S2557338 ต่อมาจากกระทู้ข้างล่างเรื่องแฟนตัวจริงทีมชาติฮอลแลนด์ ตอน เล่าสูกันฟังเรื่องฟุตบอล [ฟุตบอล]

ความคิดเห็นที่ 3

ในสโมสร จะแบ่งนักกีฬาตามอายุ แต่บางทีก็ไม่เป๊ะ ๆ นัก เพราะบางคนก็เกิดคาบปี คาบฤดูกาลฝึกซ้อมอะไรแบบนี้ แต่ก็ประมาณว่า อายุสิบสองกับสิบสามจะเล่นทีมเดียวกัน พอขึ้นอายุสิบสี่ก็ต้องขึ้นไปรวมกับพวกอายุสิบห้าอะไรแบบนี้ ในแต่ละรุ่นอายุก็จะมีหลายทีม ตัวอย่างเช่น รุ่นทีมอายุ 17-18 ก็จะชื่อทีม A1 , A2, A3 ,A4 อาจมีได้ถึง A หก เจ็ด แปด ไม่จำกัดจำนวน ขึ้นอยู่กับจำนวนนักกีฬา แต่ทีมที่นักกีฬาเก่ง ๆ อยู่ก็มักจะเป็นพวกทีม A1, 2, 3

รุ่นที่อายุน้อยลงมาอย่างเช่นอายุ 15-16 ก็จะมีชื่อทีมว่า B1, B2 ,B3 ก็แล้วแต่จำนวนนักกีฬาอีกว่ามีกี่คน ส่วนพวกทีมเก่ง ๆ ก็ไม่พ้นพวกที่อยู่ในเลขต้น ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกอยู่ทีมท้ายจะไม่เก่งซะทีเดียว แต่เพราะบางทีอายุเพิ่งถึงเพิ่งถูกเลือ่นทีมขึ้นมาบ้าง ถึงเก่งก็อาจจต้องไปอยู่ทีมท้าย ๆ ก่อน แล้วถ้าทีมต้นๆ ทีมไหนเค้าขาดคน พวกที่เล่นได้เข้าตากรรมการก็อาจจะได้ขึ้นไปเสริมทีมเก่ง ๆ แทน

การฝึกซ้อมฟุตบอลที่นี่ ไม่ได้ซ้อมทุกวัน จะซ้อมประมาณอาทิย์ละสองวัน เท่านั้นเอง ครั้งละหนึ่งชั่วโมง ก็เริ่มซ้อมแล้วแต่ตารางจะให้มา อย่างลูกชายต้องซ้อมสองวัน วันนึงตอนหนึ่งทุ่ม อีกวันนึงตอนสองทุ่ม แต่ทุกวันเสาร์จะต้องมีการแข่งขันระหว่างสโมสร มีทั้งแข่งในบ้าน และไปแข่งนอกบ้าน การซ้อมและการแข่ง โดยมากจะไม่มีการงด ฝนตกก็ตกไป หิมะตกก็ตกไป แต่เรื่องหิมะตกจะพบไม่ค่อยมากในการแข่งขัน เพราะว่าถ้าเข้าหน้าหนาวแล้ว การสิ้นสุดฤดูกาลแข่งขัน เค้าเรียกว่า winter stop ก็มีการนับแต้มนับอะไรว่าทีมไหนได้เป็นแชมป์ แต่การซ้อมก็จะคงดำเนินไปเรื่อย ๆ จนถึงช่วงใกล้คริสมาสต์ และหยุดยาวเลยไม่มีการซ้อมการแข่งในฤดูร้อนราวสองเดือน

เวลาไปดูเค้าแข่ง พวกเด็กโตเนี่ย โค้ชไม่มีสิทธิเค้าไปสอนในสนามเหมือนเด็กเล็ก แต่สามารถแหกปากตะโกนสอนข้างสนามได้ ฝ่ายตรงข้ามก็ได้ยินด้วย ก็ไม่เป็นไร เพราะการแข่งทุกวันเสาร์เนี่ย จริง ๆ ก็คือการซ้อมอย่างหนึ่ง แต่เป็นการซ้อมของจริงเลยว่างั้นเถอะ ทำให้นักกีฬาได้ประสบการณ์มาก ๆ จริง ๆไดูเค้าแข่งแล้วทำให้เราเห็นอะไรที่เค้าสอนมารยาทในการเล่นฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก ๆ ถึงแม้ว่าจริง ๆ เวลาเราดูบอลในทีวี บางทีเห็นว่าไม่ค่อยมีมารยาทกันเท่าไหร่ แต่จริง ๆ หน่ะเค้าสอน เช่น ก่อนแข่งนักกีฬาต้องจับมือกันก่อนทุกคน รวมทั้งจับมือกับกรรมการและกรรมการเส้นด้วย เวลามีการกระทบกระทั่งกันในสนาม ถึงจะเด็กก็มีการด่าทอกันเหมือนกัน ( เคยเห็นกระทั่งเด็กด่ากรรมการก็เคยมาแล้ว ) แบบนี้กรรมการจะเรียกมาทั้งสองคนให้มาจับมือกัน ไม่มีการละเลยให้ผ่านไปเฉย ๆ แล้วอย่างใครทำประตูได้ เพื่อนจะวิ่งมาแสดงความดีใจเหมือนในทีวียังไงก็ยังงั้น หรือถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดหรือทำอีกฝ่ายเจ็บตัว ก็จะเข้าไปฉุดให้ลุกขึ้นและแสดงความเสียใจอะไรแบบนี้ และเมือ่แข่งเสร็จ แม้ตัวสำรองจะอยุ่นอกสนามแล้ว ก็ต้องเข้าไปในสนามไปจับมือกับคนอื่น ๆ และกรรมการด้วย นั่นเป็นมรรยาทของนักกีฬา

จากคุณ : ทิวลิบ - [ 26 พ.ย. 46 21:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17

คุณราชัยคะ ขนาดตัวเองไปดูเด็กๆ แข่งบอล พวกนี้เค้าจะแสดงออกอย่างนั้นจริง ๆ ส่วนนึงเค้าก็คงดีใจมากจริง ๆ อีกส่วนก็คงเป็นเพราะเค้าถูกสอนมา และอีกส่วนนึงก็คงเป็นเพราะเค้าเห็นมาจากในทีวีเป็นกิจวัตร บางทีเราดูแล้วก็น้ำตาซึมเลย คุณลองคิดดูนะคะ เด็กบางคนอายุสิบเอ็ดสิบสอง แต่เด็กฝรั่งตัวเล็กๆก็มี แล้วต้องเล่นในสนามมาตรฐานครบชั่วโมงเหมือนผู้ใหญ่ มันเหนื่อยเห็นใจเลยนะคะ การแสดงออกแบบนี้ก็ส่งให้เห็นถึงทีมเวิร์คและการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
นอกจากนั้นแล้วบางทีโค้ชฝ่ายตรงข้าม หรือผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามเองก็เคยมาบอกเราว่า ลูกยูเล่นดีนะ ขอให้พบกับความสำเร็จ ที่เล่านี่ไม่ใช่ว่าจะมาคุยนะคะ เรื่องนี้มันนานมาแล้ว หลัง ๆ นี่ไม่ค่อยเห็นมีใครมาชมเลย ฮิฮิ ยังไงก็ขอให้ได้มีโอกาสไปดูบอลถึงขอบสนามเลยนะคะ

คุณช้างเผือกในอนาคตคะ พี่ไม่ได้หวังอะไรเลยค่ะ เค้าไปเล่นเพราะเค้าอยากเล่น ก็ให้เค้าไป เพราะพี่ก็ชอบให้ลูกเล่นกีฬา แต่ไม่ว่าจะร้อนหนาวขนาดไหน เค้าไม่เคยหยุดซ้อมเลย ถ้ามีการหยุดก็จะบ่นเป็นหมีกินผึ้งทั้งวัน ไอ้เรื่องจะเล่นไปจนโตรึเปล่านี่ก็สุดแล้วแต่เค้านะคะ แต่การซ้อมกีฬาที่นี่ไม่โหดค่ะ ส่วนดีของมันก็คือ ทำให้เด็กไม่เบื่อหน่ายกับการซ้อมหนัก ๆ มีแต่รอว่าวันไหนจะได้ซ้อม

ขออนุญาตนอกเรื่องนิดนึงนะคะ สมัยที่ยังอยู่เมืองไทย ลูกพี่เป็นนักว่ายน้ำค่ะ ว่ายมาหกปี ซ้อมหนักนะคะ อาทิตย์ละ 7 วันค่ะ เช้า 6โมงถึง 8โมงเช้า กว่าจะได้กินข้าวกินปลาก็เข้าห้องเรียนสายทุกวัน ตอนเย็นกว่าจะเลิกเรียน เด็กไทยนะคะ เลิกเรียน4 โมง กว่าจะเก็บของกว่าจะเดินออกมา พอ 6โมงต้องลงน้ำอีกแล้วซ้อมถึงสองทุ่ม ว่ายทีก็ต่อเนื่องเป็นสองสามกิโล ลูกไม่เคยอ้วนเลย กินก็ไม่กิน ว่ายแล้วก็เหนื่อยบางทีกินไม่ลงเข้าไปอีก เป็นยังงี้ทุกวัน ลูกก็เบื่อ ๆ อยาก ๆ
แต่พอมาอยู่ที่นี่เค้าก็โดนให้ไปซ้อมแข่งว่ายน้ำจนได้ ทีจริงเค้าขอไปว่ายน้ำเล่นที่สระใกล้บ้าน เพื่อไม่ให้ลืมท่า แต่ทางสระเค้าจะถามรายละเอียดมาว่าว่ายเป็นหรือยัง ว่ายมากี่ปี พอรู้ประวัติ ก็โยนให้ไปสระที่ซ้อมนักกีฬาอีก ก็ไปนะคะ แต่ที่นั่นลูกไม่เบื่อค่ะ เพราะซ้อมแค่อาทิตย์ละสองหรือสามวันจำไม่ได้แล้วค่ะ เฉพาะตอนเย็นวันละชั่วโมงเดียว ก็หมูหน่ะซิคะ
...จากการนี้จะเห็นได้เลยว่า นักว่ายน้ำไทยเริ่มว่ายหนักแต่เด็ก เนื่องจากว่ามีการแข่งขันว่ายน้ำกันแต่เด็ก และเอาจริงเอาจังมาก จากเด็กนักกีฬาว่ายน้ำร้อยคนจะมีเหลือสักกี่คนที่อยู่ว่ายจนโต ไม่เหลือสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะมันซ้อมมากเกินไป ทำให้เด็กไม่มีเวลาใช้ชีวิตเด็ก ๆ ของเค้าเลย แล้วถ้าว่ายไม่ได้ดังใจพ่อ แม่ โค้ชเนี่ย เด็กเครียดนะคะ เพราะจะโดนให้ซ้อมหนักกว่าเดิมนอกเวลา อะไรแบบนั้น เป็นประสบการณ์ที่เห็นมาเยอะมากเลย แล้วข้อเสียอีกอย่างคือ ค่าว่ายน้ำก็ไม่ได้ถูกเลยค่ะ
ที่นี่ พี่ก็ไม่ได้จะบอกว่าเค้าดี แต่จะบอกให้เห็นถึงทัศนะวิสัยมากกว่า โค้ชที่นี่บอกว่า เด็กอายุขนาดนี้ประมาณก่อนอายุสิบสามสิบสี่ เราจะไม่ให้เด็กซ้อมมาก ( อันนี้พูดเหมือนโค้ชออสเตรเลียที่เคยมาพูดในเมืองไทย ) เค้าต้องการแค่ให้เด็กรู้สึกรักและชอบในสิ่งที่เค้ากำลังทำ ครั้งละชั่วโมง อาทิตย์ละสองสามวันนี้เหลือจะพอแล้ว และผลสำเร็จของเค้าก็คือ เค้ามีแชมป์ว่ายน้ำระดับโลกและโอลิมปิคทั้งหญิงและชาย ทั้งที่ประเทศเค้าเล็กนิดเดียว

คุณ san marco คะ เชื่อไม๊ว่าเมือ่วานไม่ได้ดูบอลสักคู่เดียวค่ะ ตั้งใจจะดู Ajax ก็ไม่ได้ดู พอดีไม่ค่อยสบาย ไม่ได้ออกนอกบ้านมาเดือนนึงแล้ว เมื่อวานเกิดออกไปเดินแค่สักชั่วโมงเดียว กลับบ้านหลับตั้งแต่ทุ่มกว่า ไปตื่นเอาบอลเลิกไปหมดแล้วค่ะ เกือบห้าทุ่มเลย แต่ก็มาดูตอนเค้าสรุปผลทุกคู่เอาตอนดึก ๆ เสียดายจัง ความฝันที่คุณอยากมาดูบอลที่สนามอเรน่า ขอให้เป็นจริงนะคะ แต่สิ่งที่คุณควรรู้ก่อนจะไปดู ไว้พี่จะมาเขียนต่อให้อ่านค่ะ ( ถ้ารู้แล้วก็แล้วไปนะคะ ) อยากให้ทุกๆคนที่ชอบฟุตบอลได้มีโอกาสมาดูที่สนามจริงบ้าง เพราะมันก็ยากที่จะบรรยายเหมือนกันนะคะ

คุณrunechan ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ

คุณ maezono ค่ะ ขอบคุณค่ะที่อวพรให้ลูกพี่ ก็แล้วแต่เค้านะคะ พี่ว่าที่นี่ใครได้เป็นนักบอลอาชีพนี่ บุญหล่นทับจริง ๆ เลย เพราะเด็กผู้ชายก็มักอยากเป็นนักบอลอาชีพกันทั้งนั้น เรื่องผู้กำกับเส้น ภาษาไทยก็จำไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็จำไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะที่นี่เค้าพูดเป็นภษาดัทช์หมด ขอบคุณที่บอกนะคะ ถ้ามีผิดอีกช่วยแก้ไขให้ด้วยนะคะ
จริง ๆเด้กไทย เก่งมีเยอะนะคะ แต่ขาดโอกาส

ขอนอกเรื่องอีกแล้วค่ะ จากที่เล่ามานอกเรื่องของคุณช้างเผือก ข้างบนเรื่องที่ลูกพี่ว่ายน้ำหน่ะค่ะ ช่วงหลัง ๆ ราวปีนึง ลูกพี่เริ่มชอบฟุตบอล พอมีเวลาก่อนลงน้ำ ก็เล่น ๆ เตะ ๆ กับเพื่อน ๆ ที่ รร แต่ รร ไม่มีสนามหญ้าเลย ก็เตะบอลพลาสติกบนพื้นปูนกัน
อีตอนกลับมาบ้านนี่ซิคะ พ่อเตะอัดใส่ประตูใหญ่หน้าบ้านทุกวัน หนวกหูมากเลยค่ะ พีหล่ะเบื๊อเบื่อ หนวกหูชาวบ้านเค้าด้วย ดีแต่ว่าเพื่อนบ้านดีไม่งั้นเค้าคงเขวี้ยงอะไรมาให้บ้างแล้ว พอมาอยู่ที่นี่ก็ได้แต่เล่นบนถนนหน้าบ้านกับเพื่อนเด้ก ๆ แถวบ้าน ไม่เคยได้เจอกระทั่งแม้คนที่เล่นบอลเก่งสักคนเลย
ตอนพาลูกไปสมัครที่สโมสรฟุบอล ลูกพูดดัทช์ไม่ได้สักคำ เวลาซ้อมก็ได้แต่ดูว่าโค้ชเค้าให้คนอื่นทำอะไร ก็ทำตาม ปกติคนดัทช์จะพูดภาษาอังกฤษเก่งมากนะ ยกเว้นคนแก่ ๆ แต่โค้ชคนนี้ดันแก่ พูดอังกฤษไม่ได้อีก แค่ไปลองซ้อมดูว่าเล่นได้แค่ไหน ไปวันสองวันโค้ชมาถามว่า หัดมากี่ปีแล้ว แฟนพี่บอกโค้ชว่า เล่นอยู่บนถนนทุกวัน ไม่เคยหัดที่ไหนเลย เลยพามาสมัครเนี่ยแหละ พี่เองยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ ก็ลูกเราได้แต่ว่ายน้ำอย่างเดียวมาตลอด
ทำให้นึกไปถึงเด็กที่เล่นเก่ง ๆ ในเมืองไทย ที่คงมีดาษดื่น แต่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเล่นในสนามฟุตบอลจริง ๆ สักครั้ง

ขอนอกไปอีกเรื่อง อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ ทุกวันนี้ บางทีมสโมสรในฮอลแลนด์ ไปคัดหาเด็กในแอฟริกามาฝึกฟุตบอล บางทีไปคัดมาสามคน เด็กทุกคนก็ดีใจ ในชีวิตขอให้ได้ไป ตปท ซักครั้งนึงก็บุญแล้ว ที่นี่เค้าก็เอามาฝึกดู ใครโอเคมีแววก็ได้อยู่เลย ที่เหลือก็กลับไป ทำไมหรือถึงเอาเด็กอาฟริกา พวกนี้ไม่มีปากเสียง แข็งแรง อดทน บอกอะไรก็ทำ เรื่องเงินก็ยิ่งถือว่าสำคัญ เพราะเงินที่นี่สำหรับอาฟริกาแล้ว ก็ถือว่ามากทีเดียว ไม่รู้เมือ่ไหร่เด้กเมืองไทยจะมีโอกาสแบบนั้นบ้าง ก็ได้แต่คอย

คุณ Jewel of the Niles คะ กีฬาบางอย่างในเมืองไทย ก็ดูเหมือนจะสร้างต่อเนื่อง อย่างว่ายน้ำตามที่พี่เล่าไปแล้วข้างบน ก็ว่ายกันแต่เด็ก แต่นับวัน เด็กก็จะหายไปเรื่อยๆ พี่ว่าบ้านเราขาดกระบวนการอะไรสักอย่างไป ถ้าจะแข่งในบ้านตัวเองก็โอเค แต่ถ้าคิดจะก้าวไกลไปสู่สากล ก็ต้องไปศึกษาแบบแผนของเค้าดูบ้าง
นั่นซิคะ ประเทศอื่นเค้าฝึกกันยังไง เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างก็ดี

คุณ Julius คะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ โชคดีนะ อยู่เมืองไทยยังได้ดู พี่หลับอยู่หน้าจอ อดดูเลยค่ะ

คุณ buglife คะ อดใจรอค่ะ สักวันนึงเราคงไปถึงดวงดาว เมืองเราก็ขาดปัจจัยหลายอย่างด้วยนะคะ ต้องทำใจค่ะ

คุณ ผักบุ้งริมบึงคะ ลูกพี่บางทีซ้อมและแข่งในสนามหญ้าเทียมค่ะ ดูไม่ออกเลยนะคะว่าไม่ใช่หญ้าจริง ต้องเข้าไปดูไปจับเลยถึงจะรู้ ตอนนี้สโมสรเล็ก ๆ แบบนี้ก็หันมาทำสนามหญ้าเทียมกัน อย่างน้อยก็หนึ่งสนาม ทำมากก็ไม่ได้ค่ะ ราคาหนักเอาการเลยทีเดียว แต่ลูกพี่บอกว่า ข้อเสียของมันคือ ถ้าสไลด์ทีนึงก็ไปโรงบาลเลยค่ะ เค้าหมายถึงว่ามันแข็งกว่าหญ้าจริงหง่ะค่ะ ถ้าสไลด์แล้วได้เลือดเลยค่ะ

คุณ s7014249 ค่ะ พี่ก็อยากให้ฟุตบอลในเมืองไทยก้าวไประดับโลกกะเค้าเหมือนกัน พี่ได้ทราบว่าที่เมืองไทยก็มีการซ้อมนักฟุตบอลของการกีฬาไม่ใช่เหรอคะ อย่างที่ฮอลแลนด์ โค้ชเค้ามาด้วยใจ และมาเยอะด้วยซิ ของเราก็คงต้องหาคนที่มาด้วยใจให้ได้ก่อนหล่ะค่ะ ตอนนี้ก็เริ่มมีนักฟุตบอลจากเอเชียเข้าไปเล่นในทีมดัง ๆ ของฮอลแลนด์อยู่พอสมควรนะคะ สักวันคงเห็นนักบอลไทยไปบ้างหล่ะค่ะ ถึงจะอีก 20 ปีก็ยังดีค่ะ

จากคุณ : ทิวลิบ - [ 27 พ.ย. 46 23:26:38 ]