ความคิดเห็นที่ 1 0 คุณเบิ้ม-ธนากร บอกว่า ครั้งนี้เป็นสิ่งที่ครอบครัวศรีชาพันธุ์เจอรุนแรงที่สุด จะใช้คำว่า ถูกสังคมประณามก็ว่าได้ คุณชนะชัยรู้สึกอย่างไร ไม่รู้สึกอะไรเลย เพราะคนที่พูดเขาไม่เข้าใจเรา เราเจอมาเยอะแล้ว คนจะพูดย่อมพูดได้ทุกเรื่อง เรื่องนิดเดียวกลับพูดได้เยอะ คนที่ไม่พอใจเราด้วย อย่างภาษิตโบราณว่า 'คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ' ไม่มีใครเห็นด้วยทุกอย่าง เราบริสุทธิ์ใจ เราจึงสบายใจ ไม่รู้สึกอะไร 0 แต่บางสื่อก็บอกว่าอยากจะให้คุณพ่อออกมาขอโทษสังคม ที่คุณชนะชัยบอกว่า 'เราไม่ต้องบริจาคมากเพื่อสร้างภาพ' เหมือนไปว่า คนที่บริจาคมากคือคนที่สร้างภาพ ที่ผมพูดหมายถึงตัวผมไม่ต้องการบริจาคแล้วประกาศให้สื่อทราบ เพราะมันจะกลายเป็นว่าผมทำบุญเพื่อสร้างภาพ ผมทำของผมอย่างนี้มานาน แต่สื่อไปตีความเองว่า ผมตำหนิคนอื่นว่าการทำบุญมากเพื่อสร้างภาพ สื่อตำหนิผม แล้วจะให้ผมไปขอโทษสังคมอีกหรือครับ มันแปลกไหม 0 คิดอย่างไรกับที่สื่อและสังคมชาวเน็ตบอกว่า ภราดรเป็นหนี้บุญคุณคนไทย เพราะความชื่นชอบที่คนไทยมีต่อเขา ทำให้ภราดรได้รับเลือกให้เป็นพรีเซนเตอร์ กับตอนเกณฑ์ทหาร ภราดรอ้างว่าไปเล่นเทนนิสสร้างชื่อเสียงให้ประเทศชาติ จนได้รับการผ่อนผัน สามารถใช้สิทธิ์ความเป็นนักกีฬาคนไทย แล้วไปเป็นแค่ครูฝึกเป่านกหวีดให้ทหารวิ่ง การขอผ่อนผันสิทธิการเกณฑ์ทหาร ไม่ใช่เราไม่เกณฑ์ มีการอนุญาตให้สามารถยกเว้นการเกณฑ์ทหาร 2 ปีตามกฎหมายอยู่แล้ว เราขอยกเว้นเพื่อสิทธินั้นเฉยๆ เมื่อหมดระยะเวลาขอผ่อนผัน เราจึงไปเกณฑ์เพื่อให้เรื่องทุกอย่างยุติ และก็ไม่ติดเพราะคนสมัครกันเต็ม ในขณะเดียวกัน ทางโรงเรียนของทหารเกณฑ์ได้ขอให้ภราดรช่วยเป็นครูพละ ไม่ต้องสอนเต็มเวลาแต่ต้องมีการรายงานตัวบ้าง มันมีข้อแลกเปลี่ยนกันอยู่แล้ว หรือการได้รับเกียรติให้เป็นทูตกีฬา (ผู้แทนสันถวไมตรีด้านกีฬาของประเทศ) ภราดรได้ถือพาสสปอร์ตทูตกีฬา แต่ท้ายที่สุดเรายังต้องขอวีซ่าเข้าประเทศต่างๆ อยู่ดี เพราะมีไม่กี่ประเทศที่เราทำสนธิสัญญาด้วย บางประเทศการมีพาสปอร์ตนี้ยิ่งยุ่งยากเพราะต้องมีหนังสือรับรองจากกระทรวงต่างประเทศ เช่น ฝรั่งเศสเป็นต้น บางที่ขอแทบไม่ได้รอตั้งแต่เช้าจนเย็น ตอนหลังเราเลยขอใช้พาสปอร์ตธรรมดา สิ่งที่ได้รับในแง่ถือเป็นเกียรติ เป็นศักดิ์ศรี แต่ในแง่ปฏิบัติไม่ใช่เราจะได้ประโยชน์เสมอไป ถ้าภราดรไม่มีคุณงามความดี ประเทศชาติจะช่วยภราดรไหมครับ พูดไปเหมือนแก้ตัว แต่ผมกับครอบครัวดีใจอยู่อย่าหนึ่งตรงที่เรายังไม่ถูกลืม ทุกคนยังให้ความสนใจเรา ไม่ลืมเรา ไม่ว่าจะดี หรือร้าย พวกเขายังคิดถึงเรา นี่คือความสบายใจ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่มีใครถูกตลอด ฉะนั้น เราไม่หวั่นไหวกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ สำหรับการบริจาคมันเป็นไปด้วยความตั้งใจของเรา สิ่งเหล่านั้นจะมาสร้างความกดดันเราไม่ได้ พวกเรามีความตั้งใจไว้อยู่ก่อนแล้ว แต่ความตั้งใจนั้น เราไม่ได้พูด ที่มองว่าเรารายได้เยอะ แล้วเราต้องให้สังคมเยอะ เราบอกอยู่ตลอดเวลาว่า รายได้ที่ได้มาไม่ใช่อย่างที่เข้าใจกัน มันเป็นรายได้ที่ ยังไม่หักภาษีเลยนะครับ ยอดเงินรางวัลที่ได้จากการแข่งขัน ATP แต่ละครั้ง เขาจะหักเงินรางวัล 30 เปอร์เซ็นต์ในอเมริกา แต่ถ้าเป็นยุโรป ก็ 20 เปอร์เซ็นต์ แต่ละประเทศจะไม่เท่ากัน อย่างน้อยก็ 20 เปอร์เซ็นต์ บางประเทศอาจถึง 40 เปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ เช่น สวีเดน จะเห็นได้ว่านักกีฬาต่างชาติบางคนต้องย้ายถิ่นฐานมาอยู่ประเทศที่เสียภาษีไม่แพง ส่วนใหญ่จะพากันไปอยู่ประเทศมอนติคาโล ประเทศนี้จะเรียกว่าปลอดภาษีก็ว่าได้เพราะคิดภาษีถูกมากเพียง 5-10 เปอร์เซ็นต์ เปิดโอกาสให้คนทั่วโลกมาอยู่ไม่เฉพาะแค่นักเทนนิส และ ATP เปิดโอกาสให้นักกีฬาเทนนิสไปถือสัญชาติที่นั่นได้ หรืออย่างที่พูดกันว่าภราดรไม่เสียภาษี อันนี้ไม่จริง อย่างประเทศไทยเราคิดภาษีรายได้ส่วนนี้เกือบ 40 เปอร์เซ็นต์ แต่ดีอยู่อย่างหนึ่ง ที่กฏหมายระบุว่า รายได้ที่เกิดขึ้นในประเทศอื่นหากคุณอยู่ในประเทศไทยไม่ครบ 180 วันไม่ต้องเสียภาษีรายได้นั้นให้ประเทศ ภราดรก็โชคดีตรงนี้ว่าไม่ต้องเสียภาษีนี้ แต่รายได้ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย ค่าโฆษณา เงินรางวัลหรือค่าตัวจากการลงเล่นเทนนิสประเทศอย่าง 'ไทยแลนด์ โอเพ่น' ภราดรเสียให้ประเทศถูกต้องตามกฎหมายร้อยละ 37 เปอร์เซ็นต์ ส่วนรายได้ที่เกิดขึ้นในต่างประเทศ เราจะถูกหัก ณ ที่จ่ายตามแต่กฎหมายประเทศนั้นกำหนด อาจจะ 30-25-20 เปอร์เซ็นต์ ถึงวันนี้ผมยังพูดเสมอว่า ครอบครัวเรายังเหมือนเดิม บอลจะดังหรือไม่ดัง เราก็ยังทำตัวเหมือนเดิม บางคนบอกว่า บอลแต่งตัวไม่เหมาะสมที่ใส่ขาสั้นเดินตลาด นี่เป็นธรรมดาของพวกเรา หรือบางงาน การแต่งตัวที่เหมาะสมของเราก็คือการใส่เสื้อแขนยาว โดยไม่ต้องผูกไทให้เรื่องมาก เรารู้ว่าเรามาจากไหน เป็นอย่างไร สิ่งที่ได้มาเป็นช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้นเอง ไม่ใช่ว่าเราขึ้นมาแล้วเราจะลืมตัว ไม่ใช่ว่าบอลไม่คุยกับใคร แต่ว่าเขาเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ไม่เคยพูดก็ไม่พูด จะให้ทำตัวเหมือนเป็นคนละคน เป็นไม่ได้ เรามีสำนึกในหน้าที่ สิ่งที่ต้องทำ เราก็ทำอยู่ 0 แล้วรายจ่ายที่สังคมไม่เคยรู้ล่ะคะ มีอะไรบ้าง? เคยทราบมาบ้างว่ารายการใหญ่ๆ ATP ผู้จัดจะดูแลหมด ทั้งที่พัก อาหาร และรถรับ-ส่ง ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่หมดไปกับค่าเครื่องบิน ประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของรายรับหมดไปกับการเดินทางก็ว่าได้ เพราะ 'การบินไทย' ช่วยเราเฉพาะเดินทางจากประเทศไทยไปประเทศนั้นๆ เท่านั้น โดยให้งบประมาณเรามาปีละ 3 ล้านบาท จะบินไปที่ไหนก็มาหักค่าเดินทางจากงบประมาณที่ตั้งไว้ ในยุโรป เขาให้ตั๋วฟรีเฉพาะไปฝรั่งเศสประเทศเดียว ที่เหลือเราต้องจ่ายเองหมด เช่น ถ้าจะออกจากฝรั่งเศสไปสวีเดน เราต้องออกเงินเองนะ ในอเมริกา ไม่ว่าจะไปกี่รัฐ เราต้องออกเงินเองนะครับ ตั๋วเครื่องบินเวลาบินข้ามรัฐราคาไม่ถูกเลย ค่าใช้จ่าย 2 คนต่อเที่ยวไม่ต่ำกว่า 1,000 เหรียญ ถ้าบินไกลเข้าแคนาดาก็อีกหลายพันเหรียญ ถ้าเล่นตกรอบแรก บางทีไม่คุ้นค่าเครื่องบิน รายจ่ายอื่น ๆ อย่างค่าที่พัก ค่าอาหาร ไม่ใช่ว่า ATP จะรับผิดชอบให้ทุกอย่าง บางทีค่าโรงแรมอาจจะมีการจ่ายให้ แต่ค่าอาหารเราต้องออกเอง โดยเฉพาะมื้อเย็นส่วนใหญ่เราต้องออกเอง มื้อเช้าเราต้องกินที่โรงแรม 0 รวมทั้งค่าจ้างโค้ชคนใหม่ หมดเงินไปเยอะไหม ผมจ้าง T.Jeson Middle Ton ให้ดูแลภราดรตั้งแต่เดือนธันวาคม ปี 2547 ช่วงพฤศจิกายนระหว่างที่เรากลับมาพักผ่อนที่บ้าน เขาได้ติดต่อมาขอซ้อมกับเราที่เมืองไทย เขาเป็นคนอารมณ์ดี จากการที่ได้ทำงานด้วยกัน ภราดรบอกว่าแฮปปี้ พอใจ และมีความเข้าใจเรา เลยให้โอกาสเขา ส่วนผมไม่ทิ้งภราดรไปเสียทีเดียว ยังต้องช่วยดูแลอยู่แต่ขึ้นกับเวลาและโอกาส ช่วงนี้เป็นช่วงต้นปี ผมมีภารกิจหลายอย่างในบริษัทที่จะต้องสะสาง ก็ให้โค้ชฝรั่งเขาทำงานไป ถ้าเขาทำงานได้ดีเราก็จ้างต่อ ตอนนี้เราจ่ายให้เขาสัปดาห์ละ 1,500 เหรียญ คิดเป็นเงินไทยประมาณ 60,000 บาท หรือเดือนละ 240,000 กว่าบาท 0 จ้างโค้ชเพราะถูกทนเสียงสังคมวิพากษ์วิจารณ์ไม่ได้..อีกแล้ว หรือเปล่าคะ? ไม่เคยคิดถึงตรงนั้นเลย เพราะผมรู้ว่าควรจะทำเมื่อไหร่ ใครก็ไม่ต้องมาบอกผมหรอก ถ้าผมทำไม่เป็น ผมคงทำไม่ได้ขนาดนี้ ผมวางแผนไว้ทุกอย่าง ถ้าไม่มีแผน ผมคงสร้างลูกไม่ได้ขนาดนี้หรอก เมื่อถึงเวลาเราก็ต้องเอาคนมาดูแล บอลก็โตพอสมควรที่จะเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว เราควรปล่อยได้บ้างแล้ว จากคุณ : The Lover is loving - [ 24 ม.ค. 48 15:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 0 โตพอที่จะนอนแยกห้องกับพ่อได้แล้วไม่เหมือนช่วงแรกๆ ที่มักนอนห้องเดียวกัน ตอนแรกเรายังมีรายได้ไม่ดีเท่าไหร่ มันก็มีความจำเป็นต้องประหยัดค่าที่พัก พอมีรายได้มากขึ้นหน่อย เราก็แยกกันคนละห้อง ให้เขาได้มีอิสระบ้าง บางทีผมนอนกรน อาจจะทำให้เขาหลับไม่สบาย หรือบางทีเขาอยากจะฟังเพลงดังๆ ประสาวัยรุ่น ซึ่งมันก็ไม่หนักหนาอะไรที่จะแยกห้องกันนอน ถึงแม้ว่าเราไปกับเขา เราให้โอกาสเขาตัดสินใจแค่บางเรื่อง ไม่ใช่ทุกเรื่อง อย่างเรื่องส่วนตัวบางทีต้องคิดร่วมกันว่ากิจกรรมบางอย่างสมควรจะไปหรือไม่ แม้จะเป็นกิจกรรมที่ ATP จัดก็ตาม หากไปทำแล้วเป็นการเสี่ยงต่อชีวิต อันตราย บาดเจ็บ เราก็ไม่ควรไป ไม่ว่าจะเป็นขับรถ ลงน้ำ โดดร่ม เราไม่ไปเขาก็ไม่ได้ตำหนิอะไร ที่แน่ ๆ คือเกมการเล่น โค้ชกับนักกีฬาต้องคิดร่วมกัน นักเทนนิสทุกคนจะเจอกันทั้งทัวร์นาเม้นท์ แต่ละคนจะรู้ว่าใครเป็นใคร สไตล์การเล่นแต่ละคนเป็นอย่างไร แพ้ชนะขึ้นอยู่กับว่าวันนั้นคุณจะเล่นได้ดีแค่ไหน เราต้องมั่นใจในตัวเองก่อน ถึงจะสู้คนอื่นได้ ไม่ต้องไปคิดว่าเขาเก่งตรงไหน ต้องคิดว่า เราเก่งซะอย่างแต่ต้องดูว่าเรามีอะไรที่ต้องเล่นไม่ให้พลาด เกมส์มันไม่ต่างกันหรอก เขาเล่นโฟร์แฮนด์ได้ เราก็เล่นได้ เขาเล่นแบ็คแฮนด์ได้ เราก็เล่นได้ แต่เราเล่นได้ดีเท่าเขาหรือเปล่า เราจะพลาดน้อย พลาดมาก ถ้าพลาดมากกว่า เราก็แพ้ ไม่ต้องไปห่วงว่า ต้องชนะทุกครั้ง ถ้าไปคิดอย่างนั้นปวดหัวตาย เทนนิสเป็นอาชีพทุกคนรู้กันว่า งานนี้คุณเล่นดีเอาไปเลย ถ้าลงไปเล่นแล้วได้อย่างเกมส์ที่ต้องการ วันนั้นก็เป็นของคุณ แม้แต่เรื่องการจ้างโค้ช เราต้องคุยกัน ตอนแรกบอลบอกไม่ต้องการใคร แต่ผมบอกให้ลองก่อน ตอนนี้บอลเข้าใจแล้วว่า ถึงเวลาที่พ่อควรจะพัก เพราะอยากให้พ่อสบาย การไปทำงานด้วยกันสมัยก่อน ผมต้องนวดร่างกายให้เขา ตอนหลังต้องจ้างคนอื่นมาทำ เพื่อแบ่งกำลังเราที่มันไม่ไหว บอลก็บอกว่าดีแล้ว แม้แต่การบินไปต่างประเทศก็เป็นเรื่องที่หนักพอสมควรเพราะผมอายุ 61 แล้ว ถึงเวลาที่จะได้พักผ่อนบ้าง อาจจะตามไปเชียร์แต่ไปให้น้อยหน่อย ผมอยากจะบอกว่า ของพวกนี้มันขึ้นอยู่กับผู้เล่น โค้ชเป็นเพียงส่วนประกอบเล็ก ๆ 0 คุณชนะชัยกำลังจะบอกว่า เทนนิสเป็นเกมส์แห่งจิตใจ เพราะเรื่องฝีมือนักกีฬาย่อมรู้ทางกันอยู่แล้ว ถูกต้อง อยู่ที่ว่าวันนั้นใครมีใจที่ดีกว่ากัน มีอะไรมากดดัน ทำให้จิตใจต้องว่อกแว่กไหม มีร่างกายที่พร้อมหรือเปล่า แต่เกมเทนนิสพอสายการแข่งขันออกมาปุ๊บ จะรู้ทันทีว่าเล่นยากหรือง่าย แม้แต่ 'อากัสซี่' ยังกังวลเลย บางครั้งก่อนจะเล่นกับเด็กใหม่เขายังต้องมาคุยกับภราดรเลยว่าคนนี้เล่นอย่างไร นอกจากปรึกษาโค้ชแล้ว นักเทนนิสทุกคนจะมีการปรึกษากันและทุกคนก็สนิทกันหมด 0 แต่คนที่ดูเกมการแข่งขันทางทีวี ไม่รู้สึกอย่างนั้น รู้สึกตื่นเต้นที่จะเห็นคนที่ตัวเองเชียร์ชนะ คนดูจะเป็นอย่างนั้น แต่กลุ่มนักเทนนิสด้วยกันไม่คิดอย่างนั้น เขาคิดว่า วันนี้คุณเล่นดีกว่า คุณเอาไปเลย แน่นอนคนไทยรักภราดรเพราะมีเขาเป็นนักกีฬาเทนนิสเพียงคนเดียว ก็เลยมองด้านเดียว ลงทุกครั้งก็อยากให้ชนะ แต่มันเป็นไปไม่ได้ 0 จะมีจุดหนึ่งของนักกีฬาที่สามารถรักษาแชมป์ได้นาน นั่นคือคำว่า 'ความเหนียว' อังเดร อากัสซี และเลย์ตัน ฮีววิตต์ต่างมีจุดนี้ถึงรักษาแชมป์ได้นาน นั่นเพราะเขามีพื้นฐานการเล่นที่ดีมาตั้งแต่เริ่มฝึก ของอย่างนี้จะมาฝึกเอาวันนี้ พรุ่งนี้ ไม่ได้ คนที่มีพื้นฐานดีในสไตล์การเล่นตั้งแต่สมัยเยาวชนก็จะดียาว เมื่อภราดรเป็นอย่างนี้ จะให้เปลี่ยนสไตล์ไปเป็นอีกคนย่อมไม่ได้ อาจจะได้บ้างแต่ไม่ใช่นิสัย ฮีววิตต์เองจะเล่นอย่างภราดรเล่นก็ไม่ได้ ถ้าวันไหนเขายิงเปรี้ยงปร้าง วันนั้นเขาแพ้ แต่ถ้าวันไหน ตีได้ดึ้งๆ วันนั้นน่ะวันของเขา มันคือสไตล์เขา ผมไม่ได้ฝึกภราดรทางนั้น เพราะความเหนียวบางทีมันไม่เกิดประโยชน์ ถึงคุณจะเล่นเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่สไตล์ที่ถูกใจผู้ชม และทำให้เราเหนื่อย อีกอย่าง เราต้องดูนิสัยของนักกีฬาแต่ละคนด้วย อย่างเบิ้มลูกคนโตเล่นเหนียวได้ ถ้ายิงก็เสียหมด แต่บิ๊กลูกคนกลาง เล่นเหนียวไม่ได้ ต้องยิง ต้องฆ่า เราต้องดึงสไตล์ของแต่ละคนออกมา ผมเชื่อว่าสไตล์บุก สไตล์ยิง จะทำให้เราหนักแน่นและมีจิตใจกล้าหาญ ผู้ชมก็ชื่นชม เพราะผู้ชมอยากดูอย่างนั้นมากกว่า ภราดรเล่นสไตล์บุก นั่นเป็นนิสัยของเขา ถ้าภราดรเล่นสไตล์เหนียวได้ เขาจะเป็นแชมป์โลกหรือเปล่า อาจจะได้ แต่ภราดรไม่ใช่คนอย่างนั้น เรื่องของการฝึกฝน เราสามารถฝึกนักกีฬาได้ทุกอย่าง แต่นิสัย หรือคาแรกเตอร์จะเปลี่ยนกันไม่ได้ ถามว่าเอาโค้ชมาฝึกให้ภราดร เป็นคนนั้นคนนี้ ได้หรือไม่ ไม่ได้ ถามว่าเปลี่ยนสไตล์ของ 'ร็อดดิด' ให้เป็นอย่าง 'เฟดเดอร์เรอร์' ได้ไหม คำตอบคือไม่ได้ ความเหนียวมีอยู่แล้วในตัว แต่จะเหนียวน้อย เหนียวมากเท่านั้นเอง เราทำในสิ่งที่เป็นธรรมชาติ อย่าไปบังคับเขา ถ้าความพอใจเขาอยู่ในระดับนั้น จะไปเพิ่มอย่างไร ก็เหมือนเป็นการกดดัน ฉะนั้น ต้องไม่คิดว่าถ้าแชมป์โลกเล่นสไตล์นั้น เราต้องเป็นอย่างเขา แต่เราจะทำในวิธีการของเรา ซึ่งเราก็ไปได้เหมือนกัน ภราดรเล่นสไตล์บุกมาถึงขณะนี้ครองตำแหน่ง 4-5 แชมป์แล้ว บางคนเล่นมา 20 ปี ยังไม่ได้แชมป์เลยก็มี บางคนเล่นได้แค่แชมป์ หรือสองแชมป์ก็มี ตรงนี้เราถึงไม่ว่ากัน แต่เราไม่ได้คิดว่า เราต้องเป็นแชมป์เปี้ยนตลอด เราไม่เคยตั้งเป้าเป็นมือหนึ่งของโลกนอกจากขอแค่เราได้ไปอยู่ในระดับมืออาชีพ จะเป็นระดับท็อป 10 ท็อป 50 ท็อป 100 ก็พอใจแล้ว เพราะการเป็นมือหนึ่ง มือสองได้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา ดูกันออกตั้งแต่การฝึกขั้นพื้นฐาน ถามว่าพื้นฐานมาจากครูฝึกทั้งหมดหรือเปล่า ไม่ใช่ครับ มันอยู่ที่ตัวเขาด้วย ถามว่าเฟดเดอร์เรอร์ทำไมถึงเป็นมือ 1 ต้องตอบว่าในสมัยเยาวชนเขาเคยเป็นมือ1 มาแล้ว ภราดรเคยเป็นมือ 1 ในสมัยเยาวชนไหม? ไม่ใช่ บางคนเก่งกว่าภราดรในสมัยเยาวชนแต่วันนี้ยังไม่ได้เท่ากับภราดรเลยก็มี คนบ้านเราเห็นความเป็นไปของชีวิตนักกีฬาเพียงจุดเดียวคือเห็นเฉพาะภราดร ไม่ได้เห็นเยอะๆ อย่างที่ผมเห็น เมื่อได้เห็นก็รู้ว่าชีวิตนักกีฬามันเป็นอย่างนี้แหละ การขึ้น,ลงก็เหมือนกัน ถึงเวลามันก็ขึ้น ถึงเวลามันก็ลง ถึงเวลามันก็กลับมา บางคนจากอันดับ10 หลุดไปอันดับ 30-40 แล้วยังกลับมาใหม่ อย่างภราดรหลุดลงมาลำดับที่ 27 ผมคิดว่าไม่เสียหายอะไร หรือจะหลุดออกไปถึงอันดับ 50 ก็เป็นเรื่องธรรมดา 0 แต่คนไทยทำใจไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น จะให้ผมไปเอาใจคนทั้งประเทศได้ยังไง ผมก็ตายสิ ทำไมคุณไม่เป็นตัวของตัวเองล่ะ คุณต้องเข้าใจธรรมชาติของนักกีฬาบ้างสิ ไม่ใช่ว่าจะให้อะไรๆ ต้องเป็นอย่างใจฉัน มันไม่ใช่แล้ว อย่างนั้นคุณไม่รู้เรื่องกีฬาแล้ว คนไทยต้องเป็นนักกีฬา ฝึกเล่นกีฬากันให้เยอะๆ หน่อยจะได้รู้ว่ากีฬามันเป็นยังไง อย่าง 'ทิม เฮนแมน' นักเทนนิสขวัญใจชาวอังกฤษเขายิ่งหนักกว่าภราดร เพราะอังกฤษมีเขาอยู่คนเดียวเหมือนกัน เขาก็ถูกด่าสาดเสียเทเสียเหมือนกัน เวลาที่เขาได้เข้ารอบสุดท้ายเฟรนช์ โอเพ่นมาตกรอบแรกที่ควีนส์ ก็พาดหัวข่าวว่า 'จากฟ้าสู่ดิน' เราไปสนใจตรงนั้นไม่ได้ คนไทยก็เหมือนคนอังกฤษแหละ ไม่ต่างกัน เพราะวัฒนธรรมคนไทยเอามาจากอังกฤษเยอะ ไม่ใช่ อเมริกา จากคุณ : The Lover is loving - [ 24 ม.ค. 48 15:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 0 อยากให้คนไทยเล่นกีฬา เคยคิดถึงสังคมไทยเกี่ยวกับคำว่า 'น้ำใจนักกีฬา' บ้างไหม? ไม่รู้นะ ผมไม่กล้าวิจารณ์หรอก น้ำใจนักกีฬาของคนไทยคืออะไรก็ไม่รู้ คือจะเอาชนะอย่างเดียวหรือเปล่า ณ ตอนนี้พวกเขาคาดหวังผลการแข่งขันจากภราดรมากเกินไป โดยที่ไม่ได้ดูแลน้ำใจกัน ถ้าเก่งก็ยกยอปอปั้นเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ แต่พอแพ้ขึ้นมาบ้าง กระทืบเลยนี่ล่ะ ถามว่าสังคมไทยมีน้ำใจนักกีฬาไหม บางทีก็ดูเหมือนไม่ใช่ การมีน้ำใจนักกีฬาคือ ต้องรู้ว่าเมื่อไหร่ควรจะแพ้ เมื่อไหร่ควรจะชนะ ต้องดูให้ลึกซึ้งว่า เขาแพ้เพราะอะไร ชนะเพราะอะไร นักกีฬาแต่ละคนจะมีจุดสูงสุดของตัวเอง จากพีคมันก็จะดาวน์ แล้วก็จะพีคขึ้นมาใหม่ มันจะขึ้นๆ ลง ๆ กราฟของมันจะไม่นิ่ง คอยดู 'เฟดเดอร์เรอร์' สิ เดี๋ยวก็ลง 'ฮีววิตต์' ทำไมเดี๋ยวลงเดี๋ยวขึ้น มันไม่มีใครที่จะมีอันดับคงที่ 'อากัสซี' เคยตกไหม? เคย! ถามว่าเขาเป็นมือ 1 หรือเปล่าตอนนี้ เปล่า! อันดับ 8-10 ไปแล้ว ไม่เห็นจะเป็นไร คนต่างประเทศเขาดูนักกีฬาแค่ว่าคนนี้เล่นดีหรือไม่ ถ้าเขาชอบฝีมือการเล่นของคุณเขาจะมาดู ทีนี้ คุณจะเล่นยังไงให้ถูกใจเขา ถ้าคุณเต็มที่แต่แพ้ เขาก็บอกวันนี้คุณโชคไม่ดี Bad Luck มันไม่ได้หมายความว่าคุณต้องแพ้ตลอดชีวิต มันยังมีโอกาสตราบที่คุณยังจะเล่นอยู่ ชีวิตนักกีฬาก็รู้อยู่แล้วมันสั้น เป็นแค่อาชีพหนึ่งเท่านั้น เป็นการแข่งขันในแต่ละครั้งแต่ละรอบ ไม่ใช่การแข่งขันตลอดไป วันนี้คุณทำได้ดีกว่า คุณชนะ แต่ ณ เวลาอันสั้น ทำไมคุณไม่เต็มที่ ที่เราทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าพีคสุดแล้ว ดีที่สุดแล้วสำหรับคนเอเชีย เพราะเราเป็นคนแรกในเอเชียที่ทำได้ มันเป็นความภูมิใจที่คนทั้งเอเชียยกย่อง เราไปที่ไหน คนเอเชียทักทายเราบอกเลยว่า เราคือตัวแทนของคนเอเชียนะ พยายามทำให้ดี เราก็รับนโยบายนั้นมา และเราก็ทำให้เห็น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราทำ ณ ตอนนี้ ไม่ว่าภราดรจะขึ้นหรือลงกว่านี้ ทุกคนก็มองว่านี่คือตัวแทนของคนเอเชีย เราภูมิใจตรงนั้นโดยไม่จำเป็นต้องไปบอกว่า ภราดรต้องเป็นมือ 1 แต่เราจะบอกว่าเราจะทำให้ดีที่สุด ตอนนี้เราก็อยู่ในวงเวียนนี้ เพราะร่างกายมันเป็นตัวชี้ บางทีบางครั้งมันฝืนไม่ได้ ถ้าซ้อมหนักมากก็จะเจ็บ วัยก็มีส่วน 0 ในแง่จิตใจล่ะ พัฒนาการทางด้านจิตใจของนักกีฬาชื่อภราดรอยู่ในข่ายน่าพอใจไหม ทุกทัวร์นาเมนท์ของปีที่ผ่านมา บอลไม่เคยมีปัญหาเรื่องจิตใจ นอกจากร่างกายเท่านั้น ถ้าร่างกายร้อยเปอร์เซ็นต์ ภราดรไม่เคยถอดใจ ไม่เคยบายไม่เล่น และไม่เคยเลิกกลางคัน ไม่ว่าจะร่างกายจะเจ็บขนาดไหน เล่นจนจบแมทช์ ขาหักแขนหักก็ยังลากขาเล่น เรื่องนี้ผมถูกถามจากโค้ชต่างประเทศเหมือนกันว่า เอ๊ะทำไมเวลาลูกศิษย์คุณเจ็บ คุณไม่ให้เขาเลิกเล่น อันตรายนะ ผมบอกเลิกทำไม ยังเล่นได้ก็เล่นไปสิ เล่นให้จบเกม ถ้าจะถอนตัว ก็ควรถอนก่อนไม่ใช่มาเลิกกลางคัน ถ้าตัดสินใจเล่นก็ต้องเต็มที่ ในเมื่อวิ่งไม่ได้ก็ไม่ต้องวิ่ง ยืนตีไปจนจบเกมนั่นแหละ 6-0, 6-0 แป๊บเดียว 20 นาทีก็จบแล้ว ใช่ไหม (หัวเราะ) เล่นให้จบไม่ให้ผู้ชมเสียกำลังใจนั่นคือความตั้งใจของเรา สิ่งนี้เป็นคติของครอบครัวเรา ลูกผมทั้ง 3 คนไม่เคยเลิกกลางคันนอกจากไม่ไหว จริงๆ ขนาดตะคริวขึ้นยังลากขาเล่น 0 คนไทยในต่างประเทศยังตามเชียร์ เหมือนเดิมครับ เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน คนต่างประเทศก็ยังให้ความร่วมมือเหมือนเดิม ถือว่าเป็นตัวแทนคนไทยอยู่ ไม่จำเป็นว่าภราดรต้องเป็นขนาดโน้นขนาดนี้ คนที่เคยมาเชียร์ เขาก็ยังมาอยู่ คืออย่างที่บอกว่าต่างประเทศเขาไม่ได้ดูว่า คุณจะชนะหรือเปล่าแต่เขาจะดูเพราะผมอยากเห็นคุณเล่นเท่านั้นเอง มาแสดงให้ผมดูเท่านั้นเอง จะมาบอกว่า คุณต้องชนะนะผมจะไปดู ไม่มี เขาถือว่าการเล่นกีฬาเป็นการแสดงอย่างหนึ่ง เหมือนนักร้องคนนี้มา จะร้องดีไม่ดีคุณก็ต้องฟัง 0 แล้วเขาก็ไม่ได้แคร์ด้วยว่า ภราดร จะต้องเป็นเด็กดีหรือ Good Boy ตลอดเวลา แน่นอนครับเพราะเป็นเรื่องธรรมดา เรื่องอารมณ์ของคน แต่บอลไม่เคยทำอะไรให้เสียหาย การแสดงมารยาทบางอย่างเช่นโยนไม้เทนนิส ใครจะบอกว่าไม่ดี ช่วยไม่ได้ เพราะนั่นคือการระบายอารมณ์ของนักกีฬา ถ้าไม่งั้นเขาก็กดดันตาย เก็บกดแย่ เราขึ้นถึงตรงนี้ได้มันกลายเป็นเหมือนว่า ผมไม่รู้นะ คงไม่ว่ากัน คนไทยเราบางทีการทำอะไรที่ดีกว่าคนอื่นมักจะถูกมองในแง่ (เงียบ) ผมได้บอกกับลูกแล้วตั้งแต่ปีที่เขาขึ้นจุดสูงสุดว่า ที่ผ่านมาบอลมีแต่เรื่องดีๆนะ ต่อจากนี้ไปเตรียมรับสิ่งที่ไม่ดี ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ตาม เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยจะเป็นข่าวหมด ไม่มีก็สร้างให้มี เอาเรื่องเก่าๆ มาเขียนบ้าง ผมเคยถามลูกว่าเป็นอย่างนั้นจริงหรือ บอลบอก แล้วบอลเคยโกหกพ่อหรือ ถึงบอกว่าน่าสงสาร เราต้องมานั่งทำใจ เอาน่าลูกสังคมไทยเป็นแบบนี้แหละ อย่าไปสนใจก็แล้วกัน ปิดหูปิดตาเลย ผมดูอินเตอร์เนทเหมือนกัน แต่ดูพอให้รู้ อย่าไปคิดอะไร 0 เลยรู้ใช่ไหมว่า ตัวเองก็โดนด้วย อยู่แล้ว โดนอยู่แล้ว 0 กำลังใจของคุณชนะชัยยังดีอยู่หรือเปล่า จาก Feedback ของข่าวต่างๆ เราดีใจในสิ่งที่เราได้มา ไม่ว่าจะเป็นกำลังใจจากคนไทยหรือคนเอเชีย ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งที่เราได้รับ พร้อมกับมีส่วนในการตอบแทนประเทศชาติในการทำให้ทุกคนได้รู้จักกับวัฒนธรรมไทยผ่านเกมกีฬาอย่างเทนนิส เราไม่นึกว่าเราจะทำได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าโชคช่วยด้วย จากคุณ : The Lover is loving - [ 24 ม.ค. 48 15:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 "ถ้าไม่ขึ้นก็ไม่ต้องต่อสัญญา" ภราดรขาลง..สินค้าตีจาก? เนื้อเรื่อง 0 ที่ลือกันว่าแบงก์กรุงศรีฯ กำลังจะยกเลิกสัญญาจ้างภราดรเป็นพรีเซนเตอร์เร็วๆ นี้จริงหรือไม่ โดยหลักการเรื่องการจ้างเป็นพรีเซนเตอร์ ผมจะทำสัญญาปีต่อปีกับทุกบริษัท ผมบอกทุกรายตั้งแต่แรกแล้วว่า ปีเดียวดีที่สุด ถ้าภราดรขึ้นก็ทำสัญญาต่อ ถ้าไม่ขึ้นก็ไม่ต้องต่อ สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย มีแบงก์กรุงศรีที่เดียวที่ต่อสัญญากับเราเป็นปีที่ 2 ส่วนจะต่อกับเราเป็นปีที่ 3หรือไม่ เรายังไม่รู้ ถ้าเราทำให้แบงก์ติดตลาดแล้วก็ไม่เป็นไร เราจะได้เปิดโอกาสให้แบงก์อื่นเหมือนกัน 0 กรณีเชฟโรเลตที่เขายกเลิกสัญญากลางคันทั้งที่ทำไว้ 3 ปี และปีนี้เป็นปีสุดท้าย ถ้าพูดตามข้อเท็จจริง เราพลาดเองใช่ไหมคะที่ไปขับอีกยี่ห้อหนึ่ง เรื่องทำสัญญา 3 ปีเป็นเพราะเอเยนซีต่างประเทศเป็นคนเจรจา ไม่ใช่เรากับเชฟโรเลตเมืองไทย พลาดเองอะไร? ไม่ใช่ เรามีสิทธิที่จะขับรถอะไรก็ได้ เงื่อนไขสัญญาคือจะต้องติดแบรนด์เชฟโรเล็ตไว้ตรงแขนเสื้อในทุกทัวร์นาเมนท์ทั่วโลก และได้ขอร้องว่าเป็นไปได้ไหม ถ้าภราดรอยู่ในประเทศไทย ขอให้ช่วยขับรถเพื่อประชาสัมพันธ์บ้างเท่านั้นเอง มันเป็นสัญญาต่อท้ายนิดเดียว แต่มันย่อมเป็นสิทธิของเขาที่จะพิจารณา ถ้าเกิดเขาไม่พอใจ ก็ยกเลิกสัญญา ไม่เป็นไร เพราะเราถือว่าเรื่องการขับรถเขาไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญอยู่ที่ตรงนี้ (ชี้ไปที่หัวไหล่) เวลาภราดรออกเล่นเทนนิสทั่วโลก ทุกคนจะเห็นป้ายเชฟโรเลตทุกครั้งที่เขายกมือไหว้ เห็นเด่นชัดเลย รวมทั้งป้ายการบินไทย นี่คือข้อตกลงก่อนที่จะทำสัญญา ไม่ใช่เน้นที่การเอารถเขามาขับ อย่างอากัสซี่โฆษณารถเกียร์ ไม่เห็นเขาต้องขับเกียร์เลย (หัวเราะ) โฆษณาไปทั่วโลก เราไม่เคยพลาดในการที่จะเอาป้ายยี่ห้อรถไปติดตรงแขนเสื้อ เวลาได้ชุดใหม่มา เราจะเอาป้ายผ้ายี่ห้อรถคันนี้ไปติดเป็นกำๆ เลย ผมเป็นคนติด เย็บด้วยมือตัวเองตลอด จริง ๆ เขาต้องเตือนเราก่อนถูกไหม แต่นี่เขาส่งจดหมายมาหาเราได้วันสองวันก็ให้ข่าวแล้ว แสดงว่า เขาต้องการที่จะเลิกจริงๆ 0 แล้วเฟอร์รารี่คันละ 20 ล้านบาทคันนี้ล่ะ คุณพ่อยอมได้อย่างไร ขนาดเบนซ์สปอร์ตคันแรก กว่าจะขอคุณพ่อได้ก็นาน ถูกต้อง จริงเราไม่อยากให้เขาซื้อ แต่ด้วยความที่เขารักอยากจะมี ฝันมาตั้งแต่เด็กผมเลยอนุญาต ไม่เห็นเป็นไรเลย 10 ล้าน 20 ล้าน ก็ซื้อได้ถ้าคนคนนั้นมีเงินพอที่จะซื้อ ทำไมต้องไปยุ่งเรื่องเงินของเขาล่ะ ในเมื่อเขาเหนื่อยมากพอแล้วอะไรที่เป็นความสุขเราก็ต้องให้เขา บางคนว่ามันเกินฐานะหรือเปล่า ไม่รู้นะ คนเราถ้าเกิดมีความตั้งใจ และทำได้จะไม่ซื้อความสุขให้ตัวเองเลยหรือ การได้ในสิ่งที่หวังย่อมเป็นความสุขใจ บอลเคยบอก..โอ เขาทำงานมาจนได้บ้าน ได้รถ มันถือเป็นผลสำเร็จในชีวิตของเขาแล้ว การมีบ้าน มีรถ มีครอบครัว มีคนที่รู้ใจ ชีวิตครอบครัวแค่นี้สูงสุดแล้ว ไม่ใช่ว่าเราทำมาหาได้แล้ว เราจะมาอยู่มากินเหมือนเดิมคงไม่ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำไป มันก็เป็นความสุข แต่ถ้าคุณหาไม่ได้สิ คุณยังตะเกียกตะกายจะมี ไปเป็นหนี้เป็นสินเขา มันไม่ถูก เพราะฉะนั้นความเหมาะสมในการที่ภราดรจะบาลานซ์สิ่งที่เขาอยากได้ กับรายได้ของเขา ย่อมอยู่ในวิสัยน่าจะทำได้ ไม่ผิดอะไร ถ้าภราดรไม่มีเงิน แต่กลับไปซื้อรถซื้อบ้านแพง ๆ เป็นหนี้เป็นสินอันนั้นน่าตำหนิ (หัวเราะ) 0 การที่ภราดรไปใช้ชีวิตเมืองนอกบ่อย มักจะได้ใช้รถดีๆ มันทำให้เป็นความรู้สึกว่า ยังอยากจะขับรถแบบนี้เมื่อกลับมาเมืองไทย แม้มันจะไม่รับกับซอยเข้าบ้าน (ยิ้ม) เกี่ยวไหมคะ ผมถามเขาว่าอยากได้หรือ มันไม่เกินไปหรือบอล แล้วลูกจะขับตรงไหนล่ะ เขาบอก ยังไงก็ขอเถอะพ่อ อย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นความภูมิใจที่ได้มีสิ่งที่เขาต้องการอยากจะมีมานาน ก็โอเค ถ้ามีแล้ววันหนึ่งถ้าเกิดอยากจะขาย อยากจะทำอะไรต่อไปลองคิดดู แต่ดูเขารักเขาหวงรถคันนี้ของเขามาก ที่เมืองนอกรถแบบนี้ถือเป็นรถธรรมดา ภราดรอาจจะเคยขับมาบ้าง การที่เราได้เห็นวิทยาการที่ก้าวหน้า เป็นความรู้สึกเหมือนชินชาต่อสิ่งเหล่านี้ แต่มาถึงเมืองไทย มันอาจจะเป็นอะไรที่มากเกินไปสำหรับคนไทย เฉพาะยุโรป-อเมริกา เขาขับรถสปอร์ตกันเป็นว่าเล่น บางคนซื้อมาวันนี้ พรุ่งนี้ขายก็มี มันเหมือนกับของเล่นน่ะ เพราะตลาดรถต่างประเทศบางคนซื้อรถได้โดดแทบไม่ต้องเอาเงินซื้อเลย เดินเข้าไปในห้างก็รูดการ์ดเอามาเลย ทดลองขับ 4-5 วันไม่ดี คืนได้แล้วก็ไปเอาคันใหม่มาใช้ อย่าว่าแต่รถ ในยุโรป ในอเมริกา เสื้อผ้าสิ่งถ้าซื้อมาแล้วใส่สักเดือนหนึ่งไม่พอใจ หรือของขาดคุณเอาไปคืนเขาได้ สินค้าทุกอย่างที่ซื้อมาถ้าไม่พอใจคุณภาพคืนได้หมดภายในระยะเวลาที่เขากำหนด มันไม่เหมือนบ้านเรา ซื้ออะไรคืนไม่ได้ เลยกลายเป็นชีวิตแบบนั้น แต่แน่นอน เราไปเปรียบเทียบกับเขาไม่ได้ แต่ที่ถามว่า เห็นคนอื่นขับ ทำให้เขาอยากขับใช่ไหม ผมว่ามันเป็นความตั้งใจของเขามากกว่าที่เขาอยากจะได้มานาน ส่วนเบนซ์สปอร์ตก็สลับใช้กับคันนี้อยู่ 0 ในฐานะที่คุณพ่อเป็นคนรู้จักคุณค่าของเงิน ถือว่าการมีรถของลูกชายเป็น 'ภาระ' ไหม เหมือนอย่างที่นักคิดอย่าง 'โรเบิร์ต คิโยซากิ' ผู้เขียน 'Rich Dad Poor Dad ' หรือ 'พ่อรวยสอนลูก' กล่าวไว้ว่า สิ่งใดก็ตามที่ไม่สร้างรายได้ ถึงได้มาย่อมถือเป็นภาระ ไม่ใช่ 'ทรัพย์สิน' โดยเฉพาะรถ มันจะมีค่าเสื่อม ค่าบำรุงรักษจิปาถะ ที่สำคัญภราดรแทบไม่ค่อยได้ขับ เป็นภาระตรงไหน? ผมไม่เห็นเป็นเลย ภาระในที่นี้หมายถึงเงินทองที่ต้องใช้จ่ายในการบำรุงรักษาหรือเปล่า? ถ้าคุณมีพอที่จะใช้จ่ายไม่เห็นจะเป็นภาระเลย คำว่า 'ภาระ' ของผมหมายถึงโอย..ฉันยังผ่อนไม่หมด โอย..ฉันต้องเติมน้ำมัน จะเอาเงินที่ไหนเติม เพราะฉันมีโน่นมีนี่ต้องจ่าย ถ้าคุณมีพอ ตรงนั้นย่อมไม่ใช่ภาระ แน่นอน มันเป็นสิ่งที่เราต้องดูแลรักษาอยู่แล้ว ถามว่า มันเกินบ่าเราหรือเปล่า หนักเกินไปหรือเปล่า ถ้าอยู่ในวิสัยที่เราทำได้ย่อมไม่ใช่ภาระหนักหนาอะไร ทุกอย่างที่คุณมี คุณก็ต้องดูแล นั่นคือภาระ ภาระมีแน่นอนแต่ถ้าเป็นความสุขของเขาแล้ว ผมว่าไม่ใช่ภาระหรอก เราจะไปฟังนักคิด นักเขียนไม่ได้หรอก นั่นมันทฤษฎี โอเค มันก็พูดได้ แต่ถ้าเรามีความสามารถที่จะทำ มีความสุขก็ทำไปเถอะ เก็บไว้เป็นอนุสรณ์เป็นอะไรก็ว่าไป อาเสี่ยบางคนซื้อรถมาเป็นว่าเล่น เพราะเขาชอบ บอลอาจจะทำอย่างนั้นก็ได้แต่ไม่ใช่ เพราะนั่นคือความพอใจของแต่ละคน บางคนมีรถทุกยี่ห้อ มีห้องแอร์ให้ด้วยซ้ำไป ก็ไม่เห็นเป็นไร นั่นคือความสุขของเขา (หัวเราะ) จากคุณ : The Lover is loving - [ 24 ม.ค. 48 15:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "ถ้าไม่ขึ้นก็ไม่ต้องต่อสัญญา" ภราดรขาลง..สินค้าตีจาก? เนื้อเรื่อง 0 ที่ลือกันว่าแบงก์กรุงศรีฯ กำลังจะยกเลิกสัญญาจ้างภราดรเป็นพรีเซนเตอร์เร็วๆ นี้จริงหรือไม่ โดยหลักการเรื่องการจ้างเป็นพรีเซนเตอร์ ผมจะทำสัญญาปีต่อปีกับทุกบริษัท ผมบอกทุกรายตั้งแต่แรกแล้วว่า ปีเดียวดีที่สุด ถ้าภราดรขึ้นก็ทำสัญญาต่อ ถ้าไม่ขึ้นก็ไม่ต้องต่อ สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย มีแบงก์กรุงศรีที่เดียวที่ต่อสัญญากับเราเป็นปีที่ 2 ส่วนจะต่อกับเราเป็นปีที่ 3หรือไม่ เรายังไม่รู้ ถ้าเราทำให้แบงก์ติดตลาดแล้วก็ไม่เป็นไร เราจะได้เปิดโอกาสให้แบงก์อื่นเหมือนกัน 0 กรณีเชฟโรเลตที่เขายกเลิกสัญญากลางคันทั้งที่ทำไว้ 3 ปี และปีนี้เป็นปีสุดท้าย ถ้าพูดตามข้อเท็จจริง เราพลาดเองใช่ไหมคะที่ไปขับอีกยี่ห้อหนึ่ง เรื่องทำสัญญา 3 ปีเป็นเพราะเอเยนซีต่างประเทศเป็นคนเจรจา ไม่ใช่เรากับเชฟโรเลตเมืองไทย พลาดเองอะไร? ไม่ใช่ เรามีสิทธิที่จะขับรถอะไรก็ได้ เงื่อนไขสัญญาคือจะต้องติดแบรนด์เชฟโรเล็ตไว้ตรงแขนเสื้อในทุกทัวร์นาเมนท์ทั่วโลก และได้ขอร้องว่าเป็นไปได้ไหม ถ้าภราดรอยู่ในประเทศไทย ขอให้ช่วยขับรถเพื่อประชาสัมพันธ์บ้างเท่านั้นเอง มันเป็นสัญญาต่อท้ายนิดเดียว แต่มันย่อมเป็นสิทธิของเขาที่จะพิจารณา ถ้าเกิดเขาไม่พอใจ ก็ยกเลิกสัญญา ไม่เป็นไร เพราะเราถือว่าเรื่องการขับรถเขาไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญอยู่ที่ตรงนี้ (ชี้ไปที่หัวไหล่) เวลาภราดรออกเล่นเทนนิสทั่วโลก ทุกคนจะเห็นป้ายเชฟโรเลตทุกครั้งที่เขายกมือไหว้ เห็นเด่นชัดเลย รวมทั้งป้ายการบินไทย นี่คือข้อตกลงก่อนที่จะทำสัญญา ไม่ใช่เน้นที่การเอารถเขามาขับ อย่างอากัสซี่โฆษณารถเกียร์ ไม่เห็นเขาต้องขับเกียร์เลย (หัวเราะ) โฆษณาไปทั่วโลก เราไม่เคยพลาดในการที่จะเอาป้ายยี่ห้อรถไปติดตรงแขนเสื้อ เวลาได้ชุดใหม่มา เราจะเอาป้ายผ้ายี่ห้อรถคันนี้ไปติดเป็นกำๆ เลย ผมเป็นคนติด เย็บด้วยมือตัวเองตลอด จริง ๆ เขาต้องเตือนเราก่อนถูกไหม แต่นี่เขาส่งจดหมายมาหาเราได้วันสองวันก็ให้ข่าวแล้ว แสดงว่า เขาต้องการที่จะเลิกจริงๆ 0 แล้วเฟอร์รารี่คันละ 20 ล้านบาทคันนี้ล่ะ คุณพ่อยอมได้อย่างไร ขนาดเบนซ์สปอร์ตคันแรก กว่าจะขอคุณพ่อได้ก็นาน ถูกต้อง จริงเราไม่อยากให้เขาซื้อ แต่ด้วยความที่เขารักอยากจะมี ฝันมาตั้งแต่เด็กผมเลยอนุญาต ไม่เห็นเป็นไรเลย 10 ล้าน 20 ล้าน ก็ซื้อได้ถ้าคนคนนั้นมีเงินพอที่จะซื้อ ทำไมต้องไปยุ่งเรื่องเงินของเขาล่ะ ในเมื่อเขาเหนื่อยมากพอแล้วอะไรที่เป็นความสุขเราก็ต้องให้เขา บางคนว่ามันเกินฐานะหรือเปล่า ไม่รู้นะ คนเราถ้าเกิดมีความตั้งใจ และทำได้จะไม่ซื้อความสุขให้ตัวเองเลยหรือ การได้ในสิ่งที่หวังย่อมเป็นความสุขใจ บอลเคยบอก..โอ เขาทำงานมาจนได้บ้าน ได้รถ มันถือเป็นผลสำเร็จในชีวิตของเขาแล้ว การมีบ้าน มีรถ มีครอบครัว มีคนที่รู้ใจ ชีวิตครอบครัวแค่นี้สูงสุดแล้ว ไม่ใช่ว่าเราทำมาหาได้แล้ว เราจะมาอยู่มากินเหมือนเดิมคงไม่ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำไป มันก็เป็นความสุข แต่ถ้าคุณหาไม่ได้สิ คุณยังตะเกียกตะกายจะมี ไปเป็นหนี้เป็นสินเขา มันไม่ถูก เพราะฉะนั้นความเหมาะสมในการที่ภราดรจะบาลานซ์สิ่งที่เขาอยากได้ กับรายได้ของเขา ย่อมอยู่ในวิสัยน่าจะทำได้ ไม่ผิดอะไร ถ้าภราดรไม่มีเงิน แต่กลับไปซื้อรถซื้อบ้านแพง ๆ เป็นหนี้เป็นสินอันนั้นน่าตำหนิ (หัวเราะ) 0 การที่ภราดรไปใช้ชีวิตเมืองนอกบ่อย มักจะได้ใช้รถดีๆ มันทำให้เป็นความรู้สึกว่า ยังอยากจะขับรถแบบนี้เมื่อกลับมาเมืองไทย แม้มันจะไม่รับกับซอยเข้าบ้าน (ยิ้ม) เกี่ยวไหมคะ ผมถามเขาว่าอยากได้หรือ มันไม่เกินไปหรือบอล แล้วลูกจะขับตรงไหนล่ะ เขาบอก ยังไงก็ขอเถอะพ่อ อย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นความภูมิใจที่ได้มีสิ่งที่เขาต้องการอยากจะมีมานาน ก็โอเค ถ้ามีแล้ววันหนึ่งถ้าเกิดอยากจะขาย อยากจะทำอะไรต่อไปลองคิดดู แต่ดูเขารักเขาหวงรถคันนี้ของเขามาก ที่เมืองนอกรถแบบนี้ถือเป็นรถธรรมดา ภราดรอาจจะเคยขับมาบ้าง การที่เราได้เห็นวิทยาการที่ก้าวหน้า เป็นความรู้สึกเหมือนชินชาต่อสิ่งเหล่านี้ แต่มาถึงเมืองไทย มันอาจจะเป็นอะไรที่มากเกินไปสำหรับคนไทย เฉพาะยุโรป-อเมริกา เขาขับรถสปอร์ตกันเป็นว่าเล่น บางคนซื้อมาวันนี้ พรุ่งนี้ขายก็มี มันเหมือนกับของเล่นน่ะ เพราะตลาดรถต่างประเทศบางคนซื้อรถได้โดดแทบไม่ต้องเอาเงินซื้อเลย เดินเข้าไปในห้างก็รูดการ์ดเอามาเลย ทดลองขับ 4-5 วันไม่ดี คืนได้แล้วก็ไปเอาคันใหม่มาใช้ อย่าว่าแต่รถ ในยุโรป ในอเมริกา เสื้อผ้าสิ่งถ้าซื้อมาแล้วใส่สักเดือนหนึ่งไม่พอใจ หรือของขาดคุณเอาไปคืนเขาได้ สินค้าทุกอย่างที่ซื้อมาถ้าไม่พอใจคุณภาพคืนได้หมดภายในระยะเวลาที่เขากำหนด มันไม่เหมือนบ้านเรา ซื้ออะไรคืนไม่ได้ เลยกลายเป็นชีวิตแบบนั้น แต่แน่นอน เราไปเปรียบเทียบกับเขาไม่ได้ แต่ที่ถามว่า เห็นคนอื่นขับ ทำให้เขาอยากขับใช่ไหม ผมว่ามันเป็นความตั้งใจของเขามากกว่าที่เขาอยากจะได้มานาน ส่วนเบนซ์สปอร์ตก็สลับใช้กับคันนี้อยู่ 0 ในฐานะที่คุณพ่อเป็นคนรู้จักคุณค่าของเงิน ถือว่าการมีรถของลูกชายเป็น 'ภาระ' ไหม เหมือนอย่างที่นักคิดอย่าง 'โรเบิร์ต คิโยซากิ' ผู้เขียน 'Rich Dad Poor Dad ' หรือ 'พ่อรวยสอนลูก' กล่าวไว้ว่า สิ่งใดก็ตามที่ไม่สร้างรายได้ ถึงได้มาย่อมถือเป็นภาระ ไม่ใช่ 'ทรัพย์สิน' โดยเฉพาะรถ มันจะมีค่าเสื่อม ค่าบำรุงรักษจิปาถะ ที่สำคัญภราดรแทบไม่ค่อยได้ขับ เป็นภาระตรงไหน? ผมไม่เห็นเป็นเลย ภาระในที่นี้หมายถึงเงินทองที่ต้องใช้จ่ายในการบำรุงรักษาหรือเปล่า? ถ้าคุณมีพอที่จะใช้จ่ายไม่เห็นจะเป็นภาระเลย คำว่า 'ภาระ' ของผมหมายถึงโอย..ฉันยังผ่อนไม่หมด โอย..ฉันต้องเติมน้ำมัน จะเอาเงินที่ไหนเติม เพราะฉันมีโน่นมีนี่ต้องจ่าย ถ้าคุณมีพอ ตรงนั้นย่อมไม่ใช่ภาระ แน่นอน มันเป็นสิ่งที่เราต้องดูแลรักษาอยู่แล้ว ถามว่า มันเกินบ่าเราหรือเปล่า หนักเกินไปหรือเปล่า ถ้าอยู่ในวิสัยที่เราทำได้ย่อมไม่ใช่ภาระหนักหนาอะไร ทุกอย่างที่คุณมี คุณก็ต้องดูแล นั่นคือภาระ ภาระมีแน่นอนแต่ถ้าเป็นความสุขของเขาแล้ว ผมว่าไม่ใช่ภาระหรอก เราจะไปฟังนักคิด นักเขียนไม่ได้หรอก นั่นมันทฤษฎี โอเค มันก็พูดได้ แต่ถ้าเรามีความสามารถที่จะทำ มีความสุขก็ทำไปเถอะ เก็บไว้เป็นอนุสรณ์เป็นอะไรก็ว่าไป อาเสี่ยบางคนซื้อรถมาเป็นว่าเล่น เพราะเขาชอบ บอลอาจจะทำอย่างนั้นก็ได้แต่ไม่ใช่ เพราะนั่นคือความพอใจของแต่ละคน บางคนมีรถทุกยี่ห้อ มีห้องแอร์ให้ด้วยซ้ำไป ก็ไม่เห็นเป็นไร นั่นคือความสุขของเขา (หัวเราะ) จากคุณ : The Lover is loving - [ 24 ม.ค. 48 15:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เออ อ่านไม่จบ ยาวจัง แต่อ่านมาครึ่งนึง สรุปได้ว่า ชนะชัยรู้ดีทุกอย่าง ถ้างั้นก็ไม่เห็นว่ามันจะสื่อสารสองทางได้อย่างไร น้ำมันล้นแก้ว จากคุณ : angy_11 - [ 24 ม.ค. 48 15:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทุกทัวร์นาเมนท์ของปีที่ผ่านมา บอลไม่เคยมีปัญหาเรื่องจิตใจ นอกจากร่างกายเท่านั้น ถ้าร่างกายร้อยเปอร์เซ็นต์ ภราดรไม่เคยถอดใจ ไม่เคยบายไม่เล่น และไม่เคยเลิกกลางคัน ไม่ว่าจะร่างกายจะเจ็บขนาดไหน เล่นจนจบแมทช์ ขาหักแขนหักก็ยังลากขาเล่น เรื่องนี้ผมถูกถามจากโค้ชต่างประเทศเหมือนกันว่า เอ๊ะทำไมเวลาลูกศิษย์คุณเจ็บ คุณไม่ให้เขาเลิกเล่น อันตรายนะ ผมบอกเลิกทำไม ยังเล่นได้ก็เล่นไปสิ เล่นให้จบเกม ถ้าจะถอนตัว ก็ควรถอนก่อนไม่ใช่มาเลิกกลางคัน ถ้าตัดสินใจเล่นก็ต้องเต็มที่ ในเมื่อวิ่งไม่ได้ก็ไม่ต้องวิ่ง ยืนตีไปจนจบเกมนั่นแหละ 6-0, 6-0 แป๊บเดียว 20 นาทีก็จบแล้ว ใช่ไหม (หัวเราะ) เล่นให้จบไม่ให้ผู้ชมเสียกำลังใจนั่นคือความตั้งใจของเรา สิ่งนี้เป็นคติของครอบครัวเรา ลูกผมทั้ง 3 คนไม่เคยเลิกกลางคันนอกจากไม่ไหว จริงๆ ขนาดตะคริวขึ้นยังลากขาเล่น .......................................................... oh my god  - -' จากคุณ : sleepless.cs - [ 24 ม.ค. 48 17:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หึหึ จากคุณ : . - [ 24 ม.ค. 48 18:49:07 A:61.91.136.62 X: TicketID:071691 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าใจนะที่พูดมาทั้งหมด แต่ไม่เข้าใจอยู่อย่างเดียวแหละ คือ "เราไม่เคยตั้งเป้าเป็นมือหนึ่งของโลกนอกจากขอแค่เราได้ไปอยู่ในระดับมืออาชีพ จะเป็นระดับท็อป 10 ท็อป 50 ท็อป 100 ก็พอใจแล้ว" คิดแบบนี้ตั้งแต่ก่อนแข่ง ก็ไม่แปลกอะไรหรอกที่แพ้เค้า เฮ้อ...ไหนบอกว่า เทนนิสเป็นกีฬาของจิตใจไง คิดว่าเค้าเก่งกว่า แล้วจะชนะได้ไงล่ะ!!!!! จากคุณ : teleri - [ 24 ม.ค. 48 21:56:10 A:61.90.81.114 X: TicketID:085516 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มันก็มองได้หลายมุมนะครับ ผมมองว่าคุณพ่อภราดรพยายามประเมินลูกชายตัวเองจากความเป็นจริง ถ้ารู้อยู่เต็มอกว่ามันได้เท่านี้ แล้วจะหวังลมๆ แล้งๆ ทำไม กับการเป็นมือ 1 ของโลก สู้อยู่กับความจริงไม่ดีกว่าเหรอครับ ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้มีความมุ่งมั่น เอาแค่พยายามเล่นให้เต็มที่ก็พอ ชนะหรือแพ้ก็อีกเรื่อง จากคุณ : M-A-V-E-R-I-C-K - [ 24 ม.ค. 48 23:27:35 ]