ความคิดเห็นที่ 1 “ เ พี ย ง พ ร ะ บ า ท ย า ต ร ย่ า ง ส ว่ า ง พื้ น ” จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 02:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วงปี ๒๔๗๕–๒๔๗๗ หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากสมบูรณาญาสิทธิราชมาสู่ระบอบประชาธิปไตย ปรีดี พนมยงค์ ผู้เป็นหนึ่งในคณะราษฎร และมีบทบาทสำคัญในการร่างนโยบายพัฒนาประเทศในขณะนั้น ได้ดำเนินการตามปณิธานข้อสำคัญของคณะราษฎรที่ว่า“ให้การศึกษาอย่างเต็มที่แก่ราษฎร” โดยผลักดันให้มีการก่อตั้ง“มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง”ขึ้น “มหาวิทยาลัยย่อมอุปมาประดุจบ่อน้ำ บำบัดความกระหายของราษฎรผู้สมัครแสวงหาความรู้อันเป็นสิทธิและโอกาสที่เขาควรได้ควรมี ตามหลักแห่งเสรีภาพในการศึกษา” คำกล่าวของ ปรีดี พนมยงค์ ในวันสถาปนามหาวิทยาลัย ๒๗ มิถุนายน ๒๔๗๗ มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง ได้รับการสถาปนาเมื่อวันที่ ๒๗ มิถุนายน ๒๔๗๗ ซึ่งตรงกับวันที่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๗ พระราชทานรัฐธรรมนูญครบ ๒ ปี จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จุดประสงค์ของปรีดี พนมยงค์ ผู้ประศาสน์การ มุ่งหวังจะให้ธรรมศาสตร์เป็นสถานศึกษาที่สอนให้นักศึกษามีความผูกพันกับระบอบประชาธิปไตย เมื่อสำเร็จการศึกษาจะได้เป็นเรี่ยวแรงในการพัฒนาการเมืองและประเทศชาติให้รุ่งเรืองต่อไป ด้วยเหตุนี้เดิมทีธรรมศาสตร์จึงมีชื่อว่า "มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง" โดยมีหลักสูตรเดียวคือธรรมศาสตร์บัณฑิต การเรียนการสอนจะครอบคลุมแทบทุกสาขาวิชาไม่ว่าจะเป็นกฎหมาย การเมืองการปกครอง เศรษฐศาสตร์ ปรัชญา ประวัติศาสตร์และระเบียบราชการ ทั้งนี้เพื่อให้ผู้ที่สำเร็จการศึกษาออกไปได้มีความรอบรู้ในทุกๆ ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีสำนึกทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความมุ่งหมายที่แท้จริงอีกประการหนึ่งของการเปิดมหาวิทยาลัยแห่งนี้ คือเพื่อให้เป็น “ตลาดวิชา” ที่ประชาชนทั่วไปจะได้เข้ามาศึกษาหาความรู้ในวิชาธรรมศาสตร์และการเมืองให้กว้างขวางยิ่งขึ้น "มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง" จึงกลายเป็นมหาวิทยาลัยของประชาชนที่เปิดกว้างให้ประชาชนที่มีคุณสมบัติพร้อม ทุกหมู่เหล่า ไม่ว่าชายหญิง ยากดีมีจน และมีความประสงค์จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยสามารถเข้าเรียนได้ทุกคนโดยไม่มีขีดจำกัด จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นักศึกษาของ ม.ธ.ก. จึงประกอบด้วยผู้คนในชนชั้นต่าง ๆ ที่ทั้งค่อนข้างยากจน ชนชั้นกลาง จากชนบท โรงงาน เสมียนพนักงาน ลูกจ้าง บุคคลที่ต้องหาเลี้ยงครอบครัว ต้องพึ่งตนเองในการศึกษาเล่าเรียน พวกเขาเป็นบุคคลที่ลิ้มรสความยากลำบากของชีวิตมาแล้วด้วยตนเอง ดังนั้น โดย .. “อาศัยพื้นเพ และธาตุใหม่ ๆ ของมหาวิทยาลัยนี้ อาศัยวิชาการใหม่ ๆ และระเบียบการของมหาวิทยาลัยที่ให้ความอิสระแก่นักศึกษาและที่โน้มน้อมไปในทางก้าวหน้าเช่นนี้แหละ ที่ทำให้ทรรศนะของนักศึกษา ม.ธ.ก.ที่มีต่อชีวิต ต่อประชาคม และต่อโลก แตกต่างไปจากทรรศนะที่มีของนักศึกษาชั้นสูงในอดีต” จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “นักศึกษาและบัณฑิตของ ม.ธ.ก. มีความรักในมหาวิทยาลัยของเขา มิใช่เพราะเหตุแต่เพียงว่าเขาได้เรียนในมหาวิทยาลัยนี้ เขาได้วิชาความรู้ไปจากมหาวิทยาลัยนี้ เขารักมหาวิทยาลัยนี้ เพราะธาตุบางอย่างของมหาวิทยาลัยนี้ที่สอนให้เขารู้จักรักคนอื่น รู้จักคิดถึงความทุกข์ยากของคนอื่น เพราะว่ามหาวิทยาลัยนี้ไม่กักกันเขาไว้ในอุปาทานและความคิดที่จะเอาแต่ตัวรอดเท่านั้น ชาว ม.ธ.ก.รักมหาวิทยาลัยของเขา เพราะว่ามหาวิทยาลัยของเขารู้จักรักคนอื่นด้วย” บทความ”ดูนักศึกษา ม.ธ.ก.ด้วยแว่นขาว” โดย “ศรีบูรพา” ข้อความนี้คือที่มาของประโยคอมตะ จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทศวรรษแรกแห่งการจัดตั้งมหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง คือ พ.ศ.๒๔๗๗–๒๔๘๗ นั้น เป็นช่วงเวลาแห่งการอุบัติขึ้น และการก้าวเดินอย่างรวดเร็ว มหาวิทยาลัยมีความเจริญก้าวหน้าอย่างมาก ในช่วงเวลานั้นแม้จะมีภัยจากมหาสงครามโลก แต่ก็มิได้เป็นอุปสรรคแก่กิจการของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นองค์กรอิสระ มีรายได้ของตนเอง ลงทุนได้ ประกอบกิจการต่าง ๆ ได้ เช่น มีโรงพิมพ์ ซื้อหุ้นธนาคาร จัดสร้างภาพยนตร์เรื่องพระเจ้าช้างเผือก กิจการเหล่านี้มิได้ประสบกับปัญหาขาดแคลนหรือชะงักงันแต่อย่างใด ตรงกันข้ามกับแข็งแกร่งขึ้นภายใต้การนำของผู้ประศาสน์การ ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญระดับมันสมองของคณะราษฎร และเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ช่วงเวลานั้นถือได้ว่า เป็นยุคแห่งการบุกเบิกและก่อร่างสร้างตัวของมหาวิทยาลัยอย่างแท้จริง จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่หลังเหตุการณ์รัฐประหารเมื่อวันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๔๙๐ เป็นเหตุให้ผู้ประศาสน์การ ปรีดี พนมยงค์ต้องลี้ภัยการเมืองไปยังต่างประเทศ อาจารย์หลายท่านถูกจับกุมคุมขัง การสอบไล่ของนักศึกษาในบางลักษณะวิชาต้องทำการสอบใหม่เนื่องจากกระดาษคำตอบของนักศึกษาถูกใช้เป็นเป้าสำหรับประลองความคมของดาบปลายปืน ขณะนั้นเป็นเวลาปิดสมัยการศึกษาประจำปี ซึ่งโดยปกติมหาวิทยาลัยก็เงียบเหงาอยู่แล้ว แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าและทึบทะมึน แม้ดวงอาทิตย์จะแจ่มกระจ่างปานใดก็ตาม แต่นักศึกษาที่ย่างเท้าเข้าไปในมหาวิทยาลัยในขณะนั้น ก็รู้สึกประหนึ่งว่าดวงอาทิตย์นั้นไร้แสง เพราะยอดโดมที่เคยตระหง่านท้าทายเมฆ ดูคล้ายประหนึ่งว่าจะเศร้ากับนักศึกษาไปด้วย เพราะเขาเหล่านั้นรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป วาระที่เขาจะต้องกัดฟันเผชิญกับมรสุมและพายุร้ายได้มาถึงแล้ว จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๑๓ มีนาคม ๒๔๙๕ คณะรัฐมนตรีเห็นชอบร่างพระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ.๒๔๙๕ ตามที่รัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงคราม เสนอ โดยหลักการใหญ่ของร่างนี้คือ เปลี่ยนชื่อมหาวิทยาลัยโดยตัดคำว่า “การเมือง”ออกไป เพื่อกันมิให้นักศึกษาฝักใฝ่การเมือง และยุบเลิกตำแหน่งผู้ประศาสน์การ กำหนดให้ตำแหน่งอธิการบดีเป็นตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดแทน ทำให้ ปรีดี พนมยงค์ เป็นผู้เดียวเท่านั้นที่ดำรงตำแหน่งผู้ประศาสน์การของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คือวิญญาณเสรี ชื่อปรีดี พนมยงค์ คือดาวที่ดำรง อยู่คู่ฟ้าสถาวร คือเทียนที่ลาร้าง แต่ส่องทางไว้สุนทร คือเกียรติที่กำจร และจารใจผู้ใฝ่ธรรม คือแสงธรรมที่นำฉาย คือความหมายที่เลิศล้ำ คือผู้ประศาสน์คำ ธรรมศาสตร์และการเมือง ผู้พลิกประวัติศาสตร์ ประชาราษฎร์ให้โลกเลื่อง คือเสรีรองเรือง ระยับอยู่คู่ฟ้าดิน...... จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อกิจกรรมทางฝ่ายผู้บริหารและคณาจารย์ของมหาวิทยาลัยต้องแผ่วลง เพราะถูกแรงกดดันจากการเมือง ฝ่ายที่กลับผงาดขึ้นดำเนินกิจกรรมต่อไป เพราะทนไม่ได้ต่อการถูกกดดันอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่หรือต้องรับบาปกรรมใด ๆ ด้วย คือนักศึกษา ซึ่งเริ่มจากขบวนการเรียกร้องสิทธิเสรีภาพของตนเองภายในแวดวงมหาวิทยาลัย จนกลายเป็นขบวนการสันติภาพเพื่อมนุษยชาติ จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขบวนการของนักศึกษา เป็นขบวนการที่อิสระ พร้อมจะต่อสู้และตอบโต้ต่อสิ่งที่คิดว่าไม่ถูกต้อง ไม่เป็นธรรม โดยไม่สนใจว่า ความไม่เป็นธรรมนั้นจะมีต่อตนเอง ต่อผู้อื่น หรือชาติบ้านเมือง ความรู้สึกเหล่านี้ไม่มีผู้ใดปลุกระดมหรือบอกกล่าวเล่าขาน แต่สืบสานเจตนารมณ์กันต่อมาเหมือนถ่ายทอดจากรุ่นพี่สู่รุ่นน้องอย่างเป็นธรรมชาติ จนกลายเป็นจิตวิญญาณของความเป็นธรรมศาสตร์จวบจนถึงปัจจุบัน จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะอายุยาวนานของมหาวิทยาลัยที่อยู่ในกระแสความผันแปรทางการเมืองมาหลายสิบปี และสิ่งที่ทุกคนปฏิเสธไม่ได้ก็คือเจตนารมณ์ทางการเมืองอันแน่วแน่ที่สืบทอดกันมาในความเป็นธรรมศาสตร์ ทำให้นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีส่วนร่วมในกระบวนการทางการเมืองหลายครั้งหลายคราในหลายยุคสมัยเสมอมา นับแต่ช่วงสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ซึ่งฝ่ายรัฐบาลในสมัยนั้นร่วมลงนามเป็นสัมพันธมิตรกับฝ่ายอักษะ ปรีดี พนมยงค์จึงได้ก่อตั้งขบวนการเสรีไทยขึ้นเพื่อกอบกู้เอกราชของประเทศ แน่นอนว่านักศึกษาธรรมศาสตร์จำนวนหนึ่งได้เข้าร่วมอุดมการณ์กับขบวนการนี้ด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงหลังเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ นับเป็นยุคที่เรียกว่าประชาธิปไตยเบ่งบาน นักศึกษาธรรมศาสตร์เข้าไปมีบทบาททางการเมืองมากขึ้น จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 และที่เป็นบันทึกหน้าสำคัญในประวัติศาสตร์การเมืองไทยที่ประชาชนไม่อาจลืมเลือนได้เลย คือเหตุการณ์ในวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ขณะที่อยู่ในช่วงความขัดแย้งทางการเมืองอย่างหนักหน่วงระหว่างกลุ่มอนุรักษนิยมและฝ่ายขวาจัด กับกลุ่มก้าวหน้าและฝ่ายซ้ายจัดซึ่งมีนักศึกษาธรรมศาสตร์เข้าร่วมด้วยนั้น เป็นเหตุให้เกิดการนองเลือดขึ้นที่ท้องสนามหลวง เข้าไปถึงในรั้วมหาวิทยาลัย ทำให้มีนักศึกษาบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก เรียกได้ว่าทุกตารางนิ้วในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เคยเปื้อนเลือดในครั้งนั้น...ทุกตารางนิ้วจึงหมายถึงหน้าประวัติศาสตร์ของชาติที่จารึกไว้ตราบทุกวันนี้ จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตลอดระยะเวลา ๑ ปี ๘ เดือน ๘ วันในตำแหน่งอธิการบดี เป็นช่วงชีวิตที่เครียดที่สุดของ อ.ป๋วยที่ต้องนำประชาคมธรรมศาสตร์ฟันฝ่าความขัดแย้งทางการเมืองที่พัดโหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วง และหลังเหตุการณ์ ๖ ตุลา ท่านต้องเดินทางออกนอกประเทศด้วยความสะเทือนใจอย่างถึงที่สุด จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้อยคนนักที่จะรู้ว่าความปรารถนาของอาจารย์ป๋วยไม่ใช่เรื่องทางการเมือง แต่เป็นเรื่องของการศึกษาและพัฒนาชนบท อาจารย์ป๋วยต้องการยกมาตรฐานทางวิชาการของธรรมศาสตร์ และนำมหาวิทยาลัยกลับไปสู่ประชาชน ด้วยการเข้าไปพัฒนาชนบท ท่านเคยกล่าวไว้ว่า”ใคร ๆ หาว่าผมไม่มีความมักใหญ่ใฝ่สูง ที่จริงผมมี เป้าหมายในชีวิตของผมคือ การเป็นอธิการบดีธรรมศาสตร์” จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อาจารย์ป๋วยเป็นลูกศิษย์อาจารย์ปรีดี เมื่อครั้งเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง และในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒ อาจารย์ปรีดีเป็นหัวหน้าเสรีไทย ขณะที่อาจารย์ป๋วยเป็นเสรีไทยสายอังกฤษ ที่ได้รับเลือกให้กระโดดร่มเข้ามาเมืองไทย เพราะมีความสัมพันธ์กับอาจารย์ปรีดี ทั้งสองเป็นบุคคลที่รักเมืองไทย อุทิศตนรับใช้ประเทศชาติอย่างซื่อสัตย์ กล้ายืนหยัดเพื่อความถูกต้อง และ - - - เป็น “คนดีที่เมืองไทยไม่ต้องการ” จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 การก่อกำเนิดของศูนย์รังสิต เนื่องจากในช่วงปลายของทศวรรษที่ ๕ ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้เริ่มดำเนินงานเพื่อก่อตั้งศูนย์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ที่รังสิต โดยก่อนหน้านี้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้เคยเตรียมการขยายออกไปนอกรั้วท่าพระจันทร์ ซึ่งมหาวิทยาลัยมีพื้นที่จำกัดมาก มหาวิทยาลัยมีแผนรองรับการขยายตัวในอนาคต เริ่มจากปี ๒๕๑๐ ได้มีการแลกเปลี่ยนที่ดินของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กับกระทรวงอุตสาหกรรม โดยมหาวิทยาลัยใช้ที่ดินของกระทรวงอุตสาหกรรมที่บริเวณทุ่งรังสิต ตำบลคลองหนึ่ง อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี บนถนนพหลโยธิน ระหว่างกิโลเมตรที่ ๔๑–๔๒ มีพื้นที่ประมาณ ๒,๔๓๐ ไร่ และให้กระทรวงอุตสาหกรรมใช้ที่ดินของมหาวิทยาลัย ที่ตำบลคันนายาว อำเภอบางกะปิ และที่ตำบลบางชัน อำเภอมีนบุรี ซึ่งการดำเนินเรื่องและเปลี่ยนที่ดินนี้ดำเนินการโดย ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 02:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ต่อมากระทรวงการคลังอนุญาตให้สถาบันเทคโนโลยีแห่งเอเซีย หรือ AIT ใช้ประโยชน์ในที่ดินของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ด้วยการให้เช่าประมาณ ๑,๑๐๐ ไร่ มีกำหนด ๓๐ ปี ดังนั้น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จึงมีพื้นที่รองรับการขยายตัวของมหาวิทยาลัยประมาณ ๑,๒๓๐ ไร่ หลังจากนั้นในสมัย ศาสตราจารย์ประภาศ อวยชัย ดำรงตำแหน่งอธิการบดีในช่วง พ.ศ. ๒๕๒๑ - ๒๕๒๕ ได้มีการจัดซื้อที่ดินเอกชนที่แทรกอยู่ระหว่างกลางที่ดินมหาวิทยาลัย และดำเนินการก่อสร้างสาธารณูปโภคพื้นฐานที่รังสิตเมื่อ ศาสตราจารย์คุณหญิงนงเยาว์ ชัยเสรี ดำรงตำแหน่งอธิการบดี ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๒๕ ได้เริ่มก่อสร้างอาคารกลุ่มแรกที่ศูนย์รังสิตจำนวน ๔ โครงการ คือ อาคารโดมบริหารและห้องสมุด อาคารบรรยายรวม อาคารวิทยบริการ และอาคารหอพักนักศึกษา ด้วยเป้าหมายว่าในอนาคตศูนย์รังสิตจะทำให้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นมหาวิทยาลัยสมบูรณ์แบบ เนื่องจากศูนย์รังสิตเกิดขึ้นพร้อมกับการก่อตั้งของคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และยังมีการเปิดสอนคณะต่างๆในสายวิทยาศาสตร์ตามขึ้นมาตามลำดับ ทำให้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีความพร้อมในการเรียนการสอนทั้ง ๓ ด้าน คือ ด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 02:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โดมพี่อยู่ท่าพระจันทร์สร้างบัณฑิต โดมน้องสืบสายโลหิตรังสิตนั่น แม้จะอยู่ถิ่นไหนไม่สำคัญ จะตั้งมั่นบนนิยามแห่งความดี “อโฆษะ” จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 02:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัย ๑.โดม อาจารย์ปรีดี ดูเหมือนจะเลือกคนที่มีความสามารถระดับสูงทั้งนั้นมาช่วยงานในช่วงต้นของการก่อตั้งมหาวิทยาลัย ได้สถาปนิกอย่าง นายจิตรเสน (หมิว) อภัยวงศ์ ซึ่งมีชื่อเสียงมากในสมัยนั้น มาเป็นผู้ออกแบบปรับปรุงตึกที่เดิมเป็นตึกแบบฝรั่งเหมือนกัน 4 ตึก เรียงอยู่เป็นแถว นายหมิวไปยืนที่ริมน้ำ ดูไปดูมาแล้วก็ออกแบบเชื่อมตึก 4 หลังนั้นเข้าด้วยกัน ใช้หลังคาวิ่งยาว แล้วเอาโดมขึ้นไปใส่ตรงกลาง เพราะมีแนวคิดว่าตรงกลางของอาคาร น่าจะมีสัญลักษณ์ที่โดดเด่น แสดงถึงภูมิปัญญาของการศึกษา และเมื่อเหลือบไปเห็นปลายดินสอ เลยคิดจะใช้สิ่งนี้เป็นสัญลักษณ์ หมายถึงปัญญาและความเฉียบแหลม ..“ ดินสอโดม กระดาษฟ้า จดจารึก ” . แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 47 00:35:37 จากคุณ : (แทน)>ปลาตัวน้อย<4609611837 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตึกโดมเป็นรูปแบบสถาปัตยกรรมที่แปลก เด่น และงามสง่า ซึ่งค่อย ๆ มีชีวิตและวิญญาณขึ้นมา กลายเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัย และกลายเป็นแม่ (ซึ่งแปลกดี - - -  ม.ธ.ก.อาจเป็นมหาวิทยาลัยเดียวที่เอาตึกมาเป็นสัญลักษณ์ของแม่ เป็นเพศหญิงตามประเพณีเดิม เช่น แม่น้ำ แม่ทัพ ฯลฯ) แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 47 00:33:36 จากคุณ : (แทน)>ปลาตัวน้อย<4609611837 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ๒.ธรรมจักร ตราธรรมจักร ใช้เป็นตราประทับ มีความหมายว่า สถาบันแห่งนี้ยึดถือคติธรรมของพุทธศาสนาเป็นหลักในการกล่อมเกลาบัณฑิต สิ่งที่อยู่กลางธรรมจักรคือพานรัฐธรรมนูญ หมายถึงการยึดมั่นเชิดชูรัฐธรรมนูญ เป็นหลักการที่ ม.ธ.ก.ยึดถือและประพฤติปฏิบัติ เป็นการแปลปรัชญาของการก่อตั้งออกมาเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน จากคุณ : (แทน)>ปลาตัวน้อย<4609611837 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ๓.เพลงประจำมหาวิทยาลัย / สีเหลืองแดง / ต้นหางนกยูง เพลงประจำมหาวิทยาลัยทำนองมอญดูดาว ซึ่งแต่งโดยขุนวิจิตรมาตรา นักประพันธ์คนสำคัญอีกคนในยุคนั้นที่ถูกอาจารย์ปรีดี ดึงมาร่วมงาน ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ที่ประจุความหมายแห่งการก่อกำเนิดมหาวิทยาลัย แต่ละประโยคมีความหมายในลักษณะนามธรรม (สำนักไหนหมายชูประเทศชาติ สำนักนั้นธรรมศาสตร์และการเมือง) หลักการของธรรมศาสตร์กับสังคม (ธรรมศาสตร์ ธรรมศาสตร์การเมือง ไทยจะเฟื่อง ไทยจะรุ่งเรืองก็เพราะการเมืองดี) ความหมายของสีเหลืองแดง (เหลืองของเราคือธรรมประจำจิต แดงของเราคือโลหิตอุทิศให้) ซึ่งเป็นสีที่อาจารย์ปรีดี เป็นผู้เลือกให้เป็นสีประจำของมหาวิทยาลัย จากคุณ : (แทน)>ปลาตัวน้อย<4609611837 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จนกระทั่งในปี พ.ศ.๒๕๐๖ ในวาระที่เสด็จมาทรงดนตรี ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานเพลงพระราชนิพนธ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์หรือนักศึกษาเรียกขานในเวลาต่อมาว่า เพลงพระราชนิพนธ์ “ยูงทอง”และเป็นวันเดียวกับที่ได้ทรงปลูกต้นหางนกยูงพระราชทานแก่ชาวธรรมศาสตร์ และกลายเป็นต้นไม้สัญลักษณ์ของชาวธรรมศาสตร์สืบมา จากคุณ : (แทน)>ปลาตัวน้อย<4609611837 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 02:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ข้อมูลทางกายภาพ ในปัจจุบันได้มีแนวคิดในการก่อตั้งวิทยาเขตในทุกๆ ภาค นอกจากจะมีที่ทำการอยู่ที่ท่าพระจันทร์และศูนย์รังสิต โดยเริ่มที่ลำปาง, พัทยา  และได้มีโครงการที่จะเปิดในส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ศูนย์อุดรฯ) และภาคใต้ (ศูนย์นราธิวาส) ในอนาคตอีกด้วย ที่มา http://www.tu.ac.th แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 03:07:38 จากคุณ : nsk - [ 27 มิ.ย. 47 02:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ปัจจุบันมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้แบ่งให้มีการเรียนการสอนเป็นคณะ/ ภาควิชาต่างๆ ดังนี้ นิติศาสตร์     Faculty of Laws วารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน     Faculty of Journalism and Mass Communication พาณิชยศาสตร์และการบัญชี      Faculty of Commerce and Accountancy สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา     Faculty of Sociology and Anthropology วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี      Faculty of Science and Technology รัฐศาสตร์     Faculty of Political Science วิศวกรรมศาสตร์     Faculty of Engineering เศรษฐศาสตร์     Faculty of Economics แพทย์ศาสตร์     Faculty of Medicine สหเวชศาสตร์     Faculty of Allied Health Science สังคมสงเคราะห์ศาสตร์     Faculty of Social Administration ทันตแพทย์ศาสตร์     Faculty of Dentistry ศิลปศาสตร์     Faculty of Liberal Arts พยาบาลศาสตร์     Faculty of Nursing ศิลปกรรมศาสตร์     Faculty of Fine and Applied Arts สถาปัตยกรรมศาสตร์     Faculty of Architecture สถาบันเทคโนโลยีสิรินธร     Sirindhorn International Institute of Technology แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 03:26:33 จากคุณ : 3908610789 (nsk) - [ 27 มิ.ย. 47 03:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 นักศึกษาปริญญาตรีในปัจจุบันจะต้องเรียนตลอด 4 ปีที่ศูนย์รังสิต โดยในส่วนของท่าพระจันทร์ถูกจัดให้เป็นของนักศึกษาปริญญาโท ทั้งนี้เพื่อการรองรับปริมาณนักศึกษาที่เพิ่มขึ้นในทุกๆ ปี ตารางแสดงจำนวนประกาศรับนักศึกษาเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ชั้นปริญญาตรี ประจำปีการศึกษา 2547 ที่มา http://www.tu.ac.th จากคุณ : nsk - [ 27 มิ.ย. 47 03:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ระเบียบว่าด้วยการแต่งกายของนักศึกษา นักศึกษาหญิง สวมเสื้อคอปกเชิ้ตสีขาวแขนสั้น ติดดุมโลหะสีเงิน มีรูปเครื่องหมายของมหาวิทยาลัยที่อกเสื้อด้านซ้าย ไม่ติดดุมคอ นักศึกษาชาย สวมเสื้อคอปกเชิ้ตสีขาว ผูกเน็คไทสีกรมท่า ติดเข็มกลัดเน็คไทเครื่องหมายมหาวิทยาลัย ที่มา http://www.tu.ac.th จากคุณ : 3908616789 (nsk) - [ 27 มิ.ย. 47 03:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 30 การแต่งกายเพื่อเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร บัณฑิตชาย สวมชุดสากล สีกรมท่าเข้ม ไม่มีลวดลาย ภายในเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว ผูกเนคไทพื้นสีกรมท่า ที่มีเครื่องหมายธรรมจักรของมหาวิทยาลัย สวมรองเท้าหนังหุ้มส้น สีดำ ไม่มีลวดลายและโลหะ ถุงเท้าสีดำไม่มีลวดลาย สวมครุยวิทยฐานะทับ ทรงผม ตัดผมสั้นทรงสุภาพ ไม่ไว้หนวดเครา บัณฑิตหญิง สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น สีขาว สวมกระโปรงสีกรมท่าคลุมระดับหัวเข่า (ไม่ควรสวมกระโปรงแคบ เพราะจะทำให้ถอนสายบัวไม่ถนัด) ชายเสื้ออยู่ในกระโปรง กระดุมเสื้อต้องใช้กระดุมเงินที่มีเครื่องหมายธรรมจักร ติดกระดุมที่คอ และติดเข็มธรรมจักรที่อกเสื้อด้านซ้ายด้วย สวมรองเท้าหุ้มส้น สีดำ ไม่มีลวดลายและไม่เปิดหัว (ไม่ควรสวมส้นสูงมากและ ไม่ติดเครื่องประดับแวววาว) สวมถุงน่องสีเนื้อ สวมครุยวิทยฐานะทับ ทรงผม ห้ามประดับผมด้วยดอกไม้ หรือเครื่องประดับใดๆ ที่มา http://www.siit.tu.ac.th/program/graduationdress.html จากคุณ : 3908610789 (nsk) - [ 27 มิ.ย. 47 03:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สำหรับในส่วนของ “นอกรอบขอบสนาม” ก็มีทั้งศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันอยู่ดังนี้ น หนึ่ง/ นิติศาสตร์บัณฑิต รุ่นรหัส 29 ปัจจุบันเป็นเจ้าหน้าที่สินเชื่อ บริษิทสยามพาณิชย์ลีสซิ่ง จำกัด(มหาชน) ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น/ ศิลปศาสตร์บัณฑิต สาขาจิตวิทยา รุ่นรหัส 25 ปัจจุบันเป็นหัวหน้าฝ่ายเผยแพร่ของสหทัยมูลนิธิ verano/ วารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชนบัณฑิต รุ่นรหัส 40 ปัจจุบันกำลังศึกษาในระดับปริญญาโทคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย nsk/ สังคมวิทยาและมานุษยวิทยาบัณฑิต รุ่นรหัส 39 ปัจจุบันกำลังศึกษาในระดับปริญญาโท สาขา Leadership and Management, University of La Verne, California ปลาตัวน้อย นักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ชั้นปีที่ 2 โรซิคกี้ นักศึกษาคณะพาณิชศาสตร์และการบัญชีชั้นปีที่ 2 ฯลฯ ที่ไม่ทราบข้อมูลครับ เล็กๆน้อย เกี่ยวกับมหาวิทยาลัย -มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่เป็นอันดับ 2 ของประเทศไทย -ในปี พ.ศ.2542 ถูกจัดให้อยู่ในอันดับ 51 ของมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของทวีปเอเชีย โดยการจัดอันดับของ Asia Week ที่มา http://www.asiaweek.com/asiaweek/features/universities2000/multi/51.html -ครุยวิทยฐานะของระดับปริญญาตรี โท และเอก จะต่างกันที่แถบขาวแบนแถบคาดบ่า โดยระดับปริญญาตรี จะมีหนึ่งแถบขาว ปริญญาโทสองแถบขาว และปริญญาเอก สามแถบขาวตามลำดับ จากคุณ : 3908610789 (nsk) - [ 27 มิ.ย. 47 03:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 "ก่อนจะเดินทัพ ก็ต้องอิ่มท้อง" แฮ่! สำหรับเราขอคุยแบบนอกเรื่อง สบาย ๆ ก็แล้วกันนะ ตลอดเวลา 4 ปีทีเรียนที่ธรรมศาสตร์ ยอมรับตรง ๆ เลยว่า ไม่ใช่เด็กกิจกรรม ไม่ได้ทำอะไรที่เป็นสาระเท่าไหร่นอกจากเรียน เล่นกับเพื่อน แล้วก็กิน เพราะรู้สึกว่ามีความสุขที่ได้เป็นอิสระทุก ๆ ด้าน ทั้งความคิด และการกระทำ (โดยเฉพาะการแต่งตัว) ซึ่งถือเป็นความประทับใจที่สุดอย่างหนึ่งตลอดเวลาที่เป็นลูกแม่โดม รู้สึกว่านี่แหละคือที่ที่เหมาะสมกับเรา นอกจากเรื่องความอิสระที่กล่าวไปแล้ว ความประทับใจอีกอย่างที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลย และเป็นสิ่งที่ยังคงบอกเล่าให้ใครต่อใครได้รับรู้จนถึงทุกวันนี้ก็คืออิสระและความหลากหลายในการกิน แหะ ๆ อ่านแล้วอาจจะคิดว่าเราเห็นแก่กินมากหรืออย่างไร ถึงได้พูดถึงแต่เรื่องกินแบบนี้ 555 ก็ไม่เชิงหรอก แต่เราเรียนมาเหนื่อย ๆ ถึงเวลาทุกคนก็ต้องกินใช่มั้ย สำหรับบางคน(เช่นเรา) ของกินอร่อย ๆ ถือเป็นยาชูกำลังเพื่อให้กลับไปตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือได้เป็นอย่างดี ตอนปีหนึ่งอยู่ที่ศูนย์รังสิต อู่ข้าวอู่น้ำหลักของเราก็คือโรงอาหาร บร.4 (ย่อมาจากบรรยายรวม 4 ) โรงอาหารจะอยู่ใกล้กับอาคารเรียนซึ่งก็คือ บร.4 นั่นเอง ชั่วโมงเรียนตอนนั้นก็จะมี 2 กะ กะเช้าก็ 9 โมง ถึง เที่ยง กะบ่ายก็ บ่ายโมงถึงสี่โมงเย็น ถ้าเรียนกะเช้า ก่อนเข้าเรียนก็เจริญอาหารซักหนึ่งมื้อ พอเรียนเสร็จก็มื้อเที่ยงพอดี อีกหนึ่งมื้อ ถ้ามีเรียนบ่ายด้วยเลิกแล้วก็กลับมาเจริญอีกหนึ่งมื้อ ตอนเรียนที่รังสิตอ้วนมาก (อ้วนเหมือนตอนนี้) เพราะไปเจอร้านอาหารตามสั่งถูกใจ ชื่อร้านลุง ร้านลุงนี่เจ๋งสุด เพราะสั่งอะไรก็ทำได้ ป้ายร้านลุงจะบอกหมดเลยว่าลุงมีวัตถุดิบอะไรบ้าง มีหมู ไก่ เนื้อ ตับ ปูก็มีนะอาฮ่า แล้วก็อะไรอีกเยอะแยะ ลูกค้าอยากสั่งอะไรแปลกประหลาดพิสดารขนาดไหนลุงแกจัดให้ได้ คนก็เลยแน่นทุกวัน เมนูโปรดของเราคือ “ปูผัดไข่” กับ “ข้าวราดผัดพริกแกงตับ” ร้านข้าง ๆ ก็มีข้าวหมูย่าง รสชาติใช้ได้ แล้วก็มีร้านขายผลไม้ ร้านขนม ซื้อมานั่งกินกะเพื่อนหลาย ๆ คน ปากกินไป ตาก็เหล่ผู้ชาย มีความสุขจัง พอเรียนปีสองก็กลับมาที่ท่าพระจันทร์ นี่แหละคือช่วงเวลาที่รอคอย เราชอบท่าพระจันทร์มาก ๆ เชื่อว่าคำถามที่ว่า “ท่าพระจันทร์กับรังสิต ชอบที่ไหนมากกว่ากัน” น่าจะเป็นคำถามยอดฮิตสำหรับเด็กธรรมศาสตร์ ยุคที่มีการย้ายกลับมาที่ท่าพระจันทร์ด้วย บางคนก็ตอบว่า ชอบทั้งคู่ เพื่อนเราคนนึงที่ตอบว่าชอบทั้งคู่ให้เหตุผลว่า ชอบรังสิตเพราะมีผู้ชายวิศวะ กับ SIIT (ชายส่วนใหญ่จะหน้าตาดี) ส่วนท่าพระจันทร์ ชอบเพราะของกินอร่อยแล้วก็ผู้ชายหล่อ ตกลงเหตุผลหลักของมันก็เวียน ๆ อยู่แถวของกินกับผู้ชาย สำหรับเรา รังสิตเราก็ชอบ แต่มันไกลไปหน่อย แล้วก็กว้าง ท่าพระจันทร์ไม่กว้างมาก เดินแป๊บเดียวก็ทั่ว แต่ไม่เคยทำให้รู้สึกเบื่อได้เลย เพราะมีของกินอร่อย 555555555 เอ้า ก็จะมาพูดเรื่องของกินพูดเรื่องอื่นเดี๋ยวก็หาว่านอกเรื่องอะดิ จากคุณ : 4007611249 (verano) - [ 27 มิ.ย. 47 03:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ของกินอร่อยท่าพระจันทร์ก็มีทั้งในและนอกรั้วมหาลัย ตอนเราเรียนอยู่ โรงอาหารก็มีอยู่ไม่กี่แห่ง แล้วก็เป็นช่วงที่เค้ากำลังก่อสร้างอาคารใหม่ โซนที่เรียกว่า “โรง’เศรษฐฯ” (มาจากคำว่าโรงอาหารคณะเศรษฐศาสตร์) ก็เลยถูกเบียดให้ไปอยู่ข้าง ๆกำแพง แล้วก็ทุลักทุเลสุด ๆ เพราะถูกหดตัวให้มีที่นั่งไม่เยอะ เมื่อไหร่ถึงช่วงเวลาเด็ดของโรงอาหาร ซึ่งก็คือช่วงเที่ยง ๆ อย่าหวังเลยว่าจะมีที่นั่ง แถมตรงนั้นยังเป็นทางเดินผ่านทะลุไปท่าพระอาทิตย์อีก การจราจรก็เลยติดขัดบ่อย ๆ เวลาคนต่อคิวซื้อข้าวก็จะยืดเบียด ๆ กัน คนจะเดินก็จะเดิน มองเผิน ๆ นึกว่าบูทดาราช่อง 3 งานกาชาด โรงเศรษฐฯนี่เราประทับใจร้านขายน้ำมากที่สุด ชื่อว่า ร้านเฮีย เพราะว่าคนขายก็คือเฮียคนนึงตัวใหญ่ ๆ เวลาขายทำหน้าตาเฉย ๆ เครียด ๆ พอเรามายืนหน้าร้านก็จะเบิ่งตาแล้วถามด้วยเสียงห้วน ๆ ฟังแล้วไม่สบอารมณ์ว่า “เอาไร” ตอนแรกฟังแล้วก็อาจจะหงุดหงิดนิดหน่อย สงสัยว่าพูดดี ๆ ไม่ได้เรอะ แต่พอซื้อน้ำร้านแกไปนานๆ จะเข้าใจเองว่านั่นเป็นคาแรคเตอร์ของเฮีย ไม่ใช่ว่าแกเป็นคนขายใจร้ายหรืออะไร เห็นหน้าแกเฉยๆ แบบนั้นแกมีอารมณ์ขันไม่ใช่น้อย คือที่ร้านแกจะไม่ได้ขายแต่น้ำอัดลมหรือน้ำเปล่า ข้างหน้าเฮียจะมีขวดโหลอยู่ห้าหกใบ ใส่น้ำผลไม้ที่แกทำเอง แล้วก็เอาป้ายมาแปะไว้ว่าน้ำอะไร ช่วงนั้นพอดีประจวบเหมาะกับลูกเกด เมธินี ถ่ายแบบนู้ดเป็นที่ฮือฮา เฮียแกก็ทันกับเหตุการณ์ ทำน้ำลูกเกดออกมาขาย ป้ายที่ติดไว้ที่ขวดโหลก็เอารูปลูกเกด เมธินีไปติดไว้ด้วย แน้ เฮีย ทำไปได้ เราว่าร้านเฮียหัวก้าวหน้ามากเลยนะ เฮียแกขายน้ำคนเดียวก็น่าจะรวยพออยู่แล้ว แต่ที่ข้างๆ แกไม่ปล่อยว่างเลยให้อาม่ามาขายน้ำปั่นด้วย เป็นทางเลือกสำหรับผู้บริโภค ชอบน้ำอัดลมก็ดื่มน้ำอัดลม ใครอยากดื่มน้ำผลไม้ก็มีให้ดื่ม แต่ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศก็มีน้ำปั่นขาย อาม่าที่ขายน้ำปั่นก็น่ารักมาก เป็นกันเองกับคนขายเหมือนเป็นลูกหลาน เวลาไปซื้อทีไรก็จะเห็นอาม่าคุยหัวเราะสนุกสนานกับลูกค้าอยู่ตลอด อาม่าเป็นคนสวย ผมขาวหมดแล้วแต่ก็เดาว่าสาว ๆ คงสวยมาก บางทีสงสัยว่า เฮียเป็นลูกอาม่าจิงหงะ? ตอนนี้อาคารใหม่สร้างเสร็จแล้ว โรงเศรษฐฯแบบเก่าก็หายไป ก่อนออก เราได้ยินข่าวว่าเค้าจะไม่ให้ร้านที่เช่าที่ตรงนั้นเช่าอีกต่อไปแล้ว ด้วยเหตุผลอื่น ๆ อะไรเราก็ไม่แน่ใจ เพราะจบออกมาก่อน แล้วก็มีการล่ารายชื่อเพื่อสนับสนุนให้ร้านเหล่านั้นยังอยู่ต่อไป นักศึกษาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเพราะทุกคนไม่ได้มองว่าพ่อค้าแม่ค้าเหล่านั้นเป็นแค่คนขายของ แต่เพราะเราอยู่ร่วมกัน พึ่งพากัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน บางทีทำกิจกรรมหรือละครคณะ ก็ได้ร้านน้ำร้านข้าวนี่แหละเป็นสปอนเซอร์ให้ เมื่อถึงเวลาคณะวารสารศาสตร์ ทำละครคณะ เฮียร้านขายน้ำก็จะซื้อตั๋วเข้ามานั่งดูด้วย นี่แสดงให้เห็นถึงความผูกพันระหว่างนักศึกษากับร้านค้าที่ทำให้เราประทับใจมาก เราไม่รู้ว่าตกลงเรื่องมันเป็นยังไงต่อไป ร้านเก่าจะได้เช่าที่ตึกใหม่รึเปล่า หรือเพราะต้องจ่ายแพงกว่าเดิมเลยไม่ยอม แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็น่าเสียดาย จากคุณ : 4007611249 (verano) - [ 27 มิ.ย. 47 03:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อีกที่ที่เราไปกินบ่อย ๆ ก็คือ “สังเวียน” สังเวียนไม่ใช่คำแสลง ที่เรียกให้มันดูเท่ไปงั้น ๆ แต่เพราะมันเป็นสังเวียน และที่ซ้อมมวยของชุมนุมมวยสากล(มีสมัครเล่นรึเปล่าไม่แน่ใจ) ข้างๆ เวทีมวยก็จะเป็นร้านขายข้าวแกงเล็ก ๆ ทอดไข่เจียวอร่อยระเบิดเถิดเทิง กับข้าวก็จะไม่ค่อยซ้ำ รสชาติดี ราคาไม่แพง บางทีกินไปก็ดูเค้าต่อยกระสอบทรายไป แต่ร้านนี้จะทำของมาขายน้อย มาช้าก็อด ส่วนใหญ่เด็กนิติฯ กับวารสารฯ จะไปกินที่สังเวียนเพราะมันอยู่ตรงกลางระหว่างสองคณะ โรงอาหารสังเคราะห์ฯ หรือโรงอาหารที่อยู่ใกล้คณะสังคมสงเคราะห์ เป็นโรงอาหารใหญ่พอสมควร แต่คนก็เยอะด้วย เลยไม่ค่อยได้แวะไปแถวนั้น มันหาที่นั่งลำบาก ของกินหลากหลายมาก มีร้านเยอะสุดในมหาลัย ไปแถวนั้นก็จะเป็นโซนหนุ่มหล่อสาวสวย (ที่ไม่ใช่ nsk) เพราะหนุ่มสาวบัญชี และสาวคณะสังคมสงเคราะห์ ซึ่งคนสวยไปอยู่กันเยอะเค้าจะไปกินกัน เมื่อไหร่เบื่อหน้าพวกตัวเองแถวสังเวียนก็ข้ามฟากไปกินโรงสังเคราะห์ฯเป็นบางที ร้านของกินและขนมก็มีกระจายทั่วมหาลัย อยู่ตามคณะต่าง ๆ อย่างหน้าคณะวารสารศาสตร์ก็จะมีสยามสเตค คณะนิติกับคณะเศรษฐศาสตร์ก็จะมีร้านขนมของตัวเอง ริมสนามฟุตบอลก็มีอีกร้านนึง คณะศิลปะศาสตร์ ก็มีร้าน Speedy ของ S&P อยู่ที่ท่าพระจันทร์ไม่มีวันอดตายเด็ดขาด 55555555 จากคุณ : verano - [ 27 มิ.ย. 47 03:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ทีนี้ออกมาดูนอกรั้วมหาวิทยาลัยมั่ง จริง ๆ แล้วร้านค้าแถวท่าพระจันทร์ ด้านนอกมหาวิทยาลัย ก็มักจะเป็นที่รู้จักของเด็กมหาลัยอื่น ๆ ด้วยอยู่แล้ว จะเป็นเพราะคำบอกเล่าต่อ ๆ กันมาจากพ่อแม่ที่เคยเรียนที่นี่ ผ่านมาด้วยตัวเอง หรือเพื่อน ๆ บอกกันปากต่อปาก เพราะของกินหลากหลาย ไม่แพง แถมอร่อยขึ้นชื่อ หลายร้านอยู่คู่กับธรรมศาสตร์มานาน คนขายรู้จักตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ถึงรุ่นลูก ผ่านช่วงเวลาสำคัญ ๆ ในประวัติศาสตร์มาร่วมกับมหาวิทยาลัย ในหนังสือ “ธรรมศาสตร์ประกาศนาม” ก็ได้กล่าวถึงเรื่องนี้เอาไว้ในช่วงเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 ไว้อย่างน่าประทับใจ “แน่นอนกองทัพประชาชนในการชุมนุมกันครั้งนั้น นอกจากต้องมีฝ่ายวางแผน ฝ่ายข่าวกรอง (หมายถึงนักศึกษากลุ่มแกนนำ) สิ่งที่ขาดเสียมิได้ คือ ฝ่ายเสบียง กองทัพเดินได้ด้วยท้องฉันใด ขบวนการ 14 ตุลา ซึ่งมีนักศึกษาเป็นพลังหลัก และมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์คือที่รวมพล แม่ค้าท่าพระจันทร์จึงเป็นฝ่ายสนับสนุนข้าวปลาอาหาร เริ่มแรกจาก ร้านศรีขายข้าวแกง ร้านแอ๊ว (มะขามหวาน) ที่ลำเลียงข้าวห่อมาให้นักศึกษา ในฐานะ “พวกเดียวกัน” แม้จะไม่เข้าใจนักว่า การต่อสู้ครั้งนี้มีเป้าหมายอยู่ที่ไหน แต่แม่ค้าท่าพระจันทร์ถือว่านักศึกษา(ธรรมศาสตร์) อยู่ที่ไหน แม่ค้า(ท่าพระจันทร์) อยู่ที่นั่น จากกลุ่มเสบียงนำโดยแม่ค้าท่าพระจันทร์ ได้ขยายเครือข่ายไปสู่แม่ค้าปากคลองตลาด เริ่มด้วยการนำอาหารสด ประเภท ผัก เนื้อ หมู ไก่ แถมด้วยผลไม้ นำมามอบให้แม่ค้าท่าพระจันทร์ ซึ่งตอนหลังทำหน้าที่เป็น “โรงครัว” ประกอบอาหารพร้อมบรรจุห่อ ส่งให้ฝ่ายปฏิคมของชุมนุมนำไปจ่ายแจก มือหนึ่งก็ปรุงอาหาร ส่วนปากก็พร่ำเตือน “สู้ไม่ไหวก็กลับบ้านเรา(หมายถึงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์) ระวังตัวให้ดี ๆ มีอะไรให้ช่วยก็บอกมา .” นี่แหละน้ำใจของแม่ค้าท่าพระจันทร์กับชาวธรรมศาสตร์ เราไม่เคยทอดทิ้งกัน !” จากคุณ : 4007611249 (verano) - [ 27 มิ.ย. 47 03:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ร้านค้าแถวท่าพระจันทร์ในอดีต มีร้านอะไรบ้างเราก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ ลองถามพ่อกับแม่ว่าสมัยเรียนกินร้านอะไรกันมั่ง ก็ดูเหมือนจะลืม ๆ ไปหมดแล้ว แม่บอกว่าจำได้แม่นก็คงจะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อ เราจำชื่อร้านไม่ได้แล้วล่ะ แต่การที่แม่เราพูดถึงก็แปลว่าคงจะอยู่มานานจริง ๆ แฮะ 555 จากข้อความข้างบนทำให้เรานึกถึงร้านมะขามหวานแอ๊วได้ ก็ยังอยู่จนถึงทุกวันนี้เลย แต่เราไม่ค่อยได้ซื้อ เพราะมัวแต่ไปกินอย่างอื่นแทน ถ้าจะพูดถึงร้านของกิน Generation เรา แถวนั้นก็คงจะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด ร้านนายD ซึ่งอาจารย์ที่คณะเราคุยให้ฟังประจำว่าเจ้าของเป็นเด็กวารสารฯ เป็นลูกศิษย์แก เคยพาพวกเราไปกินแล้วบอกที่ร้านว่า เจ้าของเป็นลูกศิษย์ เค้าก็ทำหน้างง ๆ แล้วก็ลดให้ 555555 อาจารย์แกไม่ได้โกหกหนิ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรเค้าก็ลดให้แล้ว วันนั้นถือว่าดวงดีจริงๆ ที่ไปกะอาจารย์ ร้านอาหารตามสั่งที่เดินไปทางท่าเรือก็เป็นร้านยอดฮิต เพราะมีที่นั่งริมน้ำใคร ๆ ก็ชอบ ถึงแม้ว่าทัศนียภาพมันจะไม่ค่อยเจริญหูเจริญตาเท่าไหร่ มองลงไปเจอแต่ผักตบ และเมนูอาหารก็เยอะมาก เรารู้จักข้าวไข่ระเบิดเป็นครั้งแรกก็ตอนมากินท่าพระจันทร์นี่แหละ สองร้านที่อยู่ตรงปากทางแล้วประจันหน้ากันก็คือร้านหลุยส์ ซึ่งอยู่ทางฝั่งขวา กับร้านโรตีมะตะบะที่อยู่ทางซ้าย ถ้าเปรียบร้านนี้เป็นยักษ์วัดโพ ร้านโรตีมะตะบะท่าพระอาทิตย์ก็เป็นยักษ์วัดแจ้งล่ะนะเราว่า ร้านหลุยส์นี่ทีเด็ดเค้าอยู่ที่ยำปลาดุกฟู แล้วก็เกี๊ยวกุ้งทอด แล้วก็อาหารตามสั่ง ที่ไม่ได้มีแค่ กระเพรา ผัดพริกแกง ผัดน้ำพริกเผา และอะไรก็ได้กระเทียมพริกไทย ร้านริมน้ำส่วนใหญ่ก็เป็นอาหารตามสั่ง ข้าวหมกไก่ หมูสะเต๊ะ อะไรพวกนี้ ร้านไหนที่ว่าตามสั่งก็มักจะตามใจคนสั่งจริง ๆ เพราะเด็กมหาลัยบางทีอะไรที่ธรรมดากินไม่เป็น ชีวิตต้องการรสชาติ เพื่อนเราเคยสั่ง “ข้าวราดผัดรวมมิตรเห็ดใส่เต้าหู้ไข่ไม่ใส่เนื้อสัตว์” ถ้าตั้งสติดี ๆ ก็คงจะเข้าใจได้ทันทีว่าต้องทำยังไง แต่ถ้าเป็นร้านที่ไม่ค่อยมีลูกค้าบ้าๆ แบบนี้ก็คงจะโดดเตะก้านคอคนสั่งไปแล้ว สรุปว่าเค้าทำได้อย่างที่ใจปรารถนา แถมออกมาอร่อยด้วย ทุกคนกลับบ้านปลอดภัย ไป ๆ มา ๆ รู้สึกเหมือนกำลังเขียนคอลัมน์พาชิมพาเที่ยวอยู่เลยนะ 5555555 ย้อนกลับมาทางท่าพระจันทร์ เดินย้อนกลับขึ้นไปทางท่าช้าง มุ่งหน้าไปทางวัดพระแก้วน่ะจ่ะ ก็มีของกินให้เลือกเยอะ ซอยข้าง ๆ ร้านดอกหญ้า ปากซอยมีร้านข้าวหมูทอดน้องชิน กระเถิบออกมาหน่อย ซอยที่เป็นดงร้านเช่าเสื้อครุย ก็มีร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสเสียวเกี๊ยวฟรี (อันนี้เราตั้งเอง 555555 แต่เกี๊ยวฟรีนี่เรื่องจริง) เลยไปอีกก็มีร้านส้มตำ ชื่อร้านกิ้ว เป็นอีกร้านที่ฮิตติดชาร์ต สมัยนั้น มาเรียนเจ็ดวันกินไม่ซ้ำกันยังได้เลย พอตกค่ำก็มีร้านอาหารมาตั้งขายกลางคืนอีก เคยพาแร่ดคลับและเหาแร่ดไปเสยมาแล้วหนนึง ฟาดกันเหมือนปอบลง สุดท้ายจ่ายที่คนละ 60 บาทเอง ส่วนท่าพระอาทิตย์ คงไม่ต้องเล่าแล้วล่ะว่าเป็นยังไง เพราะชุมชนนอกรอบก็แทบจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับชุมชนท่าพระอาทิตย์อยู่แล้ว 5555 จากคุณ : 4007611249 (verano) - [ 27 มิ.ย. 47 03:34:50 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ธรรมศาสตร์ กับ บทบาทสำคัญในกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 13 ในปี 2541 ประเทศไทยได้รับความไว้วางใจให้รับหน้าเสื่อเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวีปเอเซีย นั่นก็คือกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 13 ซึ่งในการนี้ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้เข้าไปมีส่วนสำคัญในการเป็นเจ้าภาพในครั้งนี้ก็คือ การใช้ศูนย์กีฬาของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นหนึ่งในสถานที่จัดการแข่งขัน ในปี 2537 รัฐบาลที่รับผิดชอบในขณะนั้นก็คือ รัฐบาลของ นายชวน หลีกภัย ได้เริ่มพิจารณาสถานที่สำหรับก่อสร้างสนามกีฬาและหมู่บ้านนักกีฬา โดยบุคคลที่จุดประกายความคิดให้ธรรมศาสตร์ได้เสนอตัวเป็นสถานที่จัดการแข่งขันคือ นายชัยรัตน์ คำนวณ ศิษย์เก่าคณะพาณิชย์ศาสตร์และการบัญชีของธรรมศาสตร์และดำรงตำแหน่งเป็นกรรมการโอลิมปิกแห่งประเทศไทย ซึ่งอธิการบดีของธรรมศาสตร์ในสมัยนั้นคือ รองศาสตราจารย์ นรนิติ เศรษฐบุตร การดำเนินการเพื่อยื่นขอเสนอตัวเพื่อขอเป็นสถานที่จัดการแข่งขันนั้นต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆมากมาย จนกระทั่งล่วงเลยมาถึงยุคสมัยของอธิการบดีท่านต่อมาคือ อาจารย์ ดร. ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และผู้ที่มีบทบาทสำคัญอีกท่านหนึ่งในการผลักดันให้มีการก่อสร้างศูนย์กีฬาและหมู่บ้านนักกีฬาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต ก็คือ อาจารย์ แก้วสรร อติโพธิ ซึ่งดำรงตำแหน่งรองอธิการบดีฝ่ายการนักศึกษาในสมัยนั้น (ปัจจุบันท่านดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภา) อาจารย์แก้วสรรเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงคนหนึ่งในการเข้าชี้แจงกับคณะรัฐมนตรีเลยทีเดียว จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 03:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ทีมผู้บริหารของมหาวิทยาลัยได้เข้าชี้แจงกับคณะรัฐมนตรีถึงประโยชน์ 3 ประการที่จะได้รับจากการก่อสร้างศูนย์กีฬาและหมู่บ้านนักกีฬาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตว่า 1. เป็นการพัฒนามหาวิทยาลัยของรัฐ เนื่องจากสามารถใช้อาคารบางส่วน และเป็นการได้สาธารณูปโภคเพื่อพัฒนาพื้นที่ 2. เป็นการพัฒนาวงการกีฬาของชาติ เพราะมีการเสนออาคารกีฬาและหอพักบางส่วนให้เป็นศูนย์ฝึกซ้อมของทีมชาติ 3. เป็นการพัฒนาเมืองทางตอนเหนือ เพราะต้องมีการก่อสร้างถนนและสถานีรถไฟเพื่อรองรับการแข่งขัน เป็นการวางผังเมืองและทำให้กรุงเทพฯทางตอนเหนือน่าอยู่ขึ้น ในที่สุดคณะรัฐมนตรีจึงได้อนุมัติให้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิตเป็นพื้นที่ก่อสร้างสนามกีฬาและหมู่บ้านนักกีฬาที่จะใช้ในการแข่งขันกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่ 13 โดยจะมีหอพักในหมู่บ้านนักกีฬาที่จุคนได้ 10,000 คน จำนวน 5,000 ยูนิต อาคารสนามกีฬาหลัก(Main Stadium) จุคนได้ 20,000 คน อาคารสระว่ายน้ำและสระกระโดด 3 สระ อาคารอินดอร์สเตเดี้ยมอีก 5 หลัง และยังมีอาคารอินเตอร์โซนซึ่งเป็นอาคารกลางสำหรับหมู่บ้านนักกีฬา เป็นที่รับประทานอาหารและเป็นศูนย์นันทนาการต่างๆอีกด้วย ซึ่งการก่อสร้างทั้งหมดดำเนินการโดยกระทรวงการคลัง จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 03:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ในที่สุดการแข่งขันกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่ 13 ก็ผ่านไปได้ด้วยดี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้รับคำชมเชยเป็นหนังสือที่เป็นทางการจากหลายประเทศว่าเป็นการจัดการแข่งขันกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งเลยทีเดียว ในปัจจุบันนี้หน่วยงานที่ดูแลสนามกีฬาทั้งหมดของธรรมศาสตร์ที่รังสิตคือศูนย์บริการการกีฬา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยศูนย์นี้ได้รับอนุมัติเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2545 จากสภามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์แต่มิใช่ส่วนราชการ มีหน้าที่รับผิดชอบบริหารจัดการทรัพย์สินด้านกีฬาที่ได้มาจากเอเชี่ยนเกมส์ ให้บริการด้านกีฬาและวัฒนธรรมแก่ประชาคมธรรมศาสตร์และประชาชนทั่วไป รวมถึงอำนวยความสะดวกสำหรับนักกีฬาทีมชาติที่เข้ามาเก็บตัวหรือเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติด้วย จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 03:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พระองค์ภา - ชาวธรรมศาสตร์ที่ชาวธรรมศาสตร์ภาคภูมิ 70 ปีที่ผ่านมา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ผลิตบัณฑิตออกมารับใช้สังคมมาอย่างต่อเนื่องและมีจำนวนมากมาย แต่คงละเลยไม่ได้ที่จะกล่าวถึงหนึ่งในชาวธรรมศาสตร์ที่เป็นความภาคภูมิใจร่วมกันของชาวธรรมศาสตร์ทั้งปวง ปี 2540 นับเป็นปีมหามงคล เนื่องด้วยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ได้มีโอกาสรับเสด็จฯ พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา ในฐานะนักศึกษาใหม่ของคณะนิติศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พระองค์ภาทรงสอบเข้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ด้วยการสมัครสอบผ่านทบวงมหาวิทยาลัย และเสด็จฯไปให้แพทย์ถวายการตรวจพระวรกายเหมือนกับนักศึกษาทั่วไป เมื่อเสด็จฯไปศึกษา ณ ศูนย์รังสิตในปีแรก ก็ทรงปฏิบัติพระองค์เหมือนกับนักศึกษาอื่น เช่น การเสวยพระกระยาหารในโรงอาหาร เป็นต้น จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 03:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตลอดระยะเวลาที่พระองค์ท่านทรงศึกษาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์นั้น ทรงมีความขยันหมั่นเพียร และสนพระทัยในวิชาที่เล่าเรียนอย่างจริงจัง โดยเมื่อสำเร็จการศึกษาทรงได้รับปริญญา“เกียรตินิยมดี” ส่วนในด้านกิจกรรมก็ทรงเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆเหมือนนักศึกษาทั่วไป กิจกรรมที่ทรงโปรดคือดนตรีไทย โดยทรงร่วมกับชมรมดนตรีไทย และได้ทรงเข้าร่วมกิจกรรมเชียร์ฟุตบอลประเพณีระหว่างจุฬาฯ-ธรรมศาตร์ทุกปี ทั้งในฐานะผู้อัญเชิญตราธรรมจักร ทรงเป็นผู้ร่วมแสดงและผู้เชียร์อีกด้วย จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 03:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ถึงแม้วันนี้ พระองค์ภาจะสำเร็จการศึกษาจากรั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ไปแล้วก็ตาม พระองค์ท่านก็ยังคงเป็นศิษย์เก่าที่ชาวธรรมศาสตร์ทั้งมวลภาคภูมิใจเสมอไม่เสื่อมคลาย จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 04:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ๒๗ มิถุนายน ๒๔๗๗ - ๒๗ มิถุนายน ๒๕๔๗ ๗๐ ปีที่ผ่านมานั้นอาจดูเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน เพราะกว่าจะมาถึงวันนี้ ธรรมศาสตร์ต้องผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย ทั้งสุขและทุกข์ ทั้งรอยยิ้ม หยดเลือดและหยาดน้ำตา แต่อย่างไรก็ตาม ธรรมศาสตร์ในวันนี้ก็จะยังคงยืนหยัดเพื่อความถูกต้องในสังคม เป็นปฏิปักษ์กับความอยุติธรรมทุกรูปแบบ และอยู่เคียงข้างประชาชนเฉกเช่นธรรมศาสตร์ในวันวาน ในขณะเดียวกันก็พร้อมจะเป็นธรรมศาสตร์ที่ก้าวทันโลกที่ไม่เคยหยุดนิ่ง เป็นที่พึ่งให้กับประชาชนชาวไทยอย่างครบถ้วนในศาสตร์ทุกแขนง และก็ยังคงพร้อมที่จะสร้างบัณฑิตรุ่นใหม่ออกไปรับใช้สังคมอย่างไม่หยุดยั้ง คำขวัญที่ว่า “ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน” จะยังคงก้องอยู่ในใจของชาวธรรมศาสตร์ทั้งปวง ในวันนี้และตลอดไป จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 04:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เจ็ดทศวรรษธรรมศาสตร์ จึ่งสถาปนาธรรมศาสตร์ ธรรมสิทธิ์แห่งราษฎรสยาม ผู้ใคร่รู้ย่อมได้รู้อยู่ทุกยาม บ่อเกิดความรู้แห่งมหาชน กำเนิดนามธรรมศาสตร์และการเมือง อร่ามเรืองเหลืองแดง ณ แห่งหน เจ้าพระยาท่าพระจันทร์บันดาลดล ศาสตร์แห่งคนผู้รักความเป็นธรรม มหาโพธิ์บัลลังก์ตั้งตระหง่าน กำหราบมารประจันสมัยประลัยย่ำ ดินสอโดมรรรดมประโคมคำ ประดังดาลขานย้ำส่ำสัตยา ยังหยัดสู้ทุรยุคทุกสมัย คือมหาวิทยาลัยของคนกล้า กล้าสู้กล้าพิทักษ์ยุติธรรมา เชิดหน้าทระนง ณ ธรณี เจ็ดทศวรรษศักดิ์ธรรมศาสตร์ ประกาศเป็นเกียรติศักดิ์ศรี เหลืองแดงแรงโดมระดมทวี ธรรมสิทธิเสรีเทิดพิทักษ์ ก้าวไปกับทัพแถวทิวธงธรรม ยืนคำมั่นขานย้ำอย่างแน่นหนัก ฉันแสนรักธรรมศาสตร์เป็นยิ่งนัก เพราะธรรมศาสตร์สอนให้รักประชาชน - เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ – จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 27 มิ.ย. 47 04:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จากคณะผู้สร้างสรรค์กระทู้ กระทู้นี้คงไม่สามารถเกิดขึ้นได้เลยถ้าปราศจากความร่วมแรงร่วมใจของพี่น้องชาวธรรมศาสตร์ในบอร์ดนอกรอบฯ เพราะทุกคนที่ปรากฏชื่อล็อกอินในการโพสต์กระทู้นี้ตอบรับในทันทีที่ผมเชิญชวนมาทำงานในฐานะคณะผู้สร้างสรรค์กระทู้ร่วมกัน โดยขออนุญาตกล่าวถึงดังนี้ nsk - เป็นกำลังสำคัญคนหนึ่ง แนลเสนอหัวข้อที่จะเขียนด้วยตนเอง ค้นข้อมูล , รูปถ่าย และเข้าประชุมเสนอแนะความคิดเห็นทาง msn อย่างสม่ำเสมอ เป็นงานที่ทำได้ดีมากจริงๆครับ ปลาตัวน้อย - ถึงแม้ว่าจิ๊บจะเพิ่งผ่านการเรียนที่ธรรมศาสตร์มาเพียง 1 ปี แต่ก็ไม่ใช่ข้อแม้สำหรับเธอในการเข้าร่วมงานนี้ จิ๊บเสนอหัวข้อที่จะเขียนด้วยตัวเอง พร้อมทั้งค้นข้อมูลและรูปถ่ายประกอบกระทู้ แต่เนื่องด้วยเธอติดภารกิจต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ไม่สามารถมาร่วมโพสต์กระทู้ตามเวลาที่นัดหมายได้ จึงได้ส่งเนื้อหากระทู้มายังผมเพื่อให้โพสต์แทนเธอ แต่เป็นเรื่องที่โชคร้ายเพราะการส่ง e-mail เกิดข้อผิดพลาด ทำให้ผมไม่ได้รับข้อมูลดังกล่าวจากเธอ ดังนั้น เราจึงต้องช่วยกันทำข้อมูลในหัวข้อนี้ขึ้นมาใหม่ตามแนวทางที่จิ๊บวางรูปแบบไว้ และโพสต์ในชื่อล็อกอิน ปลาตัวน้อย ขอบคุณจิ๊บมากครับที่ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ verano - จ่าฝูงยังคงรูปแบบของเนื้อหากระทู้ที่เป็นตัวของตัวเอง เรื่องราวสนุกสนานตามแบบที่เธอถนัด และนอกจากนี้ยังเข้ามาประชุมแสดงความคิดเห็นกันทาง msn อย่างสม่ำเสมอ ทำได้ดีมากครับ ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น - เป็นหัวเรือใหญ่ของกระทู้นี้เลยก็ว่าได้ พี่อ้นกระตือรือร้นกับงานนี้เป็นอย่างยิ่ง เริ่มด้วยการทำการบ้านอย่างหนัก ก่อนที่จะส่งต้นฉบับกระทู้ให้ผมได้ก่อนเพื่อน นอกจากนี้ยังช่วยติดตามงานจากน้อง 3 คนข้างบน รวมทั้งผมด้วย และยังช่วยเอื้อเฟื้อสถานที่ที่ทำงานและเครื่องไม้เครื่องมือให้ใช้สแกนรูปอีกด้วย ซาบซึ้งมากครับ ขอบคุณเป็นพิเศษ ตื้อหมิงเศร้า - น้องฟาง มาช่วยทำให้การสแกนรูปและการย่อขนาดรูปกลายเป็นเรื่องง่ายดายและรวดเร็ว สหทัยมูลนิธิ - อนุเคราะห์สถานที่และเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับสแกนรูป คณะผู้สร้างสรรค์กระทู้ทั้ง 5 คนขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจติดตาม “กระทู้พิเศษ” มาจนถึงบรรทัดนี้ หากมีข้อบกพร่องประการใด ผมในฐานะที่เป็นผู้ประสานงานกระทู้ ขอน้อมรับข้อบกพร่องนั้นครับ จากคุณ : 2901612982 (น.หนึ่ง) - [ 27 มิ.ย. 47 04:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอขอบคุณพี่ น หนึ่งด้วยครับ ที่เป็นแกนหลักในการตั้งกระทู้ครั้งนี้ ถ้าไม่มีพี่ กระทู้ดีๆ แบบนี้คงเกิดขึ้นได้ยาก เป็นความพยายามที่คุ้มค่าและก่อให้เกิดความรู้สึกดีๆ กับพวกผมมากๆเลย ขอบคุณเวบพันทิพย์ และนอกรอบฯ ด้วย ที่ทำให้พี่น้องได้มาเจอกันและสร้างสิ่งดีๆ ครับ หวังว่าพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านคงจะได้รับประโยชน์อะไรบ้างไม่มากก็น้อย แบ่งปันความรู้สึกดีๆ จากชาวธรรมศาสตร์สู่ประชาชน คือเป้าหมายหนึ่งของมหาวิทยาลัยเพื่อปวงชนครับ จากคุณ : nsk - [ 27 มิ.ย. 47 04:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อยากเรียนที่นี่จัง........... -เคยมีคนบอกว่านักศึกษาธรรมศาสตร์ติดดินกันทุกคน จากคุณ : cindy_gerr - [ 27 มิ.ย. 47 11:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตอนเอ็นท์ฯอยากเข้าธรรมศาสตร์ แต่ติดจุฬาฯ เพื่อนๆ อยู่ธรรมศาสตร์ทั้งแกงค์เลย 5555555 ไปบ่อยมากสมัยนั้น ปล. กระทู้นี้ระบุลำดับอาวุโสได้ดีมาก 555555 จากคุณ : น้าอ๊าด - [ 27 มิ.ย. 47 11:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เหน 25 กะ 29 แล้วอุ่นใจ แต่พอเหน 39 40 46 แล้ว เอ่อ .... ขอบคุณสำหรับความรู้คับ จากคุณ : devilmonkey - [ 27 มิ.ย. 47 11:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 50 รูปนี้สำหรับเจ๊ (ดูสมวัยดี) ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : น้าอ๊าด - [ 27 มิ.ย. 47 11:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อันนี้สำหรับคนอื่นๆ ที่เหลือ 55555 จากคุณ : น้าอ๊าด - [ 27 มิ.ย. 47 11:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ตอนเอ็นทรานซ์ เลือกธรรมศาสตร์อันดับ 1 ดั้ว แต่ไม่ติด :P เคยมีโอกาสเข้าไปเดินชมมหาลัยสองสามครั้ง รู้สึกอบอุ่นดี จากคุณ : iLHaNLiSM - [ 27 มิ.ย. 47 14:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อคืนโพสต์ของตัวเองแล้วก็ไปนอนเลยค่ะ ไม่ได้อยู่ขอบคุณพี่ ๆ น้อง ๆ ที่ช่วยกันทำให้เกิดกระทู้นี้ขึ้นมา ขอบคุณพี่หนึ่งกับพี่อ้นมากนะคะ ที่ทำงานหนัก ย่อยข้อมูลมากมายให้อ่านง่าย และประทับใจ อ่านไปขนลุกไปตลอดเวลา ขอบคุณไออ้วน ที่อ้วนไปอ้วนมา รูปแกฮาจริง ๆ ขอบอก ไม่รู้ทำไมแต่ฮา ไม่เชื่อถามคนอื่นดูดิ 55555 ขอบคุณน้องจิ๊บ ที่อุตส่าห์สละเวลาเรียนหนังสือ ไปหาข้อมูล ช่วยออกไอเดียด้วย ^o^ ตอบน้องซิน : พี่ว่าคงไม่ใช่แค่ติดดิน เพราะหุ่นแบบพี่กับอิแนล พูดได้คำเดียวว่า จมดิน (T-T) ตอบไอ่ลิงบ้ามังกี้กิ๊ก : สุดท้าย ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่านนะคะ และอยากให้ทำความเข้าใจว่า ความบ้า ๆ บอ ๆ ของพวกเราเป็นสิ่งที่ติดตัวมาจากบ้าน มหาวิทยาลัยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใดนะคะ 555555555 จากคุณ : verano - [ 27 มิ.ย. 47 16:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เมื่อก่อนเคยคิดว่าจุฬา"แจ่ม"แล้ว พอมาเจอธรรมศาสตร์เข้าไปทำให้รู้ว่ายังมีที่"แจ่ม"พอๆกันอีก อืม...มธ.เมื่อก่อนเคยเป็นวังเก่าหรือเปล่าอ่ะครับ เพราะเห็นมีกำแพงแปลกๆเหมือนวังเลย.... จากคุณ : ห้องนี้มีรักให้พักพิง - [ 27 มิ.ย. 47 17:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ดีจังผูกพันกับมหาวิทยาลัย มีกิจกรรมดีดี จบมาแล้วก็มีอะไรให้นึกถึง เอแบคไม่เป็นงี้เลยอะ จากคุณ : maezono_in_love - [ 27 มิ.ย. 47 22:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 56 - - อะนะ ... เป็นมหาลัยที่น่าเรียนมาก .. โดยเฉพาะที่ท่าพระจัน .. แต่ตอนเอนไม่ได้เลือกเลย .. หุหุ .. เลือกใกล้บ้านไว้ก่อน .. (แล้วก็ไม่ติด T_T ) .. จากคุณ : palermo - [ 28 มิ.ย. 47 03:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกระทู้ที่น่าอ่านมากเลยค่ะ.... กระทู้นี้บ่งบอกวัยได้ดีจิงๆๆ5555 25,29 จากคุณ : fan_man_u - [ 28 มิ.ย. 47 08:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58 โอ้ว เป็นกระทู้ที่ดีมากๆเลยครับ ปรบมือๆๆๆๆๆ แต่ 25 กะ 29 อืมๆๆๆ 5555555 จากคุณ : ต๊องจิงๆ - [ 28 มิ.ย. 47 08:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โห... พี่ๆ ขยันกันมากๆ ข้อมูลปึ้กอย่างแรง... ชีวิตในธรรมศาสตร์ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตเลยล่ะ ไม่เคยเดินที่ไหนแล้วรู้สึกเหมือนเดินในมหาลัยเลย และเมื่อคืน ก็เป็นคืนที่พิเศษมากๆ แม้ในใจจะแอบคิดว่า... ...งานคนแก่... Happy 70th Thammasat Anniversary... จากคุณ : 4101612580 (อันโดรมาคี) - [ 28 มิ.ย. 47 10:57:23 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จิงๆ ตอนเอนท์ป๋มก็เลือก มธ. อันดับ 3 นะ แต่ไม่ติดอ่ะ แหะ แหะ ผมชอบ มธ.ท่าพระจันทร์มากก่าที่รังสิตนะ บรรยากาศดี อบอุ่น มีหนังสือดีๆให้อ่านเยอะ และที่สำคัญอยู่ติดชุมชน มี 41 มาอีกแระ ใครรหัสเลขน้อยๆมาเยอะๆหน่อยจิคับ ตั้งแต่ 39 ลงไปนี่เหนแล้วช้ำใจ จากคุณ : devilmonkey - [ 28 มิ.ย. 47 13:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณพี่ น.หนึ่ง และพี่อ้น สำหรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์สำหรับน้อง ๆ นู๋เป็นคนหนึ่งที่ใฝ่ฝันอยากเรียนที่ธรรมศาสตร์มาก ๆ แม้จะไม่มีโอกาสได้เข้าไปเรียน แต่ก็รักสถาบันนี้เหมือนเป็นนิสิตคนหนึ่งนะค่ะ.... ชอบไปนั่งกินข้าวแถวท่าพระจันทร์ ชอบนั่งเรือข้ามฝาก...สมัยเรียนมหาลัยยังชอบใช้สมุด lecture ของธรรมศาสตร์เลยอะค่ะ จากคุณ : JIBSUKA - [ 28 มิ.ย. 47 14:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : นาย-พล - [ 28 มิ.ย. 47 16:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ช่วงชีวิตในธรรมศาสตร์ เป็นช่วงเวลาที่มีความหมายที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิต ได้เรียนรู้ที่จะทำเพื่อคนอื่น มองความทุกข์ยากของคนอื่นเป็นหน้าที่ที่ต้องช่วยกัน เป็นช่วงเวลาที่หล่อหลอมตัวตนจนชัดเจน และสามารถยืนหยัดอย่างเข้มแข็งมาจนทุกวันนี้ ที่ที่ให้โอกาสเราได้เติบโต คิด ฝัน และทำ - - - ก้าวไปในทิศทางที่มีความสุข ไม่ว่าจะหน้าที่การงาน ชีวิต และอื่น ๆ - - - สามารถแบ่งปันความรู้สึกดี ๆ ไปยังคนรอบข้างได้เสมอ - - - ขออุทิศความดีงามทั้งหมด แด่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ขอบคุณคณะผู้สร้างสรรค์กระทู้ทุกคนค่ะ น้อง ๆ เยี่ยมจริง ๆ ดีใจที่ได้ทำงานด้วยกันนะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมด้วยค่ะ - - - แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 47 00:16:45 จากคุณ : 256162 (ข้าวปุ้นอุ่นอุ่น) - [ 30 มิ.ย. 47 00:15:10 ]