ความคิดเห็นที่ 1 ทุกปีราวเวลานี้เราี้จะไปนอนบนพีพี ดำน้ำกับเพื่อนที่ทำงานอยู่บนเกาะ แต่ปีนี้อะไรก็ไม่ทราบทำให้คิดว่ารอให้ผ่านปีใหม่ไปดีกว่าแล้วค่อยไป เราได้ผูกมิตรกับคนอีกหลายคนบนเกาะ ทุกคนมีน้ำใจเป็นเลิศ เพื่อนคนนี้ติดต่อกลับมาแล้วบอกว่าเขาปลอดภัย อยู่บนเกาะในช่วงคลื่นยักษ์ถล่ม เขาบอกทุกอย่างหายวับไปในชั่วพริบตา ยังตกใจไม่หาย แต่พอถามถึงคนอื่นที่เรารู้จักว่าเป็นยังไงบ้าง...เขาเงียบกริบ จากคุณ : la liga fan - [ 5 ม.ค. 48 01:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มีเรื่องเศร้า ๆ มากมายเข้ามาในชีวิตผม จนเกือบทนไม่ได้ แต่พอมีเรื่องนี้เกิดขึ้น ผมรู้สึกว่า เรื่องของผมมันเล็กนิดเดียว ตั้งแต่เกิดเรื่อง จนถึงปัจจุบัน ผมยังรู้สึกใจหายอยู่เลยครับ บางครั้งอ่านเรื่องเล่าเหตุการณ์จากหลาย ๆ แห่ง แล้ว น้ำตาพาลจะไหลทุกที เศร้ามากครับ จากคุณ : พเนจร007 (พเนจร007) - [ 5 ม.ค. 48 08:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในส่วนตัวผมรู้สึกโศกสลดกับข่าวคราวที่ได้รับฟังรับชมทางทีวีที่มีอยู่อย่างต่อเนื่อง มันเป็นความสูญเสียของมวลมนุษยชาติครั้งยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดหรือตัวหนังสือได้อย่างพอเพียงทั้งสำหรับบุคคลที่สูญสิ้นชีวิตไปและโดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่รอดได้ เขาเงียบไปพักใหญ่จนผมเดินมาถึงลูกกอล์ฟที่นิ่งสงบอยู่กลางแฟร์เวย์ เราไม่มีจิตใจที่จะเล่นกอล์ฟกันมากนัก ต่างคนต่างตีกอล์ฟไปอย่างแกนๆ เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้งขณะที่เราเดินไปพร้อมกัน “ผมนี้ช็อคที่รู้ข่าวนี้ ไม่นานมานี้เองเรายังไปทานข้าวกันอยู่เลย” เมื่อเห็นสีหน้าอันแสนจะหม่นหมองกับการจากไปของเพื่อนๆ ของเขาทำให้ผมต้องตัดสินใจพูด “ถ้าไม่ว่าอะไร จะฟังพี่พูดหน่อยได้ไหม?” เขาพยักหน้าแทนคำตอบ ผมเอ่ยขึ้นว่า “ชีวิตคนเราบางทีมันช่างโหดร้ายเสียนี่กระไร ใช่! มันโหดร้ายทั้งสำหรับคนที่รอดชีวิตมาได้และกลับมาด้วยดวงจิตอันสับสนที่ต้องมารับความจริงที่ว่าคนอันเป็นที่รักของเขาต้องถูกพลัดพรากจากไปอย่างไม่มีวันกลับ บางทีมันโหดร้ายยิ่งกว่าการจากไปเสียอีก เพราะคนที่จากไปนั้นเขาเหล่านั้นจากไปสู่อีกภพภูมิหนึ่ง โดยที่เราต่างหวังกันว่าเขาเหล่านั้นจะจากไปสู่สุขคติ แต่สำหรับคนที่ยังอยู่เมื่อไร อีกนานแค่ไหนกว่าสภาพจิตใจของคนที่เต็มไปด้วยความทุกข์นั้นจะกลับมาเหมือนเดิมได้ บางคนอาจจะทำไม่ได้เพราะมันเหมือนฝันร้ายที่ตราตรึงอยู่เช่นนั้น นานแค่ไหนไม่มีใครบอกได้ จากคำบอกเล่าของคนที่รอดชีวิตมาได้ ไม่มีใครนึก ไม่มีใครหวาดระแวงใดๆ เมื่อน้ำทะเลอันสดสวยนั้นเหือดแห้งหายไปอย่างฉับพลัน บางคนคิดว่ามันคงเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติอย่างหนึ่ง บางคนเพลิดเพลินกับการจับปลาบนพื้นทราย แต่ไม่มีใครรู้ตัวเลยสักนิดว่าหลายต่อหลายชีวิตกำลังตกอยู่ในเงื้อมมือของพญามัจจุราช แล้วทุกอย่างก็สูญสิ้นไปภายในพริบตา คลื่นยักษ์คร่าชีวิตไปนับไม่ถ้วน – เราไม่มีวันรู้ว่าจะมีวันพรุ่งนี้สำหรับเราหรือไม่ สำหรับคนที่โชคร้าย ถูกคลื่นยักษ์กระหน่ำเข้าหาอย่างสาหัสนั้น ต่างพยายามตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด แต่มันช่างมากมายเกินกว่าชีวิตน้อยๆ จะทานทนได้ จิตสำนึกในห้วงสุดท้ายก่อนชีวิตจะดับสูญไปนั้น ต่างชีวิตต่างหวนนึกกังวลไปสารพัน บางคนไม่อยากตาย บางคนกลัวตาย บางคนห่วงลูก ภรรยา พ่อหรือแม่ บางคนห่วงทรัพย์สมบัติฯลฯ จิตในห้วงสุดท้ายก่อนจะดับวูบลงนั้นมันช่างร้าวราน – เขาเรียกการจากไปเช่นนั้นว่า “ไปสู่ทุกข์คติ” แต่อาจมีเพียงบางชีวิตที่ดวงจิตระลึกได้ว่า เกิด แก่ เจ็บ ตายนั้นเป็นธรรมดาโลกเสียเหลือเกิน และไม่อาลัยกับชีวิตที่กำลังจะสูญสิ้นไปครั้งนี้ เมื่อปล่อยวางได้ จิตก็จะสงบลง – เขาเรียกการจากไปเช่นนั้นว่า “ไปสู่สุขคติ” จากคุณ : thongprakai - [ 5 ม.ค. 48 10:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อเห็นว่าเพื่อนตั้งใจฟังด้วยใจจดจ่อ ผมจึงพูดต่อไปว่า “เราในฐานะคนที่ยังอยู่ เราต้องอยู่ต่อไปให้ได้และอยู่อย่างมีความสุขด้วยไม่ใช่ปล่อยให้ความทุกข์ระทมนั้นเกาะกินหัวใจจนทำอะไรไม่ได้ และเราในฐานะคนที่ยังอยู่ต้องตระหนักว่าไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งก็ต้องจากไปเช่นกัน เราจะเลือกจากไปแบบไหน “ทุกข์คติหรือสุขคติ” หากเราเลือกที่จะจากไปแบบสุขสงบแล้วมีวิถีทางเดียวที่จะช่วยเราได้ นั่นคือ “การปฏิบัติภาวนา” อย่าลืมว่า เราไม่มีทางรู้และไม่มีวันรู้ว่าจะมีพรุ่งนี้สำหรับเราหรือไม่ ดังนั้นเราจึงต้องเตรียมตัวเราให้พร้อมที่จะจากไปอย่างเป็นสุขคติ” ผมเชื่อว่าเพื่อนของผมคนนี้เริ่มจะเข้าใจเพราะเขาตอบผมสั้นๆ ว่า “ครับ แล้วผมจะเริ่มปฏิบัติ” จากคุณ : thongprakai - [ 5 ม.ค. 48 10:48:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชีวิตต้องดำเนินต่อไปตามวิถีของมัน จากคุณ : โทโมกะ - [ 5 ม.ค. 48 12:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 _/|\_ สาธุค่ะพี่ทอง........ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้สูญเสียทุกคนค่ะ "อย่าลืมว่า เราไม่มีทางรู้และไม่มีวันรู้ว่าจะมีพรุ่งนี้สำหรับเราหรือไม่ .........." นั่นสิคะ ขอให้ทุกวันเป็นวันที่มีความสุขค่ะ...... จากคุณ : jita - [ 5 ม.ค. 48 13:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 " ธรรม ชาติ " แม้จะมีเรื่องร้ายๆผ่านเข้ามา แต่ก็ยังมีสิ่งดีๆอยู่อีกมากมายให้เราได้สัมผัส... เห็นด้วยกับ คคห 5 ครับ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 5 ม.ค. 48 13:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ท่ามกลางความโหดร้าย มันก็มีสิ่งที่สวยงามปนอยู่นะคะ อยากให้อ่านกระทู้นี้ค่ะ http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=42964 จากคุณ : gigi (gi2) - [ 6 ม.ค. 48 09:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันสุดท้าย(ของชีวิต) แล้วทุกอย่างจะมาวัดกันที่วันสุดท้ายของชีวิต ผมไม่อยากจะเขียนเรื่อง "เมื่อตายแล้วจะไปไหน" เพราะคนที่อ่านแล้วเข้าใจก็แล้วไป อ่านแล้วเห็นว่าเป็นเรื่องเหลวไหลพาลจะตำหนิเอาก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ดังนั้นจึงเขียนเฉพาะสิ่งที่เห็นกันอยู่ชัดๆ ปฏิเสธกันไม่ได้นั่นคือ "เราไม่มีวันรู้ว่าจะมีวันพรุ่งนี้สำหรับเราหรือไม่" พระพุทธธาตุจึงกล่าวถึงการเตรียมตัวตายก่อนตาย และ "ขณะที่วาระจิตจะดับลงนั้น ท่านอยากให้เป็นอย่างไร" คุณเชื่อไหมว่าจิตของเรานั้นเร็วยิ่งกว่าจรวด แว่บเดียวเท่านั้นที่จิตสามารถเดินทางไปไหนก็ได้ ลองหลับตาแล้วสังเกตตัวเองดู จะมีเรื่องร้อยแปดที่ผ่านเข้ามาแล้วจากไป เปลี่ยนไปแล้วเปลี่ยนมา อย่างหลายต่อหลายคนที่กลางคืนนอนไม่หลับเพราะมันจะมีเรื่องรกสมองอยู่อย่างมากมายเหลือคณานับจริงๆ มันมีทั้งเรื่องที่เป็นเรื่องในอดีตไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคน งาน เหตุการณ์ อีกเป็นเรื่องของอนาคตที่ยังมาไม่ถึง แต่ก็เกรงและกลัวว่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คนที่นอนไม่หลับ ไม่มีใครเลยที่จะมีจิตอยู่กับปัจจุบัน นั่นคือการนอน ใช่ คำตอบมันก็มีอยู่ง่ายๆ ก็มันไม่หลับนี่นา มันมีเรื่องทุกข์ใจนี่นา มันมีเรื่องกังวลนี่นา เค้าจะรักเราไหมนะ เธอจะทิ้งเราไปไหมนะฯลฯ มันวนกันอยู่อย่างนี้แหละ การปฏิบัติ ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เพียงคนที่นับถือศาสนาพุทธเท่านั้น คุณจะนับถือศาสนาอะไรก็ได้ทั้งนั้นเพราะการปฏิบัติต้องการแค่ให้คุณมีสติและรับรู้อยู่กับปัจจุบัน นั่นคือการระลึกรู้ถึงลมหายใจ "เข้า และ ออก" ส่วนบทกรรมฐานเช่นคำว่า "พุทโธ" เป็นเพียงแนวทางหรือเป็นอุบายล่อให้จิตเราสงบไม่ฟุ้งซ่านไปอย่างอื่น คุณจะใช้คำว่า "เย - ซู" หรือ "อัล - เลาะห์" เป็นบทกรรมฐานก็ได้ ไม่เห็นผิดตรงไหน แค่วันละ 5 หรือ 10 นาที ทุกวัน อย่าบอกนะว่าไม่มี แล้ววันหนึ่งคุณจะรู้ได้ด้วยตนเองว่าความสุขที่คุณต้องการแท้จริงมันอยู่ที่ไหน - ก็ที่ใจนั่นแหละ จากคุณ : thongprakai - [ 8 ม.ค. 48 11:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ...รับทราบ...ครับ... ขอบคุณครับ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 8 ม.ค. 48 13:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องของจิต มันใกล้ตัวเกินไปจนเรามักมองข้ามไปเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ถ้ามันใกล้ตัวจนเกินไป จิตของเราก็เหมือนกัน มันอยู่ตรงนี้เอง ตรงที่เรายังหายใจอยู่นั่นเอง วันไหนที่เราไม่หายใจจิตก็จะดับ เราฝึกอย่างอื่นมาได้สารพัดไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน การทำงาน เรารู้จักกำหนดแบบแผนต่างๆ ขึ้นมาใช้งาน ให้การทำงานสามารถดำเนินลุล่วงไปได้อย่างเป็นระเบียบ หรือแม้กระทั่งสัตว์ชนิดอื่นไม่ว่าจะเป็นช้าง ม้า ลิง หรือสิงโต เราก็เอามาฝึกได้ แล้วจิตของเราล่ะ - แน่นอน จิตของเราก็ฝึกได้เหมือนๆ กัน มันอยู่ที่เราจะฝึกมันหรือเปล่า จากคุณ : thongprakai - [ 8 ม.ค. 48 15:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จิตที่ได้รับการฝึกดีพอสมควรแล้วย่อมให้คุณอย่างเอนกอนันต์ มันแปลกตรงที่ว่าบางครั้งเราสามารถคิดในแง่มุมต่างๆ ได้ละเอียด อย่างทะลุปรุโปร่งมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ มันเหมือนการจัดระเบียบความคิด ให้คิดในเรื่องที่สมควรคิดและไม่คิดในเรื่องที่ไม่สมควรคิดเพราะเราจะค่อยๆ รู้มากขึ้นว่าที่ไม่สมควรคิดก็เพราะรู้ว่าคิดไปก็ไม่เป็นประโยชน์ ป่วยการ หรือไร้สาระ และสามารถปล่อยวางความคิดหนึ่งๆ ได้ มันเหมือนมีจุดเริ่มต้นจากความวุ่นวายที่กลายเป็นความสงบ เมื่อจิตสงบ เราจะเริ่มมีสติมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดจะกลายเป็นสิ่งครองอยู่กับใจอยู่ตลอดเวลาเรียกว่าการรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา และแยกได้ว่าสิ่งใดที่สมควร สิ่งใดที่ไม่สมควร ผมเองพบด้วยประสพการณ์ว่ามันมีประโยชน์แม้กระทั่งสำหรับการเล่นกอล์ฟ อย่างแรกคือความไม่หงุดหงิดแม้จะตีช็อตหนึ่งๆ เสียหายไป ในทางตรงข้าม สติจะคอยเตือนอยู่ตลอด และสามารถรวบรวมความคิดให้เห็นได้ชัดแจ้งว่าที่เราตีเสียนั้นเป็นเพราะอะไร เวลามองช็อตต่อไปที่เราจะเล่นนั้น เราจะเห็นแง่มุมต่างๆ ที่พึงระวัง ที่พึงไตร่ตรอง แม้กระทั่งการสวิงตีลูกเราก็ยังสามารถใช้สตินั้นกำกับจนเห็นเป็นรูปธรรมมากยิ่งขึ้น ตัวอย่างง่ายๆ เวลาอ่านไลน์ที่จะพัทท์ เราจะสามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดมากขึ้น ไม่มีความลังเลสงสัยทำให้คุณสามารถพัทท์ได้อย่างมั่นใจมากขึ้นซึ่งแน่นอน อัตราการพัทท์ลูกได้ลงหลุมย่อมมีมากขึ้นเป็นธรรมดา ยังมีอีก แล้วจะค่อยๆ เล่าให้ฟัง จากคุณ : thongprakai - [ 8 ม.ค. 48 20:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาซะเหนอหน้ารออ่านต่อค่ะ...... จากคุณ : ตั้งใจฝึกจิตอยู่ค่ะ (jita) - [ 8 ม.ค. 48 20:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อก่อนผมไม่เคยรู้ ที่รู้ก็เพิ่งรู้มาไม่นานนี่เองว่าที่จะพัทท์ลูกให้ได้ผลดีมากขึ้นไปอีกไม่ใช่แต่ว่าจะให้สายตานิ่งอยู่ที่จุดที่ลูกตั้งอยู่เท่านั้น แต่ผมค้นพบว่าขณะที่ผมสโตรคลูกออกไปนั้น หน้าพัตเตอร์จะต้องกระทบผ่านลูกออกไปในทิศทางที่ต้องการ(บางท่านอาจจะรู้มาก่อนแล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ก็ดีอยู่แล้ว) เวลาสวิงกอล์ฟก็เหมือนกัน เวลาตีลูกเสีย ผมจะรู้ได้ทันทีว่าที่เสียนั้นมีสาเหตุจากอะไร หรือที่ประหลาดไปกว่านั้นคือพอเริ่มขึ้นแบ็คสวิงก็อาจรู้ได้ทันทีเลยว่าลูกนี้คงผิดอย่างแน่นอน(แต่มันหยุดไม่ทัน บางครั้งอยากจะดูว่ามันจะผิดจริงหรือ) หรือรู้ได้อีกเช่นกันว่าช็อตนี้จะต้องดีอย่างไม่ต้องสงสัย การเล่นลูกชิพหรือลูกพิทช์ก็เหมือนกัน ผมเพิ่งค้นพบด้วยตนเองว่า การควบคุมที่ดีที่สุดคือจากร่างกายหรือลำตัวของเรา มันคือการหมุนไปและกลับของลำตัวเท่านั้น ส่วนมือนั้นอยู่เฉยๆ การใช้ลำตัวในการควบคุมผลดีคือเราจะไม่มีอาการรีบหรือเร่งไม่ว่าจะขึ้นหรือลงไม้ การหมุนของตัวจะเป็นจังหวะของมันเองซึ่งจะต่างจากการใช้มือเหมือนสวรรค์กับนรก เวลาเล่นลูกพิทช์ระยะไกลขึ้น ผมก็ยังใช้การหมุนของลำตัวในการควบคุมอยู่เช่นเดิม เมื่อต้องแบ็คสวิงมากขึ้น น้ำหนักของหัวเหล็กจะทำให้ข้อมือหักพับเองอย่างเป็นธรรมชาติ เวลาดาวน์สวิงเราก็แค่หมุนตัวกลับไปสู่เป้าหมาย ส่วนอื่นๆ ของร่างกายจะทำงานของมันเอง ไม่มีคำว่าเร่งลงมาตี ไม่มีคำว่ายั้งตี ผลลัพท์ที่ออกมานั้นเป็นที่น่าพอใจมากขึ้นเพราะไม่มีคำว่าพลาด มันดีทั้งร้อยลูกในร้อยเลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 48 20:54:34 จากคุณ : thongprakai - [ 8 ม.ค. 48 20:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้โฮ มันดีทั้งร้อยลูกในร้อยเลยทีเดียว มันดี แค่ไหน บอกรายละเอียดมาก่อนเลยค่ะ จากคุณ : หนูจ๋อย - [ 9 ม.ค. 48 03:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณหนูจ๋อย ดึกดื่นป่านนี้มัวทำอะไรอยู่ ไม่รู้จักหลับจักนอน เอ! หรือว่าเป็นเพราะเวลาที่เหลื่อมล้ำกันของที่นั่นกับที่เมืองไทย แล้วนี่เมื่อไหร่จะกลับบ้านจ๊ะ? ก่อนที่จะบอกในรายละเอียดที่ว่าดีทั้งร้อยลูกนั้น อยากถามหนูจ๋อยก่อนว่า หนูจ๋อยเริ่มจับไม้กอล์ฟแล้วรึ? แต่ไม่เป็นไร อยากรู้ก็จะบอกให้ว่า..... การเล่นลูกชิพและลูกพิทช์นั้นความจริงแล้วค่อนข้างจะธรรมดา ไม่มีอะไรซับซ้อนเลยเพียงแต่ต้องเข้าใจพื้นฐานสำคัญบางอย่างและทำให้ถูกต้องซึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย พื้นฐานสำคัญดังกล่าวได้แก่การยืนหรือท่าจรดนั่นเอง ลักษณะการยืนจรดนั้นจะต้องยืนเปิดคือให้วางเท้า สะโพกและไหล่ไปในแนวประมาณ 10 ถึง 15 องศาของแนวเป้าหมาย การยืนลักษณะนี้จะจำกัดการทำงานของลำตัวส่วนล่างลง ไม่ให้เคลื่อนที่มากเกิน จะให้ดีให้วางน้ำหนักตัวค่อนมาทางเท้าซ้ายสักเล็กน้อย ตำแหน่งของลูกจะวางอย่างไรก็สุดแต่ว่าเราต้องการเล่นลูกในลักษณะใด ถ้าต้องการให้ลูกโด่งก็วางลูกค่อนไปทางเท้าซ้าย ถ้าต้องการให้ลูกพุ่งไปเลียดๆ ก็วางลูกมาทางเท้าขวาเป็นต้น ถ้าต้องการให้ลูกโด่งมากก็เปิดหน้าเหล็กให้หงายให้มากเท่าที่ต้องการ เมื่อจรดได้ที่แล้วจะเห็นว่าลักษณะของข้อมือขวาที่เป็นนั้นเราจะต้องรักษาองศาของข้อมือให้คงอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา อย่าให้คลายออกเด็ดขาด วิธีสวิงไม้ก็เพียงหมุนลำตัวส่วนบนไปและกลับเท่านั้น ต้องการตีให้ลูกไกลก็หมุนตัวให้มากหรือที่เรียกว่าขึ้นไม้มากน้อยอยู่ที่ระยะที่เราต้องการ ประเด็นนี้นักกอล์ฟต้องซ้อมเพื่อให้รู้ระยะของเหล็กแต่ละอันที่จะใช้ ระยะที่ลูกตก และระยะที่ลูกจะวิ่งไป การเล่นลูกพิทช์ก็เหมือนกันทุกอย่าง ยกเว้นการจัดวางไหล่ให้เปลี่ยนเป็นตรงไปที่เป้าหมาย นอกนั้นอย่างอื่นๆ ก็ยังเหมือนเดิม หากต้องการเล่นลูกระยะไกลขึ้น เมื่อหมุนตัวมากขึ้น น้ำหนักของหัวเหล็กจะทำให้ข้อมือหักพับเอง เวลาดาวน์สวิงก็เพียงหมุนตัวกลับไปเฉยๆ แต่อย่าลืมว่าต้องรักษามุมของข้อมมือขวาให้คงที่เสมอ อย่าคลายออกเด็ดขาด รายละเอียดในการเลือกใช้เหล็กเบอร์ต่างๆ ในสถานการณ์หนึ่งๆ นักกอล์ฟจะต้องไปหาเอาเอง ไม่มีความจำเป็นต้องอรรถาธิบายจะเกินไป การหมุนของลำตัวนั้นจะลื่นไหล นุ่มนวลดีต่อเมื่อไม่มีอาการเกร็งของทุกส่วนไม่ว่าจะเป็นกริพ หรือไหล่หรือลำตัว เวลาหมุนตัวผ่านไปนั้น สายตาให้จับจ้องดูที่ลูก ถ้าสามารถมองเห็นเหล็กตีกระทบลูกผ่านไปได้ก็จะยิ่งดีใหญ่ ลองซ้อมดูนะครับ แล้วจะได้ผลดีร้อยเปอร์เซนต์ อย่าดื้อล่ะ จากคุณ : thongprakai - [ 9 ม.ค. 48 07:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ม่าย...ดื้อ...คร๊าบ... ขอบ...คุณ...คร๊าบ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 9 ม.ค. 48 10:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีค่ะทุกคน.... ไม่.... ดื้อ....ค่ะ แต่....ไม่....ได้.... อ่ะค่ะ.... ไม่...ต้อง....ร้อยลูกหรอกค่ะ.... ขอแค่.... เก้าสิบก้าก็พอค่ะ.... จากคุณ : jita - [ 9 ม.ค. 48 10:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 19 นี่คุณจิตา ที่ว่าไม่ได้น่ะ เคยซ้อมบ้างหรือเปล่า? ที่ผมแนะนำน่ะไม่ใช่คาถาวิเศษนะที่พอท่องได้แล้วมันจะทำงานได้เอง มันต้องซ้อมจ้ะ จากคุณ : thongprakai - [ 9 ม.ค. 48 11:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ......... จ้าซ้อมจ้าซ้อม....... ถ้าจะให้ดี พี่น่าจะทำเป็นซีดีนะ จะได้ฟังไปซ้อมไปไง อิอิ จากคุณ : jita - [ 9 ม.ค. 48 12:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หวัดดีค่ะ....นู๋ไม่ดื้อหรอกนะค่ะ แต่ลูกกอล์ฟนู่มันไม่ค่อยรักดีอะค่ะ แค่ชิพเบาๆ...ดันวิ่งรี่ไปหลังกรีนนู่น คิดแล้วเหนื่อยหัวใจ... แล้วนู๋จะซ้อมเยอะๆค่ะ... จากคุณ : ชาเขียว_red tee - [ 9 ม.ค. 48 18:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมก็พอจำได้นะครับสมัยที่เริ่มเล่นกอล์ฟอย่างจริงจัง และเคยเล่นกับบรรดามืออาชีพทั้งหลายอย่างโปรสุกรี อ่อนฉ่ำ เป็นต้น เวลาเห็นเขาเล่นลูกสั้นที่ขอบๆ กรีน ที่ไม่สามารถพัทท์ขึ้นกรีนได้เพราะหญ้าหน้ากรีนค่อนข้างยาว ระยะจากลูกไปที่หลุมไม่ไกลนัก เห็นเขาใช้พิชชิ่งเว็ดจ์ ตักลูกเบาๆ ลูกลอยขึ้นอย่างนิ่มนวล ตกลงที่ขอบกรีนและวิ่งเข้าหาหลุม ผมสงสัยจังว่าเค้าทำได้อย่างไรกัน โปรสุกรีเคยสอนผมและบอกว่า มันอยู่ที่วิธีการที่ถูกต้องและการซ้อมเท่านั้นที่จะทำให้เกิดความสมบูรณ์แบบ ไม่มีคำว่าเก่งโดยธรรมชาติหรือพรสวรรค์ เมื่อได้เรียนรู้สิ่งที่ถูกต้องมาจากครูผู้สอน ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของนักเรียนที่จะต้องฝึกฝน เมื่อเป็นแล้ว เกิดความมั่นใจแล้ว ความผิดพลาดก็จะลดลง แม้จะฝึกซ้อมน้อยลงแต่เหมือนคนที่ขี่จักรยานเป็นแล้ว แม้จะว่างเว้นไปบ้าง เมื่อกลับมาขี่อีกก็ยังขี่ได้เหมือนเดิม แต่อาจจะไม่แกร่งเท่าที่เราได้ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ ตอนนี้ต้องสำรวจตัวเองว่าตัวเองอยู่ในขั้นไหน ถ้ายังขี่จักรยานไม่เป็นเลย ขึ้นแล้วก็ล้มๆ ก็ต้องฝึกบ่อยหน่อย ตอนนี้ได้รู้วิธีการเล่นที่ถูกต้องแล้ว ก็หมั่นฝึกหน่อยแล้วกันนะครับ พอเป็นแล้วจะฝึกน้อยลงก็ไม่เป็นไร ผมรู้จักนักกอล์ฟหลายคนที่หัวเสียเพราะเรื่องนี้ หนึ่งคือไม่เคยคิดจะเรียนรู้วิธีการที่ถูกต้องและคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นถูกต้องแล้ว ดีแล้ว เล่นเป็นสิบๆ ปีก็ยังใช้วิธีนั้นอยู่ พอบอกให้ กลับถูกย้อนว่า วันก่อนยังตีได้ดีอยู่ช็อตนึงเลย ทั้งที่ความจริงตีเสียเป็นสิบๆ แต่ดีแค่ช็อตเดียวก็นึกว่านั่นคือวิธีที่ถูก นักกอล์ฟแบบนี้ต้องปล่อยไปตามยถากรรม สองคือไม่มีเวลาซ้อม ไม่มีเวลาเรียนรู้จริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบ่นไปหาอะไร - ไม่ลงทุนสักบาทแต่จะเอากำไรเป็นสิบ ในโลกนี้มีที่ไหน สามคืออยากแต่ขี้เกียจ ก็คงเหมือนประเภทที่สอง สี่คือไม่ได้รับคำแนะนำที่ถูกต้อง ประเภทนี้ค่อนข้างจะน่าสงสาร ผมเองไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เดี๋ยวจะโดนหาว่า เอ็งเก่งแค่ไหนกันเชียวถึงบังอาจ ที่เขียนๆ มานี้ ผมถือว่าไม่ได้บังอาจสอนใครเป็นพิเศษ ใครเห็นว่าน่าจะเป็นประโยชน์จะนำไปใช้ก็ได้ทั้งนั้น ใครเห็นว่าเหลวไหล เค้าไม่เชื่อเค้าก็ไม่ด่าเอา ผมเห็นว่าคนอ่านมีแต่ได้กับได้ เงินก็ไม่เสีย ใช้ได้ดีก็เป็นประโยชน์ ใช้ไม่ได้ ไม่น่าเชื่อก็ทิ้งไป สุดแต่จะใช้วิจารณญาณเอาเอง จากคุณ : thongprakai - [ 9 ม.ค. 48 21:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมอยากให้กระทู้นี้จังเลย ตั้งใจอ่านตั้งแต่ต้นจนจบนะครับ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K3223345/K3223345.html เป็นอย่างไรบ้างครับ สนุกไหม? จากคุณ : thongprakai - [ 10 ม.ค. 48 16:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอสมัครเป็นแฟนคลับคุณทองประกายค่ะ อ่านกระทู้ของคุณทองประกายทีไรได้เรียนรู้อะไร ใหม่ๆ ทุกคราไป ทั้งเรื่องกอล์ฟ และ เรื่องไม่กอล์ฟ ไม่ทราบจะหาอ่านกระทู้เก่าได้ที่ไหน คะ จากคุณ : ทาบาสโก้ (tabasco_th) - [ 15 ม.ค. 48 09:06:22 ]