจกัน ทีมเวิร์ก ความสามารถเฉพาะตัว และระบบที่สมบูรณ์แบบครับ ถ้าพูดกันตามความจริงความนิยมของลีกโปรตุเกสแทบจะสู้กับพรีเมียร์ลีกไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ทั้งในแง่ของการตลาด ความสนุกเร้าใจ และความโด่งดังของนักเตะในลีก ... สปอร์ติ้ง ลิสบอน, ปอร์โต้ และเบนฟิก้า เป็นสโมสรที่ยิ่งใหญ่ในลีกโปรตุเกส ซึ่งไม่ได้มีนักเตะระดับโลกประดับอยู่ในทีมเหมือนกับหลายๆ ทีมในพรีเมียร์ลีก แต่ทำไมพอรวมตัวเป็นทีมชาติระบบการเล่นหรือทีมเวิร์กมันช่างดีขนาดนี้ ซึ่งแตกต่างจากทีมชาติอังกฤษที่เป็นที่ชื่นชอบของใครหลายๆ คน!

ที่ผมยกตัวอย่างมา อาจจะมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยนะครับ ก็ต้องขออภัยไว้ ณ จุดนี้ด้วยนะครับ ... ทีมชาติอังกฤษเป็นทีมชาติที่ผมผูกพันมากที่สุดแต่ก็มีบางอย่างที่อยากจะจับเธอมาปรับปรุง ... รักนะ แต่คุณไม่ใช่ 555 ...

ก่อนจบขอพูดถึงทีมรักของตัวเองซักเล็กน้อยครับ ขอแสดงความยินดีกับ ชินจิ คากาวะ ที่ได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมประจำเดือนสิงหาคม และแสดงความยินดีอีกเช่นกันกับ ยูเซน โบลท์ ที่จะได้มาเป็นนักเตะแมนฯ ยูไนเต็ด สมใจในนัดการกุศลกับ เรอัล มาดริด ต้นปีหน้า สุดท้ายขอฝาก อนาคตกับกองหน้าตัวใหม่วัย 18 ในนามของ อังเคโล่ เอ็นริเกซ ด้วยครับ ... พบกันใหม่ฉบับหน้าครับ ... "รักคนอ่าน"

credit : นสพ.สยามกีฬา สตาร์ซอคเกอร์

จากคุณ	: เลขาลิขิต
เขียนเมื่อ	: 14 ก.ย. 55 11:03:07