ความคิดเห็นที่ 1 ท่านหัวหน้าโทรมาบอกว่า เฮ้ย ไอ้แปะ ขอกวนเวลาหารือสักหน่อยนะ ท่านว่า เรามาเลิกเล่นกอล์ฟกันดีกว่าว่ะ ขอแค่ไปซ้อมในสนามซ้อม โชว์พวกเด็กๆ หรือ ผู้ใหญ่รุ่นใหม่ ที่เพิ่งหัดกัน ให้เค้าชื่นชมว่า วงเราสวย ตีแม่น ได้ระยะ ก็อิ่มอกอิ่มใจแล้ว ตัวก็ไม่ดำด้วย แล้วกอล์ฟก็เล่นลำบาก เพราะเดี๋ยวนี้สนามกอล์ฟเริ่มตกเป็นเมืองขึ้นของต่างชาติอีกแล้ว พรรคพวกที่บุรีรัมย์แจ้งว่า เข้าโคราชสนามไหนสนามนั้น แม้จองยังไม่ได้ เลยยอมฝืนใจกินน้ำพริกถ้วยเก่าที่บ้าน “เขากระโดง” ที่เพิ่งเสร็จแบบขอไปทีไปพลางๆก่อน ส่วนที่เชียงรายก็เช่นกัน ต่างชาติยึดแบบเบ็ดเสร็จเช่นกัน ถึงขนาดจะหนีมาเล่นวันธรรมดายังเหนื่อย ท่านหัวหน้าเชื่อว่ารอบๆ กทม. ก็น่าจะเป็นเช่นเดียวกัน ผมเลยชักจะเห็นด้วยกับท่านเสียแล้วแฮะ พักเล่นกอล์ฟกันดีกว่าไหมครับ แต่ไอ้ที่ทำให้เราจะตัดสินใจแขวนไม้กันก็นี่แหละ ดันไปดู เสี่ยประหยัด เสี่ยธรรมนูญ เสี่ยไซม่อน ออกก๊วนเดียวกันปะทะกันที่สันติบุรีเชียงรายขณะนี้แหละ คุณที่เคยเล่นลองนึกภาพหลุม 5 ที่เวลาแข่งเค้ากลับด้านเป็นหลุม 14 นึกออกไหม พาร์ 4 แท่นหลัง 382 หลาไง ก๊วนหน้า ออนแล้วต้อง “เรียกรู” ให้ เสี่ย 3 คนหลังนี่ เสริฟ ซึ่งแต่ละคนก็มาระยะกรีนทั้งนั้น ผมดูแล้วจะบ้าตาย ยิ่งตอนเสี่ยมดแดง “ชิพ” ลงได้อีเกิ้ลนี่ ผมว่ายิ่งบ้าไปกันใหญ่แล้ว เพราะแต่ไหนแต่ไรมา เสี่ยมดแดงไม่ได้อยู่ในจำพวกบั๊ฟฟาโล่ ที่ตีแล้วคนดูคราง ฮือ มันเกิดอะไรขึ้นกับกอล์ฟนี่ หลุม 6 พาร์ 5 ขึ้นเขาหลายๆชั้น ระยะ 573 หลา แฮนดิแคป 1 อีตาไซม่อน ก็ตี 2 ทีออน ชักสงสัยว่าแล้วทำไมเท็คโนโลยีไม่เห็นทำให้ผมตีไกลขึ้นเลย มาเลิกกันไหมครับ จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:33:32 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ Fore! ครับ ผมขออนุญาตไขข้อข้องใจแทน คุณ ที่มีส่วนได้ส่วนเสียโดยตรง เพราะหากท่านวิจารณ์อะไรออกไปอาจจะดูไม่เหมาะสม เดี๋ยวจะเข้าข่ายเป็น brown nose ได้ อีกอย่างผมเป็นผู้จุดชนวนเรื่องนี้ชึ้นมาเอง ผมก็น่าจะมีส่วนรับผิดชอบได้ คืองี้ครับ ท่านผู้ใหญ่ท่านนี้น่ะ เป็นชาวต่างชาติ ซึ่งโดยปรกติแล้วถ้าไม่พูดไม่จากัน ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับการพิจารณาบุคคลมามากๆ คงบอกไม่ได้ว่า ท่านเป็นชาวต่างชาติ เอเซียเราก็ดูคล้ายกันไปหมดแหละครับ ท่านผู้นี้เคยแวะมาใช้บริการจากผมในองค์กรที่ผมทำงานอยู่สมัยนึง ทั้งๆที่ท่านเป็นเจ้าของกิจการใหญ่โตมากมายหลายแห่งทั่วทวีป ประกอบกับท่านเป็นบุคคลพิเศษในบัญชีรายชื่อที่องค์กรที่ผมทำหน้าที่ขายบริการอยู่นั้นระบุว่า ต้องดูแลท่านถึงระดับ 5 ทีเดียว แต่ผมไม่รู้จักท่านหรอก บังเอิญเห็นท่านท่าทางไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ออกอาการเหรอหราหน่อยๆ ตามนิสัยชายขายบริการที่ดี ผมก็รีบเสนอตัวเข้าไปดูแลท่านโดยอัตโนมัติ พอได้ยินท่านพูดภาษาต่างชาติผมเลยยิ่งต้องดูแลท่านขึ้นไปถึงระดับ 5 โดยอัตโนมัติอีก ไม่ใช่เห่อ หรือ ดัดจริตนะ เพียงแต่พรรคพวกผมที่อยู่ในบริเวณ ผมมองไปแล้ว ผมก็รู้ว่าปล่อยท่านไปก็ เมื่อยมือ เมื่อยปากกันทุกฝ่ายแน่ แล้วก็เคยโม้ไว้แล้วว่า ผมน่ะ good command of broken English ก็เลย “อุ้ม” ท่านตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ท่านจะขำในภาษา broken ของผม แต่ผมก็ทำหน้าที่ได้น่าพอใจ ก็เลยไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็ไม่ใช่เจ้าของภาษาเองนี่นะ จะให้มันแข็งแรงอะไรนักหนา คนที่เค้าทำ discredition อยู่ เค้ายังออกตัวเลย แล้วผมจะไปกล้าหรือ ท่านให้นามบัตรผม แล้วก็แนะนำตัวว่าเป็นใครหลังจากบังคับเลี้ยงข้าวผมไม่สำเร็จแล้ว ผมทึ่งและประหลาดใจมาก เพราะโดยปรกติในสถานะอย่างท่านนี่ เพียงแค่ออกปาก องค์กรที่ผมทำงานอยู่ก็ต้องปูพรมแดงให้ท่านเชียว เพราะท่านจะซื้อองค์กรนี้ไปบริหารเองยังได้ หลังจากที่เราก็ต่างแยกย้ายกันไป โดยผมไม่เคยคิดว่าอีก 3 ปีต่อมา ผมจะได้พบท่านอีก เมื่อคราวที่ท่านจะไปร่วมทุนกับกิจการอีกกิจการที่ผมย้ายมาร่วมงาน ท่านทักผมอย่างดีใจ แถมเรียกชื่อผมได้อย่างเหลือเชื่อ ซึ่งทำให้ผมภูมิใจมากและจำท่านได้ไม่ลืมว่า ราชสีห์ก็จำหนูได้ แต่อย่างว่า ชื่อผมนี่เรียกเป็นภาษาต่างชาติมันก็ประหลาดพิกล เลยอาจมีส่วนทำให้คนจำได้ง่าย shobshank หรือว่าไงครับ ชื่อมันคล้ายๆส้วม จำง่ายดีออกจะตาย จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:36:41 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ท่านให้เวลาผมพักใหญ่ที่โต๊ะกาแฟ เล่าให้ฟังว่าท่านมาเพื่อจะทำอะไร เล่นเอาผมงง เพราะที่จริงมันยังเป็นความลับขององค์กรอยู่ เจ้าของคงไม่ยอมให้พนักงานรู้ว่า ตัวเองกำลังจะไปไม่รอด เลยต้องชักชวนผู้ร่วมทุนเข้ามาแก้ไข พยุงสถานการณ์ให้กิจการไปรอด ไม่รู้เป็นเรื่องหน้าตา สักขาวดำหรือไม่ เล่าเสร็จใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วท่านก็ตบไหล่เบาๆจนผมทรุดลงจากเก้าอี้ไปกองกับพื้น แล้วก็บอกผมว่า เจ่าอย่าไป้ไส ยู้นี่แหละ ยู้นี่ เฮ็ดง้านให้กับเฮ้า ถ้าเป็นคุณ ผมก็เชื่อว่า หัวใจคุณต้องพองโตคับหน้าอกขนาด 34 บี เช่นเดียวกับผมแน่ แล้วหลังจากท่านประชุมกันเรียบร้อย จะเดินทางกลับ ผมซึ่งอยู่รอเพื่อเสนอหน้า ก็เข้าไปจะหิ้วกระเป๋าให้ท่านเพื่อหวังทำคะแนนให้เข้าตากรรมการแบบเนื้อๆ ปรากฎว่า ท่านบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้ผมทำเช่นนั้น ท่านยืนยันว่า เราเป็นเสี่ยวกัน ไม่ต้องยกกระเป๋าให้กัน ปล่อยให้พนักงานเค้าทำตามหน้าที่ไปเถิด เป็นไงครับ คุณ Fore! แค่ประสบการณ์ 2 ครั้งที่ผมได้พบกับท่านผู้นี้ ประทับความทรงจำไว้ได้ไม่ลื้มรู ผมน่ะใฝ่ฝันตั้งแต่วันนั้นว่า จะได้โอกาสรับใช้ท่าน ซึ่งผมจะตั้งใจทำอย่างเต็มกำลังอันน้อยนิดทีเดียว เสียดายที่การประชุมกันวันนั้นไม่บรรลุเป้าที่ทุกฝ่ายตั้งไว้ ผมก็เลยพลาดโอกาสที่จะได้รับใช้ท่าน ถึงบอกไงว่า ชื่นชม ยินดีกับ คุณ ที่ได้โอกาสนั้น บางโอกาสคุณสามารถรับรู้กระแสคลื่นที่ถูกส่งออกมาจากตัวบุคคลโดยไม่ต้องพูดจาบอกกล่าวกันตรงๆ เคยไหม จำสำนวนที่ว่า แค่มองหัวแม่ตีงก็รู้ใจ ที่เป็นประโยคฮิตก่อนนี้ไง จำได้ไหม ผมทราบซึ้งในความมีน้ำใจ มีเมตตาของท่านผู้นี้ได้ทันที เพราะก่อนหน้านี้ ผมโชคไม่ค่อยดีที่มีประสบการณ์ที่ไม่ค่อยน่าจดจำนักกับบุคคลระดับนี้เป็นส่วนใหญ่ พอมาเจอแบบนี้ หัวใจเหี่ยวๆทั้ง 4 ห้องของผมก็ตกเป็นของท่านผู้นี้แบบไม่ต้องเสียเวลาคิดอีกครั้ง จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:39:44 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่คุณ Fore! ครับ ผมมีผู้ใหญ่อีกหลายท่านนะครับในพันธ์ทิพย์นี่ ที่มีอะไรหลายอย่าง ซึ่งแต่ละท่านก็มีคุณสมบัติแตกต่างกันบ้าง แต่สรุปรวมแล้วผมว่า น่าชื่นชม น่าประทับใจ ต่อผู้ที่ได้มีโอกาสใกล้ชิด มีโอกาสได้สังสรรค์ เสวนา อย่างล้นเหลือเช่นกัน แม้ตัวจริงบุคลิกภายนอก วิธีการพูดจาพาทีของบางท่านอาจจะน่าตกใจ ผิดคาดบ้าง ก็ต้องปรับตัว ปรับใจกัน ย้อนยุคไปสมัยพ่อขุนรามกันบ้าง ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เราอาจจะคุ้นเคยกับตัวอักษรที่ต้องกลั่นกรองให้ออกมาให้สุภาพแต่เป็นแนวเชือดเฉือนมากกว่าก็ตาม ของจริงน่ะ สุดยอดทั้งนั้น สุดบรรยายเป็นตัวอักษรเช่นกันครับ แม้ผมจะโดนทั้งหมัด เท้า เข่า ศอก ที่อ่านแล้วดูเหมือนบรรยากาศจะไม่ค่อยดี สมาชิกพันธ์ทิพย์ที่คุ้นเคยแล้วไม่รู้สึกรู้สา ตกอกตกใจอะไร เพราะท่านเคยยืนยันไว้แล้วว่า ตบ จูบ ตบ จูบ ซึ่งท่านเป็นผู้ปฏิบัติเองทั้งสองประการครับ ผมน่ะอย่างดีก็ได้แค่ลอบเหลือบแล "หนั่นเนื้อ" ตอนเดินตามหลังท่านเท่านั้น หรือ ถ้าเกิดพี่เอ๋เลื่อน “ประจำเดือน” ไปจัดที่ ตจว. เหมือนคราวไปพลูตาหลวงอีกเมื่อไร คุณต้องรีบมาจองไดโนบัสก่อนที่นั่งเต็มนะครับ ไม่งั้นจะพลาด “แซนวิช” เจ้าอร่อย ที่ลือกันไปทั้ง กทม. จะมาเสียดายภายหลังไม่ได้นะ เอ้อ .. เมื่อไหร่จะได้โชว์อีกก็ไม่รู้ “แซนวิช” เจ้านี้ จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:42:38 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เฮ้อ ขอมาต่อให้จบตามที่ตั้งใจไว้นะครับ เพิ่งจะว่าง กลับมาจากดูกิจการที่จังหวัดข้างเคียง หลุม 15 พาร์ 4 ตรงๆ ตรงทางเข้าสนาม ตรงข้ามกับกองบินตำรวจนั่นแหละ ที่จะต้องเห็นกรีนหลุม 14 แท่นทีหลุม 15 ก่อนเพื่อน ดังที่ว่าไว้ตอนต้น เมื่อก่อนที่แท่นหลุม 15 นี้ จะมีซุ้มใหญ่โต อัครฐานพอใช้ได้ทีเดียว ผมมักจะใช้เป็นข้ออ้าง ล่อให้ “เป้าหมาย” ที่อยากเห็นสนามกอล์ฟว่าเป็นยังไง แล้วก็ขับรถพาเข้ามาดูตัวอย่างสนามกอล์ฟที่อยู่ในสนามบินว่าสุดยอด น่าสนใจเพียงไหน ปัญหาก็ไม่ค่อยมี เพราะรถผมมีแผ่นป้ายเข้าได้ทั้งกองทัพอากาศ ท่าน สห. ที่กั้นทางเข้าไม่เคยเรียกหยุดสักครั้ง มีปัญหาเดียวแต่ผมก็เตรียมแก้ไขไว้เรียบร้อยทุกครั้ง ก็คือ ยุง อ้าว ยุงมาเกี่ยวได้ไงล่ะ โธ่ คุณ พา “เป้าหมาย” มาดูสนามกอล์ฟตอน 2 ทุ่มน่ะ ยุงมันชุมหน่อยจ้ะ เลยต้องใช้น้ำหอมกันยุงฉีดพ่นป้องกัน ซึ่งยุ่งนิดๆ ต้องระวังตัวเอง ไม่ให้ไป “สัมผัส” สารเคมีพวกนี้เข้า คราวหน้าคราวหลังมีโอกาสลองสักทีสิครับ ได้อารมณ์บรรเจิดเพริศแพร้วชนิดที่คุณไม่มีทางนึกออก สมัยหนุ่มๆหลุมนี้ต้องลุ้นกันว่า จะเสริฟลงเนินเล็กที่ขวางกลางแฟร์เวย์นั้นไหม ใครข้ามได้ต้องเรียกว่าเป็นปืนใหญ่ แต่สมัยนี้ขอประทานโทษ ท่าน Uncle Tee ขนาดข้อศอกเพิ่งหาย ยังแหยงๆ กระแทก แทงๆไปเบาๆยังผ่านเนินสบาย นี่ว่ากันถึง นักกอล์ฟที่ซื่อตรง คงมั่นกันแต่แฟร์เวย์นะ ส่วนท่านที่ชอบกล้วยหอมก็ต้องไปลุ้นกับรถยนต์อย่างว่าและกับโอบีขวานั่น พวก Hooker ก็เข้าป่าที่ว่าไป แต่แหม ใครไม่อยู่แฟร์เวย์หลุมนี้ คงต้องกลับไปซ้อมกันเพิ่มอีกหน่อยแฮะ เพราะตามสายตาคร่าวๆ ผมว่า แฟร์เวย์หลุมนี้น่าจะกว้างสัก 2 กิโลได้ ส่วนความยากเค้าเอาไปไว้ที่กรีนที่เล็กเท่า “แผ่นกอเอี๊ยะ” (แหม ชอบจังเลย คิดถึงเจ้าของความคิดนี้จัง จะสุขทุกข์ อ้วนท้วมสมบูรณ์ปานใดหนอ) อีกแผ่นของสนาม แล้วกอเอี๊ยะแผ่นนี้มันวุ่นวายกว่าแผ่นอื่นหลายขุม พัตยาก ทะลุไปก็กลับยาก เพราะกรีนหน้าต่ำ หลังโคดสูง หลุมนี้ผมโบกี้สบาย เพราะช็อตแรกก็ฮุคไปอยู่ในป่าซ้ายนั่นแหละ ดั๊นนน กลับบ้านมายังไม่ไปซ้อมเพิ่มเติมอีก ไม่เจียมตัวเสียจริง จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:43:58 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลุม 16 เป็นปาท่องโก๋คู่กับหลุม 12 หลุมนี้ก็มี “ร่อง” กลางแฟร์เวย์ที่ใครตีผ่านก็สุดยอดเหมือนกัน จบหลุมนี้ต้องติดไฟแดงรอเครื่องบินแท้กซี่ผ่านดังที่สมาชิกหลายท่านเล่ามานั่น หลุม 17 พาร์ 3 เป็นหลุมที่ผมติดตาตรึงใจที่สุด ระยะแค่เหล็ก 7 เหล็ก 8 ไม่ใช่เพียงเพราะท่าน Uncle Tee ได้ 17 พาร์ แค่นั้นนะ หลุมนี้ผมเคย “เรียกรู” แล้วคุณลุงท่านนึงเสริฟท้อปถะแหลดๆ ลูกกอล์ฟพุ่งตรงลงน้ำ แล้วเถลือกไถล กระเสือกกระสน ricochet คือ ทั้งแฉลบ ทั้งกระดอน จนผ่านบ่อน้ำขึ้นมาได้ แถมไม่ผ่านเปล่า ยังกัดฟันควบปุเลงๆ เลียดดินมาเรื่อยๆด้วยแรงเฉื่อย จนขึ้นมาบนกรีน แล้วก็ค่อยๆไหลเอื่อยๆรินๆไปจนลงหลุมแบบไม่เต็มใจ ทั้งๆที่หลุมเจาะบนสุด พวกเราตบมือ ตีเท้ากันอย่างสะใจ คุณลุงท่านนั้น ซึ่งที่ผมว่าคุณลุงตั้งแต่แรก เพราะเดาจากท่าสวิงของท่านที่ทั้งสั้น ทั้งกระชับ และหมุนตัวน้อย (ไม่ได้ว่ากระทบใครนะจ๊ะ) ประกอบกับท่าเดินที่หลังไม่ค่อย “ตรง” เป็นไม้กระดานแบบ ท่านป๋าเปรม ที่แม้วันนี้ลองสังเกตสิครับ อดีตทหารม้าท่านนี้ ยังคงหลังตรงดุจลำทวน ถึงทวนจะคดไปนิด แต่ก็เหลือเชื่อที่ท่านดำรงบุคลิกภาพได้สง่างามกระไรปานนั้น อย่าลืมกันนะ ชายเดียวในดวงใจของผม จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:45:03 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณลุงท่านเดินหัวเราะลั่น ได้ยินข้ามน้ำมาถึงพวกเรา พอท่านมาถึงเราก็งง เพราะที่ท่านถือติดมือมายังไม่ยอมส่งให้แค้ดดี้นั้น คือ อุปกรณ์ที่ท่านใช้สวิงช็อตมหัศจรรย์ตะกี๊จนลงหลุมไป ได้โฮล-อิน-วัน ดังที่นักกอล์ฟหลายสิบล้าน รวมถึงหลายร้อยท่านในโต๊ะกอล์ฟพันธ์ทิพย์ด้วย ใฝ่ฝันกันเหลือเกิน แม้หลายท่านกำลังจะเป็นดุษฎีบัณฑิตก็ตาม แต่ก็ยังไม่มีโอกาสแม้สักครั้งในชีวิตที่จะไปโม้ให้ใครต่อใครฟังได้ว่า เฮ้ย ตูก็ทำได้มาแล้วนะว้อย โบราณท่านว่า แข่งเรือแข่งพาย ไงครับ ที่อยู่ในมือท่าน คือ หัวไม้หนึ่ง ครับ เรางง ท่านเลยรีบตะโกนเล่าให้ฟังแต่ไกลเลยว่า เพิ่งออกรอบวันนี้แหละเป็นครั้งแรกในชีวิต หัวไม้หนึ่งนี้ก็เพิ่งตีเมื่อกี๊เป็นครั้งแรกเช่นกัน เพราะเข้าใจดีว่า ตัวเองคงตีไม่ถึงด้วยอุปกรณ์ชิ้นอื่นในถุง เค้าว่า อันนี้แหละตีได้ไกลที่สุด เพราะองศาน้อยที่สุด เลยหลับหูหลับตาหวดมันเต็มเหนี่ยวเลย ดีใจชิกหายเลยว้อยได้ โฮล-อิน-วัน ซะเลย เสียดายที่สมัยนั้นนักกอล์ฟยังไม่นิยมพก “กล้อง” กันเป็นเล่นเหมือนสมัยนี้ ที่มักจะถ่ายรูปสนามกอล์ฟ รูปวิวต่างๆ แม้กระทั่งรูปตัวเอง แปะกันเข้ามาอวดกันจนเป็นเรื่องธรรมดา ผมเลยไม่มีหลักฐาน ไม่มีบันทึกอะไรมาแสดง แต่ผมก็ชอบ เพราะจะได้บริหารรอยหยักที่กำลังจะหมดไปของผมได้อีกนิดนึง เสียที่ช่วงหลังชักเฟอะฟะ มั่วอะไรต่ออะไรไปหลายครั้ง หวังว่าคงเข้าใจกัน คนอายุปูนนี้แล้ว จะไปรื้อฟื้นความหลัง ความทรงจำให้เป๊ะ คงลำบากหน่อย อโหสิกันนะ ท่านนะ จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:46:13 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับท่านพี่ ตรุษจีนนี้ขอให้ ตั่วถั่งนะครับ อยากเล่นกอล์ฟกับท่านอีกครับ Thomas แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 47 15:47:51 จากคุณ : vatis - [ 17 ม.ค. 47 15:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในชีวิตผมได้มีโอกาสเห็น โฮล-อิน-วัน จะจะด้วยตาตัวเองอย่างนี้เป็นสิบครั้งเชียวนะครับ เฉพาะหลุม 17 นี่ก็ 3 ครั้ง หลุม 7 เห็นเสี่ยโต 1 ครั้ง อีตาคนที่ห้ามเอ่ยชื่อนี่ก็เคยตีลงเขา 200 หลาด้วยเหล็ก 5 กระเด้งทีเดียวลงหลุมไปอีกครั้ง มันเป็นอะไรที่บรรยายเป็นตัวอักษรยาก แต่สังเกตนักกอล์ฟที่เวลาเดินมาหยิบลูกออกจากหลุมแล้วก็พอเข้าใจได้ว่า แต่ละท่านมีความรู้สึกในขณะนั้นอย่างไร เพราะตัวผมเองก็เคยแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ของผมมันแว้บเดียวสั้นๆ วันนั้นตีไม่ดีทั้งวัน ความรู้สึกนั้นเลยจางหายไปเร็วจนเกือบนึกไม่ออก แถมตอนเก็บถุง แม่แค้ดดี้มาทำเซ้าซี้ คะยั้นคะยอ ให้ผมให้รางวัลพิเศษ เช่น ทองซักบาท อะไรทำนองนี้ นายหัวผมก็ยังหัวเราะใส่หน้าอย่างสะใจไม่หายที่ท่านชนะผมแบบเอ๊าท์คลาสในการต่อสู้หนนั้น ผมเลยตัดบทบอกแม่แค้ดดี้ไปด้วยความเหนื่อยหน่ายว่า เอ้า ฉันเลี้ยงเธอ 2 คนโต๊ะนึงก็แล้วกัน แล้วก็แถมสตางค์พิเศษนอกเหนือจากติ๊บ 2 ร้อยเพิ่มไปอีก 1 ร้อย แม่ 2 คนนั่นงง ว่า เลี้ยงโต๊ะอะไรวะแค่ร้อยเดียว ที่บันยันทรีน่ะ เค้กชิ้นเท่า มดก็ล่อไปร้อยกว่าแล้ว ผมจึงต้องอธิบายสำทับไปอีกว่า ไก่ย่าง ส้มตำ ไงว้อย โต๊ะนึง 2 คนไม่ถึงร้อยแน่ๆ หลุม 18 จบด้วยพาร์ 5 มีต้นก้ามปูสูงใหญ่ แผ่กิ่งก้านลอยยื่นเข้ามาขวางทางเดินของลูกกอล์ฟ ซึ่งรับประกันได้ว่า มือใหม่รายไหนก็รายนั้น ตีไม่พ้น เพราะจะพยายาม “เข่น” กันเต็มที่ แม้จะมีเพื่อนเตือนว่า ถ้าโดนดี ตีธรรมดาก็ข้ามแน่ มือเก่าก็เหอะ ขนาดผมสนิมเขรอะ วันดีคืนดียังล่อซะกิ่งเกือบหัก วันนั้นเลยเชิญคุณหมอสุกิจ ให้ท่านไปหวดซ้ำ จะได้หัก ได้โค่นด้วยฝีมือนักกอล์ฟเรากันเอง ไม่ใช่เพราะผู้บริหารตาถั่ว ฝีมือไม่ถึง ตีไม่ข้าม หรือ มีคนบ่นหน่อย ก็จัดแจงมาริด มารอน มาตัด มาโค่นซะจนจุนจู๋ หมดเสน่ห์ของกอล์ฟจนน่าเสียดาย แล้วไม่รู้อีกนานเท่าไร กิ่งก้านพวกนี้จึงจะโตกลับมายื่นหน้าตายั่วเย้านักกอล์ฟให้เกิดอารมณ์กันอีก ผมพูดถึงเรื่องนี้ทุกครั้งที่มีโอกาส คงจำกันได้ ช่วยกันนะครับ คนละไม้คนละมือ ต้นไม้น่ะ กว่าจะโต ใช้เวลากันชั่วอายุคน เพื่อนโค่นไม่ถึงชั่วโมงเวลาหลายสิบปีนั้นสลายหายวับไปเลย ใครไม่เสียดาย สงสัยเราต้องแยกทางกันเดินแล้วครับ จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:47:22 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หลุมนี้ เวลาหน้าแล้งก็อย่างที่ว่า ตี 2 ทีถึงได้ ขึ้นอยู่กับตอนตกว่ากระแทกพื้นตรงไหน ผมเคยเห็นเค้าตีช็อต 3 ด้วยเหล็ก ลูกลอยตกหน้ากรีนแล้วกระเด้งโด่งปรี๊ดข้ามกรีนไปถึงรั้วเหล็กด้านหลัง ถ้าไม่มีรั้วกั้น สงสัยรถที่จอดแถวนั้นคงได้ลุ้น เพราะฉะนั้นเวลาจอดรถก็ต้องเลือกฮวงจุ้ยดีๆหน่อยนะ เล่นเสร็จเก็บถุงแล้วก็เตรียมกลับบ้าน เราไม่ได้ตั้งใจมาใช้บริการห้องน้ำ เพราะภาพพจน์ห้องน้ำที่นี่ผมขู่ไปซะสมาชิกแหยง ถึงอย่างไรก็ยังต้องไปล้างมืออยู่ดี เปิดประตูเข้าไปผมแทบช็อก เพราะสภาพห้องน้ำได้รับการปรับปรุง พัฒนาไปจนน่าจะยกขึ้นไปเปรียบเทียบกับสนามเอกชนมีชื่อหลายต่อหลายแห่งได้อย่างสบาย แอร์เย็นฉ่ำ ความสะอาดนี่ขนาดลงนอนที่พื้นได้ มันเป็นเงาเชียวแหละ กระเบื้องทุกแผ่นไม่มีรอยดำ ไม่มีคราบ ไม่มีอะไรให้เราต้องขนลุก ขนชัน วาดภาพไปด้วยความสยอง น้ำก็แรง อุ่นใช้ได้ เสียค่าบริการ 20 บาท ได้ผ้าเช็ดตัวขาว นุ่มน่าใช้พร้อมสบู่เล็กๆก้อนนึง เข้าท่ามาก ลองดูกันนะ ส่วนเรื่องผ้าเช็ดตัวน่ะ ขออนุญาตแนะนำท่านที่ยังไม่เคยทำ ให้รู้ว่า กรุณาพกผืนเล็กติดไปเองจากบ้านด้วย ผืนที่เค้าแจกให้ใช้ที่สนามน่ะ เอาไว้นุ่งอย่างเดียวพอ เพราะผมเห็นชาวต่างชาติหรือแม้พวกเราเองก็เหอะ ใช้ผ้าเช็ดตัวนี้ เช็ดกันแบบทั่วทุกซอกทุกมุมของร่างกาย แล้วผมสยดสยองบอกไม่ถูก บางคนถึงขนาดขึ้นไป “ขี่” แล้วรูดไปมาที่ส่วนนั้นด้วย กึ๋ยยยย ผมใช้ผืนเล็กที่พามาจากบ้านเช็ดหัว เช็ดตัว เช็ดชิ้นส่วนต่างๆของเราด้วยความสบายใจ อ้าวของเรา เราก็ต้องวางใจสิ ใช่ไหม ที่สนามโนเบิ้ลผมเห็นเค้าติดป้ายว่า อย่าเอาผ้าเช็ดตัวไปเช็ดเท้า ผมงงว่า จะห้ามกันได้หรือ ถ้าเค้าไม่เชื่อ สนามจะทำอะไรเค้า ผมนึกเคืองสนามทุกครั้ง ถ้าไม่จัดกระดาษให้ผมที่โต๊ะกระจก เพราะผมจะใช้กระดาษนี้แหละ ทำให้เท้าทั้งเท้าแห้ง จะได้ไปใส่รองเท้าได้สบายหน่อย ถ้าเค้าไม่จัดกระดาษให้ ผมก็สงสัยเหมือนกันว่า ผมคงเลี่ยงไม่พ้นที่จะต้องใช้ผ้าเช็ดตัวของสนามแทน จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:48:29 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเล่นกอล์ฟที่สนามงูอยู่ราวๆสิบปี ไม่เคยอาบน้ำ ไม่เคยใช้บริการห้องน้ำชนิดเป็นเรื่องเป็นราว เพราะสภาพสมัยนั้นน่ะ ท่านสมาชิกรุ่นเก่าๆคงนึกออก แต่อย่าไปนึกนาน เดี๋ยวความทรงจำจะติดตากลับมาหลอกมาหลอนนั้นเป็นประการที่หนึ่ง ประการที่สองคุณเล่นกอล์ฟกันตั้งแต่ 8 โมงเช้า มาเลิกกันเกือบมืดค่ำ กล้ามเนื้อ เส้นเอ็นทั่วร่างกายทำงานมาหนักหนาสาหัสเต็มที่แล้ว นั่นนับเฉพาะสวิงกับเดินนะ ไม่รวมการบิดตัว แอ่นตัว เตะเท้าไขว้กัน โดดเตะเท้าเดียว เวลาลุ้นลูกพัตว่าจะลงมั้ยลง นั่นอีกต่างหาก ซึ่งพวกนี้เป็นการเคลื่อนไหวที่ผมคิดเองว่าทำให้กล้ามเนื้อ เส้นเอ็นต่างๆทำงานหนักมากกว่าอีก พอลงกรีนสุดท้าย ไม่ว่าจะหลุมที่ 27 หรือ 36 ก็ตาม ผมก็คิดไม่ออก หาเหตุผลไม่ได้ว่า ทำไมผมจะต้องมาทรมานร่างกายต่อ ให้มันย่ำแย่ยิ่งขึ้นไปอีกด้วยการอาบน้ำ เอี้ยวตัวไปมา ยกแขนขึ้นลง แถมยังไปยกสบู่ซึ่งก้อนขนาดนั้นเวลานั้น หนักจะตายห่าน แล้วไง เมื่อเลิกเล่น ล้างมือ จ่ายตังกันเรียบร้อย เราก็ขับรถกันเป็นขบวน ตรงไปใช้บริการที่ชวาลา พญาไทน่ะสิ แอร์เย้น เย็น น้ำก็ร้อน นอนสบาย ไม่ต้องเอี้ยวตัวไปมาให้เมื่อยขัดมากขึ้น โฮย จะหาอะไรที่เป็นสุขเท่านี้อีก นอนลูกเดียว ที่เหลือจะเกิดอะไรขึ้นก็ปล่อยวางเถิด สวัสดีครับ จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 17 ม.ค. 47 15:51:43 A:203.147.29.123 X:203.147.29.91 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ ป๋า ช. มากครับ ที่กรุณาสละเวลาเล่าถึง ความประทับใจจากท่านผู้ใหญ่ที่น่ารัก น่าเคารพให้ฟังครับ แต่ป๋าจะว่าอะไรไม่ครับ ถ้าหากจะกรุณารับผมเป็นลูกหลานด้วยซะคน อย่าเรียก คุณ เลยครับ ผมไม่อาจเอื้อมครับ ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับเรื่องราวที่กรุณาเล่าให้ฟัง ว่าแต่หลังๆนี่ ผมก็ "ชช" บ่อยเหลือเกินครับ มียาแก้ไหมครับ :D แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 47 16:41:54 จากคุณ : Fore! - [ 17 ม.ค. 47 16:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากครับที่กรุณาให้ความรู้และความบันเทิงแก่เรา ยังรออ่านสนามอื่นๆต่อไปแต่ไม่ได้เร่งรัดให้ป๋ารีบเขียนนะ ด้วยรักและนับถือ จากคุณ : Uncle Tee - [ 17 ม.ค. 47 17:03:20 A:203.154.152.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับป๋า... สบายดีหรือเปล่าครับ ต้องขอขอบคุณป๋าครับที่กรุณาอดทนพิมพ์เรื่องสนุกๆ ที่มีสาระแฝงให้ขบคิดเสริมรอยหยักให้กระผมแต่แหมตอนจบเหมือนหนังฝรั่ง มีแง่มุมให้คนอ่านคิดสรุปเอาเองนะครับ " นอนลูกเดียว ที่เหลือจะเกิดอะไรขึ้นก็ปล่อยวางเถิด "...เอ...แล้วที่เหลือเกิดอะไรขึ้นเนี่ย จากคุณ : เพิ่งจะหัด (ผมชื่อต้น) - [ 17 ม.ค. 47 17:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ป๋าครับ ขออนุญาตป๋า เอาวัคซีนป้องกันโรค....ที่ป๋าเคยฉีดให้ผมได้ผลมาแล้ว มาฝากคุณ Fore! และสมาชิกท่านอื่นๆ ที่เห็นบ่นกันหลายคนนะครับเรื่องเจ้าอาการ " shobshank ".... คัดลอกมาจากกระทู้เก่าเรื่อง เขาชะโงก นะครับ วันนี้ขออนุญาตใช้กระดาน “คุย” กับ คุณ—เพิ่งจะหัด-- ตั้งตัวเป็นอาจารย์เถื่อนสักนิดนะครับ ท่านใดจะตรวจสอบก็เชิญ ไม่เห็นด้วยก็ท้วงมาได้ แลกเปลี่ยนความคิด ความเชื่อกัน ไม่มีใครถูก ใครผิดหรอก เห็นต่างกัน ไม่ถึงกับต้องเอาชนะคะคานกัน ถนัดอะไรก็ใช้ไอ้ที่ถนัดตามสบาย ส่วนผมขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคุณเพิ่งจะหัดเรื่อง “แช้งค์” ครับ ในบรรดาช็อตผิดพลาดนอกจาก “ยิพ” ที่น่ากลัวที่สุดแล้ว ก็ “แช้งค์” นี่แหละ แต่สำหรับผมแช้งค์แก้ได้แน่ แต่ “ยิพ” นี่ อย่าเชียวนะ อย่าไปล้อเล่นเป็นอันขาด ดีที่ไม่เคยมีใครพาดพิงเรื่องนี้ขึ้นมา ผมเลยกล้าแปะคำนี้ ไม่งั้นโกรธกันตาย เพื่อนผมหลายคนเปลี่ยนวิธีพัตจนเจอกันที ต้องทักที มีอยู่ท่านนึง เดี๋ยวนี้พัตด้วยมือซ้ายแล้ว ลงทุนซื้อพัตเต้อร์ซ้ายเลย จำ Brett Ogle ได้ไหมครับ หมอนี่ ยิพ ลามไปจนถึง ชิพก็ยังยิพ แล้ววิธีแก้ก็หันมา ชิพซ้าย พัตซ้าย เหมือนกัน เค้าว่า ดูตลกดีก็จริง แต่ก็ทำให้เค้าเล่นกอล์ฟได้ ไม่งั้นแทบจะเลิกเล่นไปแล้ว จากคุณ : ชช - [ 18 พ.ค. 46 20:19:17 A:203.155.187.59 X: ] ความคิดเห็นที่ 86 หลายตำราเห็นตรงกันว่า แช้งค์ เกิดจาก connection ระหว่าง ลำตัวกับแขนหายไป ซึ่งโดยทั่วไปแล้วก็ come over the top นั่นแหละ ไอ้มืดย้ำผมเสมอว่า ถ้าไหล่ล้วงได้จริงๆแล้ว ไม่มีแช้งค์ เพราะถ้าไหล่ล้วง การตีลงมาจากข้างบนแทบจะเป็นไปไม่ได้ ทางเดินของไม้จะถูกบังคับให้มาจากด้านในง่ายขึ้น โอกาสที่คอไม้จะเข้าไปโดนลูกก่อนก็ลดลง ยกเว้นคุณกำไม้แน่นจนไม่สามารถ release ได้ตามธรรมชาติ ผมเชื่อว่า ถ้าจับกริ๊พเบา เราจะต้อง release ได้แน่ๆ ลองสังเกตสิว่า เราแช้งค์โอกาสไหนบ้าง ถ้าเหวี่ยงสบายๆ 80% ทุกครั้ง แล้วยังแช้งค์ เชิญไปเสนา วันพฤหัสเย็นได้เลย อย่าลังเล ไอ้มืดยังย้ำอีกด้วยว่า การเข่น หรือ ตีแรง มักจะทำให้ไหล่ล้วงยาก ส่วนมากจะเหวี่ยงคร่อมออกด้านนอก ตวัดกลับเข้าไปเป็น outside-in ทั้งนั้น ยิ่งพวก turbo toe นี่ยิ่งหนัก เพราะเสี่ยงมากกับเสี้ยววินาทีที่จะพลิกมือให้ toe แซง heel ในเสี้ยววินาทีสุดท้าย นี่ก็จะแช้งค์ได้เหมือนกัน คุณลองนึกให้ลูกกอล์ฟที่คุณมองขณะ address อยู่เป็นหน้าปัดนาฬิกา โดยเลข 12 อยู่ไกลที่สุดจากตัวคุณ เลข 6 อยู่ใกล้ที่สุด ขวามือเลข 3 ซ้ายมือเลข 9 นึกออกไหม ทีนี้เค้าว่าสวิงที่ดีควรจะเดินทางเข้ากระทบลูกที่เลข 3 ครึ่งหรือเลข 4 ซึ่งจะต้องไปออกที่ เลข 9 ครึ่ง หรือเลข 10 เหมือนเส้นรัศมีที่หมุนรอบจุดศูนย์กลาง คือ คอหรือหัวก็ได้ ไปแตะลูกกอล์ฟที่เส้นสัมผัสวง แล้วก็ต้องวกกลับเข้ามาอยู่ในวงกลมเหมือนเดิม นึกออกไหม ทีนี้ไม่งั้น ส่วนมากตามที่สังเกตมา 95% ของนักกอล์ฟทำไม่ได้ เพราะขาดความเชื่อมั่นว่าสวิงช้าลง เนิบลง จะควบคุมให้ไม้เดินทางไปตามทางในฝันนี้ง่ายกว่า และไม่เสียความเร็วด้วย อ้อ นึกแบบนี้ก็ได้ ที่สนามซ้อมช่องซ้อมกลางๆหรือริมซ้าย หลังจากที่จัด alignment ดีแล้ว หน้าไม้เล็งไปเป้าหมายกลางสนามดีแล้ว ขอให้เงยหน้ามองไปที่รั้วด้านขวา หรืออะไรสักอย่างด้านขวา แล้วลองสวิงเบาๆไปที่ตรงจุดนั้น ถามตัวเองว่า เคยรู้สึกว่าหมุนตัวแบบนี้มาก่อนไหม ผมเคยท้าบางคนให้ตั้งใจตีไปที่รั้วขวาหรือเป้าหมายอะไรสักอย่างทางขวาเลย แต่การจัดทุกอย่างยังต้องเหมือนเดิมแบบเมื่อตะกี๊นะ โดยทฤษฎีแล้ว เป็นไปไม่ได้ เพราะหน้าไม้ยังเล็งไปที่เป้ากลางสนามอยู่ งงไหม ที่ได้คือ คุณจะต้องฟอลโล่ว์ทรูสูงขึ้นแน่ๆ และลูกอล์ฟก็จะลอยไปสูงขึ้น ตรงขึ้น นั่นก็เป็นการบรรลุวัตถุประสงค์ที่จะให้ไหล่ล้วงเหมือนที่ผมให้สวิงหาลูกที่ 3 ครึ่ง หรือ 4 ไงครับ นี่เป็นตัวอย่าง การ “สื่อสาร” ที่ผมมีเป็นกระบุง เพื่อให้คุณล้วงไหล่ให้ได้ ถ้าสองวิธีนี้ไม่ได้ผล ไม่ใช่จะต้องตะบี้ตะบัน ทำไอ้นี่ที่คุณทำไม่ได้ หรือไม่ยอมรับ ไม่เชื่อ ทำซ้ำซาก ผิดซ้ำซากอยู่นั่น จนทั้งคนสอนก็โมโห คนเรียนก็โมโห ยุ่งตายชัก ความสามารถในการเรียนรู้ของคนไม่เท่ากัน ไอ้ที่จะ “สื่อสาร” แล้ว “ปิ๊ง” กันง่ายๆ ไม่ค่อยมีหรอกครับ ดังนั้นถ้า วิธีนี้ไม่ได้ผล ก็หาวิธีอื่นไปเรื่อยๆจนกว่าจะ “ปิ๊ง” กัน วิธีใดจนได้แหละ นอกจากว่า พอจะรู้จักกันมาก่อน พอรู้พื้นฐานอะไรกันมาบ้างก่อน อาจจะทำให้ง่ายขึ้น ที่สำคัญมาแนะนำกันทางตัวหนังสืออย่างนี้ คุณต้องพยายามมากขึ้น และอาจจะต้องอาศัย “ตา” คู่ที่มีคุณสมบัติพอที่จะบอกคุณได้ว่า ใช่ หรือยัง และก็ต้องฝึกซ้อมมากขึ้นด้วย อย่า “นึก” เอาอย่างเดียวนะ ทดลองดู ได้ผลอย่างไรก็เล่าสู่กันไฟังนิด เคยได้ยินคำโบราณเค้าเปรียบเปรยไหม คนประเภทที่ชอบสั่ง ชอบสอน ชอบแนะนำชาวบ้าน ชอบทำเป็นรู้โน่นนี่ อวดว่าตัวฉลาดรู้อะไรต่ออะไรมาก แล้วปรากฏว่า ตัวเองไม่ประสบผลสำเร็จอะไรเลย ทำอะไรก็ล้มเหลว ทำอย่างที่พูดไม่ได้ เค้าเรียกพวกความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด ไง แต่ถ้าทางศาสนาพุทธ ท่านว่า บุรุษใด ทรงจำพุทธพจน์ได้มาก พร่ำสอนผู้อื่นได้มาก แต่ตัวเองไม่สำเร็จมรรคผลใดๆ ท่านเรียกว่า โมฆบุรุษ ผมได้แต่ตั้งความหวังว่า อย่าได้เกิดเหตุเช่นนี้ต่อตัวเองเลย หรือ ใช่เสียแล้วก็ไม่รู้แฮะ จากคุณ : ชช - [ 18 พ.ค. 46 20:20:54 A:203.155.187.59 X: ] หวังว่าคงจะมีประโยชน์กับคุณ Fore! และท่านสมาชิกอื่นอีกหลายๆท่านนะครับ... ขอบคุณป๋ามากครับ จากคุณ : เพิ่งจะหัด (ผมชื่อต้น) - [ 17 ม.ค. 47 18:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีท่านสมาชิกทุกท่านครับ อย่าพลาดกระทู้ ฮิตเล่อร์ ที่ห้องสมุดนะครับ ของจริงทั้งนั้น ทั้งท่านสื่ิอศิลป และคราวนี้ ท่านวิวันดา ด้วย บรรเลงกันถึงอกถึงใจพระเดชพระคุณเลย บางทีก็นึกทึ่ง แปลกใจที่ทำไมเค้าถึงได้ "ใส่ใจ" กันขนาดนั้น เป็นตัวอย่างดีที่น่าจดจำไว้อย่างยิ่ง บรรยากาศกระทู้ก็น่าชื่นชมเหลือเชื่อ ผมนึกว่ามีแต่ห้องกอล์ฟ ที่จริงมีอีกหลายที่ เพียงแต่ตัวเองไม่ค่อยได้ใส่ใจที่จะไปท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตา หลงอยู่แต่ในกะลา น่าอนาถแท้เทียว ไปอ่านกันนะครับ เยี่ยมสุดๆ ขอบอก รับรองประเทืองปัญญากว่ากระทู้นี้แยะ เทียบกันไม่ได้เลย จากคุณ : ชอบแช้งค์ (ชอบแชงค์) - [ 17 ม.ค. 47 20:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณ คุณ ต้น มากครับบบบ :) เดี๋ยวจะลองปฎิบัติตามครับ จากคุณ : Fore! - [ 18 ม.ค. 47 04:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แจ่มครับ ป๋า สำหรับกระทู้ ช่วงบน บางครั้งความรู้สึกของคนเราก็ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ทั้งหมด ขอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : บุคคลที่ไม่ควรเอ่ยนาม - [ 18 ม.ค. 47 11:27:40 A:203.155.6.250 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ป๋าครับ ตรงใจเหลือเกินเรื่องผ้าผืนเล็กที่พกพาไปใช้เองเนี่ย ของผมติดไปที 3-4 ผืน จำเป็นมาก ๆ เลย ..เคยเห็นแล้วสุดสยองจริง ๆ .. ..ตะแก บรรจงใช้ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่ทาง locker room จัดให้ เคี่ยนส่วนปลายเหลาให้เล็กบาง ตะไบไปตามซอกนิ้วเท้าแต่ละซอกนิ้วอย่างเมามัน ..เชื่อมั๊ย ผมจะอาเจียน ..ตั้งแต่นั้นมา เบิกผ้าสนามมาเอาไว้นุ่งอย่างเดียว บางที ไม่ใช้นุ่งด้วยซ้ำ หิ้ว boxer ตัวเก่งเข้าไปอาบน้ำด้วย ออกมาก็เรียบร้อยแล้ว ไม่โป๊ด้วย แต่ต่างชาติหลาย ๆ คน เขาไม่ sensor เลยนะครับ แก้ผ้าแต่งตัวกันกลางห้อง locker room อย่างปกติธรรมดามาก ๆ เลย ...เราจะทำได้มั้ยเนี่ยะ กลับไปที่เรื่อง สนามกอล์ฟเริ่มตกเป็นเมืองขึ้นของต่างชาติอีกแล้ว เนี่ยะ ยังไม่หมดครับ.. ..ยังมีสนามดี ๆ ที่คนไทยไปเล่นได้อย่างภาคภูมิใจในราคาไทย ๆ สนามของโรงเรียนนายร้อย จปร.ิ เขาชะโงก ไงครับ มาซิครับ ..เพียงวางแผนล่วงหน้าหน่อย โทร.ไปจองที่ห้องขายตั๋ว น้อง ๆ น่ารักและใจดี ทั้งน้าน 037-393154 แล้ว เมล์ มาบอกกัน ว่าจองไว้ชื่อไร เวลาใดบ้าง อย่างล่าสุดนี่ สุดสวย jane socute กับคณะ 4 ก๊วน ไปบุก ต้นเดือนหน้า ..สนามดี ๆ ที่ต้อนรับ นักกอล์ฟไทยยังมีครับ ..อย่าเพิ่งเลิกซะก่อนล่ะ จากคุณ : ล็อคไม่ได้แฮะ - [ 18 ม.ค. 47 18:25:17 A:148.223.42.85 X:169.210.49.66 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาเก็บประสบการณ์เช่นเคย ขอบคุณที่เล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : เด็กทุ่งรังสิต (bUcK_KiAb [บักเขียบ]) - [ 19 ม.ค. 47 16:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาเช็คชื่อค่ะ :-) จากคุณ : SS - [ 19 ม.ค. 47 20:55:32 A:203.107.205.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ป๋าครับ ขอบคุณมากที่เล่ามาจนจบ สนุกมากตามเคย เมื่อวันก่อนมีโอกาสไปที่สนามงูเป็นครั้งแรกของปี เลยลอกเอาที่มาของชื่อและความหมายของหลุมแต่ละหลุมของสนามมาให้อ่านกัน 1. งูแสงอาทิตย์ เพื่อเป็นเกียรติแก่ Golfers กลุ่มแรกยามเช้ามืด น่าเห็นใจกว่าจะได้เล่นต้องรอพระอาทิตย์ 2. งูแมวเซา คงจะยังไม่หายง่วง ยังซึมเซาอยู่ 3. งูลายสอ เป็นสัญลักษณ์ของอาคารดับเพลิงการท่าฯ ทาสีอาคารลายตาหมากรุก 4. งูเหลือม พาร์ 5 ยาวที่สุดของสนาม 5. งูปี่แก้ว หลุมนี้ถ้าหน้าไวหรือเงยหน้าจะเห็นแสงสะท้อนกระจกเครื่องบินและอาคารการท่าฯ แวบ ๆ เข้าตา 6. งูทับสมิงคลา เป็นหลุมที่ผ่านศาลเจ้าแม่อคาเซีย ศาลศักดิ์สิทธิ์ของสนามงูแห่งนี้ งูทับสมิงคลานี้เล่ากันว่าเป็นงูเจ้าแม่ ชอบอาศัยอยู่ตามศาล 7. งูกินปลา หลุมนี้ต้องตีผ่านน้ำบ่อใหญ่ ลมแรง 8. งูขว้างฆ้อน แนว 100 หลา มีต้นสนเป็นแนวขวางหน้า ต้องตีโด่งข้ามเหมือนงูขว้างฆ้อน 9. งูดิน รอบ ๆ ขอบกรีนจะมีบ่อทราย (ดิน) ถ้าใครตกบ่อ โดยเฉพาะบ่อขวามือ ไม่น้อยกว่า 3 ช๊อตกว่าจะออนกรีน หยุดแค่นี้ก่อนครับ กลัวแฮง จากคุณ : วิโรจน์ - [ 19 ม.ค. 47 21:38:58 A:203.149.41.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 กลับมาต่อให้จบ 10. งูอนาคอนด้า เป็นหลุมพาร์ 5 ยาว มีต้นไม้ใหญ่ขวางหน้า 11. งูงวงช้าง เป็นงูชอบอยู่น้ำ และมีบ่อน้ำขวางหน้า หลุมนี้ตั้งใจจะทำเป็นหลุมสัญลักษณ์ของสนาม จะมีทั้งน้ำตก กระทงดอกไม้ และแผ่นป้ายเชิญชวน 12. งูจงอาง เป็นหลุมที่ยาวที่สุดของสนาม ตั้งให้เป็นเกียรติแก่งูที่ดุร้ายที่สุดของประเทศไทย 13. งูเขียว ต้นไม้มาก เดิมเป็นที่อยู่ของงูเขียว 14. งูหลาม อีกเช่นกัน พาร์5 ยาวและต้องข้ามน้ำ 15. งูสามเหลี่ยม ทั้งแฟร์เวย์และกรีนจะมีสันดินคั่นเป็นระยะเหมือนสันงู คล้ายลักษณะของงูสามเหลี่ยม 16. งูหางกระดิ่ง หลุมนี้เล่นเสร็จ ก่อนจะข้ามทางขับเครื่องบิน จะได้ยินเสียงกิ๊งก่อง ๆ ๆ 17. งูกะปะ เป็นงูทะเล หลุมนี้จะมีน้ำพุขวางหน้า 18. งูเห่าดง เป็นหลุมสุดท้าย ฝากรอยแค้นกัลบางท่าน เพื่อกลับมาล้างแค้นกันใหม่ จากคุณ : วิโรจน์ - [ 20 ม.ค. 47 20:00:14 A:203.149.59.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 เพิ่งถึงบางอ้อวันนี้เอง ถ้าบอกแค่ว่า หลุมนี้ชื่อหลุมอะไร ก็คงงั้นๆหละครับ แต่พอรู้ที่มาที่ไปของชื่อแล้ว รับรู้อารมณ์ของแต่ละหลุมได้เลย ขอบคุณมากครับ จากคุณ : พลภัทร - [ 21 ม.ค. 47 09:21:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หวัดดีพี่ชอบแช้งค์ครับ ผมansboy66 รุ่นน้องพี่ที่อำนวยศิลป์ครับ จากคุณ : ansboy66 - [ 3 ก.พ. 47 20:03:13 A:203.152.33.36 X:192.168.50.23 ]