ความคิดเห็นที่ 1 สมอง กล้ามเนื้อกับการสวิงกอล์ฟ ในการเล่นกอล์ฟ กล้ามเนื้อหลายส่วนมากมายในร่างกายเราจะต้องทำงานประสานกันเป็นอย่างดี มีความราบรื่นต่อเนื่อง ไม่ติดขัด แต่ที่เรามักมีปัญหากับการสวิงกอล์ฟให้ได้แบบนั้นเพราะสมองหรือเจ้าความคิดของเรานี่แหละที่พยายามไปสั่งงานมันทั้งที่การสวิงนั้นเราใช้เวลาเพียงสองวินาทีเศษๆ เท่านั้น ความเป็นไปไม่ได้จึงเกิดขึ้น ดังนั้นในการสวิงกอล์ฟหนังสือเล่มนี้จึงกล่าวถึงการทำงานแบบอัตโนมัติ แบบไม่ต้องใช้ความคิด(reflex) เช่นถ้าเราเดินเหยียบตะปู เราจะชักเท้าหนีเอง และเปรียบเทียบกับการเล่นกีฬาอย่างอื่นเช่นฟุตบอล ตะกร้อ เทนนิสซึ่งการทำงานของกล้ามเนื้อนั้นจะเป็นไปแบบอัตโนมัติทั้งสิ้น แต่เพราะลูกกอล์ฟที่มันอยู่นิ่งๆ เราจึงมีเวลามากพอที่จะปล่อยให้สมองคิดๆ มากจนพัง ยิ่งจรดนานก็ยิ่งแย่เพราะเจ้าสมองนี่แหละที่หวังดีช่วยคิดทำให้เกิดอาการเครียดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ในหนังสือจึงแนะนำให้จำแต่สิ่งที่ดีของแต่ละช็อตของไม้แต่ละอันได้ก็ยิ่งดีใหญ่และให้สมองทำงานน้อยที่สุด แต่ผมมีความเห็นจากการสังเกตเองว่าเวลานักกอล์ฟซ้อมสวิงนั้นแทบจะร้อยละร้อยจะสวิงได้สวย ราบรื่น ต่อเนื่องกันดี แต่พอจรดจะตีจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้น ผมเคยเล่นกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ท่านเล่นกอล์ฟได้ดีพอควรแต่ก็มีปัญหาอยู่เนืองๆ พอตีไม่ดีก็ถามผมว่าเป็นเพราะอะไร ยิ่งอธิบายมากก็ยิ่งไม่ดี ผมเลยบอกให้ท่านซ้อมสวิงซึ่งผมสังเกตเห็นว่าสวิงนั้นดี ไหลลื่น เวลาแบ็คสวิงก็ถูกต้องไปหมด และผมก็ให้ท่านซ้อมสวิงไปประมาณ 4-5 ครั้ง และบอกให้จับความรู้สึกที่ซ้อมสวิงนั้น พอจรดลูกได้ให้สวิงเลยโดยใช้ความรู้สึกนั้น ปรากฎว่าลูกตีออกมาดีมาก และแนะนำว่าต่อไปแต่ละช็อตให้สวิงลมก่อนสี่ ห้าครั้ง เพียงแต่ให้ระวังว่าอย่าไปรบกวนคนอื่นเท่านั้น นักกอล์ฟบางคนกลัวลูกกอล์ฟ เหมือนมันมีมนต์สะกด ผมจำได้ว่าเคยอ่านในกอล์ฟไดเจสต์ เขาแนะนำให้เอาถ้วยกระดาษมาครอบ วันหนึ่งมีโอกาสแนะนำเพื่อนและเตรียมถ้วยไอติมกระดาษไปด้วย ผมเอาถ้วยครอบลูกกอล์ฟไว้แล้วให้เพื่อนตี เสียงน่ะดังประหลาด แต่เชื่อเถิดครับว่าลูกนั้นทั้งตรงและไกล เลยให้ตีอีกสี่ห้าลูกครอบถ้วยกระดาษ ปรากฎว่าดีทุกลูก แต่พอให้ตีจริงดันตีไม่ได้อีก เมื่อเห็นว่าหมดหนทาง ถ้วยกระดาษก็หมด บังเอิญนึกขึ้นได้เลยเอาปากกาเมจิกมาวาดที่ลูกกอล์ฟเป็นรูปสามเหลี่ยมใหญ่ๆ มองแล้วประหลาดดี มันหลอกตา เขากลับตีได้ ผมเลยบอกว่าเวลาออกรอบให้เอาเมจิกทาลูกให้เลอะๆ ทั่วลูกจะได้ตีได้ เขาก็ทำตามและปรากฎผลออกมาดีน่าพอใจกว่าแต่ก่อนมาก ใครที่กลัวลูกกอล์ฟจะลองเอาไปใช้ก็ได้นะครับ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ (โปรดติดตามต่อไป) จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 00:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความเชื่อมั่น ผมเคยเล่นกอล์ฟกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่ค่อนข้างจะเครียดมากและจะทำอะไรด้วยความกลัวไปเสียหมด แกเลยเป็นคนที่เล่นช้าถึงช้าเอามากๆ ไม่ว่าจะตีช็อตไหนก็ตาม ครั้งหนึ่งที่เราเล่นกอล์ฟด้วยกัน หลังจากเดินออกจากซุ้มน้ำ ผมได้ยินแกเปรยขึ้นมาเบาๆ ว่า "สงสัยตูเสร็จแน่ ตกน้ำแหง" ผมเลยถามเพื่อนคนนี้ว่า "กลัวตกน้ำเหรอ?" เพราะหน้าทีออฟหลุมนั้นเป็นบ่อน้ำใหญ่ ใหญ่เอามากๆ แต่ผมรู้ว่าด้วยฝีมือและกำลังของแกนั้นบ่อน้ำขนาดนั้นไม่ครนามือหรอก ผมเลยท้าพนันกับแกว่า "ผมพนันว่าคุณตีลูกไม่ตกน้ำ พนันกัน 50 บาทแล้วกัน" แกงงๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ผมเลยย้ำอีกครั้งว่าผมพูดจริงๆ ท้าพนันจริง ไม่ได้พูดเล่น แกเลยตกลง แกตีลูกนั้นออกไปข้ามน้ำไปกว่าร้อยหลา ผมยิ้มให้ถามแกว่า "ถามจริงๆ เหอะ ทำไมถึงรับพนัน และคิดอะไรตอนนั้น" แกบอกว่า "อย่างน้อยถ้าตีตกน้ำ ก็ยังได้ทุนคืนบ้าง" ผมกำลังจะบอกว่าเพราะเพื่อนผมคนนี้แกสบายใจ ไม่ต้องกลัวตกน้ำเลยสามารถตีข้ามน้ำได้อย่างสบายๆ ผมเคยอ่านหนังสือธรรมะเล่มหนึ่งเขียนโดยคนธรรมดาๆ ที่ปฎิบัติ ไม่ใช่พระอาจารย์ที่ไหน แกเล่าว่า วันหนึ่งจะกลับบ้าน ฝนดันตกมาโครมใหญ่เนื้อตัวเปียกปอนไปหมด แกเลยหลบฝนที่ป้ายรถเมล์พลางนึกในใจว่า "แย่แน่เรา ยิ่งเป็นคนอ่อนแออยู่ สงสัยจะต้องเป็นหวัดแน่" ที่แกเล่าเรื่องนี้แกกำลังชี้ให้เห็นว่า" ทั้งที่ตัวเองยังไม่ทันจะป่วยเลย แต่ใจมันดันป่วยไปเสียก่อนแล้ว คุณว่ามันจะเข้าท่าที่ไหน" การสร้างความเชื่อมั่นให้เกิดขึ้นกับตัวเองนั้น ถามว่ายากไหม? ผมอยากบอกว่า ไม่ลำบากเลย เพียงแต่อยากให้เราคิดในแง่บวกเอาไว้ให้มากๆ ยิ่งมากยิ่งดี อย่างเช่นนึกถึงภาพที่ลูกกอล์ฟกำลังลอยไปตกลงบนกรีน หรือวาดภาพไลน์ของลูกกอล์ฟขณะที่กลิ้งไปบนผิวกรีนลงหลุม และตัดความคิดที่เป็นลบหรือเทคนิคการสวิงออกไปให้หมด หรือจะนึกถึงภาพนักกอล์ฟในดวงใจของคุณกำลังสวิงกอล์ฟ เป็นต้น ครั้งหนึ่งผมเคยเล่นกอล์ฟได้ห่วยเอามากๆ วันนั้นจะทำอะไรก็ผิดไปหมด ยิ่งอยากช่วยพาร์ทเนอร์บ้างก็ยิ่งแย่ พาร์ทเนอร์ผมคนนั้นคงเห็นว่าผมซ้อมสวิงตรวจดูตำแหน่งต่างๆ ของร่างกายทั้งมือ ศอก เข่า ทำท่าสวิงลง ทำท่าตีแบบสโลว์โมชั่นฯลฯ แกคงรำคาญบอกกับผมว่า "ยังไงๆ วงสวิงก็ไม่เหมือน นิค ฟัลโด(ตอนนั้นเป็นมือหนึ่งของโลก) คุณมีแต่สวิงของคุณและวงสวิงของคุณก็สวยกว่านิค ฟัลโด เสียอีก เลิกเช็ควงสวิงตัวเองได้แล้ว ถ้ามันไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านั้นก็ตีๆ ไปเหอะ ตูรำคาญตาว่ะ" ผมก็เลยได้สติ จรดได้ที่ก็หวดๆ ไป อีกสามหลุมที่เหลือเลยได้พาร์หมดและเป็นเพียงสามพาร์ในวันนั้น อีกนึกสงสัยตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ตอนนั้นไม่มีตอบให้ตัวเอง แต่ถ้าผมถามทุกท่านตอนนี้ผมเชื่อว่าทุกท่านต้องตอบผมได้แน่ ก่อนกลับบ้านวันนั้นเพื่อนผมบอกทิ้งท้ายเอาไว้ว่า "คิดน่ะคิดได้ แต่ต้องคิดให้เป็น" ผมไม่รู้หรอกว่ามันหมายความว่ายังไง มารู้เอาภายหลังๆ จากที่เคยอ่านเจอในหนังสือธรรมะอีกเล่มหนึ่งว่า "เมื่อเริ่มคิดก็ผิดแล้ว" เมื่อเอาธรรมะมาประยุกต์ ในทางธรรมนั้นเมื่อเราเริ่มคิด มันจะมีสิ่งต่างๆ ที่เป็นความวุ่นวายตามมา เช่นคิดทำงานโครงการหนึ่ง เมื่อคิดได้และลงมือทำ ลองนึกดูว่ากว่าจะเสร็จโครงการนั้นเราจะมีปัญหาวุ่นวายเกิดขึ้นเท่าไหร่ เมื่อเอามาประยุกต์กับกอล์ฟ ท่านก็คงได้คำตอบกับตัวเอง แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 08:08:19 แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 07:58:41 จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 07:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยินดีที่ท่านกลับมาให้ความรู้กับผองเพื่อนเช่นเดิม ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ จากคุณ : ลุงที - [ 25 ก.ค. 47 08:54:16 A:203.154.152.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมชอบบทที่ 3 เรื่องทฤษฎีวงจรอุบาทว์ของการสวิงกอล์ฟในหนังสือเล่มนี้มาก วงจรที่ว่านี้จะหมุนเวียนและวนกันอยู่อย่างนั้นดังนี้ 1. ความกล้ว(ความผิดพลาด) การคาดการณ์ล่วงหน้า ทำให้เกิด 2. ความลังเลสงสัย ความไม่แน่ใจซึ่งจะก่อให้เกิด 3. ความพยายามที่มากขึ้น ผลที่ตามมาคือ 4. อาการเกร็งของกล้ามเนื้อ ซึ่งจะทำให้เกิด 5. ความผิดพลาด ในส่วนตัวผมอยากเติมข้อ 1.ให้ครบๆลงไปเลยว่ามันยังมีความอยากซึ่งเป็นกิเลสอีก และเมื่อวิเคราะห์ให้ดี มันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมเชื่อว่านักกอล์ฟทุกคนคงเคยประสบกันมาบ้างไม่มากก็น้อย ส่วนตัวผมน่ะเจอมาไม่รู้เท่าไหร่ มากเสียจนถ้านับเป็นเงินแต่ครั้งเป็นแต่ละบาทได้ ผมคงรวยอื้อซ่า เชื่อไหมว่าในการแข่งขันกอล์ฟคราวหนึ่ง ตีมาอยู่ดีๆ พอถึงพาร์ 5 หลุมหนึ่ง เหลือช็อตที่สามเพียง 50 หลา แต่มีธารน้ำเล็กๆ ขวางหน้า ธารน้ำนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาเลยแต่คงเป็นเพราะความที่อยากได้เบอร์ดี้ ผมเล็งแล้วเล็งอีก จรดแล้วจรดอีกปรากฎว่าตีหลังลูกตกน้ำ และตีตกน้ำนั้นอีก 5 ลูก ถึงตอนนั้นคะแนนน่ะเทไปหมดแล้ว เสียดายลูก ไม่ตีก็ไม่ได้และกว่าจะจบหลุมนั้นได้หลุมเดียวทำไป 15 ที แล้วจะแก้ไขอย่างไร? ในหนังสือกล่าวถึงการเรียนรู้ที่ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น เรียกว่า แพ้ให้เป็น โดยการ 1.สร้างทัศนคติที่ถูกต้อง ซึ่งจะทำให้เกิด 2.ความมั่นใจ ทำให้ 3.การทำงานที่ประสานกันดีของกล้ามเนื้อ เกิดเป็น 4.ผลงานที่ดี แต่หากเกิดความผิดพลาดให้ยอมรับความจริง ซึ่งจะทำให้ความมั่นใจนั้นยังอยู่ ในการแข่งขันกอล์ฟคราวหนึ่ง ผมแสดงความยินดีกับเพื่อนคนหนึ่งที่ตีคะแนนได้ 73 เขาแอบกระซิบกับผมว่า"รู้ไหมเพียงแค่สามหลุมแรกผมก็ตีเกินไป 5 แล้ว มีทั้งโอบี ตกน้ำ ก็เลยตัดใจ ช่างมัน แต่พอตีๆ ไปมีเบอร์ดี้บ้าง ชิพลงบ้าง พัทท์ยาวๆ ลงบ้าง คะแนนก็เลยออกมาอย่างที่เห็น" แต่ที่ผมคิดได้คือกอล์ฟน่ะตีตั้ง 18 หลุม พังไปแล้ว 3 หลุมที่เหลืออีก 15 หลุมที่ว่าชิพลงอย่างมากก็หนึ่งหรือสองหลุม พัทท์ยาวลงอย่างมากสองหรือสามหลุม แล้วอีกประมาณ 10 หลุมที่เหลือล่ะ- ถ้าไม่เรียกว่าตีดีแทบจะทั้ง 15 หลุมแล้วจะเรียกว่าอะไร ผมเองก็เคยเป็นคือเมื่อตัดใจได้มันก็ดีขึ้น และเชื่อว่านักกอล์ฟทุกคนก็เคยเป็น ปัญหาอยู่ที่เราได้เรียนรู้อะไรไปบ้างและนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเองได้ ในหนังสือเล่มนี้จึงกล่าวถึงการตัดตัวเองออกจากวงจรอุบาทว์ให้ได้โดยการ เลิกคิด เชื่อมั่น อยู่กับปัจจุบัน เลิกคิดเรื่องเลวร้าย คิดให้เป็นบวก เลิกคิดเรื่องอนาคต เลิกคิดเรื่องเทคนิคการสวิง พุทธศาสนาก็กล่าวถึงการอยู่กับปัจจุบัน เลิกคิดเรื่องอดีตเพราะมันจบไปแล้ว เลิกคิดเรื่องอนาคตเพราะมันยังมาไม่ถึง ถ้าเป็นลูกพัทท์ก็ให้ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคืออ่านไลน์ ถ้าเห็นว่าประมาณ 1 หลุมไลน์ซ้าย มันจะไม่เป็นอย่างอื่นแล้ววาดภาพที่ลูกกอล์ฟกลิ้งไป ซ้อมพัทท์ลม จรดและพัทท์ ลงก็ดี ไม่ลงก็ไม่ลง(ยอมรับซะดีๆ) จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 09:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับลุงที ดีใจจังที่เจอลุงที(ไม่เห็นด้วยตาแต่เห็นด้วยใจ) ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นที่มีให้ครับ อย่างป๋าชช. บอกแหละครับมันตัดไม่ขาด(แต่ไม่เคยคิดจะตัดเลย) ลุงทีสบายดีนะครับ ส่วนผมสบายบรื๋อ จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 09:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ได้คุยกับคุณหมอวิธานแล้ว (เผอิญเป็นญาติกัน) คุณหมอฝากขอบคุณคุณทองประกายค่ะ ่ท่านปลื้มมากที่มีคนชื่นชมผลงาน และยังบอกว่า ถ้าคุณทองประกายมีความเห็นแย้งอะไร ก็ร่ายมาได้เลยค่ะ ท่านยินดี จากคุณ : SS (SP700) - [ 25 ก.ค. 47 10:51:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณหมอถามถึงคุณจุ๊ด้วยค่ะ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง สบายดี? (พี่ตอบไปแล้วว่า มีหนึ่งหน่อหล่อเหลา เลยไม่ค่อยว่างมาเล่นกอล์ฟ) คุณหมอเคยอ่านที่คุณจุ๊เขียนถึงหนังสือของท่าน คุณหมอยังจำได้ค่ะ และฝากขอบคุณด้วยเช่นกันค่ะ จากคุณ : SS (SP700) - [ 25 ก.ค. 47 10:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับคุณ ss(sp700) ขอบคุณมากที่ได้ช่วยเรียนคุณหมอให้ ต้องย้ำอีกครั้งครับว่าหนังสือของคุณหมอเยี่ยมจริงๆ เพราะในความรู้สึกของผมเองนั้นมีความปรารถนาเหลือเกินที่ให้มีใครสักคนช่วยไขปริศนาเรื่องนี้ ผมเองทราบมาบ้างเพราะอ่านหนังสือมาบ้างเหมือนกัน แต่อย่างผมบอกใครๆ จะเชื่อเพราะไม่ได้เป็นโปร ไม่ได้เป็นจิตแพทย์ และนักกอล์ฟจำนวนมากก็ขาดการใส่ใจกับเรื่องนี้ อย่างที่ผมเป็น มันได้แต่งง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเองเคยเขียนเป็นกระทู้ที่นี่และเคยตอบคำถามไปบ้าง แต่ก็รู้ว่ามันไม่กระจ่างไง จนกระทั่งได้หนังสือเล่มนี้มาจากเพื่อนคนหนึ่ง เขาเขียนไว้ที่ปกด้านในว่า "โลกมีไว้ให้เหยียบ ไม่ได้มีไว้แบก" ให้เป็นอุทธาหรณ์แก่ผมซึ่งก็ตรงกับที่คุณหมอเขียนไว้ว่า "เราเล่นกอล์ฟ ไม่ใช่กอล์ฟเล่นเรา" (เอ๊ะ มันตรงไหมหว่า ชักงง คล้ายๆ กันแหละมั๊ง) ขอบคุณคุณนกอีกครั้งครับที่กรุณาเรียนคุณหมอ ถ้าจะมีอะไรแย้งหรือเห็นอีกอย่างจะร่ายต่อไปครับ จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 13:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อุปสรรคไม่มีป้ายบอก โปรสุกรี อ่อนฉ่ำเคยเล่าให้ผมฟังว่าในคราวที่ไปแข่งกอล์ฟ world cup ประเทศอะไรจำไม่ได้แล้วและเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานมากแล้ว เมื่อเล่นถึงหลุมสุดท้ายในวันสุดท้ายโปรสุกรีนำอยู่หนึ่งหรือสองสโตรคนี่แหละ พอขึ้นทีออฟ ในก๊วนซึ่งเป็นคู่แข่งขันบอกแกว่าเมื่อเล่นจบหลุมนี้ คุณก็จะได้เป็นแชมเปี้ยนโลก เท่านั้นแหละแกทีออฟตวัดลูกลงน้ำไปเลย จบหลุมนั้นแกกลับแพ้ไปหนึ่งแต้ม "อย่าไปว่านักกอล์ฟคนนั้นเลยว่ามีเจตนาไม่ดี" โปรสุกรีบอก "ผมมันห่วยเอง" มันตรงกับที่คุณหมอเล่าถึงประสพการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองของการตีได้เลข 3 ครั้งแรก ผมว่ามันเกิดขึ้นได้กับทุกคน ในทุกเรื่อง ผมก็เคยเป็นนับครั้งไม่ถ้วน ในหนังสือแนะนำแนวทางการแก้ไขว่า 1.ยอมรับความจริงซะว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเรา อย่าไปโทษนั่นโทษนี่เพราะมันจะเท่ากับการปล่อยปัญหาไว้ ไม่ยอมแก้ไข 2.อยู่กับปัจจุบัน 3.จำแต่เรื่องดีๆ ช็อตดีๆ เรื่องร้าย ช็อตไม่ดีให้ลบออกจากสมอง ผมเองงมโข่งอยู่กับความไม่รู้มาแสนนานนับเป็นสิบปี จนกระทั่งเกมกอล์ฟของผมมันตกต่ำลงจนถึงขีดสุด คุณจะเชื่อไหมถ้าผมบอกว่าครั้งหนึ่งผมเคยถือแฮนดิแคป 6 เมื่อไม่คิดอะไรมากผมก็ตีประมาณแต้มต่อนี่แหละ แต่พอเริ่มคิดว่าเราเสียได้แค่ 3 แต้มใน 9 หลุม ทุกอย่างก็พังพินาศในหลุมแรกนั่นเอง แต่พอตัดใจได้ คิดว่าช่างมันและสนใจกับความงามของธรรมชาติรอบๆ ตัว ทุกอย่างก็ดีขึ้น ผมกำลังจะบอกว่าแม้กระทั่งแต้มต่อของตัวเองก็ทำให้เราเครียดได้ถ้าเผลอไปคิดถึงเข้า นักกอล์ฟจึงควรเรียนรู้จิตของตัวเอง อ่านจากหนังสือของคุณหมอนี่แหละ มันสะท้อนความในใจของคุณออกมาได้มากมาย(ผมไม่รู้จักคุณหมอเป็นการส่วนตัวเลยนะ ไม่ได้ค่าประชาสัมพันธ์ใดๆ ด้วย เห็นหน้าก็แต่ในรูปท้ายเล่ม หล่อดี) แต่คิดว่ามันเป็นการเรียนลัดอย่างที่หมอว่า ไม่ต้องมางมโข่งแบบผมเป็นสิบๆ ปี ผมต้องเรียนจากประสพการณ์ มันยาวนาน แต่สำหรับนักกอล์ฟทั่วไปนั้น โอกาสเป็นของคุณแล้ว จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 14:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเคยอ่านเจอในหนังสือกอล์ฟ และคราวนี้มาอ่านเจออีกในหนังสือเล่มนี้ที่เขียนไว้เล็กน้อยเกี่ยวกับความจำของกล้ามเนื้อ สิ่งนี้ทำให้ผมคาใจมาตลอดเพราะกล้ามเนื้อไม่มีสมอง มันจะจำได้อย่างไร หรือความหมายที่พยายามถ่ายทอดออกมานั้นคือการฝึกซ้อมอย่างสม่ำเสมอให้เกิดความรู้สึกและเคยชินของกล้ามเนื้อ ผมเล่นสนุ้กเกอร์และเคยซื้อเทปวีดีโอของ Steve Davis มาดูเพื่อเรียนรู้เทคนิคต่างๆ ตอนหนึ่งที่เป็นความสำคัญของการเล่นสน้กเกอร์นั้น Steve กล่าวว่าขณะที่แทงแต่ละช็อตออกไปนั้น ใบหน้าหรือศีรษะจะต้องนิ่ง คางแนบติดคิวเอาไว้ตลอดจนกระทั่งลูกขาวกระทบเป้าหมายแล้วจึงค่อยกศีรษะขึ้น และให้ฝึกอย่างนี้จนกระทั่งกลายเป็นธรรมชาติของตัวเรา เมื่อพิจารณาโดยนัยนั้นมันคงคล้ายกันคือการฝึกฝน ฝึกซ้อมจนกลายเป็นธรรมชาติของเรา หรือเป็นนิสัยหรือความเคยชิน ผมยังเห็นต่อไปว่าในขณะที่บรรดามืออาชีพทั้งหลายที่ฝึกฝนกันอย่างหนักจนกระทั่งสวิงได้ดี ถ้ากล้ามเนื้อมีความจำก็คงจะจำไว้ได้แล้ว และคงไม่จำเป็นต้องฝึกฝนกันอีกต่อไป นานๆ ก็อาจมาทบทวนความจำกันทีก็น่าจะพอ มันเหมือนกับสิ่งที่สมองเราจำได้เช่นถ้าให้นึกถึงหน้าแฟน เราก็เห็นภาพในใจได้ ในหนังสือที่กล่าวเปรียบเทียบการแก้ไขวงสวิงกับการผ่าตัด โดยกล่าวว่า แต่ละครั้งที่ผ่าตัดคนไข้จะต้องพักฟื้น จะออกไปวิ่งเล่นนั้นไม่ได้ ผมว่าเปรียบเทียบได้ดีจริงๆ เพราะการแก้ไขสวิงทั้งการขจัดสิ่งที่ผิดออกไปและการทดแทนด้วยสิ่งที่ถูกมาแทนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เราต้องซ้อมกันนานเป็นเดือน ระหว่างการฝึกเพื่อแก้ไขปรับปรุงนั้นเหมือนการพักฟื้นคือไม่ออกรอบ ขืนออกไปเล่นอีกและหากแถมพนันด้วย ที่ผ่าตัดไปจะสูญเปล่า คุณก็จะหวนกลับมาตีแบบเดิมแบบที่คุณเคยชิน คุณหมอถามในหนังสือว่า "คุณพร้อมจะทำอย่างนั้นจริงหรือไม่?" ผมว่าใช่เลย เคยมีเพื่อนคนหนึ่งที่มีปัญหาเรื่องการสวิงและมาขอคำแนะนำจากผม เราก็ไปซ้อมกัน เขาก็ตีให้ผมดูอยู่ประมาณหนึ่งถาดจนหมด ผมก็ยังไม่พูดอะไร ผมเอากระดาษมาจด เขาไม่รู้หรอกว่าผมจดอะไรคงนึกว่าจดข้อผิดพลาดจุดนั้นจุดนี้ แต่เปล่าหรอกครับ ผมนั่งนับที่เขาตีเสีย วงสวิงน่ะดูบ้างแต่ก็ดูไปงั้นๆ พอหมดหนึ่งถาด ผมก็เอาที่ผมจดให้เขาดู ผมบอกว่าที่เสียจริงๆนั้นมีประมาณ 4 ช็อต ที่เหลืออยู่ในวิสัยที่รับได้หมายความว่าแม้จะพลาดไปจากเป้าบ้างไกลถึง 15หรือ 20 หลา มันเป็นเรื่องปกติ ถ้าจะตรงทุกลูกต้องไปฝันเอา ความจริงมันก็มีอยู่บ้างแหละที่มันผิด แต่ถ้าเล็กน้อยเกินความจำเป็นที่ต้องแก้ไขจริงๆ อย่างในหนังสือว่า "ให้พัฒนาความเชื่อมั่นเข้ามาแทน" ขืนไปแนะนำให้แก้นั่นแก้นี่ ผมว่าจะยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่ "ไม่ต้องผ่าตัด แค่กินยาก็พอ" จากคุณ : thongprakai - [ 25 ก.ค. 47 16:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมากครับ ทันใจดีจัง เรื่องโปรสุกรีนั้น ผมจำได้ว่าแข่งกันที่สิงคโปร์ ประกบกับลีเทรวิโนซึ่งกำลังห้าวในสมับนั้น ผมยังเสียดายมาจนทุกวันนี้ จากคุณ : วิโรจน์ - [ 25 ก.ค. 47 16:57:10 A:203.149.41.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอขอบคุณพี่ทองฯ ครับ ผมว่าพี่อ่านของคุณหมอวิธานได้ "ขาด" กว่าผมเยอะ นับเป็นโชคดีของผมที่ได้อ่านของดีที่ผมมองไม่เห็น (ทั้งที่อ่านมาแล้วสามสี่รอบ) จากความใจดีของพี่ และขอขอบคุณคุณหมอวิธานด้วยเช่นกันครับ เพราะหนังสือของคุณหมอทำให้ผมเบรค 90 ได้ และสามารถพัฒนาการเล่นกอล์ฟให้สนุกได้จนทุกวันนี้ ขอบคุณพี่นกด้วยจ้า จากคุณ : จุ๊ - [ 26 ก.ค. 47 11:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณค่ะ คุณทองประกาย เดี๋ยวต้องแนะนำให้เพื่อนไปซื้อมาอ่านบ้างค่ะ หล่อนหัดมาจะได้ปีแล้ว เปลืองโปรไปสามคน ก็เหมือนจะตีได้ ออกรอบป๊อกแป๊ก2-3ครั้ง พอมาซ้อมเอง ไม่มีโปร ก็ตีไม่ได้ทำให้ขาดความมั่นใจ จนถึงขั้นถอดใจ ดิฉันก็ให้สงสัยว่าทำไม เพราะโปรคนที่สามก็โปรดิฉันเอง แต่ตอนนี้เลิกสอนกันไปแล้วเพราะอยู่ไกล อยากให้เขาตีได้ จะได้มีเพื่อนออกรอบเพิ่มอีกคนหนึ่ง ก็เลยให้ขับรถมาซ้อมด้วยกัน (120กม) จะเป็นโปรแอบให้ 555 ตัวเองก็ยังเอาตัวไม่ค่อยรอดนี่แหละค่ะ เขาก็ตีไม่ได้จริงๆ เลยให้เขาสวิงให้ดู ก็พบว่า เขาสวิงสวยงาม ถูกต้องทุกกระบวนท่า ทำไปเถิด 4-5 ครั้ง แต่พอเอาลูกวางปุ๊บ แม่หวดลงมาป๊าบบบ..เป็นอย่างนี้ทุกทีไป ก็เลยบอกหล่อนไปว่า โปรคงช่วยไม่ได้แล้วหละต้องหมอโรคจิตเท่านั้น เพราะพอเขาเห็นลูก เขาก็จะตีลงมาที่ลูก คือตีให้มันไปๆ ไปไกลๆ วงก็จะไม่หมุน ไม่จบ ดิฉันบอกให้เขาทำใจสบายๆ ไม่ต้องไปห่วงลูก สวิงลงมาเฉยๆเหมือนสวิงลม ถูกไม่ถูกลูกช่างมัน ไปไกลกี่หลาก็ช่างมัน ไปทางไหนก็ช่างมัน เอาแค่สวิงให้ราบรื่นและสวยงามพอ เพราะถ้าวงถูก เดี๋ยวมันถูกลูกเอง แล้วมันไปเอง ได้ผลค่ะ ตีถูก วงสวย และไปไกล(กว่าดิฉันอีก) เขาซ้อมทุกวันนี้ ก็ให้ท่องว่า ช่างมัน ช่างมัน อีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์จะไปออกรอบด้วยกันแล้วค่ะ จะให้เขาซื้อหนังสือที่คุณทองประกายแนะนำมาอ่านนะคะ ส่วนดิฉัน จะยืมค่ะ อาคิ อาคิ หุหุ จากคุณ : ทองก้อน (หนมถ้วยฟู) - [ 26 ก.ค. 47 11:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับคุณวิโรจน์ที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโปรสุกรี ในหนังสือเล่มนี้เขียนเกี่ยวกับวิธีการเรียนกอล์ฟแบบเด็กๆ ซึ่งคุณหมอเห็นว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจและน่าจะพัฒนาการสอนในลักษณะดังกล่าวต่อไป เรื่องวิธีการเรียนกอล์ฟแบบเด็กๆ นี้ ผมเคยตอบกระทู้ในนี้ไปครั้งหนึ่งว่าเป็นวิธีการเรียนรู้ที่ง่ายกว่า แต่เนื่องจากผมเองก็ไม่ใช่นักการศึกษาจะแนะนำอย่างเป็นหลักเป็นเกณฑ์นั้นทำไม่เป็น อีกวิธีการดังกล่าวนั้นเป็นเพียงสิ่งที่ตัวเองเคยประสพมาเท่านั้น จะให้อธิบายอย่างไรคงไม่กระจ่างนัก แต่ผมก็ยังเชื่อว่าน่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้องกว่า ครั้งหนึ่งผมได้เล่นกอล์ฟกับโปรอำนาจ ปกติโปรจะตีจากแท่นหลัง ผมจะตีจากแท่นหมุดขาว แต่วันนั้นผมอยากลองตีจากแท่นโปรกับเขาบ้างเลยขอให้โปรต่อหลุมเพิ่มอีกสองหลุม และปกติผมจะเป็นคนตีก่อนเสมอ(ยกเว้นในแฟร์เวย์) เราตีกันมาถึงหลุมๆ หนึ่ง หลังจากออกจากซุ้มน้ำ โปรอำนาจพร้อมตีอยู่ก่อนก็เลยตีก่อน โปรอำนาจนั้นสวิงสวย อ่อนช้อย แกตีออกไปได้ดีมาก(อยู่แล้ว) ผมนึกชื่นชมอยู่ในใจและคิดว่าถ้าเราตีได้แบบนี้คงจะดี สายตานั้นบันทึกภาพของโปรเอาไว้อยู่แล้ว ก่อนที่ผมจะตี ผมนึกอยู่ว่าถ้าจะลองตีแบบโปรหมายถึงเลียนแบบทั้งท่าทางและจังหวะมันจะเป็นอย่างไร แต่ก็นึกอยู่ว่าถ้าไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่เห็นจะเป็นอะไร เราไม่ได้เล่นเอาเป็นเอาตายกันอยู่แล้ว อีกอย่างโดยส่วนตัวแล้วผมเป็นประเภทชอบลองของ ที่สุดก็ลองสวิงไปตามภาพที่เห็น ปรากฎว่าผลออกมาดีจนไม่น่าเชื่อ ผมเองก็งงกับผลลัพท์ที่ออกมา หลังจากนั้นก่อนตีทุกช็อตผมขอร้องให้โปรสวิงให้ดูแทบทุกช็อตและพยายามทำเลียนแบบทุกครั้งไป ผมไม่ได้บอกว่าจะทำได้ทุกที แต่อย่างน้อย 70% นั้นดีกว่าที่ผมเคยตีอยู่ ตอนนั้นผมให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่ตอนนี้ผมคิดว่าคำตอบน่าจะมีว่า 1. ตอนสวิง ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากการสวิงไปตามภาพที่มีอยู่ในใจ 2. เนื่องจากวิธีการสวิงของโปรอำนาจนั้นไม่ได้รุนแรง แต่เป็นอย่างอ่อนช้อยนั้นอาจจะเหมาะกับตัวเองก็ได้ แต่ในข้อนี้ยังไม่สำคัญเท่ากับข้อแรก 3. จำเป็นหรือไม่ที่การทำเลียนแบบนั้นเราจะต้องทำเลียนแบบให้เหมาะกับตัวเอง อย่างถ้าจะให้ผมสวิงรุนแรงแบบไทเกอร์ คงเป็นไปไม่ได้แน่ 4. เบสิคต่างๆ ของการสวิงนั้นจะต้องดีพอสมควร เวลาเราไปเรียนหมายถึงนักกอล์ฟที่เพิ่งหัด ครูจะสอนเบสิคพื้นฐานทั่วไปก่อนเช่นการจับกริพ การยืน การย่อเข่า ท่าทางต่างๆ แล้วอธิบายว่าจะต้องแบ็คสวิงอย่างไร ท็อปสวิงเป็นอย่างไร ดาวน์สวิงเป็นอย่างไร จบอย่างไรฯลฯ ลองนึกดูสิว่ามันเยอะเสียจนจำไม่หวาดไม่ไหว กว่าจะเป็นต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ อีกตัวนักกอล์ฟเองก็มีความตั้งใจเสียจนแข็งเกร็งไปหมดทั้งตัว เราจึงเห็นนักกอล์ฟหัดใหม่ท่าทางเก้งก้างซึ่งความจริงไม่ได้เกิดจากความไม่รู้โดยตรงแต่เกิดจากความเกร็งของร่างกายแทบจะทุกส่วน ยกตัวอย่างง่ายๆ ถ้าผู้สอนบอกว่าแขนซ้ายต้องตึง ก็ตายแล้ว หน้าต้องนิ่งอีก ในทางกลับกัน ถ้าผู้สอนเพียงสอนเบสิคเช่นจับกริอย่างไร ยืนอย่างไรแล้วดู ถ้าไม่ถูกก็จัดเสียให้ถูก ต่อจากนั้นเพียงสวิงให้ดูสักสี่ ห้าครั้งและให้จำภาพนั้นไว้ แล้วให้สวิงตามแบบที่เห็นจนคล่อง จะผิดจะถูกค่อยว่ากันในรายละเอียดต่อไป ผมว่าอย่างน้อยคนเรียนจะได้ไม่ต้องเกร็งซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการสวิงกอล์ฟ น่าสังเกตนะครับว่าปัจจุบันเรากำลังเดินวนอยู่ในเขาวงกตหรือเปล่า? มันคล้ายกับการพัทท์แบบเด็กๆ ผมเคยแข่งพัทท์กับลูก แต่เจตนาคือเพียงกระตุ้นให้ลูกอยากเล่นกอล์ฟ แต่เชื่อไหมครับว่าหลังจากพัทท์กันเล่นเพียงสอง สามครั้ง ผมกลับพัทท์สู้ลูกไม่ได้ เมื่อสังเกตดูวิธีการพัทท์ก็ไม่เห็นจะมีหลักมีฐานอะไรเท่าไหร่ ตอนนั้นหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ แต่ตอนนี้น่าจะตอบตัวเองได้ว่าผมเรื่องมากเกินไปเองหรือเปล่า เลยสู้ลูกอายุ 7 ขวบไม่ได้ จากคุณ : thongprakai - [ 26 ก.ค. 47 12:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณสำหรับสาระดีๆที่นำมาฝากกันครับ จากคุณ : The Vee - [ 26 ก.ค. 47 12:46:30 A:203.107.149.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณหนมถ้วยฟูครับ ที่คุณแนะนำเพื่อนไปนั้นผมว่าถูกเผงเลย หนึ่งคือขจัดความอยากออกไปจากใจได้ สองคือถ้าสวิงถูก ไหลลื่นดี มันจะตีลูกเอง ดังนั้นเวลาซ้อมหรือแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับสวิง(ในสนามซ้อม)ต้องทำอะไรๆ ให้ง่ายเข้าไว้คือสวิงลมให้สบาย ซ้อมด้วยเหล็กสั้นเช่นเหล็ก 9 ตั้งลูกบนที เมื่อเห็นว่ามั่นใจดีแล้วค่อยวางลูกกับพื้น และเมื่อถูกต่อง ตีลูกได้แน่นนักกอล์ฟต้องจับความรู้สึกของตัวเอง ไม่มีใครบอกความรู้สึกให้เราได้นอกจากตัวเราเอง นักกอล์ฟ 2 คนตีออกไปดีเหมือนกัน ลองถามความรู้สึกของทั้งสองสิครับ ผมว่าบอกกันไปคนละทิศละทาง เวลาสอนกอล์ฟหรืออ่านหนังสือกอล์ฟ เราจะเอาความรู้สึกของเราไปบอกเขามันย่อมเป็นไปไม่ได้.....แต่คุณจะบอกได้เวลาที่เห็นว่าสวิงถูกผิดอย่างไร ผู้เล่นนั่นแหละที่ต้องจับความรู้สึกของตัวเอง อย่างที่คุณทำมาแล้ว คุณเป็นโปรได้แล้วนะ คุณจุ๊ครับ ขอแสดงความยินดีด้วยครับที่เบรค 90 ได้ อีกไม่นานก็คงเบรค 80 ได้ ไม่ยากหรอกครับเพราะคุณเดินมาถูกทางแล้ว จากคุณ : thongprakai - [ 26 ก.ค. 47 13:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมคิดว่าที่เขียนมาน่าจะพอแล้ว ขืนเขียนอีกเดี๋ยวหนังสือของคุณหมอจะขายไม่ออก แต่ไม่ใช่หรอกครับเพราะในหนังสือยังมีรายละเอียดอื่นๆ ที่น่าสนใจอีกเพียบ ต้องไปหาซื้ออ่านกันเอง(ผมของสัก 10% ค่า ปชส. นะครับคุณหมอ) อ้อเห็นว่ามี 2 เล่ม เพื่อนซื้อมาให้เล่มเดียวต้องไปซื้อเองอีก 1 เล่ม ขอให้คุณหมอวิธานและคุณนกจงเจริญ และขอให้เพื่อนนักกอล์ฟทุกคนได้แฮนดิแคป 1 กันทุกคน มีความสุขกับการเล่นกอล์ฟ ถ้าจะให้ไวต้องปฎิบัติภาวนาด้วยนะครับ รับรองจิตจะเป็นสุขทุกค่ำเช้า การปฎิบัติไม่ยาก ไม่เสียเวลาหรอกครับเพราะปกติเราก็หายใจกันอยู่แล้วเพียงแต่เราไม่ทันสังเกตว่าเราหายใจเท่านั้นเอง ว่างๆ ก็ลองสังเกตลมหายใจเข้า - ออกของตัวเองดูสิครับ พอลืมสังเกตลมหายใจก็เตือนตัวเองให้สังเกตใหม่ ไม่น่าจะยากใช่ไหมครับ กลางค่ำกลางคืนช่วงที่สงบๆ เราอยากทำเราก็ทำ ไม่อยากทำเหนื่อยนักก็นอน อยากนั่งนานแค่ไหนก็นั่ง สั้นยาวไม่สำคัญ ทำไปนานเข้าจิตมันจะสงบ เกิดเป็นสติและสัมปชัญญะคือความรู้ตัว คิดอะไรมันก็คล่อง เพราะสมองปลอดโปร่ง ที่เคยหงุดหงิดมันก็หายเพราะใจมันสบาย ที่เคยโกรธก็ไม่โกรธ เพราะจิตมันว่าง - แล้วจะตีกอล์ฟไม่สนุกได้อย่างไร ฝรั่งเขียนเป็นตำรายาวยืด อ่านก็ยาก ไปหาจิตแพทย์ก็เสียเงินเยอะแยะ ผมบอกแค่ไม่กี่บรรทัดง่ายนิดเดียว บางคนเข้าใจผิดคิดว่าปฎิบัติแล้วเดี๋ยวต้องไปบวช ไม่ใช่นะครับ ไม่จำเป็น เราก็ใช้ชีวิตแบบของเราไป ตีกอล์ฟไปอย่างเป็นสุข ไม่ดีหรือครับ จากคุณ : thongprakai - [ 26 ก.ค. 47 14:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอขอบพระคุณพี่ทองฯ ครับ ขอเรียนว่าผมเคยทำต่ำสุดที่ 85 ในวันที่ผมรู้สึกว่าเล่นไม่ค่อยดี แต่ตีไปสบายๆ เพราะเชื่อมั่นว่าเราจะไม่เละ เมื่อสกอร์ออกมาก็แปลกใจเหมือนกัน แต่ทว่าหลังจากต้องมาประคบประหงมเจ้าตัวเล็ก ก็แทบไม่ได้ซ้อมไม่ได้ออกรอบอีกเลย คงอีกนานที่จะได้เบรคสกอร์ตัวเองครับ และขอแสดงความเห็นด้วยกับพี่ทองฯ มั๊กมั่กครับว่าการเฝ้าสังเกตลมหายใจ จะให้ประโยชน์แก่การเล่นกอล์ฟและการใช้ชีวิต อย่างมากจนเรานึกไม่ถึงทีเดียว ลองดูกันนะครับ จากคุณ : จุ๊ - [ 27 ก.ค. 47 09:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณในความรู้ที่ได้มาก ๆ ครับ ตอนนี้กำลังหัดเล่นอยู่ครับ หวังว่าสักวันจะเป็นนักกอล์ฟที่มีความสุขกับการเล่นกอล์ฟครับ จากคุณ : พิชชิ่งเวจน์ - [ 27 ก.ค. 47 13:45:24 A:203.149.46.84 X: ]