ความคิดเห็นที่ 1 จอร์จ เมล [ 1930-48 ] ชื่อเต็ม - ชารล์ส จอร์จ เมล เกิด - 8 พฤษภาคม 1910 ที่ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ตาย - 19 กุมภาพันธ์ 1998 สโมสร เวลท์แฮม ยูไนเต็ด [ เยาวชนฝึกหัด ] แคลปตั้น [ ระดับสมัครเล่น ] อาเซน่อล - 318 เกม [ เซ็นสัญญาร่วมทีมในวันเกิดปีที่ 20 ของเขาพอดีในปี 1930 ] ทีมชาติ อังกฤษ - 19 นัด / 1 ใน 7 นักเตะ อาเซน่อล นัด 'The Battle of Highbury' เกียรติยศ แชมป์ลีก - 1932-33 / 1933-34 / 1934-35 / 1937-38 / 1947-48 เอฟเอ คัพ - 1935-36 แชรตี้ ชีลด์ - 1933-34 / 1934-35 / 1938-39 จอร์จ เมล เริ่มต้นการเล่นฟุตบอลกับ เวลส์แฮม ทีมร่วมกรุง ลอนดอน ต่อจากนั้นก็ขยับตัวเองจากเยาวชนฝึกหัดไปเล่นในลีกสมัครเล่นก่อน และทำงานเป็นเสมียนไปด้วย เมื่อแมวมองของ อาเซน่อล ไปพบเข้าคงเห็นว่ามีอนาคตดีเลยทาบทามมาร่วมทีม ในช่วงแรกๆเขาเล่นในตำแหน่งมิลฟิลด์ด้านซ้าย จากนั้น แชปแมน เจอปัญหาหนักใจเมื่อ ทอม พาร์คเกอร์ ผู้เล่นแบคขวา ตัดสินใจแขวนสตั๊ดในปี 1932 ทำไงได้เลยขยับ จอร์จ เมล มาเล่นแบคขวาแทน เพราะเห็นว่าเขามีทักษะการใช้เท้าท้งสองข้างได้ดีอีกทั้งถ้าจะให้เล่นแบคซ้าย ตำแหน่งก็ทับกับ เอ๊ดดี้ แฮปกู๊ด ด้วย ซึ่งก็เห็นผลทันตา เมล ติดทีมชาติอังกฤษนัดแรกในอีกแค่ 5 เดือนถัดมาในตำแหน่งแบคขวา และยังอยู่ในชุดคว้าแชมป์ลีกอีก 3 ครั้ง จนสงครามโลกสิ้นสุดลง เขายังเล่นต่อจนถึงปี 1948 เมื่ออายุ 38 ปี จึงตัดสินใจแขวนสตั๊ด หลังเกมปิดฉากค้าแข้ง อาเซน่อล ถล่ม กริมสบี้ ทาวน์ 8 - 0 หลังจากแขวนสตั๊ด เมล รับหน้าที่ฝึกสอนเยาวชนในรั้ว ปืนใหญ่ รวมทั้งเป็นแมวมองไปในตัว จนถึงปี 1975 จึงลาจากวงการมาเป็นสาวกนั่งเชียร์เดอะ กันเน่อส์ ข้างสนามอย่างเดียว เขาจากไปเมื่อปี 1998 ในวัย 87 ปี สาวก ปืนใหญ่ ในยุครู้จักเขาในฐานะอดีตนักเตะที่เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยนและใจดี จากคุณ : ลีลาสกัดลูกโยนแบบสุดตัว (ห้องนี้มีรักให้พักพิง) - [ 28 ก.ค. 47 15:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แฟรงค์ แมคลินทอค MBE [ 1964-73 ] ชื่อเต็ม - ฟรานซิส แมคลินทอค [ ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิศริยาภรณ์ชั้น MBE วันที่ 1 มกราคม 1972 ] เกิด - 28 ธันวาคม 1939 ที่ กลาสโกว์ ประเทศสก๊อตแลนด์ สโมสร [ ผู้เล่น ] เลสเตอร์ ซิตี้ [ 1957-63 ] อาเซน่อล - 403 เกม [ ค่าตัว 8 หมื่นปอนด์ ] ควีนสพาร์ค เรนเจอร์ส [ 1973-76 / ค่าตัว 2 หมื่นปอนด์ ] ทีมชาติ สก๊อตแลนด์ - 9 นัด 1 ประตู [ ทั้งหมดกับ เลสเตอร์ ซิตี้ ] สก๊อตแลนด์ ชุดอายุต่ำกว่า 23 ปี - 1 นัด สโมสร [ ผู้จัดการทีม ] เลสเตอร์ ซิตี้ เบรนท์ฟอร์ด มิลวอลล์ - [ ผู้ช่วยผู้จัดการทีม ] เกียรติยศ แชมป์ลีก - 1970-71 เอฟเอคัพ - 1970-71 อินเตอร์ ซิตี้ แฟร์สคัพ - 1969-70 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของอังกฤษ - 1970-71 [ทั้งลีกและคัพ] จากคุณ : ไชโย โห่หิ้ววว (ห้องนี้มีรักให้พักพิง) - [ 28 ก.ค. 47 15:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เด็กหนุ่มที่เกิดและเติบโตใน สก๊อตแลนด์ เข้าสู่วงการฟุตบอลเมื่ออายุ 17 ปีกับ เลสเตอร์ ซิตี้ พาทีมต้นสังกัดเข้าชิง เอฟเอ คัพ 2 ครั้งและ ลีกคัพ 1 ครั้ง [ แพ้หมด ] แต่ฟอร์มสะดุดตา บิลลี่ ไรท์ ผจก. อาเซน่อล จึงเซ็นมาร่วมทีมด้วยค่าตัว 8 หมื่นปอนด์ [ ค่าตัวค่อนข้างสูงมาก ] เริ่มเล่นในตำแหน่งปีกขวา เขามีทั้งความอึด ความแข็งแกร่ง และความขยัน ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาดจะหาทางแก้ตัวโดยวิ่งพล่านไปทั่วสนาม ในฤดูกาล 1967-68 แฟรงค์ ได้รับหน้าที่ให้เป็นกัปตัน เขามีความมุ่งมั่นต่อเกมสูง คอยตักเตือนและกระตุ้นลูกทีมเมื่อทำผิดพลาด และคอยแนะนำรุ่นน้องเพื่อเป็นกำลังใจ แต่ครั้งหนึ่งก่อนเริ่มฤดูกาลที่คว้าแชมป์ แฟร์ส คัพ แฟร้งค์ ขอขึ้นบัญชีย้ายทีมเพราะอยู่มา 5 ปีไม่เคยได้รางวัลติดมือเลย แต่สโมสรปฏิเสธที่จะทำตามคำขอและเกลี้ยกล่อมให้เขาอยู่ต่อไป นั่นเพราะเขาคือกัปตันผู้เป็นศูนย์รวมจิตใจของทีม ทีมกำลังต้องการผู้ที่มีความเป็นผู้นำสูง และจุดสำคัญอยู่ตรงนี้เอง อาเซน่อล ในยุคนั้นไม่ค่อยจะมี เซ็นเตอร์ฮาล์ฟดีๆ ดอน ฮาว ตัดสินใจเสนอแผนการวางหมากใหม่แก่ เบอตี้ มี ให้ แมคลินทอค ไปยืนเป็นปราการหลังตัวกลางคู่กับ ปีเตอร์ ซิมป์สัน แฟร้งค์ ไม่เห็นด้วย เขากลับมองว่าเขาตัวเล็กและเตี้ยเกินไปสำหรับตำแหน่งนั้น [ เขาสูงราวๆ 175-176 ซม. ] แต่เขาเล่นได้ดีมากในตำแหน่งนี้ สิ่งที่เป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดีเพียงแค่ฤดูกาลแรกคือ แชมป์ แฟร์สคัพ เหนือ อันเดอเลชท์ [ ประตูรวม 4-3 ] รางวัลแรกในรอบ 17 ปี ของสโมสร และต่อมา แฟรงค์ ยังคงฮอทไม่เลิก พาทีมคว้าดับเบิ้ลแชมป์ได้อีก รวมถึงได้รับการโหวตให้เป็นนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปี ทั้งบอลลีกและบอลถ้วยด้วยคะแนนล้นหลาม ทำให้เขาได้รับพระราชทาน เครื่องราชอิศริยาภรณ์ชั้น MBE [ Member of the order of British Empire ] ในปี 1973 เขาตัดสินใจย้ายออกจาก อาเซน่อล ไปหาความท้าทายครั้งใหญ่กับ ควีนสพาร์ค อีก 4 ฤดูกาลและเกือบจะคว้าแชมป์ลีกได้ ภายหลังแขวนสตั๊ด เขาไปรับหน้าที่เป็นผู้จัดการทีม เลสเตอร์ ทีมเก่าของเขา เบรนท์ฟอร์ด และ ผู้ช่วยที่ มิลวอลล์ ก่อนจะออกมาเป็นผู้บรรยายทางสถานีวิทยุ ปัจจุบันทำงานอยู่ที่สถานีโทรทัศน์ SKY Television ในประเทศอังกฤษ จากคุณ : มาดของนักธุรกิจหน้าขรึม (ห้องนี้มีรักให้พักพิง) - [ 28 ก.ค. 47 15:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แซมมี่ เนลสัน [ 1969-81 ] ชื่อเต็ม - แซมมิล เนลสัน เกิด - 1 เมษายน 1949 ที่ เบลฟาสท์ ประเทศไอร์แลนด์เหนือ สโมสร อาเซน่อล - 339 เกม 12 ประตู ไบรท์ตั้น แอนด์ โฮฟ อัลเบี้ยน - 40 เกม ทีมชาติ ไอร์แลนด์เหนือ - 51 นัด [ อาเซน่อล 47 นัด 1 ประตู / ไบรท์ตั้น 4 นัด ] ไอร์แลนด์เหนือ ชุดอายุต่ำกว่า 23 ปี - 2 นัด ไอร์แลนด์เหนือชุดเยาวชน - 2 นัด เกียรติยศ เอฟเอ คัพ - 1979 [ รองแชมป์ 1978 และ 1980 ] รองแชมป์ คัพ วินเนอร์ส คัพ - 1980 เริ่มต้นเป็นเยาวชนฝึกหัดกับ อาเซน่อล ในปี 1966 เล่นปีกซ้ายอยู่ได้ไม่นานก็ถูกโค้ชเยาวชนจับลงไปเล่น ฟูลแบค แทน และใช้เวลา 3 ปี จึงไต่เต้าขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ได้ แต่ยังเป็นแค่ตัวสำรองของ บ๊อบ แมคแนพ ซึ่งทำให้ในปี 1971 ฤดูกาลดับเบิ้ลแชมป์นั้น เขาไม่ได้รับเหรียญรางวัลเนื่องจากได้ลงเล่นเพียงแค่ 6 เกมเท่านั้น ในขณะที่ระดับทีมชาติเขากลับได้รับความไว้วางใจให้เป็นคู่หูฟูลแบคกับ แพท ไรซ์ ไปเรียบร้อยแล้ว ฤดูกาล 1974 เป็นเวลาที่เขาได้เริ่มแจ้งเกิดจากการที่ แมคแนพ ได้ย้ายออกจากถิ่น ไฮบิวรี่ ความแข็งแกร่งของเขาที่เพาะบ่มในการลงเล่นทีมชาติมานานมีส่วนช่วยมาก แซมมี่ แข็งแกร่ง ทั้งลูกกลางอากาศ กล้าเข้าลูกปะทะเล่นแรง สามารถเปิดบอลจากริมเส้นได้แม่นยำ แต่ก็ไม่ใช่คนอ่านทางบอลดี เพราะธรรมชาติจริงๆเป็นผู้เล่นที่ถนัดเกมรุกมากกว่า [ยังกะโลรอง เอตาเม่] ความขยันเป็นจุดเด่นอีกอย่าง นิสัยของเขาออกแนวแปลกประหลาด คือ เป็นคนที่มีอารมณ์ขัน บางครั้งอาจจะทำเกินไป อย่างหันหลังแล้วถลกกางเกงให้แฟนบอล โคเวนทรี่ ดู หลังจากที่เขายิงตีเสมอได้ในปี 1979 รู้สึกว่าจะคับแค้นใจมาจากครึ่งแรกที่ทำพลาดเข้าประตูตัวเองแล้วโดนแซว ครั้งนั้นโดนแบนไป 2 นัดครับ แต่โดยรวมเขาก็สุภาพเรียบร้อยในระดับหนึ่งเป็นที่รักของแฟนบอล [ แต่ไม่ใช่สำหรับทีมอื่นๆแน่ ] จนสโมสรจัดแมทช์ที่ระลึก ให้เขาเป็นพิเศษ ทีมสุดท้ายที่ไปลงเล่นให้คือ ไบรท์ตั้น เป็นเวลา 1 ฤดูกาล จากการเข้ามาของ เคนนี่ แซนซั่ม ที่ย้ายมาจาก คริสตัล พาเลซ ทำให้ เนลสัน ตกเป็นเพียงตัวสำรอง ปัจจุบัน แซมมี่ เนลสัน ทำงานเป็นเซลส์ขายประกันอยู่ในเมือง ไบรท์ตั้น จากคุณ : ทรงผมยุคเดอะบีตเทิ้ล (ห้องนี้มีรักให้พักพิง) - [ 28 ก.ค. 47 16:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แพท ไรซ์ [ 1967-81 ] ชื่อเต็ม - แพทริก เจมส์ ไรซ์ เกิด - 19 มีนาคม 1949 ที่ เบลฟาสท์ ประเทศไอร์แลนด์เหนือ สโมสร [ ผู้เล่น ] อาเซน่อล - 528 เกม 13 ประตู วัตฟอร์ต ทีมชาติ ไอร์แลนด์เหนือ - 49 นัด สโมสร [ ผู้จัดการทีม ] อาเซน่อล - ผู้ฝึกสอนทีมเยาวชน 1984-96 / ผู้จัดการทีมชั่วคราว 1996 [ 14 วัน ] / ผู้ช่วยผู้จัดการทีม 1996-ปัจจุบัน เกียรติยศ แชมป์ลีก - 1970-71 เอฟเอ คัพ - 1970-71 / 1978-79 อินเตอร์ ซิตี้ แฟร์ส คัพ - 1969-70 แพท ไรซ์ เป็นคู่หูของ แซมมี่ เนลสัน โดยแท้ เล่นด้วยกันทั้งในสโมสรและทีมชาติ เพียงแต่ ไรซ์ แจ้งเกิดได้ก่อน เขาได้รับความไว้วางใจให้เป็นแบคขวาตัวจริงมาตลอด 12 ปี รวมทั้งปราการหลังด้านขวาให้ ทีมชาติ ไอร์แลนด์เหนือ อีก 49 นัด แม้ตอนหลัง เบอตี้ มี ลาจากเก้าอี้ผู้จัดการทีมไปแล้ว แต่ ไรซ์ ยังได้เป็นตัวจริง แพท ไรซ์ ยังจำถึงบรรยากาศของวันสำคัญในชีวิตได้ดี ในวันที่อยู่บนรถบัสพาเรดฉลองดับเบิ้ลแชมป์ ไรซ์ เล่าว่า ผมรู้สึกดีที่สุดในชีวิตจริงๆ ผมเห็น ชาร์ลี [ ชาร์ลี จอร์จ ] ลงไปนอนชูกำปั้นด้วยความดีใจหลังยิงประตูชัยให้เราได้ ตัวผมเองก็ดีใจไม่แพ้เขาเหมือนกัน จนถึงปี 1980 และปลายอาชีพการค้าแข้งเขาตามเจ้านายเก่าคือ เบอตี้ มี ไปถิ่น วิคาเรจ โร้ด ของ วัตฟอร์ต ในฐานะผู้เล่น / ผู้จัดการทีม หลังจากปิดชีวิตการค้าแข้งแล้ว ไรซ์ กลับมาฝึกสอนให้ทีมเยาวชนของ ปืนใหญ่ ถือเป็นแบคต้นแบบและเป็นอาจารย์ของ ลี ดิ๊กสัน ก็ว่าได้ เขาก้าวขึ้นมาเป็น ผู้ช่วยผู้จัดการทีมในยุคของ อาแซน เวนเกอร์ คว้าแชมป์มาครองมากมายและยังไล่ล่าหาสำเร็จสู่สโมสรอยู่เสมอในทุกวันนี้ จากคุณ : หน้าตายิ้มแย้ม (ห้องนี้มีรักให้พักพิง) - [ 28 ก.ค. 47 16:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วันที่ ไรซ์ ชูถ้วยด้วยรอยยิ้มแห่งความสำเร็จ ***แค่นี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวคนอ่าน จะตาลายกันซ่ะก่อน เดี๋ยวครั้งหน้าจะเป็นอีก4-5คนที่เหลือครับ...ซึ่งน่าจะมีคนรู้จักมากกว่าที่เห็นในกระทู้นี้แน่ๆครับ (ปู่รู้จักกี่คนอ่ะ )*** แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 16:13:10 จากคุณ : ห้องนี้มีรักให้พักพิง - [ 28 ก.ค. 47 16:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แก่ !!!!!!!!!!!! จากคุณ : ทูน แบริ่ง - [ 28 ก.ค. 47 16:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 Thanks คุณ ห้องนี้มีรักให้พักพิง มากๆ กำลังง่วงนอน ตาสว่างเลย ชอบมากครับ อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ช่วยทำส่วนที่เหลือด้วย เสร็จแล้วกรุณาตำแหน่งอื่นๆเป็น classic ความทรงจำอย่าง เลียม เบรดี้ แฟรงค์ สเตปเปิลตัน ด้วยนะครับ ขอ save เก็บไว้แล้ว ว่างๆผมจะทำ Private Arse Diary ไว้อ่านคนเดียว จากคุณ : Jewel of the Niles - [ 29 ก.ค. 47 00:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่รู้จักแค่ 2 คนแรกอ่ะ (หมายถึงจากการเคยดู เคยติดตามข่าวนะ แต่ถ้าจากการไปหาประวัติอ่าน ก็รู้จักหมดแหละ) ให้สังเกตุว่า เราเป็นเจ้าพ่อในตำแหน่งแบ็คซ้ายทีมชาติอังกฤษด้วยนะ เดี๋ยวรออ่านเบรกหน้า ที่น่าจะต้องมี เคนนี่ แซนซั่ม แน่นอน ปล. ชุดเยือนสีเหลืองที่แพ็ท ไรซ์ชูถ้วยใน #6 เป็นชุดแข่งที่ผมชอบมากที่สุด ทั้งเรื่องของสี เนื้อผ้า และประวัติศาสตร์เกียรติยศต่างๆ ที่มีเกี่ยวกับทีมเลยทีเดียวแหละ จากคุณ : Grand Gunner - [ 30 ก.ค. 47 18:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นินทาอีกและนะ เจ้าห้องนี้ กำลังจะเขียน กองกลางครับ เสนอมาได้เลย คิดอยู่ว่าจะเขียนประวัติใครบ้าง ป.ล. เห็นด้วยกับ ปู่ Grand Gunner อย่างยิ่งเรื่องความ เป็นเจ้าแบคซ้าย จากคุณ : < h r i s t i A n Vi e ri >> - [ 30 ก.ค. 47 19:04:37 ]